Ακατάσχετη μεταμοντέρνα φλυαρία, τελευταία, για το «πως πρέπει να είναι (ο μεταμοντέρνος) άνθρωπος». Μεγάλα πλήγματα επίσης κατά της αισθητικής, της λογικής και του ορθολογισμού των ανθρώπων. Εκθειάζονται διεστραμμένες έξεις (δεν μιλάμε για εκ φύσεως ιδιότητες κάποιων ανθρώπων, βλ. πιο κάτω), η ελευθεριότητα (ονομάζεται βέβηλα ελευθερία), τα «δικαιώματά» κάποιοι τα οικειοποιούνται αυθαίρετα (εδώ έχουμε σύγχυση μεταξύ πολιτικών δικαιωμάτων και δικαίωμα στην ασυδοσία, στις έκλυτες αντί-αισθητικές συμπεριφορές) και τις εκ φύσεως κάθε είδους ανθρώπινες ιδιαιτερότητες μειονοτήτων τις γενικεύουν για να καλύπτει κάθε είδους αντί-αισθητικές αυθαιρεσίες (τις οποίες καταχρηστικά και ανήθικα εκμεταλλεύονται για να γενικευθεί η συμπάθεια σε διαστροφές που επέφεραν οι αδυσώπητες λειτουργικές ανάγκες της μεταμοντέρνας εποχής). Για την «ισότητα», επίσης τα ίδια ισχύουν (εδώ έχουμε σκόπιμη πρόκληση σύγχυσης με χυδαία εξομοίωση και εξίσωση που παραβλέπει όχι μόνο την αισθητική και την ιδιοσυστασία του κάθε ανθρώπινου όντος αλλά και τις επιταγές για κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένες ιεραρχίες του πολιτικά πολιτισμένου βίου).
Το παρόν κείμενο για τον μεταμοντερνισμό ούτε το πρώτο είναι ούτε το τελευταίο. Στο τέλος του παρόντος παραθέτω αυτούσια μερικές δεκάδες αποσπάσματα από τον Κονδύλη συναφή με σύγχρονα και επίκαιρα ζητήματα.
Σίγουρα, όσο και αν σε κάποια κράτη που κατηφορίζουν προς την Άβυσσο συζητήσεις περί αυτών περίπου «απαγορεύονται» ή ακόμη και εξεζητημένα «λογοκρίνονται», αναμφίβολα αποτελούν τα μεγάλα ζητήματα του μέλλοντος. Είναι η διαφορά
- Φυσικού/φυσιολογικού και αφύσικου / διαστρεμμένου,
- λογικού και παράλογου,
- ορθολογισμού και παράκρουσης.
Πολιτικός πολιτισμός σημαίνει σμίλευση των επιταγών του συλλογικού βίου εντός των πολιτικών ομάδων (σήμερα των κρατών) για πρόοδο, υψηλά επιτεύγματα στην τεχνολογία, την τέχνη, τα γράμματα και οτιδήποτε άλλο νοούμενο φυσικά, λογικά και ορθολογιστικά δυναμώνει την ανθρωπολογική υπόσταση, την αισθητική και την ευημερία, την ευταξία και την ευνομία. Προϋπόθεση είναι δημοκρατικός προσανατολισμός προς την Πολιτική ελευθερία και η κοινωνικοπολιτική σμίλευση της πολιτικής ηθικής, της διανεμητικής δικαιοσύνης και των νόμων.
Όσοι εκ φύσεως ή εξ ατυχήματος μειονεκτούν τυγχάνουν αυτονόητης θετικής διάκρισης.Διασφαλίζεται η ευημερία τους και ο πολιτισμένος άνθρωπος τους συμπεριφέρεται με αγάπη και συμπάθεια. Αυτό όμως είναι ένα πράγμα και άλλο η καταχρηστική εκμετάλλευση αυτών των ανθρώπων που χρειάζονται συμπάθεια και βοήθεια για να αναμιγνύονται διαφορετικές καταστάσεις με σκοπό να ενθαρρυνθεί η παρακμή, η διαστροφή και η παγίδευση ανυποψίαστων στα ανθρωπολογικά θανατηφόρα γρανάζια της μεταμοντέρνας εκμηδένισης.
Γι’ αυτά και άλλα κατά βάση πολιτικά ζητήματα του πολιτικά πολιτισμένου βίου, απαιτούν γνώση που συντείνουν σε λογικές-ορθολογιστικές απαντήσεις. Κατά τα άλλα «ο καθένας ας κάνει ότι θέλει». Ουκ ολίγοι ίσως να ενδιαφέρονται για αξιολογικά ελεύθερη περιγραφή και ερμηνεία. Λογικό είναι να ειπωθεί πως όταν γίνει κατανοητό τι πραγματικά συμβαίνει και τι τους βοηθά για σωστές προσωπικές και πολιτικές κρίσεις και αποφάσεις, να θέλουν να μάθουν. Εάν μη τι άλλο καλόπιστοι άνθρωποι να μην είναι ανυπόστατα φερέφωνα κραυγών, αντί-αισθητικών χυδαιοτήτων, ιδεολογημάτων και των συνοδευτικών συνθημάτων. Προστίθεται: Καταληκτικά είναι, εν τέλει, και ζήτημα αυτοσυντήρησης και διαφύλαξης της ανθρωπολογικής υπόστασης.
Αξιόπιστα κείμενα για μάθηση υπάρχουν. Και μάλιστα πολλά, αρχίζοντας από τους κλασικούς. Όμως στην «μαζικοποιημένη εποχή» μας μέσα σε μάζες σκουπιδιών και τον χείμαρρο μέσα στον οποίο κατηφορίζουν χάνονται πολλά και καλά κείμενα. Πόσοι διαβάζουν σήμερα τον Παμμέγιστο Αριστοτέλη ή τον Πλάτωνα και ακόμη περισσότερο πόσοι τους ερμηνεύουν σωστά ή αντίστροφα πόσοι τους παρερμηνεύουν. Θα συνιστούσα πάντως όσο το δυνατό μόνο περιγραφικά, ερμηνευτικά και αξιολογικά ελεύθερα έργα. Τα υπόλοιπα μπορούν να ρίχνονται μέσα στον χείμαρρο σκουπιδιών και προπαγάνδας στον οποίο ανήκουν. Εάν μη τι άλλο μόνο και μόνο επειδή, εκτιμάται, ο χρόνος του ανθρώπου είναι σύντομος και πολύτιμος, χρόνο να χάνουμε δεν έχουμε. Πολύ περισσότερο όταν κάποια αναγνώσματα εκτός από πνευματικά σκουπίδια προκαλούν εισροές πνευματικού δηλητηρίου ο ανυποψίαστος στην συνέχεια θα αναζητά θεραπεία.
Ο Κονδύλης, συνηθίζω να γράφω, είναι ένας ωκεανός κειμένων γραμμένα με πρωτόγνωρη δεξιότητα και επιδόσεις στα πεδία της αξιολογικά ελεύθερης περιγραφής και ερμηνείας των τριών επιπέδων ανάλυσης, δηλαδή του ανθρώπου, του κράτους και της διεθνούς πολιτικής. Στην αρχή δεν πιστεύεις στα μάτια σου όταν αρχίσεις να διαβάζεις σοβαρά τον Κονδύλη. Μετά εάν εθιστείς στην αντικειμενική περιγραφή του και εάν θέλεις να συνεχίσεις να γράφεις με αξιοπρέπεια τότε η αξιολογικά ελεύθερη περιγραφή και ερμηνεία είναι μονόδρομος. Οι βαθμίδες επιτυχίας κρίνονται.
Κάποια στιγμή μάλιστα αντιλαμβάνεσαι ότι ο σωστός τρόπος που σέβεται τον αναγνώστη είναι να μην σε ενδιαφέρουν οι υποκειμενισμοί του αλλά να κάνεις το καθήκον σου «όσο μπορείς» παράγοντας αξιολογικά ελεύθερη γνώση. Διόλου τυχαία ο Κονδύλης σε συνέντευξή του είπε ότι «εκπλήσσομαι εάν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί μου». Τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση είχε για τις βαθμίδες της αξιολογικής ελευθερίας. Πριν τις κοινωνικές και ατομικές επιλογές προηγείται η αντικειμενική γνώση της πραγματικότητας και της αλήθειας για το συμβαίνει και ποιες οι προεκτάσεις αλλά και οι εναλλακτικές προοπτικές.
Παραμένει ότι όποιος θέλει να καταλάβει το μείζον ζήτημα για το πώς εξελίχθηκε η Ευρώπη και πως και ποιοι επηρεάστηκαν συμφέρον πολιτικά και ανθρωπολογικά μπορούν μέσα από τον Κονδύλη ή και μερικά άλλα αξιόλογα κείμενα να αποκτήσουν επαρκή γνώση για το πώς από τον Μεσαίωνα περάσαμε στον μοντερνισμό και μετά στον μεταμοντερνισμό.
- τα πρώτα μπερδεμένα αντί-Αριστοτελικά μετά-μεσαιωνικά χρόνια(«Κριτική της Μεταφυσικής»),
- στην συνέχεια ο μοντερνισμός, η αστική συγκρότηση, η για λόγους αυτοσυντήρησης υπόγεια διαπάλη των «ολίγον μηδενιστών» αστών με τον μηδενισμό και τον συνεπή μηδενισμό («Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός» τόμος Α και Β)
- ο μεταμοντέρνος κατήφορος της ανθρωπολογικής εκμηδένισης με όρους προδιαγραφών συνεπούς μηδενισμού Μαρκησίου de Sade και La Mettrie (η ενσάρκωση αυτού εύστοχα στην Ελλάδα ονομάστηκε εθνομηδενισμός και που ο υποφαινόμενος σε κεφάλαιο του «Κοσμοθεωρία των Εθνών» έχει τίτλο «επιστροφή στα Σόδομα και Γόμορρα» – Ο Κονδύλης προσφέρει μια ολιστική περιγραφή στο «Η παρακμή του Αστικού πολιτισμού»)
- Η πλανητικοποίηση (όχι παγκοσμιοποίησης, ένας όρος λανθασμένα μεταφρασμένος από το globalization) και ο κόσμος («Πλανητική εποχή» και «Από τον 20 στον 21 αιώνα»).
Ο Παναγιώτης Κονδύλης, από τον οποίο υποχρεωτικά αντλούν και εμπνέονται ερμηνευτικά οι περιγραφές των μεταμοντέρνων προϋποθέσεων, είναι μοναδικά διεισδυτικός και με απολαυστικό χιούμορ, γράφει, για παράδειγμα, ενδεικτικά:
«Η ανατροπή παραδοσιακών ιεραρχιών και βιολογικών ιδιοτήτων στο επίπεδο των φύλων και η τάση προς ηδονιστικές αντιλήψεις «δεν σημαίνει βέβαια ότι η μαζικοδημοκρατική καθημερινή πρακτική σ’ αυτό το ζήτημα βρίσκεται πάντοτε στο ύψος της ισότητας και της συντροφικότητας ή ότι από τη μία στιγμή στην άλλη παραμερίσθηκαν οι βιολογικοί παράγοντες και τα «κατάλοιπα» της παραδοσιακής συμπεριφοράς. Κάθε άλλο. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τους αδιόρθωτους «φαλοκράτες», αλλά και για γυναίκες που θέλουν να θεωρούνται «χειραφετημένες». Η πρώτη χειραφετημένη γυναίκα ήταν, εκτός από την bohemienne, ή femme fatale, η οποία ήξερε να χρησιμοποιεί τα κλασσικά γυναικεία όπλα ενάντια «στον άνδρα», κι επομένως χρειαζόταν «τον άνδρα» ως συναγωνιστή και εταίρο. Όμως η μοντέρνα χειραφετημένη γυναίκα θέτει ως σκοπό της να γκρεμίσει αυτήν ακριβώς την εικόνα του άνδρα, και για να το πετύχει συχνότατα δεν διστάζει να επιστρατεύσει, εκτός από τα όπλα της χειραφέτησης, και τα δοκιμασμένα θηλυκά όπλα, αποκτώντας έτσι ένα διπλό πλεονέκτημα. Η femme fatale εξαφανίζεται, όμως το οπλοστάσιό της περνάει σε χέρια που δεν ξέρουν να το χειρισθούν με την ίδια φινέτσα. Την εταίρα της αστικής εποχής τη διαδέχεται έτσι το πορνίδιο της μαζικοδημοκρατικής».
Στην λεγόμενη στοχαστική διαμάχη γύρω από την σχέση μοντερνισμού, μεταμοντερνισμού και διαχρονικού πολιτικού πολιτισμού θα επανέλθουμε με εκτενέστερα κείμενα. Για την περιγραφή, πρωτίστως, της ιδεολογικοπολιτικής διαμάχης και αυτού που διακυβεύεται. Είναι σίγουρα «απολαυστικό» να βλέπεις τους εχθρούς του επιστημονικού στοχασμού να οδύρονται και να διαμαρτύρονται στους αυτοαναφορικούς μονολόγους. Ενοχλούνται γιατί υπάρχουν στοχαστές όπως ο Παναγιώτης Κονδύλης από τους οποίους μπορείς να αντλήσεις εκλεκτικά, έγκυρα και με πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση και στις θεμελιώσεις των οποίων μπορείς να παραπέμψεις με επιστημονική ασφάλεια.
Ο Κονδύλης θίγει τους συμβατικά ή ανυποψίαστα κινούμενους, διττά:
ΠΡΩΤΟΝ, γιατί οι θεμελιώσεις του, ενίοτε γλαφυρά αλλά πολιτισμένα διατυπωμένες, αποκαλύπτουν και φωτίζουν την στοχαστική γύμνια. Οι ακαδημαϊκοί βασιλιάδες είναι τελικά γυμνοί … Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα στον κυλιόμενο «ετερόκλητο μεταμοντέρνο όχλο» ουκ ολίγοι τον μισούν τόσο επιστημονικά-επιστημολογικά όσο και προσωπικά. Οι δολοφονικές επιθέσεις κατά του προσώπου του μεγάλου στοχαστή είναι κυριότερο χαρακτηριστικό των επιστημονικά μεταμφιεσμένων υπαλληλοποιημένων οργανικών προπαγανδιστών του μεταμοντέρνου κατήφορου. Παντοιοτρόπως εκδηλώνεται η αγωνία τους να δολοφονήσουν τον χαρακτήρα του νεκρού πλέον στοχαστή. Ενόσω ζούσε δεν φειδόταν χρόνου να τους απαντήσει δεόντως και να τους κατακρεουργήσει επιστημονικά. Σημαντικό είναι να γίνει κατανοητό ότι κολυμπώντας μέσα στον ωκεανό της αξιολογικά ελεύθερης περιγραφής και ερμηνείας του Κονδύλη δεν έχει κατιτί να ζηλέψεις ή να αντιγράψεις ή κάτι συμβατικό παρόμοιο. Μόνο να αντλήσεις όσο πιο σωστά μπορείς (και αυτό ακόμη έχει πολλά ρίσκα).
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ο Κονδύλης με την μνημειώδη επιστημονική του παρουσία εκθέτει πολλούς επιστημολογικά. Στο μεγάλη αλισβερίσι του πνεύματος των διεθνικών προπαγανδιστών που ειδικεύονται στην συγκολλητική τέχνη, κύρια πρακτική είναι ένα επιστημονικοφανές κείμενο να βαρυφορτώνεται με βαρύγδουπες πολυπληθείς υποσημειώσεις με άσχετες για την ανάλυση παραπομπές σε άλλους συγγραφείς που η επιστημονική εγκυρότητα είναι από μηδαμινή μέχρι μηδενική και το κύριο προσόν τους είναι ότι ως ξενόγλωσσα προκαλούν ρίγη θαυμασμού στους αδαείς. Ακόμη, συχνότατα οι παραπομπές είναι αποσπασματικές, στρεβλωτικές, παραπλανητικές και επιστημολογικά αυτοκτονικές. Δεν αρέσει η αξιόπιστη θεμελίωση και η ισχυρή επιχειρηματολογική βάση με παραπομπές σε έργα υψηλών επιστημονικών βαθμίδων. Όσους έτσι λειτουργούν και έτσι ζουν ανεπίγνωστα τους «συμβουλεύω», εάν μου το επιτρέπουν, είτε να αλλάξουν το «επάγγελμα» του προπαγανδιστή και τίμια να ριχθούν στην πολιτική αρένα θέτοντας τις απόψεις τους υπό την αίρεση των κοινωνικών ελέγχων είτε να αρχίσουν το κολύμπι της γνώσης. Κολύμπι σε ωκεανούς γνώσης όπως ο Παναγιώτης Κονδύλης. Για ακόμη μερικούς σύγχρονους Έλληνες πολιτικούς στοχαστές πολύ υψηλών βαθμίδων έχω αναφερθεί αλλού.
Ενόψει και πολλών «γεγονότων» και «επίκαιρων “παρελάσεων” ανεκδιήγητου και προσβλητικού αντί-αισθητικού κυνισμού» μέσα σε πλατείες και σε κοινωνικοπολιτικές πασαρέλες (αλλά και άλλες απίστευτα αντί-αισθητικές) «παρελάσεις» κάθε είδους, αντλώ αυτούσια από τις σημειώσεις μου και παραθέτω αυτούσια χωρίς σχόλια, ουσιαστικά, μερικά «επίκαιρα» αποσπάσματα από τον Κονδύλη και τις προεκτάσεις των μεταμοντέρνων τάσεων που έφερε η μαζική παραγωγή, η μαζική κατανάλωση και η αστικοποίηση. Μερικές υπογραμμίσεις και έμφαση υπάρχουν για να διευκολύνεται η έρευνα.
Ο Κονδύλης, πρέπει να πούμε, στο πλαίσιο των αξιολογικά ελεύθερων περιγραφών αναλύει και τις αντιστάσεις στην μεταμοντέρνα ανθρωπολογική εκμηδένιση των πολιτών και των κρατών τους.
Ο νοών νοείτω.
Υστερόγραφο
Σε κείμενα που ήδη γράφτηκαν ή επέρχονται έχουμε δύο «διαφωνίες» με τον Κονδύλη, επιστημολογικού βασικά χαρακτήρα που αφορά την αξιολογική ελευθερία. Ο Κονδύλης επιλέγει και ως προς αυτά να μείνει όχι μόνο αξιολογικά ελεύθερος αλλά και αξιολογικά ουδέτερος. Εμείς το «σκεπτόμαστε φωναχτά»:
Πρώτον, η ελευθερία ως αξίωση απόλαυσης της ανθρωπολογικής ετερότητας, διαφορετικότητας και ιδιοσυστασίας των μελών ενός έθνους είναι πέραν και υπεράνω υποκειμενικών αξιολογήσεων. Ο Κονδύλης δεν το κάνει, εκτός και αν δεν το πρόσεξα, ρητό. Η ελευθερία εντός της Πολιτείας ταυτίζεται με την πολιτική ελευθερία που σμιλεύει ο αυτεξούσιος πολίτης υπό συνθήκες δημοκρατίας. Η συλλογική ελευθερία των μελών ενός έθνους είναι η εθνική ανεξαρτησία, κάτι που όπως υποστηρίχθηκε στο ομώνυμο βιβλίο είναι η Εθνική κοσμοθεωρία όλων των εθνών. Η ελευθερία με την κλασική έννοια του όρου είναι λοιπόν αμάχητη και πέραν υποκειμενισμών. Δεν υπάρχει λόγος να μην γίνεται ρητό. Όπως ήδη αναφέρθηκε, βέβαια, πολλοί και μάλιστα σκόπιμα συγχέουν την ελευθεριότητα με την ελευθερία. Η ελευθερία δεν αναιρεί ή βιάζει αισθητικά και πνευματικά την ιδιοσυστασία των πολιτών και την αισθητική τους. Το αντίθετο ισχύει.
Δεύτερον, όταν η περιγραφή του μεταμοντερνισμού φτάνει στις λογικές απολήξεις του συνεπούς μηδενισμού του Μαρκήσιου de Sade – που είναι βασικά τα σύγχρονα Σόδομα και τα Γόμορρα – δεν ξεφεύγει κανείς από την αξιολογική ελευθερία εάν εκφράσει την αηδία του και διαμαρτυρηθεί για την προσβολή πάγιων αισθητικών κριτηρίων και την επιστροφή σε καταστάσεις έκλυτες και κτηνώδεις.
Γιατί, εν τέλει, ως προς κάποια πράγματα, είναι ένα πράγμα η αναγκαία και μη εξαιρετέα συμπάθεια υπέρ όσων ατόμων αδικήθηκαν από την φύση ή είχαν ένα ατύχημα και είναι ανάπηροι στη ζωή τους –και μπορεί να είμαστε εμείς ή τα παιδιά μας ή συγγενείς μας ή ομοεθνείς μας ή οποιοσδήποτε άλλος– και άλλο η τροχοδρόμηση πολύ πέραν αυτών με την θεοποίηση της διαστροφής των θυμάτων των μεταμοντέρνων δομών που απαιτούν επίπεδα, λειτουργικά κινούμενα άτομα, ανθρωπολογικά εκμηδενισμένα. Σε κάθε περίπτωση στάσεις, θέσεις και συμπεριφορές που εκμεταλλεύονται την ύπαρξη ατόμων που χρειάζονται την βοήθειά μας είναι βέβηλη και αήθης. Όπως είπαμε άτομα τα οποία εκ γενετής ή λόγω ατυχήματος χρειάζονται την βοήθειά μας ο πολιτισμός επιτάσσει θετική διάκριση, αγάπη και συμπάθεια. Αυτό καμιά σχέση δεν έχει με παρακμιακά φαινόμενα που στο όνομα αυτών των ατόμων γενικεύουν, εξομοιώνουν και εξισώνουν τα πάντα για να δικαιολογήσουν την μεταμοντέρνα παρακμή και να εμφανίσουν την διαστροφή και μάλιστα την προσβλητική και αναιδή ως «δικαίωμα» και ως «ελευθερία». Δεν έχουν δικαίωμα, υπογραμμίζουμε ξανά, να ταυτίζουν τους εαυτούς τους με ανθρώπους που για αντικειμενικούς λόγους χρήζουν βοήθειας, συμπάθειας και συμπαράστασης.
Εάν μη τι άλλο είναι ζήτημα πολιτισμού, όπως ήδη σκόπιμα γράψαμε ξανά και ξανά για να υπογραμμιστεί η αλήθεια και η πραγματικότητα, να συμπαρασταθεί κανείς απέραντα σε όσους εκ φύσεως ή εξ ατυχήματος πάσχουν και μειονεκτούν και να αρνηθεί την στο όνομά τους αποκτήνωση και χυδαιοποίηση της ζωής πού απαιτείται να γίνει κατανοητό ότι ισχυρές μεταμοντέρνες τάσεις προς τα εκεί οδηγούν. Κάποιες φωτογραφίες θα μπορούσαν να πείσουν κάθε καλόπιστο αλλά σεβόμαστε την αισθητική των άλλων και δεν τις αναρτούμε.
Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα από τον Κονδύλη. Για ανάλυση στα βιβλία του Κονδύλη και στα κεφ. 3-5 του «Κοσμοθεωρία των Εθνών»
255 «Η ηδονιστική απόρριψη της αυτουπέρβασης στο όνομα της αυτοπραγμάτωσης συνεπάγεται μια καινούργια αντίληψη του Εγώ».
256 επιπτώσεις στην ηθική, … αναλγησία, υποκρισία, καιροσκοπία …
260 Εξισωτική θεμελιώδης στάση που οδηγεί στην άρση του χωρισμού ανάμεσα στην ιδιωτική και δημόσια σφαίρα. … Εναλλαξιμότητα των ατόμων και ρόλων η οποία «καθιστά δυνατή και υποβαστάζει την κοινωνική ισότητα, φαίνεται τώρα να φτάνει σε σημείο όπου μπορεί να καταργήσει διαφορές ίσαμε τώρα θεωρούμενες ως δεδομένες από την φύση» …
«αναγωγή της έννοιας του άνδρα και της έννοιας της γυναίκας σε έννοιες, οι οποίες δεν μπορούν και δεν επιτρέπεται πια να κατανοηθούν βιολογικά παρά μόνο κοινωνικά και πολιτικά». … «παράλληλη πορεία της ισότητας των φύλων και της διάλυσης της οικογένειας, η οποία βέβαια δεν μπορεί να είναι τυχαία». …
«η γενετήσια ορμή στην βάση της ισότητας των φύλων δεν υπηρετεί πρωταρχικά την αναπαραγωγή του είδους, αλλά την αυτοπραγμάτωση»
261 «γενετήσια ικανοποίηση … ως σύντομη και ευκολοαπόκτητη μορφή ηδονής, την οποία μπορεί να απολαύσει κανείς ανεξάρτητα από άλλους, μακροπρόθεσμους παράγοντες».
261 Καθημερινή εμπειρία … δεν σημαίνει ότι όλα τα πιο πάνω ισχύουν … [υπάρχουν και αντιστάσεις, προσθέτω, ιδιαίτερα σε Ανατολικά έθνη πάνω στα οποία ο μεταμοντερνισμός δεν πρόλαβε να τα πλήξει σε μεγάλο βαθμό]
261 ΠΟΡΝΙΔΙΟ ΑΝΤΙ ΠΟΡΝΗΣ «Η femme fatale εξαφανίζεται, όμως το οπλοστάσιό της περνάει σε χέρια που δεν ξέρουν να το χειρισθούν με την ίδια φινέτσα. Την εταίρα της αστικής εποχής τη διαδέχεται έτσι το πορνίδιο της μαζικοδημοκρατικής» … ανατίμηση της ομοφυλοφιλίας … Αναγκαία συνέπεια της επιδιωκόμενης μείωσης ή εξάλειψης των διαφορών ανάμεσα στα δύο φύλα και της συναφούς αναβίωσης μυστικιστικών αντιλήψεων για τον ανδρογυνισμό είναι η νέα αποτίμηση της ομοφυλοφιλίας και η αύξουσα προθυμία για ομοφυλόφιλα βιώματα. Στον βαθμό που εκλείπουν οι διαφορές μεταξύ των δύο φύλων δεν χρειάζεται να αναζητούνται πια χαρακτηριστικά γυναικείες ή χαρακτηριστικά ανδρικές ιδιότητες, το ερωτικό στοιχείο γίνεται έτσι πιο διάχυτο και πιο ρηχό, όμως ακριβώς μέσα στην ασάφειά του αυτή χάνει την αποκλειστική του σύνδεση με το ένα ή άλλο φύλο και υπό ορισμένες συνθήκες μπορεί και να βρεθεί και στα δύο. …
262 … Από την σκοπιά της [μεταμοντέρνας μαζικοπαραγωγικής/μαζικοκαταναλωτικής/Αστικοποιημένης] πλουραλιστικής αρχής, οι ομοφυλόφιλοι αποτελούν απλώς μια από τις μειονότητες εκείνες, που στο σύνολό τους συνιστούν τους υλικούς φορείς του πλουραλισμού των αξιών. Χωρίς μειονότητες που σύμφωνα με διαφορετικές αξίες δεν νοείται πλουραλισμός των αξιών, και αυτό εξηγεί την αδυναμία και τη μέριμνα της μοντέρνας μαζικής δημοκρατίας για κάθε λογής μειονότητες. Ως («καταπιεζόμενες») μειονότητες θεωρούνται μερικές φορές όσοι συνήθως ονομάζονται ψυχοπαθείς και εγκληματίες. Τούτοι όπως και οι ομοφυλόφιλοι, φαίνεται να έχουν ξεκόψει ριζοσπαστικότερα από κάθε άλλος από τον αστικό τρόπο σκέψης και ζωής, ή συμπάθεια προς αυτούς έχει λοιπόν να κάμει με την κατάρρευση της αστικής αντίληψης για τον κατευθυντήριο λόγο του Λόγου και της συναφούς ηθικής και ανθρωπολογικής τοποθέτησης ….»
268 τα φλογερά συνθήματα της πολιτισμικής επανάστασης … επίδραση πάνω σε φίλους και εχθρούς. Η σημερινή μεταμοντέρνα συζήτηση … «εκφράζονται με λόγους λίγο ή πολύ υψιπετείς, επιθυμίες και ιδεολογήματα της ωριμασμένης και ολότελα αποκομμένης πια από την αστική σκέψη μαζικής δημοκρατίας. Οι σκοποί της κανονιστικά νοούμενης μεταμοντέρνας τάσης – προ παντός η κατάργηση των άλλοτε δεσμευτικών ιεραρχιών, οι οποίες καθαγιάζονταν με την κυριαρχία του Λόγου και της ταυτότητας πάνω στην φαντασία και στην διαφορά, η γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα σε κουλτούρα των ελίτ και την κουλτούρα της μάζας, η διεύρυνση των δυνατοτήτων της συνείδησης πέρα από το απολλώνειο στοιχείο και προς την κατεύθυνση του διονυσιακού κτλ. – ανήκουν αρχικά στις ιδέες της πολιτισμικής επανάστασης και απλώς θεωρητικοποιήθηκαν μετά την εξασθένισή της, εν μέρει, για να εξαγιασθούν και εν μέρει για να ενεργοποιηθούν και πάλι» …
269 οδηγεί σε πρωτοκαθεδρία της αρχής της ηδονής [σημ. με την έννοια του συνεπούς μηδενισμού τύπου Μαρκησίου de Sade]
270 «Η αυτοπραγμάτωση ζητείται λοιπόν εδώ ακριβώς μέσα σε ότι από την σκοπιά της αστικής έννοιας της προσωπικότητας θεωρείται ως πλήρης διάλυση του Εγώ, ενώ από την σκοπιά της πολιτισμικής επανάστασης εκλαμβάνεται ως διεύρυνση του Εγώ, χάρη στην κατάργηση των ορίων ανάμεσα σε Λόγο και φαντασία, φυσιολογική κατάσταση και τρέλα». …
271 Αντιφάσεις και αντιθέσεις όταν το άνοιγμα προς τον ατομικιστικό ηδονισμό συχνά αναμίχθηκε με μορφές ασκητισμού, πολιτικών αιρέσεων, θρησκευτικών αιρέσεων και αυταπάρνησης
273 επιστροφή στην φύση, απόρριψη της τεχνικής και της βίας καθώς και μυστικιστική διεύρυνση της συνείδησης … Συνθήκες ιδεολογικού και κοινωνικού διαφορισμού … κοινότητες μέσα στις οποίες θα εξέλειπε η ιεαράρχηση των ανθρώπων και των αξιών, όπως τις εφάρμοζε το κατεστημένο …
274 βαθυστόχαστες εκλογικεύσεις και πολιτικά εμπνευσμένες τρομοκρατικές πράξεις …
275 γενετήσια σχέση και αυτοπραγμάτωση … κατάργηση ιδιωτικής και δημόσιας σφαίρας … «η γενετήσια ορμή δεν διοχετεύεται πια κατά τις ανάγκες της αγάπης, της πίστης και του γάμου, παρά αφήνεται στο ελεύθερο παιχνίδι των εκάστοτε ορέξεων της». … «το επαναστατικό δυναμικό των γενετήσιων διαστροφών ως τρόπων συμπεριφοράς, οι οποίοι από την φύση τους αντιστρατεύτονται τους αστικούς κομφορμισμούς και αποδιαρθρώνουν τους μηχανισμούς της κοινωνικής πειθάρχησης». …
276 Η πολιτισμική επανάσταση αναπροσάρμοσε τις συμπεριφορές προς την μαζική δημοκρατία ενισχύοντας ιδέες και τάσεις σύμφωνα με την μετααστική κοινωνία. … «έτσι, π.χ. η λεγόμενη
σεξουαλική επανάσταση, από την νομιμοποίηση της γενετήσιας διαστροφής ίσαμε την νομιμοποίηση της έκτρωσης, επιβοήθησε την αποσύνθεση της οικογένειας και επομένως την κατάτμηση της κοινωνίας σε άτομα και την επίταση της κοινωνικής κινητικότητας» … Βία και σεξ κυριαρχούν όσο ποτέ άλλοτε στην οθόνη …. Παραμερίζεται ότι το σύστημα της μαζικής κοινωνίας δεν χρειάζεται …
278 όργια και ανταλλαγής ερωτικών συντρόφων …
279 Κατάληξη της πολιτισμικής επανάστασης σε κομφορμισμό, ταυτόχρονα αιρέσεις με μισαλλόδοξο επαναστατικό ασκητισμό και προσχώρηση στους ανώτερους κοινωνικούς κύκλους … σταδιοδρομίες κτλ … «εφ’ όσον μάλιστα από το κατεστημένο δεν τους χώριζαν ποταμοί αίματος ούτε ηρωικές εκατόμβες». «Εξέγερση παραχαϊδεμένων παιδιών ενάντια σε ευνουχισμένους γονείς» («δεν λέγεται ειρωνικά …») στην ατμόσφαιρα της μαζικής δημοκρατίας ακόμη και οι επαναστάσεις έχουν χροιά ηδονιστική».
280 τέχνη και μεταμοντερνισμός … «χαρούμενος μηδενισμός»
287-8 τέχνη … προπετής μεταμοντέρνα συνδυαστική αυθαιρεσία
291 «τα πολιτισμικά αγαθά στον δρόμο τους προς τις πλατειές μάζες συρρικνώνονται σε στερεότυπα φτωχά από μορφική άποψη και ρηχαίνουν από την άποψη του περιεχομένου»
292 κ.ε. kitsch
297 μυθιστόρημα «Ήρωες δεν υπάρχουν, γιατί δεν υπάρχουν πια οι συγκρούσεις, μέσα στις οποίες δοκιμάζονταν με επιτυχία ο ηρωικός χαρακτήρας»
301 γλυπτική και απορρίμματα
ΝΒ όλα τα πιο πάνω δείχνουν την δημιουργία ισοπεδωμένων, απονευρωμένων και μονολιθικών ανθρώπων που έχουν όμως διατηρήσει κάποια ίχνη ανθρώπινης ποιότητας για να ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να θαυμάσουν καλλιτεχνήματα υψηλής αισθητικής όπως μια Πυραμίδα ή ένα Παρθενώνα.
305 κ.ε. Η μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική … αντίθετα με τη μοντέρνα εποχή δεν «συνδυάζονται έσχατα στοιχεία, αλλά επίσης ή προ παντός έτοιμα κομμάτια, τα οποία λαμβάνονται από διαφορετικές εποχές, τεχνοτροπίες και πολιτισμούς. … στην ομοιομορφία της μοντέρνας, η οποία στρεφόταν ενάντια στον εκλεκτικισμό, την επιδίωξη του διαφορισμού και της άρθρωσης καθώς και τα στοιχεία που αποσκοπούν να ξεπεράσουν την απλή λειτουργική αντίληψη»
308 κ.ε. Φιλοσοφία και επιστήμες … … Φιλοσοφία. Εκπροσώπηση και υπεράσπιση του διχοτομία και εδώ τεχνικής ορθολογικότητας και ηδονισμού ηδονιστικού ιδεώδους .. Κυβερνητική: «ορίζεται ως θεωρία συμπεριφοράς συστημάτων ή συνάρτησης αυτορυθμιζόμενων συστημάτων με τα υποσυστήματά τους, όμως η υπερκείμενη έννοια του συστήματος δεν νοείται με την παλιά μεταφυσική έννοια του Όλου, το οποίο είναι κάτι παραπάνω και κάτι ποιοτικά διαφορετικό από τα μέρη του, αλλά ως το σύνολο των έσχατων στοιχείων του. Αντίστοιχα η διαφορά ανάμεσα σε απλά και σύνθετα συστήματα ανάγεται στην ποσότητα και στον τρόπο σύνδεσης των στοιχείων αυτών».
319 «Η συμβολή της φιλοσοφίας και της κοινωνικής θεωρίας στην διαμόρφωση μαζικοδημοκρατικών ιδεολογημάτων, που αποτελούσαν μετεξέλιξη ή παραλλαγή μοτίβων της πολιτισμικής επανάστασης, παρουσιάζει ακόμα δύο απόψεις, στις οποίες πρέπει να αναφερθούμε σύντομα. Φιλόσοφοι που έγιναν της μόδας ανέλαβαν την υπεράσπιση και την ιστορική νομιμοποίηση μειοψηφιών (ψυχασθενών, ομοφυλοφίλων, κτλ), οι οποίες κατά την αντίληψη (μιας πτέρυγας) της πολιτισμικής επανάστασης είχαν αποτινάξει με έσχατη συνέπεια τα δεσμά του αστικού κομφορμιστικού Λόγου. Το εγκώμιο της τρέλας και της διαστροφής αποτελούσε βέβαια τη μετάπλαση παλαιότερων θέσεων της πρωτοπορίας, οι οποίες είχαν ήδη διατυπωθεί στον αγώνα ενάντια στην αστική ορθολογικότητα». …
332 … «Είναι δυνατές οι συγκρούσεις σε καθαρά υπαρξιακή βάση χωρίς κανένα ιδεολογικό ψιμύθιο, κι αυτές ίσως να ήσαν ακόμη πιο τραχειές και αμείλικτες απ’ όσες έχουν ιδεολογικά κίνητρα. Το «τέλος των ιδεολογιών» θα είχε τότε ως συνέπεια όχι το «τέλος της ιστορίας» προς την κατεύθυνση ενός ακτινοβόλου μεταιστορικού μέλλοντος, αλλά την επιστροφή της ιστορίας στο πρωτόγονο στάδιο της στοιχειακής υπαρξιακής αντιπαράθεσης». Τα περί τέλους της ιστορίας οφείλονται στο γεγονός ότι «οι νοητικές κατηγορίες προσανατολίζονται, στην εποχή της μαζικής δημοκρατίας, προς τον χώρο και όχι προς τον χρόνο. … επιστροφή στην προσδοκία του φιλελευθερισμού του 19ου αιώνα πως το εμπόριο θα υποκαταστήσει τον πόλεμο «Εδώ φυσικά τίθεται ένα ερώτημα γιατί να πετύχει ο μάνατζερ εκείνο που δεν κατόρθωσε ο αστός».
[Αόρατο χρονολόγιο της σκέψης 69 «για να αποφευχθεί η υστερία μπροστά στον πλήρη και αμετάκλητο θάνατο, νομιμοποιήθηκε κοσμοθεωρητικά η υστερία της εσχατολογίας».
Βλ.και Κριτικη Αντιμεταφυσικής σ. 360 ε.ε.]
82-3 «Η Φύση, ο Άνθρωπος και η Ιστορία υπήρξαν οι μεγάλες θεότητες της αστικής ιδεολογίας ή μυθολογίας». … που θεωρούνταν υποστάσεις με αμετάβλητο πυρήνα …. Γεγονός που δείχνει την «απροθυμία της αστικής σκέψης να ξεκόψει από την ιδέα της ουσίας». «Η αστική φυσική επιστήμη και φιλοσοφία καταπολέμησε αποφασιστικά, βέβαια, την αριστοτελική-σχολαστική διδασκαλία της ουσίας, καθώς και την στηριζόμενη σε αυτή οντολογία και μεταφυσική, αντιπαραθέτοντας την έννοια της λειτουργίας και την λειτουργική αντίληψη του (φυσικού) νόμου». … Η λειτουργική ερμηνεία δεν εξωθήθηκε μέχρι του σημείου όπου όλες οι ουσίες και οι υλικές, θα έπρεπε να αναχθούν σε απλά αθροίσματα μεταβλητών λειτουργιών». …
83 «Η οντολογική ανατίμηση της φύσης και του ανθρώπου όπως την επιχείρησε η αστική σκέψη ενάντια στην θεολογική κοσμοθεωρία, θα αφαιρούσε η ίδια το έδαφος κάτω από τα πόδια της αν διέλυε ακριβώς σε ανάερες λειτουργίες ότι ακριβώς ήθελε να ανατιμήσει. Η έννοια λοιπόν της λειτουργίας χρησιμοποιήθηκε στο μέτρο που αυτό φαινόταν απαραίτητο, για την ανασκευή της αριστοτελικής-σχολαστικής οντολογίας και μεταφυσικής» … «Η έννοια της ουσίας διατηρήθηκε αλλά συνάμα μεθερμηνεύτηκε έτσι ώστε να μη σημαίνει πια τις formae substantiales κτλ, παρά απλώς το υλικό υπόστρωμα των πραγμάτων η την prima materia, της οποίας η σχέση με τα συμβεβηκότα παρέμεινε αδιευκρίνιστη παρά τις σχετικές προσπάθειες».
86 Αστική τοποθέτηση απέναντι στο μεταφυσικό και στην θρησκεία: έλλογη δράση σημαίνει αναγωγή τους στην ηθική. «Ο Θεός όφειλε πρώτα-πρώτα να είναι εγγυητής μιας ηθικής τάξης πραγμάτων». Ο αγνωστικισμός κυριαρχεί για να αποτρέψει την Εκκλησία να επανέλθει στα παραδοσιακά της καθήκοντα. 87 Η αστική ιδεολογία απρόθυμη να εγκαταλείψει τα ερείσματα που της έδινε η διαρχική οντολογία και να ενστερνιστεί τον υλιστικό μονισμό.
158-9 Ο λειτουργικά νοούμενος χώρος του μοντερνισμού δεν ενδιαφερόταν για την προϊστορία των προσώπων ή την οικογενειακή παράδοση που θα έπρεπε να καλλιεργηθεί και να συνεχιστεί … «Διάταξη του χώρου δίχως μέριμνα για τον χρόνο ως χρόνο ιστορικό και υποκειμενικό που σκόπευε να τσακίσει τον αστικό ατομικισμό και συνάμα το προπύργιό του, δηλαδή τον οίκο ως κρυστάλλωση και ως φορέα μια οικογενειακής παράδοσης». Η οικία μετατρέπεται σε λειτουργικό χώρο … 160 «Το οικοδόμημα είναι και παραμένει ένα κομμάτι χώρου υποδιαιρεμένου με λειτουργικά κριτήρια». … 161-2 Χωροποίηση του κόσμου … Στην μουσική και στην λογοτεχνία «η χωροποίηση του κόσμου και της αίσθησης του κόσμου συντελέστηκε με την κατάτμηση του κάποτε ιεραρχημένου συνθετικού Όλου σε έσχατα και ισότιμα στοιχεία, τα οποία ακολούθως απλώθηκαν σε μια ιδεατή επιφάνεια για να συνδυαστούν μεταξύ τους». ??? επικράτηση μορφολογικού στοιχείο που χωροποιεί την ζωή
162 μουσική απεμπόληση της κλασικής τονικότητας «έτσι αποδιαρθρώθηκαν λίγο-πολύ οι ιεραρχικές δομές της αστικής θεωρίας και αισθητικής της μουσικής όμως με τις τάσεις ισοπέδωσης των ιεραρχιών συμβάδισαν και οι απαρχές της κατάτμησης του συνθετικού Όλου, όπως έδειξαν πρώτα-πρώτα οι αλλαγές στη μελωδία»
163 «ισοπέδωση και κατάτμηση ή ρευστοποίηση και η ελεύθερη ανασυγκρότηση του οργανικού και ιεραρχικού Όλου» 165 παράλληλα εξύμνηση του διονυσιακού στοιχείου
167 κοσμοεικόνες που έδιναν μια διαφορετική από την αστική αίσθηση του χώρου, του χρόνου και της αιτιότητας … υπερπήδηση τους χωροχρονικής αιτιώδους τάξης
Έ.ε. ΝΒ το ζήτημα της ισοπέδωσης θα το έθετε η τεχνολογία ούτως ή άλλως. Το ερώτημα τους Νέους Χρόνους ήταν κατά πόσο θα συμμάζευαν κοσμοθεωρητικά τις τάσεις για να συγκροτηθεί ένα κοινωνικό με νόημα ή αν θα διολισθήσουν σε υλιστικούς παραλογισμούς όπως και έγινε.
177 κινηματογράφος «εξοικείωσε ευρείες μάζες με την προγραμματική και εσκεμμένη κατάτμηση και ανασυγκρότηση της καθημερινής εμπειρίας – και μάλιστα τις έμαθες να αρέσκονται σε αυτή»
181-2 γύρω στο 1900 η ουσία καταλύεται εντελώς (ΝΒ όχι όμως στο επίπεδο της «καθημερινής εμπειρίας»). Ταυτόχρονα: 1. άρνηση των πλείστων εκπροσώπων της αστικής φιλοσοφίας να εγκαταλείψουν ολότελα την ουσία. 2. Συνεπείς και περιεκτικές επεξεργασίες της ιδέας της λειτουργίας που κυριάρχησαν. … 183 Η ουσία μετατρέπεται σε λειτουργικό σύστημα …
«Στον βαθμό που η ουσία μετατράπηκε σε λειτουργικό σύστημα, το μεμονωμένο πράγμα μετατράπηκε σε λειτουργικό σύστημα συμβάντων, και αυτό πάλι έκανε εύλογη την αναζήτηση έσχατων συστατικών στοιχείων ή ατόμων. Μονάχα απλά στοιχεία μπορούν να αλλάζουν συνεχώς θέση και να έρχονται μεταξύ τους σε καθαρά λειτουργικές σχέσεις. Αντίθετα, οι αναγκαίες συνδέσεις στοιχείων δεν μπορούν να νοηθούν απλώς ως μεταβλητές λειτουργίες, παρά αναγκαστικά εμφανίζονται ως πάγιες ουσίες. Είτε τώρα τα έσχατα στοιχεία είναι αισθητήριες εντυπώσεις είτε φυσικά ή λογικά άτομα – το Όλο και κάθε ιδέα του Όλου συντρίβονται, ο κόσμος γίνεται χαλαρό άθροισμα τυχαίων και ασυνεχών συμβάντων ή βιωμάτων τα οποία συγκρατούνται με κατασκευές στο επίπεδο της θεωρίας. Η κατάρρευση της ιεραρχίας των ουσιών και η κατάλυση της ίδιας της ουσίας κατέστησαν με την σειρά τους αβάσιμη τη διάκριση, η οποία είχε βέβαια μεταφυσική προέλευση, όμως συνέχισε να αποτελεί συνηθισμένο και προσφιλές καταφύγιο του αστικού αγνωστικισμού» 183
«Τώρα πια δεν υπάρχει πάνω και κάτω, μπρος και πίσω. Τα απλά έσχατα στοιχεία της γνώσης, του είναι ή της λογικής βρίσκονται όλα πάνω στο ίδιο αβαθές επίπεδο και περιμένουν τον μεγάλο μετασχηματιστή και συνδυαστή». …. ΝΒ Ελεύθερη κυκλοφορία αγγουριών, ντομάτων και πατατών …. Θα ενώσει τους ανθρώπους, θα καταργήσει τα έθνη και δημιουργήσει μια μεταμοντέρνα υλιστικά κινούμενη Ευρώπη … Φτωχός συγγενής του αρχικού διεθνιστικού φιλελευθερισμού και ακόμη πιο φτωχός συγγενής του μορφικά πανομοιότυπου μαρξισμού-κομμουνισμού
186-7!! οι βαθύτατα αντιαριστοτελικές ρίζες. Επιχειρώντας την κατάργηση των ουσιών και των ιεραρχιών ομοιογενοποίηση της ανθρώπινης κρίσης και συμπεριφοράς στην βάση μεταφυσικά προσδιορισμένων παραδοχών. «Κατατμημένα άτομα αντιστοιχούν σε ατομικές προτάσεις οι οποίες συνδέονται με τυπικούς κανόνες προκειμένου να σχηματίσουν προτάσεις μοριακές, ενώ τα κριτήρια με βάση τα οποία κρίνεται η αλήθεια τούτων των προτάσεων, έχουν χαρακτήρα τυπικό και όχι οντολογικό». Στόχος τώρα γίνεται η γλώσσα, η γραμματική και το συντακτικό ούτως ώστε να μην προκαλούν «ανεπίτρεπτες υποστασιοποιήσεις και ουσιαστικοποιήσεις καθώς και μια αντίστοιχη κατανόηση του Είναι και του κόσμου».
Μερικά συναφή
«Εσχατολογικό ιδεολογικό δηλητήριο και πολιτική θεολογία versus Αριστοτελική πολιτική σκέψη» https://wp.me/p3OlPy-1Ku
Εσχατολογικό ιδεολογικό δηλητήριο και πολιτική θεολογία versus Αριστοτελική πολιτική σκέψη https://wp.me/p3OqMa-1jx
ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΈΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΎ ΚΑΙ Η ΚΑΤΆΛΗΞΉ ΤΟΥ: ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ,ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΩΝ http://wp.me/p3OqMa-138
ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΡΟΚΑΝΙΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1kS
ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ, Η «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» και συνθήκες που την κατεδαφίζουν. http://wp.me/p3OqMa-1n1
ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ, Η «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» και συνθήκες που την κατεδαφίζουν. http://wp.me/p3OlPy-1bQ – http://wp.me/p3OqMa-15l
ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ, ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ, ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ, ΔΕΣΠΟΤΕΙΑ VERSUS ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ / ΙΣΧΥΡΕΣ… http://wp.me/p3OlPy-10O
«ΔΕΝΔΡΟ-ΦΟΒΙΑ», «ΦΥΛΛΟ-ΦΟΒΙΑ», «ΦΥΣΗ-ΦΟΒΙΑ» ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗΣ http://wp.me/p3OlPy-ZS
«Θεοφάνεια versus μηδενισμός»: Το αθεϊστικό, αντί-πνευματικό και εθνομηδενιστικό μείγμα της συμφοράς των νεοελλήνων https://wp.me/p3OqMa-1wa
Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΝΔΥΛΕΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΠΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΣΕ ΤΗ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟ http://wp.me/p3OlPy-ZB
Μοντερνισμός, το ιδεολογικό φαινόμενο και η μεταμοντέρνα διολίσθηση προς τα ανθρωπολογικά Σόδομα και Γόμορρα. http://wp.me/p3OlPy-Zv
ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΎ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ http://wp.me/p3OlPy-Vv
Προσανατολιστική πολιτική σκέψη Ομηρικών προδιαγραφών. Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης, Καβάφης, Ιθάκη, Πατρίδα https://wp.me/p3OqMa-1qL
Ο πολιτικός στοχασμός, οι κλασικοί, οι σύγχρονοι, το «ταξίδι» και ο Καβάφης https://wp.me/p3OqMa-1yz
Εθνομηδενισμός, Μακεδονία, Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό και η «Μπουμπουλίνα η … “ερωτιάρα”» https://wp.me/p3OqMa-1ys
Η Εθνική Ανεξαρτησία ως η κοινή Κοσμοθεωρία όλων των Εθνών και η Ελληνική Επανάσταση του 1821 https://wp.me/p3OlPy-2db
πανηγυρικός Εθνική Ανεξαρτησία / Συλλογική Ελευθερία: Η Μόνη Κοσμοθεωρία Όλων Των Εθνών. «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ. ΤΙ ΣΥΓΚΡΟΤΕΙ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΑΤΕΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ»: Κάποια πράγματα τα γράφεις για να μην χρειάζεται να τα αναθεωρείς κάθε μέρα αλλά για να κτίζεις πάνω σ’ αυτά: https://ifestos.edu.gr/2017/10/03/%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5/
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
Twitter https://twitter.com/ifestosedu
Instagram https://www.instagram.com/p.ifestos/
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
Διεθνής πολιτική 21ος αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Φιλοπατρία, Δημοκρατία, Ελευθερία https://www.facebook.com/groups/philopatria/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδύλης Παναγιώτης – https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.