Το ιερό δικαίωμα της αυτοδιάθεσης

Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Όσοι στην Κύπρο αναλύουν τις εξελίξεις της Ουκρανίας υπογραμμίζουν ότι η Κύπρος πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική για να προστατεύσει από τη μια τις σχέσεις της με τη Ρωσία και από την άλλη πρέπει να είναι επίσης προσεκτική ως μέλος της ΕΕ. Αλλά, σ΄ αυτές τις διεθνείς κρίσεις εκείνο που μετράει είναι να αξιοποιεί μια χώρα την όποια θέση της για να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα και όχι για να παριστάνει την «προσεκτική» και τελικά να μην είναι με κανέναν. Γιατί όταν έρθει η σειρά της να χρειαστεί στήριξη, παρομοίως, δεν θα είναι κανένας μαζί της. Τα συμφέροντα της Κύπρου επιβάλλουν να στηρίξει τη θέση της Ρωσίας. Χωρίς μισόλογα και όπου χρειαστεί. Και εντός της ΕΕ και αλλού. Με ένα βασικό επιχείρημα: Ότι οφείλουν οι πάντες να σεβαστούν τη λαϊκή βούληση του 97% του δημοψηφίσματος της Κριμαίας. Υποκριτικά οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι, μιλούν για παράνομη απόσχιση. Αλλά, όταν το Κίεβο απαγόρευε στους Ρωσόφωνους της Κριμαίας να μιλούν τη γλώσσα τους και υφίσταντο διώξεις από την ουκρανική ηγεσία ουδείς αντιδρούσε. Όπως το είπε και ο Ρώσος πρέσβης, Στανισλάβ Οσάτσι, σε συνέντευξή του στον Φιλελεύθερο την Κυριακή: όταν Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες αναγνώρισαν την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία «γιατί αρνούνται να αναγνωρίσουν το δικαίωμα της Κριμαίας για ανεξαρτησία και επανένωση με τη Ρωσία;» Μπροστά λοιπόν σε αυτή την υποκρισία υπάρχει κάτι που δίνει απάντηση: Ότι σε κάθε περίπτωση, όταν υπάρχει λαϊκή ετυμηγορία που εκφράζεται δημοκρατικά σε δημοψήφισμα, οφείλουν όλοι να τη σεβαστούν. Δεν είναι δυνατόν να το διαγράψουμε αυτό, ειδικά εμείς και να ταυτιζόμαστε με τους δήθεν προστάτες του διεθνούς δικαίου, γνωρίζοντας ότι οι αντιδράσεις τους έχουν να κάνουν με μπίζνες δισεκατομμυρίων, με επιρροές οικονομικών και μόνο συμφερόντων.
Η Κριμαία ανήκε στη Ρωσία από το 1783 και το 1954 δωρήθηκε στην Ουκρανία από τον Νικήτα Χρουτσέφ, όταν βεβαίως η Ουκρανία ανήκε στη Μεγάλη Σοβιετική Ένωση. Αλλά, ο λαός της Κριμαίας κατά συντριπτική πλειοψηφία ήταν Ρώσοι και παρέμειναν Ρώσοι, δεν έγιναν Ουκρανοί επειδή στις ηγεσίες έπαιζαν τους λαούς στα ζάρια.

Εξάλλου και η δική μας ιστορία είναι γεμάτη απογοητεύσεις από τις υποκρισίες των ισχυρών. Κι επειδή αυτές τις μέρες ασχολούνται πολλοί με την ιστορία μας, ιδού τι έλεγε ο Εζεκίας Παπαϊωάννου, στις 23 Ιουλίου 1964 στο κυπριακό κοινοβούλιο, για το ιερό δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, που πρέπει να ισχύει και σήμερα για τους Ρώσους της Κριμαίας: «Η ρίζα της σημερινής ανώμαλης κατάστασης βρίσκεται στο γεγονός ότι ο κυπριακός λαός εμποδίστηκε από του να ενασκήσει το ιερό και αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Αν το κυπριακό ζήτημα λυόταν ευθύς εξ αρχής με την ενάσκηση αυτού του δικαιώματος, δεν θα είχαμε σήμερα την εγκληματική στασιαστική δραστηριότητα και την έκρυθμη γενικά κατάσταση που δημιουργήθηκε. (…) Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος με το οποίο θα αποφασίσει ο κυπριακός λαός το μέλλον του είναι από τώρα γνωστό. Δεν υπάρχει μηδέ η παραμικρή αμφιβολία πως θα αποφασίσει να σμίξει την τύχη του με τον μεγάλο αδελφό λαό της Ελλάδας».