Προπαγάνδα στον Ακαδημαϊκό χώρο

Του Τιμ Χέιγουορντ

***

Εισαγωγή

Τι σχέση έχει η προπαγάνδα με την ακαδημαϊκή έρευνα και διδασκαλία; Οι πολίτες μπορούν εύλογα να περιμένουν από την ακαδημαϊκή κοινότητα να δημιουργήσει επιστημονική κατανόηση και ευαισθητοποίηση του κοινού για το τι είναι η προπαγάνδα και πώς λειτουργεί η προπαγάνδα. Οι ακαδημαϊκοί πρέπει οπωσδήποτε να στοχεύουν στο να διασφαλίσουν ότι η έρευνα και η διδασκαλία τους δεν επηρεάζονται από αυτό. Πόσο καλά όμως αντιμετωπίζει η ακαδημαϊκή κοινότητα την προπαγάνδα; Η αντιμετώπιση αυτής της ερώτησης σημαίνει να εξετάσουμε τόσο τον τρόπο αντιμετώπισης της προπαγάνδας όσο και τον τρόπο με τον οποίο την αντιμετωπίζουν πραγματικά οι ακαδημαϊκοί.

Δεδομένου του διακριτικού κοινωνικού ρόλου των ακαδημαϊκών, υπάρχουν πέντε γενικές ευθύνες που είναι λογικό να περιμένουμε να εκπληρώσουν σε σχέση με την προπαγάνδα. Το πιο βασικό είναι να ασχολείσαι με την έρευνα και τη διδασκαλία με μεθόδους ανάπτυξης και μετάδοσης γνώσης αρκετά διαφορετικές από αυτές που συνιστούν προπαγάνδα. Ενώ η προπαγάνδα περιλαμβάνει τη στρατηγική επικοινωνία πληροφοριών που επιλέγονται με βάση μια προηγούμενη ατζέντα, οι μέθοδοι της επιστήμης και της μελέτης περιλαμβάνουν συλλογική συζήτηση και άνοιγμα σε νέες ανακαλύψεις. Μια δεύτερη γενική ευθύνη ακολουθεί άμεσα: οι ακαδημαϊκοί πρέπει να προσπαθούν να μην υποκύψουν στην επιρροή της προπαγάνδας στη διδασκαλία και την έρευνά τους. Αν και φαίνεται ένας αμελητέος κίνδυνος σε ορισμένα πεδία έρευνας, κάτι που πρέπει να προσέχουμε σχετικά με θέματα δημόσιας διαμάχης είναι πώς ένας ακαδημαϊκός μπορεί, αγνοώντας, έχουν απορροφήσει παθητικά υποθέσεις και πλαίσια προπαγανδιστικής γένεσης. Μια τρίτη ευθύνη είναι η αποφυγή αναπαραγωγής προπαγάνδας, έστω και ακούσια, σε διδακτικά και γραπτά έργα. Ένα τέταρτο, ακόμη πιο επιτακτικό, είναι η ευθύνη να μην εμπλακούμε στην ενεργό (ανα)παραγωγή της προπαγάνδας.

Οι τέσσερις ευθύνες που μόλις αναφέρθηκαν συνοδεύονται από ορισμένες επιφυλάξεις: δεν είναι απαραίτητα όλες οι μορφές προπαγάνδας καταστροφικές. Ίσως δεν θα εντοπιστούν ποτέ πλήρως όλες οι περιπτώσεις. Και οι ακαδημαϊκοί δεν είναι απαραίτητα λιγότερο ευάλωτοι στην εξαπάτηση από την προπαγάνδα από τους συμπολίτες τους. Όμως, ενώ υπάρχει περιθώριο συζήτησης για επιφυλάξεις, το σημαντικό σημείο είναι να είμαστε σαφείς σχετικά με τις ίδιες τις ευθύνες. Ενώ αναγνωρίζουμε τη θέση για αιτιολογημένες κριτικές συγκεκριμένων μελετών της προπαγάνδας, στην πραγματικότητα, χρειάζεται επίσης να έχουμε επίγνωση μιας ακόμη γενικής ευθύνης, δηλαδή, να διασφαλίσουμε ότι η κριτική μελέτη της προπαγάνδας δεν παρεμποδίζεται ενεργά ή επιτίθεται. Αυτή η ξεχωριστή πέμπτη ευθύνη δυστυχώς χρήζει αναφοράς γιατί, όπως θα δούμε,

Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να αυξήσει την επίγνωση του γιατί η συνειδητή δέσμευση για την εκπλήρωση αυτών των ευθυνών είναι σημαντική για την ακαδημαϊκή κοινότητα και την ευρύτερη κοινωνία που υπηρετεί. Οι εικονογραφήσεις θα προέρχονται γενικά από περιπτώσεις με τις οποίες τυχαίνει να έχω κάποια εξοικείωση, αλλά ο στόχος είναι να διακρίνω ορισμένα πρότυπα προπαγάνδας στην εργασία που άλλοι θα μπορούν να εντοπίσουν σε ένα ευρύτερο φάσμα θεμάτων δημόσιου ενδιαφέροντος.

Η προπαγάνδα ως αντικείμενο ακαδημαϊκής μελέτης

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι η αποτελεσματική προπαγάνδα ασκεί την επιρροή της σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητη. Οποιοσδήποτε από εμάς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που τυχαίνει να είναι ακαδημαϊκοί, μπορεί να μην το αναγνωρίζει απαραίτητα στην πράξη, επειδή μπορεί να σχεδιαστεί για να λειτουργεί προκαλώντας ψυχολογικές και συναισθηματικές αντιδράσεις που παρακάμπτουν τις πιο ορθολογικές ικανότητες που εμπλέκονται σε συνειδητές συζητήσεις, όπως αυτές που εξευγενίζονται μέσω της ακαδημαϊκής μελέτης . Η προπαγάνδα περιλαμβάνει μορφές επικοινωνίας που μπορούν να περιγραφούν ως στρατηγικέςγιατί σκοπός τους είναι να προωθήσουν ορισμένες πεποιθήσεις ανεξάρτητα από το πόσο καλά αυτές υποστηρίζονται από στοιχεία ή απαθείς συλλογισμούς. Οι σύγχρονες μέθοδοι στρατηγικής επικοινωνίας – που συχνά χαρακτηρίζονται ως «δημόσιες σχέσεις» – έχουν τελειοποιηθεί στον επιχειρηματικό κόσμο, αλλά εφαρμόζονται επίσης από κυβερνήσεις και άλλους κρατικούς και μη κρατικούς παράγοντες, μεταξύ άλλων ως «μαλακές» ή «μη κινητικές» », πτυχή των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Μπορούν να περιλαμβάνουν πολύπλοκη και εκτεταμένη οργάνωση.

Η στρατηγική επικοινωνία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ένα μοντέλο επικοινωνιακής δράσης που περιγράφεται ως διαβουλευτική, στο οποίο επιδιώκουν οι μελετητές και οι επιστήμονες. διερεύνηση αποδεικτικών στοιχείων σε συνδυασμό με πνευματική ακεραιότητα στην εφαρμογή του λόγου και των επιχειρημάτων. Έτσι, η διαβουλευτική επικοινωνία της ιδανικής ακαδημαϊκής έρευνας έρχεται σε αντίθεση με τους στόχους και τις μεθόδους στρατηγικής επικοινωνίας.

Εφόσον η στρατηγική επικοινωνία είναι ο αντίποδας του τι περιλαμβάνει ιδανικά η ακαδημαϊκή έρευνα, δεν θα πρέπει κατ' αρχήν να υπάρχει θέση γι' αυτήν στις πρακτικές της υποτροφίας και της επιστήμης παρά μόνο ως αντικείμενο μελέτης. Η μελέτη του θα πρέπει επίσης να είναι κατάλληλα κρίσιμη . Διότι, αν και υπάρχουν πολλά να μάθουμε από τα γραπτά των επαγγελματιών – όπως η θεμελιώδης μελέτη, Propaganda , του Edward Bernays το 1928 ή το πιο πρόσφατο Εγχειρίδιο Στρατηγικής Επικοινωνίας του NATO– Η ακαδημαϊκή μελέτη της χρήσης του απαιτεί την εφαρμογή επίσης γνωσιολογικής και ηθικής κρίσης στην αξιολόγηση της κατάστασης των ισχυρισμών της αλήθειας και των ευρύτερων κοινωνικοπολιτικών επιπτώσεών της. Η ανάγκη για κριτική προσοχή τονίζεται από το γεγονός – υπογραμμίζεται από τους ίδιους τους επαγγελματίες – ότι η πιο αποτελεσματική προπαγάνδα δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή ως τέτοια. Ωστόσο, παρά ορισμένες αξιοσημείωτες συνεισφορές (π.χ. Bakir et al , Herman and Chomsky , Miller και Dinan ), η κριτική υποτροφία σχετικά με την προπαγάνδα παραμένει μια περιθωριακή δραστηριότητα στον ακαδημαϊκό χώρο. Όσο για την ιδέα ότι η προπαγάνδα θα μπορούσε να είναι πρόβλημα στον ακαδημαϊκό χώρο, αυτό ελάχιστα συζητείται.

Έχοντας λοιπόν θέσει μια σαφή αντίθεση μεταξύ της διαβουλευτικής επικοινωνίας της ακαδημαϊκής εργασίας και της στρατηγικής επικοινωνίας των επιχειρήσεων προπαγάνδας, πρέπει να αναγνωριστεί ότι το πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα ιδανικά δεν είναι πάντα όπως είναι. Στην πραγματικότητα, η επιρροή των στρατηγικών επικοινωνιών μπορεί να επηρεάσει την ακαδημαϊκή έρευνα με διάφορους τρόπους.

Παθητική απορρόφηση υποθέσεων από την προπαγάνδα

Αν και οι ακαδημαϊκοί έχουν χαρακτηριστικά επιστημολογικές ικανότητες που μπορούν να τους βοηθήσουν να αντισταθούν σε προπαγανδιστικούς ισχυρισμούς, ορισμένες πιθανές ευπάθειες στην εξαπάτηση συνδέονται με αυτά τα γνωσιολογικά πλεονεκτήματα.

Πρώτον, επειδή η ακαδημαϊκή έρευνα αναπτύσσεται σε βάθος ως αποτέλεσμα της εξειδίκευσης, οι ερευνητές μπορεί μερικές φορές να «παρασυρθούν» στο στενό τους πεδίο και ορισμένα είδη διεπιστημονικής εμπειρογνωμοσύνης που απαιτούνται για τον προσδιορισμό της προπαγάνδας μπορεί απλώς να μην έχουν αναπτυχθεί καλά από οποιαδήποτε συγκεκριμένη ομάδα ακαδημαϊκών.

Ένα δεύτερο μειονέκτημα είναι η αρετή της ακαδημαϊκής έρευνας στη δημιουργία έγκυρων φορέων γνώσης και διαδικασιών για την επικύρωσή τους. Επειδή η ακαδημαϊκή απαίτηση της δεόντως αναγνώρισης της συσσωρευμένης γνώσης σε ένα δεδομένο θέμα έρευνας, προτού υποτεθεί ότι θα καινοτομήσουν σε αυτό, μερικές φορές μπορεί να παγιδεύσει τους ερευνητές σε τρόπους σκέψης που δεν είναι κατάλληλοι για μια οξυδερκή ανάλυση νέων προβλημάτων. Ενδέχεται να βρεθούν σε γνωσιολογικό μειονέκτημα –δηλαδή υπόκεινται σε εξαπάτηση– σε σχέση με τις στρατηγικές επικοινωνίες, ιδιαίτερα τις καινοτόμες μορφές αυτών, αφού, σε αντίθεση με τις ακαδημαϊκές επικοινωνίες, αυτές δεν περιορίζονται να τηρούν τις αρχές αυτού που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «επιστημική δίκαιη διαδικασία».

Ένα τρίτο μειονέκτημα είναι η επαγγελματική ελευθερία των ακαδημαϊκών να επιδιώκουν τη «ζωή του μυαλού» στις εξαιρετικά εστιασμένες προσπάθειές τους, γιατί αυτό μπορεί να σημαίνει ότι είναι σε κάποιο βαθμό απομονωμένοι από την ευρύτερη γκάμα των ανθρώπινων υποθέσεων. Μπορούν να επικρατήσουν ορισμένα είδη αφέλειας. Στο πλαίσιο της προπαγάνδας, ένα παράδειγμα θα ήταν ένας βαθμός εμπιστοσύνης στην ακρίβεια και την καλή πίστη των αναφορών που δημοσιεύονται στον καθιερωμένο τύπο, με τα μέσα ενημέρωσης να θεωρούνται « μια σωστά συγκροτημένη επιστημική αρχή » και, « κυρίως, αξιόπιστα».. Φυσικά, σε καμία περίπτωση όλοι οι ακαδημαϊκοί δεν είναι αφελείς ή κλειστοί, και δεν αναφέρουν όλοι μη ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις στο έργο τους, τουλάχιστον χωρίς κριτική, αλλά δεν είναι δύσκολο να βρεθούν παραδείγματα ακαδημαϊκών κειμένων που επηρεάζονται από υποθέσεις που δημιουργούνται μέσω στρατηγικών επικοινωνιών που αναμεταδίδονται μέσω mainstream ή εταιρικών μέσων. Στην πραγματικότητα, αυτό μπορεί να συμβεί ακόμη και όταν ο πραγματικός στόχος ενός ερευνητή είναι να διαγνώσει την προπαγάνδα μιας εκστρατείας παραπληροφόρησης, όπως δείχνει η ακόλουθη περίπτωση.

Σε ένα άρθρο του Guardian το 2017 , η Olivia Solon παρουσίασε αυτό που αποκάλεσε « μια τακτοποιημένη μελέτη περίπτωσης στους επικρατούντες πολέμους πληροφοριών ». Προσδιόρισε αυτό που ισχυρίστηκε ότι ήταν μια εκστρατεία παραπληροφόρησης που υποστηρίζεται από τη Ρωσία, η οποία ανέπτυξε ένα «δίκτυο αντιιμπεριαλιστών ακτιβιστών, θεωρητικών συνωμοσίας και τρολ», σκοπός του οποίου ήταν «να δυσφημήσει τους εργάτες διάσωσης των Λευκών Κρανών στη Συρία». Έκτοτε, το άρθρο έχει αναφερθεί σε δεκάδες ακαδημαϊκές συζητήσεις . Αυτό που πολλοί από αυτούς δεν έχουν σημειώσει, ωστόσο, είναι το γεγονός ότι ανεξάρτητα από το πόσο αξιόπιστες μπορεί να είναι οι πληροφορίες που προωθούνται από τα Λευκά Κράνη και τους υποστηρικτές τους, μεταφέρθηκαν ως μέρος μιας αποδεδειγμένης προπαγανδιστικής εκστρατείας: τα Λευκά Κράνη ιδρύθηκαν υπό την αιγίδα του μια επιχείρηση στρατηγικής επικοινωνίας που χρηματοδοτείται από το Ηνωμένο Βασίλειο· ήτανχρηματοδοτείται από δυτικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο αναγνώρισε ρητά την αξία της μαρτυρίας τους για την παροχή εμπιστοσύνης στις δηλώσεις του που έγιναν για την καταδίκη των Ρώσων. Επιπλέον, αν και ο Σόλον ισχυρίζεται ότι η κριτική των Λευκών Κρανών προέρχεται από μια ρωσική εκστρατεία παραπληροφόρησης, οι πρώτες σκεπτικιστικές δημοσιεύσεις προήλθαν στην πραγματικότητα από ανεξάρτητους δημοσιογράφους στον Καναδά ( Cory Morningstar ) και τις ΗΠΑ ( Rick Sterling ). Ο Σόλων τα αγνοεί και επίσης απορρίπτει το σημαντικό έργο της ανεξάρτητης δημοσιογράφου Vanessa Beeley , κατόπιν συμβουλής του James Sadri, διευθυντή της οργάνωσης που είναι υπεύθυνη για την εκστρατεία δημοσίων σχέσεων των White Helmets.στη δυση. Όλες οι άλλες πηγές που αναφέρει ο Σόλων προς υποστήριξη του επιχειρήματός της έχουν επίσης ανιχνεύσιμες συνδέσεις με τις επιχειρήσεις στρατηγικών επικοινωνιών του ΝΑΤΟ. Ούτε αυτή ούτε ο The Guardian απαντούσαν σε ερωτήσεις σχετικά με το άρθρο, το οποίο έκλεισε στα σχόλια των αναγνωστών .

Έτσι, ένας ακαδημαϊκός που δεν έχει ερευνήσει ανεξάρτητα το θέμα, αλλά παραθέτει ισχυρισμούς από το άρθρο του Σόλωνα ως καθιερωμένα ευρήματα, μπορεί να ειπωθεί ότι απορρόφησε παθητικά την προπαγάνδα. Μπορεί να το κάνουν αυτό επειδή η εστίαση της δουλειάς τους είναι σε διαφορετικό θέμα και εννοούν απλώς να προσφέρουν μια ενδεικτική αναφορά για ένα πιο γενικό φαινόμενο (π.χ. Bunce 2019 , Clay 2021 ). Μπορεί επίσης να κάνουν έκκληση στη γενική υπεράσπιση ότι όλοι πρέπει να λαμβάνουμε κάποια πράγματα με εμπιστοσύνη, για λόγους που εξέτασε ο Neil Levy . Ωστόσο, εξακολουθεί να είναι αντικειμενικά προβληματική, καθώς ακόμη και οι ανεπίσημες αναφορές βοηθούν στην καθίζηση των ισχυρισμών προπαγάνδας στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία.

Ακριτική αναπαραγωγή ισχυρισμών προπαγάνδας

Ωστόσο, πιο προβληματικό είναι όταν ένας ερευνητής δεν αναφέρει απλώς έναν ισχυρισμό προπαγάνδας κατά λάθος όταν γράφει για κάτι άλλο, αλλά τον αναπαράγει ενεργά θεωρώντας τον ως ουσιαστική υπόθεση της δικής του δουλειάς. Όσον αφορά το άρθρο του Solon, για παράδειγμα, βρίσκουμε ότι αρκετοί ακαδημαϊκοί έχουν προωθήσει τις δικές τους ερευνητικές συνεισφορές με βάση μια εκστρατεία παραπληροφόρησης με τα χαρακτηριστικά και τους πρωταγωνιστές που ισχυρίστηκε ο Solon (π.χ. Brandt 2021 , Cosentino and Alikasifoglu 2019 , Freeman 2019 , Hernandez et . al 2020 ; Horawalavithana et al 2020) ; Lester 2018 ; Levinger 2018 ; Martin and Shapiro 2019 ; Merlan 2019; O'Shaughnessy 2020 ; Pacheco et al 2020 ; Starbird et al 2019 ; Vilmer et al 2018 ; Wilson και Starbird 2020 ).

Ακόμη πιο προβληματικό, ορισμένοι ακαδημαϊκοί έχουν αναπαράγει άκριτα συγκεκριμένους ισχυρισμούς για σημαντικά γεγονότα –ακόμα και σοβαρά εγκλήματα– που έχουν καταγραφεί στη βιβλιογραφία με βάση την προπαγάνδα και όχι ως αποτέλεσμα καλής πίστης έρευνας.

Ένα παράδειγμα αφορά ένα γεγονός στη Ντούμα της Συρίας, το 2018, όπου βρέθηκαν νεκροί 43 πολίτες. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αναπαρήγαγαν τον ισχυρισμό ότι οι θάνατοι ήταν αποτέλεσμα επίθεσης με χημικά από τη συριακή κυβέρνηση - ένας ισχυρισμός που αναφέρθηκε ως δικαιολογία για την εκτόξευση πυραύλων από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία στη Συρία μια εβδομάδα αργότερα. Ωστόσο, τα αποδεικτικά στοιχεία στα οποία έγινε έκκληση στους ισχυρισμούς βρέθηκαν από επιθεωρητές του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW) να μην τα υποστηρίζουν. Ωστόσο, η διοίκηση του OPCW απέκλεισε τα άβολα στοιχεία στην επίσημη έκθεσή τους, τα οποία στη συνέχεια κατασχέθηκαν από τις δυτικές δυνάμεις ως επιβεβαίωση της αιτιολόγησης που ισχυρίστηκαν για την πυραυλική τους επίθεση. Όποια και αν είναι η αλήθεια του θέματος, οποιοσδήποτε ακαδημαϊκός ερευνητής θα ήξερε, ειδικά από τη στιγμή που ήρθαν στο φως η αρχική έκθεση των επιθεωρητών και οι τεκμηριωμένες αμφιβολίες, να είναι προσεκτικός ως προς την αποδοχή της επίσημης εκδοχής και σίγουρα δεν θα την αναπαράγει άκριτα. Έτσι, αρκετοί συγγραφείς αντιμετωπίζουν το θέμα με ακαδημαϊκά υπεύθυνο τρόπο (π.χ. Al-Kassimi 2021 ; Beal 2020 ; de Beer and Tladi 2019 ; de Lint 2021 ; Gray 2019 ; Kleczkowska 2020 ; Olsen 2019; Portela and Moret 2020 ; Tomić 2020 ; van der Pijl 2020 ; Yue and Zhu 2020 ), και ορισμένα είναι πολύ επικριτικά (βλ. ειδικότερα δημοσιεύσεις μελών και συνεργατών της Ομάδας Εργασίας για τη Συρία, την Προπαγάνδα και τα ΜΜΕ ). Ωστόσο, βρίσκουμε έναν αριθμό άρθρων σε ακαδημαϊκές εκδόσεις που κάνουν ανεπαρκή επιστημική επιμέλεια. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι το επίκεντρο της συζήτησης είναι αλλού και η αναφορά στο γεγονός απλώς αναπαράγει την υπόθεση ότι η επίσημη δυτική εκδοχή του είναι έγκυρη (π.χ. Ekzayez and Sabouni 2020 , Orchard 2020 και Watkin 2020). Ορισμένοι συγγραφείς είναι μονόπλευροι στην επιλογή πηγών, αλλά χωρίς απαραίτητα να κάνουν συγκεκριμένους αμφιλεγόμενους ισχυρισμούς (π.χ. Notte 2020 ; Van Schaack 2020 ). Μερικοί επιβεβαιώνουν ρητά χωρίς κριτική την εκδοχή της Δύσης (π.χ. Anthony 2020 , Mitton 2019 , Newlee 2020 ) ή το κάνουν μπερδεμένα ( Reynolds 2020 ). Μερικοί που παρακολουθούν προσεκτικά αυτά τα θέματα γνωρίζουν κρίσιμα ερωτήματα, αλλά τα αγνοούν (π.χ. Koblenz 2019 ). Μερικοί επιλέγουν ακόμη και να υποτιμούν τις κρίσιμες ερωτήσεις και αυτές που τις κάνουν, όπως συμβαίνει με τους συγγραφείς από την οργάνωση Bellingcat ( Fiorella et al 2021 ).

Ένα πιο γενικό είδος προβλήματος είναι ότι ολόκληρα ερευνητικά προγράμματα μπορεί μερικές φορές να παραμορφωθούν για να ευνοήσουν μια άποψη για τον κόσμο έναντι μιας άλλης. Πράγματι, μερικές φορές καλλιεργούνται ιδεολογίες στον ακαδημαϊκό χώρο που μπορεί να έχουν σημαντική προπαγανδιστική αξία. Για παράδειγμα, ο Inderjeet Parmar προτείνει ότι ορισμένες κοινωνικές επιστήμες, συμπεριλαμβανομένης της πειθαρχίας των Διεθνών Σχέσεων (IR), αναπτύχθηκαν ως « προϊόντα δικτύων γνώσης της αγγλοαμερικανικής ηγεμονικής ελίτ των αρχών του εικοστού αιώνα με στόχο την εξασφάλιση συμφερόντων ελίτ και αυτοκρατορικού κράτους ». Σχετικά, οι επικριτές του τρόπου με τον οποίο διδάσκονται τα οικονομικά στα πανεπιστήμια παραπονιούνται ότι το κυρίαρχο νεοκλασικό παράδειγμα απολαμβάνει ένα εικονικό μονοπώλιο από το οποίο προωθεί την «προπαγάνδα της ελεύθερης αγοράς'. Πράγματι, ο Peter Söderbaum έχει θρηνήσει ότι τα οικονομικά τμήματα των πανεπιστημίων έχουν γίνει « κέντρα πολιτικής προπαγάνδας που δεν διαφέρουν πολύ από τα think tanks που βλέπουμε αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ και την Ευρώπη ».

Όταν οι δραστηριότητες ενός πανεπιστημίου δεν διακρίνονται σαφώς από αυτές ενός think tank, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος όχι μόνο αναπαραγωγής αλλά και πραγματικής παραγωγής προπαγάνδας.

Παραγωγή προπαγάνδας

Αν και η αυστηρότητα των ακαδημαϊκών διαδικασιών παρέχει εύλογες διασφαλίσεις ενάντια στην παραγωγή προπαγάνδας εντός των πανεπιστημίων, πιο ύπουλες ευκαιρίες για αυτήν προκύπτουν σε αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «παραακαδημαϊκή» σφαίρα. Εδώ, η φήμη των πανεπιστημίων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αξιοποιείται για να δώσει αξιοπιστία σε επικοινωνίες που δεν έχουν υποστεί τις αυστηρότητες της καλής πίστης αξιολόγησης από ομοτίμους και δεν θα είχαν αναγκαστικά επιζήσει. Αυτός ο τομέας περιλαμβάνει κυρίως δεξαμενές σκέψης και ΜΚΟ με ατζέντα εκστρατειών και ισχυρούς υποστηρικτές. Όταν τέτοιοι οργανισμοί προωθούν έρευνα αφιερωμένη στην επιδίωξη συγκεκριμένων στόχων, οι δημοσιεύσεις που εγκρίνουν δεν θα διαδίδουν απαραίτητα την καλύτερη διαθέσιμη γνώση για ένα θέμα, αλλά αντίθετα μπορούν να παρουσιάζουν ισχυρισμούς που ταιριάζουν με τη συγκεκριμένη ατζέντα τους. Από αυτή την άποψη,Η προσέγγισή τους διαφέρει καθοριστικά από αυτή των ανεξάρτητων ακαδημαϊκών ομάδων εργασίας , και το ίδιο ισχύει για την ετοιμότητά τους να καταστείλουν τη γνώση που δεν είναι βολική για τους σκοπούς τους. (Η στρατηγική παράλειψη πληροφοριών είναι από μόνη της σημαντικό μέρος της προπαγάνδας.) Ωστόσο, τέτοιοι οργανισμοί μπορεί να απασχολούν ακαδημαϊκά καταρτισμένους ερευνητές – οι οποίοι μπορεί επίσης να κατέχουν ή να έχουν κατείχε πανεπιστημιακές θέσεις – και έτσι να διεκδικούν την ακαδημαϊκή αξιοπιστία δυνάμει αυτών των διαπιστευτηρίων.

Η ασάφεια των ορίων μεταξύ πανεπιστημίων και δεξαμενών σκέψης μπορεί να υπονομεύσει την εκπλήρωση των ευθυνών της ακαδημαϊκής κοινότητας σχετικά με την προπαγάνδα με διάφορους τρόπους. Εκτός από την αξιοποίηση της ακαδημαϊκής φήμης μεμονωμένων ερευνητών για σκοπούς ειδικών ενδιαφερόντων, οι παραακαδημαϊκές δραστηριότητες μπορούν επίσης να περιλαμβάνουν τη μόχλευση της φήμης ενός ίδιου του πανεπιστημίου. Για παράδειγμα, άτομα των οποίων η κύρια απασχόληση είναι στη δημοσιογραφία ή σε δεξαμενή σκέψης ή ΜΚΟ, μπορούν να λάβουν επισκέψεις ή τιμητικές υποτροφίες σε πανεπιστήμια και να απολαύσουν το όφελος της φήμης της ένωσης χωρίς απαραίτητα να κάνουν ανάλογη ακαδημαϊκή συνεισφορά. Ή μπορεί να δημοσιεύουν έγγραφα εργασίας ή ιστολόγια κάτω από το έμβλημα ενός πανεπιστημίου, όπου ένα υλικό αξιοπιστίας δανείζεται σε υλικό που ανεξάρτητοι ακαδημαϊκοί κριτές θα μπορούσαν να θεωρήσουν ως κομματική πολεμική. Είναι επίσης δυνατό για τις επιχειρήσεις να αξιοποιήσουν τις πανεπιστημιακές συνδέσεις έτσι ώστε να συνεπάγονται ακαδημαϊκό σεβασμό για δραστηριότητες που μπορεί να θεωρηθούν προπαγανδιστικές. Ένα παράδειγμα είναι η σύμπραξη μιας επιχείρησης «με έδρα» στο Goldsmiths του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, με την Bellingcat για την παραγωγή μιας ανακατασκευής της «χημικής επίθεσης» της Ντούμα που υποστηρίζει την επίσημη εκδοχή της διοίκησης του OPCW έναντι αυτής των πραγματικών επιθεωρητών του OPCW. Αυτό περιελάμβανε «μοντελοποίηση» μιας κατάστασης που απέτυχε να συμφωνήσει με τα πραγματικά αρχεία και μετρήσεις που συγκέντρωσαν οι επιθεωρητές στο έδαφος, ή ακόμη και με οπτικά στοιχεία που μεταδόθηκαν τυχαία από το BBC ( Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, με την Bellingcat να παράγει μια ανακατασκευή της «χημικής επίθεσης» της Ντούμα που υποστηρίζει την επίσημη εκδοχή της διοίκησης του ΟΑΧΟ έναντι αυτής των πραγματικών επιθεωρητών του ΟΑΧΟ. Αυτό περιελάμβανε «μοντελοποίηση» μιας κατάστασης που απέτυχε να συμφωνήσει με τα πραγματικά αρχεία και μετρήσεις που συγκέντρωσαν οι επιθεωρητές στο έδαφος, ή ακόμη και με οπτικά στοιχεία που μεταδόθηκαν τυχαία από το BBC ( Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, με την Bellingcat να παράγει μια ανακατασκευή της «χημικής επίθεσης» της Ντούμα που υποστηρίζει την επίσημη εκδοχή της διοίκησης του ΟΑΧΟ έναντι αυτής των πραγματικών επιθεωρητών του ΟΑΧΟ. Αυτό περιελάμβανε «μοντελοποίηση» μιας κατάστασης που απέτυχε να συμφωνήσει με τα πραγματικά αρχεία και μετρήσεις που συγκέντρωσαν οι επιθεωρητές στο έδαφος, ή ακόμη και με οπτικά στοιχεία που μεταδόθηκαν τυχαία από το BBC (Hayward 2019a ; Watson 2020a , 2020b ). Ωστόσο, το κομμάτι, που δημοσιεύτηκε στους New York Times , έχει αναφερθεί επιδοκιμαστικά στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία.

Η χρήση μοντελοποίησης στη θέση των πραγματικών στοιχείων είναι γενικότερα ένα ευέλικτο εργαλείο προπαγάνδας. Αυτό φάνηκε από την απάντηση του Ηνωμένου Βασιλείου στον Covid-19, η οποία βασίστηκε στη μοντελοποίηση του Neil Ferguson, του καθηγητή του Imperial College με ιστορικό υπερεκτίμησης της απειλής για τη ζωή που θέτουν νέα παθογόνα . Ο Σάιμον Ρούντα, ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες συμπεριφοράς της κυβέρνησης που εμπλέκεται στη δημιουργία φόβου στο κοινό με βάση τις προβλέψεις του Φέργκιουσον, παραδέχτηκε εκ των υστέρων ότι είχε δοθεί υπερβολική έμφαση στη μοντελοποίηση και στα δεδομένα που ήταν «προπαγανδιστικά» . Ο Ρούντα είχε αρχίσει να μετανιώνει για το πώς οι «ωθήσεις» που υποκινήθηκαν από τους επιστήμονες της συμπεριφοράς «επικύρωσαν άθελά τους την κρατική προπαγάνδα». Αυτό ήταν « ανήθικο και αντιδημοκρατικόσύμφωνα με μια ομάδα επαγγελματιών υγείας με επικεφαλής τον Gary Sidley.

Γενικά, ένας βαθμός διανοητικής ταπεινότητας θα ήταν κατάλληλο στοιχείο ακαδημαϊκής επιμέλειας από την πλευρά των εμπειρογνωμόνων που προωθούνται από τα μέσα ενημέρωσης. Θα ήταν χρήσιμο, για παράδειγμα, στην περίπτωση ενός ακαδημαϊκού υψηλού προφίλ που ισχυριζόταν σε πρόγραμμα του BBC σε σχολεία του Ηνωμένου Βασιλείου ότι « Τα εμβόλια Covid-19 είναι 100% ασφαλή ,  τα παιδιά  πρέπει να κάνουν το εμβόλιο για να προστατεύσουν τους γονείς τους και τα οφέλη για τα παιδιά υπερτερούν  των κινδύνων . Σύμφωνα με μια καταγγελία που έγινε για λογαριασμό ανεξάρτητων γιατρών, «ένα τέτοιο απλουστευμένο και προκατειλημμένο μήνυμα» ήταν «βαθιά ανεύθυνο» και «αποτελεί προπαγάνδα». Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι οι ακαδημαϊκοί που προωθούν τη μία πλευρά μιας συζήτησης το κάνουν καλόπιστα, το θέμα είναι ότι η υποτροφία και η επιστήμη αναπτύσσονται μέσω της συζήτησης και της διαφωνίας, κάτι που δεν συμβαίνει αν ακουστεί μόνο η μία πλευρά ενός επιχειρήματος.

Αυτό το ζήτημα είναι ακόμη πιο σημαντικό με θέματα που αναπόφευκτα παρακολουθούνται από κάποιο βαθμό μυστικότητας, όπως όταν αφορούν την εθνική ασφάλεια ή τις υπηρεσίες πληροφοριών. Δεδομένου ότι αυτή είναι η κατάσταση για μερικές από τις πιο σημαντικές αποφάσεις για τις οποίες πρέπει να λάβουν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι – όπως η μετάβαση σε πόλεμο – υπάρχει ανάγκη για σχολαστική επαγρύπνηση για την πιθανότητα να επηρεαστούν από την προπαγάνδα. Αυτό έγινε πολύ σαφές στον απόηχο του πολέμου στο Ιράκ το 2003 .

Ωστόσο, ορισμένοι ακαδημαϊκοί φαίνεται να έχουν παρασυρθεί σε προπαγανδιστικές επιχειρήσεις που χρησιμεύουν στην αύξηση των γεωπολιτικών εντάσεων. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε, χάρη σε έγγραφα που διέρρευσαν, τη λεγόμενη Πρωτοβουλία Integrity, που υποστηρίζεται από το Institute for Statecraft, η οποία έχει συμμετάσχει ακαδημαϊκούς καθώς και δημοσιογράφους σε ομάδες που συμμετέχουν σε μυστικές επιχειρήσεις για να παρουσιάσουν μια μονόπλευρη άποψη των σχέσεων με τη Ρωσία ( Hayward 2018 , Klarenberg 2019 , King and Miller 2020 ). Ούτε το πρόβλημα είναι απλώς με τις κρυφά κατευθυνόμενες δραστηριότητες. Υπάρχει ένα πανεπιστημιακό ερευνητικό κέντρο που χρηματοδοτείται απροκάλυπτα από τις υπηρεσίες ασφαλείας και πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου των οποίων οι δημοσιεύσεις « υπόκεινται σε έλεγχο από τις υπηρεσίες ασφάλειας και πληροφοριών'. Αυτό σημαίνει ότι οι αναγνώστες τους δεν μπορούν να είναι σίγουροι ότι δεν υπάρχουν «βασικές παραλείψεις σε δεδομένα, ανάλυση ή επιχειρηματολογία». Τέτοιες ανησυχίες εντείνονται όταν οι ερευνητές βρεθούν υποχρεωμένοι να υπογράψουν τον νόμο περί επίσημων μυστικών. Αυτό, όπως παρατηρούν ο Massoumi και οι συνεργάτες του , «ανοίγει τη δυνατότητα για μυστική ή κρυφή έρευνα», η οποία «δεν μπορεί να ελεγχθεί σωστά από άλλους αφού κανένα από τα δεδομένα από την έρευνα δεν είναι διαθέσιμα».

Μια άλλη χρήση της κοινωνικής επιστήμης για δυνητικά προπαγανδιστικούς σκοπούς είναι η χειραγώγηση του διαδικτυακού λόγου και του ακτιβισμού για τη δημιουργία αποτελεσμάτων ευνοϊκά για τους χορηγούς του . Οι τακτικές που αναπτύχθηκαν από μια πρώην μυστική βρετανική μονάδα προπαγάνδας που ονομαζόταν Joint Threat Research Intelligence Group (JTRIG) στόχευαν να «αξιοποιήσουν», να προωθήσουν τη «δυσπιστία», «να αποθαρρύνουν», «εξαπατούν», «διαταράξουν», «καθυστερήσουν», «άρνηση». », «υποβιβάζω/υποβιβάζω» και «αποτρέπω»». Αν και επικρίθηκε από άλλους ψυχολόγους , ένας ψυχολόγος που συμμετείχε σε αυτό το έργο το υπερασπίστηκε με το σκεπτικό ότι η ζημιά που θα προκαλούσε θα μπορούσε να αντισταθμιστεί από τις βλάβες που θα μπορούσε να αποτρέψει. Τέτοιες τακτικές έχουν λάβει ακαδημαϊκή υποστήριξη και από άλλες πλευρές. Η υπόθεση των κυβερνήσεων που παρεμβαίνουν στις συνομιλίες των πολιτών – μέσω της «γνωστικής διείσδυσης» – όχι μόνο έχει εγκριθεί αλλά και υποστηριχθεί θετικά από ορισμένους ακαδημαϊκούς με κυβερνητικές διασυνδέσεις, ιδίως τον νομικό μελετητή και κυβερνητικό σύμβουλο των ΗΠΑ Cass Sunstein.

Ο Sunstein έχει αναπτύξει συγκεκριμένα ένα τέτοιο επιχείρημα ως απάντηση σε αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι ο κίνδυνος των θεωριών συνωμοσίας . Οι επικριτές αυτής της άποψης, όπως ο Κούρτις Χάγκεν και εγώ , τονίζουν πώς η χρήση του όρου «θεωρία συνωμοσίας» ως προσβολή χρησιμοποιείται για να αποθαρρύνει την κριτική συζήτηση για τη δημόσια κακοποίηση χαρακτηρίζοντας σιωπηρά τους κριτικούς ως παραληρημένους. Το αποτέλεσμα της επισήμανσης ορισμένων ανησυχιών ως «θεωριών συνωμοσίας» είναι ουσιαστικά να γίνει ταμπού η συζήτησή τους, κάτι που είναι το αντίθετο μιας επιστημονικής ή επιστημονικής προσέγγισης και μπορεί να επιτρέψει στην προπαγάνδα ένα ελεύθερο πέρασμα. Αναμφισβήτητα, μεγαλύτερη απειλή για τη δημοκρατία από τις θεωρίες συνωμοσίας είναι η προφύλαξη από αντίθετες απόψεις και η καταστολή της ελευθερίας του λόγου που συνεπάγεται αυτό.

Ασφαλώς, η λογική της προσέγγισης του Sunstein τείνει να υπονομεύσει τη δυνατότητα μιας κριτικής μελέτης της προπαγάνδας. Γι' αυτό, υποστηρίζω, υπάρχει επίσης ευθύνη των ακαδημαϊκών να υπερασπιστούν μια τέτοια μελέτη ενάντια στους επιτιθέμενούς της, εντός και εκτός του ακαδημαϊκού χώρου .

Επιθέσεις σε μελετητές της προπαγάνδας

Η αμοιβαία κριτική βρίσκεται στο επίκεντρο της ακαδημαϊκής δραστηριότητας και ζωτικής σημασίας για την πρόοδό της. Στην αυστηρή δοκιμή των ιδεών, αναδύονται νέες ιδέες και οι παλιές ψευδαισθήσεις ξεκουράζονται. Οι ανταλλαγές μπορεί να είναι ισχυρές, αλλά η καλή τη πίστη κριτική σε μια ιδέα δεν είναι το ίδιο με τις προσπάθειες δυσφήμισης αυτών που την προωθούν. Ωστόσο, όταν η μία πλευρά μιας διαμάχης προωθείται ενεργά από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, εκείνοι που διατυπώνουν ανησυχίες αρχών για αυτήν μπορεί να δεχτούν προσωπική επίθεση.

Αυτό το έμαθα από πρώτο χέρι κάνοντας επιστημική επιμέλεια σχετικά με τις αναφορές των μέσων ενημέρωσης σχετικά με τον πόλεμο στη Συρία. Σε μια πρώτη φορά, ακαδημαϊκά μέλη της Ομάδας Εργασίας για τη Συρία, την Προπαγάνδα και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (WGSPM), συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου, υποβλήθηκαν σε μια επίθεση δυσφήμισης στην εφημερίδα The Times , τόσο στις πρώτες όσο και στις εσωτερικές σελίδες. Οι επιθέσεις δεν ανέφεραν τίποτα από όσα είχαμε δημοσιεύσει, αλλά είχαν σκοπό απλώς να υπονομεύσουν τη φήμη μας . Αυτές οι επιθέσεις δόθηκαν ένα κάλυμμα φαινομενικής ακαδημαϊκής υποστήριξης παραθέτοντας απόψεις ορισμένων ατόμων με ακαδημαϊκά διαπιστευτήρια γνωστά για την προθυμία τους να εμπλακούν σε κατάχρηση ad hominem για την υπεράσπιση των επίσημων αφηγήσεων.

Αυτή η τακτική προπαγάνδας ήταν εμφανής στις επικοινωνίες του Covid-19, όπου πολύ αξιοσέβαστοι επιδημιολόγοι, γιατροί και άλλοι σχετικοί επιστήμονες έχουν υβριστεί επειδή διατύπωσαν απόψεις αντίθετες με αυτές που προωθούνται στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ( Broudy and Hoop 2021 ; Cáceres 2022 ; Hughes 20 ) . Ένα παράδειγμα ήταν η εκστρατεία εναντίον των ενδιαφερόμενων επιστημόνων που εξέδωσαν τη Διακήρυξη του Great Barrington . Είχαν υποστηρίξει, «εν όψει της  χιλιαπλάσιας  διαφοράς στον κίνδυνο θνησιμότητας από τον COVID μεταξύ των ηλικιωμένων και των νέων», για μια πολιτική «εστιασμένης προστασίας». Όμως τα μέσα ενημέρωσης ήταν «δουλεύοντας 24 ώρες το 24ωρο, 7 ώρες το 24ωρο, για να πούμε ότι τα lockdown ήταν η μόνη επιλογή, επομένως οποιοσδήποτε εναντίον τους ήταν «αρνητής του Covid». Ήταν βάναυσο ». Γνωρίζουμε τώρα από τα μηνύματα που διέρρευσαν ότι ο Δρ Anthony Fauci, ο επικεφαλής ιατρικός σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ, ανταποκρίθηκε στην έκκληση ενός συναδέλφου για «μια γρήγορη και καταστροφική δημοσιευμένη κατάργηση» των εγκαταστάσεων των διαφωνούντων, αναφέροντας ένα διαθέσιμο παράδειγμα: ένα άρθρο του Gregg Gonsalves , ακαδημαϊκός στο Yale . Αυτή δεν ήταν τόσο αιτιολογημένη κριτική όσο η εκδήλωση μιας προσέγγισης που ο συγγραφέας συνόψισε σε ένα tweet : «Αυτή η διακήρυξη του Great Barrington είναι σαν ένα κακό εξάνθημα που δεν θα εξαφανιστεί».

Οι επιθέσεις σε ακαδημαϊκούς από ακαδημαϊκούς έχουν γενικά τη μορφή σχολίων, επιστολών ή tweets - μορφές επικοινωνίας που δεν υπόκεινται σε αξιολόγηση από ομοτίμους. Τα επιχρίσματα μπορούν να αποκτήσουν σημαντική δημόσια έλξη χωρίς έλεγχο από ομοτίμους και χωρίς οι στόχοι να έχουν ουσιαστικό δικαίωμα απάντησης. Οι ακαδημαϊκοί που υποβάλλονται σε επιχρίσματα μπορούν ακόμη και να διαπιστώσουν ότι τα δικά τους πανεπιστήμια επηρεάζονται από αυτά. Υπήρξαν ανησυχητικές περιπτώσεις πανεπιστημίων που πειθαρχούσαν τους δικούς τους ακαδημαϊκούς με βάση εκστρατείες συκοφαντικής δυσφήμισης εξωτερικά καθοδηγούμενες .

Οι καμπάνιες μπορούν επίσης να στοχεύουν εκδότες που πιέζονται να ανακαλέσουν στοιχεία που έρχονται σε αντίθεση με επίσημους ισχυρισμούς. Για παράδειγμα, όταν ο David Hughes δημοσίευσε ένα άρθρο σχετικά με τη σιωπή της πειθαρχίας IR σχετικά με ανεπίλυτες διαμάχες σχετικά με τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου , αυτό ήταν το θέμα της εξαιρετικής αηδίας από την πλευρά ορισμένων άλλων ακαδημαϊκών. Ευτυχώς, ο εκδότης και ο εκδότης κράτησαν σταθεροί σε αυτήν την περίπτωση, αλλά άλλοι εκδότες έχουν υποκύψει στις πιέσεις. Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα ήρθε στο φως καθώς έγραφα αυτό το άρθρο. Ο εκδότης Edward Elgar ανακοίνωσε ότι αφαιρεί ένα κεφάλαιο του Piers Robinson από το Εγχειρίδιο Έρευνας για την Πολιτική Προπαγάνδα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα. Δεδομένου ότι το εν λόγω κεφάλαιο καταγράφει εκστρατείες για να φιμώσει τους ακαδημαϊκούς που παρουσιάζουν δυσάρεστες αλήθειες, αυτό το περιστατικό είναι μια ξεκάθαρη περίπτωση Quod Erat Demonstrandum ! [Ευτυχώς, το κείμενο του κεφαλαίου του Robinson, μαζί με σημειώσεις σχετικά με την ιστορία της αφαίρεσής του, είναι τώρα δωρεάν .]

Μια ιδιαίτερα νοσηρή εργαλειοποίηση των πανεπιστημίων στην υπηρεσία της προπαγάνδας συνεπάγεται την παρότρυνση φοιτητών με δημοσιογραφικές φιλοδοξίες να γράφουν επιθέσεις σε ακαδημαϊκούς – ανεξάρτητα από το αν είχαν καν συναλλαγές με τον ακαδημαϊκό στόχο. Ένα τρομακτικό παράδειγμα αυτού είχε ως αποτέλεσμα την πρόσφατη απόλυση του Ντέιβιντ Μίλερ από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ . Αυτή η υπόθεση περιελάμβανε μια ιδιαίτερα διαρκή και συντονισμένη εκστρατεία, αλλά προσωπικά γνωρίζω άλλες, χαμηλότερου επιπέδου, επιθέσεις, συμπεριλαμβανομένων πολλών εναντίον μου. Ένας μαθητής στο Σέφιλντ συνεργάστηκε με τον αρχισυντάκτη της HuffPost, Κρις Γιορκ - ο ίδιος συγγραφέας περισσότερων από δώδεκα επιθέσεων στο WGSPM– στην επίθεση στον Piers Robinson, και μετά προσπάθησε να κάνει το ίδιο σε μένα. Ευτυχώς, αυτή η επίθεση ματαιώθηκε όταν ένας φοιτητής στο πανεπιστήμιό μου, επικοινώνησε για αρνητικό σχόλιο, αλλά με ειδοποίησε .

Στη συνέχεια, ένας άλλος φοιτητής δημοσιογράφος με πλησίασε μετά από παρότρυνση παραγωγών που εργάζονταν για το BBC στη σειρά του podcast Mayday – η ίδια ήταν αντικείμενο σπάνιας επίπληξης από τη μονάδα καταγγελιών του BBC – αλλά, ερευνώντας την ιστορία ανεξάρτητα, επέλεξε να αρνηθεί την πρόταση των παραγωγών. Ένας μαθητής με λιγότερο αρχές, ωστόσο, δημοσίευσε μια επίθεση εναντίον μου για τη δημοσίευση του Murdoch The Tab – χωρίς να επικοινωνήσει μαζί μου ή να επαληθεύσει τις συκοφαντικές του κατηγορίες. Παρά αυτή την έλλειψη δημοσιογραφικής δεοντολογίας, η επίθεσή της εγκωμιάστηκε και ενισχύθηκε στο Twitter από τον Oliver Kamm των Times , στον οποίο απάντησε « Σε ευχαριστώ πολύ Oliver! Πάντα διαθέσιμος για εργασιακή εμπειρία στους The Times ! [Emoji "Wink"]'. Ο Kamm έκτοτε διέγραψε τα tweets του, αλλά το είδος του παραδείγματος που δίνει στους επίδοξους δημοσιογράφους έχει ήδη σημειωθεί από άλλους ( Leiter 2005 , Peterson and Herman 2010 , Robinson 2022 , Sayeed 2016 ).

Οι ακαδημαϊκοί που δεν γνωρίζουν όσο θα μπορούσαν για το πώς λειτουργεί η προπαγάνδα στην πράξη μπορεί να μην εκτιμούν τον βαθμό επιστημικής επιμέλειας που θα έπρεπε να εφαρμόζεται στις κυρίαρχες αφηγήσεις. Μια ενδεικτική απεικόνιση δόθηκε από τον μαθητή που επέλεξε να μιλήσει σε εμένα παρά στο HuffPost. Αυτός ο Σύρος φοιτητής μίλησε για γνωστική δυσφορία για «τη συντριπτική άποψη των γύρω μου στη Σκωτία και στο πανεπιστήμιο», νιώθοντας σιωπηρή πίεση να συμμορφωθεί με μια άποψη που έρχεται σε αντίθεση με την προσωπική κατανόηση της κατάστασης στη Συρία. Ο μαθητής απέφυγε να γράψει δοκίμια για τη Συρία. Το γεγονός ότι οι ακαδημαϊκοί μπορούν να συμβάλουν σε αποθαρρυντικές εμπειρίες όπως αυτή, ελλείψει επίγνωσης του πώς οι δικές τους υποθέσεις μπορούν να προέρχονται από εξαιρετικά συντονισμένες επιχειρήσεις προπαγάνδας, θα πρέπει να ανησυχεί οποιονδήποτε εργάζεται στην εκπαίδευση.

Οι επιθέσεις σε ακαδημαϊκούς που αμφισβητούν τις επίσημες ορθοδοξίες εξαπολύονται με το πρόσχημα της καταπολέμησης της παραπληροφόρησης και οι γενικές ανησυχίες για την παραπληροφόρηση είναι σίγουρα τώρα ευρέως διαδεδομένες. Αλλά προτού υποθέσει κανείς την καταπολέμηση της παραπληροφόρησης, πρέπει να την προσδιορίσει αξιόπιστα, πράγμα που σημαίνει κατανόηση των τρόπων με τους οποίους μπορεί να προκύψει και επίσης να έχει μια ισχυρή επιστημική περιγραφή του τι θεωρεί κανείς ότι είναι αξιόπιστη πληροφορία. Αυτές είναι βασικές ευθύνες των ακαδημαϊκών και πρέπει να εφαρμόζονται όχι λιγότερο στις ορθόδοξες απόψεις παρά σε αυτές που τις αμφισβητούν.

συμπέρασμα

Οι ακαδημαϊκοί έχουν μοναδικές δεξιότητες και σημαντικό κοινωνικό ρόλο να διαδραματίσουν στη διατήρηση ανοιχτών και ειλικρινών επικοινωνιών. Αυτό το άρθρο υποστήριξε ότι υπάρχουν σημαντικές ευθύνες που πρέπει να αναγνωρίσουν και, συλλογικά, να εργαστούν για να εκπληρώσουν. Το ευρύτερο κοινό έχει εύλογες προσδοκίες ότι τα πανεπιστήμια είναι σε θέση να διασφαλίσουν την ακεραιότητα της γνώσης που είναι διαθέσιμη για δημόσια συζήτηση – κάτι που, στην πράξη, σημαίνει επίσης ότι είναι έτοιμο, όταν είναι απαραίτητο, να βοηθήσει να περιορίσει τους ισχυρισμούς προπαγάνδας ή να ζητήσει από τους αξιωματούχους να λογοδοτήσουν .

Ακόμα κι αν αυτές οι προσδοκίες δεν ικανοποιούνται πάντα πλήρως, θα πρέπει να καθοδηγούν τι επιδιώκουν οι ακαδημαϊκοί. Αυτό το άρθρο έχει αναγνωρίσει ότι η κριτική ενασχόληση με τις στρατηγικές επικοινωνίες ισχυρών παραγόντων μπορεί να είναι από μόνη της δύσκολη και μπορεί ακόμη και να συναντήσει ενεργό αντίσταση. Αυτή η δέσμευση μπορεί να απαιτεί μια ορισμένη αποφασιστικότητα, ιδιαίτερα όταν, όπως παρατήρησε ο Bertrand Russell πριν από πολλά χρόνια, σημαίνει να παίρνουμε θέση ενάντια στις «ισχυρές οργανώσεις που ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης δραστηριότητας». Αλλά εάν οι ακαδημαϊκοί δεν μπορούν να κρατήσουν τη γραμμή ενάντια στην προπαγάνδα πληροφοριών στη δημόσια συζήτηση, δεν είναι ξεκάθαρο ποιος άλλος θα μπορέσει να το κάνει.

*

Σημείωση για τους αναγνώστες: Κάντε κλικ στα κουμπιά κοινής χρήσης πάνω ή κάτω. Ακολουθήστε μας στο Instagram, το Twitter και το Facebook. Μη διστάσετε να αναδημοσιεύσετε και να μοιραστείτε ευρέως άρθρα της Παγκόσμιας Έρευνας.

Ο Tim Hayward είναι ένας κοινωνικός και πολιτικός φιλόσοφος του οποίου τα βιβλία περιλαμβάνουν Ecological Thought: an introduction (Polity, 1995), Constitutional Environmental Rights (OUP 2005) και Global Justice & Finance (OUP 2019). Η τρέχουσα εργασία του εξετάζει την επίδραση των στρατηγικών επικοινωνιών στην ανάπτυξη των κανόνων της διεθνούς δικαιοσύνης. Ως ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Εργασίας για τη Συρία, την Προπαγάνδα και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, οι μελέτες του για την προπαγάνδα στην πράξη οδήγησαν σε ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις σχετικά με τη «θεωρία συνωμοσίας», την «παραπληροφόρηση» και τα ακαδημαϊκά καθήκοντα της δέουσας επιστημικής επιμέλειας. Ο Tim διατηρεί προσωπικό ιστολόγιο και λογαριασμό Twitter. Είναι καθηγητής Περιβαλλοντικής Πολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου.

Πηγές

Al-Kassimi, Khaled (2021) «The Legal Principles of Bethlehem & Operation Timber Sycamore: The «Islamist Winter» στοχεύει προληπτικά την «αραβική ζωή» προσλαμβάνοντας «Arab Barbarians»». Νόμοι 10: 69. https://doi.org/10.3390/laws10030069

Allan, James (2021) «Η υστερία του Covid βασίζεται σε ψέματα, προπαγάνδα και άγνοια», On Line Opinion 7 Οκτωβρίου: https://www.onlineopinion.com.au/view.asp?article=21662

Anthony, Ian (2020) Ενίσχυση παγκόσμιων καθεστώτων: Αντιμετώπιση της απειλής που παρουσιάζουν τα χημικά όπλα , Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης: https://www.jstor.org/stable/resrep26981.8

Bakir V, Herring E, Miller D, Robinson P. (2019) Οργανωμένη πειστική επικοινωνία: Ένα νέο εννοιολογικό πλαίσιο για την έρευνα σχετικά με τις δημόσιες σχέσεις, την προπαγάνδα και την κουλτούρα προώθησης. Κριτική Κοινωνιολογία . 2019; 45 (3): 311-328. doi: 10.1177/0896920518764586

Barrows-Friedman, Nora (2022) «Ο Παλαιστίνιος δάσκαλος αποκαταστάθηκε μετά τις επιθέσεις του λόμπι του Ισραήλ στο Ηνωμένο Βασίλειο», Electronic Intifada, 28 Ιανουαρίου: https://electronicintifada.net/blogs/nora-barrows-friedman/palestinian-teacher-reinstated-after-uk -ισραήλ-λόμπι-επιθέσεις

Beal, Tim (2020) «Ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ, η Κορεατική Χερσόνησος και η Τραμπιανή Διαταραχή», International Critical Thought , 10:1, 89-112, DOI: 10.1080/21598282.2020.1741961

Bernays, Edward (1928) Propaganda , Νέα Υόρκη: Liveright.

Blumenthal, Max (2016) **Blumenthal, Max (2016) «**Μέσα στην εκστρατεία στη Συρία, η σκιώδης εταιρεία δημοσίων σχέσεων που ασκεί πίεση για αλλαγή καθεστώτος». The Grayzone , 2 Οκτωβρίου: https://thegrayzone.com/2016/10/02/syria-campaign-pr-firm-lobbying-regime-change/

Brandt, Jessica (2021) «Πώς οι αυταρχικοί χειραγωγούν τις διαδικτυακές πληροφορίες: τα βιβλία του Πούτιν και του Σι». The Washington Quarterly 44, αρ. 3: 127–54. https://doi.org/10.1080/0163660X.2021.1970902 .

Broudy, Daniel and Hoop, Darwin (2021) «Messianic Mad Men, Medicine, and the Media War on Empirical Reality: Discourse Analysis of Mainstream Covid-19 Propaganda». International Journal of Vaccine Theory, Practice, and Research 2, αρ. 1: 1–24. https://ijvtpr.com/index.php/IJVTPR/article/view/22 .

Bunce, Mel (2019) «Ανθρωπιστική επικοινωνία σε έναν κόσμο μετά την αλήθεια». Journal of Humanitarian Affairs 1, αρ. 1: 49–55. https://doi.org/10.7227/JHA.007 .

Cáceres, Carlos F. «Μη επιλυμένες διαμάχες COVID: «Κανονική επιστήμη» και πιθανές μη επιστημονικές επιρροές». Παγκόσμια Δημόσια Υγεία 0, αρ. 0 (15 Φεβρουαρίου 2022): 1–19. https://doi.org/10.1080/17441692.2022.2036219 .

Clay, Dean (2021) «David vs Goliath»: The Congo Free State Propaganda War, 1890–1909». The International History Review 439(3): 457-474. https://doi.org/10.1080/07075332.2020.1814841 .

Cook, Jonathan (2021) «Μετά την επιτυχία ενάντια στον Κόρμπιν, το Ισραήλ Λόμπι εκδιώκει τον μελετητή του Ηνωμένου Βασιλείου». https://www.jonathan-cook.net/2021-10-07/israel-lobby-david-miller/ .

Cosentino, Gabriele and Alikasifoglu, Berke (2019) «Post-truth politics in the Middle East: the case studies of Syria and Turkey». Artnodes 24: 91-100. https://doi.org/10.7238/a.v0i24.3284 .

De Beer, Aniel Caro και Tladi, Dire (2019) «Η χρήση βίας κατά της Συρίας σε απάντηση στην εικαζόμενη χρήση χημικών όπλων από τη Συρία: Επιστροφή στην ανθρωπιστική επέμβαση;» Zeitschrift für Auslandisches Offentliches Recht Und Volkerrecht 79, αρ. 2: 205–39. https://www.zaoerv.de/79_2019/79_2019_2_a_205_239.pdf

de Lint, Willem (2021) Blurring Intelligence Crime . Σιγκαπούρη: Springer.

Dhami, Mandeep (2011) «Στρατιωτική κοινωνική επιρροή». Αναλύσεις Κοινωνικών Θεμάτων και Δημόσιας Πολιτικής 11 (1 Δεκεμβρίου 2011). https://doi.org/10.1111/j.1530-2415.2011.01239.x .

Ekzayez, Abdulkarim and Sabouni, Ammar (2020) «Στόχευση της υγειονομικής περίθαλψης στη Συρία: Στρατιωτική τακτική ή παράπλευρη ζημία;» Journal of Humanitarian Affairs, 2(2): 3–12 http://dx.doi.org/10.7227/JHA.038

Fiorella, Giancarlo, Godart, C. and Waters, N. (2021) «Digital Integrity: Exploring Digital Evidence Vulnerabilities and Mitigation Strategies for Open Source Researchers». Journal of International Criminal Justice 19, αρ. 1 (1 Μαρτίου 2021): 147–61. https://doi.org/10.1093/jicj/mqab022 .

Fishman, Andrew (2015) «Το έργο του ψυχολόγου για τη μονάδα εξαπάτησης του GCHQ Inflames Debate Among Peers», 2015. https://theintercept.com/2015/08/07/psychologists-work-gchq-deception-unit-inflames-debate-among -συνομήλικοι/ .

Flanagan, Padraic (2021) «Το BBC παραδέχεται ότι η αναφορά για επίθεση με αέριο στη Συρία είχε σοβαρά ελαττώματα μετά από καταγγελία από την  Daily Mail του Peter Hitchens . Πρόσβαση στις 22 Φεβρουαρίου 2022. https://www.dailymail.co.uk/news/article-9958679/BBC-admits-Syria-gas-attack-report-flaws-complaint-Peter-Hitchens.html .

Freeman, Lindsay (2019) «Law in Conflict: The Technological Transformation of War and Its Consequences for the International Criminal Court», New York University Journal of International Law and Politics 51, αρ. 3: 807-870 https://heinonline.org/HOL/Page?handle=hein.journals/nyuilp51&id=821&div=&collection= .

Gonsalves, Gregg (2020) «Εστιασμένη προστασία, ανοσία αγέλης και άλλες θανατηφόρες παραληρητικές ιδέες», 8 Οκτωβρίου 2020. https://www.thenation.com/article/society/covid-jacobin-herd-immunity/ .

Graupe, Silja, and Steffestun, Theresa (2018) «Η αγορά προσφέρει κέρδη και ζημίες» – Πώς τα τυπικά οικονομικά εγχειρίδια προωθούν την άκριτη σκέψη σε μεταφορές». JSSE – Journal of Social Science Education 17, αρ. 3 (5 Νοεμβρίου 2018): 5–18. https://doi.org/10.4119/jsse-877 .

Gray, Gavan Patrick (2019) «Αποδεικτικά κατώφλια για μονομερή επίθεση: Douma, Skripal και Media Analysis of Chemical Weapon Attacks as a Casus Belli». Central European Journal of International and Security Studies 13, αρ. 3 (25 Σεπτεμβρίου 2019): 133–65. https://doi.org/10.51870/CEJISS.A130307 .

Greenwald, Glenn (2014) «Πώς οι μυστικοί πράκτορες διεισδύουν στο Διαδίκτυο για να χειραγωγήσουν, να εξαπατήσουν και να καταστρέψουν τη φήμη». Πρόσβαση στις 22 Φεβρουαρίου 2022. https://theintercept.com/2014/02/24/jtrig-manipulation/ .

Hagen, Kurtis (2022) Θεωρίες συνωμοσίας και η αποτυχία της διανοητικής κριτικής . https://www.press.umich.edu/12089559/conspiracy_theories_and_the_failure_of_intellectual_critique .

Hayward, Tim (2019a) «Θα πρέπει τα Πανεπιστήμια να ενδιαφέρονται για την αλήθεια; | MR Online». Πρόσβαση στις 22 Φεβρουαρίου 2022. https://mronline.org/2019/07/09/should-universities-care-about-the-truth/ .

Hayward, Tim (2019b) «Κάλυψη μέσων ενημέρωσης των αποκαλύψεων των πληροφοριοδοτών του OPCW», Ιστολόγιο του Tim Hayward . Πρόσβαση στις 22 Φεβρουαρίου 2022. https://timhayward.wordpress.com/2019/10/24/media-coverage-of-opcw-whistleblower-revelations/ .

Hayward, Tim (2019c) «Three Duties of Epistemic Diligence». Journal of Social Philosophy 50(4): 536-561. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/josp.12319

Hayward, Tim (2020) "Αξιολόγηση από ομοτίμους εναντίον δοκιμής από το Twitter". Tim Hayward (ιστολόγιο), 8 Μαρτίου 2020. https://timhayward.wordpress.com/2020/03/08/peer-review-vs-trial-by-twitter/ .

Hayward, Tim (2021) «Θεωρία Συνωμοσίας»: η περίπτωση να είσαι κριτικά δεκτικός». Journal of Social Philosophy. Πρόωρη προβολή: https://doi.org/10.1111/josp.12432 .

Hayward, Tim (2018) «Integrity: Grasping the Initiative», WordPress blog: https://timhayward.wordpress.com/2018/12/15/integrity-grasping-the-initiative/ [πρόσβαση στις 22 Φεβρουαρίου 2022]

Hayward, Tim (2019d) «A Syrian Student Writes». Πρόσβαση στις 22 Φεβρουαρίου 2022. https://timhayward.wordpress.com/2019/09/08/a-syrian-student-writes/ .

Hayward, Tim et al (2018) «Response to the Guardian Article by Olivia Solon», Ομάδα Εργασίας για τη Συρία, την προπαγάνδα και τα μέσα ενημέρωσης: http://syriapropagandamedia.org/public-statements-and-media-appearances/response-to- the-guardian-article-by-olivia-solon [πρόσβαση στις 10 Ιουλίου 2021]

Herman, Edward S. and Chomsky, Noam (1988) Manufacturing Consent: The Political Economy of the Mass Media . Νέα Υόρκη: Πάνθεον.

Hernandez, Anthony et al (2020) «Χρήση της βαθιάς μάθησης για χρονική πρόβλεψη της δραστηριότητας χρήστη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Προκλήσεις και περιορισμοί», Companion Proceedings of the Web Conference 2020 , Ταϊπέι: 331-336. https://doi.org/10.1145/3366424.3382184 .

Horawalavithana, Sameera et al (2020) 'Twitter Is the Megaphone of Cross-platform Messaging on the White Helmets', σελ.235-244 στο Social, Cultural, and Behavioral Modeling , επιμέλεια Robert Thomson, Halil Bisgin, Christopher Dancy, Ayaz Hyder και Muhammad Hussain, 12268:235–44. Σημειώσεις Διαλέξεων στην Επιστήμη των Υπολογιστών. Cham: Springer International Publishing, 2020. https://doi.org/10.1007/978-3-030-61255-9_23 .

Hughes, David A. (2020) '9/11 Truth and the Silence of the IR Discipline'. Εναλλακτικές 45, αρ. 2 (1 Μαΐου 2020): 55–82. https://doi.org/10.1177/0304375419898334 .

Hughes, David A. (2021) Covid-19 Vaccines” for Children in UK: A Tale of Establishment Corruption». International Journal of Vaccine Theory, Practice, and Research 2, αρ. 1: 209–47. https://ijvtpr.com/index.php/IJVTPR/article/view/35 .

Johnstone, Caitlin (2020) «Κανείς δεν ετοιμάζεται να γίνει προπαγανδιστής πολέμου. Κάπως έτσι συμβαίνει». Consortium News , 31 Ιανουαρίου: https://consortiumnews.com/2020/01/31/nobody-sets-out-to-become-a-war-propagandist-it-just-sort-of-happens/ [πρόσβαση στις 22 Φεβρουαρίου 2022

King, Chris, and David Miller (2020) «Αποχαρακτηρισμένο ΗΒ: Επιχειρήσεις πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου στην εποχή του κορωνοϊού». Daily Maverick , 30 Σεπτεμβρίου 2020. https://www.dailymaverick.co.za/article/2020-09-30-uk-information-operations-in-the-time-of-coronavirus/ .

Klarenberg, Kit (2019) «Στενός συνεργάτης: Οι στενές συνδέσεις της Πρωτοβουλίας Ακεραιότητας με το «RussiaGate»». Sputnik International . https://sputniknews.com/20190118/russiagate-integrity-initiative-wood-1071610324.html .

Kleczkowska, Agata (2020) «Η παρανομία της ανθρωπιστικής επέμβασης: Η περίπτωση της νομικής θέσης του Ηνωμένου Βασιλείου σχετικά με τα χτυπήματα του 2018 στη Συρία». Utrecht Journal of International and European Law 35, αρ. 1 (30 Σεπτεμβρίου 2020): 35–49. https://doi.org/10.5334/ujiel.483 .

Koblentz, Gregory D. «Χημική χρήση όπλων στη Συρία: φρικαλεότητες, απόδοση και λογοδοσία». The Nonproliferation Review 26, αρ. 5–6 (2 Σεπτεμβρίου 2019): 575–98. https://doi.org/10.1080/10736700.2019.1718336 .

Kulldorf, Martin και Jay Bhattacharya (2021) «Είναι τρελό που η «ασυλία της αγέλης» ήταν ποτέ ταμπού φράση». Πρόσβαση στις 22 Φεβρουαρίου 2022. https://www.telegraph.co.uk/news/2021/05/27/mad-herd-immunity-ever-taboo-phrase/ .

Leiter, Brian (2005) «Oliver Kamm, Marko Attila Hoare, and the Importance of Being Aable to Read». Leiter Reports: A Philosophy Blog. Πρόσβαση στις 22 Φεβρουαρίου 2022. https://leiterreports.typepad.com/blog/2005/11/oliver_kamm_mar_1.html .

Lester, Nicola (2018) «Εισαγωγή ενός πλαισίου πρακτικής με πληροφόρηση για το τραύμα για την παροχή υποστήριξης σε χώρες που πλήττονται από συγκρούσεις». The RUSI Journal 163, αρ. 6 (2 Νοεμβρίου 2018): 28–41. https://doi.org/10.1080/03071847.2018.1562016 .

Levinger, Matthew (2018) «Master Narratives of Desinformation Campaigns». Journal of International Affairs , 71(1.5): 125-134. https://jia.sipa.columbia.edu/master-narratives-disinformation-campaigns .

Levy, Neil (2007) 'Radically Socialized Knowledge and Conspiracy Theories', Episteme 4(2): 181-192. https://doi.org/10.3366/epi.2007.4.2.181 .

Magness, Phillip, and James Harrigan (2021) «Fauci, emails, and Some Alleged Science | AIER'. Πρόσβαση στις 22 Φεβρουαρίου 2022. https://www.aier.org/article/fauci-emails-and-some-alleged-science/ .

Martin, Diego A. and Shapiro, Jacob N. (2019) "Trends in Online Foreign Influence Efforts" (Έκδοση 1.2): https://scholar.princeton.edu/sites/default/files/jns/files/trends_in_foreign_influence_efforts.pdf_9jul_20

Massoumi, Narzanin, Tom Mills, and David Miller (2019) «Επιδρομές ασφάλειας και πληροφοριών στην ακαδημαϊκή έρευνα: Απειλή για όλη την κοινωνική επιστήμη». Discover Society (ιστολόγιο), 2 Οκτωβρίου 2019. https://archive.discoversociety.org/2019/10/02/security-and-intelligence-incursions-in-academic-research-a-threat-to-all-of- κοινωνικο-επιστήμη/ .

Massoumi, Narzanin, Tom Mills, and David Miller (2020) «Μυστικότητα, εξαναγκασμός και εξαπάτηση στην έρευνα για την «τρομοκρατία» και τον «εξτρεμισμό»». Σύγχρονη Κοινωνική Επιστήμη 15, αρ. 2 (2 Απριλίου 2020): 134–52. https://doi.org/10.1080/21582041.2019.1616107 .

Merlan, Anna (2019) Republic of Lies: American Conspiracy Theorists and their Surprising Rise to Power. Random House. https://us.macmillan.com/books/9781250159052/republicoflies .

Miller, David and Dinan, William (2008) A Century of Spin. Λονδίνο: Pluto Press. Πρόσβαση στις 22 Φεβρουαρίου 2022. https://www.plutobooks.com/9781783710737/a-century-of-spin .

Mitton, John Logan (2019) 'Lessons in deterrence: Evaluating coercive diplomacy in Syria, 2012–2019', Journal of Strategic Studies 0, αρ. 0 (11 Δεκεμβρίου 2019): 1–28. https://doi.org/10.1080/01402390.2019.1692659 .

Morningstar, Cory (2014) 'Syria: Avaaz, Purpose & The Art Of Selling Hate For Empire' Ιστότοπος Wrong Kind of Green: https://www.wrongkindofgreen.org/2014/09/17/syria-avaaz-purpose-the -art-of-selling-hate-for-empire/

NATO (2015) NATO Strategic Communications Handbook (προσχέδιο για χρήση): https://vdocuments.mx/nato-strategic-communications-handbook-draft-for-nato-is-operating-in-an-era-where.html? σελίδα=2

Newlee, Danika (2020) «The Punishment Campaign». Στο Seth G. Jones (επιμ.) Ο πόλεμος της Μόσχας στη Συρία . Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (CSIS). https://www.jstor.org/stable/resrep24835.7 .

Notte, Hannah (2020) «Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και τα χημικά όπλα της Συρίας: μια ιστορία συνεργασίας και η αποκάλυψη της», The Nonproliferation Review 27, αρ. 1–3 (2 Ιανουαρίου 2020): 201–24. https://doi.org/10.1080/10736700.2020.1766226 .

O'Shaughnessy, Nicholas (2020) «From Desinformation to Fake News: Forwards into the Past», σελ. 55-70 στο P. Baines et al (eds), The SAGE Handbook of Propaganda. ΣΟΦΌΣ.

Olsen, Frances (2019) «Δίκαιο, γλώσσα και δικαιοσύνη». Στο Legal Linguistics Beyond Borders: Language and Law in a World Media, Globalization and Social Conflicts. , επιμέλεια Friedemann Vogel, 2:253–88. Επαναλειτουργία του International Language and Law Association (ILLA). Duncker & Humblot GmbH, 2019. http://www.jstor.org/stable/j.ctv1q69j9f.16 .

Orchard, Phil (2020) «Διαγωνισμός, Κανόνες και Ευθύνη Προστασίας ως Καθεστώς». Στο Charles T Hunt και Phil Orchard, Constructing the Responsibility to Protect . Routledge.

Pacheco, Diogo, Alessandro Flammini και Filippo Menczer (2020) «Αποκαλύπτοντας συντονισμένες ομάδες πίσω από την παραπληροφόρηση των λευκών κρανών», 3 Μαρτίου 2020. https://doi.org/10.1145/3366424.3385775 .

Parmar, Inderjeet (2017) «How Elite Networks Shape the Contours of the Discipline of International Relations», στο Jan Selby, Rorden Wilkinson, Synne L. Dyvik (επιμ.), What's the Point of International Relations? Τέιλορ και Φράνσις.

Peterson, David, and Edward S. Herman (2010) «The Oliver Kamm School of Falsification: Imperial Truth-Enforcement, British Branch», MR Online , 22 Ιανουαρίου 2010. https://mronline.org/2010/01/22/ the-oliver-kamm-σχολείο-παραποίησης-αυτοκρατορικής-αλήθειας-επιβολή-βρετανικό-παράρτημα/ .

Portela, Clara, and Erica Moret (2020) «Το καθεστώς κυρώσεων της ΕΕ για τα χημικά όπλα: Υποστηρίζοντας ένα ταμπού υπό επίθεση». European Union Institute for Security Studies (EUISS), 2020. http://www.jstor.org/stable/resrep26015 .

Räikkä, Juha and Ritola, Juho (2020) 'Philosophy and Conspiracy Theories', στο Michael Butter and Peter Knight (επιμ.), Routledge Handbook of Conspiracy Theories , Νέα Υόρκη: Routledge. https://www.academia.edu/42584152/Philosophy_and_Conspiracy_Theories .

Reynolds Chris (2020) Κεφάλαιο Παγκόσμια Ασφάλεια Υγείας και Όπλα Μαζικής Καταστροφής. Στο: Masys A., Izurieta R., Reina Ortiz M. (επιμ.) Global Health Security : Advanced Sciences and Technologies for Security Applications . Σπρίνγκερ, Τσαμ. https://doi.org/10.1007/978-3-030-23491-1_9

Robinson, Piers (2017) Learning from the Chilcot Report: Propaganda, Deception and the “War on Terror”». International Journal of Contemporary Iraqi Studies 11, αρ. 1–2: 47–73. https://doi.org/10.1386/ijcis.11.1-2.47_1 .

Robinson, Piers (2019) «Επέκταση του πεδίου της πολιτικής επικοινωνίας: Κάνοντας την υπόθεση για μια νέα προοπτική μέσω «Μελετών Προπαγάνδας»». Frontiers in Communication 4 (2019). https://www.frontiersin.org/article/10.3389/fcomm.2019.00026 .

Robinson, Piers (2022) «Δημοκρατίες και πολεμική προπαγάνδα στον 21ο αιώνα», Ομάδα Εργασίας για τη Συρία, την Προπαγάνδα και τα ΜΜΕ. https://syriapropagandamedia.org/working-papers-2/democracies-and-war-propaganda-in-the-21st-century

Ruda, Simon (2022) "Will Nudge Theory Survive the Pandemic?" UnHerd , 13 Ιανουαρίου 2022. https://unherd.com/2022/01/how-the-government-abused-nudge-theory/ .

Russell, Bertrand (1960) 'The Social Responsibilities of Scientists', Science , Vol. 131, Τεύχος 3398: 391-392.

Sayeed, Theodore (2016) «Ο Τσόμσκι και οι Κριτικοί του». Mondoweiss , 19 Φεβρουαρίου 2016. https://mondoweiss.net/2016/02/chomsky-and-his-critics/ .

Sidley, Gary (2022) «Τα ανήθικα μηνύματα Covid της Βρετανίας δεν πρέπει ποτέ να επαναληφθούν | Ο Θεατής». Πρόσβαση στις 23 Φεβρουαρίου 2022. https://www.spectator.co.uk/article/britain-s-unethical-covid-messaging-must-never-be-repeated .

Söderbaum, Peter (2002) «Democracy and the Need for Pluralism in Economics», Post-Autistic Economics Review , τεύχος αρ. 11, Ιανουάριος, άρθρο 4. Πρόσβαση στις 23 Φεβρουαρίου 2022. http://www.paecon.net/PAEReview/wholeissues/issue11.htm .

Solon, Olivia (2017) «Πώς τα Λευκά Κράνη της Συρίας έγιναν θύματα μιας διαδικτυακής μηχανής προπαγάνδας». The Guardian , 18 Δεκεμβρίου: https://www.theguardian.com/world/2017/dec/18/syria-white-helmets-conspiracy-theories

Starbird, Kate et al (2019) «Η παραπληροφόρηση ως συλλογική εργασία: Surfacing the Participatory Nature of Strategic Information Operations». PACMHCI. Τόμος: CSCW, άρθρο 127: https://doi.org/10.1145/3359229

Sterling, Rick (2015) 'Seven Steps of Highly Effective Manipulators', Dissident Voice: a Radical Newsletter in the Struggle for Peace and Social Justice (blog), 10 Απριλίου 2015. https://dissidentvoice.org/2015/04/seven -βήματα-υψηλώς αποτελεσματικών-χειριστών/ .

Sunstein, Cass R. and Vermeule, Adrian (2009) «Θεωρίες συνωμοσίας: Αιτίες και θεραπείες». The Journal of Political Philosophy 17(2): 202–27.

Tomić, Nikola (2020) «Παγκόσμια δικαιοσύνη και οι προκλήσεις της: Η περίπτωση της προσέγγισης της ΕΕ στη Συρία – GLOBUS». Πρόσβαση στις 23 Φεβρουαρίου 2022. https://www.globus.uio.no/publications/globus-research-papers/2020/2020-12-globus-research-paper-tomic.html .

Tucker, Jeffrey A. (2021) «A Short History of the Great Barrington Declaration ⋆ Brownstone Institute». Brownstone Institute (ιστολόγιο), 17 Ιουλίου 2021. https://brownstone.org/articles/a-short-history-of-the-great-barrington-declaration/ .

UK Medical Freedom Alliance 2021

UK Medical Freedom Alliance (2021) «Ανοιχτή επιστολή στον καθηγητή Devi Sridhar Re BBC Newsround Επεισόδιο για τα Παιδικά εμβόλια». Πρόσβαση στις 23 Φεβρουαρίου 2022. https://www.ukmedfreedom.org/open-letters/open-letter-to-professor-devi-sridhar-re-bbc-newsround-episode-on-childrens-vaccines .

Van der Pijl, Kees (2020) «The Coming Trial of the MH17 Suspects». Ένα κομμάτι πολιτικού θεάτρου;». Πρόσβαση στις 23 Φεβρουαρίου 2022. https://www.academia.edu/41166182/The_Coming_Trial_of_the_MH17_Suspects_A_Piece_of_Political_Theatre .

Van Schaack, Beth (2020) «Καινοτομίες στις Μεθοδολογίες και Θεσμούς Τεκμηρίωσης ICL». Στο Imagining Justice for Syria . Νέα Υόρκη: Oxford University Press. https://doi.org/10.1093/oso/9780190055967.003.0009 .

Vilmer, J.-B. Jeangène et al (2018) «Information Manipulation: A Challenge for Our Democracies». Media Freedom Resource Center OBCT. Πρόσβαση στις 23 Φεβρουαρίου 2022. https://www.rcmediafreedom.eu/Publications/Reports/Information-Manipulation-A-Challenge-for-Our-Democracies .

Watkin Kenneth (2020) «Humanitarian Intervention and the Responsibility to Protect: Where it Stands in 2020», Southwestern Journal of International Law 26(2): 213-240. https://www.swlaw.edu/sites/default/files/2020-12/Watkin_213-240_v26n2.pdf

Watson, Philip (2020a) «Two Buildings – Two Cylinders: Part 1». Hiddensyria (ιστολόγιο), 5 Ιανουαρίου 2020. https://hiddensyria.com/2020/01/05/two-buildings-two-cylinders-part-1/ .

Watson, Philip (2020b) «Συμβάν Ντούμα και Εγκληματολογική Αρχιτεκτονική – Τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου». OffGuardian (ιστολόγιο), 7 Μαρτίου 2020. https://off-guardian.org/2020/03/07/douma-incident-and-forensic-architecture-the-emails/ .

Wilson, Tom and Starbird, Kate (2020) «Καμπάνιες παραπληροφόρησης μεταξύ πλατφορμών: διδάγματα και επόμενα βήματα». Ανασκόπηση παραπληροφόρησης , 14 Ιανουαρίου: https://misinforeview.hks.harvard.edu/article/cross-platform-disinformation-campaigns/

Yue Hanjing and Zhu Ying (2020) «Παιχνίδι μεγάλης δύναμης γύρω από τις επιθέσεις χημικών όπλων στη Συρία και ο νέος κανόνας για την απαγόρευση των χημικών όπλων», Scholars Journal of Economics, Business and Management, 7(9): 304-312. https://saspublishers.com/media/articles/SJEBM_79_304-312.pdf

Επιλεγμένη εικόνα: Το " Stuart Six " από το  Accretion Disc  επισημαίνεται με  CC BY 2.0 .

Η αρχική πηγή αυτού του άρθρου είναι η Propaganda in Focus

Πνευματικά δικαιώματα © Tim Hayward , Propaganda in Focus , 2022

ΠΗΓΗ: https://www.globalresearch.ca/propaganda-academia/5782521

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com