Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2024

Ο Βαγγέλης Πισσίας τιμάται για την προσφορά του στους λαούς της Μέσης Ανατολής - Φεστιβάλ Resistange



ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ


Ο Βαγγέλης Πισσίας στο Φεστιβάλ Restistange και του "Δρόμου της αριστεράς" τιμήθηκε από τον εκπρόσωπο του Λιβάνου για την προσφορά του στους λαούς της Μέσης Ανατολής.

"Σύντροφε, συναγωνιστή Βαγγέλη μας κάνεις υπερήφανους γι΄αυτά που έκανες, γι΄αυτό που ήσουν, για όσα είσαι, για όσα μας εμπνέεις να κάνουμε μαζί σου στο μέλλον".

Ο Βαγγέλης Πισσίας ως Έλληνας Αιγυπτιώτης, που γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια όπου και έζησε ως τα 16 του, αγάπησε τους λαούς της Μέσης Ανατολής και διατήρησε μέχρι σήμερα τους δεσμούς του με τα απελευθερωτικά κινήματα της περιοχής. Βαθύς γνώστης σε θέματα της Μέσης Ανατολής, Αριστερός, κινηματικός και ακτιβιστής, ιδιαίτερα γνωστός από την αγωνιστική δράση του στο παλαιστινιακό, με αποκορύφωμα το συντονισμό της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα», στα πλαίσια του ευρύτερου διεθνούς κινήματος Free Gaza Movement.

 Εμπνεύστηκε και τέθηκε επικεφαλής σε στόλο που μετέφερε βοήθεια στην αποκλεισμένη Γάζα της Παλαιστίνης στρέφοντας τα φώτα της παγκόσμιας κοινής γνώμης στην πολύπαθη περιοχή. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής, Δρ. Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων. Διδάσκει «Γεωπολιτική των υδάτων» στο Μεταπτυχιακό ΠΣ της ΑΣΠΑΙΤΕ





ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Αποχαιρετούμε τον αγαπημένο μας Βαγγέλη Πισσία (1947 - 2024)


Γιώργος Τασιόπουλος

Αποχαιρετούμε τον αγαπημένο μας Βαγγέλη Πισσία (1947 - 2024).
Ταξιδεύει ξανά ο Βαγγέλης πάνω στο «Καράβι του για τη Γάζα», θα περάσει από την Πόλη που τόσο αγάπησε και τόσα της πρόσφερε…
Θα περάσει, πριν συνεχίσει για το ύστατο, το πιο μεγάλο του ταξίδι προς την αιωνιότητα και πάλι πάνω από το γενέθλιο τόπο του, την Αλεξάνδρεια, και εκεί που θα φτάσει θα συναντήσει ένα «Στολίσκο της Ελευθερίας» αγαπημένων συναγωνιστών.
Αγωνιστής, οραματιστής με καθολική ματιά, διανοούμενος αναγεννησιακής μορφής, σε εκείνον οφείλονται πολλά απ’ όσα πράξαμε και τα θυμόμαστε με υπερηφάνεια.
Τώρα που γράφονται αυτές οι λέξεις λίγα μόνο από τα όσα εκείνος έπραξε θα γίνουν γνωστά. Πολλά περισσότερα, ίσως το ίδιο σημαντικά και ακόμη ωραιότερα, παραμένουν άγνωστα – πώς αλλιώς, όταν και ο ίδιος σεμνός πάντα, έτσι φαίνεται να το ήθελε.
Ήταν ο Βαγγέλης ένα σπάνιο είδος ανθρώπου για τη σημερινή εποχή.
Μιλούσε πάντα με την Αλήθεια της Γνώσης και της Καρδιάς!
Ευρυμαθής, με αστείρευτη σοφία και πολύτροπη σκέψη, χάρισμα μοναδικό, σε οδηγούσε σε μια πολυδιάστατη γεωπολιτική προσέγγιση – ανάγνωση του απείθαρχου κόσμου μας.
Ο Βαγγέλης όταν συνομιλούσε μαζί σου σε κοιτούσε βαθιά στα μάτια, δεν έδειχνε ποτέ ότι βιάζεται κι ας είχε όραμα και έκανε πράξη τόσα πολλά. Πάντα έμοιαζε να έχει χρόνο για όλους και για όλα. Πάντα με απλότητα και φυσικότητα μοιραζόταν τις γνώσεις του και σου πρόσφερε ερεθίσματα να σκεφτείς πέρα από τα τετριμμένα.
Έφυγε πιστός στη φράση του Αριστοτέλη που αυτός μας έμαθε, «Όταν η πόλη στασιάζει ουδείς δικαιούται να μένει αμέτοχος».
Πορεύτηκε πάντα ελεύθερα με αρετή και τόλμη.
Πιστός έως το τέλος στο όραμά του για ένα ειρηνικό κόσμο ο Βαγγέλης με διαύγεια και ανήσυχο, ζωντανό πνεύμα, αγωνιζόταν πάντα Ορθός και εμφυσούσε σε όλους μας την Ελπίδα, όπως έλεγε, «πάντα θα υπάρχουν και εκείνες οι αφύλαχτες στιγμές της Ιστορίας…».
Βαγγέλη το ήθος σου, η μαχητικότητά σου, οι αγώνες του για ειρήνη, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, θα αποτελούν φάρο μας.
Τα οράματά σου και ο τρόπος που πορεύτηκες στη Γη ακριβή παρακαταθήκη για όλους μας.
Καλό σου ταξίδι Βαγγέλη
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

«Ψηφίστε για να βάλετε τέλος στην εποχή Τραμπ".



του ΚΩΣΤΑ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗ

«Ψηφίστε για να βάλετε τέλος στην εποχή Τραμπ".

Το εντιτόριαλ των Τάιμς της Νέας Υόρκης για τις μεθαυριανές προεδρικές εκλογές στην Αμερική δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί πιο οξύμωρα. "Εποχή Τραμπ;" Μα εδώ και τέσσερα σχεδόν χρόνια κυβερνούν ο Μπάιντεν και η Χάρρις. Και επί οχτώ χρόνια πριν από αυτόν κυβερνούσε τις ΗΠΑ ο Μπαράκ Ομπάμα. Και τα τέσσερα αυτά χρόνια που έμεινε στην εξουσία ο Τραμπ, και μετά που την άφησε, βρισκόταν διαρκώς υπό απηνή διωγμό, μηντιακό, κοινοβουλευτικό, δικαστικό, φυσικό. Δύο απόπειρες καθαίρεσης, τέσσερις ποινικές διώξεις για καμιά εκατοστή αδικήματα που είναι δυνατόν να τον κλείσουν ισοβίως στη φυλακή, δύο αστικές προσφυγές που αν τελεσιδικήσουν θα τον φέρουν στα πρόθυρα της οικονομικής εξόντωσης, δύο απόπειρες δολοφονίας.
Ελάχιστα από αυτά που προσπάθησε να κάνει, ιδίως στην εξωτερική πολιτική, δεν υπονομεύθηκαν εκ των έσω από το κράτος που υποτίθεται ότι διηύθυνε, δεν διαστρεβλώθηκαν γελοιογραφικά από τα ΜΜΕ, δεν κατασυκοφαντήθηκαν ακόμη κι από αυτούς που αργότερα ερχόμενοι στην εξουσία τα μιμήθηκαν κυνικά. Από πότε λοιπόν τις περιόδους της ιστορίας τις σφραγίζει ένας, κατά κύριο λόγο, αντιπολιτευόμενος, που είναι επιπλέον αποσυνάγωγος, δακτυλοδεικτούμενος, κυνηγημένος;
Παρ' όλα, βγάζει νόημα αυτός ο παράδοξος τίτλος. Είναι το νόημα της απόγνωσης, είναι ένα συγχρόνως θρασύ και κατατρομαγμένο "φτάνει, επιτέλους!" από τις ιθύνουσες τάξεις της Δύσης, που ένα τυχαίο γεγονός, η ανέλπιστη κατάρρευση της ΕΣΣΔ, τους χάρισε για λίγα χρόνια την κοσμοκρατορία, και νόμισαν στα σοβαρά ότι από εδώ κι εμπρός τίποτε και κανείς δεν θα προβάλλει αντίσταση στα θέλω τους. Είναι μια κραυγή αυτός ο τίτλος, μια έκκληση από τους πρώην νικητές να τους επιστραφούν τα κέρδη που τα είχαν για αναπαλλοτρίωτα, να σταματήσει η ιστορία και να γυρίσει πίσω στο 1989, στο 1999, στο 2003.
Μάταια έκκληση. Χάσει-κερδίσει ο Τραμπ (και το πιθανότερο αυτή τη στιγμή είναι να κερδίσει, ίσως και άνετα), η ιστορία δεν πάει αναπόταμα. Η εποχή που εκπνέει δεν είναι η εποχή Τραμπ. Είναι η εποχή των αντιπάλων του, η εποχή των Ομπάμα, των Μπους και των Τσέινυ, των Κλίντον. Ο καιρός που όλοι αυτοί και οι όμοιοί τους ισοπέδωναν ανενόχλητοι χώρες ολόκληρες, που ανέτρεπαν κατά το δοκούν κυβερνήσεις, που εκβίαζαν με κυρώσεις τους πάντες και τα πάντα, που απαιτούσαν γην και ύδωρ, έχει παρέλθει.

Νέοι ανταπαιτητές έχουν προβάλει στον ορίζοντα. Το κέντρο ισχύος του πλανήτη έχει μετατεθεί στην Ευρασία και η αγγλόσφαιρα, εξαντλημένη από την αποτυχία της να παγιώσει την τυχερή μεταψυχροπολεμική της ηγεμονία, αφενός μεν αναδιπλώνεται στη φυσική της θέση της, στην περιφέρεια, αφετέρου δε σπαράσσεται από ιδεολογικούς εμφυλίους και νεοζηλωτικές συρράξεις.
Ο Τραμπ είναι απλώς ο εκφραστής αυτής της εξάντλησης, ο προπομπός της αναδίπλωσης. Είναι το παιδί που λέει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Και το απερχόμενο καθεστώς τον απεχθάνεται όχι τάχατε για την χυδαία αισθητική και την ωμή ρητορική του (οι ίδιοι άνθρωποι τον υμνούσαν δέκα χρόνια πριν γι' αυτήν!), αλλά επειδή το ξυπνάει από το όνειρο του εαυτού του.

Woke: H Αμερική θρυμματίζεται

Οι ΗΠΑ σε έντονη εσωτερική περιδίνηση.


του Γιώργου Ρακκά


Μόλις λίγες μέρες πριν την διεξαγωγή των Αμερικανικών εκλογών, και όλες οι δημοσκοπήσεις προδιαγράφουν μια αμφίρροπη αναμέτρηση, η οποία θα κριθεί κυριολεκτικά στο νήμα. Πέραν όμως του αποτελέσματος, ότι προηγήθηκε μέσα στην προεκλογική εκστρατεία δείχνει ότι η Αμερική βιώνει μια έντονη εσωτερική περιδίνηση: οι περιπέτειες της προεκλογικής εκστρατείας με την υποψηφιότητας Μπάιντεν, και την υποκατάστασή του από την Χάρις, η απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλτ Τραμπ, η κάθετη πόλωση που κυριαρχεί σε μια χώρα η οποία έχει διχαστεί πλέον σε παράλληλους «μπλε» και «κόκκινους κόσμους», η μεγάλη επιρροή των θεωριών συνομωσίας ακόμα και για ζητήματα όπως ήταν ο τυφώνας που σάρωσε προσφάτως την Φλόριντα· ακόμη, τα αμερικανικά πανεπιστήμια που έχουν μεταβληθεί σε θέατρο ενός νέου πολιτικού φανατισμού με ολοκληρωτικές διαθέσεις, και, το Μεσανατολικό που εν πολλοίς έχει καταστεί εσωτερικό ζήτημα –που ενδέχεται να κρίνει και τις επικείμενες εκλογές.

Στο υπόβαθρο όλων αυτών βρίσκεται μια ιδεολογική και πολιτισμική κρίση κολοσσιαίων διαστάσεων, που προκαλεί η woke ιδεολογία. Δίχως την επίδρασή της, δεν μπορεί να εξηγηθεί η άνοδος του Ντόναλτ Τραμπ–που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα ήταν αδιανόητο να έχει διατελέσει ήδη μια πρώτη θητεία ως πρόεδρος των ΗΠΑ και να κοντεύει να κερδίσει και δεύτερη· ούτε η κρίση που μαστίζει τους Δημοκρατικούς, οι οποίοι βλέπουν την παραδοσιακή τους βάση, όχι μόνον τις λευκές εργαζόμενες τάξεις, αλλά και τους φτωχούς αφροαμερικανούς και λατινόφωνους, να το έχουν εγκαταλείψει στηρίζοντας σε αξιοσημείωτα ποσοστά τους Ρεπουμπλικάνους.

ΗΠΑ: Ο λαός ψηφίζει, οι Εκλέκτορες βγάζουν πρόεδρο

ΕΛΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ


Θα μπορούσε να είναι κληροδότημα της Άγριας Δύσης, δεν είναι όμως. Είναι ένα βάρυ κληροδότημα της εποχής της δουλείας. Ο Βορράς ήταν εναντίον της δουλείας ενώ ο Νότος ήταν υπέρ. Εν καιρώ, αυτή η διαφορά οδήγησε και στον εμφύλιο πόλεμο που συντάραξε την Αμερική.

Καθώς οι διάφορες Πολιτείες στέκονταν στα πόδια τους υπήρχαν και θεμελιώδεις διαφορές. Οι Founding Fathers των ΗΠΑ, “κατείχαν” την εμπειρία της αρχαίας Ελλάδας, όπου ο κάθε πολίτης είχε μία ψήφο. Άρα, όταν σκέφτονταν πως θα συντάξουν τα ιδρυτικά κείμενα της Αμερικής, το γεγονός της ψήφου έπρεπε ουσιαστικά να είναι: ένας πολίτης ίσον μία ψήφος, γιατί αυτός είναι και ο ιερός κανόνας της δημοκρατίας. Ήξεραν καλά και, την εμπειρία της Γαλλίας και της Αγγλίας με τις κληρονομικές μοναρχίες και ονειρεύτηκαν κάτι, “το ακριβώς αντίθετο”.

Έτσι, στο Νότο οι δούλοι, δεν είχαν δικαίωμα ψήφου. Οι πολιτειακοί άρχοντες του Νότου της εποχής ήθελαν οι δούλοι να μετρούνται/λαμβάνονται υπόψη ως μέρος του γενικού πληθυσμού για να αυξάνει και η δύναμη της κάθε Πολιτείας, μα όχι και να ψηφίζουν. Επιπροσθέτως, οι Founding Fathers ήθελαν, επίσης, να βρεθεί και ένας συμβιβασμός μεταξύ της εκλογής του προέδρου από το Κογκρέσο και της εκλογής του προέδρου από τη λαϊκή ψήφο. Έπαιξε επίσης ρόλο ότι –τον 17ο αιώνα που όλα αυτά σχεδιάστηκαν– ο πιο γρήγορος τρόπος επικοινωνίας ήταν το άλογο.


To αποτέλεσμα μιας ψηφοφορίας από μία μακρινή επαρχία μόνο έτσι μπορούσε να σταλεί στην πρωτεύουσα, ή αλλιώς, κάποιος θα έπρεπε να “το εκπροσωπήσει.” Πώς θα μπορούσαν να λυθούν τα ζητήματα αυτά; Είναι προφανές, πως λύθηκαν με τον θεσμό του Κολεγίου των Εκλεκτόρων. Έτσι στην Αμερική, αλλάζει ο ιερός κανόνας της δημοκρατίας που είναι, ένας πολίτης ίσον μία ψήφος. Σε κάθε Πολιτεία οι εκλέκτορες είναι ένας αριθμός αναλογικός που πληθυσμού, καθώς συγκροτείται από τον αριθμό των βουλευτών της και τον αριθμό των γερουσιαστών της, που είναι δύο σε κάθε Πολιτεία.

Εθνική αντίσταση και εμφύλιος εντός του ΕΔΕΣ



Του Μπάμπη Ανδριανόπουλου 

Μια ιστορία από τις χιλιάδες που έλαβαν χώρα κατά το διάστημα της Κατοχής η οποία καταδεικνύει την τραγικά αντιφατική μοίρα αυτού του λαού.Την ίδια περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας διαδραματιζόταν το Έπος της Εθνικής Αντίστασης, μαύρες σελίδες γράφονταν από ένα τμήμα του ίδιου λαού που είχε επιλέξει το δρόμο της υποτέλειας,του δωσιλογισμού και της ταπείνωσης.

Σαν σήμερα στις 4 Νοεμβρίου 1943 εκτελέστηκε ο Δημήτριος ή Μήτσος Γιαννακόπουλος από απόσπασμα μελών του ΕΔΕΣ που έφεραν όμως διακριτικά του ΕΛΑΣ.

Ο Γιαννακόπουλος ήταν δικηγόρος και στέλεχος του ΕΔΕΣ Αθηνών. Συνάμα ήταν εκδότης της εφημερίδας "Νέα Ζωή" και διευθυντής της "Δημοκρατικής Σημαίας", κατοχικών φύλλων που κυκλοφορούσαν παράνομα.

Ο ΕΔΕΣ Αθηνών, του οποίου όπως είπαμε ήταν ηγετικό στέλεχος, είχε διασπαστεί. Το ένα του τμήμα συνεργαζόταν στενά με τις κατοχικές αρχές και τα τάγματα ασφαλείας.  Το άλλο υπερασπιζόταν σθεναρά τη συνεργασία με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ.

Στα πλαίσια της σύγκρουσης αυτής κυκλοφόρησε λίστα προγραφών με τα ονόματα εκείνων των μελών του ΕΔΕΣ που είχαν επιλέξει την αγωνιστική κατεύθυνση. Σ' αυτήν εκτός από το Γιαννακόπουλο συμπεριλαμβάνονταν και άλλοι αγωνιστές όπως οι Δέπος, Λίτινας κ.α.

Αγαπητές φεμινίστριες: Είστε ρατσίστριες


Ζωή Μαυρουδή

Μπορείτε να δείτε πέρα από τη μύτη σας;


Αγαπητές φεμινίστριες,
Μπορείτε να δείτε πέρα από τη μύτη σας;

Συγγνώμη κιόλας που ρωτάω, αλλά από χτες σας βλέπω να μοιράζεστε σκίτσα της Ahou Daryaei, της Ιρανής φοιτήτριας που είδαμε σε viral βίντεο να περπατά σε πανεπιστημιούπολη της Τεχεράνης με τα εσώρουχά της. Πώς τα μοιράζεστε σκέφτηκα, αν τα έχετε δει;

Ένα ιδιαίτερα δημοφιλές σκίτσο ας πούμε, που αναρτήθηκε και σε φεμινιστικές σελίδες, δείχνει την Daryaei να ανυψώνεται πάνω από δεκάδες άλλες γυναίκες, οι οποίες όμως φορούν ολόσωμα μαύρα χιτζάμπ και έχουν εμφανώς γαμψές μύτες. Είναι μια χυδαία ρατσιστική εικόνα, όπως είναι και αυτή, ή αυτή, που δείχνουν τις μαυροφορεμένες γύρω απ’ την ηρωίδα σας, σαν φαντάσματα, απρόσωποι άγγελοι του σκότους, το οποίο εννοείται πως είναι το Ισλάμ. Κάποιες άλλες από εσάς αναπαράγατε αυτό το σκίτσο που την δείχνει και πάλι ως γίγαντα, με κάποιες μαύρες φιγούρες σαν χαλκομανίες στον πάτο. Ίσως θεωρήσατε πως είναι μια ουδέτερη εικόνα· η ουσία όμως είναι η ίδια νομίζω: οι άλλες Ιρανές (και Ιρανοί) είναι νάνοι μπροστά της, ακριβώς επειδή φορούν χιτζάμπ και άλλα θρησκευτικά σύμβολα. Το χιτζάμπ λοιπόν είναι ντε φάκτο ένδειξη καταπίεσης.

Εάν νομίζετε όμως πως τα σκίτσα αυτά είναι πολιτικά ουδέτερα, ψάξετε τουλάχιστον την πηγή τους. Στους παραπάνω υπερσυνδέσμους θα διαπιστώσετε πως όλα ανεξαιρέτως, μαζί με πολλά άλλα, έχουν αναρτηθεί από το εκπαιδευτικό/e-learning Ινστιτούτο Tavaana, μαζί με ποιήματα και εκκλήσεις για ελευθερία και αντίσταση στο ιρανικό καθεστώς, που μου θύμισαν ομολογώ και τα δικά σας φλεγόμενα ποστ των ημερών.

Η βικιπαίδεια με ενημερώνει ότι «tavaana» σημαίνει «ενδυνάμωση» στα φαρσί -μια από τις αγαπημένες σας λέξεις. Με ενημερώνει επίσης ότι το Ινστιτούτο αυτό ιδρύθηκε με επιχορήγηση από το Γραφείο Δημοκρατίας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Εργασίας του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, ενώ έχει εξασφαλίσει επιπρόσθετα κεφάλαια και από το υπουργείο Εξωτερικών της Ολλανδίας, την USAID, την Google, και το National Endowment for Democracy (Αμερικανική ΜΚΟ που «προωθεί την δημοκρατία σε όλο τον κόσμο»). Οι ιδρυτές του Tavaana είναι το ζευγάρι Ιρανοαμερικανών αντιφρονούντων Akbar Atri and Mariam Memarsadeghi. Η δεύτερη υποστηρίζει, σύμφωνα με το ίδιο σάιτ, την αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν. Θυμίζω πως αλλαγή καθεστώτος είναι αυτό που έκαναν οι ΗΠΑ στο Ιρακ οδηγώντας σε εκατομμύρια θύματα. Δεν γνωρίζω πώς ακριβώς οραματίζεται η Memarsadegji την αλλαγή καθεστώτος στην πατρίδα της, ούτε αν θεωρεί το αμερικανικό εμπάργκο φαρμάκων και τροφίμων εναντίον των συμπατριωτών της είναι ένα αποδεκτό στάδιο εκδημοκρατισμού. Επίσης, δεν είδα κανένα σχόλιο στις αναρτήσεις σας επ’ αυτού. Πώς θα απελευθερωθούν οι γυναίκες του Ιράν ακριβώς; Με σκίτσα; Με βόμβες ίσως;

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΣΥΡΜΌ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ


Του Παντελή Σαββίδη 

Οι New York Times αφιέρωσαν 4000 λέξεις για να περιγράψουν τα ελάχιστα απο τα όσα συμβαίνουν στο καθ ημάς ποδόσφαιρο (το οποίο δεν είναι και ο πιο διεφθαρμένο χώρος σ αυτό το αθηναϊκό μόρφωμα που μόνο ως προσβολή στον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική συνέχεια μπορεί να ονομάζεται ελληνικό). 


Περιγράφει την διαμάχη Μαρινάκη-Καρυπίδη μέσα απο την οποία αναδύεται όλος ο δυσώδης οχετός.
Η έννοια της δικαιοσύνης, του δικαίου, της  πολιτείας, της κοινωνίας, των υποχρεώσεων της πολιτκής, οικονομικής και πνευματικής ηγεσίας έχουν τελειώσει σ αυτήν την χώρα.
Το κύριο και μοναδικό ενδιαφέρον είναι η κατάληψη της εξουσίας, η νομή της και τα άλλα αγαθά που προσκομίζει ο έλεγχός της.
Οποιοσδήποτε παρεκλίνει απο αυτήν την αρχή είναι αφελής μέχρι ανόητος. 

Διαβάστε το κείμενο που παρατίθεται, μετάφραση απο τους New York Times, για να δείτε ένα ελάχιστο μέρος του ελληνικού οχετού.

 
Όσα διαβάσετε δεν είναι μυθιστόρημα. Ευτυχώς που υπάρχουν διεθνή ΜΜΕ που τα αποκαλύπτουν. 

ΥΓ: κάτι ανάλογο διαπίστωνα τα πρώτα χρόνια της πτώσης του ανατολικού συνασπισμού στις χώρες που επισκεπτόμουν και έλεγα μέσα στην αφέλειά μου: ευτυχώς εμείς δεν είμαστε έτσι. ήμασταν και είμαστε πολύ χειρότερα.   

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΩΝ NEW YORK TIMES

Διαμάχη Μαρινάκη-Καρυπίδη - Ολόκληρο το δημοσίευμα


Ήταν η μέρα που το στέλεχος του ποδοσφαιρικού συλλόγου που κατηγορήθηκε για συκοφαντική δυσφήμιση του Ευάγγελου Μαρινάκη, προχώρησε σε μια σειρά από εκρηκτικές νέες κατηγορίες που αφορούσαν στημένους αγώνες, δωροδοκία και μια «βεντέτα» που, όπως είπε, την έκανε να φοβάται για τη ζωή της.

Η Ειρήνη Καρυπίδη, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος του ελληνικού συλλόγου Άρης Θεσσαλονίκης, υποστήριξε μέσω των δικηγόρων της στο Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να εκδικαστεί η υπόθεση, καθώς τα όσα υποστηρίζει σχετίζονται με άλλη χώρα, εν προκειμένω την Ελλάδα.

Η υπόθεση έφτασε στη βρετανική δικαιοσύνη ύστερα από τη μήνυση που κατέθεσε ο Μαρινάκης σε βάρος της ως, όπως ισχυρίζεται ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, ενορχηστρώτρια μιας «εκστρατείας συκοφαντίας» με στόχο να βλάψει τη φήμη του ιδιοκτήτη της Nottingham Forest.

Η Ειρήνη Καρυπίδη κατηγορείται ότι ενορχήστρωσε κρυφά μια εξάμηνη εκστρατεία κατά του Μαρινάκη, με τους ισχυρισμούς ότι έστησε αγώνες, έκανε λαθρεμπόριο ρωσικού πετρελαίου και συμμετείχε σε μεγάλης κλίμακας μεταφορά ηρωίνης ως αρχηγός ενός εγκληματικού δικτύου γνωστού ως «The System» (Το σύστημα).

Ο Μαρινάκης, ο οποίος αρνείται κατηγορηματικά κάθε αδίκημα, κατέθεσε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και συνωμοσία. Ο μεγιστάνας της ναυτιλίας φέρεται να ζητάει αποζημίωση 5 εκατομμυρίων λιρών (6,5 εκατομμυρίων δολαρίων) και γρήγορα έγινε σαφές, στην αίθουσα ότι η Καρυπίδη είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τον άνθρωπο του οποίου η ελληνική ομάδα, ο Ολυμπιακός, κέρδισε το Europa Conference League την περασμένη σεζόν. 

Καρυπίδη: «Στόχος μου να μάθουν όλοι την αλήθεια»

Το επιχείρημα της Καρυπίδη είναι ότι δεν πρέπει να μηνυθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο για αυτούς τους ισχυρισμούς και ότι ενώ είναι αποδεδειγμένα αληθείς, αφορούν ζητήματα που στην πραγματικότητα σχετίζονταν στενότερα με άλλες χώρες (σ.σ. την Ελλάδα).

Η παρουσίαση της έκδοσης βιβλίου για τη σχέση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, Ποντίων και της Κώ



Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, εκδήλωση η οποία αφορούσε την παρουσίαση του βιβλίου "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος" καθώς και την Ποντιακή και Κωακή κουζίνα.

Στο βιβλίο του Θεοφάνη Μαλκίδη "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος" αποτυπώνονται πλήρως οι αγώνες του ξεχωριστού διανοούμενου για το Ποντιακό ζήτημα, η αγάπη του για την Κω , η αγάπη του για την πολιτική και η προσέγγιση του σε όλα τα ζητήματα που δεν σταματάνε να απασχολούν την Πατρίδα μας.

Η ιδέα για το βιβλίο που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την σύνδεση του Πόντου και της αγαπημένης μας Κω ήταν του Θεοφάνη Μαλκίδη, της Αστικής Εταιρείας "Ιπποκράτης", της Προέδρου κας Τελλή Διονυσίας και του επιστημονικού Διευθυντή κ.Γερούκαλη Δημήτρη και του Συλλόγου Ποντίων Κω "Ξενιτέας".

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2024

Πάμε γι’ άλλα

ΠΑΜΕ ΓΙ' ΑΛΛΑ

Εκλογές αλλά ΕΦΕΕ του 2€ στο ΣΥΡΙΖΑ και όλοι νίκησαν!

Εκλογές έκανε και το ΠΑΣΟΚ για να προκύψει η επαναφορά της υπουργού φωτοτυπία - Coca‑Cola, κ. Διαμαντοπούλου, Υπεύθυνη Πολιτικού Σχεδιασμού, σε θέση τοποτηρητή της ορθής νεοφιλελέ γραμμής του κολλητού της Κυριάκου.

Επίκαιρο το κείμενο του Ερρίκου Φινάλη που δημοσιεύτηκε στις 15 Οκτωβρίου, 2024 στο "δρόμο της Αριστεράς"

Γερομοριας 


  _______******________

Από Ερρίκος Φινάλης

Δημοσιεύτηκε στις 15 Οκτωβρίου, 2024 στο "δρόμο της Αριστεράς"
 


Πολύ πριν την kolotoumba, οι ηγεσίες της αριστεράς συνυπέγραφαν το μεταπολιτευτικό συμβόλαιο του εθνάρχη, λίγο αργότερα γίνονταν ουρά του Αντρέα, μετά λιγώνονταν από τα ντολμαδάκια της Μαρίκας – τόσο, που συγκυβέρνησαν με τη Δεξιά, κι έπειτα ταυτόχρονα και με τη Δεξιά και με το ΠΑΣΟΚ. Κάπου εκεί πρέπει να χάθηκαν οι τελευταίες αναστολές.

 Οι πιο φιλόδοξοι βούτηξαν στα βαθιά, αναλαμβάνοντας «ειδικούς ρόλους» με το αζημίωτο. Ήταν ήδη μετρ της ίντριγκας και του φραξιονισμού, κυνικοί γραφειοκράτες, νενέκοι των τότε «διεθνών κέντρων». Σε τέτοια πλούσια βιογραφικά πάτησαν, έχοντας διαβρώσει και πολλές συνειδήσεις στη νέα γενιά που έβγαινε με φόρα από τη χούντα.

Οπότε το 2015 ήταν «σαν έτοιμοι από καιρό».

 Και Υπερταμείο, και Πρέσπες, και funds, και βάσεις, και ξεροστάλιασμα στο Χίλτον, και Τραμπ που μοιάζει διαβολικός αλλά είναι για καλό, τα πάντα όλα. Αρκεί να είναι ευχαριστημένοι οι «θεσμοί», οι αγορές και οι πρεσβείες, ώστε να συνεχίσει να τους πηγαινοφέρνει ο οδηγός και να τους ανοίγουν οι κλητήρες τις πόρτες. Βεβαίως με συνοδεία ΜΑΤ και «τι θέλετε, να έρθει ο Μητσοτάκης;» (τελικά κι αυτό το κατάφεραν).

 Γεμάτοι περιφρόνηση για τον «ετερόκλητο όχλο», δεν πήραν χαμπάρι ότι στη συνείδηση εκατομμυρίων είχαν τελειώσει. Τόσο πολύ, ώστε δεν θεωρούνταν καν το μικρότερο κακό.

Έτσι βρέθηκαν εκτός νυμφώνος οι απόγονοι του χώρου που ήθελε «σοσιαλισμό με δημοκρατία» και του τμήματος του ΚΚΕ που ήθελε «περεστρόικα και γκλάσνοστ» μέχρι τελικής πτώσεως. Κι όταν ο μιλημένος Αλέξης αποσύρθηκε (για να πάρει φόρα και να γυρίσει με τον… ΓΑΠ, αν είναι δυνατόν!), ήταν όλοι τους πια τόσο απαξιωμένοι ώστε ο «ομογενής» τους πήρε παραμάζωμα. Το μεγαλύτερο ατού του δεν ήταν το πουσάρισμα των ΜΜΕ, αλλά ακριβώς το γεγονός ότι δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του. Τόσο λίγο εκτιμούσε τους «μπαρουτοκαπνισμένους» η βάση τους.

Τότε θυμήθηκαν τη σπουδαιότητα των «οργάνων» (που ο Αλέξης τα είχε για να σπάει πλάκα) και του κόμματος (που όλοι μαζί το έκαναν δίευρο)… και γελούσε ο κόσμος.

 Κάποιοι έφτιαξαν μια νέα μνημονιακή αριστερά, κάποιοι έμειναν να ξεμαλλιαστούν στην παλιά. Αλλά όλοι μαζί δηλώνουν υπερήφανοι για το μεγαλύτερο ψέμα της μεταπολίτευσης, εκείνο το «βγάλαμε τη χώρα από τα μνημόνια», για τις «Πρέσπες παντού» κ.ο.κ. Όσον αφορά τα κεντρικά προβλήματα βέβαια, τους πολέμους, τις ΗΠΑ, την ευρωκρατία, τα τετελεσμένα της Τουρκίας, τσιμουδιά.

Βιβλιοπαρουσίαση: «Η φιλοσοφία του woke»



Την Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2024 η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS και οι Εναλλακτικές Εκδόσεις, διοργάνωσαν παρουσίαση του βιβλίου «Η φιλοσοφία του woke» σε επιμέλεια του Γιώργου Καραμπελιά. Για το βιβλίο μίλησαν οι:
Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας 
- π. Νικόλαος
 Λουδοβίκος, Καθηγητής Παν/μίου Ιωαννίνων και συγγραφέας 
- Σάκης Μουμτζής, συγγραφέας και αρθρογράφος 
-Γιώργος Ρακκάς, δρ Κοινωνιολογίας και συγγραφέας

Λ. Κουσούλης : Ο υπερκορεσμένος διχασμός των ΗΠΑ και οι εκλογικές του ερμηνείες





Ο πολιτικός επιστήμονας και σύμβουλος στρατηγικής της επικοινωνίας αλλά και πολιτικός αναλυτής Λευτέρης Κουσουλής, μιλώντας στον 98.4 , επισημαίνει ότι ανεξαρτήτως των προβλέψεων αλλά και των αποτελεσμάτων στο εκλογικό δίπολο στις ΗΠΑ Χάρις- Τράμπ, ο υπερκορεσμένος πλέον διχασμός στην πολυεπίπεδη κοινωνία των ΗΠΑ , απηχεί μια συγκρουσιακή κατάσταση σε πλήρες αδιέξοδο.

Μάλιστα όπως επισημαίνει το αμερικανικό έθνος, έθνος μεταναστών , βρίσκεται πλέον σε μια οριακή καμπή, αφού η αφομοιωτική του δυναμική για 3 αιώνες , φαίνεται ότι πλέον εξαντλείται και νέα μεγάλα ερωτήματα μεταξύ διαφορετικών κόσμων στο εσωτερικό της κοινωνίας των ΗΠΑ , αναζητούν ένα άλλο αφήγημα από το παλιό του λεγόμενου "αμερικανικού ονείρου".

ΠΩΣ "ΧΑΚΑΡΟΝΤΑΙ" ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ARTIFICIAL INTELLIGENCE


Μην φανταστείς με τίποτα κακούς μουλωχτούς hackers που μπουκάρουν στους Υπολογιστές του Υπ Εσωτερικών εδώ ή στις ΗΠΑ για να αλλάξουν τα νούμερα των καταμετρήσεων στην κάλπη. Αυτό μπορεί να γίνει μόνον σε ψηφιακά νηπιαγωγεία τυπου i-syriza. Δεν γίνεται η "δουλειά" έτσι σήμερα και όποιος/α αυτό συνεχίζει τον να το πιστεύει, είναι βαθύτατα νυχτωμένος/η!

Χρησιμοποιούν και δεν αποκλείεται να ξαναχρησιμοποιησουν μια πιο δοκιμασμένη συνταγή. Με αυτήν που εκλέχτηκε ο Τραμπ το 16, η ίδια που χρησιμοποιήθηκε για να κυριαρχήσουν οι μισότρελοι ταγοί του Brexit, ο Μπολσοναρο στην Βραζιλία, ο Ερντογάν  στην Τουρκία, ο καθ ημάς  Μητσοτακης πιο πρόσφατα κλπ. Πάνω σε αυτή την ήδη πλούσια εμπειρία χειραγώγησης της κοινής γνώμης, μπαίνουν συνεχώς βελτιωμένες τεχνολογίες,  τώρα και αυτές της Τεχνητής Νοημοσύνης, για χακαρίσματα του μυαλού των ψηφοφόρων  χωρίς ιστορικό προηγούμενο!

Πως δούλεψε η μεθοδος μέχρι τώρα- Το Ελληνικό παράδειγμα. 
:
♦️Όλα στηρίζονται πάνω στους τόνους των data που έχουμε αφήσει όλοι πίσω μας από οτιδήποτε κάνουμε στο ιντερνετ ή σε άλλες ηλεκτρονικές μας συναλλαγές. Με αυτά κατασκευαζονται "προφίλ" . Καταναλωτικά, πολιτικά, μορφωτικά και σεξουαλικων προτιμήσεών. Ο συνδυασμός τους, δημιουργεί γνώση στον επικοινωνιολόγο καλύτερη και από την μάνα σου!

♦️Απομονώνουν τα profiles μόνο όσων θεωρούν ως κρίσιμη μάζα για να επηρεαστεί. Στην συγκεκριμένη συγκυρία στην Ελλάδα, όπου  "σιγοβράζε" ο θυμός και η αγανάκτηση από τις εφαρμογές των πολιτικών της τελευταίας 5ετιας, δύο ήταν πάλι οι κρίσιμες ομάδες προς άγραν τέτοιων ατόμων για το πως θα εκφραστούν εκλογικά:

✔️Η ηλικιακή ομάδα 17-34.
Γι αυτήν ο στόχος ήταν να ενταθεί η πολιτική απάθεια. Η διατήρηση της αποχής των νέων στα επίπεδα του 2019 (γύρω στο 47%), στόχευαν στο να αμβλύνουν την συντριβή των εκφραστών των εφαρμοζομενων πολιτικών σε ποσοστά όχι μικρότερα του 10%, δηλαδή σε ποσοστά όχι κάτω από το 25% στο σύνολο.  Αλλά στόχος είναι και η ψηφοφόροι αυτής της ομάδας να αποφασίσουν τι θα ψηφίσουν κυριολεκτικά πάνω στην κάλπη.  Εκεί δύσκολα κυριαρχεί η ελπίδα πάνω στον φόβο και τα σύνδρομα τύπου Στοκχόλμης.

✔️Η ηλικιακή ομάδα των baby boomers, όσοι δηλαδή γεννήθηκαν από το 1950 έως το 65. Είναι η πιο φοβισμένη και εκτεθειμένη στον "αντιεμβολιασμο" ομάδα, όπως και σε κάθε άλλη αντίστοιχη αντιεπιστημονική προπαγάνδα, και η πιο ευάλωτη στα "ηλεκτρονικά" ως πιο τεχνολογικά αναλφαβητη και πιο επηρεασμένη από την εποχή της αποδοχής της αυθεντιας της TV. 

Ο στόχος των εκλογικών "χακερς" εδώ ήταν να να στραφεί αυτό το κομμάτι του εκλογικού σώματος σε κόμματα που προβάλουν την ασφάλεια μέσα από το γνωστό τρίπτυχο Πατρις-Θρησκεία-Οικογένεια.  Ή έστω σε κόμματα που εκφράζουν κυρίως ακροδεξιες θέσεις ψαρεύοντας θυμωμένος (και φοβισμένους) αυτής της ηλικιακής ομάδας . Εύκολα αυτά τα κόμματα χειραγωγούνται μετεκλογικά για να στηρίξουν μετά απο τις εκλογές την συνέχιση των νεοφιλελε Τραμπικων πολιτικών αλά Γκρεκ ή αλά USA αντίστοιχα, όπως αυτές που εκφράζονται σήμερα από την ΝΔ. Γι αυτό λειτούργησαν εδώ τα predators, η Greek Mafia και λοιποί "θεσμοί", όπως λειτουργούν "ρολόι" και οι αντίστοιχοι κύκλοι της διαπλοκής σε κάθε  εκλογική αναμέτρηση την εποχή της μετα-δημοκρατίας που διανύουμε.

Η προσέγγιση αυτής της ομάδας στις ΗΠΑ από εγχώρια κέντρα "επικοινωνιολόγων" και από ξένες κυβερνήσεις (φέτος πρωτοστατεί η Κίνα, το Ιράν και μετά η Ρωσία) είναι προφανώς πολύ πιο πολύπλοκη και διαφέρει από Πολιτεία σε Πολιτεία, τα φυλετικά χαρακτηριστικά, το αν στοχεύονται γυναίκες κλπ.

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 5ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ

Οι Αμερικανικές εκλογές και ότι πιθανόν τις ακολουθήσει, προκαλεί ιδιαίτερη προσοχή και ανησυχία σε όσους αντιλαμβάνονται τις ασταθείς ισορροπίες του νέου δυστοπικού κόσμου, του οποίου  βιώνουμε στην εξέλιξη του όλοι, με ποιο εμφανή τα δείγματα στον άλλοτε δυτικό κόσμο.

Η αλήθεια είναι ότι οι εκλογές της 5/11/2024 ίσως είναι οι κρισιμότερες εκλογές στην ιστορία της – άλλοτε – υπερδύναμης και τούτο γιατί η κατάσταση των ΗΠΑ είναι εξαιρετικά δύσκολη και στο γεωοικονομικό επίπεδο και στο γεωπολιτικό παγκόσμια. 

Ήταν και παραμένει μια χώρα «εργαλείο» στα χέρια των επινοητών της παγκοσμιοποίησης, που χρησιμοποιήθηκε απροκάλυπτα σαν αιχμή του δόρατος των δυστοπικών και κοσμογονικών αλλαγών που επιχειρήθηκαν, τόσο στο επίπεδο της πολιτικής, όσο και στο επίπεδο της οικονομίας παγκόσμια, με κατεύθυνση την «παγκόσμια διακυβέρνηση», μια μορφή σύγχρονης φεουδαρχίας, που αποτελούσε το όραμα των δημιουργών του «παγκοσμιοποιητικού» επινοήματος, με άλλα λόγια των κατόχων του χρήματος και του πλούτου που απομυζήθηκε από την παγκόσμια κοινωνία για σχεδόν 2,5 αιώνες!!!  

Η παγκοσμιοποίηση,  ή αλλιώς, η επιχειρούμενη  «νέα φεουδαρχία»  θέλει τον πλανήτη μια παγκόσμια κολεκτίβα, στην οποία αποδρομούνται όλα τα μέχρι σήμερα παραδεκτά δεδομένα που συγκροτούν τις παραδοσιακές έννοιες που  αποτέλεσαν τις βάσεις για την ανθρωποκεντρική εξέλιξη της ιστορίας.  

Θέλει καλά ελεγχόμενες κολεκτίβες, χωρίς εθνολογικά χαρακτηριστικά, με απολύτως ελεγχόμενη ροή χρήματος και άρα απόλυτα ελεγχόμενη οικονομία παρασιτικού επιπέδου, γιατί ο δυναμισμός της παραγωγικής οικονομίας δημιουργεί πεδία ανεξαρτησίας στους ανθρώπους και αυτό αποτελεί τον απόλυτο εχθρό του νεοφεουδαρχικού εγχειρήματος.

 Θέλει κοινωνίες «χυλό», στις οποίες οι μέλλοντες άνθρωποι μετατρέπονται σε ανθρωποειδή όντα, δίχως συνείδηση ή με συνείδηση απόλυτα κατευθυνόμενη από το κέντρο της  φεουδαρχικής διακυβέρνησης, που αποκλήθηκε εύηχα «παγκόσμια διακυβέρνηση».

Τουρκικό τσουνάμι διεκδικήσεων πίσω από τις θαλάσσιες ζώνες του Αιγαίου

Το φέσι στον ελλαδοτουρκικό διάλογο και στο Κυπριακό, η τουρκική μέγκενη και η αλλαγή της Λωζάννης


Γιάννος Χαραλαμπίδης*


Τους διαλόγους στα Ελλαδοτουρκικά και στο Κυπριακό θέλει να βάλει η Τουρκία κάτω από το δικό της φέσι, στην πρακτική εφαρμογή της διπλής διχοτόμησης. Μπορεί μεν ο Πρόεδρος να είδε στις ΗΠΑ τον απερχόμενο πλανητάρχη, αλλά η τουρκική πολιτική παραμένει η ίδια. Δηλαδή, ακόμη και αν συγκληθεί Πενταμερής ή Τετραμερής, τόσο η Άγκυρα όσο και ο Τατάρ δεν έχουν πρόθεση ν’ αλλάξουν τη διχοτομική τους πολιτική, ως το προηγούμενο στάδιο της πλήρους τουρκοποίησης. Άλλωστε, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν, μιλώντας στις 29 Οκτωβρίου, ημέρα της εθνικής εορτής της χώρας του, αναφέρθηκε στον «Αιώνα της Τουρκίας», που ξεκινά από τα Βαλκάνια και περνά στο Αιγαίο, στην Κύπρο και στη Συρία. Φτάνει ώς τις τουρκογενείς χώρες και τους Ουιγούρους της Κίνας, ενώ από την άλλη πλευρά του χάρτη αγκαλιάζει τη Σομαλία και πέραν αυτής, τη Λιβύη, καθώς και άλλα αφρικανικά κράτη.
Πώς η Τουρκία ανοίγει τη βεντάλια τής αναθεωρητικής της πολιτικής από την Θράκη ώς την Κύπρο

Η μειονότητα

Αυτή η αναθεωρητική πολιτική δεν καλύπτει μόνο την Κύπρο και τις συνομιλίες που Αθήνα και Λευκωσία προσδοκούν να αρχίσει εκ νέου, αλλά και τον ελλαδοτουρκικό διάλογο, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στο πλαίσιο αυτού του διαλόγου αναμένεται η συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών της Τουρκίας και της Ελλάδας στις 8 Νοεμβρίου, στην Αθήνα. Η μεν Ελλάδα ισχυρίζεται ότι το μόνο θέμα προς συζήτηση είναι αυτό της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, η δε Τουρκία προκαλεί τσουνάμι διεκδικήσεων, που αποτυπώνεται στις δημόσιες τοποθετήσεις του Χακάν Φιντάν, ο οποίος τα θέτει όλα στα τραπέζι. Μεταξύ άλλων και τα εξής:

Πρώτο, την τουρκική μουσουλμανική μειονότητα, όπως την αποκαλεί, όχι μόνο της Θράκης, αλλά και μια άλλη, αποτελούμενη, όπως λένε οι Τούρκοι, από 6 χιλιάδες Έλληνες Μουσουλμάνους που ζουν στην Κω και στη Ρόδο και δεν περιλαμβάνονται στη Συνθήκη της Λωζάννης, διότι τότε, το 1923, ήταν κάτω από ιταλική κυριαρχία. Συναφώς, η Άγκυρα εγείρει ζητήματα εκλογής του Μουφτή, συντήρησης και ανοικοδόμησης νέων τζαμιών και τουρκικής εκπαίδευσης. Και εντάσσει τα ζητήματα αυτά στο πλαίσιο των δικαιωμάτων της τουρκικής - όπως την χαρακτηρίζει – μειονότητας, τα οποία η Ελλάδα παραβιάζει και καταπατεί.

Διχοτόμηση Αιγαίου

Δεύτερο, το θέμα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Ήδη η Τουρκία έχει δείξει τα δόντια της με NAVTEX, τις οποίες έχει εκδώσει στις 18 Οκτωβρίου, τόσο στην περιοχή της Κάσου, όπου ισχύει η υπογραμμένη ΑΟΖ Ελλάδας και Αιγύπτου, όσο και στις θαλάσσιες περιοχές Χίου - Λέσβου, Λέσβου - Σάμου. Συν του ότι δεν αποδέχεται την ΑΟΖ του Καστελορίζου, της Ρόδου και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρόσθετα, αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας σε αριθμό νησιών, με απώτερο στόχο:
 1. Τη διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό. 

Πάλι προκλητικός , προσβλητικός και εμπρηστικός μέσα στη χώρα μας ο ανιστόρητος ‘Εντι Ράμα


Του Παναγιώτη Λαφαζάνη 

Για άλλη μια φορά ο Έντι Ράμα , με την έγκριση  πάλι της φοβικής , εθελόδουλης , ανεύθυνης ελληνικής κυβέρνησης  αλλά και την συνένοχη σιωπή των κομμάτων της δήθεν αντιπολίτευσης  πήρε την άδεια να κάνει προεκλογική, δήθεν, συγκέντρωση μετά την Αθήνα, τώρα στη Θεσσαλονίκη  στην οποία αντί να απολογηθεί για τις ευθύνες του για τη φυλάκιση και τις διώξεις και πρόσφατα για τον άγριο και βάναυσο προπηλακισμό στο κέντρο των Τιράνων του Μπελέρη, εκφώνησε άλλο ένα εμπρηστικό λόγο που στρεφόταν ευθέως κατά του ελληνισμού και ειδικά κατά της εναπομείνασας ελληνικής μειονότητας στην  Αλβανία, η οποία υφίσταται, με την ένοχη σιωπή των ελληνικών κυβερνήσεων, εδώ και χρόνια ένα απηνή διωγμό , ο οποίος έχει κλιμακωθεί επί των ημερών της κυβέρνησης Ράμα.

Συγκεκριμένα ο Ε.Ράμα, έτσι στα ξεκούδουνα αλλά από την πλευρά του σχεδιασμένα με προφανή σκοπιμότητα να στιγματίσει και να φοβίσει κυρίως τους Βορειοηπειρώτες της Αλβανίας, τους χαρακτήρισε ”απολιθώματα” γιατί ως γνωστόν είναι αυτοί που χρησιμοποιούν τον όρο ”Βόρειος Ήπειρος”. 

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2024

Γεωπολιτική και γαιοοικονομία σε γεωστρατηγική αναμέτρηση ισχύος και το δημογραφικό υπαρξιακό σύμπλοκο.


Στις "Αντιθέσεις", μια συζήτηση- έκπληξη για το περιβάλλον της παγκόσμιας γεωπολιτικής αβεβαιότητας με όρους γεω-οικονομίας και γεω-στρατηγικής και την παράμετρο κλειδί του δημογραφικού παγκόσμια, στη λεκάνη της Μεσογείου και την Ελλάδα .


Ο Αναστάσιος Λαυρέντζος ,που διδάσκει Διαχείριση Κινδύνων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ο.Π.Α) , επί χρόνια επιτελικό στέλεχος στο τομέα Διαχείρισης Κινδύνων σε μεγάλους ελληνικούς και διεθνείς  χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς , συνεργάτης  διεθνών  ελεγκτικών οίκων κα συγγραφέας των  βιβλίων: «Η Θράκη στο μεταίχμιο» και «Σιωπηρή Άλωση - Το Δημογραφικό και το Μεταναστευτικό πρόβλημα της Ελλάδας», σε μια συνέντευξη έκπληξη που θα προκαλέσει συζητήσεις


Το σύμπλοκο των γεωπολιτικών ανακατατάξεων και ο αντίκτυπος στη παγκόσμια οικονομία, τις εφοδιαστικές αλυσίδες και τους ανταγωνισμούς ισχύος

Τι αποκαλύπτει το παγκόσμιο χρέος , οι ρυθμοί ανάπτυξης, η  πολυπολικότητα , ο Δυτικός κόσμος τα BRICS και η ανάδυση και νέων παγκόσμιων οικονομικών δρόμων


Για πρώτη φορά η αποκαλυπτική ακτινογραφία με στοιχεία ντοκουμέντο της τουρκικής οικονομίας και της παραγωγικής και δημογραφικής της βάσης


Δημογραφικό , υπογεννητικότητα και οι τάσεις σε Δύση και Ανατολή με τις παράλληλες πολυεπίπεδες επιδράσεις τους

Οι προβλέψιμες χώρες και ο μελλοντικός δημογραφικά "γίγαντας" της Μεσογείου

Γιατί το Δημογραφικό είναι το Νο1 υπαρξιακό ζήτημα με επίδραση σε όλους τους τομείς της  κοινωνίας, της οικονομίας, της εθνικής κυριαρχίας , του πολιτισμού και της επιβίωσης της Ελλάδας,  στη νέα παγκόσμια πραγματικότητα

Η διαχρονική ανυπαρξία εθνικής στρατηγικής με πολυσχιδείς δράσεις και όχι στενές επιδοματικές πολιτικές που οδηγεί ;

Πως στοιχεία με αριθμητικά δεδομένα ανά δήμο και γεωγραφικές περιφέρειες αποδεικνύουν πως η Θράκη, η Δυτική Μακεδονία , νησιά του Αιγαίου αλλά και η ηπειρωτική ενδοχώρα βρίσκονται σε υπαρξιακό μεταίχμιο …


📺 "ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" με τον Γιώργο Σαχίνη στην ΚΡΗΤΗ TV

ΠΗΓΗ:
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

«Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ποντίων και Κώων Βίος»




Μαλκίδης Θεοφάνης 

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, εκδήλωση η οποία αφορούσε την παρουσίαση του βιβλίου "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος" καθώς και την Ποντιακή και Κωακή κουζίνα.

Στο βιβλίο του Θεοφάνη Μαλκίδη "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ποντίων και Κώων Βίος" αποτυπώνονται πλήρως οι αγώνες του ξεχωριστού διανοούμενου για το Ποντιακό ζήτημα, η αγάπη του για την Κω , η αγάπη του για την πολιτική και η προσέγγιση του σε όλα τα ζητήματα που δεν σταματάνε να απασχολούν την Πατρίδα μας.

Η ιδέα για το βιβλίο που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την σύνδεση του Πόντου και της αγαπημένης μας Κω ήταν του Θεοφάνη Μαλκίδη, της Αστικής Εταιρείας "Ιπποκράτης", της Προέδρου κας Τελλή Διονυσίας και του επιστημονικού Διευθυντή κ.Γερούκαλη Δημήτρη και του Συλλόγου Ποντίων Κω "Ξενιτέας".

Η Ποντιακή και η Κωακή κουζίνα συνόδευσε την εκδήλωση και η οικοδέσποινα Μαίρη Τριανταφυλλοπούλου και το οινοποιείο της οικογένειάς της "Ακράνι" με την φιλοξενία της μας άφησε υποχρεωμένους.


Ολόκληρη η εκδήλωση στη συνέχεια

Γιώργος Θεοτοκάς

Κάθε  Σάββατο  μια  σταλιά  λογοτεχνίας        

Βιβλιοπωλείο Παίδευσις - Βασιλειάδης                                                                            

    Η σημερινή σταλιά είναι αφιερωμένη στο Γ. Θεοτοκά που κάποιες  μέρες πριν, στις 30 του Οκτώβρη, είχαμε την επέτειο της ''φυγής'' του (30-10-1966).



                                
  ''Πρωτοβρεθήκαμε το δεύτερο χρόνος της στερνής κυβέρνησης του Ελευθέριου Βενιζέλου. Η καλύτερη εποχή του περασμένου μεσοπολέμου για την Ελλάδα. Ήταν ωραίο παλληκάρι, γεμάτος κέφι για τη ζωή, είχε μεγάλη πεποίθηση στα νιάτα, στον εαυτό του, στη γενιά μας και στα μελλούμενα του τόπου. Ενθουσιαζότανε όταν μπορούσε να πει : ''αισιοδοξώ'', ήταν η φύση του. Εκείνος αισθανότανε όμορφο τον κόσμο, εγώ τον έβλεπα χαλάσματα, πράγματα που του φαίνουνταν πολύ απλά, μου φαίνουνταν εμένα βουνά. Τον περνούσα πέντε χρόνια. Ήμουν πέντε χρόνια και κάμποσα μίλια πιο κοντά στην καταστροφή της Μικρασίας. Τον ξεχώριζε στα μάτια μου μια λαμπερή ευθύτητα. Αυτός ο Κωνσταντινοπολίτης δε μετάδινε διόλου τη ''βυζαντινή'' ατμόσφαιρα, γεμάτη επιφυλάξεις της συνείδησης και περιστροφές, που μου άφηναν οι περισσότεροι Έλληνες διανοούμενοι απ΄ όσους είχε τύχει να γνωρίσω. Ήταν αυθόρμητος και καθαρός.                                                                             
    Όσο για την ελληνική λογοτεχνία, κινούμασταν περίπου στον ίδιο κύκλο δασκάλων...                                     
...                                                                                                                 
   Ήταν φυσικό να γίνουμε φίλοι. Το πράγμα όμως που δεν είναι πολύ φυσικό, και γι αυτό του έχω μεγάλη ευγνωμοσύνη, είναι ότι, μέσα στους αναπότρεπτους κλυδωνισμούς μιας ταραγμένης ζωής, μείναμε το ίδιο φίλοι όπως ήμασταν στα νιάτα μας. Δεν είναι λίγο, όταν λογαριάσει κανείς ότι ήμασταν Έλληνες καλαμαράδες, και τι καταβροχθιστής φιλίας είναι το τυπογραφικό μελάνι. 

                            Γ. Σεφέρης                                             
                                                                                               
       Είναι σπουδαίο να μιλά έτσι για σένα κάποιος φίλος σου. Ένας φίλος ειλικρινής, δίκαιος, και ιδιαίτερα εάν είναι διπλωμάτης (οι διπλωμάτες έχουν την ικανότητα να διακρίνουν τους χαρακτήρες των ανθρώπων πιο εύκολα -είναι η φύση του επαγγέλματός τους), και ακόμα πιο ιδιαίτερα όταν ο φίλος σου αυτός είναι ο Γ. Σεφέρης. Το παραπάνω απόσπασμα είναι παρμένο απ΄ το κείμενο του Γ. Σεφέρη ''Η Συνομιλία Με Τον Φαβρίκιο''. Φαβρίκιο αποκαλούσε το Γ. Θεοτοκά ο Σεφέρης. Του φαινότανε ίδιος με τον Φαμπρίτζιο Ντελ Ντόγκο, τον ήρωα του Σταντάλ, εκείνον το ιδεαλιστή, ευθύ, αυθόρμητο και ορμητικό νέο, τον αβάσταχτα ερωτευμένο με τη ζωή και την Κλέλια, που είναι ο κεντρικός ήρωας του έργου του, ''Το Μοναστήρι Της Πάρμας''. Φαβρίκιο όμως λέγανε και ΄κείνον τον ακέραιου χαρακτήρα και εντιμότητας Ρωμαίο διπλωμάτη, τον οποίο ο βασιληάς Πύρρος προσπάθησε μάταια να εκμαυλίσει, του οποίου τα παραπάνω χαρακτηριστικά κοσμούσαν επίσης το χαρακτήρα του Θεοτοκά.

Πάντα οι Ποιητές ήταν οι οιωνοσκοποι μας.


Και ο Pier Paolo Pasolini, υπηρξε ένας Ποιητής που  πάντα έστρεφε το βλέμμα του στους απόκληρους της κοινωνίας,
στηλίτευε κάθε ολοκληρωτική αντίληψη και συμπεριφορά θεσμών και  "συλλογικότητων" και παρέπεμπε με τη ματιά του - κινηματογραφική και μη-στους χριστιανούς των πρώτων χρονων.
Ένας Ποιητής άθεος που ορκιζοταν  πίστη στον Ανθρωπο.

Και είναι συγκλονιστικα καίριο για την εποχή μας το κείμενο που ακολουθεί, καθώς
" καλοσωριζει" το μέλλον της πολύπαθης πατρίδας του ως "νέα προϊστορία" μα και φτάνει να  περιγράφει το δικό του τέλος στις όχθες της " παλιάς παραλίας"... 
της "θάλασσας" - από 'κει που ξεκινά η ζωή-, 
της Οστιας. 

"Όσο για το μέλλον, άκου:
Οι γιοι σου οι φασίστες
Θ’ απλώσουνε πανιά
Για τους κόσμους της Νέας Προϊστορίας.
Εγώ θα στέκομαι εκεί,
Σαν κάποιος που ονειρεύεται το χαμό του
Στις όχθες της θάλασσας
Απ’ όπου ξεκινά η ζωή.
Μόνος, ή σχεδόν μόνος, στην παλιά παραλία
Ανάμεσα σε χαλάσματα αρχαίων κοινωνιών,
Τη Ραβέννα, την Όστια, ή την Βομβάη – είναι το ίδιο –
Με θεούς που ξεφλουδίζουν, προβλήματα παλιά
Όπως η πάλη των τάξεων –
Που
Διαλύονται…
Σαν ένας παρτιζάνος
Που πέθανε πριν το Μάη του ‘45
Θ’ αρχίσω σιγά σιγά ν’ αποσυντίθεμαι
Μέσα στο εκτυφλωτικό φως αυτής της θάλασσας,
Ποιητής και πολίτης ξεχασμένος..."

PIER PAOLO PASOLINI...

KATAΣΚΕΥΗ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ


 
|||     Η νοσταλγία, είτε ως φερτά υλικά των μπούμερ είτε ως κατασκευές των γενεών του 21ου αιώνα, είναι μια κρυψώνα, ένα καταφύγιο, από το αφόρητο παρόν.     
|||    Νοσταλγία τυλίγει τον κακορίζικο τόπο. Όλοι θα ήθελαν να ζουν αλλού, σε άλλο χρόνο, σε άλλο χώρο, κάπου παλιά ίσως, μπορεί και μακριά πολύ μακριά, όπου η ζωή ήταν απλή, με αργή ροή για να την προλαβαίνεις, ήταν κατανοητή, είχε συνοχή και φανερό νόημα κι είχες κάπου να πιαστείς ν’ ακουμπήσεις, οι ταινίες ήταν απλές ασπρόμαυρες και τα τραγούδια λαϊκά σε πλάκες και σε ράδια.

Οι άνθρωποι που τώρα ζουν σε πλατφόρμες, βλέπουν ατελείωτες σειρές σε πλατφόρμες, επικοινωνούν με ποικίλα μέσεντζερ σε πλατφόρμες, που ακουμπάνε τους καημούς τους σε πλατφόρμες, αυτοί οι άνθρωποι μοιράζονται τη νοσταλγία τους για έναν μυθολογημένο χωροχρόνο χωρίς πλατφόρμες, χωρίς GPS και apps, χωρίς πρόσθετα και βελτιωτικά, μια sublime αρκαδία.
 
Ετσι νοσταλγούν οι μπούμερ, πρώην χίππυς, πρώην πανκ, μέταλ ή γκοθ, πρώην κατηχητόπουλα, σπασίκλες, κνίτες, αριστεριτζήδες, αναρχικοί, εν γένει πρώην κάτι και νυν ομογενοποιημένο απ’ όλα και τίποτε. Σχεδόν όλοι ομοθυμούν ότι τότε, κάποτε, εκεί, ήταν καλύτερα από τώρα.

Μπορώ να κατανοήσω τη νοσταλγία των μπούμερ ― μπούμερ είμαι κι εγώ. Αλλά δεν τη συμμερίζομαι. Δεν νοσταλγώ τους χωματόδρομους του ‘60, τον Καραμουρτζούνη, τη φυτίνη και τη χλωρίνη χύμα, την Κλακ Φιλμς, τη χούντα, τις καμπάνες και τις γιακαδάρες του ‘70 με Λεντ Ζέπελιν και Μπόουι, δεν νοσταλγώ το ποστ-πανκ πασόκ ‘80, που εντέλει ήταν η δική μου δεκαετία της ενηλικίωσης. Τα θυμάμαι, τα κουβαλάω, δεν τα νοσταλγώ.

Κι όταν ακόμη νοσταλγώ την παρθενία του Αρχιπελάγους ή τον πολύπτυχο επαρχιωτισμό της Αθήνας, μάλλον νοσταλγώ τον χρόνο μου σε αυτούς τους τόπους, τον απολεσθέντα κήπο της παιδικής ηλικίας και της εφηβείας· είναι συναισθηματικά καταφύγια, για παλίνδρομη κίνηση όταν το παρόν με τυλίγει ξηρό και στείρο. Αλλά για να επιστρέψω.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΜΕ ΦΕΡΤΑ ΥΛΙΚΑ

Παραδόξως, όμως, αυτό το Τότε/Εκεί το νοσταλγούν και πολλοί νεότεροι, όσοι δεν είχαν καν μια ελάχιστη επαφή με τα Χρυσά Χρόνια της Ευρώπης, ούτε με την καθ’ ημάς κοινωνική κινητικότητα και αισιοδοξία μετά το ‘60. Νοσταλγούν ένα παρελθόν που δεν έζησαν. 

Rock είν΄η Βέμπο κι ο Αυλωνίτης...

Της Ελένης Σκάβδη 

 .... Κι εγώ προσηλωμένη στο δικό μου rock, που έμαθα πολύ μικρή να χορεύω, ενδεδυμένη με το μεσάτο σουρωτό φουστανάκι, από λαχανί ταφτά, με φούσκα μανίκι και πολλά μικρά πράσινα κουμπιά στην πλάτη.

 Ήταν κάτι σαν αυτό που έγραψε η Λίνα Νικολακοπούλου για "τα πιο ωραία λαϊκά σε σπίτια με μωσαϊκά τα είχαμε χορέψει…". Δεν ομιλώ για λαϊκά, αλλά για το "Only you", το Margritta του Πρίσλεϋ, το "Οh, Mr Talimi, Talimi banana" του Χάρρυ Μπελαφόντε και εκείνα τα υπέροχα τραγουδάκια των Πωλ Άνκα, τη Σάντρα Ντη και τον Μπομπυ Ντάρεν. Το rock της δικής μου γενιάς ξεκίνησε από Πρίσλεϋ κι έφτασε μέχρι τους Doors και τους Smith, πέρασε λίγο από Σαββόπουλο και το "Μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο" και κατέληξε εδώ, στο πουθενά. 

Εκείνη την εποχή βέβαια, των ταφτάδων της UNDRA, που κι αυτή ήταν rock, υπήρχαν Κέννεντυ, Βιετνάμ, Γκάντι, Τίτο, Νιμεϊρι, Χρουτσώφ κ.ά. Τώρα τι rock σύνολα να φτιάξεις με τα υπόλοιπα, κοινώς με τα "απολιφάδια" που έλεγε και η μάνα μου… Ενας ήταν ο Κέννεντυ", φώναζε συχνά μετά τη δολοφονία του κι εγώ απορούσα γιατί γνώριζα από τις ειδήσεις τουλάχιστον πέντε. Τον Τζων, τον Έντυ, τον Ρόμπερτ, την Ρόουζ και τη Τζάκυ… Η μαμά βέβαια ήταν παρασυρμένη από τους μύθους της εποχής, διάβαζε άλλωστε πολύ την εφημερίδα που έφερνε ο πατέρας στο σπίτι και άκουγε ραδιόφωνο… "Σιχαμένο" αποκαλούσε συχνά τον Τζόνσον, ίσως από διαίσθηση, κι άδικο δεν είχε. Πίστευε επίσης πολύ στο Βενιζέλο από οικογενειακή παράδοση και ψήφισε Γιώργο Παπανδρέου το '60, παρά το γεγονός ότι συμφωνούσε απόλυτα με τον όρο "λαοπλάνος" που του απέδιδαν οι φιλενάδες της, από την ΕΡΕ… Η μαμά και οι φίλες της ήταν rock, λοιπόν! Είχαν επιστρατεύσει την εκλογίκευση για την προσωπική τους ισορροπία, αφού ουδέποτε ευδόκησαν  μια επανάσταση.

Γερμανικές επανορθώσεις - Ο Νότης Μαριάς εξηγεί πώς «εκεί που μας χρωστάγανε ,μας πέρνουν και το βόδι»!


Ο Φράνκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ όχι μόνο αρνήθηκε να συζητήσει το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στην Ελλάδα, αλλά μας πήρε και πάνω από 2 δις ευρώ, τα οποία ο κ.Μητσοτάκης πολύ πρόθυμα δίνει στο Βερολίνο!
 
Είναι δυνατόν ,θα αναρωτηθείτε; Είναι πέρα για πέρα αληθινό και ο κ.Νότης Μαριάς εξηγεί στο militaire channel, πως «εκεί που μας χρωστάγανε ,μας πέρνουν και το βόδι»! Τα στοιχεία που αποκαλύπτει είναι αδιάσειστα!

Ο κ.Μαριάς μιλά για το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων και επισημαίνει ότι τα ψέματα τελείωσαν. Η ελληνική κυβέρνηση έχει την δυνατότητα να κάνει πολύ συγκεκριμένες κινήσεις για να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται η χώρα. Το ερώτημα είναι αν θέλει να το κάνει.


________******_________

Ποιες Γερμανικές αποζημιώσεις- Ο Σταϊνμάιερ ήρθε και μας πήρε από πάνω και 2,2 δισ. ευρώ.


Τελικά «εκεί που μας χρωστάγανε μας πήραν και το βόδι». Αυτό ισχύει κυριολεκτικά σε σχέση με τη Γερμανία και την υποχρέωσή της να καταβάλει τις Οφειλές της προς την Ελλάδα, οι οποίες πηγάζουν από τις πολεμικές επανορθώσεις/αποζημιώσεις, το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις των συγγενών των θυμάτων της γερμανικής κατοχής.

Αυτό προκύπτει εξετάζοντας κανείς τα αποτελέσματα της τριήμερης επίσκεψης του Προέδρου της Γερμανίας Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ στην χώρας μας στο διάστημα 29-31 Οκτωβρίου 2024.
Ειδικότερα απαντώντας στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελαροπούλου η οποία έθεσε το θέμα των γερμανικών οφειλών ο herr Βάλτερ απάντησε:

«Οι νομικές μας θέσεις επί του ζητήματος των επανορθώσεων διαφέρουν και το γνωρίζετε. Εμείς είμαστε της άποψης ότι νομικά αυτό το θέμα θεωρείται λήξαν. Ωστόσο, παραμένουμε δεσμευμένοι απέναντι στην ιστορική μας ευθύνη, όχι μόνο αναφορικά με τη Θεσσαλονίκη, αλλά και αλλού. Αυτός ήταν και ο λόγος που με ώθησε να έρθω σε επαφή με τους εναπομείναντες στη Θεσσαλονίκη, με την εβραϊκή κοινότητα και να συζητήσουμε πώς θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα μνημείο για τη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν»

 (www.efsyn.gr 30/10/2024).

Το νέο προκλητικό γερμανικό «Nein» για τις γερμανικές αποζημιώσεις προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην ελληνική κοινή γνώμη και φυσικά πυροδότησε το ήδη δυναμιτισμένο κλίμα που υπήρχε στην Κάνδανο ενόψει της εκεί επίσκεψης του Σταϊνμάιερ.
Έτσι οι κάτοικοι της μαρτυρικής Κανδάνου υποδέχθηκαν τον Γερμανό Πρόεδρο βροντοφωνάζοντας το σύνθημα «ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ» την ώρα που μια εκ των συγγενών των θυμάτων απευθυνόμενη στον her Βάλτερ του είπε εμφατικά: «Δεν θέλω να πιάσω το χέρι του σφαγέα». Επίσης άλλος απόγονος θύματος της κατοχής του είπε: «Πριν ογδόντα χρόνια εκτελέσατε τους γονείς μας, τώρα μας εκτελείτε για δεύτερη φορά» (www.dnews.gr 31/10/2024). 

Αυτά συμβαίνουν στη Σωφρονιστική αποικία Ή ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;


Του Αριστομένη Συγγελάκη 

ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ! 
Τι δουλειά έχει η γερμανική ομοσπονδιακή εγκληματολογική υπηρεσία Bundeskriminalamt στην μαρτυρική Κάντανο; Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Κατά την υποδοχή του Προέδρου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην μαρτυρική Κάντανο ελήφθησαν δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και (διαβαθμισμένη) πρόσβαση στο μνημείο.πεσόντων, το αμφιθέατρο και άλλα σημεία είχαν μόνο όσοι είχαν διαπιστευθεί πολλές μέρες πριν, στέλνοντας ονοματεπώνυμο και Αριθμό Δελτίου Ταυτότητας στον Δήμο Καντάνου - Σελίνου.

Ωστόσο, με μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα ότι το βραχιολάκι που πέρασαν στον καρπό του αριστερού μου χεριού, όπως και σε όλους τους  συμμετέχοντες στις επίσημες εκδηλώσεις κατά την επίσκεψη του Προέδρου της ΟΔΓ δεν ανήκει σε κάποια ελληνική αρχή αλλά στο Ομοσπονδιακό Εγκληματολογικό Γραφείο της Γερμανικής Αστυνομίας! (Bundeskriminalamt -BKA).

- Αναρωτιέμαι, με ποια αρμοδιότητα μία γερμανική αρχή ρυθμίζει την προσέλευση σε εκδηλώσεις επί ελληνικού εδάφους;

- Είναι το γεγονός αυτό σε γνώση της ελληνικής κυβέρνησης;

- Άραγε, τα προσωπικά δεδομένα που μας ζητήθηκαν έτυχαν διαχείρισης μόνο από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές, όπως ρητώς είχαμε ζητήσει, ή διαβιβάστηκαν και σε γερμανικές υπηρεσίες; Και αν ναι, σε ποιες και με ποιο δικαίωμα;

- Αναρωτιέμαι αν αυτός είναι ορθός τρόπος λειτουργίας μίας σύγχρονης δημοκρατίας. Εκφράζω την ανησυχία μου για το ενδεχόμενο παραβίασης των συνταγματικών μας δικαιωμάτων.

"ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ, ΕΥΕΙΔΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΕΤΡΑ"

Του Κώστα Χατζηαντωνίου 

«ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ, ΕΥΕΙΔΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΕΤΡΑ 

τυλιγμένο σε σάβανο. Τον μεταφέρουν δυο λύκοι. Ένα μικρό πουλί πάνω από το κεφάλι του, η ψυχή του. Στεκόμουν μέσα στον συγκινημένο λαό, ενώ το σκήνωμά του κατέβαινε στον λάκκο. Πόσες αγωνίες και λαχτάρες, πόσοι θησαυροί σκεπάζονταν. Τώρα η θερμή του παρουσία είναι μονάχα λέξεις. Μπορούμε ωστόσο να σκύψουμε πάνω από αυτό το μνήμα και να στοχαστούμε. 

Κατεβαίνοντας από το κοιμητήριο, αντίκρυ στον Σίπυλο, στεφανωμένο από τη ριγηλή θαλπωρή μιας χειμωνιάτικης προσδοκίας, αναρωτιέμαι τι θα έρθει, μέχρι ο άγγελος να κατέβει και τρεις φορές στο αυτί του να μιλήσει, πιάνοντας τη δεξιά του χείρα, μέχρι να καλέσει τους θρηνούντες να ζητήσουν τον φτωχό οικέτη που οι άνθρωποι θεωρούν ουδέν όντα και εις ουδέν χρησιμεύοντα. Σε αυτόν θα επιθήσει ο Κύριος χείρα στην κεφαλή του, αυτόν θα χρίσει με έλαιον ειρήνης.

 Αυτός είναι ο ειρηνικός βασιλέας, άνθρωπος εκ πρώτου γένους που αφού κρύφτηκε τρισαναρίθμους κύκλους, θα αφυπνισθεί και τα ράκη απεκδυόμενος, θα ενδυθεί λαμπρό ποδήρες ένδυμα χειριδωτό, με λώρο πεποικιλμένο για να αναλάβει το σκήπτρο του δευτέρου βίου».

[4 Νοεμβρίου. «O άγιος και ευσεβέστατος βασιλεύς Iωάννης δουξ ο Bατάτζης και ελεήμων, ο εν Mαγνησία, εν ειρήνη τελειούται»]

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024

Βία – Οικουμενισμός – Ετερότητα από π. Ευάγγελος Παπανικολάου



O π. Ευάγγελος Παπανικολάου μιλά αποκλειστικά στο αντίφωνο:

Για το φαινόμενο της βίας στην ελληνική οικογένεια και κοινωνία συζητώντας την ποιμαντική πλευρά του ζητήματος.

Εις μιαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν εκκλησίαν. Περί Οικουμενισμού - αντι οικουμενισμού, κλπ.

Σχολιάζει τον  διαφορετικό τρόπο έκφρασης των ιερέων, τα πολλά και διαφορετικά λουλούδια στον κήπο της εκκλησίας και αποκαλύπτει ολόκληρη την  ιστορία με το "ορθόδοξο γλωσσόφιλο".

Μεσίστια η επέτειος, τσουρούτικη η γιορτή

*Θεόδωρος Παντούλας

27.10.2024 εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Κάθε φορά που κοντοζυγώνει η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου με ζώνουν τα φίδια. Σκέφτομαι το οπτικοακουστικό υλικό που θα κυκλοφορήσει στα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης», στο οποίο οι μαθητές θα απαντούν άλλα αντί άλλων σχετικά με τον εορτασμό, και… δαιμονίζομαι. Παλιότερα τους έκανα χάζι τους νεολαίους, υποθέτοντας ότι παίρνουν στο ψιλό τους ρεπόρτερ. Μετά βεβαιώθηκα ότι είναι τωόντι άγευστοι της γιορτής και ανυποψίαστοι του περιεχομένου της.

Και κοντά στα σχολιαρούδια πολλοί νταβραντισμένοι ενήλικοι που, έχοντας δυσανεξία σε οτιδήποτε ούτως ειπείν εθνικό, στρογγυλεύουν με δικολαβισμούς την αποστροφή τους βρίσκοντας παρωχημένες τις παρελάσεις (τις συγκεκριμένες) ή θεωρώντας καλύτερο να γιορτάζουμε τη λήξη του πολέμου και όχι το ξεκίνημά του!

Εχουν τα δίκια τους οι άνθρωποι. Οι πόλεμοι είναι, πράγματι, αγριευτικές καταστάσεις και οι παλιοί ήσαν ακάτεχοι από τις σημερινές μετωνυμίες των «ανθρωπιστικών επεμβάσεων», χώρια ότι δεν είχαν και κουμπιά να πατήσουν. Εφ’ όπλου λόγχη, δηλαδή με σώμα με σώμα, έγραφαν ιδίαις χερσί και εκ του σύνεγγυς τις εποποιίες τους. Μολαταύτα οι κοινωνίες που σέβονται τον εαυτό τους και τη διαδρομή τους στον χρόνο τιμούν όσους αγωνίστηκαν – πάντως όχι για να απλώνουμε εμείς μερακλίδικα τις αρίδες μας. Θέλω να πω ότι η απόδοση τιμών δεν είναι μια επετειακή ρητορεία. Είναι μια ανανεούμενη δέσμευση των επιγόνων ότι θα σταθούν ισοϋψείς με τους προγόνους. Είναι δέσμευση ότι θα πουν κι αυτοί, σαν έρθει η δική τους ώρα, τα δικά τους «όχι».

Δεν είναι προφανέστατα η δική μας περίπτωση αυτή. Εμείς ως πολιτεία παριστάμεθα αγγαρεμένοι από το πρωτόκολλο σε ξέπνοες εκδηλώσεις κι ως κοινωνία οι περισσότεροι ανησυχούμε αν βγαίνει τριημεράκι με την αργία κολλητή για να εκδράμουμε στις ανά την επικράτεια εξοχικές ταβέρνες.