ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΗ ΑΠΡΙΛΙΟΥ…

Του Κώστα Χατζηαντωνίου

ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΗ ΑΠΡΙΛΙΟΥ…

«Δεν είμαστε στον κόσμο», είχε γράψει κάπου ο Ρεμπώ. Ναι, αλλά είμαστε στην Ιστορία. Είναι πολύ δύσκολο να αποφύγει κανείς τα τριμμένα λόγια του έπους όταν μιλά για μεγάλες στιγμές της Ιστορίας μας όπως αυτή του κυπριακού αγώνα για Αυτοδιάθεση και Ένωση με τον ενιαίο πολιτικό οργανισμό του Έθνους, αγώνα που ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1955 και παρά την τραγική του εξέλιξη λάμπει αλλά και εκκρεμεί ενώπιον της Ιστορίας. Δεν είναι της ημέρας να θυμηθούμε πώς υπονομεύτηκε αυτός ο αγώνας και οδηγήθηκε στη συνθηκολόγηση της Ζυρίχης ή πώς παραδόθηκε η μεγαλόνησος στον Αττίλα από την «εθνικοφροσύνη» που ακόμη κουνάει το δάχτυλο, αμετανόητη για το τι έπραξε ή παρέλειψε να πράξει το 1974. Η μέρα που ξημερώνει ανήκει στους δημιουργούς της 1ης Απριλίου, στην αδούλωτη ψυχή του ελληνικού κυπριακού λαού και στα παιδιά της που ταπείνωσαν μια από τις πιο άθλιες αυτοκρατορίες της παγκόσμιας ιστορίας, στα παιδιά της ΕΟΚΑ που δίδαξαν πως Ιστορία είναι το έλλογο πάθος της ελευθερίας. 

Αν ο ορθός λόγος περιφρονεί κάθε πάθος ως κάτι κακό και δοξάζει ως μόνο σκοπό ζωής το θατσερικό μπακάλικο, αδυνατώντας (όπως και το άλογο πάθος άλλωστε) να ερμηνεύσει την Ιστορία, οι αγωνιστές του 1955, ένοπλοι ή άοπλοι, απέδειξαν πως μόνη κινητήρια δύναμη της Ιστορίας είναι το έλλογο πάθος. Κι αν από τη δράση των ανθρώπων προκύπτει πολλές φορές κάτι άλλο από αυτό που σχεδίασαν, από αυτό που ήξεραν και ήθελαν άμεσα, αυτό το «άλλο» που ήταν κρυμμένο δόλια στο αποτέλεσμα του Αγώνα και το οποίο η συνείδησή τους δεν αντιλαμβανόταν αφού δεν βρίσκονταν στην οπτική τους οι δουλείες μιας ανάξιας ηγεσίας (και όταν λέω ηγεσία αναφέρομαι πάντα στην Αθήνα του 1959 και στην Αθήνα του 1974 και όχι στον κυπριακό εσωτερικό διχασμό), αυτό το «άλλο» θα είναι πάντοτε ξένο στη συνείδηση του Έθνους που θα στρέφει διαρκώς το βλέμμα στον πατημένο Πενταδάχτυλο για να μένει διαυγές μέχρι την ώρα που ένα άλλο έλλογο πάθος θα λάμψει στο δικαστήριο της Ιστορίας και η ασυνείδητη αναγκαιότητα που ενορχηστρώνει τον θορυβώδη πάταγο του κόσμου της παρακμής, γίνει ανάκρουση του ύμνου της ΕΟΚΑ στην ελεύθερη και πάλι Κερύνεια.

ΠΗΓΗ: Kostas Hatziantoniou

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com