Η προδοσία των δημοκρατών ακτιβιστών της Τουρκίας από τη Δύση είναι μια μακρά και σταδιακή διαδικασία.
Το αυταρχικό καθεστώς της Τουρκίας συνέχισε την καταστολή του κόμματος HDP της αντιπολίτευσης αυτήν την εβδομάδα, επιδιώκοντας να διώξει ακόμα περισσότερα από τα μέλη του τουρκικού κοινοβουλίου. Τα τελευταία χρόνια η Τουρκία διεξήγαγε δικαστικό πόλεμο στα κόμματα της αντιπολίτευσης, προσπαθώντας να το κάνει έτσι ώστε να παραμείνει στην εξουσία μόνο το κόμμα του AKΡ του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η Άγκυρα, η μεγαλύτερη φυλακή δημοσιογράφων, σταδιακά γίνεται και η μεγαλύτερη φυλακή πολιτικών της αντιπολίτευσης. Ωστόσο, οι δυτικές δημοκρατίες που συνήθως κηρύττουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία, έχουν σε μεγάλο βαθμό σιωπήσει.
Η προδοσία των δημοκρατικών ακτιβιστών της Τουρκίας ήταν μια μία μακρά και σταδιακή διαδικασία. Πριν από χρόνια, η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, ισχυρίστηκε ότι πολεμούσε την «τρομοκρατία» με τη μορφή του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν. Οι περισσότερες δυτικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, υποστήριξαν αυτόν τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», χρησιμοποιώντας το επιχείρημα ότι δεν ήταν η κάθε χώρα στον κόσμο αντιμέτωπη με την «τρομοκρατία». Ταυτόχρονα, το επιχείρημα ήταν ότι τα μέλη της κουρδικής μειονότητας στην Τουρκία, που κατηγορούνται ότι υποστηρίζουν την «τρομοκρατία», θα μπορούσαν να επιλέξουν τη δημοκρατική πολιτική αντί της ένοπλης πάλης.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι πολλοί Κούρδοι και άλλοι στην Τουρκία ψήφισαν υπέρ του HDP, του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών, βοηθώντας το να περάσει το όριο του 10% για να μπει στο κοινοβούλιο. Τον Ιούνιο του 2015, το HDP σημείωσε σημαντικές νίκες στην Τουρκία, λαμβάνοντας έως 80 έδρες στο κοινοβούλιο των 550 μελών. Αυτό απειλούσε τον απόλυτο έλεγχο του κράτους από το AKP.
Το ακροδεξιό κόμμα, με επικεφαλής τον Ερντογάν, είχε φτάσει στην εξουσία στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και προσπάθησε να μετατρέψει την Τουρκία σε ένα μονοκομματικό κράτος με πρότυπο τη Ρωσία, το Ιράν, την Κίνα, τη Βενεζουέλα και την Αίγυπτο. Για να το επιτύχει αυτό, ο Ερντογάν έπρεπε πρώτα να φιμώσει όλα τα παραδοσιακά ισχυρά μέσα και τους άλλους επικριτές του. Το δικαστικό σύστημα καταστράφηκε και τα πανεπιστημιακά τμήματα γέμισαν με πιστούς του ΑΚΡ. Οι ομάδες των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων συντρίφθηκαν. Όσοι ήταν φιλελεύθεροι ή είχαν σχέση με τα δικαιώματα των γυναικών στην Τουρκία στοχοποιήθηκαν.
Στη θεωρία, τα μέλη του ΝΑΤΟ υποτίθεται ότι είναι δημοκρατικά και έχουν ελεύθερο τύπο – το οποίο είναι μέρος αυτού που υποστηρίζει η συμμαχία για την υπεράσπισή της δύσης από τον ολοκληρωτισμό.
Ωστόσο, η Τουρκία χρησιμοποίησε την ένταξή της στο ΝΑΤΟ για να απαιτήσει ατιμωρησία για την καταστολή και τις επιδρομές στη Συρία και το Ιράκ.
Η Άγκυρα απαιτεί επίσης να επιτραπεί να ενταχθεί στην ΕΕ, αλλά δίχως να υοθετήσει καμία από τις δημοκρατικές αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα βασανιστήρια χρησιμοποιούνται ευρέως στην Τουρκία, όπως και εξωδικαστικές δολοφονίες, απαγωγή προσώπων της αντιπολίτευσης από ξένες χώρες και στοχευμένες δολοφονίες Κούρδων σε άλλες χώρες, όπως η δολοφονία της ακτιβίστριας Hevrin Khalaf στη Συρία τον Οκτώβριο του 2019.
Μόλις το HDP μπήκε στο κοινοβούλιο τον Ιούνιο, το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας έπρεπε να βρει έναν τρόπο να απομακρύνει αυτό το κόμμα της αντιπολίτευσης. Κάλεσε νέες εκλογές και μετά η Τουρκία τερμάτισε την εκεχειρία με το ΡΚΚ. Η ιδέα εδώ ήταν να αμαυρώσει το HDP και να δημιουργήσει μια δικαιολογία για να απομακρύνει τα μέλη του από το κοινοβούλιο, κηρύσσοντας πόλεμο εναντίον του PKK και στη συνέχεια ισχυρίζοντας ότι το HDP συνδέεται με το PKK.
Αυτό είναι ένα παράδειγμα μιας χώρας που δημιουργεί μια ευρέως φανταστική «τρομοκρατική» ομάδα για να πολεμήσει για να φιμώσει την όποια αντιπολίτευση ή διαφορετική γνώμη. Η Τουρκία ήταν σε ειρήνη το 2015 και δεν είχε προβλήματα με τις γειτονικές χώρες. Αλλά το κόμμα του AKP δεν μπορούσε να το αφήσει να συνεχιστεί.
Καλώντας νέες εκλογές το 2015 και επιτιθέμενη στο PKK, η Τουρκία εξαπέλυσε το στρατό της για να καταστρέψει κουρδικά χωριά και πόλεις σε έναν πόλεμο εναντίον ακτιβιστών του PKK.
Ο πόλεμος βοήθησε στη μείωση των ψήφων για το HDP, του οποίου η δύναμε έφτασε από 6.058.489 ψήφους στους 5.148.085 ψήφους. Παρ ‘όλα αυτά, το HDP είχε ακόμη το απαραίτητο ποσοστό του 10% για να μπει στο κοινοβούλιο με 59 έδρες. Ο Ερντογάν ξεκίνησε τότε το επόμενο στάδιο δίωξης.
Το κόμμα του AKP αφαίρεσε την βουλευτική ασυλία από τα μέλη του HDP το 2016 και άρχισε να συλλαμβάνει την ηγεσία του. Τον Νοέμβριο του 2016, η Τουρκία συνέλαβε τον επικεφαλής του HDP, Σελαχατίν Ντεμιρτάς και άλλα μέλη του κόμματος. Φυλακισμένοι μετά από δίκη το 2018, πιθανότατα τα μέλη του κόμματος δεν θα απελευθερωθούν ποτέ.
Μια απόπειρα πραξικοπήματος το 2016, για την οποία η Τουρκία κατηγόρησε έναν πρώην σύμμαχο του Ερντογάν, τον Γκιουλέν, οδήγησε σε εκκαθάριση περίπου 150.000 ανθρώπων από κυβερνητικά γραφεία και άλλα μέρη της κοινωνίας. Η κυβέρνηση χρησιμοποίησε την απόπειρα πραξικοπήματος ως δικαιολογία για να φυλακίσει όσο το δυνατόν περισσότερους πολιτικούς εχθρούς, από ακαδημαϊκούς και δασκάλους έως αστυνόμους, στρατιώτες και άλλους. Οι περισσότεροι δεν είχαν καμία σχέση με το «πραξικόπημα».
Έχοντας φυλακίσει ένα μεγάλο μέρος της χώρας και της αντιπολίτευσης, το κυβερνών κόμμα πρόωθησε στη συνέχεια ένα προεδρικό δημοψήφισμα, ένα είδος «εξουσιοδότησης» για να συγκεντρώσει την απόλυτη εξουσία στα χέρια του Ερντογάν.
Με την υποστήριξη της κυβέρνησης Τραμπ για την βίαιη καταστολή των αντιφρονούντων, το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας επιτέθηκε ακόμη και σε διαδηλωτές στην Ουάσιγκτον το 2017.
Το δημοψήφισμα πέρασε. Η Τουρκία έπρεπε τώρα να αυξήσει τους πολέμους της στη Συρία και το Ιράκ για να ισχυριστεί ότι «πολεμούσε την τρομοκρατία» στο εξωτερικό, ως δικαιολογία για τη φίμωση της διαφωνίας στο εσωτερικό . Ξεκίνησε εισβολή στη Συρία το 2016 ισχυριζόμενοι ότι θα σταματούσαν το «PKK». Διέτεινε τον πόλεμο στη Συρία τον Ιανουάριο του 2018, διαπράττοντας εθνοκάθαρση στην Κουρδική περιοχή του Αφρίν.
Η Τουρκία ισχυρίστηκε έπειτα ότι οι υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις και οι Λαϊκές Μονάδες Προστασίας (YPG) στη Συρία ήταν «τρομοκράτες» και ότι έπρεπε επίσης να τους πολεμήσει. Την άνοιξη του 2020, η Άγκυρα ξεκίνησε μια εκτεταμένη εισβολή στο βόρειο Ιράκ, ισχυριζόμενη και πάλι ότι καταπολεμά την «τρομοκρατία», παρόλο που δεν υπήρξαν τρομοκρατικές επιθέσεις στην Τουρκία για πολλά χρόνια. Η Τουρκία βομβάρδισε μειοψηφικές περιοχές Κούρδων Γεζίντι, υποστηρίζοντας ότ ήταν μέρος του «PKK».
Σε κάθε στιγμή που το τουρκικό κυβερνών κόμμα χρειαζόταν να φιμώσει τους επικριτές του στο εσωτερικό, προκύπτει και ένας νέος πόλεμος. Η Τουρκία έστειλε Σύριους να πολεμήσουν στη Λιβύη το 2020 και προκάλεσε πόλεμο μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας.
Το τελευταίο στοιχείο στοχοποίησης του HDP ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2021 με μια επιδρομή στο Ιράκ όπου σκοτώθηκαν αρκετοί Τούρκοι όμηροι. Η Τουρκία ισχυρίστηκε ότι αυτό ήταν απόδειξη «τρομοκρατίας» στο εσωτερικό και συνέλαβε 718 μέλη του κόμματος HDP. Τώρα το καθεστώς επιδιώκει να διώξει εννέα ακόμη βουλευτές του HDP σε σχέση με τις διαδηλώσεις το 2014 για το Κομπάνι. Οι διαδηλώσεις αποτελούν και αυτές τώρα τμήμα της «τρομοκρατίας».
Η Τουρκία έχει επίσης απολύσει 60 από τους 65 δημάρχους του HDP, ισχυριζόμενη ότι είναι «τρομοκράτες». Ποτέ δεν παρείχε στοιχεία για τις φερόμενες ως «τρομοκρατικές» πράξεις. Μία δήμαρχος την οποία καθαίρεσε το ΑΚΡ, η Dilek Hatipoglu, εμφανίστηκε στο δικαστήριο με μαύρο μάτι, έχοντας ξυλοκοπηθεί από την αστυνομία. Η Άγκυρα ξεκίνησε επίσης έρευνα για το μέλος του κοινοβουλίου Dilan Dirayet Tasdemir, μια άλλη γυναίκα πολιτικό του HDP, επειδή άσκησε κριτική στις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Τουρκίας.
Η κυβέρνηση του Ερντογάν φυλάκισε επίσης τον βουλευτή του HDP Omer Gergerlioglu, για την αναδημοσίευση ενός άρθρου στον τουρκικό τύπο. Η επανεκτύπωση άρθρων ή η έκκληση για ειρήνη στην Τουρκία μπορεί πλέον να οδηγήσει σε φυλάκιση με κατηγορίες περί «τρομοκρατίας».
Το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας τώρα θέλει να ξαναγράψει το Σύνταγμα και επιδιώκει να αποκλείσει εντελώς το HDP από την πολιτική. Κυβερνητικοί αξιωματούχοι έγραψαν στο Twitter εικόνες του φυλακισμένου ηγέτη του HDP στο στόχαστρο, σαν να πρόκειται να στοχευθεί για δολοφονία. Η Τουρκία έχει κινητοποιήσει τα αγγλόφωνα μέσα ενημέρωσης της τα οποία είναι όλα υπέρ της κυβέρνησης, για να ισχυριστεί ότι το νέο Σύνταγμά της θα είναι πιο «φιλελεύθερο» και «θα ενώσει την κοινωνία».
Αυτό συμβαίνει σε μια χώρα όπου κάθε επικριτικός δημοσιογράφος συλλαμβάνεται και οι πολιτικοί του κόμματος της αντιπολίτευσης φυλακίζονται για tweets.
Δεν είναι σαφές γιατί η Τουρκία δεν δέχεται σχεδόν καμία κριτική από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ ή άλλες χώρες που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται τη δημοκρατία.
Η Άγκυρα έχει επιδιώξει συστηματικά να διασφαλίσει ότι οι ψηφοφόροι που θα επιλέξουν την αντιπολίτευση θα χαρακτηριστούν τρομοκράτες – ακόμη και όταν δεν υπάρχει πραγματική τρομοκρατία, η Τουρκία συνεχίζει να πραγματοποιεί περισσότερες στρατιωτικές επιδρομές και να συλλαμβάνει δήμαρχους και πολιτικούς.
Οι δυτικές δημοκρατίες έχουν συχνά δηλώσει σε ένοπλες ομάδες ότι εάν αφήσουν τα όπλα τους και αγκαλιάσουν τη δημοκρατία, όπως συνέβη στη Βόρεια Ιρλανδία, θα λάβουν υποστήριξη. Οι πολίτες στην Τουρκία έκαναν ακριβώς αυτό: ζήτησαν εκεχειρία και πήγαν στις κάλπες, και στη συνέχεια διαπίστωσαν ότι το κάλεσμα για ειρήνη θα αποκαλείται «τρομοκρατία», ώστε το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας να μπορεί να παραμείνει στην εξουσία για πάντα χρησιμοποιώντας την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» ως δικαιολογία.
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης επαναλαμβάνουν μερικές φορές το αφήγημα του καθεστώτος της Άγκυρας ότι η Τουρκία έχει χάσει «40.000» ανθρώπους που πολεμούν την τρομοκρατία. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από τους 40.000 σκοτώθηκαν από την κυβέρνηση σε επιθέσεις εναντίον «τρομοκρατών». Δεν έχουν υπάρξει τρομοκρατικές επιθέσεις κατά της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια, ωστόσο ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» συνεχίζεται. Το μέλος του ΝΑΤΟ φαίνεται να χρησιμοποίησε τη θέση του για να εξασφαλίσει ατιμωρησία και χρησιμοποίησε τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» των ΗΠΑ ως δικαιολογία για να ξεκινήσει έναν πόλεμο ενάντια σε οποιεσδήποτε φωνές της αντιπολίτευσης, τον ελεύθερο τύπο και τους φοιτητές διαδηλωτές.
Πηγή: Η Φωνή των Κούρδων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.