«ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΒΑΛΚΑΝΙΑ, Μ. ΑΣΙΑ: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΜΗΧΑΝΙΑ»

Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ: 

«ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΒΑΛΚΑΝΙΑ, Μ. ΑΣΙΑ: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΜΗΧΑΝΙΑ»

«Τὰ μὲν θέματα σπουδαία, ὁ δὲ χρόνος βραχύς. Ὁπότε, ἐφόσον δὲν μπορῶ νὰ μιλήσω ἀναλυτικῶς, θὰ τοποθετηθῶ διακηρυκτικῶς καὶ ἀσθματικῶς. 

Δὲν θὰ μιλήσω οὔτε γιὰ τὸν Λεωνίδα οὔτε γιὰ τὸν Βατάτζη. 

Δὲν θὰ ἀναφερθῶ στοὺς ἀπώτερους ἐθνικοὺς ἀλλὰ στοὺς πρόσφατους οἰκογενειακούς μας προγόνους. 

Ὁ Ἀγωνιστὴς τοῦ 1821 στὴν Τριπολιτσὰ ἦταν ὁ προπάππος μας καὶ ὁ Πολεμιστὴς τοῦ 1921 στὸ Σαγγάριο ἦταν ὁ παπποῦς μας. 

Καὶ τὸ μεγάλο ἐρώτημα ποὺ ἀνακύπτει δὲν εἶναι ἁπλῶς ἄν ὁ σημερινὸς ἐθνικός μας βίος δικαιώνει τὸν Ἀγωνιστὴ προπάππο καὶ τὸν Πολεμιστὴ παπποῦ, γιατί δυστυχῶς ἡ ἀπάντηση εἶναι πρόδηλη, ἀλλὰ -πολὺ χειρότερα!- ἄν τελικῶς μποροῦμε νὰ συνυπάρχουμε μαζί τους στὸ ἴδιο ἀξιολογικὸ σύμπαν. 

Εἴμαστε ἕνα ἔθνος μελλοθανάτων ποὺ ἔκλεισε προσφάτως τὰ διακόσια χρόνια τῆς ἐθνικῆς του Παλιγγενεσίας καὶ τὰ ἑκατὸ χρόνια ἀπόπειρας ἐπανίδρυσης τῆς Αὐτοκρατορίας του; 

Τὸ τελευταῖο δὲν τὸ ἰσχυρίζομαι μονάχα ἐγὼ -τὸ λένε κι οἱ Τοῦρκοι-, ἀλλά, μιᾶς καὶ ἀπὸ τὸ 1952 ἡ Ἑλλὰς ὡς ἰθύνουσα τάξις ὑποτίθεται ὅτι ἔχει βρεθεῖ στὴν «σωστὴ πλευρὰ τῆς Ἱστορίας», τὸ ἔχει ὁμολογήσει εὐθαρσῶς ὁ Πρόεδρος Ὀμπάμα, ὅταν στὸ ταξίδι του στὴν Ἄγκυρα, τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2009, ἀπευθυνόμενος στὴν Τουρκικὴ Ἐθνοσυνέλευση, εἶπε: «Σᾶς εὐχαριστῶ, ὦ Τοῦρκοι, ποὺ ἀποκρούσατε τὸν εἰσβολέα, ὁ ὁποῖος ἦρθε ἐδῶ γιὰ νὰ ἐπανιδρύσει τὴν Αὐτοκρατορία του».  

Καὶ ἐπανέρχομαι:

Εἴμαστε ἕνα ἔθνος ποὺ ἀναστήθηκε ἔνδοξα πρὶν ἀπὸ διακόσια χρόνια γιὰ νὰ πεθάνει ξαφνικὰ καὶ ἄδοξα διακόσια χρόνια μετά; 

Κι ὅμως, πρὶν ἀπὸ μόλις δύο γενιὲς ἕνα ὑπόδουλο ἔθνος ποὺ ἐπαναστάτησε ἐναντίον μιᾶς ὁλόκληρης αὐτοκρατορίας ὕστερα ἀπὸ τετρακόσια χρόνια ὀθωμανικῆς δουλείας, καταβάλλοντας ἕναν τεράστιο φόρο αἵματος γιὰ νὰ διεκδικήσει τὴν ἐλευθερία του καὶ δημιουργώντας ἕνα ἀδύναμο κρατίδιο στὸ 1/3 τῆς σημερινῆς του ἐπικράτειας, τὸ 1922 εἶχε φθάσει ἔξω ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα κυνηγώντας τὸ θηρίο γιὰ νὰ τὸ σκοτώσει στὴν φωλιά του μὲ μόλις δέκα μεραρχίες καὶ σὲ συνθῆκες ἑνὸς ἐμφυλιοπολεμικοῦ ἑπταετοῦς Ἐθνικοῦ Διχασμοῦ. 

Δὲν χρειάζεται νὰ ξαναμιλήσουμε γιὰ τὸ πόσο βαρὺ ὄνομα εἶναι ὁ Ἑλληνισμὸς στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. 

Δὲν χρειάζεται νὰ ἐπιβεβαιώσουμε γιὰ πολλοστὴ φορὰ ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς εἶναι ὁ ἀρχαιότερος καὶ ὁ μακροβιότερος -ισμὸς -ὁ μόνος ποὺ ἔχει ἀντέξει στὸν χρόνο. 

Ὁ Ἑλληνισμὸς εἶναι τόσο ἀρχαῖος, τόσο πολύμορφος καὶ τόσο σπουδαῖος, ὥστε θὰ μπορούσαμε κάλλιστα νὰ μὴν ὑπάρχουμε πρὸ πολλοῦ, ὅπως τόσοι ἀρχαῖοι λαοί, δημιουργοὶ μεγάλων πολιτισμῶν, ποὺ τοὺς κατάπιε ἡ ἱστορικὴ λήθη. 

Γιατὶ ἀκριβῶς τὸ μυστικὸ τῆς μακροβιότητος τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι ἡ Ἱστορία του, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν συνάρτηση τῆς Οἰκουμενικότητάς του. Εἶναι ἡ δυνατότητά του νὰ δημιουργεῖ πολιτισμὸ ὑπερνικώντας κάθε φορὰ τὸν χρόνο. Καὶ γι' αὐτὸ εἶναι μάταιη ἡ προσπάθεια νὰ ἀνευρεθεῖ ἡ οὐσία τοῦ Ἑλληνισμοῦ μὲ τὴν συρρίκνωση τῆς ψυχή του ἀπὸ κάποιον μονοκόμματο ὁρισμὸ ἤ μὲ τὴν κατακρεούργηση τοῦ σώματός του, ποὺ τὸν ἀνάγουν σὲ κάποια θεώρηση ἥ περίοδο τῆς ὕπαρξῆς του. Ἡ οὐσία τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι ἡ ἱστορικότητά του.

Ὡστόσο, κανενὸς ἔθνους ἡ ὕπαρξη δὲν εἶναι δεδομένη. Κανένα ἔθνος δὲν εἶναι ἀναντικατάστατο. Τὸ 1821 μὲ τὴν ἐπανάστασή μας ἀποδείξαμε σὲ ὅλον τὸν κόσμο ὅτι ὑπάρχουμε μέσα στὸ ἱστορικὸ γίγνεσθαι καὶ ὅτι μποροῦμε νὰ μετρᾶμε στὴν παγκόσμια κονίστρα παίρνοντας μὲ τὴν βία τὴν θέση μας μέσα στὴν χορεία τῶν ἐθνικῶν κρατῶν μὲ τὴν πρώτη πράξη ἐθνικῆς αὐτοδιάθεσης ἀναγνωρισμένη ἀπὸ τὸ διεθνὲς δίκαιο, ποὺ δὲν εἶναι ἕνα σύνολο τυπικῶν κανόνων, ἀλλὰ μοναχὰ ἡ ἀντανάκλαση τῶν συσχετισμῶν ἰσχύος. 

Προηγουμένως, ἡ ἐθνική μας ἐπιβίωση ἐξασφαλίστηκε μὲ τὴν ἄρνησή μας νὰ ἀναμειχθοῦμε μὲ τὸν μουσουλμᾶνο κατακτητὴ καὶ τὸ πεῖσμα μας νὰ διατηρήσουμε ἀναλλοίωτη τὴν ταυτότητά μας. Καὶ ὅσοι τότε ἀποφάσισαν νὰ ἐνδώσουν καὶ νὰ ἀπεκδυθοῦν τὴν ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά τους δὲν θεωρήθηκαν μόνο χαμένοι ἀπὸ τὸν Ἑλληνισμὸ ἀλλὰ καὶ προγραμμένοι γιὰ τὴν Ἐπανάσταση. 

Ὄχι, δὲν ὑπάρχει κάποια ἀπροσδιόριστη πρόνοια οὔτε κάποιος ἔξυπνος ἑλιγμὸς ποὺ νὰ μᾶς ἐγγυᾶται τὴν συνέχιση τῆς ἐθνικῆς μας ὕπαρξης χωρὶς τὴν ἐθνοκρατικὴ κατάκτηση τοῦ 1821 καὶ τὴν μεγαλοϊδεατικὴ παρακαταθήκη τῆς ἐκστρατείας του 1919. Ναί, ὁ Θεὸς ἔβαλε τὴν ὑπογραφή του γιὰ τὴν λευτεριὰ τῆς Ἑλλάδος, ὅπως εἶπε ὁ Κολοκοτρώνης, ἀλλὰ ἀφοῦ πρῶτα ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, χωρὶς νὰ συλλογισθοῦμε οὔτε πόσοι εἴμεθα, οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἅρματα, οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις, ὅπως πρόσθεσε ὁ ἴδιος. 

Καὶ ἡ τρέλλα τῶν λίγων, ἡ τρέλλα τῶν Βασίληδων ποὺ δὲν θέλουν νὰ κάτσουν φρόνιμα, γίνεται ὁ αὐριανὸς μεθύστερος ἱστορικὸς ἐξορθολογισμός, ποὺ μᾶς ἐξήγει κατόπιν νίκης ὅτι δῆθεν ἔτσι ἔπρεπε νὰ γίνουν τὰ πράγματα, ὅταν στὴν ἀρχὴ ὅλοι οἱ συνετοὶ καὶ οἱ νοικοκύρηδες χλεύαζαν τὸ ἀδύνατο. Τὸ αἷμα τῶν ἡρώων καὶ τῶν μαρτύρων εἶναι πιὸ πολύτιμο ἀπὸ τὶς νουθεσίες τῶν φρονίμων ποὺ θέλουν νὰ τοὺς κλείσουν στὴν σωφρονιστικὴ ἀποικία μιᾶς χαμοζωῆς. 

Οὔτε μπορεῖ νὰ ὑπάρξει Ἑλληνισμὸς χωρὶς τὸν φυσικό του δημιουργὸ -τοὺς Ἕλληνες- ἀλλὰ καὶ τὸν θεσμικό του φορέα: τὸ Ἐθνοκράτος. Οἱ φορεῖς τῶν πολιτισμῶν εἶναι μονάχα τὰ κράτη. Μονάχα ἕνα ἰσχυρὸ ἐθνοκράτος μπορεῖ νὰ ἐγγυηθεῖ τὴν ἐθνική μας ὑπόσταση καὶ τὴν δημιουργία ἀκμαῖου πολιτισμοῦ. 

Μονάχα μιὰ ἰσχυρὴ Ἑλλάδα μπορεῖ νὰ ἀποτελέσει πόλο ἕλξεως τῶν λαῶν τοῦ ἑνιαίου συστήματος Εὔξεινος Πόντος-Χερσόνησος τοῦ Αἵμου-Αἰγαῖο Πέλαγος -καθ' ἡμᾶς Ἀνατολὴ – Ἀνατολικὴ Μεσόγειος ἀλλὰ καὶ κραταιῶν συμμάχων ποὺ ἔχουν στρατηγικὴ ἀντίθεση μὲ τὸν Προαιώνιο ἐχθρὸ καὶ ποὺ ἤδη ἀναδεικνύονται δυναμικὰ στὸ διεθνὲς προσκήνιο ὑποσκελίζοντας τὴν ταχέως καταρρέουσα Δύση. 

Εἰδάλλως, μέσα στὶς συνθῆκες τῆς σημερινῆς συντελούμενης Ἅλωσης, μιᾶς νέας ἀποικιοκρατίας, χωρὶς στέμμα καὶ χωρὶς τίτλο, ποὺ στοχεύει στὴν ἀντικατάστασή μας μέσα στὴν ἴδια μας τὴν χώρα, τὸ μέλλον μας εἶναι στὴν καλύτερη περίπτωση νὰ γίνουμε οἱ Παλαιστίνιοι καὶ στὴν χειρότερη οἱ Μάγιας τῆς Χερσονήσου τοῦ Αἵμου.

 Καὶ τὸ σύγχρονο ἑλληνικὸ ἔθνος δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει χωρὶς τὴν νεώτερη καὶ σύγχρονη ἐθνική του ἰδεολογία. Γιατί τὸ 1922 μπορεῖ ἐμεῖς νὰ κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε γιὰ νὰ τὸ ξεχάσουμε, ὅμως οἱ Τοῦρκοι -εὐτυχῶς!- κάνουν ὅ,τι μποροῦν γιὰ νὰ μᾶς τὸ θυμίζουν. Γι' αὐτὸ καὶ ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον δὲν μποροῦμε νὰ ξεπεράσουμε τὸ '22 εἶναι ὅτι ἁπλούστατα δὲν ξεπερνιέται μὲ τίποτα, ὅσα πλαστὰ ἰδεολογήματα κι ἄν θελήσαμε νὰ βάλουμε στὴν θέση του γιὰ νὰ δικαιολογήσουμε τὴν ἀπὸ τότε κλιμακούμενη γεωπολιτική μας συρρίκνωση καὶ παρακμή, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν ἐγκατάλειψη τῆς Κύπρου μας στὰ χέρια τοῦ Ἀττίλα, ἐπάνω στὴν ὁποία θεμελιώθηκε ἡ Τρίτη Ἑλληνικὴ Δημοκρατία. Γιατί τὸ ἱστορικὸ πεπρωμένο τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ εἶναι ἀδιαχώριστο ἀπὸ τὴν Ρωμέϊκη κολυμβήθρα του, μὲ ἁγιασμὸ τὸ αἷμα καὶ θυμίαμα τὸ μπαρούτι.

Κι ὅποιο ἔθνος δὲν μπορεῖ νὰ διατηρήσει τὶς κατακτήσεις του δὲν μπορεῖ νὰ προσβλέπει σὲ νέες. Ὅποιο ἔθνος δὲν μπορεῖ νὰ σηκωθεῖ καὶ νὰ πολεμήσει γιὰ τὴν ἐθνική του ἐπιβίωση εἶναι προορισμένο νὰ ὑποστεῖ τὴν δίκαιη ἱστορικὴ κρίση τοῦ θανάτου. Ἡ ζωὴ δὲν τοῦ ἀξίζει. Δὲν ὑπάρχουν φυσικὰ δικαιώματα. Ἡ ἱστορικὴ πραγματικότητα εἶναι ὁ διαρκῆς ἀγώνας. Ἡ ψυχὴ καὶ ἡ θέληση γιὰ ἐπιβίωση δίνουν στὰ ἔθνη τὸν χῶρο καὶ τὴν θέση ποὺ τοὺς ἁρμόζει στὴν  ἱστορία.

Μόνο ἡ ὑπεράσπιση καὶ ἡ ἀναμόρφωση τοῦ ἐθνοκράτους, μόνο ἡ ἐπιτυχὴς ὁλοκλήρωση τῆς Ἐπανάστασης τοῦ '21, ἡ ἀποτίναξη τοῦ σύγχρονου ζυγοῦ -τόσο τοῦ ἐσωτερικοῦ ὅσο καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ-, ἡ ριζικὴ ἀνασυγκρότηση καὶ ἡ νικηφόρα ἐπανάληψη τῆς Μεγάλης Ἰδέας μὲ τὴν ἐπιστροφὴ τῆς Ρωμηοσύνης  στὸ φυσικό της ἐνδιαίτημα μποροῦν νὰ ἐγγυηθοῦν τὴν μελλοντικὴ ἐθνική μας ἐπιβίωση, ὥστε ὁ Ἑλληνισμὸς νὰ μπορέσει νὰ συνεχίσει τὴν πραγματοποίηση τοῦ φυσικοῦ του προορισμοῦ: τὸν ἐξανθρωπισμὸ τῆς Οἰκουμένης!

Σᾶς εὐχαριστῶ 

Εὐχαριστοῦμε θερμὰ τοὺς διοργανωτὲς τῆς ἐκδηλώσεως, τὸ περιοδικὸ «Τὸ ΚΟΙΝΟΝ τῶν ὡραίων τεχνῶν», γιὰ τὴν πρόσκληση ποὺ μᾶς ἀπηύθυναν καὶ γιὰ τὸ ἐξαιρετικὸ ἐπίπεδο τῆς συζητήσεως.

ΠΗΓΗ: ΕΝΖΥΜΟ fb

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com