Αύριο οι εκπαιδευτικοί ΑΠΕΡΓΟΥΝ...

Του Γιώργου Τασιόπουλου

_______

Ενάντια στις "πλάκες του Μωϋσέως" του εκπαιδευτικού μας συστήματος 

Αρνούνται το "ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"...

________

Επειδή λέξεις όπως "αξία, αριστεία, μόρφωση" έγιναν προπαγάνδα σε χείλη πολιτικάντηδων,  θα πρέπει να θυμηθούμε ότι από το 2009 επί υπουργίας της κ. Διαμαντοπούλου η εκπαίδευση χτίζεται με κατευθύνσεις σύμφωνα με την Έκθεση του ΟΟΣΑ(2009) και το σύνθημα «Νέο Σχολείο».

Η έκθεση έκτοτε απετέλεσε τις "πλάκες του Μωϋσέως" του εκπαιδευτικού μας συστήματος με μεγάλα ζητούμενα στην εκπαίδευση, όπως διακήρυτταν η κ. Διαμαντοπούλου και όσοι Υπουργοί την διαδέχτηκαν (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ), την "κοινωνική ευθύνη, τη λογοδοσία, τη διαφάνεια, την αξιοκρατία και τα αυξημένα προσόντα" για να "θολώσουν" την πραγματικότητα και οι λέξεις έχασαν το νόημά τους!

Ακριβέστερα το σημερινό σχολείο είναι του ΟΟΣΑ, του νεοφιλελευθερισμού, της α-παιδείας, του "κοσμοπολίτικου" νεωτερισμού, και με τη βία να κάνει όλο και περισσότερο την εμφάνισή της στις αυλές και  τις αίθουσες διδασκαλίας.  

Οι μεταρρυθμίσεις περιορίζονται στη μετακένωση αυτούσιων εκπαιδευτικών μοντέλων της Δύσης, κομμένων και ραμμένων στις ανάγκες της αγοράς.

Απεχθάνεται το σχολείο Διαμαντοπούλου-Γαβρόγλου-Κεραμέως, ακόμη και ως φωτογραφία, ένα κλαδί ελιάς, ένα βαρκάκι στο γαλανό του Αιγαίου, κάθε πρόταση που κομίζει από τον τόπο, την ιστορία του, την ελληνική παράδοση.

Στα δέκα χρόνια που ακολούθησαν τις εξαγγελίες Διαμαντοπούλου-ΟΟΣΑ, το εκπαιδευτικό σύστημα αδυνατεί να εκσυγχρονίσει τα αναλυτικά του προγράμματα, να έχει ελκυστικά βιβλία, να σταθεί δίπλα στον εκπαιδευτικό και να στηρίξει τη βαλλόμενη από παντού εκπτωχευμένη ελληνική κοινωνία... παρακμάζει μαζί της. 

Το σύνθημα «πρώτα ο μαθητής» θα γίνει πράξη, έλεγε η κ. Διαμαντοπούλου το 2010, και το 2022 ο μαθητής του δημόσιου σχολείου παραμένει αβοήθητος, πιο φτωχός, με την οικογένειά του σε απόγνωση, με ακατάλληλα βιβλία, με μόνο στήριγμα το δάσκαλό του.  Τον δάσκαλο που διδάσκει αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, που δεν του δίνεται η δυνατότητα να τα αξιολογήσει, αλλά μέσω της τιμωρητικής "αξιολόγησης" το κράτος θέλει να του φορτώσει το βάρος της ευθύνης του αποτυχημένου σχολείου της αγοράς.

Οι κίνδυνοι ορατοί από προθέσεις που έχουν προαναγγελθεί, όπως, μέσω πανελλαδικών διαγωνισμών PISA, η κατηγοριοποίηση των σχολείων με βάση τα αποτελέσματα της αξιολόγησης που θα αποβεί σε βάρος των σχολείων των λαϊκών γειτονιών. 

Η αναγόρευση της τηλεδιδασκαλίας, του ψηφιακού σχολείου και της διδασκαλίας των δεξιοτήτων ως πανάκεια για τον εκσυγχρονισμό και την επίλυση όλων των προβλημάτων.  Ή η "προστασία του δικαιώματος"(!!!!) στην επιλογή μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου σχολείου (ενίσχυση του ιδιωτικού και κουπόνια).

Η ενίσχυση του ρόλου των διευθυντών (μετατροπή τους σε μάνατζερ, εννοούν…).

Το υπουργείο φέρει ακέραια την ευθύνη για την αδυναμία του, που όπως θα όφειλε να συντονίσει έναν ειλικρινή διάλογο πάνω στα προβλήματα που ταλανίζουν το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com