Του Βασίλη Λαμπόγλου
Η Όλγα, η μικρότερη κόρη του Μιμίκου και της Μαρίας Κοτταρή μπήκε μαζί με τις αδερφές της τον Αύγουστο του '22 σε μια βάρκα με προορισμό την Μυτιλήνη - ως να ησυχάσουν τα πράγματα βρε αδερφέ, να πάρετε και τον αέρα σας, όπως είπαν οι άνδρες-, ενθαρρύνοντας τα γυναικόπαιδα της οικογένειας να απομακρυνθούν από την Σμύρνη.
Η 22χρονη τότε Όλγα, αρραβωνιασμένη με τον Μιλτιάδη είχε στο τσαντάκι της το εργόχειρο που έπρεπε να τελειώσει.
Κοντά στα Χριστούγεννα θα γινόταν ο γάμος. Καθώς ήταν το έθιμο, μόλις έμπαινε με τον Μιλτιαδη στο σπίτι θα του περνούσε στα πόδια τα κεντητά πασούμια ή τσουράπια, όπως τα έλεγαν, σε ένδειξη αφοσίωσης και φροντίδας.
Αλλά η ιστορία είχε τα δικά της σχέδια.
Λες και ένα αιγαιοπελαγίτικο μεγάλο κύμα την πέταξε στην αντίπερα όχθη, στον Πειραιά.
Δεν ξαναείδε ποτέ τον Μιλτιαδη, κάποιος της είπε ότι τον έσφαξαν οι Τούρκοι αλλά πολλά χρόνια μετά η οικογένεια έμαθε ότι ο Μιλτιάδης ζούσε στην Θεσσαλονίκη με την γυναίκα και τα παιδιά του.
Η Όλγα δεν παντρεύτηκε ποτέ, έζησε παραδίδοντας μαθήματα αγγλικών αφού ήξερε άπταιστα αγγλικά και γαλλικά.
Το εργόχειρο της Όλγας, το ένα πασούμι μισοτελειωμένο, το άλλο σχεδόν τελειωμένο το έβαλα σε ενα παλιό καλαπόδι, καθώς θριβοταν στα χέρια μου, για να σας θυμίσω το σμυρνέικο αυτό έθιμο.
(Αφιερωμένο στην μνήμη της θείας Όλγας που μου έλεγε να κάνω ‘’ανασκαφές’’στις τσέπες της, όπου υπήρχαν πάντα λίγες καραμέλες!).
Θάλεια-Αλεξάνδρα Τριανταφυλλου(σελιδα Απόγονοι Μικρασιατων) .
-Σήμερα, η θύμηση πονά...
102 χρόνια πριν και ο Γιώργος Σεφέρης, ο Κώστας Βάρναλης, ο Ηλίας Βενέζης, η Μαρία Ιορδανίδου, η Διδώ Σωτηρίου,η Κυβέλη, ο Φώτης Κόντογλου, ο Κάρολος Κούν, ο Μανόλης Ανδρόνικος,ο Κωνσταντίνος Ι. Δεσποτόπουλος, ο Τάσος Αθανασιάδης, ο Δημήτρης Γλυνός, η Έλλη Παπά, ο Δημήτρης Ψαθάς, ο Μέντης Μποσταντζόγλου ( Μποστ), ο Μίνως Αργυράκης, η ‘Έλλη Σουγιουλτζόγλου – Σεραϊδάρη, η φωτογράφος Nelly’s, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, ο Μανόλης Καλομοίρης, ο Γιώργος Θεοτοκάς, ο Στρατής Δούκας, ο Κοσμάς Πολίτης, ο Παναγιώτης Τούντας και άλλοι 1.300.000 πρόγονοι μας, άφηναν για πάντα τα χώματα του Θαλή και του Ηρακλείτου, τα θέατρα της Εφέσου και της Μιλητου, την μήτρα του ελληνικού πολιτισμού και εκκινούσαν - "συνωστιζομενοι"- σε φωτιά και θάλασσα για τη μεγάλη Πατρίδα.
Ως "Τουρκόσποροι", ως "σκατο-ογλου", ως "παστρικές" που "αλλοίωσαν» τον
" ιθαγενη"πολιτισμό, ξεχέρσωσαν τις" νέες καλλιέργειες ", αποτέλεσαν το φτηνό εργατικό δυναμικό των ντόπιων αφεντικών, τραγούδησαν τον καυμό τους με ρεμπέτικα και αμανέδες (για να τα απαγορέψει ο Μεταξάς το '37,ως ανατολίτικη μουσική), διάβασαν το" Οικαδε" του Βλαχου και παρ' όλη τη περιφρόνηση, την εκμετάλλευση , και τον διωγμό , κοσμησαν με το πνεύμα, το ήθος και τη κοσμοπολίτικη αντίληψη τους μια νέα Πατρίδα που τους είχε τόσο ανάγκη, πολύ περισσότερο απ'οσο η ίδια "πίστευε".
Στην ιερή μνήμη τους...
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.