Ολοκληρώθηκαν Οι Εργασίες Του Ι’ (10ου) Συνεδρίου Της ΧΔ

Ολοκληρώθηκαν χτες Κυριακή το απόγευμα στην Αθήνα οι εργασίες του Ι’ (10ου) Συνεδρίου της Χριστιανικής Δημοκρατίας, με την εκλογή Προέδρου, Αντιπροέδρου και Κεντρικής Επιτροπής και την έγκριση τροποποιήσεων του Καταστατικού. Το Σάββατο εγκρίθηκαν ο πολιτικός και οικονομικός απολογισμός και συζητήθηκαν οι εισηγήσεις της απελθούσης Κ.Ε. για τις πολιτικές εξελίξεις και τη στρατηγική, ενώ τελέστηκε και τρισάγιο στη μνήμη των Προέδρων του Κινήματος, των αειμνήστων Νίκου Ψαρουδάκη και Μανώλη Μηλιαράκη. Έγιναν και ενημέρωση με συζήτηση για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Ανατέθηκε στα αρμόδια όργανα η εξειδίκευση της στάσης του Κινήματος όταν αυτές προκηρυχθούν.

Η ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

Κατά την έναρξη των εργασιών, ο απερχόμενος Πρόεδρος Γιάννης Ζερβός τόνισε στην εισαγωγική ομιλία και παρουσίαση των πολιτικών δραστηριοτήτων:

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί

Εἴχαμε προγραμματίσει ἀντὶ γιὰ σήμερα, νὰ ξεκινούσαμε τὶς ἐργασίες μας τὸ Σάββατο 21 τοῦ περασμένου Ἰανουαρίου. Δυστυχῶς ὅμως, ἐκείνη τὴ μέρα, κηδέψαμε τὸν ἀείμνηστο ἀδελφὸ Μανώλη Μηλιαράκη. Δὲν μποροῦμε λοιπὸν νὰ ξεκινήσουμε τὸν πολιτικὸ ἀπολογισμό μας, χωρὶς μιὰ τιμητικὴ ἀναφορὰ σ’ἐκεῖνον.

Ὁ ἀδελφὸς Μανώλης, ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια, ὡς φοιτητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, γνώρισε τὸ Κίνημα καὶ τὸν ἀείμνηστο ἱδρυτή του Νίκο Ψαρουδάκη καὶ στρατεύθηκε σ’ αὐτό, στὴν προδικτατορικὴ ΕΧΟΝ. Τὸν ἔδιωξαν ἀπὸ κάποιο χριστιανικός οἰκοτροφεῖο, ἐπειδὴ εἶχε τὸ θᾶρρος νὰ θέσει τὸ θέμα γιὰ ποιὸ λόγο ἡ τότε συστημικὴ θεολογία σώπαινε σὲ θέματα κοινωνικῆς ἀδικίας.

Μαζὶ μὲ τὸν Λεωνίδα Δρανδάκη κρατοῦσαν τὸ φοιτητικὸ ρεπορτὰζ τῆς ἐφημερίδας μας ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ, ὅσο αὐτὴ κυκλοφοροῦσε στὰ χρόνια τῆς δικτατορίας τῶν συνταγματαρχῶν (1970-73). Μία πηγὴ πρωτότυπης καὶ σὲ βάθος ἐνημέρωσης γιὰ θέματα, ὅπως ἡ ἀστυνομικὴ βία καὶ καταστολή σὲ βάρος τῆς νεολαίας, τὰ ὁποῖα ἐνοχλοῦσαν τὸ δικτατορικὸ καθεστὼς καὶ οἱ ἄλλες ἐφημερίδες ἀποσιωποῦσαν.

Ἄριστος ἐπιστήμονας στὸν τομέα τῆς Φυσικῆς, δάσκαλος, δημοσιογράφος, μὲ ὀξὺ πολιτικὸ αἰσθητήριο, ὁ ἀδελφὸς Μανώλης θὰ μποροῦσε ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ νὰ ἐξαργυρώσει πολιτικὰ τοὺς ἀγῶνες τῆς νεότητάς του. Ἀντὶ γι’ αὐτό, ἔθεσε τὰ πολύπλευρα τάλαντα, μὲ τὰ ὁποῖα τὸν προίκισε ὁ Θεός, στὴν ὑπηρεσία τοῦ πλησίον καὶ τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου. Ἂν καὶ οἰκογενειάρχης, ἀπέρριψε τὴν ἀσφάλεια τοῦ διορισμοῦ στὸ Δημόσιο, προκειμένου νὰ παραμείνει στρατευμένος στὴν ΧΔ καὶ στὴ «Χ».

Ὑπηρέτησε τὸ Κίνημα ὡς διευθυντὴς τῆς ἐφημερίδας, ἀντιπρόεδρος καὶ Πρόεδρος ἀπὸ τὸ 1989 ἕως τὸ 2015 καὶ συνέχισε νὰ τὸ κάνει ἀδιάλειπτα καὶ ἐνεργὰ ὡς ἐπίτιμος Πρόεδρος, μέχρι νὰ τὸν καταβάλει ἡ ὕπουλη καὶ κακὴ ἀσθένεια τῶν καιρῶν μας. Καὶ πάλι, ὄχι χωρὶς νὰ δώσει σκληρὴ μάχη, ὅπως ὁ Διγενῆς στὰ μαρμαρένια ἁλώνια, τὸν ὁποῖο ὑμνοῦνε τὰ δημοτικὰ τραγούδια τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας του, τῆς Κρήτης.

Παράλληλα, μέχρι τὴν τελευταία στιγμή, ἦταν στρατευμένος στὶς ὑποθέσεις τῆς ἀπελευθέρωσης τῆς Κύπρου καὶ τῆς διεκδίκησης τῶν γερμανικῶν ἀποζημιώσεων. Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἔπεσαν στοὺς ὤμους του βαρύτατα οἰκογενειακὰ προβλήματα ὑγείας, τὰ ὁποῖα μὲ αὐταπάρνηση διαχειρίστηκε, καὶ ἔχασε τοὺς ἀγαπημένους του σύζυγο καὶ τέκνο, παρέμεινε ἐξαιρετικὰ γενναιόδωρος στὴν προσωπική του ζωή, συμπαραστεκόμενος σὲ ὅποιον εἶχε ἀνάγκη.

Ἡ σύναξή μας αὐτὴ τιμᾶ τὴ μνήμη τοῦ ἀδελφοῦ Μανώλη. Καλούμαστε νὰ τὴν τιμήσουμε ὁ καθένας καὶ ἡ καθεμία, ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμά του, κάνοντας πράξη στὴν προσωπικὴ καὶ πολιτική μας ζωὴ ὅσα πιστεύουμε. Ἄλλωστε, ὁ πυρήνας τῆς πίστης μας δὲν εἶναι κάποια ἰδεολογία, ἀλλὰ ἡ μίμηση τοῦ παραδείγματος τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων του.

Τὸ Κίνημα καὶ ἡ ἐφημερίδα του, κλείνουν τὰ 70 χρόνια δράσης. Παρὰ τὸ γεγονὸς αὐτό, ὁ λόγος τοῦ Κινήματος παραμένει πάντα ἐπίκαιρος. Στὸ βαθμὸ ποὺ σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ τὸν πολιτικό μας ἀγώνα εἶναι τὸ κοινωνικὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου.

Σύμφωνα μὲ τὸν Γάλλο δημοσιογράφο, φιλόσοφο καὶ ἀκαδημαϊκὸ Ρεζὶ Ντεμπρέ, δὲν ὑπάρχει πολιτικὴ χωρὶς πίστη, χωρὶς ἀπόλυτα σημεῖα ἀναφορᾶς. Καὶ δὲν ὑπάρχει ἀσφαλέστερο σημεῖο ἀναφορᾶς ἀπὸ τὸ κοινωνικὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ εἶναι πάντα ζωντανό, ἐπίκαιρο καὶ νέο. Σὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα βασίστηκε καὶ ἡ ἑλληνικὴ ἐπανάσταση, ποὺ ἔγινε «Γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς πατρίδος τῆς ἐλευθερία».

Ἀπὸ τὸ 1953, ἡ ΧΔ κατάγγελλε ὡς ὑλιστικὰ τὰ κυρίαρχα κοινωνικὰ συστήματα ποὺ μάχονταν τὸ ἕνα τὸ ἄλλο, ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶχαν καθένα μὲ τὸν τρόπο του, τὸ ὑλικὸ συμφέρον καὶ τὴν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ ὡς ἀπόλυτο σημεῖο ἀναφορᾶς.

Ὅτι τὰ δὐο αὐτὰ συστήματα εἶναι ἡ ὅψη τοῦ ἴδιου νομίσματος, ἔχει πλήρως ἐπιβεβαιωθεῖ σήμερα. Οἱ μάσκες ἔπεσαν καὶ Δεξιὰ καὶ Ἀριστερὰ συγκλίνουν πολιτικὰ σὲ τέτοιο βαθμό, ποὺ νὰ συγκροτοῦν μαζὶ τὸ λεγόμενο «ἀκραῖο κέντρο». Πίσω ἀπὸ ψευδοπροοδευτικὲς ὡραιολογίες, κρύβεται τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπηρετοῦν πιστὰ τὸν οἰκονομικὸ νεοφιλελευθερισμὸ καὶ τὰ συμφέροντα τῆς διεθνοῦς καὶ ἐγχώριας οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας καὶ βάζουν στὸ περιθώριο ὅλο καὶ περισσότερα κοινωνικὰ στρώματα. Στὴν Ἑλλάδα, ἡ πραγματικότητα αὐτὴ ξεσκεπάστηκε ἰδίως κατὰ τὴ μνημονιακὴ περίοδο

Ἔτσι, σήμερα, θὰ μπορούσαμε νὰ διακρίνουμε τὶς ἐκφράσεις τοῦ ὑλισμοῦ σὲ δύο βασικὲς κατηγορίες. Τὸν φιλοσοφικὸ ὑλισμό, ποὺ εἶναι ἡ ἄρνηση τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν πρακτικὸ ὑλισμό, ποὺ κι αὐτὸς εἶναι ἄρνηση τοῦ Θεοῦ, μέσω τῆς ἄρνησης καὶ ἀπόρριψης τοῦ πλησίον. Τὸ τελευταῖο αὐτὸ δὲν εἶναι δική μας θεωρητικὴ κατασκευή, ἀλλὰ τὸ ὑπενθυμίζει χωρὶς περιστροφὲς τὸ «Εὐαγγέλιο τῆς Κρίσεως», ποὺ ἀκούσαμε στὴν Ἐκκλησία πρὶν δύο βδομάδες.

Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια, ὁ οἰκονομικὸς νεοφιλελευθερισμός, ποὺ ἐπικυριαρχεῖ μετὰ τὴν πτώση τοῦ λεγόμενου «ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ» καὶ ἐμφανίζεται ὡς μονόδρομος, εἶναι ἡ ἔκφραση τοῦ πιὸ χυδαίου ὑλισμοῦ, ἐναντίον τοῦ ὁποίου καλούμαστε σήμερα νὰ ἀγωνιστοῦμε. Ἄρνηση καὶ ἀπόρριψη τοῦ ἐμπερίστατου πλησίον, τοῦ πεινασμένου καὶ διψασμένου, τοῦ ἄρρωστου, τοῦ φυλακισμένου, τοῦ ξένου, δὲν εἶναι μόνον ὁ νεοφιλελευθερισμός, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἀκροδεξιὰ ἡ ὁποία ὑποτίθεται ὅτι τὸν ἀντιμάχεται. Μπορεῖ «ἐμφανισιακὰ» νὰ μὴ μοιάζουν, ἀλλὰ παραμένουν στενοὶ συγγενεῖς, ἀφοῦ καὶ οἱ δύο ἔχουν στὸ «dna» τους τὸ στοιχεῖο τοῦ «κοινωνικοῦ δαρβινισμοῦ», ποὺ συνίσταται στὴν ἀποθέωση καὶ ἐπιβίωση τοῦ ἰσχυροῦ σὲ βάρος τοῦ πιὸ ἀδύναμου.

Στὴν Ἑλλάδα, ἡ καταστροφὴ τῆς μνημονιακῆς περιόδου ἐξέθεσε ἀνεπανόρθωτα τὸν δικομματισμὸ ΝΔ ΠΑΣΟΚ καὶ ἀνέδειξε τοὺς ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στὴν ἐξουσία. Ὅμως, ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ἀντὶ νὰ ἀνταποκριθεῖ στὶς προσδοκίες ὅλων αὐτῶν ποὺ τὸν ἔφεραν στὴν ἐξουσία τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2015, συμμορφώθηκε καὶ ἐφάρμοσε τὴν νεοφιλελεύθερη καὶ μνημονιακὴ πολιτικὴ, καταστρέφοντας τὴν ἐλπίδα ὅτι κάτι ἄλλο μποροῦσε νὰ γίνει. Λειτούργησε μάλιστα «προδρομικὰ» γιὰ τὴν ἐπάνοδο τῆς ἀκραιφνοῦς ἐκδοχῆς τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ στὴν ἐξουσία ὑπὸ τὸν Κυριάκο Μητσοτάκη τὸ 2019.

Τὴν περίοδο ἀπὸ τὸ 2019, ὅταν ἔγινε καὶ τὸ προηγούμενο Συνέδριο, πέρα ἀπὸ τὴν ἐξαθλίωση ποὺ προκαλεῖ ἡ παρατεινόμενη μὲ προοπτικὴ δεκαετιῶν ἐφαρμογὴ τῶν μνημονιακῶν νόμων καὶ δεσμεύσεων, κληθήκαμε νὰ διαχειριστοῦμε πολιτικὰ καὶ ὀργανωτικά, δύο μείζονες κρίσεις.

Τὴν κρίση τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ τὶς συνέπειες τῶν μέτρων ποὺ προτάθηκαν καὶ λήφθηκαν γιὰ τὴν ἀντιμετώπισή του καὶ τὶς συνέπειες τοῦ πολέμου στὴν Οὐκρανία.

Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ταχθήκαμε ὑπὲρ τῆς λήψης μέτρων προστασίας τῆς δημόσιας ὑγείας, αὐστηρὰ ὅμως στὰ πλαίσια τῶν ἀρχῶν τῆς ἀναλογικότητας, τῆς ἀναγκαιότητας καὶ τῆς προσωρινότητας, οἱ ὁποῖες σὲ μία δημοκρατικὴ κοινωνία εἶναι ἀπαραίτητες προϋποθέσεις γιὰ τὴ λήψη μέτρων ἔκτακτης ἀνάγκης. Τοῦτο σημαίνει ὅτι τὰ μέτρα ἔπρεπε νὰ εἶναι τὰ ἀπολύτως ἀναγκαῖα, στὴ βάση ἑνὸς ἐμπεριστατωμένου σκεπτικοῦ καὶ ὅσο γίνεται πιὸ σύντομης διάρκειας.

Ἀντίθετα, ἡ κυβέρνηση πῆρε καταστρεπτικὰ μέτρα-ὁδοστρωτήρα γιὰ μαζικὸ ἐγκλεισμό, χωρὶς τὸ παραμικρὸ σκεπτικό, ὅπως ἀποκαλύφθηκε ἀπὸ τὰ πρακτικὰ τῶν ἁρμόδιων ἐπιτροπῶν καὶ ἀρχῶν ποὺ προσκομίστηκαν ἀναγκαστικὰ στὰ δικαστήρια.

Ἡ κατάρρευση τῶν ἐθνικῶν συστημάτων ὑγείας ποὺ ὁδήγησε στὴν πολιτικὴ αὐτή, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα τῆς συστηματικῆς ὑποβάθμησης τῶν κοινωφελῶν ὑποδομῶν ἀπὸ τὶς πολιτικὲς λιότητας, περικοπῶν καὶ ἀπαξίωσης τοῦ δημόσιου τομέα ποὺ προωθεῖ ἡ νεοφιλελεύθερη ἰδεολογία καὶ ἐπιβάλλει ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Μιὰ πολιτικὴ ἐξόχως ἀντιχριστιανική, ἀφοῦ ἡ ὀργανωμένη περίθαλψη εἶναι δημιούργημα τῶν πρώτων χριστιανικῶν κοινοτήτων καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὰ χρόνια ποὺ ἐπικράτησε ὁ Χριστιανισμός.

Σύμπτωμα τῆς συστηματικῆς ἀπαξίωσης τῶν ὑποδομῶν τοῦ κοινωνικοῦ κράτους στὴν Εὐρώπη καὶ τῆς ἅλωσής του ἀπὸ τὴν ἰδιωτικὴ κερδοσκοπία, εἶναι τὸ τραγικὸ δυστύχημα τῶν Τεμπῶν.

Στὸ θέμα τῆς πανδημίας, ἐνῶ ταχθήκαμε ὑπὲρ τῆς λήψης τῶν ἀναγκαίων μέτρων προστασίας τῆς δημόσιας ὑγείας, ταυτόχρονα ἀντισταθήκαμε σὲ κάθε μέτρο ποὺ ἔτεινε στὴν ἐπιβολὴ ὑγειονομικῆς δικτατορίας. Εἴπαμε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ΟΧΙ στὸ κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν ποὺ ἐφαρμόστηκε ἀπὸ τὸν Μάρτιο τοῦ 2020 καὶ μάλιστα μὲ ἀπαγόρευση τέλεσης ἱεροπραξιῶν ἀκόμα καὶ χωρὶς πιστούς. Πέρα ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὅπως τόνισε καὶ ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Ἰωάννης Ζηζιούλας, Ἐκκλησία χωρὶς εὐχαριστιακὴ σύναξη δὲν ὑπάρχει, τέτοιου εἴδους πολιτικὲς κρίθηκαν ἀπὸ ἀνώτατα Δικαστήρια χωρῶν ὅπως ἡ Γαλλία, ἡ Γερμανία καὶ οἱ ΗΠΑ ὡς ἀντίθετες μὲ τὴ θεμελιώδη ἀρχὴ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας.

Παραμένει γεγονὸς ὅτι σὲ ὅσες χῶρες ἀγνοήθηκε ὁ κίνδυνος τῆς πανδημίας, ὁ ἔλεγχος χάθηκε. Ταυτοχρονα ὅμως, ὑπῆρχε ἡ δυνατότητα τὰ μέτρα προστασίας τῆς δημόσιας ὑγείας νὰ εἶναι πιὸ στοχευμένα καὶ λιγότερο ἐπαχθῆ.

Ὅσον ἀφορᾶ στὸν ἐμβολιασμό, πήραμε θέση ὅτι ὡς ἰατρικὴ πράξη εἶναι θέμα προσωπικῆς ἐπιλογῆς καὶ ταχθήκαμε κατὰ τῆς ὑποχρεωτικότητας. Μὲ τὶς ἐκδηλώσεις ποὺ ὀργανώσαμε, ἀκούστηκαν ἰσότιμα ὅλες οἱ ἀπόψεις, μὲ στόχο τὴν ἐνημέρωση καὶ τὴ διαμόρφωση τῆς προσωπικῆς κρίσης ποὺ πρέπει ὁ κάθε πολίτης νὰ διαθέτει γιὰ νὰ κάνει τὶς ἐπιλογές του.

Οἱ περιορισμοὶ καὶ οἱ συνέπειες τῆς πανδημίας εἶχαν σοβαρὲς συνέπειες καὶ στὴ λειτουργία τῆς ΧΔ καὶ τῆς «Χ». Τέθηκε τὸν Μάρτιο τοῦ 2020 ἀκόμη καὶ θέμα ἀναστολῆς τῆς ἔκδοσής της. Ἐκτιμήσαμε ὅμως, ὅτι ἔπρεπε πάση θυσία αὐτὴ νὰ συνεχιστεῖ καὶ γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ αὐτὸ ἀναδιαρθρώσαμε ριζικὰ τὴν ὀργάνωση τῆς ἔκδοσης. Ἡ διεκπεραίωση ποὺ ἐπιβάρυνε τὸ γραφεῖο πῆγε σὲ ἑταιρία καὶ οἱ διορθώσεις γίνονται ἠλεκτρονικά.

Τὰ ἔσοδα σὲ σχέση μὲ τὸ 2019 ἔπεσαν κατὰ 25% περίπου, ἀφοῦ ἔχουν πληγεῖ οἰκονομικὰ τὰ μέλη μας, οἱ συνδρομητὲς καὶ οἱ φίλοι μας, μὲ ἀποτέλεσμα δραστηριότητες ὅπως οἱ ἐκδόσεις νὰ περιοριστοῦν.

Οἱ ἐκδηλώσεις ἔγιναν διαδικτυακές, πράγμα ποὺ βοηθᾶ στὴν ἀξιοποίηση καὶ ἐπαφὴ μὲ ἀδελφοὺς ἐκτὸς Ἀθηνῶν, ἀλλὰ δὲν βοηθᾶ τὰ οἰκονομικά μας.

Ἤδη, τὰ ἔσοδα παρουσιάζουν κάποια ἄνοδο, ἀλλὰ παράλληλα ἀνεβαίνουν καὶ οἱ δαπάνες λόγω τῆς ἀκρίβειας. Μὲ πρωτοβουλία τοῦ ἀείμνστου ἀδελφοῦ Μανώλη Μηλιαράκη, ξεκίνησαν ἐκδόσεις μὲ χορηγίες ὅπως ἡ ἐπανέκδοση τοῦ βιβλίου τοῦ μακαριστοῦ παπα-Γιώργη Μεταλληνοῦ καὶ οἱ «Κρυπτοχριστιανοὶ» τοῦ Γιώργου Ροδίτη.

Ἡ ἐκστρατεία μας γιὰ εἴσπραξη τῶν ὀφειλόμενων συνδρομῶν ἀποδίδει, ἀφοῦ οἱ περισσότεροι συνδρομητὲς ἀνταποκρίνονται. Ὅμως, ταυτόχρονα, ὁ ἀριθμὸς σταδιακὰ πέφτει, ἀφοῦ κάποιοι σταματᾶνε τὴν ἐφημερίδα ἐνῶ ἡ ἔρευνα ὁδηγεῖ καὶ σὲ περιπτώσεις ποὺ ἐπιβάλλουν ἐκκαθάριση τοῦ μητρώου (π.χ. λόγω θανάτου ποὺ δὲν ἔχει δηλωθεῖ).

Ἡ ἀκρίβεια ποὺ ἀντιμετωπίζουμε συνδέεται καὶ μὲ τὴ δεύτερη μείζονα κρίση ποὺ ἀντιμετωπίσαμε τὴν τετραετία ποὺ πέρασε, καὶ προκλήθηκε μὲ τὴν ρωσικὴ εἰσβολὴ στὴν Οὐκρανία. Μιὰ εἰσβολὴ ποὺ ἀποτελεῖ προϊὸν κλιμάκωσης τοῦ ἐμφυλίου πολέμου τοῦ 2014, ὁ ὁποῖος ὑποδαυλίζεται μὲ τὴν ἀμερικανονατοϊκὴ ἐμπλοκή.

Καταδικάσαμε ἐξαρχῆς τὴ ρωσικὴ εἰσβολή, ὅσο καὶ τὴν ἐμπλοκὴ τῆς Δύσης καὶ ἔχουμε θέσει ὡς προτεραιότητα τὴ θέση γιὰ τὸν ἄμεσο τερματισμὸ τοῦ πολέμου καὶ κάθε ἐμπλοκῆς σὲ αὐτὸν τῆς χώρας μας, σὲ συνδυασμὸ μὲ ἐπίλυση τῶν διαφορῶν στὴ βάση τῶν συμφωνιῶν τοῦ Μίνσκ.

Στὴν κατεύθυνση αὐτὴ ἔχουμε ἀπευθυνθεῖ καὶ σὲ ἄλλες πολτικὲς δυνάμεις καὶ συγκροτήσει πρωτοβουλία ὑπὲρ τῆς εἰρήνης μαζὶ μὲ τὴν ΕΧΕ, τὸ ΑΣΚΕ, τὴν Δημοκρατικὴ Ἀναγέννηση, τὴν ΚΟΕ, τὴν Πολιτικὴ Πρωτοβουλία, τὸ Δρόμο τῆς Ἀριστερᾶς, τὶς Ἐπάλξεις. Ἡ πρώτη ἐκδήλωση ἔχει προγραμματιστεῖ γιὰ τὶς 20 Μαρτίου καὶ ὑπάρχει ἐνδιαφέρον καὶ γιὰ ἄλλες περιοχὲς τῆς Ἑλλάδας.

Οἱ δραστηριότητές μας ἀναλυτικὰ παρουσιάζονται στὸ ἔντυπο ποὺ ἔχουμε διανείμει.

Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ περιορισμοὶ τῆς πανδημίας μᾶς πῆγαν πίσω, εἶναι ὁρατὴ ἡ ἀνταπόκριση στὸν πολιτικὸ λόγο καὶ στὶς προτάσεις μας. Ἡ τάση αὐτὴ πρέπει νὰ ἐνισχυθεῖ μὲ κλιμάκωση τῆς δράσης μας, μὲ τὴ διοργάνωση ἐκδηλώσεων καὶ συνδιασκέψεων μελῶν καὶ φίλων σὲ κάθε περιφέρεια, μὲ ἔμφαση στὰ δύο μεγάλα ἀστικὰ κέντρα τῆς χώρας. Ὁ ἑορτασμὸς τῶν 70 χρόνων τοῦ Κινήματος καὶ τῆς ἐφημερίδας μπορεῖ νὰ συνδυαστεῖ μὲ μιὰ προετοιμασία γιὰ ἐκλογικὴ παρουσία στὶς ἑπόμενες εὐρωεκλογὲς καὶ τὴν προβολὴ τῆς ἐφημερίδας. Μιὰ ἐξόρμηση πρὸς τὰ ἔξω, μὲ στρατηγικὸ στόχο τὴν ἀνανέωση τοῦ Κινήματος.

ΤΑ ΝΕΑ ΟΡΓΑΝΑ

Πρόεδρος εκλέχτηκε ο αδ. Γιάννης Ζερβός και αντιπρόεδρος ο αδ. Γιώργος-Νεκτάριος Παναγιωτίδης.

Στην Κεντρική Επιτροπή εκλέχτηκαν οι αδ. Μπλάθρας Κωνσταντίνος, Καμαριάρης Κωνσταντίνος, Παναγάκης Αντώνιος, Παπαδόπουλος Βασίλειος, Κανακάκης Ηρακλής, Αλεξόπουλος Ιωάννης, Αναστασοπούλου Κωνσταντίνα, Κουσινίδης Χαρίλαος, Ιατρού Γεώργιος, π. Χριστοδούλου Χρίστος, Παπαδημητρίου Απόστολος, Τζανής Ιωάννης, Καρανικόλας Ιωάννης, Ακριβοπούλου Σοφία, Αργυρόπουλος Ανδρέας, Μόσχος Δημήτριος, Μπαλτάς Δημήτριος, Ανανιάδης Παναγιώτης και Τασόγλου Εμμανουήλ. Αναπληρωματικά μέλη οι Κούκας Ευθύμιος, Νικολόπουλος Παναγιώτης, Γεωργόπουλος Σωτήριος, Γιωτοπούλου Μαρία και Κωστούλα Ιωάννα.

Η νέα Κεντρική Επιτροπή, που συγκλήθηκε αμέσως μετά την εκλογή της, εξέλεξε σύμφωνα με το Καταστατικό Γραμματέα τον αδ. Βασίλη Παπαδόπουλο, Ταμία την αδ. Ντίνα Αναστασοπούλου και Διευθυντή της εφημερίδας τον αδ. Κώστα Μπλάθρα.

Στο Πολιτικό Γραφείο, εκτός από τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο, μετέχουν οι Παπαδόπουλος Βασίλειος, Μπλάθρας Κωνσταντίνος, Καμαριάρης Κωνσταντίνος, Παναγάκης Αντώνιος και Αλεξόπουλος Ιωάννης ως τακτικά μέλη, ενώ ως αναπληρωματικά μέλη θα προσκαλούνται με δικαίωμα λόγου οι αδ. Ιατρού Γεώργιος, Καρανικόλας Ιωάννης και Τζανής Ιωάννης.

Το Συνέδριο ανακήρυξε τον αδ. Θανάση Κουρταλίδη επίτιμο Πρόεδρο του Κινήματος και τους αδ. Ζώη Μεταξά και Γιώργο Σέμπο ως επίτιμα μέλη της Κ.Ε., με δικαίωμα λόγου και ψήφου στα όργανα του Κινήματος, ως αναγνώριση της ιδιαίτερα πολύτιμης, μεγάλης και ενεργής προσφοράς τους προς το Κίνημα.

ΠΗΓΗ:Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Ι’ (10ου) Συνεδρίου της ΧΔxristianiki-admin
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com