Πληροφοριακός ολοκληρωτισμός
ΠΩΣ Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΦΑΙΡΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΝΕΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ
© Aπεροπία. Τα άρθρα του ιστολογίου aperopia.fr γράφονται κατόπιν κοπιαστικής έρευνας και μετάφρασης. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του aperopia.fr. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση 2-3 πρώτων παραγράφων με προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο aperopia.fr
του Κωνσταντίνου Χαϊντούτη*
Ενώ όλοι άνθρωποι είναι απασχολημένοι με το πώς θα ανταπεξέλθουν στη νέα οικονομική βύθιση και πως θα αντέξουν τους περιορισμούς των βασικών τους ελευθεριών, αυτοί που έχουν την εξουσία να νομοθετούν, πέρασαν βιαστικά νόμους που θα αλλάξουν ραγδαία τη ζωή μας στο μέλλον.
Γιατί όμως τώρα, γιατί εν τω μέσω ενός θανατικού, να περάσουν τόσο σημαντικές αλλαγές, που έπρεπε να συζητηθούν εκτενώς και να εξεταστεί το ηθικό μέρος τους;
Πόσοι από τους πολίτες, που με φόβο πλέον βγαίνουν από τα σπίτια τους, αντιλήφθηκαν ότι προσεχώς θα αποκτήσουν ψηφιακή ταυτότητα; Ότι θα λάβει ο καθένας έναν μοναδικό προσωπικό αριθμό, και ότι θα μπορούν να ταυτοποιούνται και με οπτικά μέσα, δηλαδή από κάμερες; Ότι σταδιακά θα συναλλάσσονται μόνο με ηλεκτρονικό χρήμα;
Τι θα σημάνουν όλα αυτά στην καθημερινή ζωή του και πώς θα γίνει ο καθένας ένα απλό υποκείμενο που θα παρέχει δεδομένα σε ένα απομακρυσμένο κέντρο επεξεργασίας μεγαδεδομένων;
Μια τεράστια αλλαγή επιχειρείται στις μέρες μας και αυτοί που γνωρίζουν τους κινδύνους, έχουν ευθύνη να μιλήσουν και να προφυλάξουν την πατρίδα μας.
Ας ξεκινήσουμε με μια αλληγορία που θα φανεί πολύ χρήσιμη παρακάτω: Ένα εγκαταλελειμμένο σκυλί στον δρόμο συγκινεί πολλούς φιλόζωους. Πόσο θα ήθελαν να το πάρουν σπίτι τους… Σύντομα όμως, σκέπτονται ότι φιλοξενούν ήδη πολλά, και λόγω της ακρίβειας και της ανεργίας, δε μπορούν να θρέψουν ούτε αυτά που έχουν.
Φαίνονται στα μάτια του πολλά συναισθήματα: η απορία γιατί το εγκατέλειψαν, η ελπίδα ότι ίσως έχουν κάνει λάθος και θα γυρίσουν, η επιμονή να περιμένει στο σημείο εγκατάλειψης, η απόγνωση για το ποιο δρόμο να ακολουθήσει για να γυρίσει πίσω στο σπίτι, και τελικά ο φόβος για τους ανθρώπους.
Μετά, έρχεται η πείνα και η απόφαση αν θα πρέπει να ξαναδείξει εμπιστοσύνη και να ξαναβρεί ένα νέο «αφεντικό» που θα του δίνει λίγο φαγητό ή θα αρχίσει να κρατά αποστάσεις από ψεύτικα συναισθήματα και να κλέβει για να ζήσει.
Τι διαφορά θα υπήρχε για το ίδιο αν ήταν τσιπαρισμένο ή όχι; Το είχαν εγκαταλείψει και αυτό δεν άλλαζε.
Αν δεν είχε μικροτσίπ δεν είχε δικαίωμα να υπάρχει, αν υπήρχε έτσι, ήταν λαθραίο. Αν είχε μικροτσίπ, η εγκατάλειψη θα ήταν μόνο πιο δύσκολή ή πιο τραγική, και με μια καταδίκη για τον υπαίτιο, φαινομενικά ή όχι.
Το τσιπάρισμα δεν το αποφεύγει …είναι νόμος. Οι δήθεν φιλόζωοι θα το βρουν, θα το τσιπάρουν, θα το στειρώσουν για να μην αναπαραχθεί, και θα το επιστρέψουν στον δρόμο ή σε ένα άθλιο άσυλο που ψάχνει για δωρεάν τροφές ή σε ένα νέο νοικοκυριό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.