ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

Γεννήθηκα εις τα 1770, Απριλίου 3,…εις ένα βουνό, εις ένα δένδρον αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

Ο Γεώργιος Τερτσέτης (1800-1874), ο απομνημονευματογράφος του Κολοκοτρώνη, μας παραδίδει τον εξής διάλογο μεταξύ του Κολοκοτρώνη και ενός Κυρίου Τ.

(Εις την θανήν του μακαρίτου Α. Ζαΐμη*, ακολουθώντας το λείψανο έκλαιγε απαρηγόρητα. Ο Κύριος Τ. ζηλωτής να ακούση την καρδία του, του λέγει: «Δεν ενθυμείσαι τες διχόνοιές σας;»  Απεκρίθη: «Εσταθήκαμε συχνά εχθροί ανάμεσόν μας, αλλά δεν τον εμίσησα ποτέ». Δείχνοντάς του συγχρόνως άλλο έξοχον αγωνιστή της πατρίδος, του είπε: «Εσταθήκαμε συχνά φίλοι, αλλά δεν τον ηγάπησα ποτέ»)

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ, Καταγραφή Γ. ΤΕΡΤΣΕΤΗ, εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΣ, σ. 238

* Πρόκειται για τον Ανδρέα Ζαΐμη (1791-1840)

Σαν σήμερα γεννήθηκε Ο ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. 

 "Η Ζαμπία ή Ζαμπέτα, η μητέρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ήταν κόρη του οπλαρχηγού της Αλωνίσταινας Κωτσάκη. Παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Κολοκοτρώνη το 1762, όντας ακόμη σχεδόν σε παιδική ηλικία. Κατά τη διάρκεια του διωγμού και της φυγής στον πόλεμο του 1770, περπατούσε μέσα στη φάλαγγα, όλη τη νύχτα, με τους πόνους της γέννας. Όταν αισθάνθηκε ότι η στιγμή πλησιάζει, ξάπλωσε «κατάλακα» κάτω από ένα δέντρο, ζήτησε τη βοήθεια του Θεού και των γυναικών που βρίσκονταν κοντά της (μεταξύ των οποίων και η πεθερά της Γεωργίτσα) και κατά τα χαράματα της 3ης (κατ’ άλλους της 4ης)  Απριλίου έφερε στον κόσμο τον μέλλοντα αρχιστράτηγο και ελευθερωτή της Ελλάδας. Τον βάφτισε ο Γιαννάκης Παλαμήδης και τον ονόμασε Θεόδωρο, ίσως από το όνομα του Θεόδωρου Ορλώφ, αφού το όνομα αυτό δεν υπήρχε στο κολοκοτρωναίικο σόι. 

Αθαν. Π. Χριστοφιλάκης « Ο Θ. Κολοκοτρώνης και η Φαλαισία»,  Ένωση 

Πατριωτικών Σωματείων Φαλαισιωτών Αρκαδίας, Αθήνα 2005, σελ. 108-109

Ο Θ. Κολοκοτρώνης μετά από πολυήμερη και αγωνιώδη πορεία τον καιρό του κατατρεγμού, ζήτησε καταφύγιο στο  σπίτι ενός αδελφοποιτού του σε κάποιο χωριό της Μάνης. Ο φίλος του έλειπε, αλλά τον υποδέχτηκε η γυναίκα του, η οποία με σεβασμό τον κάλεσε να τον περιποιηθεί. Σε λίγο ήρθε και ο άντρας της, αλλά ένας από τους συντρόφους του Κολοκοτρώνη την άκουσε να του λέει: «Σκυλί άπιστο,  τι θα κάμεις, θα φαρμακώσεις τον βλάμη της φαμίλιας μας, από τους παππούληδες ακόμα;» Όταν φάνηκε ο σύζυγός της με μία κούπα κρασί, εκείνη στάθηκε ανάμεσά τους και είπε:  «Έπιασες ζάβαλη από το δώθε βαρέλι και είναι ξινό το κρασί μας…» Ο Κολοκοτρώνης το κατάλαβε και είπε: «Για κρασιά είμαι εγώ τώρα; Μονάχα θέλω να γείρω, γιατί είμαι του θανατά από την κούραση… Αντέστε και μη βροντάτε, γιατί θέλω ησυχία». Ο βλάμης έφυγε να ειδοποιήσει τους Τούρκους, ενώ ο Κολοκοτρώνης προσποιήθηκε ότι πέφτει να κοιμηθεί, αλλά έφυγε αμέσως με τους συντρόφους του για τη Ζάκυνθο. Όταν οι Τούρκοι έφτασαν, ρώτησαν τη γυναίκα κατά πού πήγαν κι εκείνη τους έστειλε ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση… Χάρη στη γενναία αυτή Μανιάτισσα σώθηκε  ο μετέπειτα αρχιστράτηγος και ελευθερωτής της Ελλάδας!

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (Φαλέζ) «Αμαρτίαις Κολοκοτρωναίικαις», περιοδικό Ραμπαγάς, φύλλο 424, Οκτώβριος 1882

__________

Ιωάννα Καραγκιούλογλου

[ τὸ ἀθάνατον καὶ ἀνώλεθρόν ἐστιν

ΠΛΑΤΩΝ, Φαίδων ]

Ἐγενήθη εἰς τὰ 1770. Ἦταν Δευτέρα τῆς Λαμπρῆς. Εἰς ἕνα βουνό, εἰς ἕνα δέντρο ἀποκάτω, εἰς τὴν παλαιὰ Μεσσηνία, ὀνομαζόμενο Ραμαβούνι.

Τὰ χρόνια ποὺ πέρασαν δὲν μείωσαν τὸν θρῦλο τοῦ Κολοκοτρώνη.

Πατέρας του ὁ διάσημος ἀρχηγὸς τῶν ἀρματολῶν τῆς Κορίνθου, Κωνσταντῖνος Κολοκοτρώνης. Μητέρα του ἡ Ζαμπία, τὸ γένος Κωτσάκη.

Εὐφυὴς ἐκ γενετῆς, λεβέντης ἐξ ἀνατροφῆς. Ὅταν οἱ Τοῦρκοι σκότωσαν τὸν πατέρα του, θὰ καταφύγει στὴν Μάνη, ἀπὸ ἐκεῖ στὴν Ἀλωνίσταινα καὶ ἐν τέλει στὸν Ἄκοβο Ἀρκαδίας, ὅπου θὰ κάνει οἰκογένεια. Ὑπὸ τὴν ἀπειλῆ τῶν Τούρκων, βγαίνει στὴν ἀντίσταση. Παίρνει τὰ ὅπλα καὶ τὰ βουνὰ καὶ, ἀποκηρυγμένος, γίνεται ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν Τούρκων. Ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο περνᾶ στὴν Ζάκυνθο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ξανὰ στὴν Πελοπόννησο. Περνᾶ ἀπὸ σαράντα κύματα καὶ, διὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, φθάνει στὴν Σκιάθο.

Προσηλωμένος στὰ ἰδανικά ποὺ κλήθηκε νὰ σαρκώσει, ἐπιτελεῖ στὸ ἀκέραιο τὰ καθήκοντά του. Αὐτό τοῦ ὑπαγόρευαν ἡ παράδοση τῆς γενιᾶς του, ἡ Πίστη στὸν Θεό καὶ τὴν Πατρίδα, τὸ πάθος γιὰ Ἐλευθερία.

"(..) Μιὰ φορὰ ἐβαπτισθήκαμεν μὲ τὸ λάδι, βαπτιζόμεθα καὶ μίαν μὲ τὸ αἷμα, καὶ ἄλλη μίαν διὰ τὴν Ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος μας."

Ἐν παντὶ τρόπῳ, ἐπιχειρεῖ νὰ ἀποκαταστήσει διὰ τῆς Ἐπαναστάσεως τὴν Δημοκρατία στὴν Πελοπόννησο. Ἀποτυγχάνει. Ἐπανέρχεται στὴν Ἐπτάνησο ὅπου ὑπηρετεῖ στὸ ἀγγλικὸ στράτευμα λαμβάνοντας τὸν βαθμὸ τοῦ Λοχαγοῦ καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐκεῖνον τοῦ Ταγματάρχου.

Σύντομα θὰ δεχθεῖ ἐπιστολὴ ἀπὸ τὴν Φιλικὴ Ἑταιρεία καὶ ξεκινᾶ νὰ κατηχεῖ ὅσους θεωρεῖ ἄξιους γιὰ τὸν Σκοπό.

Ὅταν ἀποφασίστηκε ὁ Σηκωμός, ὁ Κολοκοτρώνης μεταβαίνει στὴν Μάνη καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴν Κέρκυρα. Συναντᾶ τὸν Ἰωάννη Καποδίστρια. Ἐπιστρέφει στὴν Ζάκυνθο. Παράλληλα μὲ τὴν ὑπηρεσία του στὸ ἀγγλικὸ στράτευμα ἐνδυναμώνει καὶ τὸ πνεῦμα του.

Ὁ Θεόδωρος σὰν παιδὶ δὲν εἶχε τὴν τύχη νὰ φοιτήσει σὲ σχολεῖα ἤ ἀκαδημίες. Οἱ παλιοὶ Κοτζαμπάσηδες μόλις ποὺ ἤξεραν νὰ γράφουν τὸ ὄνομά τους. Οἱ περισσότεροι Ἱερεῖς δὲν ἤξεραν παρὰ τὶς λειτουργίες κατὰ πρᾶξιν. Τὰ μόνα βιβλία ποὺ εἶχε διαβάσει ἦταν τὰ Εὐαγγέλια, τὰ μηνιαία καὶ ἄλλα ἐκκλησιαστικὰ κείμενα. Στὴν Ζάκυνθο ἡ φιλομάθειά του θὰ ἀνακτοῦσε τὸ χαμένο ἔδαφος. Ἀγαπημένα του βιβλία ἔγιναν ἡ Ἱστορία τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸ Ἀριστομένης καὶ Γοργώς, τοῦ Λαφονταίν.

Γνωρίζεται καὶ συνδέεται ἀδελφικῶς μὲ τὸν Μάρκο Μπότσαρη.

"Εἰς τὰ νησιά ἐγνωρίσθηκα μὲ τοὺς Βοτσαραίους καὶ ἔκαμα τὸν Μάρκο Βότσαρη ἀδελφοποιητό..."

Ὁ κύκλος τῆς περασμένης του ζωῆς εἶχε μόλις ὁλοκληρωθεῖ καὶ ξεκινοῦσε ὁ νέος. Ἐκεῖνος τῆς Ἐπαναστάσεως. Μὲ τὴν ἔναρξή Της, ὁ Κολοκοτρώνης διατρέχει ἀπ' ἄκρη σ' ἄκρη τὴν Πελοπόννησο σὰν ἀστραπή.

Γράφει γιὰ τὴν 24η Μαρτίου.

"Ἔκοψα εὐθὺς δύο σημαῖες μὲ σταυρό καὶ ἐκίνησα...Κινῶντας ἐγώ, εἶχαν μίαν προθυμίαν οἱ Ἕλληνες, ὁποὺ ὅλοι μὲ τὰς εἰκόνας ἔκαναν δέηση καὶ εὐχαριστήσεις. Μοῦ ἤρχετο νὰ κλαύσω ἀπό τὴν προθυμίαν ποὺ ἔβλεπα. Ἱερεῖς ἔκαναν δέηση. Εἰς τὸν ποταμόν τῆς Καλαμάτας ἀνασπασθήκαμεν καὶ ἐκινήσαμεν. "

Ἐκεῖνος ποὺ θὰ μετέβαλε τὴν Ἄβυσσο σὲ Πεδίο Δόξης ἦταν ὁ Κολοκοτρώνης. Ἡ Ἑλληνικὴ Φιλοπατρία θαυματουργοῦσε ξανά.

Φίλτατε Ἀναγνώστη.

Ὅταν ἡ Πατρίδα κινδυνεύει ὁ Ἕλλην ὑψοῦται ὑπεράνω τῶν προσωπικοτήτων. Τὸ ἐγώ ἐξαφανίζεται. Δὲν ὑπάρχει τίποτε ἄλλο ἐνώπιόν του πέραν τῆς Πατρίδος.

Κυβέρνηση καὶ Κολοκοτρώνης δίνουν τὰ χέρια καὶ ἑνωμένοι οἱ μεγάλοι ἄνδρες τῆς Ἐπαναστάσεως μεγαλουργοῦν.

Ὁ ἀληθὴς εὐγενὴς χαρακτῆρας καὶ ἡ στρατιωτικὴ μεγαλόνοια τοῦ Κολοκοτρώνη ξεδιπλώνονται. Ὀρθώνει τὸ Ἀνάστημά του. Ἀπὸ τὴν Πάτρα μεταβαίνει στὴν Τρίπολη. Ἐγκαρδιώνει καὶ ἠλεκτρίζει τὰ πλήθη. Στὸ πλευρὸ του τρέχουν ὁ Ὑψηλάντης, ὁ Κρεβαττᾶς, ὁ Νικηταρᾶς, ὁ Πλαποῦτας, οἱ Μαυρομιχάληδες καὶ ἄλλοι.

Καὶ ἐνῶ ὁ Δράμαλης συνέχιζε τὴν καταστρεπτικὴ του πορεία, καλύπτοντας μὲ ὀρδὲς τὰ Ἀργολικά πεδία, ἡ Πύλη, μὴ βρίσκοντας ἐχθροὺς νὰ πολεμήσει, ἀναγγέλλει τὴν ὑποταγῆ τῆς Πελοποννήσου.

Τότε ὁ Κολοκοτρώνης δημιουργεῖ τὸ Στρατηγικὸ Σχέδιο ποὺ ἔμελλε νὰ συντρίψει τὴν φοβερὴ ἐκείνη στρατιὰ ἀναγκάζοντας τὴν Εὐρώπη νὰ ὑποκλιθεῖ στὴν μεγαλοφυΐα του.

Ἡ καταστροφὴ τοῦ ἐχθροῦ θὰ ξεκινοῦσε ἀπὸ τὶς πεδιάδες τοῦ Ἄργους καὶ θὰ τελείωνε στὰ στενὰ τῶν Δερβενακίων.

Ὁ Δράμαλης εἰσβάλλει στὶς 12 Ἰουλίου στὴν Ἀργολίδα καὶ στὶς 24 τοῦ ἰδίου μηνὸς, ἔντρομος, ἀναγκάζεται νὰ ἀποσυρθεῖ ἔχοντας ἀπολέσει -μόνο στὰ Δερβενάκια- ὀκτὼ χιλιάδες στρατιῶτες.

Μὲ τὴν ἀπόβαση τοῦ Ἱμπραήμ στὴν Πελοπόννησο, ὁ Κολοκοτρώνης, ὡς Γενικὸς Ἀρχηγὸς τῆς Πελοποννήσου πλέον, ἀναλαμβάνει καὶ πάλι νὰ σώσει τὴν Πατρίδα. Κατόρθωσε νὰ ἀποσοβήσει τὴν ὑποταγῆ τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ καὶ νὰ φέρει σὲ ἀπόγνωση τὸν ἰσχυρὸ Ἱμπραήμ.

Ἀμέσως μετὰ τὴν δολοφονία τοῦ Κυβερνήτου, ἡ ἀντιβασιλεία τοῦ Ὄθωνος ἐνέταξε στὰ ἀπαίσια σχέδιά της καὶ τὸν γνωστὸ ἐκφοβισμό. Μεταξὺ ἄλλων τόλμησε νὰ ἀποφασίσει τὴν παράδοση τῶν Κολοκοτρώνη καὶ Πλαποῦτα στὰ χέρια τοῦ δημίου. 

Ἀπίστευτο καὶ ὅμως ἀληθινό. 

Ἡ ἐκ Βαυαρίας τριὰς κατηγοροῦσε τοὺς ἔνδοξους στρατηγοὺς γιὰ Ἐθνική προδοσία. Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφτανε αὐτό, βρέθηκαν ὄχι μόνο κάποιοι ποὺ ὑποστήριξαν τὴν γελοία αὐτὴ κατηγορία, ἀλλὰ καὶ δικαστὲς ποὺ πίστεψαν τὶς καταθέσεις τῶν "τιμίων" ἐκείνων προσώπων καταδικάζοντας τοὺς στρατηγοὺς εἰς θάνατον.

Γιὰ ἑπτὰ μῆνες οἱ δύο ἐθνομάρτυρες θὰ ζοῦσαν ὡς μελλοθάνατοι στὴν φυλακή.

Ὁλόκληρο τὸ Ἔθνος εἶχε φρίξει μὲ τὴν ἄτιμη ἀπόφαση τῶν ἐξανδραποδισμένων δικαστῶν. Οἱ αἱμοδιψεῖς ξένοι καὶ οἱ ὑποτελεῖς ὑπάλληλοί τους πίστευαν ὅτι θὰ μποροῦσαν ἀτιμωρητὶ νὰ ὁδηγήσουν στὴν λαιμητόμο ὅ,τι ἐνδοξώτερο εἶχε ἡ Πατρίδα.

Ἡ Πελοπόννησος ζητοῦσε ἀπειλητικῶς τὸν Γέρο της. Καὶ ἡ ποινὴ ἄλλαξε σὲ εἰκοσαετῆ κάθειρξη. Ὁ δὲ Ὄθων μὲ τὴν ἐνθρόνισή του ἔδωσε χάρη στοὺς δύο στρατηγούς.

Τόσο στὸν ἰδιωτικὸ ὅσο καὶ στὸν δημόσιο βίο του, ὁ Γέρος εἶχε ὣς πρῶτο ἀξίωμα τὸν Ἄνθρωπο.

Ἀκολουθοῦσε εὐλαβικὰ τὸν Πυθαγόρειο κανόνα.

-Πῆ παρέβην; Τὶ δ' ἔρεξα; Τὶ μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη;

Πρότυπο Ἑλληνικό, δηλαδή διαχρονικό. Μεγαλοφυΐα στρατηγική. Ἔντιμος καὶ Πατριώτης. Πνεῦμα ἀγωνιστικό καὶ σπινθηροβόλο. Εὔστροφος καὶ πολυμήχανος. Ρωμαλέος στὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά.

Ὅταν ἔφυγε, τὸ ἡμερολόγιο ἔδειχνε Σάββατο, 4 Φεβρουαρίου 1843.

Σὲ Ἕλληνες τῆς ὑφῆς τοῦ Κολοκοτρώνη, ὁ Θάνατος δὲν ἔχει καμμία ἐξουσία. Τὰ φωτεινὰ ἴχνη τοῦ Ἥρωα δὲν ἐξαλείφονται.

Τὸ Ἀθάνατον καὶ ἀνώλεθρον ἐστί.

.

Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

3 Ἀπριλίου 2024

Εἰκ.: Ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Ἀρχεῖο ΙΓΚ

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/T7VPRMHDPoFyLUie/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com