Πώς μπορεί η δημοκρατία να εκδικείται;

Πώς μπορεί η δημοκρατία να εκδικείται;

Πώς μπορεί ο θάνατος ενός πολίτη που ζητά εφαρμογή του νόμου που οι ίδιοι ψήφισαν να εργαλειοποιείται γιατί συμφέρει εκλογοπολιτικά;

Πώς μπορεί ο πρωθυπουργός της χώρας, καθοδηγούμενος από το μίσος, να οδηγεί στο θάνατο ένα πολίτη και να γίνεται συμμέτοχος μιας βεντέτας (Κρητικής!) της οικογένειας Μητσοτάκη και του Κουφοντίνα;

Ο Αντώνης Ανδρουλιδάκης σημείωσε:

Πρόκειται για ένα βαθύ φθόνο απέναντι στον ιδεολογικό αντίπαλο, που δεν μπορεί παρά να αντιπροσωπεύει στην πραγματικότητα το υποσυνείδητο μίσος τους για την ανούσια και άνευ νοήματος εξουσιαστική ζωούλα τους.

Με τον ορατό, μάλιστα, κίνδυνο να διαχέουν το φθόνο τους ως κυρίαρχη κουλτούρα και στους υπηκόους τους, αφού πρώτα συστηματικά αφυδάτωσαν την ζωή τους από κάθε υπαρξιακό και ουσιώδες περιεχόμενο.

Του Γιώργου Μεγαλιού

 «Φαίνεται ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά - μετράμε μέρες ή ίσως ώρες - στο να γίνουμε η δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα, μετά την Τουρκία του Ερντογάν, η οποία θα καταγράψει νεκρό απεργό πείνας (και η 3η του τελευταίου μισού αιώνα, αν προσθέσουμε και τη Βρετανία της Θάτσερ). Επειδή λοιπόν πια τα πράγματα είναι οριακά:

Από τη στιγμή που άρχισε η απεργία πείνας - εδώ και ενάμισι μήνα - ο γνωστός πια καλοταϊσμένος επικοινωνιακός μηχανισμός έχει τεθεί σε πλήρη λειτουργία, για να εμφανίσει τον ίδιο τον Κουφοντίνα ως διεκδικούντα από το δικαίωμα σε απεριόριστες άδειες και στο "να σουλατσάρει ελεύθερα κάθε λίγο στην Αθήνα" έως και την απελευθέρωσή του• ενώ όσοι τολμούν να υποστηρίξουν την ικανοποίηση των αιτημάτων του συκοφαντούνται ως "οπαδοί του τρομοκράτη" και ζητείται η κατά περίπτωση τιμωρία τους - έχει ζητηθεί από την απόλυση πανεπιστημιακών οι οποίοι συνυπέγραψαν σχετικό κείμενο έως τη μετονομασία της δημοτικής βιβλιοθήκης της Καβάλας "Βασίλης Βασιλικός".

Ως προς την άποψή μου για τη 17Ν έχω τοποθετηθεί και στο παρελθόν: Δεν αισθάνομαι ότι με συνδέει κάτι με τα μέλη της, που να με κάνει να τα θεωρήσω συντρόφους μου, τόσο από άποψη πρακτικής (διαφωνώ πλήρως με πρακτικές ένοπλου σε συνθήκες αστικής δημοκρατίας), όσο και θεωρητικά (οι αναλύσεις περί ΛΜΑΤ ουδέποτε με συγκίνησαν). Το ζήτημα όμως δεν είναι αυτό, όσο και αν προσπαθούν να το παρουσιάσουν ως τέτοιο - στοχοποιώντας όποιον τολμάει να μιλήσει ως "υποστηρικτή του Κουφοντίνα".

Ας μιλήσουμε λοιπόν με πραγματικά στοιχεία - για όποιον δεν έχει κατανοήσει ακόμα τι ακριβώς συμβαίνει και δεν έχει εκχωρήσει τη συνείδησή του και την κρίση του στα παπαγαλάκια και τα πλυντήρια του Μαξίμου.

Είναι γνωστό ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρισκόταν στις φυλακές Κορυδαλλού (όλοι θυμόμαστε τις οιμωγές σε κάθε άδειά του και τα ρεπορτάζ με την εξαντλητική περιγραφή του ποιοι τον ανέμεναν κάθε φορά στην έξοδο των φυλακών), απ’ όπου μετάχθηκε στις αγροτικές φυλακές της Κασσαβέτειας.

Αυτό ενοχλούσε τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία έσπευσε να νομοθετήσει, αφαιρώντας από τον Κουφοντίνα το δικαίωμα να βρίσκεται σε αγροτική φυλακή - πρόκειται για το ν. 4760/2020. Με φωτογραφική διάταξη. Απολύτως φωτογραφική. Πιο φωτογραφική δεν γίνεται - μόνο η φωτογραφία του Κουφοντίνα της έλειπε. "Τέλος οι αγροτικές φυλακές για τον Δ. Κουφοντίνα" ήταν ο τίτλος της Καθημερινής, όταν κατατέθηκε το σχετικό νομοσχέδιο. Ακόμα και πρωτοετής φοιτητής της Νομικής είναι σε θέση να βεβαιώσει ότι το να νομοθετούνται φωτογραφικές διατάξεις δεν αποτελεί ακριβώς το αγλάισμα της δημοκρατίας - δεν χρειάζεται να είσαι προβεβλημένος καθηγητής συνταγματικού δικαίου με βλέψεις για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Αλλά ούτως ή άλλως δεν αναμένουμε δημοκρατική ευαισθησία από αυτή την κυβέρνηση, οπότε δεν το κάνουμε θέμα.

"Απαγορεύεται η μεταγωγή ή η παραμονή σε αγροτικές φυλακές και στην Κ.Α.Υ.Φ. σε όσους κρατούμενους έχουν καταδικασθεί για εγκλήματα τρομοκρατίας" είναι η ακριβής πρόβλεψη του νόμου. Διάταξη η οποία, εκτός από φωτογραφική, υπονομεύει και όλη τη θέση του κυβερνώντος κόμματος για τη 17Ν: Ενώ επί δεκαετίες χαρακτηρίζουν τη 17Ν ως εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, στην προκείμενη περίπτωση τους διαφοροποιούν, νομοθετώντας να αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τους δεκάδες εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, οι οποίοι δικαιούνται μεταγωγή και παραμονή στις αγροτικές φυλακές. (Ο νόμος δεν εξαιρεί γενικά τους βαρυποινίτες από το δικαίωμα παραμονής σε αγροτικές φυλακές. Το παρέχει και στους ισοβίτες, εφόσον έχουν εκτίσει 10 χρόνια. Αρκεί να μην έχουν καταδικαστεί "για εγκλήματα τρομοκρατίας". Δεν ισχυρίζομαι ότι θα έπρεπε να τους αποκλείει - το αναφέρω απλώς για όσους περιφέρονται κραυγάζοντας ότι το πρόβλημα με τον Κουφοντίνα είναι ότι πρόκειται για "αμετανόητο δολοφόνο").

Εν πάση περιπτώσει, φωτογραφικός ή όχι, ο νόμος ψηφίστηκε. Τι συνεπάγεται αυτό για τον Κουφοντίνα, ο οποίος, όταν ψηφίστηκε, βρισκόταν σε αγροτικές φυλακές; Ο νόμος το προβλέπει: Κρατούμενος ο οποίος μετά τη μεταγωγή του σε αγροτικές φυλακές απωλέσει τις προϋποθέσεις "επαναμετάγεται στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη".

"Από το οποίο αρχικά μετήχθη". Δηλαδή στις φυλακές Κορυδαλλού, εφόσον από αυτές "μετήχθη". Σωστά; Λάθος. Ο Κουφοντίνας βρέθηκε από τις αγροτικές φυλακές της Κασσαβέτειας στις φυλακές Δομοκού. Εδώ η κυβέρνηση ξεπερνά τον εαυτό της: Πρώτα νομοθετεί φωτογραφικά και στη συνέχεια παραβιάζει τον ίδιο το (φωτογραφικό) νόμο που η ίδια ψήφισε.

Εδώ πλέον τίθεται ζήτημα δημοκρατίας και ζήτημα νομιμότητας. Και αυτό μας αφορά όλους. Και το αίτημα του Κουφοντίνα ήταν ένα και μόνο και αυτό ακριβώς που απορρέει από το νόμο: Να μεταχθεί στις φυλακές Κορυδαλλού, όπως προβλέπει ο νόμος. Ούτε να απελευθερωθεί, ούτε να πάρει άδεια, ούτε να "σουλατσάρει". Να οδηγηθεί πίσω στο υπόγειο κελί των φυλακών Κορυδαλλού, από το οποίο είχε μεταχθεί στην Κασσαβέτεια. Όπως προβλέπει ο νόμος. Ο φωτογραφικός νόμος που ψήφισαν γι’ αυτόν. Όλα τα άλλα που ακούγονται και γράφονται στη συζήτηση, από ανθρώπους που συνήθως δεν γνωρίζουν με ποιο αίτημα κάνει απεργία πείνας (και συνήθως επίσης δεν ενδιαφέρονται να το μάθουν) - αν είναι "αμετανόητος δολοφόνος", αν "απαιτεί από το κράτος το οποίο πολεμά" και διάφορα άλλα του ίδιου τύπου - είναι παντελώς αδιάφορα. Το ζήτημα είναι άλλο και είναι μείζον: Αν η κυβέρνηση (αυτή ή οποιαδήποτε κυβέρνηση) δικαιούται να παραβιάζει τον νόμο (και μάλιστα νόμο τον οποίο η ίδια ψήφισε επί τούτου). Και γιατί το κάνει.

Γράφεται ότι πρόκειται για μια ιδιότυπη βεντέτα της οικογένειας Μητσοτάκη με τον Κουφοντίνα. Από κάποιους γράφεται ως υπερασπιστικό επιχείρημα για την κυβερνητική στάση: "Ο πρωθυπουργός έχει προσωπική φόρτιση με το θέμα…". Μπορεί να μην το έχουν καταλάβει, αλλά δεν αποτελεί και το καλύτερο επιχείρημα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά μπορεί να έχει όση προσωπική φόρτιση θέλει και να μισεί όποιον θέλει και όσο θέλει. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν έχει το δικαίωμα να κυβερνά με βάση προσωπικές φορτίσεις, μίση, συμπάθειες και αντιπάθειες, ούτε να χρησιμοποιεί την εξουσία που του δίνει η θέση του για βεντέτες. Το κράτος δεν είναι τσιφλίκι του - όσο και αν πιθανότατα ως τέτοιο το θεωρεί.

Φοβάμαι όμως ότι δεν πρόκειται γι' αυτό. Ούτε και η (προσεκτική αλλά σαφώς διαφοροποιημένη) δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη συνηγορεί σε κάτι τέτοιο. Φοβάμαι ότι ο υπολογισμός είναι πολύ πιο ψυχρός και κυνικός: Θέλουν το θάνατο του Κουφοντίνα, επειδή κρίνουν ότι τους συμφέρει πολιτικά.

Σε μέρες που οι ανεπάρκειες και αντιφάσεις στη διαχείριση της πανδημίας δεν μπορούν πια να κρυφτούν. Σε μέρες που το "επιτελικό κράτος" επέδειξε σε όλο του το μεγαλείο τη διαχειριστική του ανικανότητα. Σε μέρες που η δυσοσμία της υπόθεσης Λιγνάδη ξεχείλισε σαν από βόθρο. Σ’ αυτές τις μέρες, ο θάνατος του Κουφοντίνα θα αλλάξει την ατζέντα στην ανέκαθεν αγαπημένη της Ελληνικής (ακρο)δεξιάς: "Νόμος και τάξη". Με τις ταραχές, που σίγουρα θα υπάρξουν, να τρομάζουν τους συντηρητικούς νοικοκυραίους με το φάντασμα της "ανομίας" και να καταστέλλονται με επίδειξη σκληρότητας από τα ένστολα καθάρματα του Χρυσοχοΐδη, ικανοποιώντας το σκληρό πυρήνα της εκλογικής της βάσης (Αν είδαμε τις σημερινές εικόνες σε φοιτητική κινητοποίηση, σκεφτείτε τι έχουν να δουν τα μάτια μας σε διαμαρτυρίες για ενδεχόμενο θάνατο Κουφοντίνα). Όπου κάθε διαφορετική φωνή θα στοχοποιείται ως έκφραση συμπάθειας στην τρομοκρατία. Όπου από την Αριστερά θα ζητούνται δηλώσεις μετανοίας. Ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση θα πιέζεται να τηρήσει αιδήμονα σιωπή μπροστά στο θάνατο ενός ανθρώπου και να ομνύει ότι καταδικάζει την τρομοκρατία και "τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται"• και κάθε μέλος της ή στέλεχός της που θα τολμάει να αρθρώσει διαφορετικό λόγο θα κρεμιέται στα μανταλάκια ως φίλος της τρομοκρατίας και θα καλείται ο Τσίπρας να το διαγράψει - ήδη το ζήσαμε πριν κάποιες μέρες.

Το έχω ξαναγράψει: Είναι αδίστακτοι. Οδηγούν έναν άνθρωπο στο θάνατο, επειδή κρίνουν ότι τους συμφέρει πολιτικά. Ψυχρά, υπολογισμένα και κυνικά. Εκ προθέσεως και εκ προμελέτης. Αυτό αποτελεί ζήτημα δημοκρατίας. Τίποτα λιγότερο. Και βεβαίως, ουδεμία έκπληξη από την αντίδραση του σκληρού πυρήνα της εκλογικής τους βάσης - αυτό το δύσοσμο μείγμα ακροδεξιών, θρησκόληπτων νοικοκυραίων. Υπάρχουν όμως στην εκλογική τους βάση κάποιοι άλλοι, που δηλώνουν "φιλελεύθεροι" - κάποιοι ακόμα και… "αριστεροί". Είδα ελάχιστους ανθρώπους (όπως ο καθηγητής Αριστείδης Χατζής - που αμέσως στοχοποιήθηκε από τα ταϊσμένα παπαγαλάκια), οι οποίοι, από τη δική τους οπτική γωνία (του φιλελεύθερου), τοποθετήθηκαν - προς τιμή τους - υπέρ μιας λύσης του ζητήματος. Οι άλλοι; Έχει αλλοτριώσει πλήρως τη συνείδησή τους η εξουσία και η δίψα της εξουσίας ή ο "φιλελευθερισμός" τους ήταν ανέκαθεν της ποιότητας του "φιλελευθερισμού" του Μαρκεζίνη ή του Πινοσέτ;»

ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com