Ο σωρός, η σορός και ο Σόρος.

του Σάββα Παύλου                                                        

Ημερολογιακά, 19/9/2014

Α. Ο σωρός, η σορός και ο Σόρος

Η λέξη [ο] σωρός σημαίνει πολλά πράγματα στοιβαγμένα ή πεταμένα στον ίδιο χώρο, το ένα πάνω στο άλλο (π.χ. στη γωνιά του δωματίου υπήρχε ένας σωρός από ρούχα).

Η λέξη [η] σορός σημαίνει το σώμα του νεκρού (π.χ. η σορός του ποιητή θα εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στο Ιερό ναό Αγίου Αντωνίου).

Η λέξη [ο] Σόρος παραπέμπει στον Τζωρτζ Σόρος, τον αμερικανό κερδοσκόπο επενδυτή, έναν άχρηστο άνθρωπο που δεν παράγει οτιδήποτε χρήσιμο για την ανθρωπότητα, απλώς συσσωρεύει λεφτά από το παιγνίδι των επενδύσεων και των χρηματιστηρίων, μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα του νεοφιλελευθερισμού, της απόλυτης επικράτειας της οικονομίας της αγοράς, και της οικονομίας –καζίνο, που έχει εκθεμελιώσει τον πλανήτη και έχει προκαλέσει τη δυστυχία σε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους.

Με άλλα λόγια Σόρος =σωρός με σορούς ανθρώπινες.

Β. Η ιεροτελεστία της βλακώδους κοινοτοπίας

(τελειώνοντας το βιβλίο του Μ. Κούντερα, Η γιορτή της ασημαντότητας)

Όταν στα εξώφυλλα των εντύπων, ή σε δηλώσεις σε εκπομπές, η περί ης ο λόγος ή ο περί ου ο λόγος (μιλάμε για ηθοποιούς, παρουσιαστές, αθλητές, μοντέλα μόδας, τραγουδιστές κ.λπ. κ.λπ.) λένε π.χ. ότι «το ξενοκοίταγμα λειτουργεί σαν αλατοπίπερο της σχέσης», ή ότι «εγώ δεν σηκώνω παρασπονδίες, τον δικό μου τον θέλω πιστό», ή ότι «στις διακοπές η αδρεναλίνη μου ανεβαίνει στα ύψη», ή ότι «όλοι οι άνθρωποι επιζητούν την αλλαγή», ακόμη: «σαν ηθοποιός θέλω να είμαι τέλεια», ή ότι «μας είναι απαραίτητη και λίγη θρησκεία» και χιλιάδες άλλες ατάκες με βλακώδεις κοινοτοπίες που προσφέρονται με στόμφο, σαν συμπυκνωμένη σοφία, μπαίνουν σε πλαίσιο, προβάλλονται ως τίτλοι του δημοσιεύματος, όλα αυτά δεν είναι παρά μια ιεροτελεστία της ασημαντότητας, της κοινοτοπίας, της μετριότητας. Ο ιεροτελεστικός λόγος που επιτελούσαν παλαιότερα οι εκκλησιαστικές, κρατικές, πολιτικές και άλλες εκδηλώσεις έχει αντικατασταθεί από το φασισμό της μετριότητας που εκφέρεται ιεροτελεστικά από τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε.

Υπάρχει ένα παιγνίδι σημαινομένων που με απλά λόγια δηλώνει τα εξής: Εγώ, που τα αναφέρω αυτά, είμαι μια φρικιαστική μετριότητα, αυτό που λέω είναι μια κοινότοπη ανοησία, μια κοινόχρηστη βλακεία εσύ, όμως, ο ακροατής ή αναγνώστης μου, που είσαι το ίδιο μια φρικιαστική μετριότητα, πρέπει να τα διαβάσεις σαν να ακούς μια αποκαλυπτική αλήθεια, ένα βαθυστόχαστο πράγμα, γιατί έτσι έχουν ορίσει και επιβάλει αυτοί που τα μαζεύουν.