Σε ανάρτηση άλλου ιστολογίου για την συντρέχουσα κρίση προσέλκυσε δεκάδες σχόλια. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλά σχόλια στο διαδίκτυο και ευρύτερα στα μέσα ενημέρωσης διολισθαίνουν σε αφορισμούς, επιθετικότητα, ύβρεις, εμφύλιες κομματικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και λογικότατα σε πνευματικό και πολιτικό αδιέξοδο.
Οι κομματικές και ιδεολογικές παρωπίδες είναι το πλέον θανατηφόρο πνευματικό δηλητήριο των νεοελλήνων
- Τους αποκοιμίζει και οξύνει την υποταγή τους στους τοκογλύφους και στους κερδοσκόπους.
- Τους αποκοιμίζει εμποδίζοντάς τους να αμύνονται και να αποφασίζουν ορθολογιστικά σε ένα διεθνές περιβάλλον όπου οι στρατηγικές εξελίξεις είναι καταιγιστικές.
- Όπως και κάθε άλλο κρατίδιο που απώλεσε την κυριαρχία του βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο τέλμα της χρεωκοπίας, της μετανάστευσης, της καταστολής όσων μείνουν στο νεοελληνικό κράτος, στην εξανέμιση του τελευταίου συμπαγούς και μεγάλου κομματιού των νεοελλήνων στην Μεγαλόνησο Κύπρο και στην μετατροπή του νεοελληνικού κράτους σε ένα «τριτοκοσμικό» (όπως συνηθίζεται να λέγεται για παρόμοιες περιπτώσεις άλλων δύσμοιρων κοινωνιών κυρίως στον νότο) πεδίο.
- Μετατρέπεται σε χώρο οικονομικής και ανθρωπολογικής καταστολής.
- Δεν είναι πλέον χώρα-κράτος αλλά χώρος που καθοδηγείται από έξω.
- Όπως εξελίσσονται τα πράγματα σύντομα το 1/10 θα κάθεται σε καρέκλες πάνω στις οποίες και θα γλύφει κοκαλάκια καταστέλλοντας τα 9/10 για λογαριασμό ξένων.
Γράφοντας αυτές τις γραμμές τέλος Δεκεμβρίου 2017 έτσι είναι προσανατολισμένο το νεοελληνικό κράτος και έτσι θα παραμείνει εκτός και αν κάτι αλλάξει πολύ δραστικά και μη εμφύλια.
Σημειώνεται ότι τα ζητήματα που αφορούν την γένεση και εξέλιξη των σύγχρονων ιδεολογικών δογμάτων αναλύονται στο «Κοσμοθεωρία των Εθνών» κυρίως στα κεφάλαια 4 και 5 όπου συμπεριλαμβάνονται και παραπομπές σε σημαντικά συναφή έργα για το πως εξελίχθηκε ο μοντερνισμός και για το πως προέκυψαν οι ιδεολογίες ως δόγματα κατασκευής κρατικής ανθρωπολογίας.
1ο Σχόλιο
Η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΕΚΤΟΠΙΣΕ ΚΑΘΕ ΑΞΙΩΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΕΝΗΣ ΖΩΗΣ. ΚΥΡΙΆΡΧΗΣΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΟΠΟΥ ΚΟΡΥΦΩΘΗΚΑΝ ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Μιας και μιλάμε και γράφουμε στην Ελλάδα όπου διαμορφώθηκαν οι αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας, ας μου επιτραπεί μια αντισυμβατική επισήμανση: Ο φασισμός είναι πανομοιότυπη μορφική ιδιότητα όλων των ιδεολογικών δογμάτων ανεξαρτήτως εκδοχής, απόχρωσης και διακηρυγμένου σκοπού. Είναι επαναστατικά, δηλαδή, ανεξαρτήτως κοινωνικής ετερότητας, πολιτισμών, θρησκειών και πολιτικών παραδόσεων, επιδιώκουν ανθρωπολογική εξομοίωση και πολιτική εξίσωση. Η λογική απόληξή τους είναι εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες στο όνομα της συμμόρφωσης στο ιδεολογικό δόγμα και η διαδρομή τους καταμαρτυρούμενα είναι γεμάτο μεγάλα νεκροταφεία.
Το μεγάλο πολιτικό ζήτημα είναι κατά πόσο το Κοινωνικό και Πολιτικό γεγονός συντελείται εντός Πολιτειακών δομών σύμφωνα με την οντολογική ετερότητα κάθε κοινωνίας όπως ήταν και όπως εξελίσσεται και συμβατά με τον εθνικό πολιτισμό κάθε μιας και με τις πολιτικές της παραδόσεις.
Μετά την κλασική εποχή ακόμη και στις περιπτώσεις των πιο δυναστικών αυτοκρατοριών είχαμε μετακρατοκεντρικές δομές (ή πιο εύστοχα τα κατά Κοντογιώργη «Κοσμοσυστήματα» με κορυφαίο και δημοκρατικά δομημένο την Βυζαντινή Οικουμένη). Οι κοινωνίες συγκροτούνταν και τοπικά αυτοθεσπίζονταν στην βάση της ανθρωπολογικής ετερότητάς τους. Στην Βυζαντινή Οικουμένη κατόρθωσαν να είναι και εντολείς του ηγήτορα της Βασιλεύουσας Πόλης.
Όπως κάθε άλλο επαναστατικό δόγμα της ιστορίας τα εξομοιωτικά και εξισωτικά ιδεολογικά δόγματα του 18ου, 19ου και 20ου αιώνα είναι Επαναστατικά. Με την έννοια της αξίωσης για ανθρωπολογική και πολιτική εξίσωση. Τουτέστιν, εσχατολογικά διεθνιστικά, δηλαδή ανθρωπολογικά ανυπόστατα, καθότι δεν έχουν οντολογική αναφορά αλλά αξιώνουν να κατασκευάσουν μια άλλη σύμφωνα με το εκάστοτε δόγμα.
Ιστορικά μιλώντας η μόνη χρησιμότητα των οικουμενικίστικων δογμάτων και κηρυγμάτων ήταν και συνεχίζει να είναι η μεταμφίεση των αξιώσεων ισχύος των εκάστοτε ηγεμονικών δυνάμεων. Ατυχώς, ακόμη και στις μέρες μας αν και αυτό είναι πασίγνωστο και πασίδηλο πολλοί δεν το βλέπουν.
Οι εσχατολογικοί ιδεολογικοί χείμαρροι και οι κομματικές προεκτάσεις τους δεν στερεύουν εύκολα. [Βλ. την αριστουργηματική ανάλυση του Martin Wight στο «Διεθνής Θεωρία» αλλά και τον Παναγιώτη Κονδύλη ιδ. στο «Ηδονή, ισχύς και ουτοπία». Για τις μεταμφιέσεις των ηγεμονικών αξιώσεων ισχύος βλ. Edward H. Carr, «Η Εικοσαετής κρίση»]
Οι ιδεολογίες γεννήθηκαν βασικά τον 18ο αιώνα στην Ευρώπη. Επειδή απουσίαζαν πολίτες –η υποκείμενη ανθρωπολογία ήταν οι δύσμοιροι μετααποικιακοί δουλοπάροικοι, πληθυσμιακά μέχρι και 95%– οι μετααποικιακοί ηγεμόνες, φεουδάρχες, γεωκτήμονες και τραπεζίτες βρέθηκαν κάτω από πίεση για να δώσουν δικαιώματα (δηλαδή ατομική ελευθερία, που βρίσκεται στην κλίμακα «δημοκρατία» το κατώτερο στάδιο, έπεται η κοινωνική και πολιτική ελευθερία – βλ. την έξοχη τυπολογία του Γ. Κοντογιώργη στο «Δημοκρατία ως Ελευθερία»).
Η αναδυόμενη τότε αστική τάξη μαζί με διανοούμενους και τις «μάζες» των δουλοπαροίκων(για να χρησιμοποιήσω εντός εισαγωγικών τον όρο «μάζες» που πρόσφατα χρησιμοποίησε και ο νυν πρωθυπουργός αναφερόμενος στους πολίτες του Ελληνικού κράτους, χωρίς να βρεθεί κάποιος να τον προστατεύσει για να μην εκτίθεται τόσο πολύ) υποχρέωσαν το δυναστικό μετα-Μεσαιωνικό σύστημα να δώσει «δικαιώματα» και είδος έμμεσης αντιπροσώπευσης που βάφτισαν «έμμεση δημοκρατία» (ξέρουμε και τις αστείες εκλογικεύσεις του Τσόρτσιλ για το «λιγότερο χειρότερο» σύστημα της έμμεσης δημοκρατίας κτλ).
Η συνέχεια είναι γνωστή για όσους δεν κλείνουν τα μάτια και μπορούν να την δουν. Για ένα σημαντικό κείμενο ιστορίας διεθνών σχέσεων που στο 6 κεφάλαιο αλλά και σε άλλα δίνει πλήρη περιγραφή για το τι συνέβηκε στην Ευρώπη είναι το «Η εξέλιξη της διεθνούς κοινωνίας» του Adam Watson. Βλ. και το εκκρεμές Watson στον παρεμβαλλόμενο πίνακα. Εν μέσω εκτεταμένων εθνοκαθάρσεων και γενοκτονιών οι περισσότεροι Ευρωπαίοι μετακινήθηκαν μεταξύ κρατών για να επιτευχθεί η ποθούμενη «κοινωνική συνοχή».
Η δυναμική των αξιώσεων των αναδυόμενων εθνικών κοινωνιών σε συνάρτηση με την ανεπαρκή και ελλειμματική πολιτειακή συνείδηση συν τα εκ παρεξηγήσεως αντί-Αριστοτελικά σύνδρομα (Κονδύλης, το έξοχο «Κριτική της μεταφυσικής») γέννησε τις ιδεολογίες. Τουτέστιν: Το ένα ή άλλο μικροσκοπικό πλατωνάκι φαντάζεται το πως «πρέπει» να είναι η πολιτική ανθρωπολογία και οι κρατικές πολιτικοοικονομικές ιεραρχίες. Έτσι προσδιορίζεται το ιδεολογικό δόγμα κατασκευής ανθρώπων. Ακολουθεί η «συμμόρφωση» στο εκάστοτε δόγμα. Σε πρώτη φάση εκτελέστηκε η απίστευτης έκτασης ολιστική γενοκτονία των αυτοχθόνων στις ΗΠΑ από το μόνο τότε δημοκρατικά προσανατολισμένο τότε κράτος τις ΗΠΑ. Αυτή η επισήμανση για όσους παπαγαλίζουν την προπαγάνδα «οι δημοκρατίες δεν πολεμούν» για να αντιληφθούν ότι όχι μόνο πολεμούν αλλά κάνουν και γενοκτονίες. Τα αίτια έχουν αναλυθεί επανειλημμένα και δεν είναι του παρόντος να επεκταθώ. Στο ίδιο πλαίσιο, δεν πρέπει να ξεχνούμε και την Αθήνα που κορύφωσε την δημοκρατία πλην ταυτόχρονα ηγεμόνευσε, σκότωσε και κατάκτησε.
Στην Ευρώπη οι εθνοκαθάρσεις και οι γενοκτονίες έφθασαν ενίοτε μέχρι και την θανάτωση 60% του πληθυσμού που δεν προσαρμοζόταν σε ιδεολογικά ή νέα-εθνικά δόγματα. Η επιδίωξη κοινωνικής συνοχής αντί να επιδιωχθεί με το άθλημα του δημοκρατικού βίου επιβλήθηκε με γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις. Για όσους δε δεν το γνωρίζουν ένα μόνο μπορεί να ειπωθεί: Η άγνοια και το έλλειμμα στοιχειώδους γνώσης βλάπτει την υγεία κάθε κοινωνίας και προκαλεί ευσεβείς πόθους αυταπάτες και πολιτικό ανορθολογισμό.
Τον διεθνιστικό φιλελευθερισμό ακολούθησε ο ακόμη πιο αλματώδης κουμμουνισμός που κινούταν προς το ίδιο (και) διεθνιστικά ανθρωπολογικά εξομοιωτικό και πολιτικά εξισωτικό πόλο.
Στον αντίθετο πιο
ακραίο αλλά εξίσου εάν όχι πολύ πιο φρικτό πόλο ο ναζισμός έσπρωξε την ιδεολογία στα ακρότατα όρια της λογικής απόληξης κάθε ιδεολογικού δόγματος: Την σκόπιμη και ιδεολογικά αιτιολογημένη γενοκτονία.
Κανενός δεν πρέπει να διαφεύγει το γεγονός ότι τους δύο τελευταίους αιώνες εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σφαγιάστηκαν στο όνομα μορφικά πανομοιότυπων φιλελεύθερων, κομμουνιστικών και ναζιστικών ιδεολογικών δογμάτων.
Στην βάση των ιδεολογικών κομμάτων και των αποχρώσεών τους, έγιναν και … κόμματα.
Τις κομματικές και ιδεολογικές παρωπίδες κάθε είδους τις φορούν οι ανυποψίαστοι και ιδεολογικά γαλουχημένοι πολίτες που για να απαλλαγούν από αυτές δεν έχουν παρά να σκεφτούν ότι δημοκρατία σημαίνει απλά προσανατολισμός σε μια κατάσταση όπου οι πολίτες θα είναι εντολείς της εντολοδόχου ανακλητής εξουσίας και η κοινωνία κάτοχος του κράτους.
Και η ζωή συνεχίζεται μέσα σε ιδεολογικά ναρκοπέδια.
- Αριστοτελισμός, διαδρομές των Νέων Χρόνων και το μοντερνιστικό ιδεολογικό δηλητήριο http://wp.me/p3OqMa-1jx
- Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΡΟΚΑΝΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ.http://wp.me/p3OqMa-1ie
- ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΈΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΎ ΚΑΙ Η ΚΑΤΆΛΗΞΉ ΤΟΥ: ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ,ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΩΝhttp://wp.me/p3OqMa-138
- ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΡΟΚΑΝΙΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1kS
- ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ, Η «ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» και συνθήκες που την κατεδαφίζουν. http://wp.me/p3OqMa-1n1
2ο σχόλιο
ΚΟΝΔΥΛΗΣ: ΧΥΔΑΙΟΣ ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΜΕ ΑΝΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ ΠΡΟΣΗΜΑ
«Καταλαβαίνουμε έτσι γιατί οι φιλελεύθεροι πολιτικοί και οικονομολόγοι, οι οποίοι παρά τις συνεχείς έμπρακτες διαψεύσεις των τριών τελευταίων αιώνων, εξακολουθούν να διατείνονται ότι το εμπόριο θα υποκαταστήσει τον πόλεμο, υποπίπτουν σ’ ένα τεράστιο λογικό και ιστορικό σφάλμα. Μόνον όποιος ενστερνίζεται έναν οικονομικό ντετερμινισμό, δηλαδή μόνον όποιος αποδίδει τους πολέμους σε οικονομικούς ανταγωνισμούς και μόνον, δικαιούται λογικά να πιστεύει ότι η οικονομική συνεργασία θα καταργήσει τους πολέμους. Στο κρίσιμο αυτό σημείο, όπως και σε πολλά άλλα ακόμη, ο οικονομιστικός φιλελευθερισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά χυδαίος μαρξισμός με αντεστραμμένα πρόσημα» (1997 σ. 366). Σ’ άλλη περίπτωση, γράφει πως αυτές οι φορμαλιστικές μυθολογίες, όπως εύστοχα τις ονομάζει, ουσιαστικά «υποστηρίζουν πως μέσα στο ίδιο θεσμικό-διαδικαστικό πλαίσιο μπορούν να συνυπάρξουν πολύ διαφορετικές κοσμοθεωρητικές θέσεις και να πραγματωθεί η ανοχή όλων προς όλους. Αλλά ακόμη και μια μικρή εμβάθυνση στα πραγματικά δεδομένα, συνεχίζει, «επιτρέπει τη διαπίστωση ότι το σύγχρονο δυτικό “κράτος δικαίου” χρειάζεται λειτουργικά, εξ ίσου όσο και οποιοσδήποτε άλλος πολιτικοκοινωνικός σχηματισμός, μια κυρίαρχη ιδεολογία συνυφασμένη με ανθρωπολογικά αξιώματα» (1994β σ. 127,128).
Υστερόγραφο.
- Το που οδηγούν οι ιδεολογίες –οι οποίες επιπλέον χρησίμευσαν ως μεταμφίεση των ηγεμονικών αξιώσεων ισχύος για να διχάζουν ιθαγενείς κρατών υποψήφιων για εκμετάλλευση ή θανάτωση– δεν χρειάζεται κόπος να καταμαρτυρηθεί όταν έχουμε την Βόρεια Αμερική τον 18 και 19 αιώνα, την Δυτική Ευρώπη τον 18 μέχρι τον 20 αιώνα, την Σοβιετική Ένωση τον 19 και 20 αιώνα και τον 21 αιώνα την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση για την οποία κάποιος πρέπει να αναζητήσει πλέον τους αριθμούς και των θανάτων και των αθέατων ρημαγμένων ζωών του ωφελιμιστικού λειτουργισμού / φιλελευθερισμού συν βέβαια και την κυριαρχία των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων που εκθειάζουν πλέον όλοι μαζί, φιλελεύθεροι, πρώην κομμουνιστές και … εξαρχειώτες. Ως προς το τελευταίο, έχουμε μια πρωτοτυπία εξόχως νεο-Ελληνική.
Πιο πάνω αναφερθήκαμε στην θεμελιώδη τεκμηρίωση του Edward H. Carr για τους οικουμενικισμούς κάθε είδους που ιστορικά πάντα χρησίμευαν, όπως σήμερα τα διεθνιστικά ιδεολογικά δόγματα, ως μεταμφιέσεις των ηγεμονικών αξιώσεων ισχύος. Όταν κανείς το κατανοήσει θα αντιληφθεί ότι κατά την διάρκεια όλης της ιστορίας η πατρίδα ήταν το σημαντικότερο πολιτικό αγαθό των ανθρώπων και το μέσο να είναι συλλογικά ελεύθεροι: «Η “διεθνής τάξη πραγμάτων” και η “διεθνής αλληλεγγύη” θα είναι πάντοτε τα συνθήματα εκείνων που αισθάνονται αρκετά ισχυροί ώστε να τα επιβάλουν στους άλλους. [Αναφορικά με αφηρημένες, διεθνιστικές, κοσμοπολίτικες ή άλλες οικουμενικές αρχές που πολλοί επικαλούνται κατά καιρούς] … αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτές οι δήθεν απόλυτες και οικουμενικές αρχές δεν συνιστούσαν καν αρχές αλλά υποσυνείδητες σκέψεις μιας εθνικής πολιτικής, η οποία βασιζόταν σε μια συγκεκριμένη ερμηνεία του εθνικού συμφέροντος σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. … Μόλις όμως γίνει προσπάθεια να εφαρμοστούν αυτές οι αρχές σε μια συγκεκριμένη πολιτική κατάσταση, αποδεικνύονται ότι είναι τα διαφανή προσωπεία των εγωιστικών κεκτημένων συμφερόντων. Η χρεοκοπία της ουτοπικής θεωρίας έγκειται όχι στην αποτυχία της να ανταποκριθεί στις αρχές της, αλλά στην αποκάλυψη της ανικανότητάς της να παράσχει κάποιο απόλυτο και ανιδιοτελές κριτήριο για τον χειρισμό των διεθνών υποθέσεων» (Edward H. Carr, Η εικοσαετής κρίση (Ποιότητα 2000) σ. 127.
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Διεθνής πολιτική 21ος αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμόςhttps://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμόςhttps://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτηςhttps://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos
ΠΗΓΗ: https://ifestos.edu.gr
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.