Του Λεωνίδα Αποσκίτη
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΖΑΒΑ!
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΠΕΙΛΕΙ ΜΕ ΝΕΑ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΙΣ ΚΟΥΡΔΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ
Την ίδια ώρα που συννεφιάζει στην “αιώνια λιακάδα” της κυρίας Μέρκελ, εδώ κοντά μας, μέσα στην έκταση της καταστροφής που έχει προκαλέσει στην Συρία ο πολυετής πόλεμος, ένα μοναδικό κοινωνικό πείραμα εξελίσσεται με πρωταγωνίστριες τις “Κόρες του Ήλιου”, τις χιλιάδες γυναίκες της Συρίας, που έμειναν στον ιστορικό αυτόν τόπο και πολέμησαν ηρωϊκά απέναντι στους μισθοφόρους και τους τζιχαντιστές. Κούρδισσες, Αλλαουΐτισσες, Γιεζίντι, Μουσουλμάνες και Χριστιανές προτίμησαν μαζί με τις οικογένειές τους να ακολουθήσουν έναν δημοκρατικό, πλουραλιστικό δρόμο στις Κουρδικές περιοχές της Ροζάβα και να απελευθερώσουν τον τόπο τους από τους κάθε είδους καταπιεστές τους.
Ένας λαός ολόκληρος στην Ροζάβα (Δυτικό Κουρδιστάν), στο έδαφος της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Βόρειας Συρίας, στέλνει ένα μήνυμα ελπίδας σε όλο τον κόσμο, υιοθετώντας τις αρχές της αθηναϊκής άμεσης δημοκρατίας, του κοινοτισμού, της ισότητας των φίλων, της αειφόρου ανάπτυξης, της εναλλακτικής οικονομίας και της ανεξιθρησκείας. Το σύγχρονο αυτό πολιτικό πείραμα, που ξαναβάζει το φάντασμα της επανάστασης στο σύγχρονο γίγνεσθαι, αποσιωπάται μεθοδευμένα από τα διεθνή συστημικά ΜΜΕ, με κάποιες εξαιρέσεις τελευταία, όπως ένα εκτενές ρεπορτάζ της Le Monde Diplomatique και ορισμένα άλλα δημοσιεύματα που το ανακάλυψαν, έστω και καθυστερημένα.
Εμπνευστής αυτού του μοναδικού κοινωνικού πειράματος είναι ο δημοφιλής στην χώρα μας, φυλακισμένος, Κούρδος ηγέτης Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Ο Οτσαλάν, κατά την διάρκεια της σύντομης παραμονής του στην Αθήνα το 1999, φιλοξενήθηκε στο σπίτι της συγγραφέως Βούλας Δαμιανάκου, η οποία, όπως αναφέρει στο βιβλίο της “Ο Οτσαλάν στο σπίτι μου” (εκδ. Επικαιρότητα, Αθήνα 2000), διαπίστωσε συζητώντας μαζί του την μεγάλη παιδεία του και γνώση της ελληνικής φιλοσοφίας. Πράγματι, ο Οτσαλάν, εκτός από άξιος ηγέτης ενός λαού πολλών εκατομμυρίων ψυχών, αποδεικνύεται επίσης και ένας βαθύς σύγχρονος κοινωνικός στοχαστής με διεθνή εμβέλεια.
Όλα αυτά τα χρόνια, ο φυλακισμένος Κούρδος αγωνιστής μελέτησε πολύ την ιστορία της αρχαίας Μεσοποταμίας, των Κούρδων και της Μέσης Ανατολής, και άλλαξε πολύ τις απόψεις του σχετικά με την φύση του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ), του οποίου παρέμεινε ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης.
Ο Οτσαλάν επηρεάστηκε επίσης βαθειά από τις ιδέες των Ζαπατίστας και την θεωρία του Αμερικανού φιλοσόφου και συγγραφέα Μάρεϋ Μπούκτσιν (Murray Bookchin, 1921-2006) γύρω από τον “κομμουναλισμό” και την “κοινωνική οικολογία”.
Ο Μπούκτσιν, ριζοσπάστης αντι-καπιταλιστής και υπερασπιστής της διοικητικής αποκέντρωσης της κοινωνίας, έγινε γνωστός στους κύκλους των διανοουμένων για την ικανότητά του να ασκεί σκληρή κριτική στην μαρξιστική ιδεολογία, χρησιμοποιώντας την συμβατική μαρξιστική γλώσσα.
Ο Οτσαλάν, επηρεασμένος από την πολιτική σκέψη του Μπούκτσιν, ήρθε σε επαφή μαζί του μέσα από την φυλακή. Το 2004, ο Οτσαλάν προσπάθησε να κανονίσει μια συνάντηση με τον Μπούκτσιν μέσω των δικηγόρων του, δηλώνοντας “μαθητής του Μπούκτσιν” και πρόθυμος να προσαρμόσει τις ιδέες του Μπούκτσιν στο Κουρδικό ζήτημα. Ειδικότερα, ο Οτσαλάν ήθελε να συζητήσει το τελευταίο του χειρόγραφο, το “Για την Υπεράσπιση των Λαών” (2004), το οποίο είχε ελπίσει πως θα άλλαζε την συζήτηση για τον Κουρδικό αγώνα. Δυστυχώς για τον Οτσαλάν, ο 83χρονος Μπούκτσιν ήταν πολύ άρρωστος για να δεχθεί το αίτημα και έτσι έστειλε μόνο ένα μήνυμα συμπαράστασης. Λίγο αργότερα, ο Μάρεϋ Μπούκτσιν πέθανε, τον Ιούλιο του 2006, σε ηλικία 85 ετών.
Το Κογκρέσσο του ΡΚΚ, που συγκλήθηκε αργότερα εκείνον τον χρόνο, χαιρέτησε τον Αμερικανό διανοητή ως “έναν από τους σημαντικότερους κοινωνικούς επιστήμονες του 20ου αιώνα” και δεσμεύθηκε επισήμως ότι “η θέση του Μπούκτσιν για το κράτος, την εξουσία και την ιεραρχία θα εφαρμοσθεί και θα υλοποιηθεί μέσω του αγώνα μας... Θα θέσουμε σε πράξη το πιστεύω αυτό, ως την πρώτη κοινωνία που θα καθιερώσει μια χειροπιαστή δημοκρατική συνομοσπονδία”.
Ο “Άπο” έγραψε στην φυλακή του Ιμραλί το βιβλίο με τον τίτλο “Κληρονόμοι του Γκιλγκαμές”, στο οποίο αναθεώρησε τις παλιές μορφές οργάνωσης και στόχων του κουρδικού εθνικο-απελευθερωτικού κινήματος και πρόταξε τις συμβουλιακές δομές μιας δημοκρατικής, δίκαιης και οικολογικής κοινωνίας, όπως και την απελευθέρωση των γυναικών της Μέσης Ανατολής. Καθόλου τυχαίο ίσως ότι η λέξη “amargi”, που χρησιμοποιείτο από το 2300 π.Χ. στην αρχαία Μεσοποταμία για την “ελευθερία”, σημαίνει “επιστροφή στην μητέρα”...
Το ΡΚΚ, ενστερνιζόμενο τις νέες ιδέες του Οτσαλάν, προώθησε ενεργά την ισότητα των γυναικών μέσα στις ένοπλες δυνάμεις του, στις οργανωτικές δομές του και στην ιδεολογία του. Πέντε χρόνια αργότερα, το 2011, ο συριακός εμφύλιος πόλεμος έδωσε στους Κούρδους την ευκαιρία να επιχειρήσουν την εκπλήρωση της υπόσχεσής τους.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής φάνηκαν πολύ γρήγορα, ιδιαίτερα στην περιοχή της Βόρειας Συρίας, περισσότερο γνωστής ως Ροζάβα, που είναι μια ντε φάκτο αυτόνομη Δημοκρατική Ομοσπονδία από τις 17 Μαρτίου 2016.
Η αποφασιστική αντίσταση στα λεφούσια των φονιάδων του Ισλαμικού Κράτους οφειλόταν εν πολλοίς στην γενναιότητα των Κουρδισσών πολεμιστριών.
Οι νέες δομές που έχουν εγκαθιδρυθεί στην περιοχή αυτή φαίνεται να ακολουθούν κατά γράμμα την κοινωνική οικολογία του Μπούκτσιν και τον κοινοτισμό του Οτσαλάν ως μια πρακτική αναβίωση του αρχαίου Αθηναϊκού μοντέλου δημοκρατίας.
Μια ιδέα βασισμένη στην δημοκρατία και την αρετή φυτεύτηκε στο έδαφος της Ροζάβα και από εκεί μεγαλώνει και αναπτύσσεται η ελπίδα.
Τα 4 με 5 εκατομμύρια Κούρδων και άλλων πολιτών της Ροζάβα, που έχουν απορρίψει τον καπιταλιστικό δρόμο με την επανάστασή τους, είναι επικίνδυνοι για το κυρίαρχο σύστημα και αγνοημένοι από μια ευρωπαϊκή “αριστερά” που περί άλλα τυρβάζει, ενσωματωμένη στην παγκοσμιοποίηση και παραδομένη στο στάτους κβο της διεθνούς ανομίας.
Κι όμως, μια επανάσταση έχει ξεκινήσει πολύ κοντά μας- και ο κόσμος δεν το γνωρίζει- γι`αυτό δεν πρέπει να την αφήσουμε να συντριβεί μέσα στη μέγγενη των σκοπιμοτήτων στην Μέση Ανατολή.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.