"Οι φορείς της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, εκτός από το να συμμετέχουν στο γενικότερο κλίμα συγκίνησης και καταδίκης της "ανάλγητης δικαιοσύνης", νομοθετούν και κυβερνούν αντίστοιχα. Ας τροποποιήσουν το συγκεκριμένο νόμο για ανάλογες περιπτώσεις και να μην αναπαράγουν έναν απλά καταγγελτικό και βαθιά υποκριτικό σε τελευταία ανάλυση, λόγο".
Έχει δυστυχώς μεγάλη δόση αλήθειας σε πολλές εκφάνσεις του ελληνικού κράτους είτε στις εσωτερικές του σχέσεις, είτε στις διεθνείς, είτε όταν λειτουργεί ως εργοδότης, ως δανειστής, ως οφειλέτης, ως νομοθέτης, σε σχέση με τα δικαιώματα των πολιτών και τις υποχρεώσεις του, έναντι των εργαζομένων, τις υποχρεώσεις του έναντι του λαού και του έθνους. Η ανάγκη για ένα εθνικό, δημοκρατικό, παραγωγικό, κοινωνικό κράτους δικαίου είναι μείζον αίτημα του καιρού μας στον τόπο μας.
Από το 2013-14 επί υπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη στο Εσωτερικών, νομίζω, άρχισε ή τότε εντάθηκε ένας επανέλεγχος σε σχέση με τα απολυτήρια, διπλώματα, πτυχία, που αποτελούσαν τυπικά προσόντα διορισμού σε διάφορες κατά καιρούς προκηρύξεις ή διαγωνισμούς του δημοσίου και ευρύτερου δημοσίου τομέα, σε ορίζοντα άνω και της 30ετίας, στο πλαίσιο μιας διάχυτης ατμόσφαιρας για το υπεράριθμο - αντιπαραγωγικό δημόσιο και όλη τη σχετική λογοτεχνία (ένα τηλεοπτικό κανάλι που κάνει ιδιαίτερο θόρυβο για την υπόθεση της καθαρίστριας και την αδικία σε βάρος της, τότε πρωτοστατούσε στην διαφήμιση της συγκεκριμένης επιχείρησης).
Η νυν κυβέρνηση (και) στο ζήτημα αυτό εφάρμοσε την αρχή της συνέχειας της διοίκησης. Με τον τρόπο αυτό ήρθαν στα ποινικά, εργατικά-αστικά ή διοικητικά δικαστήρια της χώρας αρκετές ανάλογες με της καθαρίστριας υποθέσεις. Ως δικηγόρος έτυχε τα τελευταία χρόνια να χειριστώ 2-3 ανάλογες υποθέσεις στην εργατική ή διοικητική τους διάσταση (απόλυση, ανάλογα αν ήταν σε φορέα του στενού δημοσίου μόνιμος υπάλληλος ή του ευρύτερου δημοσίου ή ΙΔΑΧ γενικά). Την ποινική διάσταση που πάντα συνόδευε την εργατική ή διοικητική χειριζόταν συνάδελφος. Υπήρξαν πράγματι διαφορετικές κρίσεις της δικαιοσύνης ανάλογα με την περίπτωση. Πλην όμως διαμορφώθηκε σταδιακά στη Νομολογία των Ποινικών Δικαστηρίων μια ιδιαιτέρως σκληρή ερμηνεία-νομική κατασκευή σε σχέση με την έννοια της κατάχρησης σε βάρος του Δημοσίου στις σχετικές υποθέσεις. Θεωρώ τη συγκεκριμένη ερμηνεία απολύτως εσφαλμένη (όπως και αγωγές - λιγότερο συχνά- που ασκήθηκαν στο πλαίσιο της διεκδίκησης αχρεοστήτων καταβληθέντων ποσών, καθώς η εργασία παρασχέθηκε - το ζήτημα της καταγγελίας της σύμβασης σε μια τέτοια περίπτωση είναι άλλης τάξεως ζήτημα καθώς τίθεται θέμα κλονισμού σχέσης εμπιστοσύνης και πάντα σε σχέση με τη θέση που κατέχει ο εργαζόμενος, η απώλεια όμως της αποζημίωσης απόλυσης ή του εφάπαξ λόγω του ποινικού στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι επίσης μία άδικη κατά τη γνώμη μου παρεπόμενη συνέπεια σ' αυτές τις περιπτώσεις- καθώς και σε περίπτωση αθώωσης του εργαζομένου στο ποινικό λόγω 20ετούς παραγραφής, επειδή δεν υπήρξε αθώωση στην ουσία ο εργαζόμενος αυτός υπάρχει κίνδυνος να μην κερδίσει τελικά ούτε την αποζημίωση ή το εφάπαξ αν κάτι τέτοιο προβλέπεται με ΣΣΕ ).
Όμως ο νόμος του 1950 ως έχει παρέχει τέτοιες ερμηνευτικές δυνατότητες (έστω και εσφαλμένες κατά τη γνώμη μου). Οι φορείς της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, εκτός από το να συμμετέχουν στο γενικότερο κλίμα συγκίνησης και καταδίκης της "ανάλγητης δικαιοσύνης", νομοθετούν και κυβερνούν αντίστοιχα. Ας τροποποιήσουν το συγκεκριμένο νόμο για ανάλογες περιπτώσεις και να μην αναπαράγουν έναν απλά καταγγελτικό και βαθιά υποκριτικό σε τελευταία ανάλυση, λόγο. Ας τον αφήσουν αυτόν για τους λειτουργούς των ΜΜΕ. Τέλος δεν υπάρχει ευθύνη των οργάνων που αποτελούσαν τις επιτροπές πρόσληψης προσωπικού ; Κατά τα λοιπά συμφωνώ με την ανακοίνωση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και καλό είναι η κυβέρνηση να τη διαβάσει με προσοχή και να πράξει τα δέοντα. Τώρα που είμαστε και στη μεταμνημονιακή εποχή...
Ανακοίνωση του ΔΣΑ σχετικά με την πρόσφατη καταδικαστική απόφαση σε βάρος καθαρίστριας
Με αφορμή την πρόσφατη καταδικαστική απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας, που καταδίκασε καθαρίστρια σε ποινή κάθειρξης 10 ετών, λόγω πλαστού απολυτηρίου Δημοτικού, πέραν της κραυγαλέας αντίθεσης στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, επισημαίνονται τα κάτωθι:
Δεν υπάρχει περιουσιακή βλάβη του Δημοσίου όταν η φερόμενη ζημία που επήλθε από την απατηλή συμπεριφορά του υπαλλήλου ισοσταθμίζεται από ισάξια αντιπαροχή. Τούτο διότι για όσο χρονικό διάστημα ελάμβανε αντίστοιχες της θέσης της αποδοχές, η υπάλληλος παρείχε τις υπηρεσίες της, ούσα συνεπής στις απορρέουσες από τη θέση αυτή υποχρεώσεις της, δοθέντος μάλιστα ότι η συγκεκριμένη θέση εργασίας δεν απαιτούσε εξειδικευμένη γνώση ή ιδιαίτερες πνευματικές δεξιότητες και επομένως η έλλειψη απολυτηρίου Δημοτικού δεν μπορούσε αντικειμενικά να επηρεάσει την ποιότητα των παρεχόμενων από αυτήν υπηρεσιών.
Άλλωστε, δεν προκύπτει ότι η συγκεκριμένη καθαρίστρια, χωρίς το ως άνω απολυτήριο, είχε υποδεέστερες ικανότητες και δεξιότητες για τη θέση αυτή από κάποιον άλλο που κατείχε τον τίτλο αυτόν.
Εξάλλου, σε κάθε περίπτωση, εάν δεν είχε προσληφθεί η συγκεκριμένη υπάλληλος, το Δημόσιο θα κατέβαλε το ισόποσο σε αποδοχές άλλου υπαλλήλου που θα απασχολείτο στην ίδια θέση.
Διαφορετικό είναι το ζήτημα της πιθανής τέλεσης αδικήματος όχι σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, αλλά σε βάρος ενδεχομένως άλλων συνυποψηφίων για την ίδια υπαλληλική θέση, στην οποία διορίστηκε, εν τέλει, η υπάλληλος που έκανε χρήση πλαστού τίτλου, το οποίο όμως δεν αφορά την προκείμενη υπόθεση.
Όταν οι διατάξεις περί καταχραστών Δημοσίου βρίσκουν έδαφος εφαρμογής στο πρόσωπο οικονομικά αδύναμων κατηγορουμένων για πλαστά απολυτήρια Δημοτικού, ενώ δεν τυγχάνουν ανάλογης αντιμετώπισης πρόσωπα με οικονομική ισχύ που κατηγορούνται ότι έχουν καταχραστεί το δημόσιο χρήμα, κλονίζεται η ίδια η αξία της Ελληνικής Δικαιοσύνης και τίθεται εν αμφιβόλω η ισότητα που πρέπει να απολαμβάνουν όσοι οδηγούνται ενώπιόν της.
ΠΗΓΗ: Vasilis Asimakopoulos
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.