Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2024

🎥 «Ο τέχνο-πίθηκος και η αλήθεια: Το ερώτημα για έναν νέο ανθρωπισμό»

🎥 «Ο τέχνο-πίθηκος και η αλήθεια: Το ερώτημα για έναν νέο ανθρωπισμό»

π. Νικόλαος Λουδοβίκος





Aπό την Εορτή των Τριών Ιεραρχών, Ημέρα των Ελληνικών Γραμμάτων, την Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2024 του Πανεπιστημίου Iωανίννων.


https://antifono.gr/o-techno-pithikos-alitheia/

Aπό την Εορτή των Τριών Ιεραρχών, Ημέρα των Ελληνικών Γραμμάτων, την Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2024 στο Αμφιθέατρο του Συνεδριακού Κέντρου «Κάρολος Παπούλιας» του Πανεπιστημίου Iωανίννων.

00:00 Εισαγωγή

00:39 Xαιρετισμός της Άννας Μπατιστάτου (πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων).

16:08 Πανηγυρικός λόγος της ημέρας: Ο τέχνο-πίθηκος και η αλήθεια: Το ερώτημα για έναν νέο ανθρωπισμό

Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος είναι καθηγητής Θρησκειολογίας και Ερμηνείας της Θρησκείας στο παιδαγωγικό τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2024

Γ Σαχίνης: Πλήρη κατάρρευσή αξιών, ρευστοποίηση & βίαιη επιβολή & το μετέωρο βήμα των κοινωνιών.




Μέσα σε ένα καταιγισμό από διεθνή κέντρα ελεγχόμενων ειδήσεων και πληροφοριών, η 4η εξουσία αυτοβαυκαλιζόμενη ως τέτοια, ελεγκτική ως προς την εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική, υποκρυπτόμενη πίσω από την δήθεν αντικειμενική ενημέρωση, πρέπει να βρει τον τρόπο να διαχωριστεί από το Κράτος και την κομματοκρατία.

Η δημοσιογραφία με τους όρους που λειτουργεί, κακοπληρωμένη όσον αφορά τους χιλιάδες εργαζόμενους στον τύπο και ελάχιστα εργατικά δικαιώματα, έχει πάψει να είναι λειτούργημα και έχει κι αυτή μετασχηματιστεί σε επάγγελμα, με το στίγμα της διαφθοράς το μέτωπο της.

Η τεχνητή νοημοσύνη προβάλει σα κίνδυνος, όμως σε έναν κόσμο που η πολιτεία και οι πολίτες έχουν αφοπλιστεί, μετατρεπόμενοι σε καταναλωτές και προϊόντα, χωρίς την δυνατότητα αντίστασης σε αυτές τις επιβαλλόμενες αλλαγές, άρα και ανήμποροι να τις σταματήσουν.

Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2023

Συγχώνευση φυσικού και ψηφιακού κόσμου: οδεύοντας προς έναν Phygital κόσμο




Της Σωτηρίας Ορφανίδου 


Η περίοδος που διανύουμε έχει ονομαστεί Μετα-ουμανιστική ή Μετα-ανθρωπιστική, ως διάδοχος της Ανθρωπιστικής περιόδου. Το κύριο χαρακτηριστικό του Μετα-ουμανισμού είναι η αμφισβήτηση του Ανθρωπισμού (ή Ουμανισμού), σύμφωνα με τον οποίο ο άνθρωπος υπερέχει όλων των υπόλοιπων βιολογικών ειδών και η βελτίωσή του προκύπτει κυρίως μέσω της κλασσικής παιδείας και των ανθρωπιστικών αξιών. Ο Μετα-ανθρωπισμός επιθυμεί να τοποθετήσει τον άνθρωπο μέσα σε ένα ευρύτερο σύμπαν και όχι πια στο κέντρο του κόσμου.

Ο Μετα-ουμανισμός −όρος που ανήκει εξίσου στους τομείς της φιλοσοφίας, της τεχνολογίας και των ανθρωπιστικών επιστημών− αφενός υποστηρίζει ότι η βελτίωση του ανθρώπου (που συχνά αναφέρεται ως «αναβάθμιση») μπορεί να επέλθει μέσω της βιοτεχνολογίας και αφετέρου προσεγγίζει τον κόσμο ως ένα σύνολο, στο οποίο καταλύονται τα όρια μεταξύ ανθρώπου και ζώου, έμβιων και μη έμβιων όντων, ανθρώπου και μηχανής, φυσικού και ψηφιακού κόσμου κ.λπ.

Η ιδέα μιας ενιαίας προσέγγισης στη μοντελοποίηση και την κατανόηση ανθρώπων, ζώων και μηχανών διατυπώθηκε από τον Norbert Wiener το 1950, ο οποίος υποστήριξε ότι άνθρωποι, ζώα και μηχανές λειτουργούν σύμφωνα με τις ίδιες αρχές όσον αφορά στη μετάδοση των πληροφοριών και στη διαχείριση της ενέργειας. Πολύ νωρίτερα, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, σύμφωνα με τον Dominic Pettman, αντιμετώπιζε τα έμβια όντα ως οργανικές μηχανές, και θεωρούσε ότι οι μηχανές λειτουργούν με τις ίδιες μαθηματικές αρχές όπως τα ζώα και οι άνθρωποι.

O Pettman στο βιβλίο του με τίτλο Human Error: Species–Being and Media Machines (University of Minnesota Press, 2011) κάνει λόγο για ένα τρίγωνο μεταξύ ανθρώπου, ζώου και μηχανής, το οποίο σύμφωνα με την ανθρωπιστική προσέγγιση συνήθως νοείται σε κατακόρυφη θέση, με τα ζώα και τις μηχανές στη βάση και τον άνθρωπο στην κορυφή του, ως ανώτερο είδος στην ιεραρχία. Επισημαίνει, ωστόσο, ότι μερικές φορές το τρίγωνο είναι σε οριζόντια θέση, χωρίς κάποιο σημείο του να είναι ανώτερο από τα υπόλοιπα.

Αυτή η εξίσωση και εξομοίωση ανθρώπου, ζώου αλλά και μηχανής εκφράζει ένα βασικό θεμέλιο του μετανθρωπισμού, που προωθεί την έννοια της κατάργησης και ρευστοποίησης των ορίων μεταξύ του ανθρώπινου και του ζωικού βασιλείου, αλλά και μεταξύ έμβιων και μη έμβιων όντων. Η μετανθρωπιστική φιλοσοφία εκφράζει τη διήθηση άλλων μορφών ζωής στην ανθρώπινη φύση σε ένα ανοιχτό σύστημα, ενώ στόχος του μετανθρωπισμού είναι η εκμηδένιση των ορίων που ορίζουν ως «άνθρωπο» ένα ανθρώπινο ον (Luca Valera, “Posthumanism: Beyond Humanism?”, Cuadernos de Bioética XXV 2014/3ª).

Τετάρτη 23 Αυγούστου 2023

Φίλος ή εχθρός; Το σύγχρονο τεχνοπώλιο και η θαυμαστή καινούργια ανθρωπολογία του μέσα από τη θεολογική ματιά.



από Κωνσταντίνος Κορναράκης


Κωνσταντίνος Κορναράκης, Αναπληρωτής Καθηγητής Τμήματος Θεολογίας Ε.Κ.Π.Α

Η 3η Πανελλήνια Θεολογική συνάντηση του Θεολογικού Συνδέσμου «Καιρός» πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, 6-8 Σεπτεμβρίου 2019.

Τρίτη 25 Ιουλίου 2023

Θέλω νά πᾶμε πίσω



Μανώλης Κοττάκης 

Ἡ κατάργηση τῆς μικρῆς κλίμακας συνθλίβει τό κοινωνικό κεφάλαιο – Ἐχθρική κίνηση κατά τῶν πολιτῶν τό λουκέτο καταστημάτων τῶν ΕΛΤΑ

ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
δέν τά πάω καλά. Ἐσκεμμένα. Δέν ἔχω μέχρι στιγμῆς σελίδα στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης (twitter, facebook, instagram), γιατί ἀποστρέφομαι τήν τοξικότητα καί τό μῖσος. Ἀλλά καί γιατί δέν ἐνθουσιάζομαι μέ τήν ἰδέα νά μοῦ φτιάχνουν προφίλ μέ προσωπικά δεδομένα πού ὁ ἴδιος ἀποδεσμεύω καί στό τέλος νά γίνομαι αὐτοβούλως στόχος ἀλγορίθμων τεχνητῆς νοημοσύνης. Δέν μοῦ ἀρέσουν ἐπίσης οἱ μακρόθεν ἠλεκτρονικές πληρωμές! Προτιμῶ νά πληρώνω στά διόδια μέ κέρματα παρά μέ e-pass. Νά περιμένω στά γκισέ τῶν τραπεζῶν καί δευτερευόντως τῶν ATM. Καί βεβαίως μοῦ ἀρέσει νά ἐξοφλῶ τούς λογαριασμούς τῆς ΔΕΗ, τοῦ ΟΤΕ καί τῆς ΕΥΔΑΠ, αὐτοπροσώπως. Γνωρίζω τί σκέφτεστε! Ὅτι ἔχω μείνει στόν προηγούμενο αἰῶνα! Καί ὅτι σέ λίγο ὁ νέος δέν θά μέ «χωράει».

Ναί, ἀλλά ὁ αἰῶνας αὐτός, ὁ 20ός, μ’ ἀρέσει. Θέλω νά πᾶμε πίσω σ’ αὐτόν. Γιατί στόν προηγούμενο αἰῶνα δέν καταργούσαμε τούς ἀνθρώπους. Τούς ἀγαπούσαμε. Στόν προηγούμενο αἰῶνα δέν μισούσαμε τήν προσωπική ἐπικοινωνία, τήν ἐπιδιώκαμε. Δέν καθόμασταν σκυφτοί γύρω ἀπό ἕνα κινητό γιά νά ἀνταλλάσσουμε μηνύματα στό messenger. Κοιτούσαμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο στά μάτια καί κρεμόμασταν ἀπό τά χείλη του. Δέν συνομιλούσαμε μέ τά ρομπότ, ἀλλάζαμε τόν κόσμο γύρω ἀπό τό τραπεζάκι ἑνός παραδοσιακοῦ καφενείου! Καί βεβαίως ὑπῆρχε καί κάτι ἄλλο: ἡ διοίκηση στόν προηγούμενο αἰῶνα εἶχε ταυτότητα. Ὄνομα καί ἐπώνυμο. Τῆς ζητούσαμε τά «ρέστα». Ἀπό μία μηχανή τί πολιτικά «ρέστα» νά ζητήσεις;

Οἱ λόγοι τῆς «δονκιχωτικῆς» αὐτοπρόσωπης παρουσίας μου σέ δημόσιες ὑπηρεσίες, ἐπιχειρήσεις καί τράπεζες εἶναι λοιπόν δύο: νά καθυστερήσουμε ὅσο τό δυνατόν περισσότερο τήν κατάργηση τῶν ἀνθρώπων. Τήν ἀντικατάστασή τους ἀπό τίς μηχανές. Τήν ἀπώλεια χιλιάδων θέσεων ἐργασίας εἰς βάρος πενηντάρηδων, πού σέ ἀντίθεση μέ τό ἆσμα τοῦ Γιώργου Ζαμπέτα, τό σύστημα δέν τούς θεωρεῖ τούς νέους τῆς ἐποχῆς. Τούς κλωτσάει καί τούς πετάει στόν κουβᾶ τῆς ἐθελουσίας, πού στήν πραγματικότητα εἶναι ἠθελημένη.

Δευτέρα 17 Ιουλίου 2023

Συνέντευξη του Γουβάλ Νοά Χαράρι στην «Κ» | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ




Ο Γιουβάλ Νοά Χαράρι στον Αλέξη Παπαχελά. Για την ορμή της τεχνολογικής εξέλιξης στην καθημερινότητα, και πολλά ακόμη.

Το σωστό διάβασμα της κοινωνικής πραγματικότητας


Από Κώστας Μελάς


Ω, ψυχή μου, μην ποθείς αθάνατη ζωή﮲ μονάχα επιδίωκε ό,τι μπορείς να κατορθώσεις

Πίνδαρος, 3ο Πυθικό

Το σωστό διάβασμα της κοινωνικής πραγματικότητας αποτελεί ως εκ τούτου, την αφετηρία ερμηνείας των διαμορφούμενων δράσεων και σχέσεων μεταξύ των δρώντων υποκειμένων (ατομικών και κοινωνικών). Ταυτόχρονα συνιστά τη βάση σχεδιασμού και χάραξης όποιων ενεργειών αποβλέπουν στην αλλαγή και την προσαρμογή της σε ορισμένους στόχους.

Εξ άλλου η σωστή απεικόνιση της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, αποτελεί διαχρονικά το ζητούμενο για όλες τις φιλοσοφικές και επιστημονικές θεωρήσεις. «Δεν υπάρχει τίποτε πιο σημαντικό στη ζωή από το να ανακαλύψεις το ακριβές σημείο, από το οποίο πρέπει να παρατηρούνται και να κρίνονται όλα τα πράγματα, και ύστερα να παραμείνεις σ’ αυτό το σημείο», υποστηρίζει χαρακτηριστικά ο von Clausewitz. (1)

Το βασικό λάθος που συνήθως γίνεται συνίσταται στη συνεχή σύγχυση σχετικά με το είναι και το δέον, μεταξύ περιγραφικών και κανονιστικών προτάσεων. Υπάρχουν μακροσκελείς αναλύσεις με βάση του πώς θα έπρεπε να είναι η πραγματικότητα, αδιαφορώντας πλήρως για το πώς πράγματι είναι η πραγματικότητα. Οι αναλύσεις τέτοιου είδους, στερούνται της ικανότητας απεικόνισης της πραγματικότητας ως τέτοιας με αποτέλεσμα η πραγματικότητα να παρουσιάζεται ως άλλη, γεγονός που με τη σειρά του οδηγεί σε λανθασμένες πράξεις σε σχέση με το επιδιωκόμενο. «Πολλοί χτίσανε με το νου τους δημοκρατίες κι ηγεμονίες που ποτέ κανένας δεν τις είδε ούτε έμαθε πως υπάρχουνε στ’ αλήθεια. Γιατί τόσο μακριά βρίσκεται το πώς ζούμε απ’ το πώς θάπρεπε να ζούμε, ώστε όποιος δεν κοιτάει το τι γίνεται για να κυνηγήσει το τι θάπρεπε να γίνεται, αυτός πιότερο την καταστροφή παρά την προφύλαξή του βλέπει. Γιατί κάποιος που θέλει σ’ όλα τα ζητήματα να φανερώσει καλοσύνη, φυσικό είναι να καταστρέφεται μέσα σε τόσους που δεν είναι καλοί» (2).

Πέμπτη 13 Ιουλίου 2023

Απ-ανθρωποποίηση; Η «μεγάλη επανεκκίνηση» και το παιχνιδιάρικο «απο-»

από Θανάσης Παπαθανασίου



Η γλώσσα είναι πράμα ανυπόταχτο. Έχει την κοίτη της, μα ταυτόχρονα έχει και δύναμη να ανοίγει νέες κοίτες προκειμένου να εκφράσει ζωντανά την ολοζώντανη ζωή και να την πηδαλιουχήσει (και τα δύο). Χαρακτηριστικά ανυπόταχτο είναι το «απο-» στην αρχή των λέξεων: άλλοτε εντείνει το νόημα της λέξης της οποίας προτάσσεται (όπως αποξένωση, αποσάθρωση), ενώ άλλοτε το ανατρέπει (όπως απασφάλιση, απάνθρωπος). Κανόνας που να υποχρεώνει το «απο-» να είναι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο, δεν υπάρχει. Μοιάζει με την ανοιχτωσιά της ζωής και την πολυσημία των ανθρώπινων επιλογών.

ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ λέμε αυτόν που απεμπολεί τη ανθρωπιά. Η λέξη χρησιμοποιείται με ηθική φόρτιση. Δηλώνει εκείνον που δεν νιώθει, που δεν πονά τον άλλον. Να πάλι μια ανυπόταχτη λέξη: άλλο το «πονάω (συμπονάω) τον άλλον», άλλο το «πονάω (προκαλώ πόνο σ)τον άλλον». Στην καθημερινή και λαϊκή χρήση της, λοιπόν, η ανθρωπιά (το να είσαι όντως άνθρωπος) δεν ορίζεται από την χημεία των συστατικών σου, αλλά από τη σχέση σου με αυτόν που βρίσκεται έξω από σένα. Με άλλα λόγια, άνθρωπος που έχει υπέροχες απαντήσεις στις μικροβιολογικές του εξετάσεις, αλλά δεν αγαπά, δεν είναι όντως άνθρωπος.

Ωστόσο έχουν πλημμυρίσει τον χώρο του δημόσιου διαλόγου και απόψεις οι οποίες διαφορετικά ορίζουν την ανθρωπιά. Η ενίσχυση της ατομικής χημείας μέσω της τεχνολογίας, και το ξεπέρασμα της ηθικής κατανόησης της ανθρωπιάς, εμφανίζονται ως υπόσχεση για φτάσιμο σε κάτι που παρουσιάζεται ως αληθινή πραγμάτωση του ανθρώπου, ως ριζική επανεκκίνησή του. Ο λεγόμενος «μετανθρωπισμός», ο «υπερανθρωπισμός», η «αθανατοποίηση» (ιμορταλισμός) κ.λπ. ανήκουν (μ’ όλες τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους) σ’ αυτή την οπτική.

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2023

Η απώθηση του Απολύτου



από π. Νικόλαος Λουδοβίκος

Αποκλειστική Συνέντευξη στο Αντίφωνο.

Υπάρχουν σήμερα σημεία αναφοράς; Παγκοσμιοποίηση, Ελευθερία χωρίς Οντολογία; Η επιθυμία και η δοκιμασία, Υπάρχουν απαντήσεις σε όλα; Oι απλοί άνθρωποι τι μπορούν να κάνουν;

1o μέρος: Υπάρχει Φάντασμα στην Μηχανή;

Δευτέρα 3 Ιουλίου 2023

ΘΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΘΟΥΜΕ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΥΣ; (ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΤΑΣΗΣ)



Συνέντευξη

Ποια χρονική στιγμή, ποια συνθήκη κοινωνική σάς κινητοποίησε να γράψετε τον Ψηφιακό ανθρωπισμό;


Δεν υπήρξε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Το βιβλίο κατά κάποιον τρόπο γράφτηκε από μόνο του, διότι σε αυτό συγκεντρώνονται γραπτά και συνεντεύξεις των τελευταίων χρόνων με θέμα την παρούσα μορφή της εικονιστικής κοινωνίας. Σκέφτηκα ότι, περιλαμβάνοντας δοκιμιακά και ακαδημαϊκά κείμενα σ’ έναν τόμο, θα καταστούν –πιθανώς– ευκολότερα προσβάσιμα για τις/τους αναγνώστριες/ες. Επιπλέον, θα ήταν δυνατόν να διαπιστώσουν σε συγκεκριμένα ζητήματα την εφαρμογή των θεωρητικών εννοιών που αναπτύσσω στις Πολιτικές του Βίου ώστε, ενδεχομένως, κατ’ αυτόν τον τρόπο ν’ αποκαλυφθούν απροσδόκητες διασυνδέσεις μεταξύ τους και καινούργιες απορίες.

Ποια η διαφορά ανάμεσα στην εικονική και εικονιστική κοινωνία;


Εικονική πραγματικότητα (virtual reality) ονομάζουμε την ψηφιακή προσομοίωση της πραγματικότητας από έναν υπολογιστή. Ο χρήστης μπορεί να περιηγηθεί στο ψηφιακό περιβάλλον και ν’ αλληλεπιδράσει με αυτό χρησιμοποιώντας ειδικό εξοπλισμό όπως ειδικά γυαλιά, ακουστικά και αισθητήρες. Κατά την αλληλεπίδραση ο χρήστης δεν «βλέπει/ακούει/αισθάνεται» το φυσικό περιβάλλον. Με τον όρο εικονιστική κοινωνία περιγράφω τη σύγχρονη υβριδική, δηλαδή ταυτόχρονα φυσική και ψηφιακή πραγματικότητα. Η εικονιστική κοινωνία συνιστά την παρούσα μορφή της νεωτερικότητας, η οποία έχει ως κεντρικό γνώρισμα την κυριαρχία της εικόνας σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες και τη βαθμιαία εξεικόνιση του βίου. Η εικονιστική κοινωνία χαρακτηρίζεται από την ανάδυση ενός καινοφανούς τρόπου παραγωγής και διακίνησης εικόνων, μέσω της ψηφιοποίησης, ο οποίος τείνει στην εξαΰλωση των αγαθών (π.χ. εξουσία, πλούτος, πληροφορία) και των σχέσεων (διαπροσωπικών, οικονομικών και πολιτικών), η αρχιτεκτονική, το περιεχόμενο και η εγγύτητα των οποίων προσδιορίζονται ολοένα περισσότερο από αλγορίθμους.

Πόσο λεπτή κι επισφαλής είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην εξέλιξη του ανθρώπου μέσα από την τεχνολογία και στην υποδούλωσή του στους αλγορίθμους;


Δεν γνωρίζω, όπως δεν γνωρίζω αν θα υπάρξει τελικά μια υποδούλωση στους αλγορίθμους. Διαπιστώνω όμως ότι η εξάρτησή μας απ’ αυτούς αυξάνει ολοένα και ταυτόχρονα εκτείνεται σε περισσότερες ανθρώπινες δραστηριότητες. Αν κανείς είναι απαισιόδοξος, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η υποδούλωσή μας συντελείται βαθμιαία δίχως να τη συνειδητοποιούμε. Μη διαθέτοντας την πολυτέλεια της απαισιοδοξίας, προτιμώ να αισιοδοξώ ότι μπορούμε να προστατέψουμε την αυτονομία μας τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, ζυγίζοντας με φρόνηση τα οφέλη και τους κινδύνους της χρήσης των αλγορίθμων.

Τετάρτη 28 Ιουνίου 2023

Ναόμι Κλάιν: «Η μεγαλύτερη ληστεία στην ανθρώπινη ιστορία» – Κόλαφος κατά των κατασκευαστών AI




«Εμείς εκπαιδεύσαμε τις μηχανές. Όλοι μας. Αλλά ποτέ δεν δώσαμε τη συγκατάθεσή μας» λέει η Καναδή που έγραψε «Το Δόγμα του Σοκ»


«Εμείς εκπαιδεύσαμε τις μηχανές. Όλοι μας. Αλλά ποτέ δεν δώσαμε τη συγκατάθεσή μας». Σε εκτενές της άρθρο – κόλαφο στον Guardian, η διάσημη Καναδή συγγραφέας Ναόμι Κλάιν, που στο βιβλίο της «Το Δόγμα του Σοκ» ανέλυσε τις τακτικές του «καπιταλισμού της καταστροφής», στρέφεται κατά των Ceo της γενετικής Τεχνητής Νοημοσύνης. (Generative AI ) και της « φάλαγγας των θαυμαστών τους».

Στο δημοσίευμα η Κλάιν, μεταξύ άλλων, κάνει αναφορά στην «ληστεία» της ανθρώπινης γνώσης, από τους γκουρού της τεχνολογίας, με τα chatbot να δίνουν «απαντήσεις κατασκευασμένες» αλλά και συχνά «εντελώς λανθασμένες. Αλγοριθμικά σκουπίδια».

«Όπως, για παράδειγμα, όταν ζητάτε από ένα ρομπότ τον ορισμό για κάτι που δεν υπάρχει καν, και αυτό κατασκευάζει έναν, μάλλον πειστικό, βασισμένον σε έτοιμες παραπομπές», λέει.

«Ιδιωτικοποιούν την ατομικότητά μας»


Οι πλουσιότερες εταιρείες στην ιστορία (Microsoft, Apple, Google, Meta, Amazon…) αρπάζουν μονομερώς το σύνολο της ανθρώπινης γνώσης που υπάρχει σε ψηφιακή, επεξεργάσιμη μορφή και το περικλείουν μέσα σε εταιρικά προϊόντα, καταγγέλει η Κλάιν. Άμεσος στόχος, «αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, που με τα έργα τους εκπαίδευσαν τις μηχανές, χωρίς καν να δώσουν την άδεια ή τη συγκατάθεσή τους».

«Τρέφονται από τη συλλογική εφευρετικότητα, την έμπνευση και τις ανακαλύψεις της ανθρωπότητας (μαζί με τα πιο διεφθαρμένα χαρακτηριστικά μας), λέει η συγγραφέας για τους γκουρού της βιομηχανίας των chatbox. Τα μοντέλα τους είναι μηχανές οικειοποίησης, που καταβροχθίζουν και ιδιωτικοποιούν τις ατομικές μας ζωές καθώς και τις συλλογικές πνευματικές και καλλιτεχνικές μας κληρονομιές».

Τετάρτη 21 Ιουνίου 2023

Υπάρχει φάντασμα στην Μηχανή; π. Νικόλαος Λουδοβίκος




🙏Προσευχή Η μόνη διαφορά του ανθρώπου με τον μετάνθρωπο.

🦿Φόβος για την “αυτονόμηση” της Τεχνητής νοημοσύνης.

🦾“Ρώταγε” ποτέ η τεχνολογία τον κόσμο; 

🔗 https://antifono.gr/michaniki-zoi/

Αποκλειστική Συνέντευξη στο Αντίφωνο 
θα ακολουθήσει και 2o μέρος: Η απώθηση του Απολύτου

Κυριακή 4 Ιουνίου 2023

Η θεοποίηση της τεχνολογίας ως παλαιοδιαθηκικό déjà vu



από Σωτηρία Ορφανίδου


Είναι γνωστό ότι ο κόσμος μας έχει εισέλθει στην αρχική φάση της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, ή αλλιώς της ψηφιακής επανάστασης. Οι αλλαγές γίνονται αισθητές στην καθημερινότητα, στην εργασία, στην ψυχαγωγία, στις σχέσεις μας με τους άλλους, στις σχέσεις μας με το κράτος. Η ψηφιακή επανάσταση διαδέχτηκε μέσα σε λίγες μόλις δεκαετίες την προκάτοχό της, την πληροφορική επανάσταση, που πρώτη εδραίωσε τον ηλεκτρονικό υπολογιστή στη λειτουργία των σύγχρονων κοινωνιών.

Όμως, η ιδιαιτερότητα της σημερινής επανάστασης είναι, όπως έχει προαναγγελθεί, ότι δεν θα περιοριστεί στους τομείς που άπτονται της τεχνολογικής εφαρμογής και της πληροφορικής επιστήμης. Όπως έχει δηλώσει από το 2016 ο Κλάους Σβαμπ, Πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, «η 4η Βιομηχανική Επανάσταση δεν θα αλλάξει μόνο ό,τι κάνουμε, αλλά και αυτό που είμαστε. Θα επηρεάσει την ταυτότητά μας και όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με αυτήν: το αίσθημα της ιδιωτικότητας, τις αντιλήψεις μας για την ιδιοκτησία, τις καταναλωτικές μας συνήθειες, τον χρόνο που αφιερώνουμε σε εργασία και ψυχαγωγία, και τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσουμε την καριέρα μας, καλλιεργούμε τις ικανότητές μας, συναντούμε άλλους ανθρώπους, και χτίζουμε τις σχέσεις μας»[1].

Αναζητώντας τις ρίζες της τεχνολογίας ανατρέχουμε στους προϊστορικούς χρόνους, όταν ο πρωτόγονος άνθρωπος άρχισε να κατασκευάζει εργαλεία με πέτρες και ξύλα. Σημαντικό ορόσημο κατά τους ιστορικούς είναι η ανακάλυψης της φωτιάς, υπό την έννοια ότι ο άνθρωπος κατέκτησε την τεχνική, ώστε να ανάβει ελεγχόμενη φωτιά για να ζεσταίνεται και να ψήνει την τροφή του.

Παρασκευή 12 Μαΐου 2023

HANS JONAS Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ‘ΕΥΘΥΝΗΣ’

 ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ  ΜΙΑΣ ΗΘΙΚΗΣ  ΓΙΑ  ΤΟΝ   ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

                                      
                                               Πρώτο κεφάλαιο
                    Η μεταλλαγμένη φύση τής ανθρώπινης πράξης

Image result for hans jonasΚάθε ηθική συμμεριζόταν σιωπηλά μέχρι σήμερα – είτε επιτάσσοντας ευθέως, να πράττουμε ορισμένα πράγματα και άλλα να μην τα πράττουμε, είτε προσδιορίζοντας κάποιες ‘αρχές’ αυτών τών ‘επιταγών’, είτε φανερώνοντας τον λόγο ή την αιτία τής υποχρέωσης να ακολουθούμε τέτοιες αρχές – τις εξής, συνδεδεμένες αναμεταξύ τους προϋποθέσεις: 1) Η ανθρώπινη κατάσταση, δεδομένη από τη φύση τού ανθρώπου και τη φύση τών πραγμάτων, είναι διαπαντός ‘σταθερή’ και ‘ακλόνητη’ στα βασικά της χαρακτηριστικά. 2) Το ανθρωπίνως Καλό μπορεί να προσδιοριστή εύκολα και συνετά πάνω σ’ αυτήν τη ‘βάση’. 3) Η ‘έκταση’ τής ανθρώπινης πράξης και της ανθρώπινης άρα ευθύνης είναι σαφώς περιγεγραμμένες. Τα κείμενα που ακολουθούν προτίθενται να δείξουν, πως αυτές οι προϋποθέσεις δεν ισχύουν πια, αλλά και να ‘αναλογιστούν’, τί να σημαίνη άραγες αυτό για την ηθική μας κατάσταση. Θα διαπιστωθή δε ειδικώτερα, ότι ορισμένες ‘εξελίξεις’ τής ισχύος μας μετέβαλαν τη φύση τής ανθρώπινης πράξης· και καθώς αναφέρεται στην πράξη η ηθική, θα διαπιστωθή επίσης, ότι απαιτεί και μιαν αλλαγή στην ηθική, αυτή η μεταβλημένη φύση τής ανθρώπινης πράξης. Και όχι μόνο με την έννοια, ότι προστέθηκαν ως ‘υλικό’ νέα αντικείμενα και ‘περιπτώσεις’ τής πράξης, στις οποίες και μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι ισχύοντες κανόνες συμπεριφοράς, αλλά με την πολύ πιο ριζοσπαστική έννοια, ότι ‘άνοιξε’ η ποιοτικά νέου είδους φύση κάποιων πράξεών μας μιαν εντελώς καινούργια διάσταση ηθικής σημασίας, που δεν είχε προβλεφθή απ’ τις ‘απόψεις’ και τους κανόνες τής παραδοσιακής ηθικής.
Οι νέου είδους δυνατότητες στις οποίες και αναφέρομαι, είναι φυσικά οι δυνατότητες της σύγχρονης τεχνικής. Και οφείλω άρα να αναρωτηθώ κατ’ αρχάς, με ποιον τρόπο ‘προσβάλλει’ τη φύση τής πράξης μας αυτή η τεχνική, και κατά πόσον καθιστά διαφορετική, απ’ ό,τι υπήρξε πάντοτε και σε όλες τις εποχές, την ανθρώπινη πράξη. Εφ’ όσον διέθετε δε σε όλες τις εποχές τεχνική ο άνθρωπος, το ερώτημά μου στοχεύει στην ‘ανθρώπινη’ διαφορά τής σύγχρονης από κάθε προγενέστερη τεχνική.

Ι. Το αρχαίο παράδειγμα

Ας ξεκινήσουμε με μιαν ‘αρχαία’ φωνή για την ανθρώπινη δύναμη και πράξη, που μιλά ήδη αρχετυπικά για κάποια τεχνολογικά τρόπον τινά ‘χαρακτηριστικά’ – με το περίφημο δηλ. χορικό απ’ την «Αντιγόνη» τού Σοφοκλή:
«Πολλά τα δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει…
Πολλά γεννούν το δέος, το μέγα δέος ο άνθρωπος γεννά· περνά τον αφρισμένο πόντο με τις φουρτούνες τού νοτιά, στη μέση σκάβει το βαθύ και φουσκωμένο κύμα· και την υπέρτατη θεά, τη Γη, την άφθαρτη παιδεύει την ακάματη οργώνοντας με τα καματερά χρόνο τον χρόνο φιδοσέρνοντας τ’ αλέτρι.
Και των αστόχαστων (κουφονόων…) πτηνών τις φυλές κυνηγά με τα βρόχια, των αγρίων θηρίων τα έθνη, των βυθών την υδρόβια φύτρα με δίχτυα πλεγμένα στριφτά, ο τετραπέρατος· τ’ αγρίμι τής βουνοκορφής δαμάζει με τεχνάσματα· φορεί στων αλόγων την πλούσια χαίτη ζυγό και στον ταύρο, που βαρβάτος βοσκάει στα όρη.
Ένας τον άλλον δίδαξε λαλιά, τη σκέψη, σαν το πνεύμα τών ανέμων (ανεμόεν φρόνημα…), την όρεξη να ζει σε πολιτείες· πώς να γλιτώνει το χαλάζι μες στ’ αγιάζι, την άγρια δαρτή βροχή μέσα στον κάμπο, ο πολυμήχανος (παντοπόρος…)· αμήχανος δεν θ’ αντικρίσει τα μελλούμενα· τον χάρο μόνο να ξεφύγει δεν μπορεί· μόλο που βρήκε ψάχνοντας και γιατρειές σ’ αγιάτρευτες αρρώστιες.
Τέχνες μαστορικές σοφίστηκε που δεν τις βάζει ο νους, κι όμως μια στο καλό, μια στο κακό κυλάει· όποιος κρατεί τον ανθρώπινο νόμο και του θεού το δίκιο, που όρκος το δένει φριχτός, πολίτης (υψίπολις…)· αλήτης και φυγάς (άπολις…), όποιος κλωσάει τ’ άδικο, μακάρι και μ’ αποκοτιά (τόλμας χάριν…), ποτέ σε τράπεζα κοινή ποτέ μου βούληση κοινή με κείνον που τέτοια τολμάει».
( Μεταφορά στα νέα ελληνικά απ’ τον Κ. Γεωργουσόπουλο… )

1. Άνθρωπος και φύση

Κυριακή 7 Μαΐου 2023

HANS JONAS Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ‘ΕΥΘΥΝΗΣ’ (1)

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ  ΜΙΑΣ ΗΘΙΚΗΣ  ΓΙΑ  ΤΟΝ                         


ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

           Στα παιδιά μου, AyalahJonathanGabrielle

                                      Πρόλογος
     
Image result for hans jonas Ο οριστικά αποδεσμευθείς Προμηθέας,  που του δίνει άγνωστες μέχρι τώρα δυνάμεις η επιστήμη και ακαταπόνητη ώθηση η οικονομία, καλεί για μιαν ηθική, που να συγκρατή με εκούσια χαλινάρια απ’ το να γίνη ολέθρια καταστροφικός ο άνθρωπος. Το ότι μετεστράφη σε απειλή η υπόσχεση τής μοντέρνας τεχνικής, ή ότι συνδέθηκε αναπόσπαστα με την απειλή αυτή η τεχνική, αποτελεί και την αφετηριακή θέση τού βιβλίου.  Μια ‘θέση’ που ξεπερνά τη διαπίστωση τής φυσικής απειλής. Η προοριζόμενη για την ανθρώπινη ευτυχία υποταγή τής φύσης οδήγησε, με την υπερβολή μιας ‘επιτυχίας’, που εκτείνεται και στην ίδιαν την ανθρώπινη πλέον φύση, στη μεγαλύτερη πρόκληση που έχει ποτέ προκύψει, απ’ την ίδιαν του τη δράση, στο ανθρώπινο Είναι. Είναι όλα ‘μοντέρνα’ εδώ, ανόμοια με τα μέχρι τώρα, τόσο ως προς το είδος όσο και ως προς τα μεγέθη: Αυτό που μπορεί να κάνη σήμερα ο άνθρωπος, και το οποίο είναι κατόπιν υποχρεωμένος, κατά την ακαταμάχητη εξάσκηση αυτής τής ‘δυνατότητας’ να κάνη, δεν έχει το όμοιό του στην παρελθούσα εμπειρία. Στην οποίαν και ήταν προσαρμοσμένη κάθε  ‘σοφία’ περί σωστής συμπεριφοράς μέχρι τώραΔεν μας διδάσκει άρα λοιπόν καμμιά παραδεδομένη ηθική για τους κανόνες τού «καλού» και του «κακού», τους οποίους και θα πρέπη να ‘δεχτούν’ οι εντελώς νέοι τρόποι ισχύος και τα πιθανά ‘δημιουργήματά’ τους. Η ‘νέα περιοχή’ συλλογικής πράξης, στην οποία και εισήλθαμε με την υψηλή λεγόμενη τεχνολογία, είναι ακόμα ‘ουδέτερη ζώνη’ για την ηθική θεωρία.
      Σ’ αυτό το κενό (το οποίο είναι ταυτόχρονα και το κενό τού σημερινού σχετικισμού τών αξιών) παίρνει και η παρούσα προσπάθεια τη θέση της. Τί μπορεί να χρησιμεύση ‘εδώ’ ως πυξίδα; Μα ο ίδιος ο προβλεπόμενος κίνδυνος! Στις αστραπές του που έρχονται απ’ το μέλλον, στην εμφάνιση τού πλανητικού μεγέθους και τού ανθρώπινου ‘ναυαγίου’ αυτού τού μέλλοντος, μπορούν να ανακαλυφθούν πρώτ’ απ’ όλα οι ηθικές αρχές, απ’ τις οποίες και θα προέλθουν οι νέες υποχρεώσεις τής καινούργιας ισχύος. Αυτό το ονομάζω «παρουσία (Heuristik) τού φόβου»Είναι η προβλεπόμενη κατ’ αρχάς παραμόρφωση τού ανθρώπου που μας βοηθά στο να προφυλάξουμε απ’ αυτήν ακριβώς την παραμόρφωση την έννοια τού ανθρώπου. Γιατί γνωρίζουμε κατ’ αρχάς τί είναι αυτό που διακυβεύεται, όταν γνωρίζουμε ότι ακριβώς διακυβεύεται. Και καθώς δεν πρόκειται  εδώ μόνο για την ανθρώπινη μοίρα, αλλά και για την ανθρώπινη εικόνα, όχι μόνο για τη φυσική επιβίωση, αλλά και για την ακεραιότητα τής ύπαρξης, έτσι πρέπει να είναι όχι μόνο μια ηθική τής ευφυίας, αλλά και μια ηθική τού σεβασμού, η ηθική που καλείται να προστατεύση και την επιβίωση και την ακεραιότητα.
      Η θεμελίωση μιας τέτοιας ηθικής, που δεν συνδέεται πλέον μόνο με τη σημερινή και ‘άμεση’ συνανθρωπότητα, πρέπει να επεκτείνεται και στη μεταφυσική, απ’ την οποία και μόνο μπορεί να προκύψη το ερώτημα, γιατί πρέπει να υπάρχουν άραγες γενικώς στον κόσμο άνθρωποι: γιατί να είναι άρα προστακτικό, να εξασφαλισθή η ύπαρξή τους για το μέλλον. Υποχρεώνει η περιπέτεια τής τεχνολογίας με τα ακρότατα εγχειρήματά της σ’ αυτό το εγχείρημα ακρότατης συνείδησης ή συλλογισμού.  Θα επιχειρηθή λοιπόν μια τέτοια θεμελίωση εδώ, αντίθετα (μάλιστα…) στη θετικιστικο-αναλυτική παραίτηση τής σύγχρονης φιλοσοφίας. Και θα ξετυλιχτούν εκ νέου οντολογικά τα παλαιά ερωτήματα για τη σχέση Είναι και Οφείλειν, αιτίας και σκοπού, φύσεως και αξίας, ώστε να θεμελιωθή πέρα απ’ τον αξιακό υποκειμενισμό, στο Είναι, το καινούργιο χρέος τού ανθρώπου.
      Το πραγματικό θέμα είναι ωστόσο αυτό το ίδιο το καινούργιο χρέος, που συμπεριλαμβάνεται στην έννοια ή τον όρο τής ευθύνης. Χωρίς να είναι βέβαια ένα καινούργιο φαινόμενο στον χώρο τού ήθους, δεν είχε ωστόσο ποτέ ένα παρόμοιο αντικείμενο η ευθύνη, και δεν απασχόλησε επίσης παρά ελάχιστα μέχρι τώρα την ηθική θεωρία. Ήταν τόσο περιορισμένες η γνώση και η δύναμη, ώστε δεν περιελάμβαναν την πρόβλεψη για το απώτερο μέλλον, και ούτε βέβαια ολόκληρη την οικουμένη υπό τήν συνείδηση τής ίδιας τής δικής μας αιτιότητας. Αντί για την άσκοπη ‘μαντεία’ μεταγενέστερων συνεπειών σε μιαν άγνωστη μοίρα, συγκεντρωνόταν η ηθική στην ποιότητα τού ήθους τής ίδιας τής στιγμιαίας πράξης, όπου και έπρεπε να προσεχθή το δίκαιο τού πλησίον. Στους καιρούς τής τεχνολογίας η ηθική έχει όμως μπροστά της πράξεις (και όχι μόνον τού μεμονωμένου υποκειμένου), που ‘εκτείνονται’ χωρίς προηγούμενο παράδειγμα αιτιατά στο μέλλον, συνοδευμένες από μιαν πρόγνωση, που ξεπερνά κατά πολύ, ατελής όπως πάντα, κάθε τι το παραδεδομένο. Κοντά σ’ αυτό και το μέγεθος των ‘μακρινών’ επιδράσεων, αλλά συχνά και η μη αντιστρεψιμότητά τους. Όλ’ αυτά φέρνουν την ευθύνη στο κέντρο τής ηθικής, και μάλιστα με τέτοιους χρονικούς και τοπικούς ορίζοντες, αντίστοιχους προς εκείνους τών (‘τεχνολογικών’…) πράξεων. Γι’ αυτό και η ελλείπουσα μέχρι τώρα θεωρία τής ευθύνης αποτελεί το κέντρο τού παρόντος έργου.
      Απ’ τη διευρυμένη μελλοντική διάσταση τής σημερινής ευθύνης προκύπτει και το τελικό μας θέμα: η ουτοπία. Η παγκόσμια τεχνολογική δυναμική προόδου κρύβει και έναν υπονοούμενον ουτοπισμό εντός της, τουλάχιστον ως προς την τάση της, αν όχι και στο πρόγραμμά της. Και η μία, ήδη υπάρχουσα ηθική με παγκόσμια μελλοντική προοπτική, ο μαρξισμός, ανέδειξε, σε συνδυασμό ακριβώς με την τεχνική, σε σαφή σκοπό τήν ουτοπία. Κάτι που μας αναγκάζει σε μια διεξοδική κριτική τού ουτοπικού ιδεώδους. Καθώς δέ ‘αναλαμβάνει’ αρχαιότατα όνειρα τής ανθρωπότητας, και μοιάζει μάλιστα να διαθέτη   σήμερα καί την τεχνική και τα μέσα για να μετατρέψη σ’ ένα εγχείρημα το όνειρο, κατέστη πλέον ο ‘άσκοπος’ προηγουμένως ουτοπισμός η πιο επικίνδυνη – επειδή είναι ακριβώς και ιδεαλιστική – προσπάθεια τής σημερινής ανθρωπότητας. Απέναντι στην αδιακρισία τών σκοπεύσεών του, που απατώνται και πλανώνται τόσο οικολογικά όσο και ανθρωπολογικά (με αποδεδειγμένο το πρώτο, και αναδεικνυόμενο φιλοσοφικά το δεύτερο), η αρχή τής ευθύνης αντιπαραθέτει την πιο μετριόφρονα εργασία, που επιτάσσουν ο φόβος και ο σεβασμός: να διαφυλαχθή για τον άνθρωπο, στην παραμένουσα αμφισημία τής ελευθερίας του, που δεν μπορεί  να την αναιρέση ποτέ καμμιά αλλαγή τών περιστάσεων, η ακεραιότητα τού κόσμου του και τής ύπαρξής του απέναντι στις υπερβάσεις τής ισχύος του.

Σάββατο 6 Μαΐου 2023

Κώστας Μελάς, Η ανεξέλεγκτη δύναμη της τεχνοεπιστήμης




1.
Τα τελευταία σαράντα χρόνια, ίσως και περισσότερο, η ανθρωπότητα υφίσταται την όλο και αυξανόμενη χιονοστιβάδα της σύγχρονης τεχνολογίας (τεχνοεπιστήμης). Η κυριάρχηση της λογικής της είναι εμφανής σχεδόν στο σύνολο των ανθρωπίνων πεδίων δράσης.

Στο κοινωνικό πεδίο, η αποσάθρωση και η απουσία νοήματος από τις μαζικοδημοκρατικές συνομαδώσεις, οι οποίες όλο και επεκτείνονται σε πλανητικό επίπεδο υποκαθιστώντας τα προϋπάρχοντα κοινωνικά σχήματα, αποτελούν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της μετανεωτερικότητας. Η «κοινωνία» αδυνατεί να αναγνωρίσει τον εαυτό της[1] παραδιδόμενη αμετάκλητα σε έναν χυδαίο αγοραίο ηδονισμό. Πολτοποιείται η όποια συλλογικότητα στο όνομα ενός φρενήρη ατομισμού, της λατρείας του εφήμερου και της βραχυπρόθεσμης απόλαυσης. Οι διαπιστώσεις που κάνουν οι ειδικοί για τις σημερινές δημοκρατίες είναι σαφείς: άρνηση της ύπαρξης, διαστροφή, σωματικοί και ψυχικοί φόνοι, παράδοξη παρακμή του υποκειμένου με τις μορφές ενός ακραίου ατομικισμού, μαζοποίηση των συμπεριφορών.[2] Ο άνθρωπος δεν διαθέτει πλέον άλλα σημεία αναφοράς πέρα από τις προσωπικές του αντιλήψεις, την εμπειρία και τις ερμηνείες του. Και από τη στιγμή που τα πάντα μπορούν να σημαίνουν τα πάντα, δε σημαίνουν τίποτε, επειδή έχουν χάσει την καθολική τους ισχύ. Το ατομικό Εγώ γίνεται το μέτρο των πάντων και, συνεπώς, αυτό είναι το μόνο που μετράει: πως αισθάνομαι Εγώ, πως σκέφτομαι Εγώ. Εγώ απαιτώ να γίνονται σεβαστά το δικό μου γούστο, το πώς Εγώ τελικά είμαι, γιατί διαφορετικά αισθάνομαι προσβεβλημένος[3].

Παρασκευή 28 Απριλίου 2023

Μπιλ Γκέιτς: Οι δάσκαλοι θα αντικατασταθούν σύντομα από την τεχνητή νοημοσύνη





Μακροπρόθεσμα, η τεχνολογία μπορεί είτε να ωφελήσει είτε να βλάψει την ανθρωπότητα αυτοί είναι η άποψη όλων όσων ασχολούνται με την τεχνολογία ΑΙ. Οι μηχανές τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσαν να «ελέγχουν τους ανθρώπους» και να λαμβάνουν αποφάσεις για εμάς, αν δεν ενεργήσουμε τώρα.

Ο δισεκατομμυριούχος παγκοσμιοποιητής Μπιλ Γκέιτς έκανε μια πρόβλεψη, λέγοντας ότι οι δάσκαλοι στα σχολεία θα αντικατασταθούν σύντομα με ρομπότ Τεχνητής Νοημοσύνης (AI), τα οποία, όπως λέει, είναι πολύ καλύτερα από τους ανθρώπους.

«Η τεχνητή νοημοσύνη, από τότε που το επίκεντρο έγινε η μηχανική της μάθηση, έχει επιτύχει μερικά απίστευτα ορόσημα», είπε ο Γκέιτς στην CEO της DreamBox Learning Jessie Woolley-Wilson.

«Ξέρετε, μπορεί να ακούει την ομιλία και να αναγνωρίζει την ομιλία καλύτερα από τους ανθρώπους. Μπορεί να αναγνωρίσει εικόνες και βίντεο καλύτερα από τους ανθρώπους. Ο τομέας στον οποίο ήταν ουσιαστικά άχρηστος ήταν στην ανάγνωση και τη γραφή. Δεν μπορούσες να πάρεις, ας πούμε, ένα βιβλίο βιολογίας και να το διαβάσεις και να περάσεις τις εξετάσεις AP».Αν και ακόμα η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι αρκετά καλή για να «διδάξει» την ανθρωπότητα, ο Γκέιτς λέει ότι αυτό δεν είναι μακριά. «Έχουμε αρκετά δείγματα σε αυτόν τον τομέα ώστε να μπορούμε να πούμε ότι η εκπαίδευση μπορεί να γίνει», πρόσθεσε. «Λοιπόν, θα έλεγα ότι είναι ένα πολύ σημαντικό ορόσημο, μπορούμε να συμμετάσουμε σε έναν διάλογο όπου θα βοηθάμε να καταλάβουν τι τους λείπει. Και δεν είμαστε τόσο μακριά».

Παρασκευή 21 Απριλίου 2023

ΤΟ ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ


Εὐγένιος (π. Σεραφεὶμ) Ρόουζ  

 ΤΟ ΜΗΔΕΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 


"Πόλεμος ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἰσάγει στὴ βασιλεία τοῦ μηδενός, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει τὸ θρίαμβο τῆς ἀσυνέχειας καὶ τοῦ παραλόγου, ἕνα πλῆρες σχέδιο ποὺ καθοδηγεῖται ἀπὸ τὸ Σατανᾶ: μὲ συντομία, αὐτὰ ἀποτελοῦν τὴ θεολογία καὶ τὸ νόημα τοῦ Μηδενισμοῦ. 

Ὅμως ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει μέσα σὲ τέτοια ἄρνηση. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ Διάβολο, δὲν μπορεῖ κἄν νὰ τὴν ἐπιθυμήσει γιὰ τὴ σωτηρία του, ἐκτὸς ἐὰν ἀπὸ λάθος τὴ θεωρήσει θετικὴ καὶ καλή. Στὴν πραγματικότητα κανεὶς Μηδενιστὴς -πέραν ἀπὸ στιγμὲς τρέλλας καὶ ἐνθουσιασμοῦ ἤ πιθανὸν ἀπελπισίας- δὲν εἶδε αὐτὴν τὴν ἄρνηση παρὰ σὰν μέσον γιὰ ἕναν ὑψηλότερο σκοπό: ὁ Μηδενισμὸς προάγει τοὺς Διαβολικούς του σκοποὺς μέσω θετικῶν προγραμμάτων. 

(...) Τὸ πρῶτο καὶ πλέον ἐμφανὲς πρᾶγμα στὸ πρόγραμμα τοῦ Μηδενισμοῦ εἶναι ἡ καταστροφὴ τῆς Παλαιᾶς Τάξης. Ἡ Παλαιὰ Τάξη ἦταν τὸ ἔδαφος ποὺ τρεφόταν ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ ἀλήθεια καὶ στὸ ὁποῖο εἶχαν τὶς ρίζες τους οἱ ἄνθρωποι. Οἱ νόμοι καὶ οἱ θεσμοί της, ἀκόμη καὶ οἱ συνήθειές της, θεμελιώνονταν σὲ αὐτὴν τὴν Ἀλήθεια καὶ ἀφιερώθηκαν στὴ διδασκαλία της. Οἱ δομές της ἀναφέρονταν στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ ἦταν ὁρατὸ σημεῖο τῆς Τάξης του πάνω στὴ γῆ. 

(...) Σὲ κάθε περίπτωση πρόκειται γιὰ ἕναν κρύο, ἀπάνθρωπο κόσμο ποὺ φέρνουν στὸ προσκήνιο ἄνθρωποι χωρὶς Θεό. Ἕναν κόσμο ποὺ κατακλύζεται ἀπὸ τὴν ὀργάνωση καὶ τὴν ἀποτελεσματικότητα καὶ στερεῖται ἀγάπης ἤ σεβασμοῦ.

(...) Ἡ Μηδενιστικὴ «ὀργάνωση» -ἡ πλήρης μεταλλαγὴ τῆς γῆς καὶ τῆς κοινωνίας ἀπὸ τὶς μηχανές, τὴ σύγχρονη ἀρχιτεκτονικὴ καὶ τὸ σχέδιο, καὶ ἡ ἀπάνθρωπη φιλοσοφία τῆς «ἀνθρώπινης μηχανικῆς» ποὺ τὶς συνοδεύει- εἶναι συνέπεια τῆς ἀδιάκριτης ἀποδοχῆς τῆς βιομηχανοποίησης καὶ τῆς τεχνολογίας ὡς φορεῖς μιᾶς κοσμικότητας πού, ἐὰν δὲν ἐλεγχθεῖ, καταλήγει στὴν τυραννία. 

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2023

Ταχέως προς μια Παγκόσμια Τεχνοκρατική-Ψηφιακή Διακυβέρνηση

Δημητρίου Πέτρος 


Οι παγκοσμιοποιητές, που προχωρούν ταχέως προς μία Παγκόσμια Τεχνοκρατική-Ψηφιακή Διακυβέρνηση, διακοινώνουν από τα φόρα τους, WEForum κλπ παρακλάδια, ότι εισερχόμαστε στην εποχή του Internet of Bodies (IoB) και κάθε ιδιωτικότητα θα ακυρωθεί, τα Data κάθε ανθρώπινης ύπαρξης θα είναι γνωστά στην Ανώτατη Αρχή και ουδείς θα μπορεί να αρνηθεί να τα παραδώσει. Συγχρόνως, οι ίδιοι, μας ενημερώνουν ότι οι άνθρωποι στην Νέα Εποχή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, τους είναι άχρηστοι... 1. Yuval Noah Harari: Οι μάζες είναι περιττές και γι' αυτό είναι ανίσχυρες. Θα ζήσουν μόνο οι πλούσιοι!




2. Ο αγαπημένος διανοητής του Klaus Schwab, ο Χαράρι (Yuval Noah Harari), από το WEF: "Τι χρειαζόμαστε τους ανθρώπους ή μάλλον τι χρειαζόμαστε τόσους πολλούς ανθρώπους... Τι θα κάνουμε με όλους αυτούς τους άχρηστους;...".


Με τα δεδομένα όλων των ανθρώπων δικά τους, τι λέτε; αυτοί θα χρησιμοποιήσουν τα data για να θεραπεύσουν τις ασθένειες των ανθρώπων ή -καθώς θα μπορούν να παρεμβαίνουν στην υγεία μας- θα μας "τελειώσουν" όλους;



Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2023

Θωμάς Ακινάτης vs Elon Musk

από John Jalsevac



Ο Elon Musk βρίσκεται και πάλι στην επικαιρότητα, αυτή τη φορά επειδή μίλησε για το πώς θέλει να βάλει μικροτσίπ στον εγκέφαλό μας.

Στις αρχές Δεκεμβρίου, ο Musk πρότεινε ότι το εμφυτεύσιμο τσιπ της Neuralink θα μπορούσε να είναι έτοιμο για δοκιμές σε ανθρώπους σε μόλις έξι μήνες. (Ήταν συνιδρυτής της εταιρείας το 2016.) Ο Musk καυχήθηκε ότι το τσιπ θα μπορούσε μια μέρα να επιτρέψει στους χρήστες να ελέγχουν τα smartphones τους με τις σκέψεις τους, ακόμη και “καλύτερα από κάποιον που έχει λειτουργικά χέρια”.

Αυτά είναι αρκετά ήπια πράγματα για τον Μασκ.

Ο Μασκ έχει στο παρελθόν μιλήσει με ευφράδεια για τη “μεταφόρτωση” της συνείδησής μας σε έναν υπολογιστή ή ακόμη και σε ένα νέο σώμα, ώστε να μπορούμε να “ζήσουμε για πάντα”. Μία από τις πολλές υπερανθρωπιστικές φαντασιώσεις που έχει διασκεδάσει όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι μια μέρα θα είμαστε σε θέση να χρησιμοποιούμε εμφυτεύματα εγκεφάλου για να αποθηκεύουμε μνήμες. “Θα μπορούμε να αποθηκεύουμε και να αναπαράγουμε αναμνήσεις”, είπε σε μια άλλη εκδήλωση της Neuralink το 2020. “Το μέλλον θα είναι περίεργο”.

Ως κάποιος που έχει περάσει τα τελευταία έξι χρόνια μελετώντας τη μνήμη, δεν έχω εντυπωσιαστεί. Δεν υπάρχει τίποτα ιδιαίτερα “περίεργο” στο να μπορείς να “αποθηκεύεις και να αναπαράγεις” αναμνήσεις. Οι άνθρωποι το κάνουν αυτό από πάντα, χρησιμοποιώντας το πιο εξελιγμένο νευρωνικό δίκτυο “υγρού λογισμικού” στο σύμπαν: τον ανθρώπινο εγκέφαλο.