Αν καταδικαστεί ο Τζούλιαν Ασάνζ, η ερευνητική δημοσιογραφία απανταχού της γης έχει κάθε λόγο να ανησυχεί. Η καταδίκη του θα είναι σήμα φίμωσης: Οποιαδήποτε αποκάλυψη «απορρήτων εγγράφων» ή στοιχείων για σκάνδαλα, για ειδεχθείς κρατικές επιχειρήσεις (πόλεμοι, σαμποτάζ κλπ) και για ποικίλες ανομίες των κυβερνήσεων θα εγκυμονούν τον κίνδυνο διώξεων για ΜΜΕ και δημοσιογράφους.
Όλα τα κράτη φοβούνται τις αποκαλύψεις, γιατί συνήθως έχουν κάτι να κρύψουν. Ειδικά εκείνα που άρχουν στον πλανήτη. Γι’ αυτό έχουν θεσπίσει αυστηρό θεσμικό πλαίσιο προστασίας, που δεν αφορά μονάχα τα αυτονόητα (π.χ. Απόρρητα Σχέδια για την Εθνική Αμυνα κ.α.), αλλά και έκνομες επιχειρήσεις εντός ή εκτός του εθνικού χώρου.
Πολλά τα παραδείγματα. Όπως, ας πούμε, η επιδρομή εναντίον του Ιράκ με πρωταγωνιστές το δίδυμο Μπους-Μπλερ και επιχείρημα ένα κραυγαλέο ψέμα. Τα δήθεν χημικά του Σαντάμ (Θα αναφέρουμε παρακάτω πως στήθηκε αυτή η κυνική επιδρομή και πως αποκαλύφθηκε).
Η υπόθεση Ασάνζ /Wikileaks –ηχηρές αποκαλύψεις για δυσώδεις, μυστικές επιχειρήσεις – , καθώς και ανάλογα δημοσιογραφικά εγχειρήματα είναι ελάχιστα μπροστά στον αριθμό των σκοτεινών υποθέσεων που δεν βλέπουν ποτέ το φως της δημοσιότητος.
Κι αν κάποτε βγαίνει κάτι στο φως, δεν έχει παρά μία πρακτική αξία: την υπόμνηση ότι οι συνωμοσίες, ο κυνισμός, τα συμφέροντα, οι εκβιασμοί και τα ποικίλα εγκλήματα των κυρίαρχων της οικουμένης δεν αποτελούν εξαίρεση αλλά κανόνα στις διεθνείς σχέσεις και τις παγκόσμιες εξελίξεις.
Γι αυτό αξίζει τον κόπο η ερευνητική δημοσιογραφία. Γι’ αυτό οι Ασάνζ της υφηλίου και τα τολμηρά ΜΜΕ, ειδικά εκείνα που (επι)κρίνουν την εξουσία ή την αντιστρατεύονται, προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στην κοινωνία. Όμως, υπάρχουν και τολμητίες εκτός ΜΜΕ. Που πασχίζουν για την αλήθεια και ρισκάρουν. Όπως εκείνος ο γενναίος Αμερικανός πρεσβευτής, που ενεπλάκη στην υπόθεση με τα χημικά του Σαντάμ.
Ιδού τι είχε συμβεί: Λίγους μήνες πριν από την εισβολή στο Ιράκ, ο αμερικανός πρεσβευτής στην Γκαμπόν, Τζόζεφ Γουίλσον ,πήρε εντολή να πάει στη Νιγηρία για να βρει πειστήρια σχετικά με το ουράνιο που-σύμφωνα με την CIA- έστελνε η Νιγηρία στον Σαντάμ για χημικά όπλα.
Ο άνθρωπος, μετά από επιτόπιες έρευνες, ενημέρωσε την Ουάσιγκτον ότι δεν βρήκε τίποτε. Παρ΄ όλα αυτά, ο Μπους δήλωσε ότι βρέθηκαν επιλήψιμα στοιχεία! Και μετά από δύο μήνες( Μάρτιος 2003) έδωσε εντολή για εισβολή στο Ιράκ. Λίγο αργότερα, τον Ιούλιο του 2003, ο Γουίλσον αγανακτισμένος αρθρογραφεί στους New York Times και αποκαλύπτει την αλήθεια. Ότι η Νιγηρία δεν προμήθευε ουράνιο στον Σαντάμ.
Σάλος και νέα αποκάλυψη: Τα στοιχεία της CIA ήταν πλαστά. Όμως αντί να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, τιμωρήθηκε ο Γουίλσον: Υπήρξε διαρροή από ανθρώπους των Μπους και Τσένι ότι η σύζυγός του είναι πράκτορας της CIΑ. Έτσι, η σύζυγός του απολύθηκε στιγματισμένη και εκείνος σύρθηκε στα δικαστήρια με βαριές κατηγορίες…
Αυτά, λοιπόν, για τον Ασάνζ, τους τολμητίες, τα κρυμμένα μυστικά και την αφανέρωτη αλήθεια. Και όσοι μιλούν αστόχαστα και με κάθε ευκαιρία για συνωμοσιολογία-όχι πως δεν υπάρχει κι αυτή- προσπαθούν να καλύψουν μια αρχέγονη αλήθεια. Ότι τον κόσμο δυναστεύουν οι ισχυροί, ωμά και κυνικά, αδιαφορώντας για το δίκαιο, την ηθική και την αλήθεια.
Ο ζωγραφικός πίνακας που πλαισιώνει τη σελίδα (“Μέρες του 1967”, 1970) είναι έργο του Δήμου Σκουλάκη.
ΠΗΓΗ: https://antifono.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.