Θόδωρος Αγγελόπουλος

Έχω γεννηθεί το 1935. Όταν 

τελείωσα το στρατιωτικό, το 1961,

αποφάσισα να φύγω για το Παρίσι.

Η μάνα μου προσπαθούσε ακόμα και 

την τελευταία στιγμή να με κρατήσει. 

Όμως, το όνειρό μου, ήταν η Γαλλία.

Όταν γύρισα στην Ελλάδα, 

το πρώτο πράγμα που μου είπε 

η μάνα μου ήταν αν θα ξαναφύγω.

Τότε ήταν που χτύπησε το τηλέφωνο.

Ήταν η σκηνοθέτις Τώνια Μαρκετάκη.

Μου λέει:

''Θόδωρε δουλεύω στη Δημοκρατική 

Αλλαγή. Θα ήθελες να συνεργαστείς;''

Της είπα ''Ναι''. Έγινα κριτικός 

κινηματογράφου στην εφημερίδα.

Ξεκίνησα με μια ταινία μέσα στη 

δικτατορία. Την ''Αναπαράσταση''.

Το στόρι 

ήταν παρμένο από μια πραγματική 

ιστορία του αστυνομικού δελτίου.

Μια δικτατορία προετοιμάζεται.

Ποτέ δεν είναι φορετή.

Έτσι, στις ''Μέρες του '36'', 

την επόμενη ταινία μου, γύρισα 

σε μια προαίσθηση δικτατορίας.

Το πώς φτάσαμε συνοψίζεται στο 

''Θίασο'' και μετά στους ''Κυνηγούς''.

Με τον ''Μεγαλέξανδρο'', 

τα πράγματα μπήκαν σε μιαν άλλη, 

παγκόσμια διάσταση.

Ασχολήθηκα 

με το σοσιαλιστικό πείραμα,

την αποτυχία, τη μεταβολή τής

απελευθερώτριας ιδέας σε τυρρανίδα,

τον απελευθερωτή 

που γίνεται δυνάστης 

και μιλάει μόνο με τον εαυτό του.

Όλα αυτά δεν ήταν πράγματα

που ενδιέφεραν μόνο εμένα. 

Αποτελούσαν καίρια ερωτήματα τότε.

Με το ''Ταξίδι στα Κύθηρα''

άλλαξα πλεύση.

Τα πρόσωπα μπήκαν μπροστά στο 

προσκήνιο και η ιστορία αποτέλεσε 

τοιχογραφία του βάθους.

Εγώ, ένας νότιος 

με πατέρα Πελοποννήσιο και μάνα 

Κρητικιά, έλκομαι από τον Βορρά. 

Έκανα πέντε ταινίες στην Ήπειρο και 

τις υπόλοιπες, ένα μεγάλο μέρος τους

στη Μακεδονία και ειδικά στη Θεσσαλονίκη.

Αυτή είναι η πόλη που έχω 

κινηματογραφήσει περισσότερο.

Είναι μια πόλη πάνω στη θάλασσα και

αυτό το άνοιγμα στο πέλαγο είναι μαγικό.

Έχω μια ειδική σχέση με τον καιρό.

Είναι μια εσωτερική ιστορία.

Πριν κάνω μια ταινία 

ταξιδεύω πολύ αναζητώντας 

τον ιδανικό χώρο, τα χρώματα, 

τα σχήματα, τις εσωτερικές ισορροπίες. 

Κι αν η πραγματικότητα 

δεν ανταποκρίνεται 

στην πρωτογενή εσωτερική εικόνα, 

επεμβαίνω οδηγώντας στο άβατο, 

σε ιδανικές γραμμές και σε χρώματα 

για να τη συναντήσουν,

ή οργανώνω από το τίποτα 

ένα αισθητικό σύμπαν, όπως θα έκανε 

ένας εικαστικός.

Κάνω τον Κινηματογράφο που ξέρω και 

με εκφράζει με τα συν του και τα πλην του. 

Όπως έλεγε και ο Φρανσουά Τρυφώ,

πάντα πετυχαίνουμε ένα 30% 

των προθέσεών μας.

Αυτό που έχω 

ως εικόνα και σχέδιο μέσα μου, 

μόνο ένα μέρος ολοκληρώνεται.

Γι' αυτό και συνεχίζω εξάλλου.

Όσοι συνεχίζουμε να κάνουμε 

κινηματογράφο, είναι επειδή 

δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.

Δεν είναι επάγγελμα 

αλλά τρόπος αναπνοής.

Θόδωρος Αγγελόπουλος

Σαν σήμερα, 24 Μαίου1998, στις Κάννες,

απονέμεται ο Χρυσός Φοίνικας στον 

Θόδωρο Αγγελόπουλο για το φιλμ του 

''Μία Αιωνιότητα και μία Μέρα''

.................................................................................

Πηγές:

tovima. gr

Απόσπασμα από συνέντευξη

στον Θανάση Θ. Νιάρχο.

lifo. gr

Απόσπασμα από συνέντευξη

στον Αντώνη Μποσκοίτη.

camerastyloonline. wordpress. com

Απόσπασμα από συνέντευξη 

στη Φανή Ζώζια.

Περιοδικό Μοτέρ

photologio. gr

ΠΗΓΗ:https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid02wSrk41R4TSka6GTatDPbk2jjpTsBg2fwSWfYNSHyiEm4n4xJBSFKXmKxp3Cqu4Gyl&id=100064855962050

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com