OLEG KARPOVICH - Αντιπρύτανης της Διπλωματικής Ακαδημίας του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών
Η αλλοίωση της μνήμης των τραγικών γεγονότων έχει έντονο αντιρωσικό χαρακτήρα.
Υπό την επιρροή των "ΝέοΕυρωπαίων", η εκτίμηση της φύσης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και η στάση απέναντι στους δοσίλογους/συνεργους - στους κοινωνικοπολιτικούς κύκλους ορισμένων χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, έχουν υποστεί από καιρό σημαντικές αλλαγές και έχουν αποκτήσει έντονο αντι- Ρωσικό χαρακτήρα.
Πριν από την έναρξη της διαδικασίας επέκτασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπήρχε συναίνεση στις πολιτικές ελίτ της Δυτικής Ευρώπης, οσον αφορά την αντίληψη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η ευθύνη για τον οποίον βάραινε την Γερμανία, πραγμα το οποίο αναγνωριζοταν ακομη και από την ηγεσία της(Γερμανίας). Ο πόλεμος εκλαμβανοταν ως μια μεγάλη τραγωδία των ευρωπαϊκών λαών και όχι μόνο.
Ορισμένες ημέρες μνήμης ήταν κοινώς αποδεκτές (πχ. Ημέρα Μνήμης και Συμφιλίωσης, η απελευθέρωση του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς κα).
Αυτή η προσέγγιση εδραιωνοταν/ ενισχυοταν από το γεγονός ότι ορισμένες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης ήταν μέρος του Σοσιαλιστικού Στρατοπέδου μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η επακόλουθη ριζική αλλαγή στο κοινωνικοπολιτικό σύστημα ξεκίνησε τη διαδικασία αναθεώρησης της ιστορίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ορισμένα κράτη που συνεργάστηκαν ανοιχτά με τη ναζιστική Γερμανία (Ρουμανία, Σλοβακία, Βουλγαρία κ.λπ.), προσπάθησαν να δικαιολογηθούν και να μεταφέρουν την ευθύνη για την τραγωδία στην ΕΣΣΔ, πολλά ινστιτούτα που ασχολούνταν με την διερεύνηση των εγκλημάτων του Ναζισμού, γρήγορα «έκαναν κωλοτουμπα» και έσπευσαν να διερευνούν τα «εγκλήματα του κομμουνισμού».
Οι περισσότεροι ιστορικοί έχουν επικεντρωθεί στη διαμόρφωση της αντίληψης για το «Σύμφωνο Μόλοτοφ-Ρίμπεντροπ» ως έναυσμα για την έναρξη του πιο βάναυσου πολέμου στην ιστορία της ανθρωπότητας, προωθώντας τη θέση της ίσης ευθύνης της «ΕΣΣΔ του Στάλιν και της Γερμανίας του Χίτλερ», την πλήρη άρνηση στην συμμετοχή του Ολοκαυτωματος, οπως και την πλήρη απενοχοποιηση των συνεργατών των Ναζιστων.
Η Πολωνία έπαιζε πάντα και συνεχίζει να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την διαδικασία.
Η τραγωδία του Κατίν και η εξέγερση της Βαρσοβίας του 1944, με κατηγορίες κατά της χώρας μας, μπήκαν στην επίσημη ιστοριογραφία, ακομη και στα σχολικά εγχειρίδια.
Στις 29 Οκτωβρίου 1998, το Σεΐμα της Λετονίας ενέκρινε τη «Διακήρυξη για τους Λετονούς Λεγεωνάριους στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο».
Δικαιολόγησε ανοιχτά τις ενέργειες πολιτών που εντάχθηκαν σε αυτή τη λεγεώνα, αφού οπως λένε, ήταν μια αντίδραση στην «πραγματοποίηση γενοκτονίας από την ΕΣΣΔ την περίοδο 1940-1941».
Πρόσωπα που συνεργάζονταν με τις Σοβιετικές Αρχές, που έπαιρναν μέρος στον αγώνα κατά των «αδερφών του δάσους», κηρύχθηκαν εγκληματίες, ενώ οι συνεργάτες εγιναν εθνικοί ήρωες.
Στη Ρίγα γίνονταν κάθε χρόνο πορείες προς τιμήν των λεγεωνάριων. Μέχρι τώρα, είναι δύσκολο να το πιστέψουμε από τη σκοπιά της κοινής λογικής, αλλά το γεγονός παραμένει γεγονός.
Μια ειδική επιτροπή του Seimas της Δημοκρατίας της Λιθουανίας χορήγησε το νομικό στάτους "Μελη της Αντίστασης" σε άτομα που συνεργάστηκαν με τους Ναζί και μετά τον πόλεμο πολέμησαν ενάντια στο Σοβιετικό καθεστώς.
Αυτή η κατηγορία περιελάμβανε στρατιώτες των λιθουανικών ταγμάτων ασφαλείας, οι οποίοι διακρίθηκαν για την ιδιαίτερη σκληρότητά τους στο έδαφος της Λευκορωσίας.
Στην Εσθονία, συνεργοί των Ναζί που υπηρέτησαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στα στρατεύματα των SS, στις μονάδες της Wehrmacht, στη Luftwaffe, στην αστυνομία και στην φρουρά των στρατοπέδων συγκέντρωσης, κηρύχθηκαν ως "παράνομα καταπιεσμένοι/διωγμενοι" και είχαν την ευκαιρία να απολαμβάνουν τα ανάλογα προνόμια, πράγμα που δεν ίσχυε για τους πολίτες που πολέμησαν κατά του ναζισμού στις τάξεις του Κόκκινου Στρατού.
Κάθε χρόνο πραγματοποιείται συνάντηση βετεράνων της 20ης (Εσθονικής) μεραρχίας SS και γίνονται προσπάθειες να δημιουργηθεί μνημείο για τους μαχητές της.
Μετά την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης έπαιξαν επιδέξια το χαρτί της διαμόρφωσης ενός αισθήματος ενοχής απέναντί τους από τις χώρες της «παλιάς» Ευρώπης και νέων αξιολογήσεων της ιστορίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους ως «θύματα του κομμουνισμού».
Κατάφεραν να διασφαλίσουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση σταμάτησε πραγματικά να τους καταδικάζει για την αποκατάσταση των συνεργατών των SS, ειδικά σε περιπτώσεις όσων δεν συμμετείχαν άμεσα στην εξόντωση του εβραϊκού πληθυσμού.
Υπό την επιρροή των ΝέοΕυρωπαίων, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε διάφορα ψηφίσματα που έθεσαν σοβαρά θεμέλια για τον μετασχηματισμό της αντίληψης για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κυκλοφορούν νέοι όροι: «Σοβιετική Δικτατορία», «Σοβιετική Κατοχή» και «Κομμουνιστικός Ολοκληρωτισμός».
Το 2019, εμφανίστηκε ένα άλλο ψήφισμα «Σχετικά με τη σημασία της Ευρωπαϊκής μνήμης για το μέλλον της Ευρώπης». Αυτό το έγγραφο ειλικρινά θέτει ένα πρόσημο ισότητας μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Ναζιστικής Γερμανίας.
Δεν γίνεται λόγος για τον αντιχιτλερικό συνασπισμό και τη μεγάλη συμβολή της χώρας μας στη νίκη επί του ναζισμού. Αντίθετα η ΕΣΣΔ παρουσιάζεται ως κατακτητής.
Η δαιμονοποίηση και η απαξίωση της Σοβιετικής Ένωσης μεταφέρεται αυτόματα στη σύγχρονη Ρωσία, η οποία χαρακτηρίζεται δήθεν από «Αυτοκρατορικές Φιλοδοξίες» και «βίαιη καταπίεση των αντιπάλων της».
Με πρωτοβουλία των «ΝεοΕυρωπαίων», η αντιρωσική σταση έχει γίνει εδώ και καιρό μια ισχυρή τάση στην πανευρωπαϊκή πολιτική. Αποσυναρμολογώντας τις αξίες και τα σύμβολα της «παλιάς» Ευρώπης, οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, με επικεφαλής την Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής, κατέστρεψαν σταδιακά τα ηθικά και ιδεολογικά θεμέλια της ευρωπαϊκής ασφάλειας, τα οποία αντικατοπτρίστηκαν στην άνευ όρων αναγνώριση της ενοχής της Χιτλερικης Γερμανίας για την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κάτι που κατοχυρώθηκε ξεκάθαρα στις αποφάσεις του Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης.
Η αναθεώρηση των προσεγγίσεων της ιστορίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα αποτελέσματα της οποίας αποτελούν τη βάση των κύριων διεθνών ινστιτουτων, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στη σύγχρονη παγκόσμια τάξη πραγμάτων και η οποία θα βάλει ολόκληρο τον κόσμο στο χείλος μιας παγκόσμιας πυρηνικής καταστροφής.
Περιγραφη σκίτσου:
1939. Ο Χίτλερ ξεκουράζεται στην Ευρώπη μετά την διχοτόμησή της.
Σύμφωνα με τον δημιουργο της καρικατουρας, μόνο η ΕΣΣΔ δεν συμμετέχει στην "διοργάνωση των διακοπών" του.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.