Του Θανάση Παπαθανασίου
Ήταν βράδυ της παραμονής πρωτομαγιάς του 1976. Για την ακρίβεια, πρέπει να ήταν δυο – τρεις ώρες μετά
τα μεσάνυχτα. Δεν είχαν συμπληρωθεί ακόμη δυο χρόνια από την πτώση της χούντας, και στην ατμόσφαιρα της ελληνικής κοινωνίας δέσποζε η πολιτικοποίηση. Παλιρροιακή και υπερπολύμορφη. Μεταμεσονύκτια ώρα λοιπόν στον Βύρωνα της Αττικής, τρεις μαθητές της Ε’ Γυμνασίου (αντίστοιχης της σημερινής Β΄ Λυκείου) κολλούσαμε στον μαντρότοιχο του σχολείου μας φωτοτυπίες μιας χειρόγραφης αφισούλας για την εργατική πρωτομαγιά. Φυσικά ασπρόμαυρες, μεγέθους Α4, σε λίγα αντίτυπα που τα άντεχε το μαθητικό μας χαρτζιλίκι.
Στην αφισούλα είχα χωρέσει (όλα ζωγραφισμένα και γραμμένα με το χέρι) επάνω μια υψωμένη γροθιά με φόντο έναν σταυρό, δίπλα του μνεία της εργατικής πρωτομαγιάς και από κάτω το απόσπασμα της Καινής Διαθήκης, όπου ο απόστολος Ιάκωβος ξεστομίζει φοβερές απειλές κατά των πλουτοκρατών που στερούν το δίκαιο μεροκάματο από τους θεριστάδες. Η αφισούλα ήταν ανυπόγραφη. Δεν ήταν κάποιας οργάνωσης.
Τον μαντρότοιχο του σχολείου ήδη τον κάλυπτε ένα αδιανόητο κολάζ από πολύχρωμες κομματικές αφίσες. Κενός χώρος, ούτε για δείγμα! Έτσι, κάποιες από τις αφισούλες μας έπεσαν πάνω σε αφίσες του ΕΚΚΕ. Και, ω του θαύματος! Ακριβώς εκείνη τη στιγμή έσκασαν μύτη από τα σκοτεινά τρεις θηριώδεις αφισοκολλητές του ΕΚΚΕ σε φοιτητική ηλικία, κι αυτοί με τον κουβά και τις βούρτσες στο χέρι! Και άρχισε σύρραξη…
Μετά τις πρώτες φωνές, οι εξηγήσεις μας ότι τυχαία οι αφισούλες μας κάλυψαν τις αφισάρες τους, φαινόταν να πηγαίνουν καλά. Μόλις όμως οι θηριώδεις κοίταξαν καλύτερα και είδαν τον σταυρό, η σύρραξη έγινε Αρμαγεδδών! «Χούντα, χουνταία εκκλησία, πατρίς – θρησκεία – οικογένεια…», και τα λοιπά καταιγιστικά, με την ανά χείρας βούρτσα έτοιμη να γίνει όπλο. Και τότε, προσπαθώντας μέσα στον κακό χαμό να τους εξηγήσω πως μιλούσαν για άλλου είδους χριστιανική αντίληψη απ’ ό,τι εμείς, ξεστόμισα τη φράση: «Εμείς
είμαστε του Ψαρουδάκη!».
Πώς άνοιγε αυτοστιγμεί ο βράχος μόλις ο Αλή Μπαμπάς ξεστόμιζε, «Άνοιξε, σουσάμι»; Αυτό έγινε. Τα ντερέκια
του ΕΚΚΕ μαρμάρωσαν επί τόπου. «Ο Ψαρουδάκης είναι αλλιώς», είπαν. Βαθύς σεβασμός γλύκανε τη βραδιά. Και οι δυο ομάδες χώρισαν με χειραψίες και ευχές…
είμαστε του Ψαρουδάκη!».
Πώς άνοιγε αυτοστιγμεί ο βράχος μόλις ο Αλή Μπαμπάς ξεστόμιζε, «Άνοιξε, σουσάμι»; Αυτό έγινε. Τα ντερέκια
του ΕΚΚΕ μαρμάρωσαν επί τόπου. «Ο Ψαρουδάκης είναι αλλιώς», είπαν. Βαθύς σεβασμός γλύκανε τη βραδιά. Και οι δυο ομάδες χώρισαν με χειραψίες και ευχές…
Στο ολιγόλεπτο αυτό περιστατικό συμπυκνώθηκε το απίστευτο βάρος που έχει η στάση ζωής, το ήθος, η έμπρακτη μαρτυρία.
Δεν είχα πει ολότελα αλήθεια στους θηριώδεις, καθόσον ουδέποτε εντάχθηκα στην «Χριστιανική Δημοκρατία» που είχε ιδρύσει ο Ψαρουδάκης. Ούτε και οι άλλοι δύο συμμαθητές μου (ο Μανώλης και ο Νίκος) οργανώθηκαν εκεί.
Αλλά ήμασταν, ας πούμε, μαθητούδια της οπτικής του, την οποία πρόσφατα είχαμε ανακαλύψει.
Ήδη λίγους μήνες μετά την πτώση της δικτατορίας, στην Δ΄ Γυμνασίου τότε, ολόκληρο σχεδόν το τμήμα μου
είχε κατέβει ένα πρωινό με τα πόδια από τον Βύρωνα στο Ζάππειο (ήταν μέρα απεργίας ή συνέλευσης των καθηγητών, κάτι τέτοιο). Σε μια κολώνα αίφνης πρόσεξα ένα αυτοκόλλητο όπου κυριαρχούσε το πράσινο χρώμα, και το οποίο έλεγε ότι επανακυκλοφορεί μια εφημερίδα με τίτλο «Χριστιανική Δημοκρατία», την οποία είχε κλείσει η χούντα. Ρωγμή στην δεσπόζουσα ατμόσφαιρα, γέφυρα με την παραδοσιακά εξισωτική και μη στρατωνισμένη θρησκευτικότητα της γονεϊκής μου οικογένειας.
Στις επόμενες μέρες εντόπισα το βιβλιοπωλείο «Μήνυμα» και ξεκίνησα τη σχέση μου με την εφημερίδα, καθώς και όσα βιβλία επέτρεπε το χαρτζιλίκι.
Θυμάμαι ακόμη ότι από τα πρώτα ήταν το μικρό του Ψαρουδάκη, «Η αμοιβή της εργασίας…». Από δικά του κείμενα πληροφορήθηκα την ύπαρξη του κειμένου του Ιακώβου. Έκπληξη λυτρωτική, και ταυτόχρονα πρόσκληση για γνωριμία με ολόκληρη την Καινή Διαθήκη…
Οσμή χώματος σε καιρό σποράς, λύσιμο κάβων για απόπλου… κάτι τέτοιο φέρνουν στον νου και στην καρδιά όλα αυτά. Και τι να ‘χουν γίνει άραγε οι τρεις θηριώδεις ΕΚΚΕτζήδες; Πώς άραγε πορεύτηκαν, μέσα από ποιες επιμονές ή ματαιώσεις ή μεταλλάξεις; Εύχομαι να τους έχει καλά ο Θεός εκείνου τον οποίον σεβάστηκαν τόσο αποκαλυπτικά ένα ανοιξιάτικο βράδυ πριν 48 σχεδόν χρόνια. Κι εύχομαι, κάποια στιγμή να βρω το αφισάκι, που το ‘χω κάπου φυλαγμένο…
Δεν είχα πει ολότελα αλήθεια στους θηριώδεις, καθόσον ουδέποτε εντάχθηκα στην «Χριστιανική Δημοκρατία» που είχε ιδρύσει ο Ψαρουδάκης. Ούτε και οι άλλοι δύο συμμαθητές μου (ο Μανώλης και ο Νίκος) οργανώθηκαν εκεί.
Αλλά ήμασταν, ας πούμε, μαθητούδια της οπτικής του, την οποία πρόσφατα είχαμε ανακαλύψει.
Ήδη λίγους μήνες μετά την πτώση της δικτατορίας, στην Δ΄ Γυμνασίου τότε, ολόκληρο σχεδόν το τμήμα μου
είχε κατέβει ένα πρωινό με τα πόδια από τον Βύρωνα στο Ζάππειο (ήταν μέρα απεργίας ή συνέλευσης των καθηγητών, κάτι τέτοιο). Σε μια κολώνα αίφνης πρόσεξα ένα αυτοκόλλητο όπου κυριαρχούσε το πράσινο χρώμα, και το οποίο έλεγε ότι επανακυκλοφορεί μια εφημερίδα με τίτλο «Χριστιανική Δημοκρατία», την οποία είχε κλείσει η χούντα. Ρωγμή στην δεσπόζουσα ατμόσφαιρα, γέφυρα με την παραδοσιακά εξισωτική και μη στρατωνισμένη θρησκευτικότητα της γονεϊκής μου οικογένειας.
Στις επόμενες μέρες εντόπισα το βιβλιοπωλείο «Μήνυμα» και ξεκίνησα τη σχέση μου με την εφημερίδα, καθώς και όσα βιβλία επέτρεπε το χαρτζιλίκι.
Θυμάμαι ακόμη ότι από τα πρώτα ήταν το μικρό του Ψαρουδάκη, «Η αμοιβή της εργασίας…». Από δικά του κείμενα πληροφορήθηκα την ύπαρξη του κειμένου του Ιακώβου. Έκπληξη λυτρωτική, και ταυτόχρονα πρόσκληση για γνωριμία με ολόκληρη την Καινή Διαθήκη…
Οσμή χώματος σε καιρό σποράς, λύσιμο κάβων για απόπλου… κάτι τέτοιο φέρνουν στον νου και στην καρδιά όλα αυτά. Και τι να ‘χουν γίνει άραγε οι τρεις θηριώδεις ΕΚΚΕτζήδες; Πώς άραγε πορεύτηκαν, μέσα από ποιες επιμονές ή ματαιώσεις ή μεταλλάξεις; Εύχομαι να τους έχει καλά ο Θεός εκείνου τον οποίον σεβάστηκαν τόσο αποκαλυπτικά ένα ανοιξιάτικο βράδυ πριν 48 σχεδόν χρόνια. Κι εύχομαι, κάποια στιγμή να βρω το αφισάκι, που το ‘χω κάπου φυλαγμένο…
Πηγή: https://xristianiki.gr/%ce%bd%ce%af%ce%ba%ce%bf%cf%85-%cf%88%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%ce%b4%ce%ac%ce%ba%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c%ce%b7%cf%87%ce%bf%cf%82/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.