Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας
Από την αρχαιότητα ήδη, όλοι οι λαοί τιμούσαν και θυμόντουσαν τους νεκρούς τους, θεωρώντας τη μνήμη τους καθήκον ιερό. Στην αρχαία Ελλάδα, οι Αθηναίοι τελούσαν τα "Νεκύσια" και τα "Γενέσια", όπου προσέφεραν θυσίες και χοές στους προγόνους τους, δείχνοντας έτσι τον σεβασμό τους προς τους κεκοιμημένους. Παρόμοια, στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, υπήρχαν τα "Parentalia" ή "Dies Parentales", ετήσιες τελετές προς τιμήν των νεκρών, που συνοδεύονταν από δεήσεις και προσφορές. Αυτές οι πρακτικές δείχνουν ότι ο σεβασμός προς τους προγόνους είναι βαθιά ριζωμένος στην ανθρώπινη φύση.Η Εκκλησία μας, όμως, δίνει βαθύτερο και ουσιαστικότερο νόημα στη μνήμη των κεκοιμημένων, καθώς η προσευχή μας δεν είναι μια απλή τελετουργική πράξη, αλλά έκφραση της πίστης μας στη συνέχιση της ζωής εν Χριστώ, εμπέδωση διάρκειας εκεί που τα πάντα δείχνουν ληγμένα. Το Ψυχοσάββατο είναι μια ημέρα αγάπης, κατά την οποίαν η Εκκλησία καλεί τους πιστούς να συμπροσευχηθούμε για όσους έφυγαν από αυτή τη ζωή, ελπίζοντας και αποβλέποντας εν τέλει στο μέγα έλεος του Θεού.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει:
«Οὐκ ἐκεῖθεν μόνον βοήθειά τις γίνεται τοῖς κεκοιμημένοις, ἀλλὰ καὶ ἐνθένδε αὐτούς δύναταί τις ὠφελεῖν» (PG 63, 498).
Δηλαδή, οι ψυχές δεν λαμβάνουν βοήθεια μόνον από τα έργα τους, αλλά και από τις δικές μας προσευχές. Η Εκκλησία δέεται αδιάκοπα υπέρ αναπαύσεως των ψυχών, διότι η προσευχή των ζώντων μπορεί να ανακουφίσει τους κεκοιμημένους και να τους φέρει πιο κοντά στο φως του Θεού.
Η προσφορά των κολύβων είναι μια συμβολική πράξη, βαθιά ριζωμένη στην εκκλησιαστική παράδοση και πράξη. Το βρασμένο σιτάρι παραπέμπει στην Ανάσταση, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος:
Η προσφορά των κολύβων είναι μια συμβολική πράξη, βαθιά ριζωμένη στην εκκλησιαστική παράδοση και πράξη. Το βρασμένο σιτάρι παραπέμπει στην Ανάσταση, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος:
«Σπείρεται ἐν φθορᾷ, ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ» (Α΄ Κορ. 15, 42).
Ο Άγιος Νεκτάριος εξηγεί ότι, όπως ο σπόρος πέφτει στη γη και ξαναζωντανεύει, έτσι και ο άνθρωπος θα αναστηθεί εν Χριστώ. Αυτή η προσφορά δεν είναι μια εθιμική συνήθεια, αλλά έκφραση της πίστης μας στη μέλλουσα ζωή.
Ακόμη πιο σημαντική είναι η προσφορά του Προσφόρου για τη Θεία Λειτουργία. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τονίζει ότι η αναίμακτη θυσία της Θείας Ευχαριστίας έχει τεράστια δύναμη υπέρ των κεκοιμημένων. Γι’ αυτό, όταν φέρνουμε τα ονόματα των αγαπημένων μας για μνημόνευση στην Πρόθεση, γινόμαστε συνεργοί στο έργο της σωτηρίας τους.
Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης μιλούσε για την δύναμη της προσευχής, η οποία μπορεί να φτάσει ευεργετικά μέχρι και τις ψυχές που βρίσκονται σε πνευματική δοκιμασία. «Ο Χριστός, με την άπειρη αγάπη Του, έχει τρόπο να ανακουφίσει τις ψυχές. Οι προσευχές μας γίνονται γέφυρα ελέους».
Ο Άγιος Παΐσιος τόνιζε ότι οι ψυχές των κεκοιμημένων δεν μπορούν πλέον να προσευχηθούν για τον εαυτό τους και περιμένουν τη βοήθειά μας. Συγκεκριμένα, ανέφερε:
Ακόμη πιο σημαντική είναι η προσφορά του Προσφόρου για τη Θεία Λειτουργία. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τονίζει ότι η αναίμακτη θυσία της Θείας Ευχαριστίας έχει τεράστια δύναμη υπέρ των κεκοιμημένων. Γι’ αυτό, όταν φέρνουμε τα ονόματα των αγαπημένων μας για μνημόνευση στην Πρόθεση, γινόμαστε συνεργοί στο έργο της σωτηρίας τους.
Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης μιλούσε για την δύναμη της προσευχής, η οποία μπορεί να φτάσει ευεργετικά μέχρι και τις ψυχές που βρίσκονται σε πνευματική δοκιμασία. «Ο Χριστός, με την άπειρη αγάπη Του, έχει τρόπο να ανακουφίσει τις ψυχές. Οι προσευχές μας γίνονται γέφυρα ελέους».
Ο Άγιος Παΐσιος τόνιζε ότι οι ψυχές των κεκοιμημένων δεν μπορούν πλέον να προσευχηθούν για τον εαυτό τους και περιμένουν τη βοήθειά μας. Συγκεκριμένα, ανέφερε:
«Εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετανοίας, ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μόνοι τους να καλυτερεύσουν τη θέση τους, αλλά περιμένουν από μας βοήθεια. Γι’ αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας.»
Επιπλέον, υπογράμμιζε τη σημασία της προσευχής για τους κεκοιμημένους, λέγοντας:
«Ν’ αφήνετε μέρος της προσευχής σας για τους κεκοιμημένους. Οι ίδιοι οι πεθαμένοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Οι ζωντανοί, όμως, μπορούν.»
Αυτές οι πατρικές νουθεσίες του ηγιασμένου Αγιορείτου αναδεικνύουν τη σημασία της προσευχής και των μνημοσύνων για την ανακούφιση και βοήθεια των Ψυχών.
Όταν προσευχόμαστε για αυτές, δεν εκφράζουμε μόνο την αγάπη μας, αλλά γινόμαστε μέτοχοι της κοινής ζωής της Εκκλησίας, στρατευομένης και θριαμβεύουσας, δηλαδή του Σώματος του Χριστού. Η αγάπη δεν σταματά στον θάνατο, αλλά συνεχίζεται μέσα από τη μνήμη, την προσευχή και τη Θεία Λειτουργία.
Ας κρατήσουμε ζωντανή αυτή την ευλογημένη παράδοση, λοιπόν, τιμώντας και (υπο)στηρίζοντας τις ψυχές που προηγήθηκαν όλων ημών. Ας προσευχόμαστε αδιάλειπτα για αυτούς, ώστε να σκέπονται από το έλεος του Θεού, προσδοκώντας όλοι μαζί την κοινή Ανάσταση και τη Βασιλεία Του. Αμήν!
ΠΗΓΗ:http://www.nyxthimeron.com/2025/02/blog-post_70.html?fbclid=IwY2xjawIlgZpleHRuA2FlbQIxMQABHboorF9RbB0NCsPBWBMhZzX_DR1uP0X3N25FE90ShDy1gHIzmmBCEKbsaA_aem_0qNqpDyJ6SBe9_P_lVmwWA&m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Όταν προσευχόμαστε για αυτές, δεν εκφράζουμε μόνο την αγάπη μας, αλλά γινόμαστε μέτοχοι της κοινής ζωής της Εκκλησίας, στρατευομένης και θριαμβεύουσας, δηλαδή του Σώματος του Χριστού. Η αγάπη δεν σταματά στον θάνατο, αλλά συνεχίζεται μέσα από τη μνήμη, την προσευχή και τη Θεία Λειτουργία.
Ας κρατήσουμε ζωντανή αυτή την ευλογημένη παράδοση, λοιπόν, τιμώντας και (υπο)στηρίζοντας τις ψυχές που προηγήθηκαν όλων ημών. Ας προσευχόμαστε αδιάλειπτα για αυτούς, ώστε να σκέπονται από το έλεος του Θεού, προσδοκώντας όλοι μαζί την κοινή Ανάσταση και τη Βασιλεία Του. Αμήν!
ΠΗΓΗ:http://www.nyxthimeron.com/2025/02/blog-post_70.html?fbclid=IwY2xjawIlgZpleHRuA2FlbQIxMQABHboorF9RbB0NCsPBWBMhZzX_DR1uP0X3N25FE90ShDy1gHIzmmBCEKbsaA_aem_0qNqpDyJ6SBe9_P_lVmwWA&m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.