Κυπριακό: τα πράγματα χειροτερεύουν

του Λευτέρη Ριζά

Για το Κυπριακό έχουμε αναρτήσει στον ΟΙΣΤΡΟ πάρα πολλά άρθρα. Όποιος θέλει τα βρίσκει πολύ εύκολα ρίχνοντας μια ματιά στα περιεχόμενα του. Έχουμε ιδιαίτερα ασχοληθεί με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το Κυπριακό. Τα δύο πρόσφατα μου, κριτικές στον κ. Π. Τριγάζη και την κ. Ρένα Δούρου ουσιαστικά επαναλάμβαναν και απλά επικαιροποιούσαν τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ στο Κυπριακό. Μόνο που εδώ κάτι μου είχε διαφύγει, κακώς, κάκιστα. Τι δηλαδή; Ότι ποια οι παρεμβάσεις των δύο στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ εντάσσονταν στην «πρωτοβουλία» για το «Έτος Κύπρου 2014».

Όπως είχα αναφέρει στο κατά κ. Δούρου άρθρο μου, η «πρωτοβουλία» ανήκει στην Ομοσπονδία Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΚΟΕ) και στο Παρατηρητήριο Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης (ΠΑΔΟΠ). Πρόεδρος του «Παρατηρητηρίου» είναι ο κ. Π. Τριγάζης. Συνεπώς η ιδεολογική-πολιτική κατεύθυνσης της πρωτοβουλίας σχετικά με το κυπριακό πρόβλημα, τη φύση του και τη λύση του, στα πλαίσια της «Πρωτοβουλίας», είναι έντονα επηρεασμένη από τον κ. Π. Τριγάζη – διάβαζε τις απόψεις ΣΥΡΙΖΑ για το Κυπριακό. Οι απόψεις της Ομοσπονδίας κι αυτές καθορίζονται από τους κυπριακούς κομματικούς συσχετισμούς, που εύκολα αναγνωρίζονται στις αποφάσεις της.

Η όλη Διακήρυξη της «Επιτροπής για το Έτος Κύπρου 14» είναι εμποτισμένη από τις απόψεις που εκφράζανε ο κ. Π. Τριγάζης και η κ. Ρένα Δούρου, και στις οποίες άσκησα κριτική. Ουσιαστικά η Διακήρυξη στηρίζει τη γραμμή Αναστασιάδη. Πιο συγκεκριμένα το έγγραφο Αναστασιάδη-Ερόγλου του παρελθόντος Φεβρουαρίου, το οποίο οδηγεί σε λύση χειρότερη του σχεδίου Ανάν [1].

Το σημαντικότερο είναι ότι τη Διακήρυξη αυτή υπογράφουν βουλευτές, στελέχη, παράγοντες και διανοούμενοι που είχαν στηρίξει το σχέδιο Ανάν. Αυτοί που χαρακτηρίστηκαν τότε ως Ανανικοί. Μην ξεχνάμε ότι το σχέδιο Ανάν είχαν στηρίξει τότε το ΠΑΣΟΚ (του ΓΑΠ), ο ΣΥΡΙΖΑ (του Νίκου Κωνσταντόπουλου), η πλειοψηφία της ΑΚΟΑ και άλλοι πολλοί γνωστοί ευρωλιγούρηδες, «διεθνιστές», «ταξικοί» και εθνομηδενιστές. Προς τιμή του βέβαια είχε ταχθεί ενάντια κάθετα το ΚΚΕ. Και βέβαια μια μεγάλη μερίδα αριστερών-πατριωτών. Όσοι δηλαδή είχαν καταλάβει τη σημασία και το ρόλο του εθνικού ζητήματος στην εποχή του ιμπεριαλισμού, είχαν πάρει μέρος είτε στην ΕΑΜική Αντίσταση είτε αργότερα στις μεγάλες κινητοποιήσεις για την υποστήριξη του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων τη δεκαετία του 1950 και κατόπιν. Όσοι, τέλος δεν ξεχάσανε ποτέ ότι το Κυπριακό έπαιξε ρόλο στην επιβολή της Χούντας και βέβαια η προδοσία του οδήγησε στην πτώση της.
Όλος ο θίασος Ανάν επί σκηνής και πάλι υποστηρίζει το νέο σχέδιο Αναν, για τη «λύση» - ενταφιασμό – του Κυπριακού. «ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ τα βρήκαν για το Κυπριακό και συντάσσονται με το νέο σχέδιο Ανάν του Αναστασιάδη», διαβάζουμε σε πολλές ηλεκτρονικές εφημερίδες. Η διαπίστωση είναι ορθότατη. Προσωπικά δεν με εξέπληξε: όλοι αυτοί – και οι ομογάλακτοι τους στην Κύπρο – συμφωνούσαν σε μια «ευρωπαϊκή» λύση του Κυπριακού και ως τέτοια θεωρούσαν την Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία. Την αποδοχή δηλαδή των τετελεσμένων. Στη βάση αυτή όποιο σχέδιο και να προταθεί θα είναι κάτι περισσότερο ή έστω κάτι λιγότερο από το σχέδιο Ανάν. Όποιος δεν απορρίπτει τη συμφωνία Μακαρίου – Ντενκτάς για Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία κοροϊδεύει το λαό στην Κύπρο και Ελλάδα. Η συμφωνία αυτή εγκατέλειπε τη λύση του Κυπριακού πάνω σε αντικατοχική βάση.
Ο Βάσως Λυσσαρίδης – αυτή η εμβληματική φυσιογνωμία της Κύπρου – προχτές ακόμα προειδοποιούσε ότι «ότι το Κυπριακό χρειάζεται άμεση διορθωτική πορεία και ότι θα πρέπει να τοποθετηθεί στην σωστή του αντικατοχική βάση»[2]. Η ΕΔΕΚ – το κόμμα που ίδρυσε ο ίδιος – έδωσε στη δημοσιότητα την «πρόταση για αλλαγή εθνικής στρατηγικής» που είχε ήδη καταθέσει από καιρό (23/1/14) στο Εθνικό Συμβούλιο. Σε αυτή την πρόταση έλεγε:
«Οι πραγματικότητες 40 χρόνων αποδεικνύουν ότι η στρατηγική των μονομερών υποχωρήσεων όχι μόνο δεν οδηγεί σε επίλυση του Κυπριακού, αλλά οδηγεί σε αποενοχοποίηση της Τουρκίας, η οποία παρουσιάζεται ως ουδέτερος τρίτος που επείγεται μάλιστα για λύση. Ο διακοινοτικός διάλογος, όπως διεξάγεται όλες αυτές τις δεκαετίες, όχι μόνο δεν έχει οδηγήσει σε λύση, αλλά, αντίθετα, μας οδηγεί σε ένα διαρκές και παρατεταμένο αδιέξοδο. Η ΕΔΕΚ τονίζει την ανάγκη διαμόρφωσης μιας στρατηγικής που θα λαμβάνει υπόψη τα νέα γεωστρατηγικά, γεωπολιτικά και γεωοικονομικά δεδομένα στην περιοχή μας, και θα θέτει το Κυπριακό ως πρόβλημα εισβολής-κατοχής και παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου».
Αναφορικά με την επιδιωκόμενη λύση η ΕΔΕΚ τόνιζε στο έγγραφό της πως βασική και θεμελιώδης θέση είναι ότι το Κυπριακό αποτελεί πρόβλημα εισβολής - κατοχής και εθνικού ξεκαθαρίσματος από την Τουρκία και μαζικής παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών. Και συνέχιζε «Αντίπαλη πλευρά είναι η κατοχική δύναμη. «Η λύση που πρέπει απαραίτητα να τεθεί ενώπιον του λαού σε δημοψήφισμα πρέπει να είναι προϊόν συμφωνίας. Τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οι Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου του ’77 και ’79, και οι Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Συμβάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ελευθεριών, συνιστούν το πλαίσιο εντός του οποίου θα πρέπει να επιδιωχθεί η λύση», προστίθεται και απαριθμεί τα όσα πρέπει να διασφαλίζει η λύση στο ίδιο πνεύμα με τα προαναφερθέντα».

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι για άλλη μια φορά διαπιστώνουμε μια σύγχυση που διαπερνά όχι μόνο την ΕΔΕΚ, αλλά όλα τα «προοδευτικά» κόμματα της Κύπρου. Αποτέλεσμα στρατηγικής, άρα και τακτικής αδυναμίας: ένας αντικατοχικός αγώνας δεν μπορεί να εξαντλείται, να περιορίζεται μόνο σε ψηφίσματα, συμφωνίες και δημοψηφίσματα. Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ μπορεί να είναι σημαντικά και να πρέπει να αξιοποιούνται. Αλλά δεν είναι όλα θετικά για μια αντικατοχική λύση του Κυπριακού. Όπως έχω δείξει (3) τα ψηφίσματα του ΣΑ 353/1974 και 367/1975 – τα οποία αποδέχονταν και τα κατοπινά των Γ.Σ του ΟΗΕ (541/1983, 550/1984), διαφέρουν από το 1251/1999. Ενώ τα πρώτα ζητούσαν να φύγουν τα στρατεύματα κατοχής, καταδίκαζαν το ψευδοκράτος της Β. Κύπρου, το 1251/1999 (στο οποίο δεν αναφέρεται η ΕΔΕΚ, αλλά έχει υιοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με απόφαση της Πολιτικής του Γραμματείας στις 22/2/14) στην παράγραφο 11 αναφέρει τα εξής: ««Επαναβεβαιώνει τη θέση του ότι μια διευθέτηση στο Κυπριακό πρέπει να βασίζεται σε ένα κράτος στην Κύπρο, με μία κυριαρχία και μία διεθνή προσωπικότητα και μία ιθαγένεια, με διασφαλισμένη την ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητά του, και που θα περιλαμβάνει δύο πολιτικά ίσες κοινότητες, όπως προβλέπουν τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, σε μια δικοινοτική και διζωνική ομοσπονδία και ότι μια τέτοια διευθέτηση πρέπει να αποκλείει την ένωση ολόκληρης ή μέρους της νήσου με οποιαδήποτε άλλη χώρα ή οποιαδήποτε μορφή διχοτόμησης ή απόσχισης.»

Εδώ λοιπόν εισάγεται ένα νέο στοιχείο, βάση των σχεδίων Ανάν και της Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας: Αναγνωρίζει δύο πολιτικά ίσες κοινότητες. Έτσι η πλειοψηφία του 82% Ελλήνων εξισώνεται πολιτικά με τη μειοψηφία του περίπου 18% των τουρκοκυπρίων, που υπήρξανε οι δυνάστες για πάρα πολλά χρόνια ακριβώς αυτουνού του 82%. Και που αυτή η κοινότητα είναι αυτή – ή στο όνομα αυτής – που υπάρχει εισβολή και κατοχή. Όλα αυτά ταχυδακτυλουργικά εξαφανίζονται.

Όλα αυτά πώς συνδέονται και υπηρετούν τον αντικατοχικό αγώνα; Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα όταν διαπιστωμένα πια η «μητέρα-πατρίδα» έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει την κόρη-Κύπρο στις ορέξεις της Τουρκίας. Πως; Μα δεν της φέρνει κανένα εμπόδιο στα σχέδια της. Μέχρι τύφλας ακολουθεί την πολιτική εξευμενισμού της, μέσω της ένταξης της στην Ε.Ε. – πιστεύει ότι έτσι θα εξευρωπαϊστεί η Τουρκία και θα εξημερωθεί !!! Πότε αυτό; Όταν η ίδια η ΕΕ «εξαγριώνεται» και όλο και περισσότερο καταφεύγει στη διεθνή βία προκειμένου να επιβάλλει τα ιμπεριαλιστικά της συμφέροντα.

Οι εδώ υποστηρικτές της Κύπρου με τη «Διακήρυξη του Έτους Κύπρος 14», παρόλα όσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν γύρω μας, παρόλη την σταθερή και πολύχρονη συμπεριφορά της Τουρκίας τόσο απέναντι στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα γενικότερα, βυθισμένοι στην αμέριμνη πνευματική και πολιτική οκνηρία τους αποδέχονται και υπογράφουν διακηρύξεις όπου διαβάζουμε:
«Ανησυχούμε για το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Άγκυρας, παρά τις δηλώσεις της, δεν έχει επαρκώς μετακινηθεί στην κατεύθυνση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού, ενώ έχει αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις έναντι της ΕΕ στο πλαίσιο και της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας». Όπως το λέει ο λαός «αυτοί σας φτύνανε κι εσείς νομίζατε ότι ψιχαλίζει». Έτσι κι αυτοί όλοι: ανησυχούνε… Δεν καταλαβαίνουνε δηλαδή τίποτα από το τι γίνεται δίπλα τους. Γιατί αν το καταλάβαιναν πώς θα έπιναν ξέγνοιαστοι το ουισκάκι τους και θα απολάμβαναν τις διακοπές τους – όχι αναγκαστικά στη Μύκονο βεβαίως.
Κατά τα άλλα η όλη διακήρυξη – θα την διαβάσετε στη συνέχεια – αποτελεί την πλήρη αποδοχή των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, κάτω βέβαια από όμορφες λεξούλες για τη συνύπαρξη ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων – και απανταχού εισβολέων και καταπιεστών με καταπιεζόμενους τους κλπ, αυτό δηλαδή που δεν λένε να κάνουν οι Παλαιστίνιοι – παράδειγμα για το πώς η Κύπρος θα γίνει γέφυρα ειρήνης. Την ώρα που η Μέση Ανατολή φλέγεται στο όνομα των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Όλος ο σοσιαλδημοκρατικός θίασος επί σκηνής. Μπροστά μας η μεγάλη παράταξη της κεντροαριστεράς.
Λυπηρό είναι ότι ανάμεσα σε αυτούς που υπογράφουν υπάρχουν και άνθρωποι που μέχρι χτές ήταν ενάντια στο σχέδιο Ανάν ή και ακόμα αρθρογραφούν κατακεραυνώνοντας όσους στην αριστερά θεωρούν ξεπερασμένο τον πατριωτισμό [4].
Η ομαδική επανεμφάνιση του ανανικού μετώπου, με στυλοβάτη τώρα πια τον ΣΥΡΙΖΑ, δικαιώνει όσους τόσο καιρό γράφουν και μιλάνε για ύπαρξη εθνομηδενιστικής «πέμπτης φάλαγγας» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και ασκούν κριτική σε όσους αριστερούς-πατριώτες εντός του δεν τολμάνε να υψώσουν φωνή και ανάστημα.
Παραπομπές-σημειώσεις
1-Για τη συμφωνία Αναστασιάδη-Ερόγλου βλ. άρθρα από την Κύπρο, εδώ στον ΟΙΣΤΡΟ, 19/2/14 και 7+8 Μαρτίου. Επίσης δύο δικά μου: «Το Κυπριακό στον «αστερισμό» των συνομιλιών του Νίκου Αναστασιάδη και Ντερβίς Ερόγλου: τι να περιμένουμε και τι μπορούμε να κάνουμε» (16/2/14) και «Αντίλογος στην Διακήρυξη των Ν. Αναστασιάδη και Ντ. Ερόγλου από την Κύπρο» (17/2/14)

2– βλ. http://www.edek.org.cy/content.php?xNav=showrec&id=1390&catid=3

3- Λ. Ριζάς : «Ποια τελικά είναι θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη λύση του Κυπριακού;» 21 Μαρτίου,

!http://istrilatis.blogspot.com/2014/03/2032014.html

4- βλ. Κώστα Βεργόπουλου «Πατριωτισμός και αντιπατριωτισμός», Ελευθεροτυπία 4-7-14

Διαβάστε με προσοχή τη Διακήρυξη και τα ονόματα που την υπογράφουν. Τα συμπεράσματα δικά σας.

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΕΤΟΣ ΚΥΠΡΟΥ»
Τον Ιούλιο συμπληρώνονται 40 χρόνια από το διπλό έγκλημα στην Κύπρο, το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, με αποτέλεσμα μια τραγωδία, που ακόμα διαρκεί, με την προσφυγοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων του νησιού, το δράμα των αγνοουμένων, την κατοχή του 37% του εδάφους της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας και την de facto διχοτόμησή της.
Η πρόσφατη επανέναρξη των διακοινοτικών συνομιλιών για το Κυπριακό υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, αποτελεί την είσοδο σε μια νέα φάση, ίσως την πιο κρίσιμη, στις ατελέσφορες μέχρι τώρα προσπάθειες για την επίλυση του προβλήματος.
Ανησυχούμε για το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Άγκυρας, παρά τις δηλώσεις της, δεν έχει επαρκώς μετακινηθεί στην κατεύθυνση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού, ενώ έχει αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις έναντι της ΕΕ στο πλαίσιο και της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.
Εμείς, που υπογράφουμε αυτή την Διακήρυξη, πιστεύουμε ότι είναι η ώρα ανάληψης πολύμορφων πρωτοβουλιών, κυρίως σε διεθνές επίπεδο, για την ανάδειξη της ουσίας του Κυπριακού και τη δημιουργία ενός νέου διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης με το λαό της Κύπρου στο σύνολό του, ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους. Στην κατεύθυνση αυτή, προτείνουμε ένα σύνολο δράσεων και εκδηλώσεων, υπό τον τίτλο «Έτος Κύπρου 2014».
Θεωρούμε ότι το «Έτος Κύπρου 2014» μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία και για την εξαγωγή πολύτιμων διδαγμάτων για τη συνεχιζόμενη Κυπριακή τραγωδία. Να θυμηθούμε ότι ο ανατραπείς από τους χουντικούς και την ΕΟΚΑ-Β Πρόεδρος Μακάριος, έλεγε επιστρέφοντας από την αναγκαστική αυτοεξορία του, τον Δεκέμβρη του 1974: «Τάσεις σωβινιστικαί παρωχημένων εποχών ήοιασδήποτε φύσεως προκαταλήψεις, ούτε τους Ελληνοκυπρίους ούτε τους Τουρκοκυπρίους ωφελούν».
Χαιρετίζουμε τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται στην Κύπρου πέρ της επαναπροσέγγισης των δύο Κοινοτήτων. Στην κατεύθυνση αυτή, υπογραμμίζουμε τη μεγάλη σημασία των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, τα οποία συμβάλλουν στο τελικό σκοπό της επανένωσης του νησιού, όπως, μεταξύ άλλων, η επιστροφή της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, η διαδικασία της αποστρατιωτικοποίησης της εντός των τειχών πόλης της Λευκωσίας κ.ά.
Κατά τη γνώμη μας, το ζητούμενο σήμερα είναι η εξαιρετικά δύσκολη νέα διαπραγμάτευση, να φθάσει σε συμφωνημένο σχέδιο λύσης από τους ηγέτες των δύο Κοινοτήτων και ως τέτοιο να τεθεί στην κρίση του Κυπριακού λαού σε χωριστά δημοψηφίσματα.

Ένα σχέδιο λύσης, δίκαιο και λειτουργικό, που να οδηγεί στον τερματισμό της Τουρκικής κατοχής, του εποικισμού και στην επανένωση του νησιού, στο πλαίσιο μιας Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ και το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Που θα κατοχυρώνει μια διεθνή προσωπικότητα, μία αδιαίρετη κυριαρχία, μία ιθαγένεια, και θα απορρίπτει κάθε ανεδαφική σκέψη για χωριστά κράτη και συνομοσπονδία ή ένωση μέρους ή του όλου της Κύπρου με άλλη χώρα. Μια επανενωμένη ομόσπονδη Κύπρος, πιστεύουμε ότι μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα συνύπαρξης ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, προς όφελος της κοινής τους ανάπτυξης και της κοινής ασφάλειας. Να καταστεί η ανεξάρτητη, επανενωμένη Κύπρος, γέφυρα ειρήνης της Ευρώπης με την πολύπαθη Μ. Ανατολή, σε μια Μεσόγειο, θάλασσα ειρήνης.

Αθήνα, 11 Ιουλίου 2014
ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ
1. Αθανασίου Νάσος, δημοσιογράφος, βουλευτής
2. Αναστασίου Χρήστος, πρωτοβουλία «Αμμόχωστος η πόλη μας»
3. Ανδρεαδάκη Τασία, πρώην βουλευτής
4. Αναγνωστοπούλου Σία, πανεπιστημιακός
5. Αραβής Λοϊζος, πρ. ΓΓ Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ)
6. Αρώνης Παναγιώτης, αντιστασιακός, βιβλιοθήκη Εθνικής Αντίστασης
7. Αρβανίτη-Σωτηροπούλου Μαρία, πρόεδρος Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας κατά της Πυρηνικής και Βιοχημικής Απειλής
8. Αρβανίτης Κώστας, δημοσιογράφος
9. Αργυρίδης Νίκος, γραμματεία Ελλαδο-Κυπριακού επιμελητηρίου (ΕΛΚΥΕΠ)
10. Αρσένης Κρίτων, πρώην ευρωβουλευτής
11. Ασκούνης Κώστας, δήμαρχος Καλλιθέας, Πρόεδρος Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ)
12. Αυγερινός Παρασκευάς, πρώην ευρωβουλευτής
13. Αυγερινός Πέτρος, πρέσβης επί τιμή
14. Βαρδινογιάννης Βαρδής, αντιστασιακός, πρόεδρος Ε.Δ.Ι.Α.
15. Βαρεμένος Γιώργος, βουλευτής
16. Βισβίκη Αγγελική, μεταφράστρια
17. Βεργόπουλος Κώστας, πανεπιστημιακός
18. Βλάμης Κώστας, πρόεδρος Συλλόγου Ολυμπίων
19. Βόγλης Γιάννης, ηθοποιός
20. Γαβρίλης Γιώργος, αντιπεριφερειάρχης Αττικής
21. Γιαννακάκη Μαρία, βουλευτής
22. Γούναρης Γιάννης, δικηγόρος, διεθνολόγος
23. Δούρου Ρένα, περιφερειάρχης Αττικής
24. Δρίτσας Θοδωρής, βουλευτής
25. Επιτρόπουλος Μιχάλης, καθηγητής ΠανεπιστημίουPittsburgh
26. Ζαμάνος Στέλιος, αντιστασιακός-πρόεδρος Π.Σ.Α.Ε.Ε.Α.
27. Ζησιάδης Ιωσήφ, πρώην βουλευτής Ελβετίας
28. Θεοδούλου Κακουλλής, γιατρός χειρουργός
29. Θεοφίλου Ανδρέας, ερευνητής ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»
30. Θεωνάς Γιάννης, πρώην ευρωβουλευτής
31. Θωμόπουλος Γιάννης, τραγουδιστής
32. Ιωακειμίδης Γιώργος, δήμαρχος Νίκαιας-Ρέντη
33. Ιωάννου Λουκάς, υποπτέραρχος ε.α.
34. Καλαμβοκίδης Κώστας, διεθνολόγος
35. Καζαγκάς Ανδρέας, αντιπρόεδρος Ελλαδο-Κυπριακού επιμελητηρίου(ΕΛΚΥΕΠ)
36. Κανελλόπουλος Λάμπρος, πρ. βουλευτής-πρόεδρος ελληνικής επιτροπής UNICEF
37. Καραγκούνης Σταύρος, διεθνολόγος
38. Κασσάρας Σαράντης, συνθέτης
39. Κοντογιάννης Γιώργος, δημοσιογράφος, βουλευτής
40. Κοντόσταυλος Γιώργος, δήμαρχος Καισαριανής
41. Κοππά Μαριλένα, πρώην ευρωβουλευτής
42. Κορδάτος Δημήτρης, θεατρικός συγγραφέας
43. Κούνδουρος Νίκος, σκηνοθέτης
44. Κούλογλου Στέλιος, δημοσιογράφος
45. Κουράκης Τάσος, βουλευτής
46. Κωνσταντόπουλος Νίκος, πρώην πρόεδρος ΣΥΝ
47. Κύρκος Μίλτος, ευρωβουλευτής
48. Κωστάκης Νίκος, αρχιπλοίαρχος Ε.Α.
49. Λαμπράκης Γ. Γρηγόρης, πρόεδρος ιδρύματος «Γρηγόρης Λαμπράκης»
50. Λιάκος Αντώνης, πανεπιστημιακός
51. Λιασσής Γιώργος, ΓΓ Ελλαδο-Κυπριακού επιμελητηρίου (ΕΛΚΥΕΠ)
52. Λοϊζος Λοϊζος, αναπληρωτής πρόεδρος Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας (Ο.Κ.Ο.Ε.)
53. Μαυρουδής Νότης, συνθέτης
54. Μαχαίρας Ευάγγελος, επίτιμος πρόεδρος Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης
55. Μάινας Στέλιος, ηθοποιός
56. Μαρκάτος Νίκος, ομ. καθηγητής Ε.Μ.Π., πρ. πρύτανης
57. Μικρούτσικος Θάνος, μουσικοσυνθέτης
58. Μιχαηλίδης Γιώργος, Γ.Γ. Ο.Κ.Ο.Ε.
59. Μουμουλίδης Θέμης, σκηνοθέτης
60. Μουσταφά Μουσταφά, πρώην βουλευτής Ροδόπης
61. Μουσούρης Σωτήρης, πρώην βοηθός γ.γ. Ο.Η.Ε.
62. Μπρεδήμας Αντώνης, πανεπιστημιακός
63. Μπαλτάς Αριστείδης, πανεπιστημιακός, πρόεδρος Ινστιτούτου «Νίκος Πουλαντζάς»
64. Μπαμπάς Στέλιος, δικηγόρος-κοινωνιολόγος
65. Μυλόπουλος Γιάννης, πρώην πρύτανης Α.Π.Θ.
66. Ναθαναήλ Παύλος, πρόεδρος Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
67. Νικηφορίδου Όλια, ελ. επαγγελματίας
68. Νικολάου Χρίστα, δημοσιογράφος
69. Νικολακόπουλος Ηλίας , πανεπιστημιακός
70. Νταλάρα Άννα, παραγωγός συναυλιών, πρώην βουλευτής
71. Ξενογιαννακοπούλου Μαριλίζα, πρώην αναπληρώτρια ΥΠΕΞ
72. Παιονίδου Μελίνα, μουσικός, μαέστρος
73. Παπαδημούλης Δημήτρης, ευρωβουλευτής, αντιπρόεδρος ευρωπαϊκού κοινοβουλίου
74. Παπαγιαννίδης Τάκης, σκηνοθέτης
75. Παπαδόπουλος Αλέκος, πρώην υπουργός
76. Παπαδόπουλος Κώστας, εκδότης
77. Παπαηλιού Θόδωρος, πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου Αρχαίας Ολυμπίας
78. Παπαναγιώτου Κώστας, πρώην υπουργός, πρόεδρος ΚΕΑΔΕΑ
79. Παπαχελά Νέλλη, αντιδήμαρχος Αθηναίων
80. Πολίτου Νανή, συνδικαλίστρια Δ.Ε.Η.
81. Πολυκάρπου Ανδρέας, πρόεδρος Ελλαδο-Κυπριακού επιμελητηρίου (ΕΛΚΥΕΠ)
82. Ρεγκούκος Νίκος, ολυμπιονίκης. Πρ. αντιπρόεδρος ΣΕΓΑΣ
83. Ροδουσάκης Κυριάκος, πρέσβης επί τιμή
84. Ρουπακιώτης Αντώνης, πρώην πρόεδρος Δ.Σ.Α., πρώην υπουργός
85. Σαββάκης Χρίστος, πρ. πρόεδρος Ο.Σ.Π.Α.
86. Σκούρα Δάφνη, ηθοποιός, ιδρυτικό στέλεχος Δ.Ν. Λαμπράκη
87. Σηφουνάκης Νίκος, βουλευτής
88. Σκορίνης Νίκος, μέλος προεδρείου ΓΕ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε.
89. Σκουρολιάκος Πάνος, ηθοποιός
90. Σταθόπουλος Μιχάλης, πρ. πρύτανης Πανεπιστημίου Αθηνών
91. Τζαννετάκος Γιάννης, δημοσιογράφος
92. Τζιτζίκου Σοφία, αντιπρόεδρος ελληνικής επιτροπήςUNICEF
93. Τριγάζης Πάνος, πρόεδρος ΠΑ.Δ.Ο.Π. (Παρατηρητηρίου Διεθνών Οργανισμών & Παγκοσμιοποίησης)
94. Τρικούκης Μάκης, συγγραφέας
95. Τσίρης Παναγιώτης, πρώην πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου
96. Χαλκιάς Λάκης, τραγουδιστής
97. Χασιώτης Νίκος, διδάκτωρ φιλοσοφίας πανεπιστημίου Λονδίνου
98. Χατζόπουλος Επαμεινώνδας, Υποναύαρχος ε.α..
99. Χούκλη Μαρία, δημοσιογράφος
100.Χρήστου Παύλος, αντιπτέραρχος Ε.Α
101.Χρυσόγελος Νίκος, πρώην ευρωβουλευτής
102.Χρυσόστομος, Επίσκοπος Δωδώνης

  Αναδημοσίευση από:  http://istrilatis.blogspot.gr