Ας ξαναδούμε τι έγραφε – σχεδόν ποιητικά θα λέγαμε – ο Κωστής Μοσκώφ, για την Ελλάδα, την γεωγραφία της και τον κοινωνικό σχηματισμό της, μέσα στην «μακρά διάρκεια της ιστορίας». Η γνώση της ιστορίας και των ιδιαιτεροτήτων της χώρας μας, είναι προϋπόθεση για οποιοδήποτε κοινωνικό κίνημα ορθωθεί μπροστά στα γκρεμισμένα είδωλα μιας αδυσώπητης εξουσίας, με αριστερό ή δεξιό πρόσωπο και …προσωπείο!
«…Το ελλαδικό κοινωνικό σύστημα, οι άνθρωποί του είναι έτσι πρώτιστα έργα του χώρου, της γεωγραφικής θέσης και ιδιοσυστασίας του – με την αργόσυρτη κίνηση του χώρου αυτού μέσα στο χρόνο, οι διαδοχικοί τρόποι παραγωγής, ως συμπτώματα μιας νομοτέλειας εκφραζόμενοι, θα δώσουν κάθε φορά στο σύστημα το άλλο οικονομικό, πολιτικό ή πολιτιστικό περιεχόμενο -, το τοπίο όμως θα μετέχει καθοριστικά, ωθεί, θα έλεγε κανείς, στην εμφάνιση τους εξελικτικούς νόμους, αυτό μένει ο δημιουργός στον τρόπο ζωής του ελλαδικού ανθρώπου. Εδώ η ανθρώπινη και η φυσική ενότητα θα προκαθορίζονται από την αλληλοσχέτιση βουνού και θάλασσας. Η διακοπή της τέτοιας αλληλοσχέτισης θέτει και τα όρια του συστήματος, η δομή της κοινωνίας, η ζωή του ανθρώπου, τότε μόνο αλλάζει: στα νότια και τα δυτικά τα όρια αυτά τα θέσει ετούτος ο υδάτινος κάμπος, η κατ’εξοχήν Μεσόγειος του Fernand Braudel, η τόσο διαφορετική στην όψη από το Αρχιπέλαγος, κοιλάδα κατάστικτη από τις κορφές των νήσων αυτών, αυτό πυκνό πέρασμα κατοικημένο από τα πλεούμενα, καΐκια, βαπόρια ή βάρκες. Το ίδιο στην ανατολή η ακτή της Ιωνίας, η Ασία δεν αρχίζει παρά πίσω από τα Κιμεντένια, τα πρώτα βουνά της. Αν τα όρια του βορρά είναι πιο ασαφή και διάχυτα, όμως και πάλι εκεί πρέπει να τα αναζητήσει κανείς, κατεβαίνοντας τις στενόμακρες κοιλάδες που ανοίγουν οι βαλκανικοί ποταμοί, εκεί όπου συναντάς τον μπάτη, κάπου στις μεσημβρινές πλαγιές του Όρβηλου και του Καϊμακτσαλάν.
Η ενότητα αυτή που πηγάζει από το βουνό και τη θάλασσα, σπάει παραπέρα τον χώρο σε ενότητες μικρότερες, υποτελείς. Η θάλασσα παραμένει κοντινή, διατηρεί την αλληλουχία του συνόλου, αλλά κάθε κοιλάδα και κάθε ακτή αποκτούν την δική τους υπόσταση. Η παραγωγή εξειδικεύεται ανάλογα με τις γεωγραφικές ροπές του καθ’έκαστα τόπου, διαφοροποιημένη οδηγεί τον πληθυσμό στην επικοινωνία και στην ανταλλαγή…»
Δημήτρης Ναπ.Γ
ΠΗΓΗ:https://tokoinonikoodofragma.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.