Υποκρισία είναι, τι άλλο; Που θέλει να καλύψει την απουσία πολιτικής, την έλλειψη απαντήσεων την ώρα της κρίσης και την αποποίηση των ευθυνών. Διότι, αυτή την ώρα η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκεται σε οριακό σημείο. Αν δεν καταφέρει να σταματήσει την τουρκική προέλαση στην κυπριακή ΑΟΖ θα βρεθεί μπροστά σε νέα τετελεσμένα, που ίσως, τουλάχιστον για τις προοπτικές των κοιτασμάτων, να είναι το τέρμα. Μπροστά σε αυτά τα τετελεσμένα, δεν έχουμε να πολεμήσουμε μόνο στο διεθνές και στο ευρωπαϊκό διπλωματικό πεδίο. Έχουμε κι ένα σωρό υποκριτές εντός της Κύπρου, που ενώ δεν έχουν τίποτε να προτείνουν συνεχίζουν να βομβαρδίζουν τον κόσμο με επιχειρήματα, που εκφράζουν την επιθυμία τους για την τελική γονυκλισία ενώπιον του σουλτάνου ως τη μόνη μας επιλογή.
Αν είχαμε διαπραγματεύσεις, λένε, δεν θα τα έκανε αυτά η Τουρκία και αν είχαμε λύση θα είχαν αντιμετωπιστεί όλα αυτά τα προβλήματα. Διότι, τώρα, χωρίς διαπραγματεύσεις, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Τι μεγάλη κοροϊδία. Τι απροσμέτρητη υποκρισία. Τι μικρόνοια κομματικών παιγνίων σε βάρος του τόπου. Ουδέποτε η Άγκυρα ανέστειλε την πολιτική της, για νομιμοποίηση των αυθαιρεσιών της σε βάρος της Κύπρου, λόγω διαπραγματεύσεων. Ούτε μια στιγμή. Διότι, οι στόχοι της, ιδίως τώρα η πειρατική ένταξή της μέσω Κύπρου στις ενεργειακές εξελίξεις της Μεσογείου, δεν έχουν σχέση με τους Τουρκοκύπριους, ούτε με τη διαπραγμάτευση για τον διαμοιρασμό της διοίκησης της νέας Κύπρου.
Ακόμα κι ο γενικός γραμματέας της συντεχνίας των Tουρκοκύπριων δασκάλων, Σενέρ Ελτζίλ, τα είπε χτες πιο καθαρά από πολλούς
Ελληνοκύπριους, απαντώντας στον Ερντογάν, που έλεγε ότι υπερασπίζεται τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων. «Έχετε αφήσει Τ/κ στον βορρά του νησιού (για να υπερασπιστείτε τα δικαιώματά τους);», τον ρωτούσε. «Η Τουρκία ακολουθεί μια πολιτική μη επίλυσης του κυπριακού προβλήματος με απαράδεκτες προτάσεις, με στόχο την κατοχή ολόκληρου του νησιού, κρυβόμενη πίσω από τα δικαιώματα της κοινότητάς μας». Αλλά πολλοί Ελληνοκύπριοι είναι αδύνατο να το αντιληφθούν αυτό. Επιμένουν να λένε παραμύθια περί της διαπραγμάτευσης και της λύσης, που θα σταματούσε δήθεν την τουρκική επίθεση, ακόμα και αυτή την ώρα, που θα έπρεπε όλοι να κλείσουν το στόμα τους και να στρατευθούν να υπερασπιστούν την Κυπριακή Δημοκρατία που δέχεται αυτή τη νέα εισβολή.
«Είχαμε, άλλωστε, προειδοποιήσει ότι, χωρίς λύση στο Κυπριακό και σε συνθήκες διαπραγματευτικού κενού, δυστυχώς θα βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας την Τουρκία να απειλεί και να προκαλεί», και «η λύση του Κυπριακού ουσιαστικά επιλύει και τα ζητήματα που αφορούν στο φυσικό αέριο μεταξύ των δύο κοινοτήτων», έλεγε χτες, πάλι, το ΑΚΕΛ, αναλαμβάνοντας για πολλοστή φορά το ξέπλυμα της τουρκικής επιθετικότητας και θέλοντας να εκφράσει όλη τη νεοκυπριακή πολιτική διανόηση του ναιναικιστάν (με «αι», είπαμε, άλλος ο Νενέκος), που ξεκινά από την Καίτη Κληρίδη της Δεξιάς και φτάνει μέχρι τον Μιχάλη Παπαπέτρου της Αριστεράς. Λες και υπάρχει κάπου στην ατμόσφαιρα μια λύση και μπορούμε να πάμε να την πάρουμε για να λυθούν όλα μας τα προβλήματα. Αποδίδει ουσιαστικά την τουρκική πολιτική στις «συνθήκες διαπραγματευτικού κενού» και όχι στην απροκάλυπτη επεκτατική, ιμπεριαλιστική συμπεριφορά της Άγκυρας, που δεν θα τερματιστεί παρά μόνο είτε με την κατάληψη όλης της Κύπρου, είτε με την αρπαγή των κοιτασμάτων μέσω μιας εσωτερικής διευθέτησης δικών της προδιαγραφών, που δεν θα επηρεάζει την ΑΟΖ, μια και ούτως ή άλλως, και σε παραφωνία με το διεθνές δίκαιο, διαλαλεί ότι η Κύπρος ως νησί δεν έχει ΑΟΖ.
Όπως σωστά λέει ο Σενέρ Ελτζίλ, «ο Ταγίπ Ερντογάν έχει βάλει στο μάτι τα δικαιώματα των Κυπρίων» κι αυτό δεν αλλάζει αν δεν βρούμε τρόπο να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας εκεί που μπορούμε, και συνεχίζουμε να τα εκχωρούμε με τόση ευκολία, με τόση ομφαλοσκοπία, υποταγμένοι σε ένα φαντασιακό πεπρωμένο. Αυτές τις μέρες δίνεται η πιο καθοριστική μάχη στην Ευρώπη. Αν δεν πεισθούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να λάβουν μέτρα, τα τετελεσμένα στην κυπριακή ΑΟΖ θα είναι τραγικά. Οι πάντες οφείλουν να ρίξουν εκεί όλες τις δυνάμεις τους, να δείξουν ότι είναι έτοιμοι για συνεργασίες, αλλά και συγκρούσεις, όχι παρακάλια και αβρότητες (με τους Βρετανούς, ας πούμε, που με το ένα πόδι έξω από την ΕΕ συνεχίζουν να μας βάζουν εμπόδια) και να προσφέρουν όποια βοήθεια μπορούν στον Πρόεδρο και στον υπουργό Εξωτερικών, ας αφήσουν τη μικροκομματική εσωτερική κατανάλωση για αργότερα.
aristosm@phileleftheros.com
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.