Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2024
Ενδείξεις ότι οι ΗΠΑ θα εγκαταλείψουν τους Κούρδους στην Συρία2
23/12/2024
EPA/WAEL HAMZE
Λίγες ημέρες πριν την αυγή του 2025, ο Μπασάρ αλ-Άσαντ βρίσκεται στη Ρωσία, ενώ ο Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολάνι – εξακολουθώντας να θεωρείται τρομοκράτης από τις ΗΠΑ – υποδέχεται στο πρώην παλάτι του Άσαντ δημοσιογράφους και αντιπροσωπείες, συμπεριλαμβανομένων αραβικών κρατών και Αμερικανών, με την Ουάσιγκτον να αίρει την επικήρυξη των 10 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το κοστούμι και η γραβάτα που φορούσε κατά τη συνάντησή του με τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, αποκαλύπτουν μια προσεκτικά μελετημένη, επικοινωνιακή εικόνα. Στην συνέντευξη Τύπου που παρέθεσε για πρώτη φορά ο Τζολάνι, ενίσχυσε το μήνυμα που επιδιώκει να εκπέμψει το καθεστώς του, με την ήρεμη έκφραση του και την αυτοπεποίθηση που έδειχνε.
Ακόμα και η ενδυματολογική του επιλογή δεν ήταν καθόλου τυχαία: Το μαύρο κοστούμι, το λευκό πουκάμισο και η πράσινη γραβάτα συμβολίζουν τα τρία χρώματα της συριακής σημαίας, επιδιώκοντας να στείλει το μήνυμα ανάκαμψης μιας χώρας, που επιδιώκει να ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της. Όλα τα μέλη της συριακής αντιπροσωπείας εμφανίστηκαν με κοστούμια, όχι μόνο ο Τζολάνι, μια επιλογή που ενδέχεται να σχετίζεται με τουρκικές επικοινωνιακές συμβουλές.
Είναι σαφές ότι η νέα συριακή διοίκηση προσπαθεί να χτίσει γέφυρες με τη Δύση, ιδιαίτερα τις Ηνωμένες Πολιτείες, ξεπερνώντας τη δυσπιστία από τις ανησυχίες για τζιχαντιστικές τάσεις στις τάξεις της. Ωστόσο, η νέα Συρία έχει να αντιμετωπίσει την πρόκληση της δημιουργίας ενός λειτουργικού κράτους, ικανού να εξασφαλίσει την ασφάλεια των μειονοτήτων και την παροχή βασικών υπηρεσιών όπως η ύδρευση, το ηλεκτρικό ρεύμα, οι συγκοινωνίες και η υγειονομική περίθαλψη.
ΣΤΕΛΛΟΥ ΒΑΝ
Λίγες ημέρες πριν την αυγή του 2025, ο Μπασάρ αλ-Άσαντ βρίσκεται στη Ρωσία, ενώ ο Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολάνι – εξακολουθώντας να θεωρείται τρομοκράτης από τις ΗΠΑ – υποδέχεται στο πρώην παλάτι του Άσαντ δημοσιογράφους και αντιπροσωπείες, συμπεριλαμβανομένων αραβικών κρατών και Αμερικανών, με την Ουάσιγκτον να αίρει την επικήρυξη των 10 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το κοστούμι και η γραβάτα που φορούσε κατά τη συνάντησή του με τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, αποκαλύπτουν μια προσεκτικά μελετημένη, επικοινωνιακή εικόνα. Στην συνέντευξη Τύπου που παρέθεσε για πρώτη φορά ο Τζολάνι, ενίσχυσε το μήνυμα που επιδιώκει να εκπέμψει το καθεστώς του, με την ήρεμη έκφραση του και την αυτοπεποίθηση που έδειχνε.
Ακόμα και η ενδυματολογική του επιλογή δεν ήταν καθόλου τυχαία: Το μαύρο κοστούμι, το λευκό πουκάμισο και η πράσινη γραβάτα συμβολίζουν τα τρία χρώματα της συριακής σημαίας, επιδιώκοντας να στείλει το μήνυμα ανάκαμψης μιας χώρας, που επιδιώκει να ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της. Όλα τα μέλη της συριακής αντιπροσωπείας εμφανίστηκαν με κοστούμια, όχι μόνο ο Τζολάνι, μια επιλογή που ενδέχεται να σχετίζεται με τουρκικές επικοινωνιακές συμβουλές.
EPA/TURKISH FOREIGN MINISTRY PRESS OFFICE HANDOUT HANDOUT EDITORIAL USE ONLY/NO SALES
Είναι σαφές ότι η νέα συριακή διοίκηση προσπαθεί να χτίσει γέφυρες με τη Δύση, ιδιαίτερα τις Ηνωμένες Πολιτείες, ξεπερνώντας τη δυσπιστία από τις ανησυχίες για τζιχαντιστικές τάσεις στις τάξεις της. Ωστόσο, η νέα Συρία έχει να αντιμετωπίσει την πρόκληση της δημιουργίας ενός λειτουργικού κράτους, ικανού να εξασφαλίσει την ασφάλεια των μειονοτήτων και την παροχή βασικών υπηρεσιών όπως η ύδρευση, το ηλεκτρικό ρεύμα, οι συγκοινωνίες και η υγειονομική περίθαλψη.
Μπούμερανγκ για τους συστημικούς στη Γερμανία η πολιτική ορθότητα για τον μακελάρη
24/12/2024
EPA/FILIP SINGER
Άθεος, μοναχικός λύκος, ψυχοπαθής, μυστικός πράκτορας, αριστερός κατά δήλωση, ακροδεξιός, ισλαμοφοβικός, τυφλοπόντικας κρυφοϊσλαμιστής, οπαδός του ΙSIS, υποστηριχτής του AfD, αποστάτης, οπαδός της Χαμάς, σχιζοφρενής, αντιγερμανός, κατάσκοπος… Τί απ’ όλα αυτά είναι τελικά ο μακελάρης Σαουδάραβας;
Προφανώς, όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά που γράφτηκαν αυτές τις ημέρες στα γερμανικά ΜΜΕ (και όχι μόνο) για τον ψυχίατρο Taleb al-Abdulmohsen, τον δράστη της πρόσφατης τρομοκρατικής επίθεση σε χριστουγεννιάτικη αγορά στο Μαγδεμβούργο, είναι άκρως αντιφατικά, εν πολλοίς αντικρουόμενα και εγείρουν πολλά ερωτηματικά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η μέχρι τώρα απαράδεκτη μιντιακή κάλυψη αυτής της ανθρώπινης τραγωδίας με τους πέντε νεκρούς και τους πάνω από διακόσιους τριάντα τραυματίες συνεχίζει να ρίχνει βαριές σκιές πάνω και σε αυτό ακόμα το αποτρόπαιο γεγονός.
Τρεις ημέρες μετά την επίθεση στο Μαγδεμβούργο, η δημόσια συζήτηση στη Γερμανία, αντί να ξεκαθαρίζει την εγκληματική ενέργεια, την περιπλέκει όλο και περισσότερο, καθώς αντί του αναστοχασμού, της υπευθυνότητας και της σιωπής για τα θύματα, γίνονται συστηματικές προσπάθειες χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Και μάλιστα με ξεπερασμένες φρασεολογίες και κενολογίες, με επίκεντρο “το ποιόν” του τρομοκράτη και όχι τόσο τις αιτίες και τις συνέπειες της αποτρόπαιας πράξης του.
Το χτυπημένο Μαγδεμβούργο, πλέον θλιβερό σύμβολο μιας βαθιάς απώλειας ελέγχου και ανασφάλειας, απεικονίζει την πλήρη αποτυχία των εύκολων και εσπευσμένων απαντήσεων και καλοβαλμένων θεωριών με προφανείς τις εκλογικές σκοπιμότητες. Αναλόγως με την κοσμοθεώρηση του καθενός, ιδιαίτερα του κυρίαρχου γερμανικού συμπλέγματος “καθεστωτική πολιτική – αρχισυνταξίες των Mainstream μίντια”, επιλέγονται για την ερμηνεία του εγκλήματος γνωστές “συνταγές” του παρελθόντος: Σχετικοποίηση, δραματουργία, στερεότυπα, μισές αλήθειες, προπαγάνδα, τακτική “δύο μέτρων και δύο σταθμών”, παραπληροφόρηση, δαιμονοποίηση, προσπάθεια χειραγώγησης.
ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
Άθεος, μοναχικός λύκος, ψυχοπαθής, μυστικός πράκτορας, αριστερός κατά δήλωση, ακροδεξιός, ισλαμοφοβικός, τυφλοπόντικας κρυφοϊσλαμιστής, οπαδός του ΙSIS, υποστηριχτής του AfD, αποστάτης, οπαδός της Χαμάς, σχιζοφρενής, αντιγερμανός, κατάσκοπος… Τί απ’ όλα αυτά είναι τελικά ο μακελάρης Σαουδάραβας;
Προφανώς, όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά που γράφτηκαν αυτές τις ημέρες στα γερμανικά ΜΜΕ (και όχι μόνο) για τον ψυχίατρο Taleb al-Abdulmohsen, τον δράστη της πρόσφατης τρομοκρατικής επίθεση σε χριστουγεννιάτικη αγορά στο Μαγδεμβούργο, είναι άκρως αντιφατικά, εν πολλοίς αντικρουόμενα και εγείρουν πολλά ερωτηματικά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η μέχρι τώρα απαράδεκτη μιντιακή κάλυψη αυτής της ανθρώπινης τραγωδίας με τους πέντε νεκρούς και τους πάνω από διακόσιους τριάντα τραυματίες συνεχίζει να ρίχνει βαριές σκιές πάνω και σε αυτό ακόμα το αποτρόπαιο γεγονός.
Τρεις ημέρες μετά την επίθεση στο Μαγδεμβούργο, η δημόσια συζήτηση στη Γερμανία, αντί να ξεκαθαρίζει την εγκληματική ενέργεια, την περιπλέκει όλο και περισσότερο, καθώς αντί του αναστοχασμού, της υπευθυνότητας και της σιωπής για τα θύματα, γίνονται συστηματικές προσπάθειες χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Και μάλιστα με ξεπερασμένες φρασεολογίες και κενολογίες, με επίκεντρο “το ποιόν” του τρομοκράτη και όχι τόσο τις αιτίες και τις συνέπειες της αποτρόπαιας πράξης του.
Το χτυπημένο Μαγδεμβούργο, πλέον θλιβερό σύμβολο μιας βαθιάς απώλειας ελέγχου και ανασφάλειας, απεικονίζει την πλήρη αποτυχία των εύκολων και εσπευσμένων απαντήσεων και καλοβαλμένων θεωριών με προφανείς τις εκλογικές σκοπιμότητες. Αναλόγως με την κοσμοθεώρηση του καθενός, ιδιαίτερα του κυρίαρχου γερμανικού συμπλέγματος “καθεστωτική πολιτική – αρχισυνταξίες των Mainstream μίντια”, επιλέγονται για την ερμηνεία του εγκλήματος γνωστές “συνταγές” του παρελθόντος: Σχετικοποίηση, δραματουργία, στερεότυπα, μισές αλήθειες, προπαγάνδα, τακτική “δύο μέτρων και δύο σταθμών”, παραπληροφόρηση, δαιμονοποίηση, προσπάθεια χειραγώγησης.
†Ἀναστάσιος Ἀρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2024
«Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί»
«Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α΄ Τιμ. 3:16 )
«Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε·
Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε»
Κεντρική αλήθεια και σταθερός άξονας σκέψεως και ζωής όλων των πιστών Χριστιανών παραμένει η ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού, ότι: «…ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ιω. 1:14).
Ὁπως σταθερἀ ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως, πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό «τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων·… Τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα».
Κατά την υπέροχη σύνοψη του Μ. Αθανασίου «Αὐτὸς γὰρ ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν».
Τα Χριστούγεννα φανερώνουν δύο φάσεις της θείας οικονομίας: πρώτον την έλευση του Υιού και Λόγου του Θεού στην ιστορία της ανθρωπότητος, δεύτερον τον σκοπό της, που είναι η κατά χάριν θέωση του ανθρώπου∙ επίσης ότι ο μόνος τρόπος της πραγματοποιήσεως αυτού του σκοπού είναι ο δρόμος της αγάπης.
Αντίστροφα γενέθλια ή: μια πασχαλινή εικόνα των Χριστουγέννων! Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου
Θανάσης Ν. Παπαθανασίου
Εκκλησιαστική εικόνα, δηλαδή εικόνα που αφορά την χριστιανική λατρεία, είναι η απεικόνιση κάποιας μορφής (του Χριστού, της Παναγίας ή αγίων) με οιονδήποτε τρόπο, αρκεί η εν λόγω μορφή να είναι αναγνωρίσιμη – κι έτσι να δηλώνεται η ταυτότητα του συγκεκριμένου προσώπου. Αυτό σημαίνει ότι οι εικόνες μπορούν να φτιαχτούν με οιαδήποτε τεχνοτροπία, παραδοσιακή ή μοντέρνα*. Εδώ ωστόσο θα σταθώ στις εικόνες του βυζαντινού τρόπου, οι οποίες κατεξοχήν βρίσκονται σήμερα στις εκκλησίες.
Ο βυζαντινός τρόπος αποτελεί πλούσια εικαστική γλώσσα. Γλώσσα φτιαγμένη όχι με ήχους ή με γράμματα, αλλά με σχήματα και χρώματα. Εδώ λοιπόν θα στήσω αυτί (για την ακρίβεια: θα στήσω μάτι) σε κάτι που έχει να μας πει η βυζαντινή εικόνα της Γέννησης του Χριστού. Είναι σπουδαία προίκα το ότι ο άνθρωπος δύναται να στήνει αυτί (ή: να στήνει μάτι). Αν παραπετάξει αυτή του την προίκα, τότε χάνονται νοήματα, όπως για παράδειγμα χάνεται ένα τραγούδι όταν συναντά ντουβάρι αντί για αυτιά, όπως χάνεται η ευκαιρία για προβληματισμό όταν προσκρούσει σε αντιθρησκευτικό φανατισμό, όπως χάνεται η δυνατότητα για φως όταν η θρησκοληψία χρησιμοποιεί τις εικόνες σαν μαγικά αντικείμενα…
Αν λοιπόν παρατηρήσουμε την βυζαντινή εικόνα των Χριστουγέννων, θα εντοπίσουμε κάποια στοιχεία που θυμίζουν… πλαστογραφίες! Σύμφωνα με τα ευαγγέλια η γέννηση του Χριστού έγινε σε στάβλο και η Παναγία απίθωσε το νεογέννητο σε παχνί ζώων. Στην εικόνα όμως βλέπουμε σπηλιά, κι αντί για παχνί βλέπουμε μια κτιστή κατασκευή σαν τάφο, με τις φασκιές να θυμίζουν σάβανα! Μπορεί λοιπόν να παραπονεθεί κανείς ότι η εικόνα αυτή δεν αποτυπώνει με ακρίβεια ό,τι έγινε, δηλαδή ότι δεν λειτουργεί σαν φωτογραφία.
Γιατί άραγε αυτές τις αλλαγές; Ο βυζαντινός τρόπος βέβαια διαμορφώθηκε σε μακρά πορεία διαλόγου με την γύρω του κοινωνική συνάφεια, αλλά εδώ θα κάνω μόνο μερικές επισημάνσεις που αφορούν το νόημα της γιορτής.
Το Ιράν κλειδί της παγκόσμιας κατάστασης-Το φάντασμα ενός νέου «1989»
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
19 Δεκεμβρίου 2024Όπως υποστηρίξαμε στο τελευταίο άρθρο μας ο θρίαμβος Νετανιάχου με την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, τη σχεδόν πλήρη από αέρος καταστροφή των συριακών ενόπλων δυνάμεων, την εκμηδένιση της ιρανικής και ρωσικής επιρροής και τον επί θύραις διαμελισμό της ιστορικής αυτής αραβικής χώρας, άνοιξε τον δρόμο για το Ιράν.
Ήδη, από τότε που δημοσιεύτηκε το προηγούμενο άρθρο ο Νετανιάχου επικοινώνησε με τον Τραμπ. Σε ανακοίνωση που εξέδωσε μετά το τηλεφώνημα, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ δήλωσε ότι «ένα χρόνο πριν, είπα κάτι απλό: «Θα αλλάξουμε το πρόσωπο της Μέσης Ανατολής και όντως το κάνουμε. Η Συρία δεν είναι η ίδια Συρία. Ο Λίβανος δεν είναι ο ίδιος Λίβανος. Η Γάζα δεν είναι η ίδια Γάζα. Και ο ηγέτης του άξονα (της αντίστασης), το Ιράν, δεν είναι το ίδιο Ιράν. Έχει κι αυτό νιώσει την ισχύ του στρατού μας». Την έχει νιώσει, αλλά δεν φτάνει, χρειάζεται και η δύναμη των ΗΠΑ. Εξ ου και, όπως προσέθεσε, «τα συζήτησα όλα αυτά με τον φίλο μου, τον εκλεγμένο πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Είχαμε μια πολύ φιλική, ζεστή και σημαντική συζήτηση. Συζητήσαμε για την ανάγκη να συμπληρώσουμε τη νίκη του Ισραήλ…».
Εξηγήσαμε στο προηγούμενο άρθρο τις δυσκολίες που έχει ο Τραμπ για να εξαπολύσει επίθεση κατά του Ιράν. Μία από αυτές είναι να σιγουρευτεί ότι η Ρωσία και η Κίνα δεν θα προσφέρουν αποφασιστική βοήθεια στην Τεχεράνη. Για να πετύχει αυτή την επιδίωξη έχει επιλέξει μια τακτική «μπαστούνι στην Τεχεράνη, καρότο στη Μόσχα».
Σε συνέντευξη προς το περιοδικό «Τime» ο Τραμπ αποδοκίμασε τα πλήγματα με δυτικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας και τόνισε την ανάγκη να διακοπεί η σύρραξη στην Ουκρανία, λέγοντας μάλιστα κάπου ότι το Κίεβο πρέπει να κάνει λίγο πίσω, αποφεύγοντας όμως να γίνει έστω και ελάχιστα συγκεκριμένος για το είδος της συμφωνίας που επιδιώκει και θεωρεί δυνατή. Βέβαια η αποδοκιμασία των πληγμάτων έγινε με πάνω από ένα μήνα καθυστέρηση και αφού η Μόσχα απάντησε με προειδοποιητική στρατιωτική κλιμάκωση. Είναι άλλωστε απίθανο ο Μπάιντεν να μην είχε ενημερώσει τον Τραμπ στη συνάντηση που έκανε μαζί του πριν την εξαπόλυση των πληγμάτων ή να είχε διαφωνήσει έντονα ο Τραμπ και να μην είχε δημοσιοποιήσει εγκαίρως τη διαφωνία του.
Βεβαίως το τι θα κάνει ο Τραμπ για το Ουκρανικό μετά την ανάληψη της προεδρίας του παραμένει εντελώς αβέβαιο. Προς το παρόν το βέβαιο είναι αυτό που συμβαίνει στη Μέση Ανατολή.
Τα Χριστούγεννα του Μάνου Χατζιδάκι: Ο μύθος των Χριστουγέννων και η σιωπηλή Γέννηση του Χριστού ★ Αέναη επΑνάσταση
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου, Αρθρογράφος
(Sophia Drekou, BSc in Psychology)Χωρίς τίτλο και ημερομηνίες, θα νόμιζε κανείς ότι γράφτηκε σήμερα το πρωί. Αυτό δείχνει πόσο παρών είναι ο Χατζιδάκις. Όχι, δεν ήταν μπροστά από την εποχή του. Γιατί και τότε μπορούσε κανείς να δει τη φενάκη που κουκούλωνε την αστική μας θλίψη. Τότε η φωτεινή βιτρίνα λεγόταν ΜΙΝΙΟΝ, Αδελφοί Λαμπρόπουλοι, Άκρον Ίλιον Κρυστάλ. Σήμερα, είναι τα Mall, σύγχρονα στρατόπεδα μαζικής κατανάλωσης. Τελικά, ο Χατζιδάκις ήταν και τότε παρών, είναι και σήμερα παρών. Κι αυτός, μαζί με άλλα άχρονα και μαζί διαχρονικά ξωτικά, είναι το αντίδοτο στην ψεύτικη χαρά, στη μασκαρεμένη θλίψη... στα Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΜΙΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
Μάνος Χατζιδάκις: Σαν άρχισα τα «Σχόλια» στο Τρίτο το '78, δεν είχα αποσαφηνίσει μέσα μου ούτε το ύφος της γραφής τους, ούτε καλά-καλά τους στόχους μου. Γνώριζα βέβαια πως θά 'πρεπε να ξεκινήσω απ' την πραγματικότητα του τόπου μας, αλλά όχι με τον τρόπο της «βραδυνής» και «μεσημβρινής» παραδημοσιογραφίας - τρόπος και είδος γραφής πού απεχθάνομαι από νέος και περιφρονώ.Σχόλιο με σχόλιο λοιπόν σχημάτιζα τον τρόπο, τη γραφή και το επίπεδο μέσα απ' το όποιο έβλεπα τον νεοελλαδικό κόσμο μας και επικοινωνούσα ολοένα με ένα πλατύτερο κοινό ή καλλίτερα με ένα μεγαλύτερο κοινό, γιατί ποτέ είναι αλήθεια δεν υπήρξα κατάλληλος για το πλατύ κοινό. Φυσικά επικοινωνούσα με όλους, εκτός από τους παραδημοσιογράφους και τον αρμόδιο υφυπουργό - ανίκανους, για μια οποιαδήποτε επικοινωνία.
Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2024
Απέτυχε η απόπειρα δολοφονίας της μνήμης στην Κάντανο
«Τα χώματα α που πατείς, όπου και αν τα σκάψεις
αίμα ζεστό θα πεταχθεί, κόκαλα θα ξεθάψεις».
Ένα άρθρο μου αφιερωμένο στην μεγάλη στιγμή του κινήματος διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών και του Εθνικού Συμβουλίου φέτος στην Κάντανο!
Οφείλουμε πολλά στους επιζώντες της Κατοχής και στον Μητροπολίτη Κισάμου & Σελίνου κ. Αμφιλόχιο, που με το αγωνιστικό τους σθένος, το θάρρος και την παρρησία τους υποχρέωσαν τον Γερμανό Πρόεδρο να αντιληφθεί ότι το θέμα παραμένει ανοιχτό και δεν κλείνει με τεχνάσματα του γερμανικού κράτους!
Μετά την Κάντανο, όλα είναι πλέον διαφορετικά και το ηθικό μας έχει αναπτερωθεί! Και το 2025 θα φέρει σημαντικές εξελίξεις!
Καλά Χριστούγεννα, χρόνια πολλά και καλούς μας αγώνες!
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:
Δρ. Αριστομένης Ι. Συγγελάκης
Πανεπιστημιακός, Συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
«… Ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι…»[1].
Απέτυχε η απόπειρα δολοφονίας της μνήμης στην Κάντανο
«Τα χώματα α που πατείς, όπου και αν τα σκάψεις
αίμα ζεστό θα πεταχθεί, κόκαλα θα ξεθάψεις».
αίμα ζεστό θα πεταχθεί, κόκαλα θα ξεθάψεις».
Με αυτή τη μαντινάδα υποδέχθηκε ο 97χρονος Ανδρέας Σαρτζετάκης, επιζών του Ολοκαυτώματος της Καντάνου, τον Γερμανό Πρόεδρο κ. Στάινμαγιερ στο μνημείο πεσόντων της μαρτυρικής και ηρωικής Κανδάνου. Τη σκυτάλη πήρε η 93χρονη Ιωάννα Κανδαράκη, επιζώσα του Ολοκαυτώματος της Καντάνου που με σθένος είπε στον Γερμανό Πρόεδρο: «Θα σας έδινα το χέρι μου και θα σας καλωσόριζα ως Κρητικιά και Καντανιώτισσα αλλά δεν θα το κάνω γιατί εγώ ζητώ Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση, υλική και ηθική, κι εσείς μας την αρνείστε. (…). Δεν έπρεπε να υπερασπιστούμε τα χώματα μας, τα σπίτια μας, τις οικογένειες μας, έτσι έπρεπε να τα αφήσουμε;»! Με σκληρά λόγια μίλησε και η 97χρονη Δέσποινα Φιωτάκη, που έχει έντονες μνήμες από την εφιαλτική ημέρα της καταστροφής της Καντάνου.
«Με την απάντησή σας στην Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι σαν να μας εκτελείτε δεύτερη φορά», είπε στον εμβρόντητο Γερμανό Πρόεδρο ο 81χρονος Αριστομένης Συγγελάκης του Αριστομένους, επιζών της Κατοχής και Πρόεδρος της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου. Και είχε το απόλυτο ηθικό δικαίωμα να το πράξει καθώς ήταν ορφανός πριν καν γεννηθεί, δεδομένου ότι ήλθε στη ζωή στις 9.5.1944, επτά μήνες μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του πατέρα του και παππού μου Αριστομένη, καθώς και πολλών ακόμη μελών της οικογένειάς μας στις 14.9.1943, κατά το Ολοκαύτωμα της Βιάννου. Στη συνέχεια, ο Αριστομένης Α. Συγγελάκης, παρουσίασε εμπεριστατωμένα και με ευγένεια (όπως ανέφερε ο δήμαρχος Καντάνου – Σελίνου Αντώνης Περάκης που ήταν παρών), το νόημα του αγώνα μας για Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση στον Γερμανό Πρόεδρο και στη σύζυγό του, που τον άκουγαν με ιδιαίτερη προσοχή. Ακολούθησαν η Καλλιόπη Λιαδάκη, επίσης 81 ετών, Πρόεδρος της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δαμάστας Ηρακλείου (η οποία ήταν βρέφος ενός μηνός όταν η Βέρμαχτ τουφέκισε τον πατέρα της στις 21.6.1944), ο Μάριος Σούσης, εκπρόσωπος των Ελλήνων Εβραίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος (ο οποίος έχασε τον πατέρα του στο Μαουτχάουζεν και συνολικά δέκα άτομα της οικογένειάς του στα στρατόπεδα θανάτου του Χίτλερ) και άλλοι επιζώντες του χιτλερικού ολέθρου.
Η Εκκλησία του Δήμου και η Εκκλησία των Πιστών
Στις Ελληνικές πόλεις η Εκκλησία του Δήμου ήταν η συνάθροιση των ελεύθερων πολιτών που συσκέπτονταν, νομοθετούσαν, αποφάσιζαν για τα κοινά και έλεγαν τους εκλεγμένους ή κληρωτούς άρχοντες στους οποίους είχαν αναθέσει την εφαρμογή των νόμων και τη διαχείριση των κοινών. Αυτός ο τρόπος διαχείρισης των θεμάτων της πόλης συνιστά την Άμεση Δημοκρατία, το μόνο ανθρωποκεντρικό σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης μιας κοινωνίας όπου όλοι οι πολίτες συναποφασίζουν ότι αφορά την πόλη τους. Το σύστημα αυτό προϋποθέτει την ισότητα των πολιτών, την ελευθερία, τον σεβασμό προς τον άλλον, την ατομική ευθύνη και την αποδοχή από μέρους των ορισμένων αρχών οι οποίες συνάγουν με την αρμονία της φύσης και τον ορθό λόγο, που αποτελούν προϋπόθεση για την αποφυγή του χάους. . Οι κοινές αρχές ήταν συνέπεια της κοσμοθεωρίας τους που εκφράζονταν με το δωδεκάθεο θρησκευτικό τους σύστημα, παρά τις ανθρωπογενείς τους θεούς και εγγυάται την πολιτισμική τους συνοχή.
Αυτό το σύστημα δημοκρατικής διακυβέρνησης των πόλεων προήλθε ως προϊόν εξέλιξης από την δεσποτεία, όπου οι άνθρωποι, τα κτήματα και τα ζώα ανήκαν στον δεσπότη. Το πρώτο στάδιο αυτής της εξέλιξης αρχικά ήταν οι νόμοι του Σόλωνα με την απαγόρευση του δανεισμού επί σώμασι, που μετέτρεψε τους ανθρώπους σε δούλους όταν δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα χρέη τους και τη σεισάχθεια που ρύθμισε τα χρέη των φτωχών, διευκόλυνε την αποπληρωμή τους και απάλειψε. τις υποθήκες επί των γαιών. Το τελικό στάδιο εξέλιξης ήταν η Δημοκρατική Μεταρρύθμιση έγινε από την Κλεισθένη της οικογενείας των Αλκμεωνιδών που θεωρείται και ο πατέρας της Δημοκρατίας.
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΔΑΛΜΑΡΗ ΣΤΙΣ 12.12.2024
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
ΕΝΑΣ ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε και μέλη του Δ.Σ. του ΙΗΑ.
Αξιότιμες κυρίες και κύριοι, πολίτες του κόσμου.
Οι πρόγονοί μας τα είπαν όλα.
Τα κατέγραψαν στους Μύθους τους, στη Φιλοσοφία τους, στις Τέχνες και προσπάθησαν να προσεγγίσουν επιστημονικά.
Δεν είμαι ειδήμων, κατά την επικρατούσα αντίληψη, αλλά όπως καθένας από σας, νοιώθω χρέος να περιηγούμαι τον θαυμαστό Αρχαίο και νεότερο Ελληνικό κόσμο.
Τον κόσμο που οι μέγιστοι όλων των Εθνών και όλων των εποχών, χωρίς καμία αντίρρηση, επικύρωσαν με θαυμασμό και ενθουσιασμό.
Ψήγματα αυτού του κόσμου, του αναντίρρητου θαυμαστού και Θεόρρητου, θα προσπαθήσω να προβάλλω ενώπιόν σας.
Ο Άνθρωπος είναι το μοναδικό Ο ν που με δική του βούληση, ανέρχεται και κατέρχεται στην κλίμακα των Αξιών και των απαξιών.
Είναι το Ον, που κατά την Ελληνική Μυθολογία ο Επιμηθέας, ο εκ των υστέρων σκεπτόμενος , ξέχασε να το εφοδιάσει όπως έπραξε με όλα τα άλλα μόνο, με δεξιότητες και με μέσα για την επιβίωσή του.
Όταν ήρθε όμως, ο προνοών Προμηθέας , να επιθεωρήσει το έργο του Επιμηθέα, διαπίστωσε ότι ενώ όλα τα άλλα μόνο, είχαν εφοδιαστεί με δεξιότητες και μέσα για την επιβίωσή τους, ο Άνθρωπος έμενε γυμνός και αδύναμος, έρμαιο των φυσικών φαινομένων και της αγριότητας των θηρίων. .
Καθώς ο Προμηθέας βρισκόταν σε περίσκεψη να βρει δεξιότητες και εφόδια να τον θωρακίσει, του ήρθε η παρόρμηση να κλέψει τις σοφές τέχνες του Ηφαίστου και της Αθηνάς, μαζί και τη φωτιά. Αυτό και έπραξε.
Αλλά αυτά δεν ήταν αρκετά.
Έλειπε η άλλη τέχνη, η πολιτική, την οποία εφύλασσαν οι καστροφύλακες στην Ακρόπολη του Δία.
Για τον Κουρδικό λαό από την Τουρκία έως τη Συρία.
Θεοφάνης Μαλκίδης
Από την ομιλία του Θεοφάνη Μαλκίδη στην εκδήλωση της Κουρδικής Διπλωματικής Αντιπροσωπείας στην Ευρώπη ( PYD – Ροτζάβα Κόμπανι Συρίας), αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ο οποίος εισήγαγε στον ΟΗΕ το Κουρδικό ζήτημα το 1986.
Με την έναρξη του ένοπλου αγώνα στην Τουρκία από τους Κούρδους το 1984, με τη δολοφονία χιλιάδων Κούρδων στο Ιράκ στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με την εξολόθρευση των Κούρδων της Συρίας από τις τουρκοχρηματοδοτούμενες οργανώσεις, ο ελληνικός λαός επανασυνδέθηκε μετά από χιλιάδες χρόνια με τον Κουρδικό λαό– ο Ξενοφώντας γράφει για τους Καρδούχους- στηρίζοντας το κίνημα κοινωνικής και εθνικής τους απελευθέρωσης. Τόσο από τα δεσμά της Τουρκίας και από τους τουρκοκίνητους δολοφόνους της Συρίας, όσο και στην υλοποίηση του αιτήματος για κρατική οντότητα. Στον αγώνα αυτό ο κουρδικός λαός ευτύχησε να έχει μαζί του τον αείμνηστο Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ο οποίος το 1986 μίλησε για το ζήτημα στον ΟΗΕ, συνδέοντας τη δικαίωση με την επίλυση του γόρδιου δεσμού της περιοχής: του τουρκικού προβλήματος.
Λίγο αργότερα ο ελληνικός λαός στην
αλληλεγγύη του στον αγώνα του κουρδικού λαού για την Κουρδική απελευθέρωση,
είχε και ένα θύμα, τον Θεόφιλο
Γεωργιάδη, μέλος της Κυπριακής επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν ο οποίος
δολοφονήθηκε από το τουρκικό παρακράτος το Μάρτιο του 1994.
Η σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν το
1999 από την Τουρκία, δυστυχώς και με την εμπλοκή της Ελλάδας(…), δημιούργησε νέα δεδομένα για το μέλλον του
κουρδικού ζητήματος, δεδομένα που αναδείχθηκαν πιο έντονα μετά τη δυτική
στρατιωτική παρουσία το 2003 και τη οικοδόμηση της ομόσπονδης κουρδικής
κρατικής δομής στο Ιράκ. Ταυτόχρονα μετά από πίεση της διεθνούς δημοκρατικής
κοινότητας για τη μετατροπή της θανατικής ποινής του Οτσαλάν σε ισόβια
κάθειρξη, ολοένα και περισσότερες φωνές σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στην
Τουρκία ζητούν πολιτική λύση για το
Κουρδικό, δίνοντας νέες προοπτικές για το μέλλον.
Το Κουρδικό ζήτημα αποτελεί μία πολύ σημαντική παράμετρος της
περιοχής που περιλαμβάνει την Τουρκία, το
Ιράκ και τη Συρία, όπου η Τουρκία έχει εισβάλλει και βομβαρδίζει, μαζί
με τους συνεργάτες της, Κουρδικούς στόχους.
Οι Κούρδοι αποτελούν ένα μεγάλο μέρος
του πληθυσμού στα παραπάνω κράτη και η
παρουσία τους αδιάλειπτη εδώ και χιλιάδες χρόνια, δοκιμάζεται συνεχώς από
ατιμώρητες Γενοκτονίες. Ωστόσο δεν έχουν σταματήσει την απελευθερωτική τους προσπάθειά,
την αντίσταση στο αφανισμό στη Συρία, δεδομένα που συγκροτούν προϋποθέσεις
υλοποίησης δημιουργίας Κουρδικού κράτους, του οράματος δηλαδή εκατομμυρίων
Κούρδων σε όλον τον πλανήτη.
Και κάτι σημαντικό για τον Ελληνικό
και τον Κουρδικό λαό: Τη στιγμή κατά την οποία οι Κούρδοι της Συρίας δοκιμάζονται από τις (νέες) δολοφονικές
επιθέσεις του κράτους-παρακράτους του
Ερντογάν, των Ες Ες Γκρίζων Λύκων, των Κεμαλικών και των τοπικών συνεταίρων
τους, μετά το μνημείο της Γενοκτονίας στο Ντιγιαρμπακίρ, έρχεται μία ακόμη
σημαντική πράξη.
Η διπλωματική αντιπροσωπεία στην
Ευρώπη των Κούρδων της Συρίας -PYD – Ροτζάβα Κόμπανι, με δήλωση του επικεφαλής
της και συνομιλητή μου σήμερα στην εκδήλωση Ιμπραήμ Μουσλέμ, αναγνωρίζει τη
Γενοκτονία ενός εκατομμυρίου Ελληνίδων και Ελλήνων στο χρονικό διάστημα
1908-1923. Η αναγνώριση αυτή,η οποία
δημοσιεύτηκε στην ελληνική,
κουρδική, αγγλική, αραβική και τουρκική γλώσσα,εκτός από τη συμβολική της σημασία,
είναι στην ουσία μία ακόμη ψηφίδα ανάκτησης του ψηφιδωτού που καταστράφηκε με
τη Γενοκτονία και καταστρέφεται ακόμη και σήμερα. Είναι ένας ακόμη σημαντικός
σταθμός του αγώνα, του δικού μας αγώνα σε όλον κόσμο, για τη Μνήμη, την
Αλήθεια, τη Δικαιοσύνη.
Ενάντια στην άρνηση, τη λήθη, τη
σιωπή, την προπαγάνδα, τη νέα Γενοκτονία και τον αχαλίνωτο επεκτατισμό της Τουρκίας, ο αγώνας
για τον άνθρωπο, την ιστορία την αλήθεια συνεχίζεται. Δικαιοσύνη για τον
Ελληνικό λαό, Ελευθερία για τον Κουρδικό
λαό !
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΚΟΜΠΑΝΙ
Το τρίγωνο της Διαπλοκής
Ο Κοσμάς Μαρινάκης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής (Senior Lecturer) Οικονομικής Επιστήμης στο Singapore Management University. Έχει εργαστεί σε καθηγητικές και ερευνητικές θέσεις σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κύπρου. Έχει δημοσιεύσει ερευνητικές εργασίες στο αντικείμενο της Οικονομικής της Βιομηχανικής Οργάνωσης σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Διδάσκει οικονομικά από το 2003 σε προπτυχιακό, μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο.
Παπαδιαμαντικά Χριστούγεννα
"Πότε τη γουτού, γουπατού, μαμ γιατί...'' μ΄ άλλα λόγια ''Πότε να ΄ρθη του Χριστού, τ΄ Αιβασιλειού, να φάμε...'' μ΄ άλλα λόγια τέλος ''...και τρανή έσται γλώσσα μογγιλάλων...'' !
~~~~~~~~~
''Την εσπέραν της παραμονής των Χριστουγέννων τους έτους... η δεκαοκταέτις κόρη, το Ουρανιώ το Διόμικο, μελαγχροινή νοστιμούλα, εκλείσθη εις την οικίαν της ενωρίς, διότι ήτο μόνη.
Ο πατήρ της, ο ατυχής μπαρμπα-Διόμας, αρχαίος εμποροπλοίαρχος πτωχεύσας, όστις κατήντησε να γείνη πορθμεύς είς το γήρας του... Υπεσχέθη ότι θα επανήρχετο προς εσπέραν αλλ΄ ενύκτωσε και ακόμα δεν εφάνη...
Ο μπαρμπα-Διόμας, ελθών μετ΄ ολίγον και ο ίδιος ενηγκαλίσθη την κόρην του. Ω, πενιχρά αλλ΄υπερτάτη ευτυχία του πτωχού !
Το Ουρανιώ έχυνεν ακόμα δάκρυα, αλλά δάκρυα χαράς. Ο πατήρ δεν της είχε φέρει ούτε αυγά ούτε μυζήθραις ούτε όρνιθες, αλλά της έφερε το σκληραγωγημένον και θαλασσόδαρτον άτομόν του και τας δυο στιβαράς χελωνοδέρμους χείρας του, δι ών ηδύνατο ακόμη επί τινα έτη να εργάζηται δι΄ εαυτόν και δι΄ αυτήν.''
~~~~~~~~~~~~
''Έκπληξιν μεγάλην εξέφρασεν η γειτόνισσα, το Ζερμπινιώ, ιδούσα τη ημέρα των Χριστουγέννων του 187... την θειά-Αχτίτσα φορούσαν καινουργή μανδήλαν, και τον Γέρο και την Πατρώνα με καθαρά υποκαμισάκια και με νέα πέδιλα...
Κραταιός και βαρύπνοος βορράς, ''χιονιστής'', εφύσα κατά τας παραμονάς της αγίας ημέρας. Αι στέγαι των οικιών ήσαν κατάφορτοι εκ σκληρυνθείσης χιόνος. Τα συνήθη παίγνια των οδών και τα χιονοβολήματα έπαυσαν. Ο χειμών εκείνος δεν ήτο φιλοπαίγμων...''
~~~~~~~~~~~~~
''Έλαμψε δε τότε ο ναός όλος, και ήστραψεν επάνω εις τον θόλον ο Παντοκράτωρ με την μεγάλην κ΄ επιβλητικήν μορφήν, και ηκτινοβόλησε το επίχρυσον και λεπτουργημένον με μύριας γλυφάς τέμπλον, με τας περικαλλείς της αρίστης βυζαντινής τέχνης εικόνας του, με την μεγάλην εικόνα της Γεννήσεως, όπου ''Παρθένος καθέζεται τα Χερουβείμ μιμουμένη'', όπου θεσπεσίως μαρμαίρουσιν αι μορφαί του θείου Βρέφους και της αμώμου Λεχούς, όπου ζωνταναί παρίστανται οι όψεις των αγγέλων, των μάγων και των ποιμένων, όπου νομίζει τις, ότι στίλβει ο χρυσός, ευωδιάζει ο λίβανος και βαλσαμώνει η σμύρνα, και όπου, ως εάν η γραφική ελάλει, φαντάζεταί τις επί μίαν στιγμήν ότι ακούει το, ''Δ ό ξ α ε ν υ ψ ί- σ τ ο ι ς Θ ε ώ !''
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΡΦΟΣ
Μαρία Νικολακάκη
Ζούμε στις πιο σκοτεινές εποχές της δυτικής "δημοκρατίας".
Τα σόσιαλ μίντια μας εκπαιδεύουν στην "νομιμοφροσύνη" και την υποταγή στο κυρίαρχο αφήγημα. Προχθες το FB έκοψε οριστικά τον συνάδελφο Αντώνη Βαλασόπουλο,
Καθηγητής, συγγραφέας, ποιητής.
Σήμερα έκοψαν το βίντεο με τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο γιατί είπε την αλήθεια για τον θάνατο του Χαρδαβέλλα. Έχουν εγκασταστήσει το Υπουργείο Αλήθειας που μας είχε προειδοποιήσει ο Όργουελ στο 1984, και εμείς το θεωρούμε φυσιολογικό.
Όσο για μένα, όσο μείνω, θα προσπαθώ να λέω την αλήθεια. Ειδάλλως έχω και το substack Ο Μελισσόκηπος της Μαρίας για να μην έχω περιορισμούς. Προς το παρόν.
*Το ονόμασα μελισσόκηπο γιατί προσπαθώ να κάνω επικονιάσεις με την αλήθεια.
Δείτε εδώ το βίντεο που έκοψε το Tik Tok που υπενθυμίζω ανήκει στο ΜΕΤΑ, δηλαδή στον Ζούκερμπεργκ, δηλαδή στην CIA.
Η πλατφόρμα TikTok «έκοψε» τις δηλώσεις του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου για τον Κώστα Χαρδαβέλλα, με πρόσχημα την «παραβίαση οδηγιών της κοινότητας»
ΠΑΝΤΟΥΡΚΙΣΜΟΣ και ΡΩΣΙΑ
Η Τουρκία επεκτείνεται
Ένα άλλο μήνυμα έχει ληφθεί από την Τουρκία σχετικά με την επιθυμία επέκτασης της επιρροής της σε γειτονικά εδάφη – και αυτό δεν αφορά καθόλου τη Βόρεια Συρία. Μπορεί κανείς να βρει την άποψη ότι η Άγκυρα αναζητά κυρίως πρόσβαση σε ακριβούς φυσικούς πόρους. Ωστόσο, οι ειδικοί πιστεύουν ότι υπάρχει μια προσπάθεια του Ερντογάν να υλοποιήσει έργα για την εδαφική διεύρυνση της Τουρκίας
Η Τουρκία δεν θέλει να "ξοδέψει άλλα 60 χρόνια" για την επίλυση του Κυπριακού, δήλωσε ο Φαχρετίν Αλτούν, επικεφαλής του τμήματος επικοινωνιών της τουρκικής προεδρικής διοίκησης. Προσέφερε τη δική του εκδοχή για τη λύση του: αντί να προσπαθεί με κάποιο τρόπο να αναγκάσει τους Έλληνες και τους Τούρκους να ζήσουν στο ίδιο κράτος, δώστε σε κάθε έθνος ένα κράτος. "Ήρθε η ώρα να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα στο έδαφος: την ύπαρξη δύο ξεχωριστών λαών και δύο ξεχωριστών κρατών στο νησί της Κύπρου", είπε.
Υπενθυμίζεται ότι ελληνικοί και τουρκικοί πληθυσμοί ζουν στην Κύπρο εδώ και αιώνες. Οι εθνοτικές συγκρούσεις που ξέσπασαν στο νησί στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα οδήγησαν τον τουρκικό στρατό να εισβάλει στη Βόρεια Κύπρο το 1974. Από το 1983, η τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ), η οποία δεν αναγνωρίζεται από κανέναν εκτός από την Τουρκία, υπάρχει σε αυτό το έδαφος. Αυτό είναι το Κυπριακό πρόβλημα, το οποίο ο Φαχρετίν Αλτούν προτείνει να επιλυθεί αναγνωρίζοντας την ΤΔΒΚ από τη διεθνή κοινότητα.
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ “ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ” ΓΛΩΣΣΑ : η επικίνδυνα μονοδιάστατη σκέψη στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
του Παντελή Σαββίδη
Το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας ημερίδα με επίκεντρο την μακεδονική γλώσσα. (Δεν θα βάζω εισαγωγικά ούτε στο μακεδονική γλώσσα, ούτε στο Μακεδόνες διότι η κυβέρνηση των Αθηνών αποδέχθηκε και τους δύο όρους). Την ημερίδα οργάνωσε το Εργαστήριο «Σύνορα-Πολιτισμός-Φύλο» σε συνεργασία με το εργαστήριο Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου των Σκοπίων. Το γεγονός έτυχε της υποστήριξης ορισμένων καθηγητών του Πανεπιστημίου και της αντίδρασης άλλων. (Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία που, απλώς, διαβάζει). Στους υποστηριχτές της ημερίδας ανήκουν και οι καθηγητές Νίκος Μαραντζίδης και Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης οι οποίοι έγραψαν ένα άρθρο στην εφημερίδα τα ΝΕΑ το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου το οποίο μπορείτε να το δείτε παρακάτω.
Διάβασα το άρθρο των δύο καθηγητών και θα ήθελα να κάνω ορισμένες επισημάνσεις. Να διευκρινίσω ότι τους γνωρίζω και τους δύο προσωπικά και τους εκτιμώ. Πιστεύω, δε, πως έχουν και ακαδημαϊκό εκτόπισμα. Είμαι, όμως, σε εντελώς διαφορετικό κλίμα και δεν θα ήθελα να πάρουν προσωπικά την διαφοροποίησή μου. Θα σχολιάσω κυρίως τάσεις στην κοινωνία και θα τους θέσω ορισμένα ερωτήματα. Άλλωστε αυτά που γράφουν στα ΝΕΑ έχουν καταχωρηθεί ως η κυρίαρχη πολιτική αντίληψη όχι στην κοινωνία αλλά στο πολιτικό και ακαδημαϊκό σύστημα. Πως γίνεται θα μου πείτε αυτό;
Γίνεται όπως και στην Κύπρο. Μια συντριπτική πλειοψηφία απέρριψε το Σχέδιο Ανάν αλλά τα δύο κόμματα που το υποστήριξαν έχουν το συντριπτικό εκλογικό ποσοστό στην κυπριακή κοινωνία.
Να βάλουμε στην αρχή το πλαίσιο. Μετά από πολλά χρόνια Αθήνα και Σκόπια συμφώνησαν σε ένα πλαίσιο το οποίο ηρνείτο η Αθήνα από την αρχή της έντασης μεταξύ των δύο χωρών.
Διάβασα το άρθρο των δύο καθηγητών και θα ήθελα να κάνω ορισμένες επισημάνσεις. Να διευκρινίσω ότι τους γνωρίζω και τους δύο προσωπικά και τους εκτιμώ. Πιστεύω, δε, πως έχουν και ακαδημαϊκό εκτόπισμα. Είμαι, όμως, σε εντελώς διαφορετικό κλίμα και δεν θα ήθελα να πάρουν προσωπικά την διαφοροποίησή μου. Θα σχολιάσω κυρίως τάσεις στην κοινωνία και θα τους θέσω ορισμένα ερωτήματα. Άλλωστε αυτά που γράφουν στα ΝΕΑ έχουν καταχωρηθεί ως η κυρίαρχη πολιτική αντίληψη όχι στην κοινωνία αλλά στο πολιτικό και ακαδημαϊκό σύστημα. Πως γίνεται θα μου πείτε αυτό;
Γίνεται όπως και στην Κύπρο. Μια συντριπτική πλειοψηφία απέρριψε το Σχέδιο Ανάν αλλά τα δύο κόμματα που το υποστήριξαν έχουν το συντριπτικό εκλογικό ποσοστό στην κυπριακή κοινωνία.
Να βάλουμε στην αρχή το πλαίσιο. Μετά από πολλά χρόνια Αθήνα και Σκόπια συμφώνησαν σε ένα πλαίσιο το οποίο ηρνείτο η Αθήνα από την αρχή της έντασης μεταξύ των δύο χωρών.
Υποτέλεια και κατάρρευση του πολιτικού συστήματος της Ελλάδας, μπροστά στους Ευρωνατοϊκούς Πολέμους.
Υποτέλεια και κατάρρευση του πολιτικού συστήματος της Ελλάδας, μπροστά στους Ευρωνατοϊκούς Πολέμους. Ρήγματα και διέξοδοι.
Τετάρτη 18 Δεκέμβρη
Πολιτικοδικαστική χούντα” καλύπτει τράπεζες-funds στο ξεσπίτωμα νοικοκυριών
Παναγιώτης Λαφαζάνης
Αίσχος! Δικαστικές ποινές κόλαση 3,5 χρόνων για ειρηνική προάσπιση πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς-”Πολιτικοδικαστική χούντα” καλύπτει τράπεζες-funds στο ξεσπίτωμα νοικοκυριών
Νέες δικαστικές ποινές σοκ επεβλήθησαν σε νέους ανθρώπους, οι οποίοι, φλεγόμενοι από τα ιδανικά της δικαιοσύνης και μιας δίκαιης κοινωνίας, προσπάθησαν με ειρηνικές διαμαρτυρίες έξω από τα άδυτα συμβολαιογραφείων να αναβάλουν ή και να ματαιώσουν αντισυνταγματικούς πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας φτωχών οικογενειών.
Συγκεκριμένα , ενώ όλες οι κατηγορίες και ειδικά αυτές για βιαιοπραγία των κατηγορουμένων κατά των ΜΑΤ(!) κατέπεσαν παταγωδώς στο ακροατήριο από τους συνηγόρους των κατηγορουμένων , Ζωή Κωνσταντοπούλου και Δημ. Σαραφιανό αλλά και από τις εμπεριστατωμένες καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης , μεταξύ των οποίων κατέθεσε ως αυτόπτης μάρτυς και ο Παν. Λαφαζάνης, το τριμελές πλημμελειοδικείο, που δίκαζε την υπόθεση, επέβαλε στους κατηγορουμένους, κατόπιν και παρεμβάσεων άνωθεν και κυρίως έξωθεν από την πολιτική εξουσία, βαρύτατες έως πρωτοφανείς εκδικητικές ποινές.
Συγκεκριμένα στον Θωμά Καρρά επιβλήθηκε η πρωτοφανής εξοντωτική ποινή των 3,5 χρόνων φυλάκιση (έλεος !!!), ενώ στους Ρωμανό Αγγελή και Ο.Χ. ποινή 15 μηνών φυλάκιση !!!
Κι αυτό όταν γνωρίζουμε ότι χίλια μύρια πολιτικά εγκλήματα, μεγάλα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα, πολιτικά “ατυχήματα” με δεκάδες νεκρούς, ολιγαρχικές απάτες ολκής και άγριες κλεψιές πολυεθνικών αρπακτικών όχι μόνο “κουκουλώθηκαν” από μια επονείδιστη Δικαιοσύνη αλλά και όσα από αυτά έφτασαν στο ακροατήριο, οι υψηλά ιστάμενοι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν πανηγυρικά.
Σκεψεις για την εννοια του ιμπεριαλισμου στο ψυχορραγημα του 2024
Του Δημήτρη Μπελαντή
Στην συζητηση των τελευταιων ετων, εντος της οποιας Αριστερας, υφισταται μια συνεχης παραμορφωση της εννοιας του ιμπεριαλισμου, τουλαχιστον της μαρξιστικης γιατι υπαρχουν και αλλες μη μαρξιστικες ερμηνειες και πρισεγγισεις της εννοιας. Η μαρξιστικη θεωρια για τον ιμπεριαλισμο δεν υπαρχει στο εργο των Μαρξ και Ενγκελς , ειναι μεταγενεστερη. Κυριως αναπτυχθηκε στις αρχες του εικοστου αιωνα απο τον Λενιν, τον Ρουντολφ Χιλφερντινγκ και την Ροζα Λουξεμπουργκ πρωτογενως, σε μεγαλο βαθμο και απο τον Μπουχαριν. Πολλες επιρροες ειχε ο Λενιν ως προς την εννοια του ιμπεριαλισμου και απο τον Βρετανο δημοσιολογο Τζον Χομπσον αν και ο Χομπσον ηταν ριζοσπαστης αντιαποικιακος φιλελευθερος και οχι μαρξιστης.Οι κεντρικες οψεις στον Λενιν ειναι η μεταβαση απο τον ανταγωνιστικο- φιλελευθερο στον μονοπωλιακο καπιταλισμο, η συγκεντρωση και συγκεντροποιηση του κεφαλαιου σε μεγαλους μονοπωλιακους ομιλους, ιδιως η Εξαγωγη Κεφαλαιου ( και οχι μονο εμπορευματων), ο συνδυασμος της καταληστευσης αποικιων με την εξαγωγη κεφαλαιου ( η καταληστευση χωρων υπηρχε και πριν απο τον μονοπωλιακο καπιταλισμο) και η παλη για την διανομη και αναδιανομη του κοσμου.Η δημιουργια διεθνων μονοπωλιακων ομιλων οπου το εθνικο και διεθνικο στοιχειο συνυπαρχουν. Επισης, η ταση για σαπισμα και παρασιτισμο του καπιταλισμου στο σταδιο αυτο ( αυτο προερχεται πιο πολυ απο τον Χομπσον που ασχολειται οχι τοσο με τα μονοπωλια οσο με τους διεθνεις εισοδηματιες και το παρασιτικο τους εισοδημα).Η επιρροη στον Λενιν ως προς το μονοπωλιο πηγαζει απο τον Χιλφερντινγκ, ως προς το παρασιτικο εισοδημα πηγαζει απο τον Χομπσον.Η συμβολη της Λουξεμπουργκ αφορα κυριως την κρισιμη για τον ιμπεριαλισμο ενταξη συνεχως των προκαπιταλιστικων κοινωνιων στην κυριαρχια του κεφαλαιου ωσοτου δεν θα υπαρχει πια κοσμος εξωτερικος προς τον καπιταλισμο.
Επισης ο Λενιν αρνειται την θεση του Καρλ Καουτσκυ οτι στην τελικη φαση θα αρθουν οι ενδοιμπεριαλιστικοι ανταγωνισμοι και ολα τα μονοπωλια θα ενωθουν σε ενα διεθνες κρατος- καρτελ , τον Υπεριμπεριαλισμο.
Παρατηρηση πρωτη. Υπαρχει ενας καπιταλιστικος "ιμπεριαλισμος" και πριν απο το μονοπωλιακο σταδιο του καπιταλισμου.Πχ αποικιοκρατια στην Αμερικη, Ινδιες απο τον 18ο αιωνα, διεθνεις εμπορικες εταιρειες, μερκαντιλισμος κλπ. Βασικο εργαλειο του το δουλεμποριο και η καταληστευση πορων . Ειναι διαφορετικη θεωρητικη εννοια απο την λενινιστικη.Κατα μια εννοια, υπηρξε και ενας "ιμπεριαλισμος" στην φαση της πρωταρχικης συσσωρευσης κεφαλαιου ( 15ος με 18ο αιωνα).Ειναι αλλη εννοια απο την λενινιστικη, οπως και ο ρωμαικος ιμπεριαλισμος επι δουλοκτησιας κλπ
Παρατηρηση δευτερη.Δεν ειναι καθε επεκτατικη η βιαιη επιθετικη δυναμη ιμπεριαλιστικη με την λενινιστικη εννοια. Με αυτη τη λογικη ακομη και μεσαιωνικες χωρες θα ηταν ιμπεριαλιστικες.Ακομη και ο Τζενγκις Χαν θα ηταν ενας προωρος ιμπεριαλιστης.
Παρατηρηση τριτη.Αν και στο εργο του Λενιν για τον ιμπεριαλισμο φαινεται καποιες φορες οτι καθε αναπτυγμενη καπιταλιστικη χωρα, εντος του μονοπωλιακου σταδιου τουλαχιστον, ειναι ιμπεριαλιστικη, δεν ειναι , ομως, ετσι στην πραγματικοτητα.Η Ελλαδα εχει μπει στο μονοπωλιακο σταδιο και ειχε οψεις μονοπωλιακης αναπτυξης ηδη απο την δεκαετια του 1930 το αργοτερο.Ομως μεσα στην ιμπεριαλιστικη αλυσσιδα υπαρχει ιεραρχια με αποτελεσμα ακομη και χωρες του μονοπωλιακου σταδιου, ποσο μαλλον χωρες προμονοπωλιακες η και με ισχνη καπιταλιστικη αναπτυξη, να εξαρτωνται απο αλλες ισχυροτερες. Αρχη της ανισης και συνδυασμενης καπιταλιστικης αναπτυξης. Μονο οι πιο ισχυροι κρικοι διεθνως σε επιπεδο οχι μονο εντασης της καπιταλιστικης αναπτυξης αλλα και πολιτικης και στρατιωτικης ισχυος , και ενδεχομενως και πολιτισμικης, ειναι ιμπεριαλιστικες χωρες και μοιραζουν τον κοσμο. Οσο και αν υποστηριχθηκε αυτο απο καποιες μαρξιστικες τασεις,οπως πχ το περιοδικο "Θεσεις", αλλα και αλλοι , η Ελλαδα ουτε ειναι ουτε υπηρξε ποτε ιμπεριαλιστικη χωρα, παρα το οτι σε καλυτερες εποχες ειχε καποιες υπο- ιμπεριαλιστικες οψεις ( πχ επενδυσεις παλιοτερα σε Βορεια Αφρικη, Βαλκανια κλπ). Η ενταξη στην ΕΕ παρα τις αρχικες προσδοκιες καποιων ομιλων για αναβαθμιση διεθνως υποβαθμισε τελικα την θεση της Ελλαδας στην αλυσσιδα.
Συζήτηση με τον Κωστή Μοσκώφ
Ο Παντελής Σαββίδης φιλοξενεί στην εκπομπή του τον Κωστή Μοσκώφ
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2024
Γνήσια γλωσσική διαχρονία
Του Κώστα Γεωργουσόπουλου 03/03/2018 / εφ. ΤΑ ΝΕΑ
Οι αποκλεισμένοι από την εγκύκλιο παιδεία στυλίστες βρήκαν καταφύγιο, όπως οι παλαιοί χριστιανοί των διωγμών, στα θέατρα και μάλιστα των νέων ελλήνων καλλιτεχνών της σκηνής
Τα παράξενα - διαχρονικά - αυτού του τόπου και των ανθρώπων, κυρίως της εξουσίας.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, ανάμεσα στη γελοία εκστρατεία μας με φτυάρια και δρεπάνια να πάρουμε την Πόλη (1897) και την Επανάσταση στο Γουδί που έφερε τον Βενιζέλο για να αποπειραθεί να δημιουργήσει αστικό κράτος και να θεμελιώσει τον κοινοβουλευτισμό, δύο θλιβερά γεγονότα έδειξαν πως το μονοπάτι ήταν γεμάτο τριβόλους και αδιέξοδα: τα «Ευαγγελικά» και τα «Ορεστειακά» και τα δύο προβλήματα παιδείας, δηλαδή, κατ' εμέ τουλάχιστον, ουσιώδη προβλήματα δημοκρατίας των ιδεών και, γιατί όχι, των ηθών. Και τα δύο αυτά συντηρητικά κινήματα ήταν καθέτως αντιλαϊκά, με την έννοια ότι ως θεσμικές απαιτήσεις άφηναν στο σκοτάδι τα ευρέα λαϊκά στρώματα. Πόλεμος εναντίον της μετάφρασης στην ομιλουμένη γλώσσα της Αγίας Γραφής και πόλεμος εναντίον της μετάφρασης των κλασικών και κυρίως του αρχαίου δράματος και του αριστουργήματός του, της «Ορέστειας» του Αισχύλου, στην κατανοητή καθαρεύουσα των εφημερίδων!
Τι αντιφατικός πολιτικός αυτισμός. Αυτοί οι άνθρωποι που ασκούσαν και εκπαιδευτική και κοινωνική πολιτική κάθονταν κλαρίνο όταν οι μπάντες παιάνιζαν τον Εθνικό Υμνο σε δημοτικούς στίχους του Διονυσίου Σολωμού και οι ίδιοι καθηγητάδες του Πανεπιστημίου βράβευαν σε πανελλήνιους διαγωνισμούς Παλαμά και Βιζυηνό και Δροσίνη και ο μέγας Νικόλαος Πολίτης, γραμματέας του υπουργείου Παιδείας, με εγκύκλιό του σ' όλους τους δημοδιδάσκαλους της χώρας τούς ζητούσε να συλλέγουν από τα στόμα των αγράμματων λαϊκών ανθρώπων δημοτικά τραγούδια, παροιμίες και παραδόσεις μέσα στο τότε ευρωπαϊκό και ρομαντικό κίνημα της λαογραφίας.
Την ίδια εποχή που ο Παλαμάς γράφει την «Τρισεύγενη», ο Παπαδιαμάντης γράφει τη «Φόνισσα» και ο Ξενόπουλος την «Κοντέσσα Βαλέραινα» ενώ μεταφράζει για το Βασιλικό Θέατρο σε έξοχη δημοτική τη «Μόνα Βάνα» του Μέτερλινκ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ: Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ, Σπίτι της Κύπρου, 11-12-24
«ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ: Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ»
που πραγματοποιήθηκε με αφορμή το μεγάλο αφιέρωμα στον Ιωάννη Καποδίστρια- Ιδρυτή του Ελληνικού Κράτους
Ομιλητές:
Δημήτρης Παπανδρέου, Πρέσβης, Διδάκτωρ Ιστορίας, μέλος επιστημονικής επιτροπής της Ε.ΜΕ.Ν.Σ.Ι.
Ανδρέας Κούκος, Καθηγητής Νεότερης Ιστορίας ΣΠΝ-ΣΠΠΑ, Πρόεδρος Δ.Σ. Ε.ΜΕ.Ν.Σ.Ι.
Συντονισμός: Βασίλης Ζιώγας, Δικηγόρος, LLM, MBL- LLM, μέλος Δ.Σ. της Ε.ΜΕ.Ν.Σ.Ι.
Εδώ “ακροδεξιός”, εκεί “λαϊκιστής”, πού είναι ο φασίστας;
23/11/2023
ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΓΙΑΝΝΗΣ
Oι διάφορες μειονότητες ανταγωνίζονται η μία την άλλη στην αγορά της “διαφορετικότητας” μιας ολοκληρωτικά ψηφιδοποιημένης, φανταστικής “παγκόσμιας κοινωνίας” των εν δυνάμει απασχολήσιμων, “ομοίως διαφορετικών”.
Υπό το απατηλό πρόσωπο του νομικού δικαιωματισμού και με διαδοχικές ψυχολογιοποιήσεις, εξατομικεύσεις και μειονοτοποιήσεις της έννοιας της ταυτότητας, φαίνεται ότι η έννοια αυτή λίγο-λίγο “τρελαίνεται”. Έτσι τρελή και αλλοπαρμένη, εισάγεται εκ των έξω, ιδίως από τις ΗΠΑ, στα υπό εκσυγχρονισμό ήθη και έθιμα των πολιτισμικώς αποικιοκρατούμενων και ανιστόρητα εξαμερικανισμένων Ευρωπαίων και Νεοελλήνων “πολιτών”. Στη θέση των αντικειμενικών συλλογικών και ιστορικών ταυτοτήτων, δηλαδή του συνανήκειν σε έναν λαό, σε μια κοινωνική τάξη, σε ένα ψυχοβιολογικώς οριζόμενο φύλο, μπαίνουν ταυτότητες απολύτως υποκειμενικές, μεταβατικές, τεχνητές, ή απλώς φανταστικές.
Ωστόσο, έστω ως ιδεολογικές κατασκευές, οι νέες αυτές ταυτότητες υπάρχουν: ακριβώς όπως υπάρχουν παραμορφωτικοί καθρέπτες και είδωλα που προέρχονται από αυτούς. Καταμαρτυρούν την αποσύνθεση των πολυπολιτισμικών κοινωνιών: Γκέι, queer, trans συμπληρώνουν το φάσμα των απάτριδων της αγοράς, ή των “άθεων” φανατικών πιστών του δικαιωματισμού. Είναι σαφές ότι σήμερα, κάθε άτομο δεν είναι πια “μοναδικό”, ούτε έχει μια μόνιμη επαγγελματική απασχόληση, ή έστω μια σταθερή ταυτότητα. Ανάλογα με τις στιγμές, τους τόπους ή τις συγκυρίες, μαζί με τα ατομικά νομικά του δικαιώματα, διαθέτει πολλαπλές ταυτίσεις με την μία ή την άλλη ομάδα που συγκροτείται γύρω από αισθήματα, συγκινήσεις, πάθη ή κοινά γούστα, άλλοτε κάπως μόνιμα, άλλοτε κατά καιρούς μεταβαλλόμενα ανάλογα με τις συγκυρίες, τις ευκαιρίες και τις μόδες της εποχής.
Συγκροτημένες σαν λόμπι, οι ομάδες αυτές, οι διάφορες δηλαδή μειονότητες ανταγωνίζονται η μία την άλλη στην αγορά της “διαφορετικότητας” μιας ολοκληρωτικά ψηφιδοποιημένης, φανταστικής “παγκόσμιας κοινωνίας” των εν δυνάμει απασχολήσιμων, “ομοίως διαφορετικών”. Αγωνίζονται, έστω ως μειονότητες των μειονοτήτων, να υπερτονίσουν όλες τις πιθανές και ασταθείς υποδιαιρέσεις μιας κοινωνίας νομικά δικαιωματούχων και φαντασιακά χειραφετημένων δούλων και να πετύχουν αλλαγές στο νομικό πλαίσιο, όπως φαντάζονται ότι κάθε φορά εξυπηρετούνται τα “ειδικά τους συμφέροντα”. Κοινό σημείο όλων αυτών των ομαδοποιημένων μειονοτήτων που συμβιώνουν στα πλαίσια του κοινωνικού μωσαϊκού, είναι η παραγνώριση των ευρύτερων κοινωνικών προβλημάτων και η εσκεμμένη τους μυωπία στις λογικές ενός σύγχρονου μεταμοντέρνου καπιταλισμού “διαχείρισης ροών και δεδομένων”
Ολοκληρωτισμός του πολιτικά ορθού
Τα νιάτα και τα γηρατειά κατά τον Σοπενχάουερ
Όταν είμαστε νέοι, έχουμε την αυταπάτη ότι κατά τη διάρκεια της ζωής μας τα σημαντικά γεγονότα και οι σοβαροί άνθρωποι θα εμφανίζονται μπροστά μας με νταούλια και βιολιά: όταν όμως γερνάμε και κοιτάζουμε αναδρομικά τη ζωή μας, συνειδητοποιούμε ότι καθετί το σημαντικό μπήκε σ’ αυτήν απαρατήρητο κι απ’ την πίσω πόρτα.
Μπορεί επίσης, απ’ όσα έχουμε δει μέχρι τώρα, να συγκρίνουμε τη ζωή μ’ ένα κεντημένο ύφασμα. Στο πρώτο μισό της ζωής μας βλέπουμε την καλή του πλευρά, στο δεύτερο μισό βλέπουμε την πίσω όψη του: κι αυτή δεν είναι πολύ όμορφη, είναι όμως πολύ πιο διδακτική, γιατί εκεί βλέπουμε το πώς συσχετίζονται μεταξύ τους τα νήματα. [...]
Κάθε προικισμένος άνθρωπος, κάθε άνθρωπος που δεν ανήκει στα θλιβερά 5/6 της ανθρωπότητας που είναι εκ φύσεως μειονεκτικά, όταν περάσει τα σαράντα είναι δύσκολο να μη δείξει κάποια στοιχεία μισανθρωπισμού. Γιατί κρίνοντας απ’ τον εαυτό του, έχει καταλήξει στα συμπεράσματά του σχετικά με τους άλλους κι έχει ανακαλύψει, πως σε ότι αφορά το κεφάλι αλλά και την καρδιά, πολλές φορές μάλιστα και τα δύο, έχει φτάσει σ’ ένα επίπεδο που οι άλλοι αδυνατούν να φτάσουν γι’ αυτό και αποφεύγει την οποιαδήποτε σχέση μαζί τους. Για τον ίδιο λόγο, ο καθένας αγαπάει ή μισεί τη μοναξιά του, με άλλα λόγια την παρέα με τον εαυτό του, ανάλογα με το πόσο αξίζει ο ίδιος. [...]
Μερτ Καγιά, ο Τούρκος ερευνητής που έγινε Έλληνας
Ο Μερτ Καγιά είναι Τούρκος ερευνητής που έχει σπουδάσει Κοινωνιολογία και έχει μεταπτυχιακό στις Πολιτιστικές Σπουδές και Μέσα Ενημέρωσης. Κατά τη διάρκεια έρευνας για τις ρίζες του, ανακάλυψε ότι ήταν δισέγγονος Έλληνα που έμεινε πίσω στην ανταλλαγή πληθυσμών το 1923-24 και εξισλαμοποιήθηκε.
Το 2019 δημοσιεύθηκε στα τουρκικά η διατριβή του Mert -που βασίστηκε στον ισλαμοποίηση των Ελλήνων της Ανατολίας από το 1919-1925. Το 2021 το έργο του μεταφράστηκε και εκδόθηκε στα ελληνικά (εκδόσεις Κυριακίδη).
Η μελέτη του εξετάζει τον ισλαμοποίηση των Ελλήνων της Μικράς Ασίας που είτε δεν ήθελαν, είτε δεν μπόρεσαν να φύγουν από την Τουρκία, είτε εγκαταλείφθηκαν την περίοδο 1919-1925, βασισμένη στις ιστορίες και τις αφηγήσεις των ανθρώπων που βίωσαν τα γεγονότα, συμπεριλαμβανομένων και αποσπασμάτων των αναμνήσεών τους.
Η επιτόπια μελέτη του πραγματοποιήθηκε κυρίως σε Άγκυρα και Σμύρνη (Σμύρνη). Μερικοί από τους ερωτηθέντες ήταν παιδιά εκείνων που βίωσαν τα γεγονότα, ενώ άλλοι ήταν εγγόνια τους. Η εμπειρία της μετανάστευσης, της κατοικίας, του ισλαμοποίησης, της αφομοίωσης και της πολιτιστικής ένταξης εξετάστηκαν εντός του χρονικού πλαισίου πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την «ανταλλαγή πληθυσμών. ”
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης με ελληνική πηγή ειδήσεων, ο Μερτ ρωτήθηκε εάν κάποια από τις ιστορίες του βιβλίου τον σόκαρε. Απάντησε:
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
Ο Άρης Λαμπρόπουλος στην εκπομπή του «Στην Αιχμή του Δόρατος», συζητά με τον Βασίλη Ξυδιά, θεολόγο στο διαδικτυακό κανάλι του ΕΠΑΜ στο YouTube,
Τετάρτη 18/12/2024
Ενανθρώπιση του Θεού => Θέωση του Ανθρώπου
|| Τι ήταν ο Ιησούς; Άνθρωπος που τον επισκέφθηκε το Πνεύμα του Θεού ή ο Θεός που έγινε Άνθρωπος;
|| Ιστορική γνώση και Μύθος.
Πώς προέκυψε ιστορικά η εορτή των Χριστουγέννων;
|| Τι λένε τα ευαγγέλια για τη γέννηση του Ιησού;
|| Γεωγραφία της Παλαιστίνης: Βηθλεέμ-Ναζαρέτ.
|| Πότε γεννήθηκε ο Χριστός: ποια χρονιά, ποια εποχή του χρόνου.
|| Η πλατωνική προφητεία (2ο βιβλίο Πολιτείας).
|| Ο Ιησούς και οι Εσσαίοι.
|| Ο χριστιανισμός απέναντι στον πλούτο, στη δουλεία, στις γυναίκες.
Ο χριστιανισμός απέναντι στην ισχύ.
Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στην εκπαίδευση και ο ρόλος της στη διαμόρφωση του νέου είδους ανθρώπου
Ευγενία Σαρηγιαννίδη
- Τι ισχύει αναφορικά με το συγκεκριμένο ζήτημα;
- Πρόκειται άραγε για κατήχηση στις αξίες μιας νέας θρησκείας;
- Ποιοι οι απώτεροι στόχοι;
Διευκρινίστηκαν ορισμένα αμφιλεγόμενα ζητήματα αναφορικά με την υπέρ και παραπληροφόρηση που επικρατεί στο δημόσιο διάλογο που έχει ανοίξει περί του θέματος.
Αναφέρθηκαν τρόποι αντιμετώπισης που προάγουν την σύμπνοια μεταξύ διαφόρων κοινωνικών ομάδων που αντιστέκονται, όπως οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί.
Μπορείτε να δείτε το video στο https://youtu.be/MEpMV59VfjM?si=anMfnLHC8EuMISrw
ΑΦΡΙΚΑ ΑΛΑ ΤΟΥΡΚ
Εκτός από την προσφατη επέκταση της Τουρκικής επιρροής δια τζιχαντιστών στην Συρία, που είναι ενταγμένη στην γεωστρατηγική αντίληψη της Άγκυρας περί της ελέω Αλλάχ αναγκαιότητας της παρουσίας της στην Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία, έντονη είναι και η προετοιμασία αντίστοιχων διεισδύσεων της και στην Αφρική.
Η στρατηγική διείσδυσης "ήπιας ισχύος" της Τουρκίας στην Αφρική περιλαμβάνει, εκτός από τις επίσημες διπλωματικές αποστολές που διατηρεί σε 44 αφρικανικά κράτη και την αεροπορική διασύνδεση των χωρών με τον έξω κόσμο μέσω Κωνσταντινούπολης, και την κατασκευή τζαμιών σε χώρες όπως η Γκάνα, το Μάλι και η Σομαλία, ίδρυση τουρκικών σχολείων, νοσοκομείων και πολιτιστικών κέντρων μέσω φορέων όπως η Τουρκική Υπηρεσία Συνεργασίας και Συντονισμού (TIKA) ή το "Ινστιτούτο" Yunus Emre και προσφορά υποτροφιών και προγραμμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, για παράδειγμα μέσω του Τουρκικού Ιδρύματος Maarif.
Αυτές οι προσπάθειες της απέδωσαν ήδη καρπούς. Το εμπόριο της Τουρκίας με την Αφρική έφτασε τα 32 δισεκατομμύρια δολάρια πέρυσι, σημειώνοντας αύξηση 50% την τελευταία δεκαετία. Τουρκικές εταιρείες έχουν εξασφαλίσει βασικές θέσεις σε τομείς όπως οι κατασκευές και η ενέργεια. Η Τουρκία υπέγραψε πρόσφατα συμφωνία θαλάσσιας ασφάλειας με τη Σομαλία, παραχωρώντας στην Άγκυρα δικαιώματα για υπεράκτιες γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου στα ύδατα της Σομαλίας έναντι εγκατάστασης και τουρκικών στρατιωτικών "συμβούλων" και στρατιωτικών βάσεων εποπτείας της περιοχής. Το ίδιο γίνεται και στην Λιβύη, το Μάλι και την ΚΑΔ μετά τα πρόσφατα πραξικοπήματα στις χώρες του Σαχέλ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)