Η ΕΡΤ, η απεργία στον Τύπο και οι απεργοσπάστες

Ιουνίου 17, 2013 από seisaxthiablog

Η απεργία στον Τύπο (ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα), ως ένδειξη αλληλεγγύης στους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, έχει ουσιαστικά τελειώσει. Οι άδειες σε μια σειρά εφημερίδες να εκδώσουν απεργιακό φύλλο, που έδωσε το βράδυ της Κυριακής η  Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζόμενων Ενώσεων του Τύπου δεν είναι τίποτα περισσότερο από το φύλο συκής για το σπάσιμο της απεργίας με υποκριτικές διακηρύξεις ότι η απεργία συνεχίζεται.

Κι αυτή η υποκρισία χαρακτηρίζει τους πάντες, δηλαδή όλα τα όργανα και όλες τις παρατάξεις στον χώρο του Τύπου. Το συνδικαλιστικό αυτό… κίνημα σε όλους τους κλάδους των ΜΜΕ και σ’ όλες τις εκφάνσεις του, συλλογικές ή παραταξιακές, αν δεν έχει ήδη εκπνεύσει, πνέει τα λοίσθια. Υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει -όσο οι εργαζόμενοι δεν είναι σε θέση να το στείλουν στον κάλαθο των αχρήστων- για να τηρούνται κάποια γενικά συνδικαλιστικά προσχήματα που στην άσκησή τους πάντοτε καταλήγουν προς όφελος των ιδιοκτητών μέσων μαζικής ενημέρωσης. Δηλαδή των εκδοτών και των καναλαρχών.

Συγκεκριμένα αυτό το «κίνημα»:

- Δεν είναι σε θέση να οργανώσει καμία απεργία παρά και ενάντια στη θέληση των αφεντικών.

- Οι απεργίες που οργανώνει έχουν απόλυτη επιτυχία όταν τα ιδιοκτήτες ΜΜΕ αποφασίζουν να κλείσουν τα μέσα που διαθέτουν και καταλήγουν σε πλήρη αποτυχία όταν οι τελευταίοι αποφασίζουν να τ’ ανοίξουν. Έτσι έγινε και αυτή τη φορά.

- Οι δικαστικές προσφυγές των ιδιοκτητών του Τύπου (έντυπου και ηλεκτρονικού) κατά των απεργιών είναι το άλλοθι των συνδικαλιστικών οργανώσεων για το τέλος των κινητοποιήσεων. Οι οργανώσεις αυτές, μαζί και οι παρατάξεις που λειτουργούν στο πλαίσιό τους, δεν έχουν ούτε την θέληση ούτε την δύναμη να περιφρουρήσουν τις απεργίες, να εμποδίσουν την απεργοσπασία, να προστατεύσουν τους εργαζόμενους που θέλουν να απεργήσουν αλλά εκβιάζονται με την δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης πάνω από τα κεφάλια τους ώστε να εργαστούν κανονικά και… απεργοσπαστικά. Αυτό φάνηκε περίτρανα και αυτή τη φορά.

Ας δούμε όμως πώς εξελίχθηκε αυτό, το ίδιο κάθε φορά, σκηνικό και στην τωρινή απεργία.

Πώς οργανώθηκε η απεργία

Την Τρίτη 11/6 η κυβέρνηση ανακοίνωσε το λουκέτο στην ΕΡΤ και εξέδωσε την γνωστή Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και την Κοινή Υπουργική Απόφαση που την συνόδευε ως επίφαση νομιμότητάς του πραξικοπήματος στην κρατική ραδιοτηλεόραση. Το βράδυ, λίγο πριν τα μεσάνυχτα έπεσε και το σήμα ΕΡΤ. Μετά τα μεσάνυχτα, δηλαδή τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης 14/6 τα Διοικητικά Συμβούλια της ΠΟΕΣΥ, της ΠΟΣΠΕΡΤ και της ΠΟΕΠΤΥΜ αποφάσισαν διαρκή απεργιακή κινητοποίηση των δημοσιογράφων, των τεχνικών και των διοικητικών υπαλλήλων σε όλα τα δημόσια και ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης με 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες. Η απεργία σε όλα τα ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα, καθώς και στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τη ΓΓΕ-ΓΓΕ, άρχισε από τις 6:00 το πρωί, της Τετάρτης και η απεργία σε όλα τα έντυπα μέσα, εφημερίδες και περιοδικά, άρχισε από τις 6:00 το πρωί, της Πέμπτης, 13/6. Έτσι δόθηκε η δυνατότητα στα συγκροτήματα του Τύπου να συγκεντρώσουν την ύλη για τις κυριακάτικες εκδόσεις τους και να είναι καθόλα έτοιμα για έκδοση κυριακάτικων απεργοσπαστικών φύλλων εφόσον το επιθυμούσαν.

Από την απεργία εξαιρέθηκαν τα μέσα που θα πρόβαλλαν το απεργιακό πρόγραμμα των εργαζομένων της ΕΡΤ.

Μέτρα για την περιφρούρηση της απεργίας ειδικά στα κυριακάτικα φύλλα δεν ελήφθησαν. Όλοι γνώριζαν πως οι εκδότες δεν επρόκειτο να θυσιάσουν τις κυριακάτικες εκδόσεις τους οι οποίες τους αποφέρουν μεγάλα κέρδη γιατί έχουν υψηλή αναγνωσιμότητα και πολλές διαφημίσεις (ολοσέλιδες, μικρές και ένθετες- δηλαδή διαφημιστικά φυλλάδια).

Επίσης κανένας συντονισμός δεν έγινε ώστε η απεργία να περιφρουρηθεί κι ακόμη περισσότερο να διασφαλιστεί σε όλη την αλυσίδα παραγωγής. Μια απεργία αυτής της έκτασης και για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα -όπως το ζήτημα της κρατικής ραδιοτηλεόρασης- δεν μπορεί να μην συνοδεύεται με απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλη την αλυσίδα παραγωγής (από την συγγραφή των άρθρων και των ρεπορτάζ που αφορά τα μέλη της ΕΣΗΕΑ, ως την εκτύπωση που αφορά τα συνδικαλιστικά όργανα των τυπογράφων) έτσι ώστε να αχρηστεύεται η οποιαδήποτε προσπάθεια απεργοσπασίας στους ενδιάμεσους κρίκους της έκδοσης απεργοσπαστικών φύλλων. Για παράδειγμα, η Ομοσπονδίας Τύπου και Χάρτου που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ ενώ διακήρυξε την αλληλεγγύη της στους εργαζόμενους της ΕΡΤ δεν προχώρησε σε καμία απεργιακή κινητοποίηση ώστε να μπλοκάρει στα τυπογραφεία την έκδοση απεργοσπαστικών φύλλων. Αντίθετα το βράδυ της Παρασκευής 14/6 όταν η δουλειά είχε γίνει και τα αφεντικά του Τύπου είχαν τυπώσει ή τύπωναν τα απεργοσπαστικά τους φύλλα, η εν λόγω Ομοσπονδία έβγαλε ανακοίνωση καταγγελίας (βλέπε εδώ και εδώ) της ΕΣΗΕΑ γιατί, λέει, δεν περιφρούρησε την απεργία της. Ο ένας φαρισαίος κατηγορούσε τον άλλον φαρισαίο για φαρισαϊσμό. Θα άξιζε όμως τον κόπο να απαντήσει η εν λόγω ταξικά προσανατολισμένη ομοσπονδία: Γιατί δεν προκήρυξε απεργία συμπαράστασης στους εργαζόμενους στην ΕΡΤ; Προφανώς δεν ήθελε. Αλλά αν υποθέσουμε ότι ήθελε, ήταν σε θέση να την περιφρουρήσει στα Τυπογραφεία, για παράδειγμα εκεί που τυπώνουν το Συγκρότημα Λαμπράκη και ο Μπόμπολας ή εκεί που τυπώνει ο Αλαφούζος;

Τα απεργοσπαστικά φύλλα και η Τυποεκδοτική

Οι εφημερίδες που έβγαλαν κυριακάτικα απεργοσπαστικά φύλα (ορισμένες τα κυκλοφόρησαν από το Σάββατο το πρωί) είναι: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΒΗΜΑ, ΕΘΝΟΣ, ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, REAL NEWS, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, ΒΡΑΔΥΝΗ, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Επίσης απεργοσπαστικά φύλλα κυκλοφόρησαν το Σάββατο τα ΝΕΑ, τα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, το ΚΑΡΦΙ, ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ, η ΑΞΙΑ, το ΚΕΦΑΛΑΙΟ, η ΕΣΤΙΑ. Τέλος, απεργοσπαστικά φύλλα έβγαλαν όλες ή σχεδόν όλες οι αθλητικές εφημερίδες και το Σάββατο και την Κυριακή.

Ορισμένα απεργοσπαστικά φύλλα εφημερίδων (Ελεύθερος Τύπος, Ο Κόσμος του Επενδυτή, Βραδυνή, Γαύρος και Ριζοσπάστης) τυπώθηκαν στην ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ, στο τυπογραφείο του ΚΚΕ, στο μόνο τυπογραφείο που η Ομοσπονδία Τύπου και Χάρτου θα μπορούσε σίγουρα να επιβάλει τις αποφάσεις της αν είχε λάβει απόφαση να μπλοκάρει απεργοσπαστικές εκδόσεις. Όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και απολύτως κυνικά αλλά καθόλου ταξικά, αγωνιστικά και ηρωικά, όπως δηλαδή θέλουν τα παρουσιάσουν τα κομματικά μέσα ενημέρωσης. Η εν λόγω ομοσπονδία, όπως υπονοήσαμε πιο πάνω, δεν έχει καμία δυνατότητα να πάρει και να εφαρμόσει απεργιακές αποφάσεις στο σύνολο του κλάδου της. Έτσι δεν πήρε καμία απόφαση για απεργία γιατί αυτή θα μπορούσε να την εφαρμόσει μόνο στην Τυποεκδοτική. Αλλά αν συνέβαινε αυτό τότε ο μόνος χαμένος οικονομικά, στο σύνολο των τυπογραφείων, θα ήταν η κομματική επιχείρηση η οποία ενδεχομένως να έχανε και συμβόλαια εκτύπωσης των εφημερίδων που εκτυπώνει μέχρι σήμερα. Αυτή είναι η αλήθεια. Το κεφάλαιο στο χώρο του Τύπου τους έχει δεμένους πισθάγκωνα και τους υποχρεώνει να παίρνουν ή να μην παίρνουν τις αποφάσεις που θέλει και το εξυπηρετούν. Οι κομματικοί όμως συνδικαλιστές κρατάνε τα γραφεία διοικήσεως μιας ομοσπονδίας που ορκίζεται στην ταξική πάλη, την οποία δεν μπορεί να υπηρετήσει ούτε κατ’ ελάχιστον, κι έτσι τραυματίζουν ανεπανόρθωτα την ιστορική ταυτότητα του ΚΚΕ ως εργατικού κόμματος. Την γελοιοποιούν και την λερώνουν. Ο πολύς κόσμος ούτε γνωρίζει ούτε αντιλαμβάνεται τί είδους μετάλλαξη έχει υποστεί το ΚΚΕ ιδιαίτερα με το τελευταίο του συνέδριο. Αντιλαμβάνεται το κόμμα με τους ιστορικούς- ταξικούς ιδεολογικοπολιτικούς όρους που το έχει κατατάξει στη συνείδησή τους. Έτσι όταν το καταδικάζει, το καταδικάζει και πάλι ως εργατικό, μαρξιστικό- λενινιστικό κόμμα. Όπως χοντρικά το έχει αντιληφθεί. Όχι ως κάτι άλλο.

Το απεργοσπαστικό φύλλο του Ριζοσπάστη

Όπως προαναφέραμε απεργοσπαστικό φύλλο την Κυριακή έβγαλε και ο Ριζοσπάστης το οποίο ονόμασε ψευδεπίγραφα «απεργιακός Ριζοσπάστης». Στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας, στο πάνω, με έντονα γράμματα υπήρχε ανυπόγραφο άρθρο το οποίο έφερε τον τίτλο «Ο ‘‘Ριζοσπάστης’’ κυκλοφορεί σήμερα απεργιακός». Στο ίδιο πλαίσιο ήταν και το περιεχόμενο του άρθρου. Να εξηγήσει δηλαδή το πόσο απεργιακό ήταν το φύλλο. Την Κυριακή το απόγευμα, αναρτήθηκε στον 902.gr άρθρο μες τίτλο «Ο απεργιακός ‘‘Ριζοσπάστης’’ και η απεργία των δημοσιογράφων για την ΕΡΤ». Για άλλη μία φορά, όπως στην περίπτωση της Ομοσπονδίας Τύπου και Χάρτου, οι φαρισαίοι κατηγορούσαν τους άλλους φαρισαίους για φαρισαϊσμό.

Διαβάζουμε στο άρθρο: «Ο ‘‘Ριζοσπάστης’’ που κυκλοφορεί σήμερα Κυριακή είναι απεργιακός. Τυπώθηκε χωρίς το ένθετο της Ιστορίας και το 24σέλιδο ένθετο ‘‘7 Μέρες’’, που περιέχονται στην κλασική κυριακάτικη ύλη της εφημερίδας και διακινείται στην τιμή του 1,50 ευρώ, αντί για 2,50 που κοστίζει ο ‘‘Κυριακάτικος Ριζοσπάστης’’. Ο απεργιακός ‘‘Ριζοσπάστης’’ καταγράφει το ρεπορτάζ από την απεργία και τη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση της Πέμπτης για την ΕΡΤ, προβάλλει τις δραστηριότητες του ΚΚΕ και του ταξικού κινήματος για να εκφραστεί η αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της δημόσιας τηλεόρασης, περιέχει άρθρα και σχόλια για τη στάση και τους ελιγμούς των κομμάτων της συγκυβέρνησης και των άλλων πολιτικών δυνάμεων, για το στρατηγικό χαρακτήρα της επίθεσης που εξαπολύει η κυβέρνηση σε βάρος όλων των εργαζόμενων και του λαού. Στην αιχμή αυτής της επίθεσης βρίσκεται τώρα η ΕΡΤ.

Η έκδοση και κυκλοφορία του απεργιακού ‘‘Ριζοσπάστη’’, είναι μια ακόμα συμβολή του ΚΚΕ και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Κόμματος στον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ και όλων των εργαζόμενων στους οργανισμούς του Δημοσίου, που με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης οδηγούνται σε λουκέτο-εξπρές, με χιλιάδες απολύσεις. Ο απεργιακός ‘‘Ριζοσπάστης’’ είναι το ‘‘αντίπαλο δέος’’ στη «δημοσιογραφία» των μεγαλοεργολάβων – μεγαλοεκδοτών, που κυκλοφόρησαν απεργοσπαστικά φύλλα. Για τα δικά τους συμφέροντα και για τα συμφέροντα του κράτους, που τους υπηρετεί, γίνεται πρώτα απ’ όλα τα κλείσιμο της ΕΡΤ. Από αυτή την άποψη, η απεργοσπασία που επέβαλαν στα Μέσα τους και το περιεχόμενο των κυριακάτικων έντυπων, που κυκλοφόρησαν το Σάββατο, δεν απαντά στα συμφέροντα των εργαζομένων, υπονομεύει αντικειμενικά τον αγώνα τους».

Εδώ δεν έχουμε απλό φαρισαϊσμό. Έχουμε συναγωνισμό με τις κίτρινες συνδικαλιστικές ηγεσίες- συλλογικές και παραταξιακές- για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος φαρισαίος.

Γιατί είναι απεργιακός ο Ριζοσπάστης που κυκλοφόρησε; Γιατί, λέει, δεν έχει τα ένθετα του κυριακάτικου φύλλου και γιατί κοστίζει 1,5 ευρώ και όχι 2,5 ευρώ. Άρα δηλαδή κυκλοφόρησε ως καθημερινός απεργοσπαστικός και όχι κυριακάτικος απεργοσπαστικός. Καλά. Στο τυπικό της έκδοσης δεν πρόκειται να κολλήσει κανένας. Η ουσία μετράει. Και η ουσία λέει ότι ο Ριζοσπάστης κυκλοφόρησε χωρίς να έχει πάρει την άδεια έκδοσης εν μέσω απεργίας από κανένα συνδικαλιστικό όργανο. Τέτοια άδεια πήρε μόνο το βράδυ της Κυριακής. Όταν δηλαδή είχε ήδη κυκλοφορήσει το κυριακάτικο δήθεν απεργιακό του φύλλο. Επομένως οι ιθύνοντες του ριζοσπάστη και η καθοδήγηση του ΚΚΕ οφείλουν να δώσουν εξηγήσεις γιατί έβαλαν δημοσιογράφους και άλλους εργαζόμενους στην εφημερίδα να δουλέψουν, τους οποίους, εκείνη τη χρονική στιγμή, τα συνδικαλιστικά τους όργανα -με την σύμφωνη γνώμη της κομματικής παράταξης στην ΕΣΗΕΑ- είχαν διατάξει σε θέση απεργιακής μάχης.

Γιατί είναι απεργιακός ο Ριζοσπάστης που κυκλοφόρησε; Γιατί, λέει, καταγράφει το ρεπορτάζ από την απεργία και τη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση της Πέμπτης κλπ, κλπ, κλπ. Στην πραγματικότητα δεν βγήκε για να υπηρετήσει την απεργία αλλά για να αξιοποιήσει την απεργία και το ζήτημα της ΕΡΤ ώστε να προβάλει το ΚΚΕ και τις μετωπικές οργανώσεις του εξαφανίζοντας όλους τους άλλους χώρους και φορείς που είχαν ταχθεί με την απεργία. Αν κάποιος δεν είχε ιδέα τι γίνεται στην Ελλάδα και διάβαζε το συγκεκριμένο φύλλο της εφημερίδας θα νόμιζε ότι υπάρχει το ζήτημα του λουκέτου στην ΕΡΤ και μια απεργία για την οποία υπάρχει μόνο το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ και όλες οι άλλες μετωπικές οργανώσεις του κόμματος. Όλοι οι άλλοι είναι εχθροί και απέναντι. Από τους ιθύνοντες του Ριζοσπάστη και του κόμματος διαφεύγει εδώ και πολύ καιρό ότι όλος ο κόσμος δεν κινείται γύρω από αυτούς κι ότι για να υπηρετήσεις σωστά την ταξική πάλη από την σκοπιά των εργαζομένων πρέπει να εκλαμβάνεις και να παρουσιάζεις την πραγματικότητα όπως ακριβώς είναι. Αλλιώς ή καταντάς γραφικός ή λειτουργείς εξ αντικειμένου ως σύμμαχος του ταξικού αντιπάλου. Συνήθως συμβαίνουν και τα δύο.

Ας δούμε όμως την ύλη του απεργοσπαστικού Ριζοσπάστη της Κυριακής. Πέραν των προαναφερόμενων για τον χαρακτήρα των άρθρων και των ρεπορτάζ, από τις 32 σελίδες της έκδοσης οι δύο είχαν διεθνή θέματα, μία ειδήσεις από την «Κομματική ζωή και δράση του ΚΚΕ», τρεις σελίδες είχαν το εβδομαδιαίο τηλεοπτικό πρόγραμμα των καναλιών, μία είχε τα θέατρα, μία μνημόσυνα και μια τα εφημερεύοντα νοσοκομεία, φαρμακεία κλπ. Επίσης υπήρχαν δύο ολοσέλιδες διαφημίσεις: Η μία της τράπεζας Πειραιώς και η άλλη του ΟΠΑΠ. Από τις μικρότερες διαφημίσεις η μία ήταν της HONDOS CENTER και οι άλλες της ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ. Πού ακούστηκε απεργιακό φύλλο να έχει διαφημίσεις; Και μόνο αυτό υπονόμευε την όποια -ας δεχτούμε χάριν της συζητήσεως- καλή πρόθεση, αφού καθιστούσε το οικονομικό όφελος της έκδοσης προφανές και αδιαφιλονίκητο. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι ο Ριζοσπάστης, από τον περασμένο Δεκέμβριο μέχρι και σήμερα, απολύει συνεχώς εργαζόμενους (από τρεις έως πέντε κάθε τέλη του μηνός) δεν είναι καθόλου παράλογο να υποθέσει κάποιος ότι επιδιώχθηκαν με την έκδοση οικονομικά οφέλη για να αξιοποιηθούν στις απολύσεις που αναμένεται να γίνουν στο τέλος Ιουνίου.

Όλα αυτά είναι ντροπιαστικά για την ταυτότητα που έχει κατακτήσει το ΚΚΕ με την ιστορία και τη δράση του. Ενδεχομένως ορισμένοι να μην ενδιαφέρονται καθόλου γι’ αυτό. Ενδιαφέρονται όμως οι κομμουνιστές μέσα και έξω από το κόμμα. Γιατί το κόμμα δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Έχει ιστορία και είναι ιστορική ανάγκη να υπάρχει ένα πραγματικό μαρξιστικό λενινιστικό κόμμα στη χώρα, ένα ΚΚΕ που να τιμάει τον τίτλο του. Ένα τιμημένο ΚΚΕ.

Εργατικός Αγώνας