Προσοχή στα «τσιτάτα» - Του Λευτέρη Ριζά

Διάβασα τελευταία ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τις εξελίξεις μετά τις πρόσφατες εκλογές, γραμμένο από μέλος του Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνο που με ώθησε να γράψω αυτές τις γραμμές δεν είναι το περιεχόμενο του άρθρου του, αλλά η παράθεση μιας απόφανσης του Γκράμσι στην αρχή του. Είχε πει (γράψει) ο Γκράμσι [δεν έψαξα να βρω που ακριβώς, αλλά για να το παραθέτει ο αρθρογράφος που γνωρίζει καλά τα ιταλικά, έτσι θάναι] ότι:

«Ένα κόμμα της Αριστεράς επιβεβαιώνει το ρόλο του όταν εμποδίζει γεγονότα που επιδιώκουν οι από πάνω ή όταν προωθεί γεγονότα που ευνοούν τα συμφέροντα των από κάτω. Μόνο τότε μιλάμε για τον ιστορικό ρόλο ενός κόμματος».

Νομίζω ότι αν ζούσε φυσιολογικά κάμποσα χρόνια ακόμα θα είχε αλλάξει γνώμη γι αυτό. Πρώτα-πρώτα διότι το δικό του κόμμα – αυτό δηλαδή που ίδρυσε αυτός, το ΚΚΙ, δεν κατόρθωσε να εμποδίσει τα γεγονότα που έφεραν τους φασίστες και τον Μουσολίνι στην εξουσία κι έστειλαν αυτόν τον ίδιο στη φυλακή, όπου και τελικά πέθανε. Δεύτερον διότι, πάλι το δικό του κόμμα, δεν κατόρθωσε να προωθήσει γεγονότα που να ευνοούν τα συμφέροντα των «από κάτω». Κι αυτό όχι μόνο την περίοδο λίγο πριν την κατάληψη της εξουσίας από τους φασίστες, αλλά και σε ό,τι ακολούθησε μετά την κατάρρευση του φασισμού.

Τα γεγονότα στην Ιταλία έγιναν όπως περίπου τα σχεδίασαν οι «από πάνω» και παρά τις πολλαπλές αντιστάσεις των κομμάτων των «από κάτω», αυτά όλα ηττήθηκαν. Αλλά για να είμαστε ακριβέστεροι αυτό συνέβη σχεδόν σε όλο τον Κόσμο. Με λίγα λόγια: παντού η αριστερά, ελπίζω προς το παρόν, παρά τους αγώνες της, τις θυσίες και το αίμα της που έχυσε ηττήθηκε. Ακόμα κι εκεί που νίκησε – δηλαδή όχι μόνο εμπόδισε γεγονότα που προωθούσαν οι «από πάνω» αλλά προώθησε τέτοια που ευνοούσαν τους «από κάτω» - στο τέλος και πάντα προς το παρόν, έχασε. Η μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση κατέληξε σε αυτά που γνωρίζουμε και βλέπουμε να συμβαίνουν στην πρώην ΕΣΣΔ. Το ίδιο και η Κινέζικη Επανάσταση – συν βέβαια και τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση. Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε την Β. Κορέα, το Βιετ-ναμ, το Λάος, την Καμπότζη, τις άλλες χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας κλπ κλπ. Τα μεγάλα επαναστατικά κινήματα βρίσκονται σε ύφεση. Όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στις χώρες της περιφέρειας. [1]

Την πασίγνωστη 11η θέση του Μαρξ για τον Φόϋερμπαχ - που τη διαβάζουμε ακόμα και στον τάφο του - «οι φιλόσοφοι μονάχα εξηγούσαν με διάφορους τρόπους τον κόσμο, το ζήτημα όμως είναι να το αλλάξουμε», πρέπει μάλλον να την συμπληρώσουμε. «Οι φιλόσοφοι πρέπει να εξηγήσουν γιατί δεν τον αλλάξαμε, ενώ το προσπαθήσαμε τόσο πολύ».

Φοβάμαι πώς αν δεν κατορθώσουμε να καταλάβουμε, να εξηγήσουμε, αυτές τις ήττες – το γιατί και το πώς εκεί που οι επαναστάσεις υπό την ηγεσία κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων πέτυχαν δεν προχώρησαν στη δημιουργία νέων σοσιαλιστικών κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων αλλά είχαμε τη διαμόρφωση νέων ταξικών κοινωνιών και τέλος την κατάρρευση τους ή την εξόφθαλμη πια επικράτηση του καπιταλισμού (Κίνα) – φανφάρες του τύπου «Για πρώτη φορά στην Ελλάδα η Αριστερά πρώτη», που γράφεται και λέγεται από ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι όχι απλά αφελείς αλλά επικίνδυνες για το λαό και τη χώρα.

Πέρα από το ότι και το ΠΑΣΟΚ το 1981 ως αριστερά – ως σοσιαλιστικό και μαρξιστικό κίνημα – ήρθε στην εξουσία και μάλιστα με πιο αριστερά συνθήματα από το τότε ΚΚΕ εσωτ και τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ – η αριστερά, όχι η σοσιαλδημοκρατική και ρεφορμιστική, αλλά η ντούρα επαναστατική κατέλαβε πριν πολλά χρόνια την εξουσία, μάλιστα ύστερα από σκληρούς αγώνες, επαναστάσεις σοβαρές, και τώρα όλα αυτά αποτελούν μια θλιβερή ανάμνηση. Λιγότερα πανηγύρια και περισσότερη σκέψη.
Αλλά τι λέω ! Ποιος ή ποια από το ηγετικό απαράτ του ΣΥΡΙΖΑ ασχολήθηκε σοβαρά στο παρελθόν με τέτοιες ιστορικές λεπτομέριες.

[1] Για την αποτυχία όλων των εκφάνσεων της αριστεράς βλ. Λευτέρης Ριζάς: «Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ» περιοδικό «ΤΕΤΡΑΔΙΑ» τ. 50-51ο Φθινόπωρο 2005

Ανάρτηση από: http://istrilatis.blogspot.gr