by admin
Τό ἐγχειρίδιο τῆς Νεοελληνικής Γλώσσας Α΄ Γυμνασίου -καθώς καί τά ὁμογάλακτά του τῶν ἄλλων τάξεων- γιά πολλά περιλαμβανόμενα στίς σελίδες του θά μποροῦσε νά τό ἐγκαλέσῃ κανείς, καθώς ἐπίσης καί γιά πολλά μή περιλαμβανόμενα.
Περιοριζόμαστε σέ ἕνα «κόμικς» τοῦ «Τετραδίου Εργασιών», σ. 15, τοῦ ὡς ἄνω ἐγχειριδίου, μέ ψευδότιτλο [Πολιτισμένη κουβέντα], διότι δείχνει μέ λίαν χαρακτηριστικό τρόπο πῶς ἡ τάχαμου «προοδευτική» διανόηση, στήν προσπάθεια νά προσφέρῃ τίς ὑπηρεσίες της στήν ἐθνομηδενιστική / παγκοσμιοποιητική νέα τάξη, ἐκχωρεῖ τήν ὑπόθεση τῆς πατρίδας στήν Χρυσῆ Αὐγή.
Στήν εἰκονογραφημένη αὐτή ἱστορία (Κ. Βαμβασάκη, περ. «9», εφημ.ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 2003), ἕνας «αὐταρχικός», «ἐθνικόφρων» πατέρας, βγαλμένος ἀπό τήν δεκαετία τοῦ ᾿60, κατσαδιάζει τόν «ὀργισμένο» γιό του μέ διακηρύξεις πού θά ἔκαναν κάθε ἔφηβο νά σιχαθῇ τήν πατρίδα (καί, παρεμπιπτόντως, νά λατρέψῃ τήν φοροδιαφυγή): «Δουλεύω καθημερινά σαν το σκυλί! Πληρώνω ευσυνείδητα τους φόρους μου! Εκτέλεσα με προθυμία το καθήκον μου στην πατρίδα! – ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ; Για να βλέπω αυτά τα ρεμάλια, τα φρικιά, να κάθονται όλη μέρα και να κοπροσκυλάνε; – Να αδιαφορούν για όσα χτίσαμε; Να βαριούνται όσα τους προσφέρουμε; – Ε; – Το χειρότερο με τα νέα παιδιά είναι ότι είναι αδύνατο να ανοίξεις μαζί τους πολιτισμένη κουβέντα!»
Θά ἀντέτεινε κάποιος ὅτι δέν δυσφημεῖται ἐδῶ ἡ ὑπόθεση τοῦ ἔθνους, τῆς πατρίδας, ἀλλά ἁπλῶς ἡ «ἐθνικιστική», «φασιστική», «αὐταρχική» ἐκδοχή τῶν πραγμάτων, ἀλλά ἐμεῖς ὁμολογοῦμε πώς δέν εἴδαμε, σέ ὅλα αὐτά τά βιβλία, τήν παραμικρή ἀναφορά σέ θετικά αἰσθήματα γιά τήν πατρίδα, μιά ἐλάχιστη, ἔστω, ἀναφορά στούς ἥρωες καί στούς ποταμούς αἱμάτων πού χύθηκαν στόν ἀγῶνα τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας, στούς βαλκανικούς πολέμους, στήν ἐθνική ἀντίσταση, στόν κυπριακό ἀγῶνα κ.λπ.
Ἀντίθετα, εἴδαμε παντοῦ μιά προσπάθεια νά λοβοτομηθῇ ὕπουλα ἡ ἑλληνική νεολαία καί νά ἐπιβληθῇ τεχνηέντως ἡ ἰδιόμορφη αὐτή «τυραννία τῆς συγχρονίας», ἡ κατάργηση στήν οὐσία τῆς μνήμης, ἐθνικῆς, ἱστορικῆς, γλωσσικῆς, πολιτισμικῆς (τῆς θρησκευτικῆς συμπεριλαμβανομένης), κάτι πού, ἄς τό διακηρύξουμε ἐπί τέλους, εἶναι ἡ ἄλλη πλευρά τοῦ ἐθνικιστικοῦ φασισμοῦ, ὁ σύγχρονος παγκοσμικός φασισμός[1]. Δέν εἴμαστε δά καί τόσο ἀφελεῖς, ὥστε νά μήν καταλαβαίνουμε ποιόν στόχο ὑπηρετοῦν διατυπώσεις αὐτοῦ τοῦ εἴδους: «Διάβασε τα κείμενα και τις φράσεις που ακολουθούν και προσπάθησε να αναγνωρίσεις τρόπους επιβολής και συμπεριφοράς. []: ● Στρατιωτικός νόμος. Η χώρα κηρύσσεται εις κατάστασιν πολιορκίας. Αναστέλλεται η λειτουργία του Συντάγματος επί 6 μήνας. Η κυκλοφορία πεζών και οχημάτων απαγορεύεται μετά την δύσιν του ηλίου εις τας πόλεις και εις την ύπαιθρον. Οι παραβάται θα πυροβολούνται άνευ προειδοποιήσεως. Ζήτω το Έθνος.» (Έκφραση Έκθεση Γενικοῦ Λυκείου, τεῦχ. Α΄, σ. 20).
Ἄν οἱ ἀναφορές στό ἔθνος περιορίζονται καί ἐξαντλοῦνται σέ κάτι τέτοια «ἀντιαυταρχικά» «παιχνίδια», τότε λογικό εἶναι νά συμπεράνῃ ὁ οἱοσδήποτε νοήμων ἄνθρωπος ὅτι, ἄν μή τι ἄλλο, ἡ ἰδέα τοῦ ἔθνους καί τῆς πατρίδας (γιά τήν ὁποία μιά ψυχή ἔνιωθε «στά σπλάχνα χαλασμό») ἐκχωρεῖται ὁλοσχερῶς στή Χρυσῆ Αὐγή καί τίς ναζιστικές / χουντικές της παραφυάδες.
Ἀλλά τά βιβλία αὐτά εὐθύνονται καί γιά τό γεγονός ὅτι στρεβλώνουν καί ὑποβιβάζουν τήν ἱερή ὑπόθεση τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας στό ἐπίπεδο ἑνός «ἀναρχίζοντος» νεοφιλελεύθερου «ἀντιαυταρχισμοῦ» βορειοπροαστειακῆς προέλευσης, πού παραμυθιάζει τά παιδιά στό πνεῦμα τοῦ «ὅλα ἐπιτρέπονται». Μιά ματιά στήν «διαθεματική ἄσκηση» τῆς σ. 15 τοῦ «Τετραδίου Εργασιών» τοῦ ἐγχειριδίου τῆς Α΄ Γυμνασίου, ὅπου οἱ μαθητές καλοῦνται νά γράψουν στίχους μέ ἀφετηρία τό «TheWall»[2] (ξέρετε: «Νά μᾶς λείπῃ ἡ ἐκπαίδευση / νά μᾶς λείπῃ ἡ πλύση ἐγκεφάλου…») δείχνει πῶς τό σύστημα κατέχει τήν τεχνική νά παραμυθιάζῃ τά παιδιά καί νά κατεδαφίζῃ τήν οὐσιαστική παιδεία, στό ὄνομα τοῦ «ἀντιαυταρχικοῦ» ἀγώνα ἐνάντια στό «σύστημα».
Τό κάλπικο ποιόν αὐτοῦ τοῦ νεοφιλελεύθερου «ἀντιαυταρχισμοῦ» ἀναδεικνύει σ᾿ ὅλη του τήν μεγαλοπρέπεια τό παρακάτω ἀπόσπασμα τοῦ περιλαμβανομένου στό βιβλίο Έκφραση Έκθεση Γενικοῦ Λυκείου, τεῦχ. Α΄, σ. 9, κειμένου τοῦ Τζιάνι Ροντάρι: «Πέφτουν όλα τα σίδερα απ᾿ όλες τις φυλακές του κόσμου. Βγαίνουν όλοι. Και οι κλέφτες; Ναι, και οι κλέφτες. Η φυλακή είναι που κάνει τους κλέφτες. Τέρμα η φυλακή, τέρμα και οι κλέφτες…».
Νά λοιπόν πού εἴχαμε τήν λύση, καί δέν τήν ἐφαρμόσαμε, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀπομακρυνθοῦν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τήν «ἀγαθή» τους φύση καί νά ἀρχίσουν νά κλέβουν ἀσυστόλως, ἰδίως τό δημόσιο, προφανῶς ἐπειδή αὐτό εἶναι πού φτειάχνει τίς άπάνθρωπες φυλακές.
Ἄς σοβαρευτοῦμε, ἐπί τέλους· ἄν δέν θέλουμε νά δοῦμε τούς πατριδοκάπηλους νά καπηλεύωνται ὄχι μόνο τήν ἰδέα τῆς πατρίδας ἀλλά καί αὐτήν τῆς δικαιοσύνης.
Χρῖστος Δάλκος
[1] Ὁ ὁποῖος ἔχει σταθερά ἀμερικάνικο πρόσημο, πρβλ. τόν λαθραῖο τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ ἐπάρατος ὅρος «Πρωτάθλημα Α΄, Β΄ κ.λπ. Ἐθνικῆς Κατηγορίας» ἀντικαθίσταται ἀπό τά Super League, Football League κ.λπ., χωρίς οὔτε ἕνα ἀπό τά πειθήνια ὄργανα τοῦ συστήματος νά ἀντιδρᾷ. Ἀλήθεια, τί λέει ὁ ὑπουργός πολιτισμοῦ γιά ὅλα αὐτά;
[2] Βλ. καί νέος Ἑρμῆς ὁ Λόγιος, τχ. 1, σ. 192-3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.