Πολλοί από εμάς παρακολουθούμε τα «εκκλησιαστικά ρεπορτάζ» διαφόρων «μεγάλων» εφημερίδων και ηλεκτρονικών μέσων και βλέπουμε εκεί τους εκπροσώπους των τοπικών εκκλησιαστικών αρχών και διάφορους Μητροπολίτες μας να λαμβάνουν θέσεις σε διάφορα ζητήματα και να τυγχάνουν σχολιασμού.
Τα ζητήματα αυτά σπάνια άπτονται της πολιτικής εκτός εξαιρέσεων, ακόμη και σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που εδώ και 7,5 περίπου χρόνια βρίσκεται, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, υπό καθεστώς υπαγόρευσης πολιτικής και επιτροπείας, με την αδικία, ανισότητα και αποστέρηση να «οργιάζουν». Μια από αυτές τις εξαιρέσεις υπήρξε και το σύγχρονο νομοθέτημα που αφορούσε τροποποιήσεις σε μια ήδη υπάρχουσα νομοθεσία που αφορά τη λεγόμενη «αλλαγή ταυτότητας φύλου». Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το άρθρο αυτό δεν τοποθετείται ως προς την λήψη θέσης εκ μέρους των προαναφερθέντων θεσμικών (ή άλλων) προσώπων. Τοποθετείται όμως ως προς το πρωτοφανές της «ιεράς αγανάκτησης» που παρατηρείται σε παρόμοιες περιπτώσεις, όταν ο ελληνικός λαός δεν έχει δει τοποθετήσεις σε άλλα ζητήματα, που από χριστιανικής πλευράς είναι αναμφισβήτητα πολύ μεγαλύτερης έως εξαιρετικής σημασίας.
Ο Μέγας Βασίλειος, για παράδειγμα, έχει γράψει σειρά (αυθεντικών) επιστολών σε πολιτικούς άρχοντες και όλες σχεδόν φαίνεται ότι περιστρέφονται γύρω από φτωχούς, αδικούμενους και καταπιεζόμενους, χήρες, κ.λπ. Από τις εκδόσεις Λύχνος (2004) κυκλοφορείται σειρά τέτοιων επιστολών υπό τον τίτλο «Προς πολιτικούς άρχοντες». Ειδικότερα, στην Επιστολή προς Τοπικό Διοικητή (Επιστ. 84), θα γράψει φιλοφρόνως και εντελώς χαρακτηριστικά ως προς το θέμα μας:
«Όπως, δηλαδή εκείνους που περπατούν με ήλιο τους ακολουθεί σίγουρα η σκιά, έστω κι αν οι ίδιοι δεν το επιθυμούν, έτσι και τις συναναστροφές με τους άρχοντες ακολουθεί και κάποια συναλλαγή, η βοήθεια προς τους δυστυχισμένους».
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θα γράψει και εκφωνήσει 21 ομιλίες που καταλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες για να διαπραγματευτεί τα σχετικά θέματα αλλά και να υπερασπιστεί από την αυτοκρατορική βία ή και αδικία τους ανθρώπους που περιγράφονται στο παρακάτω περιστατικό στην Αντιόχεια:
«Στον καιρό του αυτοκράτορα Θεοδοσίου κάποιοι άνθρωποι την νύχτα έριξαν και έσπασαν τα αγάλματά του στην Αντιόχεια. Ο αυτοκράτορας οργίστηκε πολύ και τιμώρησε με τον πιο αυστηρό τρόπο την Αντιόχεια: Κάψιμο, συλλήψεις, φόνους.
Όλη η πόλη σιώπησε και υπέφερε τη φρίκη. Τότε εμφανίστηκε στους δρόμους της μεγάλης Αντιόχειας μια παράξενη ομάδα ανθρώπων, που ξεκίνησε να διαμαρτύρεται εναντίον του αυτοκράτορα Θεοδοσίου. Αυτοί ήταν ορθόδοξοι μοναχοί που ζούσαν στα ψηλά βουνά και στην έρημο.
Ακούγοντας για τις κακές πράξεις του αυτοκράτορα Θεοδοσίου και των στρατηγών του στην Αντιόχεια, βγήκαν στους άδειους δρόμους και ξεκίνησαν να φωνάζουν στους δολοφόνους του αυτοκράτορα: «Πηγαίνετε να πείτε στον αυτοκράτορα τα εξής: Είναι αλήθεια πως είσαι αυτοκράτορας, αλλά είσαι και άνθρωπος. Να φοβηθείς τον Δημιουργό και να σταματήσεις να σκοτώνεις τα δημιουργήματά Του. Εσύ θύμωσες, γιατί έπεσαν τα δικά σου πέτρινα αγάλματα. Πιστεύεις πως λιγότερο θα θυμώσει ο Θεός μαζί σου, αφού εσύ καταστρέφεις τα δικά Του ζωντανά δημιουργήματα; Τα δικά σου ομοιώματα εύκολα θα ξαναφτιαχτούν και θα τοποθετηθούν στη θέση τους, αλλά εσύ σκοτώνοντας ανθρώπους, πώς θα διορθώσεις το λάθος σου; Μπορείς να αναστήσεις νεκρούς ανθρώπους;»
(αγ, Νικολάου Αχρίδος, «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής: Μηνύματα στο λαό», εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη», σελ. 236-237)
Ο ιερωμένος και πολύ παραπάνω ο εκκλησιαστικός άρχοντας απαγορεύεται να ασκεί πολιτική εξουσία. Αναμένεται όμως να τοποθετείται κατά την άσκηση πολιτικής, κατά το πνεύμα των ανωτέρω μεγάλων Ανατολικών Πατέρων.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν μια εξώφθαλμη και εμφανή αλλοίωση του χριστιανικού ήθους και κριτηρίων. «Εάν δε το άλας μωρανθή εν τίνι αλισθήσεται;»
Σημείωση: αναδημοσίευση από τη στήλη «Φιλαλήθειες…» του φ. 996
ΠΗΓΗ: https://philalethe00.wordpress.com
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.