Από Νίκο Παστελάκο
Την θεατρική περίοδο 1964-1965, στο θέατρο Γκλόρια ο Ντίνος Ηλιόπουλος είχε ανεβάσει το θεατρικό έργο "Το έκτο πάτωμα". Σε αυτό είχε βασιστεί το επόμενο έτος, το σενάριο του κινηματογραφικού έργου "Οι κυρίες της αυλής", όπου ο Ηλιόπουλος έλεγε την γνωστή ατάκα," βάζω τα σπίρτα, βάζετε τα τσιγάρα;"
Ο Κωνσταντίνος παρακολούθησε την παράσταση και μετά πήγε να τον συγχαρεί στα καμαρίνια. Τότε ο Ηλιόπουλος του είπε, "Βάζω το τσιγάρο, βάζετε τα σπίρτα;" Βεβαίως ο Κωνσταντίνος σπίρτα δεν είχε, αλλά του άναψε το τσιγάρο με τον αναπτήρα του και η σκηνή απαθανατίστηκε από φωτογράφο....
Βεβαίως ο νεαρός τότε βασιλεύς θα άναβε άλλες σημαντικότερες φωτιές κατά την περίοδο της βασιλείας του, που θα επηρέαζαν δραματικά την πορεία του τόπου.
Όρκισε με πραξικοπηματικό τρόπο το καλοκαίρι του 1965, κυβερνήσεις, που δεν στηρίζονταν στην εκπεφρασμένη βούληση του λαού (53% η Ένωση Κέντρου), αλλά σε μια δράκα βουλευτών, πολλοί εκ των οποίων είχαν εξαγοραστεί, όπως ποτέ δεν έχει διαψευστεί αυτό.
Και λόγω της απειρίας του και της λειτουργίας του ως μονάρχης, οδήγησε τα πράγματα έτσι ώστε να ενισχυθούν οι δυνάμεις της ανωμαλίας, οι οποίες στις 21-4-1967 έδρασαν κεραυνοβόλα.
Συγκεκριμένα μια δράκα αξιωματικών, μέλη ή επίγονοι του παλιού ΙΔΕΑ με αποφασιστικές κινήσεις και με την ανεπίσημη, αλλά σαφή έγκριση του κλιμακίου της ΣΙΑ, που δεν έβλεπε με καθόλου καλό μάτι την αναμενόμενη επικράτηση της ΕΚ στις εκλογές του Μαΐου του 1967, και ιδίως την ισχυροποίηση της αριστερής της πτέρυγας, έδεσε σε ένα βράδυ, κυβέρνηση, κόμματα και χιλιάδες πολίτες, με ελάχιστη έως καθόλου αντίσταση.
Κι αυτό, ενώ υπήρχαν βασιλικοί αξιωματικοί στην ηγεσία των μεγάλων μονάδων του Στρατού Ξηράς οι οποίοι ανέμεναν μια κίνηση του Κωνσταντίνου, αρκετοί δημοκρατικοί αξιωματικοί στην Βασιλική Αεροπορία ενώ το τότε Βασιλικό Ναυτικό ήταν σχεδόν καθ΄ ολοκληρίαν υπέρ του βασιλέως.
Οι ευθύνες λοιπόν του ανέμελου νεαρού Κωνσταντίνου τεράστιες. Απέρριψε φοβισμένος την εισήγηση του νομίμου πρωθυπουργού Παναγιώτη Κανελλόπουλου, να προβάλει αντίσταση και να μην ορκίσει τους πραξικοπηματίες, οι οποίοι, αν είχε συμβεί αυτό, θα κατέρρεαν αμέσως.
Όταν αποφάσισε να διαφοροποιηθεί ήταν πολύ αργά, αλλά και τότε οι κινήσεις του ήταν μια σκέτη αποτυχία. Η τυπική εκδίωξή του τον Δεκέμβριο του 1974, κατόπιν δημοψηφίσματος, έκλεισε τον κύκλο του βασιλικού θεσμού στην Ελλάδα.
Ο ίδιος δε, πέραν όλων αυτών, δημιούργησε αλγεινή εντύπωση, όταν μετά από χρόνια, οικειοποιήθηκε δημόσια περιουσία, δηλαδή τα κινητά μεγάλης αξίας του ανάκτορου Τατοίου, μεταφέροντάς τα εκτός Ελλάδος, με την ανοχή της τότε κυβέρνησης.
Για να είμαι δίκαιος η προσφορά του στην χώρα ήταν ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 στην Ιστιοπλοΐα στην κατηγορία Ντράγκον. Κι αυτό όμως δεν θα ερχόταν ποτέ αν δεν ήταν στο πλήρωμά του οι αείμνηστοι ικανότατοι ιστιοπλόοι Οδυσσέας Εσκιντζόγλου και Γιώργος Ζαΐμης.
Τέλος η ανατροφή μου, μου επιβάλλει να εκφράσω ανθρώπινα, τα συλλυπητήριά μου στους οικείους του.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.