Ο δικαιωματισμός είναι μία επιβίωση της προτεσταντικής αυστηρότητας σε μεταμοντέρνο πλαίσιο. Δεν χρειάζεται να ξεκινήσουν οι καραβιές των Αναβαπτιστών για να αποικίσουν τη Νέα Γη. Τα μεταμοντέρνα κινήματα, οικολογικά, φυλετικά, ταυτοτικά, ενώ ασκούν ισχυρή κριτική στα κλασικά οράματα της νεωτερικότητας, στην ουσία διατηρούν ισχυρούς αποκαλυπτικούς προσανατολισμούς στους οποίους η ανθρώπινη ύπαρξη απολυτοποιείται-έστω και αν διασκορπίζεται σε πολλαπλά και ετερογενή κινήματα. Τα κινήματα αυτά αποτελούν πτυχές της συνεχούς επανερμηνείας και της ανασυγκρότησης του πολιτισμικού προγράμματος της νεωτερικότητας και των πολλαπλών ερμηνειών της.
Βασικό τους στοιχείο είναι η μεταφορά στο «κέντρο» της πολιτικής και κοινωνικής ατζέντας των «μεθοριακών καταστάσεων» της βίωσης των διαφόρων ομάδων. Σκοπός είναι το ίδιο αυτό το «κέντρο» να γίνει όλο μία «μεθοριακή κατάσταση». Πρόκειται, αναμφίβολα, για μία «επαναστατική» διαδικασία, η οποία προϋποθέτει τελετουργική βία, αποκλειστικότητα και συνεχή καταγγελία του μολυσμένου κόσμου. Αυτός ο «ιακωβινισμός» νέου τύπου αναπόφευκτα απολυτοποιεί τις μεγάλες διαστάσεις της ανθρώπινης εμπειρίας και της κοινωνικής διάταξης, προβάλλοντας μία απόλυτη αποκλειστικότητα στην αλήθεια που αξιώνει.
Πηγή: Μ. Μαραγκουδάκης, Π. Πασχαλίσης, Το Βέβηλο και το Ιερό στον Αναρχισμό. Μία πολιτισμική ανάλυση του αναρχικού εαυτού και της αναρχικής δράσης στην Ελλάδα, εκδόσεις Προπομπός, 2019, 46-52 (ως αφορμή για σκέψεις)
ΠΗΓΗ:https://manolisgvardis.wordpress.com/2019/09/08/%cf%81%cf%8c%ce%b6%ce%b1-%ce%b7-%ce%b3%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%b9%ce%ac%cf%81%ce%b1/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.