“Δεν θα σωπάσω” (2016) σε σκηνοθεσία Θόδωρου Μαραγκού

Η κινηματογραφική πρόταση της ημέρας από τον φίλο Θοδωρή Μαραγκό:
"Η χώρα δεν έχει μέλλον με αυτούς τους θλιβερούς πολιτικούς. Πάντα δήλωνα αριστερός, αλλά όχι σκέτο. Ήμουν Έλληνας αριστερός. Τώρα που το αριστερός έχει φθαρεί, λέω ότι είμαι μόνο Έλληνας. Η λέξη αυτή δεν έχει ψευτίσει. Έχω όμως πεισμώσει. Εξακολουθώ να πιστεύω τα ίδια που πίστευα, πιο δυναμωμένα, ψαγμένα και ξεκαθαρισμένα".

Από: Σαμάντη Κώστα

“Δεν θα σωπάσω” (2016)

σε σκηνοθεσία Θόδωρου Μαραγκού 

ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΠΑΣΩ

“Η ταινία άρχισε να γυρίζεται στο τέλος του 2014 και ολοκληρώθηκε πριν από το δημοψήφισμα της 6 Ιουλίου 2015. Ενώ ετοιμαζόμουν να την προβάλλω δημόσια, έρχεται η εξωφρενική πράξη του κ Τσίπρα, το ΟΧΙ του Ελληνικού λαού να το κάνει.. ΝΑΙ!!!. Τότε ακύρωσα όλη την ταινία, πέταξα όλα τα dvd, που είχα τυπώσει και άρχισα να την ξαναφτιάχνω σχεδόν από την αρχή με ότι συνεπάγεται αυτό. Συμπεριέλαβα στους μνημονιακούς, Γιωργάκη Παπανδρέου, Βενιζέλο ,Σαμαρά και τον Τσίπρα! Η ταινία τελείωσε με την σημερινή τελική μορφή της, γύρω στον Μάρτιο του 2016, εμπλουτισμένη ΚΑΙ με τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, ΚΑΙ όλων των ΔΗΘΕΝ. Τον τίτλο “ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΠΑΣΩ” τον έκανα “ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΠΑΣΩ” γιατί πιστεύω ότι η παρούσα φάση, έχει ανάγκη περισσότερο το ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΠΑΣΩ! Εύχομαι την ταινία να την δουν όλοι οι Έλληνες και όλοι οι Φιλέλληνες, για να επιτελέσει τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε.

  Αφιερώνεται σε όλους όσους οραματίζονται μια ελεύθερη, ανεξάρτητη και δημοκρατική Ελλάδα!”

Θόδωρος Μαραγκός

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΑΓΟΥ (20 Μαΐου 2016 )

Με αφορμή την νέα του ταινία ο σκηνοθέτης Θόδωρος Μαραγκός δηλώνει θυμωμένος με όσα γίνονται στη χώρα και θυμάται το “προφητικό” κινηματογραφικό παρελθόν του…

Είναι θυμωμένος. Πολύ. Αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας τον ξεπερνούν. Η κρίση έχει επηρεάσει άλλωστε και τη δική του καθημερινότητα. «Βγαίνουν ξεδιάντροπα στα κανάλια και λένε ότι δεν θα κοπούν οι συντάξεις κάτω από 1000 ευρώ. Η δική μου σύνταξη ήταν 820 ευρώ και μου έκοψαν 130. Μόνο επειδή η ζωή μου ήταν ανέκαθεν λιτή κι επειδή δεν χρωστάω σε καμία τράπεζα, μπορώ να περιφρουρώ τον θυμωμένο μου εαυτό, να επιβιώνω και να δημιουργώ». Με γενναία ειλικρίνεια δηλώνει ότι αν συναντούσε την Μέρκελ θα της έλεγε τα μπινελίκια που της ρίχνει και από μακριά. Δε μένει όμως στις φαντασιώσεις. Αντιδρά σε αυτά που συμβαίνουν και τις περισσότερες φορές μάλιστα, με τον καλύτερο τρόπο: τη δημιουργία.

«Πώς να σωπάσω»

«Κατάφερα με τους φίλους και τους μαθητές μου, που όλοι υποφέρουν αβάσταχτα από την κρίση, να κάνουμε την ταινία «Πώς να σωπάσω». Ένοιωσα την ανάγκη ως Έλλην και ως καλλιτέχνης να μη σωπάσω, να πάρω  θέση σε αυτά τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στην πατρίδα μας. Αποφάσισα να καταθέσω τον προσωπικό μου λόγο για τους 10 χιλιάδες νεκρούς, για τα 2 εκατομμύρια άστεγους και άνεργους και για τη νεολαία μας που φεύγει στο εξωτερικό. Η ταινία δεν είναι μόνο καταγγελτική αλλά ταυτόχρονα αισιόδοξη. Τονίζει την αλληλεγγύη του λαού μας και τη διαχρονική του αντίσταση. Δίνει έμφαση στον πολιτισμό μας και παράλληλα είναι ψυχαγωγική. Η ταινία προβλήθηκε στα Φεστιβάλ Καλαμάτας και Χαλκίδας -όπου βραβεύτηκε- και προβάλλεται σε πολιτιστικούς συλλόγους, σε πνευματικά κέντρα και σε σχολεία. Μετά από κάθε προβολή ακολουθεί συζήτηση με το κοινό». Τα παιδικά χρόνια του Θεόδωρου Μαραγκού ήταν δύσκολα, φτωχά και σκληρά, αλλά «με όνειρα φυλαγμένα καλά στην ψυχή για να μη μου τα πάρουν». Θυμάται πάντα τη δραματική προσπάθεια του πάμπτωχου πατέρα του να μεγαλώσει εκείνον και την αδελφή του αλλά και τα λόγια της μάνας του, η οποία από τότε του μιλούσε για τους ψευτοαριστερούς. «Και σήμερα βλέπω να επιβεβαιώνονται τα λόγια της. Η χώρα δεν έχει μέλλον με αυτούς τους θλιβερούς πολιτικούς. Πάντα δήλωνα αριστερός, αλλά όχι σκέτο. Ήμουν Έλληνας αριστερός. Τώρα που το αριστερός έχει φθαρεί, λέω ότι είμαι μόνο Έλληνας. Η λέξη αυτή δεν έχει ψευτίσει. Έχω όμως πεισμώσει. Εξακολουθώ να πιστεύω τα ίδια που πίστευα, πιο δυναμωμένα, ψαγμένα και ξεκαθαρισμένα».

Θανάσης Βέγγος, ο εθνικός σταρ

Με τον Θανάση Βέγγο, ο Μαραγκός έχει κάνει δυο ταινίες, το «Από που πάνε για τη χαβούζα» και το «Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι». «Ο Βέγγος ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση. Σπουδαίος άνθρωπος, σπουδαίος δραματουργός. Δεν ήταν δήθεν. Ήταν ένας γνήσιος λαϊκός ηθοποιός, μια αστείρευτη συναισθηματική πηγή που ανάβλυζε διαρκώς συγκίνηση και ευθυμία. Εξέφραζε πολλά από τα θετικά χαρακτηριστικά του ελληνικού λαού, ο Θανάσης. Για το εμπορικό κύκλωμα, όμως, ήταν ένας ανθρωπάκος που έπρεπε να τρώει συνέχεια καρπαζιές, να σκύβει το κεφάλι και να λέει «αφεντικό». Γι αυτούς που έκαναν κουμάντο στο εμπορικό σινεμά και που σε όλες τις ταινίες έβαζαν και από ένα «δουλικό» (υπηρέτρια) και το κακομεταχειρίζονταν, ο Βέγγος δεν έπρεπε να «σηκώσει κεφάλι» για να μην κάνουν το ίδιο και οι αμέτρητοι φίλοι του: ο ελληνικός λαός. Ο Βέγγος τότε ήταν εθνικός σταρ. Επηρέαζε πολύ κόσμο. Δεν θα τον άφηναν να γίνει πρότυπο. Ο χώρος ήταν αμείλικτος. Ο εμπορικός κινηματογράφος έπαιζε το ρόλο που παίζουν σήμερα τα ΜΜΕ. Προωθούν συγκεκριμένη αποπροσανατολιστική ιδεολογία για να ελέγχουν όσο μπορούν περισσότερο τον κόσμο. Αυτό εγώ το έζησα σε όλη του την έκφανση όταν έκανα μαζί του το «Από που πάνε για τη χαβούζα». Από τη μια, εγώ να μη θέλω, με τίποτα, να υπάρξει η καρπαζιά και η λέξη αφεντικό και από την άλλη οι παραγωγοί να μη θέλουν σκηνές που ο Βέγγος σηκώνει το ανάστημά του. Στην ταινία «Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι» που ήταν δική μου παραγωγή, έδωσα στο ρόλο που θα υποδυόταν ο Θανάσης εκείνα τα χαρακτηριστικά που εκφράζουν τη δυναμική του πολιτισμού μας και ο ίδιος τον ερμήνευσε με θαυμαστό τρόπο. Ο κόσμος καταχάρηκε την ταινία γιατί είδε και τον Βέγγο έτσι όπως τον ήθελε κι εγώ είμαι περήφανος γι αυτό».

«Τι έχουν να δουν τα μάτια μου»

«Το 1979 επί «δεξιάς» ακόμα, με κάλεσαν κάποιοι αγρότες από τη Νάουσα να τραβήξω ένα πρωτοφανές γεγονός για τον αγροτικό κόσμο τότε. Το πέταγμα της παραγωγής τους, τα ροδάκινα, στις χωματερές. Έκλαιγαν οι άνθρωποι. «Πετάμε την εργασία μας, τον κόπο μας, την ψυχή μας. Μας ξεριζώνουν την καρδιά μας. Μόνο εσύ μπορείς να τα δείξεις» μου έλεγαν, «γιατί η κρατική τηλεόραση τα θάβει κι αυτή». Τότε δεν υπήρχαν τα ιδιωτικά κανάλια. Εγώ δεν μπορούσα να πάω τότε γιατί είχα ξεκινήσει το «Μάθε παιδί μου γράμματα». Όταν τελείωσα όμως, πήγα. «Τι ήρθες να κάνεις τώρα;», μου είπαν. «Να τραβήξω τις χωματερές», τους είπα. «Δεν θα τραβήξεις τίποτα. Σήκω και φύγε. Τώρα έχουμε ΠΑΣΟΚ», μου απάντησαν. «Μα δεν συνεχίζουν να πετάγονται τα ροδάκινα στις χωματερές»; «Τώρα μας συμφέρει γιατί θα πάρουμε επιδοτήσεις». «Και πριν δεν παίρνατε επιδοτήσεις»; «Τώρα έχουμε ΠΑΣΟΚ αγόρι μου, καταλαβαίνεις; Και το ΠΑΣΟΚ είναι πάνω απ’ όλα»! Και το ΠΑΣΟΚ «που ήταν πάνω απ’ όλα» την κυνήγησε την ταινία. Η αλλοτρίωση, των ιδεών και αξιών συντελέστηκε μπροστά στα μάτια μας στο άψε σβήσε. Μετά ακολούθησε και η διαφθορά. Πολλοί δεν ήθελαν να πιστέψουν αυτό που έβλεπαν με τα μάτια τους. Το ίδιο επαναλαμβάνεται και σήμερα με τον κόσμο που πιστεύει τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορούν να δουν την πραγματικότητα, γιατί «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πάνω απ’ όλα».

ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ

• 1969 Τσουφ Ταινία μικρού μήκους, κινουμένων σχεδίων. (πρώτο βραβείο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης).
• 1971 Σσσστ! Ταινία μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων. (πρώτο βραβείο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης).
• 1971 Οικόπεδο Δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους. (πρώτο βραβείο πανελλήνιου φεστιβάλ μικρού μήκους).
• 1973 Λάβετε θέσεις Ταινία μεγάλου μήκους. (τέσσερα πρώτα βραβεία φεστιβάλ Θεσσαλονίκης).
• 1975 Ο Αγώνας Δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους. (δεύτερο βραβείο και βραβείο κοινού φεστιβάλ Θεσσαλονίκης).
• 1978 Από που πάνε για τη χαβούζα Ταινία μεγάλου μήκους. (η εμπορικότερη ταινία της χρονιάς – συμμετοχή παραγωγής).
• 1980 Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι Ταινία μεγάλου μήκους. (πρώτο βραβείο σεναρίου στο Σαν Ρέμο). (δεύτερη εμπορικότερη ταινία της χρονιάς).
• 1981 Μάθε παιδί μου γράμματα Ταινία μεγάλου μήκους. (τέσσερα πρώτα βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης). (εμπορικότερη ταινία της χρονιάς).
• 1984 Τι έχουν να δουν τα μάτια μου Ταινία μεγάλου μήκους.
• 1989 Έμμονες Ιδέες Κινηματογραφημένη τηλεοπτική σειρά.
• 1990 Πέρα απ’ τον Ορίζοντα Κινηματογραφημένη τηλεοπτική σειρά.
• 1993 Ο Δραπέτης του Φεγγαριού Ταινία μεγάλου μήκους. (βραβείο β’ ανδρικού ρόλου φεστιβάλ Θεσσαλονίκης).
• 1998 Φιλιατρά, Ιδιαίτερη Πατρίδα Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους.
• 2000 Κοιτάζοντας τον Υμηττό Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους.
• 2002 Η οδύσσεια του Π. Ηλιόπουλου Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους.
• 2004 Ο Θεός είναι αόρατος γιατί είναι μικροσκοπικός Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους.
• 2005 Black μπεε… Ντοκιμαντέρ με fiction και animation, έγχρωμο, 77΄. (βραβείο β’ καλύτερης ταινίας τεκμηρίωσης στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης).
• 2008 Ισοβίτες[1] Ταινία μεγάλου μήκους
• 2015 Πως να Σωπάσω Ντοκιμαντέρ

ΠΗΓΗ: 

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com