Σε μέρες τηλε-εκπαίδευσης, εγκώμιο και λαχτάρα εγγύτητας

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

"...Πολύτιμη επικουρία οι «εικονικές αίθουσες» και τα εξ αποστάσεως μαθήματα, πλην όμως επικουρία. Γιατί τα σχολεία και οι σχολές δεν είναι μόνο αυτό. Είναι πυκνά δίκτυα σχέσεων, κοινωνικά γεγονότα, κοινωνική παρέμβαση. Αυτό είναι κοινή εμπειρία χιλιάδων εκπαιδευτικών που το ζουν με τα μπούνια της ύπαρξής τους. Αλλά η ακραία κατάστασή μας σήμερα, στέλνει την ψυχή μου στη γεωγραφική άκρη της αγαπημένης Τανζανίας… Ψυχή είναι αυτή! Και στα τηλε-μαθήματα της Ιεραποστολικής οφείλω να καταθέσω τη λειψότητά μου: τη λαχτάρα αυτής της εγγύτητας..."

Σε μέρες τηλε-εκπαίδευσης, εγκώμιο και λαχτάρα εγγύτητας:

Στο χωριό Κασίκιζι της Τανζανίας μαθήματα στο σεμινάριο της Ορθόδοξης επισκοπής, περίπου τέτοιες μέρες -αρχές Απριλίου- πριν από 16 χρόνια! Θεέ μου, πόσα διδαχτήκαμε εκεί! 

Δεκάξι αφρικανοί σπουδαστές, όλο αυτιά για να ρουφούν τα πάντα από τον «μουαλίμου» -τον δάσκαλο- και να γράφουν ακατάπαυστα στο τετράδιό τους, ξεκινώντας από το εσώφυλλο (όχι από την 1η σελίδα) για οικονομία (είχαμε προμηθευτεί μερικά τέτοια τετράδια από στρατσόχαρτο, και τα φυλάμε ακόμη άγραφα). Κι αν ο μουαλίμου συναρπασθεί με την ίδια του τη διδασκαλία, τότε… οι σπουδαστές θα συνεχίσουν να είναι όλο αυτιά, και να γράφουν. 

ΑΝ ΟΜΩΣ τους αφεθεί χώρος, ΑΝ με λόγο και πράξη τούς δειχτεί ότι διδάσκοντες και διδασκόμενοι τελούν σε αμφίδρομη σχέση, τότε… ώ, τότε οι αφρικανοί γίνονται και στόμα: στόμα πολύτιμο και χειμαρρώδες, που αφηγείται τα αθέατά μας και ρωτά και φανερώνει πλούτο ο οποίος πρέπει να προστεθεί στην προίκα της παγκόσμιας Εκκλησίας! Στην τρίτη φωτογραφία, οι σπουδαστές εκφράζονται με λόγο και με τραγούδι και με κίνηση. Στο σημειωματάριό μου τα ζητήματα που έθεσαν κάλυψαν πέντε σελίδες. Πρέπει κάποια στιγμή να τα δημοσιεύσω.

Πολύτιμη επικουρία οι «εικονικές αίθουσες» και τα εξ αποστάσεως μαθήματα, πλην όμως επικουρία. Γιατί τα σχολεία και οι σχολές δεν είναι μόνο αυτό. Είναι πυκνά δίκτυα σχέσεων, κοινωνικά γεγονότα, κοινωνική παρέμβαση. Αυτό είναι κοινή εμπειρία χιλιάδων εκπαιδευτικών που το ζουν με τα μπούνια της ύπαρξής τους. Αλλά η ακραία κατάστασή μας σήμερα, στέλνει την ψυχή μου στη γεωγραφική άκρη της αγαπημένης Τανζανίας… Ψυχή είναι αυτή! Και στα τηλε-μαθήματα της Ιεραποστολικής οφείλω να καταθέσω τη λειψότητά μου: τη λαχτάρα αυτής της εγγύτητας.

Σύντομο χρονικό της τανζανικής εμπειρίας μας το έχουμε δημοσιεύσει στο: Θανάσης & Ελένη Παπαθανασίου, «Η Μπουκόμπα στον αστερισμό του Κουέλι», περιοδικό “Πάντα τα Έθνη” 90 (2004), σσ. 16-21, ανοιχτό στο http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/mission/90.PDF

Σε διάφορα μελετήματά μου έχω ενσωματώσει πληροφόρηση αντλημένη από επιτόπια έρευνα σε εκείνο το ταξίδι. Ελπίζω να μπορέσω να αναρτήσω μερικά προσεχώς.

Θ.Ν.Π. / 29-3-2020

ΠΗΓΗ: Papathanasiou Athanasios

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com