Πατριωτισμός και Παγκοσμιοποίηση

Ναρκισσισμός και Άποφις στον άνθρωπο-κράτος

Στη δια-δραστική και διαρκώς αυξανόμενη κινητικότητα της γεωπολιτικής σκακιέρας επαφίεται το δίπολο του πατριωτισμού - που σύμφωνα με τις νόρμες της νέας εποχής μεταλλάχτηκε και εξελίχθηκε σε ένα νέο-εθνικισμό παλαιάς κοπής - και της παγκοσμιοποίησης, το προσωπείο του Άποφι που καταβροχθίζει τα κράτη σαν σύμπαντα και τα τοποθετεί στο χωνευτήρι της βιομηχανοποιημένης, εικονικής ύπαρξης. Για να υπάρξει σωστή προσέγγιση επί του θέματος, είναι απαραίτητη η απομάκρυνση των διοπτροφόρων ιδεολογιών που φιλτράρουν κατά το δοκούν και καβουρδίζουν κάθε έννοια λογικής συνάρτησης.

Αφού σταματήσουν την κοπιαστική δουλειά της μαριονετοποίησης οι δημόσιοι υπάλληλοι στο σπήλαιο του καρεκλοκένταυρου Πλάτωνα, μπορούμε να συνεχίσουμε την έκθεση ιδεών απερίσπαστα.

Ο άνθρωπος σαν υπόσταση - ας πάρουμε ένα πρόχειρο παράδειγμα τον Homo Universalis, όχι το τέλειο μοντέλο ανθρώπου που κυκλοφορεί σήμερα, δεν θα ήταν δίκαιο για τον αναχρονιστικό Ντα Βίντσι, προσπερνάμε τα “Ποιός;” και συνεχίζουμε - τόσο εικονικά όσο και καθ’ ομοίωσιν, αποτελεί μια αποκλειστική μονάδα μέσα σε ένα ενιαίο σύνολο. Αυτό είναι που ξεχωρίζει την προσωπικότητα και την μορφολογία του κάθε ένα, παράλληλα όμως δημιουργεί και ένα περιβάλλον που φαινομενικά πάντα, μην παρεξηγηθούμε, προασπίζει το γενικό συμφέρον. Η θεωρία της εξέλιξης μπορεί να δείξει ότι πέρα από την εξέλιξη των ειδών, υπάρχει και μια παράλληλη εξέλιξη τον προϊόντων της πνευματικής παραγωγής του ανθρώπου που μεταφράζεται στην τεχνολογική πρόοδο, πολιτισμική πρόοδο κ.ο.κ. Αυτή η προσφορά αποδίδεται στην ατομική προσπάθεια η οποία προσφέρει, συνασπίζεται και ενσωματώνεται αλυσιδωτά στη διαχρονική πρόοδο του είδους. Μεγάλες προσωπικότητες έβαλαν το λιθαράκι τους, διατηρώντας τη μοναδικότητά τους αναλλοίωτη ιστορικά, συμβάλλοντας στην ενιαία εξέλιξη του ανθρώπου. Το πρωτότυπο αυτό ανάγεται κατά τον ίδιο τρόπο στα κράτη και τις μεταξύ τους σχέσεις.

Από τη μια, υπάρχει η ιδέα του πατριωτισμού, η διαφορετικότητα δηλαδή του κάθε κράτους, η διαφύλαξη της παράδοσής του, της ιστορίας και του πολιτισμού του. Το κάθε κράτος, ως έθνος και λαός, οφείλει να διαφυλάξει την πολιτισμική κληρονομιά του, γιατί αυτό είναι που το προσδιορίζει. Σαν άλλο άτομο, να αναδείξει και να διαμορφώσει τα προτερήματα και τις όποιες ιδιομορφίες του, γιατί αυτό ακριβώς είναι ο σφυγμός και η ύπαρξή του. Όταν όμως χαθεί το μέτρο και φτάσει στα όρια του ανθρώπινου ναρκισσισμού, η διαφορετικότητα μετατρέπεται σε εθνικισμό και συνακόλουθα φανατισμό.

Η μόδα της εποχής επιτάσσει κάθε μορφή υποστήριξης και πατριωτισμού να τιτλοφορείται ως εθνικισμός. Η ημιμάθεια σε όλο της το απύθμενο μεγαλείο! Για να το κάνουμε πιο λιανά, πονάς την πατρίδα σου, σημαίνει πατριωτισμός, η υπέρμετρη όμως και στα όρια της παράνοιας προσκόλληση οδηγεί στον ναρκισσιστικό εθνικισμό και τα επακόλουθα είναι δυσκολοκατάβλητα.

Από την άλλη, η παγκοσμιοποίηση, ικανή να ευαγγελίσει αλλά και να καταβροχθίσει κάθε έννοια διαφορετικότητας.Το σύνολο της ανθρώπινης παραγωγής, όπως προαναφέρθηκε, αντικατοπτρίζεται άμεσα στον παγκοσμισμό. Μια συνολική προσφορά προερχόμενη από την ατομικότητα των κρατών και του χαρακτήρα τους, που δημιουργούν για το κοινό καλό πάνω σε έναν πλουραλιστικό χάρτη. Αυτή ακριβώς η διαφορετικότητα σπάει τη μονοτονία της προκάτ αποχαύνωσης που προσπαθεί να επιβάλει το ρεύμα της διαστρεβλωμένης παγκοσμιοποίησης. Ο κίνδυνος είναι εξίσου κάτι παραπάνω από υπαρκτός στην προκειμένη περίπτωση.

Πολλοί θα χαρακτήριζαν τις δυο έννοιες ως βίους παράλληλους, όμως το απαίδευτο μάτι σε συνδυασμό με την έλλειψη στοιχειώδους οξύνοιας, όχι και τόσο σπάνιο στις μέρες μας, ορίζει και στοιχειοθετεί κατηγορητήρια, παραχαράσσει και υποσκάπτει κάθε προσπάθεια διατήρησης και προόδου μέσω της συνεργασίας και της ανιδιοτελούς προσπάθειας των κρατών.

Για μια ακόμη φορά η σκακιέρα περιλαμβάνει τα ιδεολογικά στρατιωτάκια που λυσσασμένα προσπαθούν να καταστρέψουν το αντίπαλο στρατόπεδο. Με συνοπτικές διαδικασίες, ο κομμουνισμός «επαναστατεί» προφασιζόμενος την ισότητα των ατόμων, πολεμώντας τον πατριωτισμό και μετατρέποντας κάθε τι σε εθνικιστικό παραλήρημα. Μήπως ο φανατισμός αυτός οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο; Από την άλλη, ο εθνικισμός διάγει την πιο αρρωστημένη του κατάσταση, καθώς προσπαθεί να αποπροσανατολίσει πατώντας στα ανιστόρητα και βραδύνοα συμπεράσματά του, χωρίς ίχνος ανθρωπιάς και σεβασμού. Όλα τα ιδεολογικά μανιφέστα και τα παράγωγά τους σε όποιον χώρο κι αν ανήκουν, δεν κατάλαβαν πως εξυπηρετούν τα συμφέροντα της βασίλισσας και σαν αναλώσιμοι εργάτες κάποια στιγμή θα θυσιαστούν στο βωμό των μεγάλων συμφερόντων. Η γεωπολιτική ατζέντα χρησιμοποιεί και τέρπει τα ανίδεα στρατιωτάκια της, προς χάριν των μεγάλων σχεδίων. Αβρόχοις ποσίν, τα αποτελέσματα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Η πραγματικότητα είναι ότι κάθε λαός, κάθε έθνος, και συνακόλουθα κράτος, είναι μια ενιαία μονάδα που ανήκει στο ίδιο σώμα. Όλοι αγωνίζονται και δημιουργούν σε μια «εγωιστική» βάση που όμως μακροπρόθεσμα συνηγορεί στην κοινή εξέλιξη και πρόοδο. Αντιπαραβάλλοντας στον όρο των αρχαίων Ελλήνων πόλη-κράτος, θα βάζαμε τον όρο άνθρωπος-κράτος. Χωρίς τη διαφορετικότητα των ιδεών που πολλές φορές μπορεί να πηγάζουν από την ίδια πηγή, αλλά στην πορεία αλλάζουν και διαμορφώνονται από διαφορετικά ερεθίσματα, ο κόσμος θα αποτελούνταν από μια στείρα δεξαμενή ενός παγκόσμιου κράτους χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο. Η δημιουργία μιας σειράς ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη θα αντικαθιστούσε τον άνθρωπο από σάρκα και οστά, πνεύμα και νοημοσύνη.

Στην ιδανική βάση, τα κράτη θα διατηρούν τη μοναδικότητά τους, θα συνεργάζονται υποσυνείδητα, όπως και συμβαίνει, αλλά και δημιουργώντας δεσμούς αλληλοσεβασμού, συνεργασίας και προόδου στα πλαίσια μιας συνομοσπονδίας όπου κάθε ένας μπορεί να αποτελέσει μια πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για τον άλλον. Κατά αυτόν τον τρόπο, η παγκοσμιοποίηση μπορεί να προσφέρει σε όλους το απόσταγμα των καλοπροαίρετων προσπαθειών τους για το κοινό καλό, πρόοδο και διαφύλαξη του είδους.

Οι κακόβουλες προσπάθειες κάποιων ατόμων και κάποιων ιδεολογικών συντεχνιών που βρίσκονται στη σκιά και κατευθύνουν την απαλοιφή της διαφορετικότητας είναι η μεγαλύτερη απειλή. Ενάντια στην διαφορετικότητα και ιδιαιτερότητα, αγωνίζονται να δημιουργήσουν έναν στρατό υποτακτικών μέσα από την εξαφάνιση των πολιτισμών και την άβουλη υποταγή στο εργοστασιακό μοτίβο της επανάληψης. Προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κοινωνίας προς ίδιον όφελος.

Είναι δύσκολο να απεκδυθεί ο κόσμος τη φύση του και να προσπαθήσει να ακολουθήσει το κοπάδι. Όπως ο άνθρωπος δεν είναι τέλειος, έτσι και τα κράτη. Όμως ακριβώς αυτή η ατέλεια είναι που ξεχωρίζει και δημιουργεί. Όταν εξαλειφθεί κάθε προσπάθεια χειραγώγησης και κονσερβοποίησης των κρατών, όταν ο άνθρωπος που είναι ο ίδιος το κλειδί για όλα τα προβλήματα βρεθεί στο επίκεντρο, τότε θα μπορέσει να δημιουργηθεί και μια παγκόσμια πατριωτική κοινωνία.

Οι αρχαίοι Έλληνες μέσα από την τρομακτική δημιουργία σε κάθε τομέα κατάντησαν την πρόοδο «γραφικότητα», αλλά είναι γεγονός πως το όραμα της παγκόσμιας κοινωνίας με σεβασμό στη διαφορετικότητα των λαών εκφράστηκε και υλοποιήθηκε μόνο από τον μέγιστο των Ελλήνων Μακεδόνα στρατηλάτη. 

Εμμανουήλ Πηλιτσίδης

- Πτυχιούχος του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του Α.Π.Θ.

- Συγγραφέας του βιβλίου «Και εγένετο πτώσις» (εκδ. Ρώμη)

- Αναγνώστης του Macroskopio

ΠΗΓΗ: https://www.macroskopio.gr/

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com