Στέλιος Κούκος: Όσιος Γεράσιμος Μικραγιαναννίτης, Ο «Θεόπνευστος υμνογράφος» στον οποίο φανερώθηκε ο Χριστός λάμποντας υπέρ τον ήλιον!

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Όσιος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης (1905-1991).

Οι καμπάνες ήχησαν ιδιαίτερα χαρούμενα χθες, αφού ένας δικός τους άνθρωπος της εκκλησιαστικής τέχνης, ποιητής – υμνογράφος κατατάχθηκε στα ανώτατα ύπατα της πνευματικής ζωής. Άλλωστε, ο όσιος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, τους ήταν ιδιαίτερα γνώριμος από τις πολλές ακολουθίες που έγραψε και ψέλνονται συχνά στους Ορθοδόξους ναούς.

Ιδιαίτερη χαρά έδωσε και σε μας η χθεσινή είδηση της αγιοκατάταξης του Αγιορείτη Γέροντα, Μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτη από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Του γνωστού Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας ο οποίος ταυτίστηκε με τη συγγραφή ενός πλήθους ακολουθιών.

Και τώρα ήλθε η ώρα που κάποιος άλλος υμνογράφος θα γράψει ακολουθία γι’ αυτόν και έτσι και ο ίδιος θα υμνείται και θα εγκωμιάζεται μελωδικά σε όλες τις Ορθόδοξες εκκλησίες.

Μεγάλη χαρά, λοιπόν, μας διακατέχει από χθες γι’ αυτό το μεγάλο δώρο του Οικουμενικού μας Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου και της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αφού η αγαθότητα και η αγιότητα της ψυχής του οσίου Γέροντα Γερασίμου ήταν ιδιαίτερα έκδηλη. Νέος άγιος, λοιπόν, της Εκκλησίας, ακόμη, κι αν ο ίδιος ο Γέροντας κατά τη διάρκεια του βίου του δεν είχε αποκτήσει φήμη ενός μεγάλου Γέροντα στον οποίο προσέφευγαν πλήθη πιστών. Όπως, δηλαδή, συνέβαινε σε άλλες περιπτώσεις σύγχρονων αγίων.

Τα πνευματικά χαρίσματα, όμως, είναι ποικίλα και σίγουρα ο ίδιος φρόντισε να διακονήσει την Εκκλησία όσο μπορούσε καλύτερα με το ξεχωριστό υμνογραφικό χάρισμα που είχε. Παράλληλα, όπως φαίνεται, φρόντισε να κρύψει πάρα πολύ καλά και με ασφάλεια και όσα άλλα χαρίσματα είχε. Και δεν είναι μικρό χάρισμα να μιλά στα ζώα και αυτά να κάνουν υπακοή και να εκπληρώνουν την επιθυμία του…

Όσιος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, «Αραπάκι, θα πας τον Νικηφόρο στον π. Χρυσόστομο τον ράφτη…»!

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

[Διηγείται ο μακαριστός Μητροπολίτης Κινσάσας Νικηφόρος]:

Ήταν παραμονές της πανηγύρεως των Αγίων Πατέρων Διονυσίου και Μητροφάνους. Νέο καλογέρι τότε, βρισκόμουν εκεί πέρα. Όλοι οι πατέρες ήταν απασχολημένοι με την προετοιμασία της πανηγύρεως.

Έπρεπε κάποιος να πάει στα Κατουνάκια που ήταν ο ράπτης ο Χρυσόστομος ο Κύπριος για να του δώσει κάποια υφάσματα για την πανήγυρη, να τα διορθώσει και να πάρει κάποια άλλα επιδιορθωθέντα ιερατικά άμφια.

Με κάλεσε ο Γέροντας [Μοναχό, π. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης] και μου είπε να πάρω το «αραπάκι», δηλαδή το μουλάρι που συνέχεια αυτός χρησιμοποιούσε, και να πάω στον ράπτη τον Χρυσόστομο.

– Μα, του λέω, Γέροντα δεν έχω ξαναπάει, δεν ξέρω πού μένει. Θα χαθώ μέσα στα Κατουνάκια, μια και δεν ήξερα καθόλου τα Κατουνάκια και ιδιαίτερα την περιοχή όπου ήταν η Αγία Αικατερίνη και ασκήτευε ο πατήρ Χρυσόστομος ο ράπτης ο Κύπριος.

– Μην στενοχωριέσαι -μου λέει- θα πας με τον «αράπη», θα του πω και θα σε πάει στην πόρτα. Δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα.

Ετοιμάστηκα, δεν σας κρύβω ότι είχα μεγάλη αγωνία, που θα πάω στο άγνωστο, αφού δεν είχα πάει προς τα ’κει. Τον πατέρα Χρυσόστομο τον είχα γνωρίσει βέβαια, γιατί ήταν τραπεζάρης σε διάφορες πανηγύρεις.

Τότε ο Γέροντας πήγε στο αυτί του μουλαριού και σαν να μιλούσε σε έναν άνθρωπο, του είπε:

– Αραπάκι, θα τον πας τον Νικηφόρο στον πατέρα Χρυσόστομο τον ράπτη.

Το ζώο έκανε μια κίνηση συγκαταβάσεως σαν να απαντούσε σε αυτό που είπε ο Γέροντας. Γυρνάει ο Γέροντας και μου λέει:

– Μη φοβάσαι, άστο μόνο του, θα σε πάει αυτό εκεί στον ράπτη.

Πράγματι ξεκίνησε, δεν σας κρύβω την αγωνία μου, φύγαμε από τη Μικρή Αγία Άννα, ανεβήκαμε προς τα Κατουνάκια, περνούσαμε μέσα από πυκνούς θάμνους, μέχρι να φτάσουμε ψηλά στην Αγία Αικατερίνη, βρεθήκαμε μπροστά σε μια καγκελόπορτα και σταμάτησε το ζώο. Απόρησα. Περίμενε εκεί ώρα. Λέω, τι έκανε; Έκανε λάθος τώρα; Τι είναι αυτή η καγκελόπορτα; Λέω, μάλλον θα πρέπει να την ανοίξω.

Κατέβηκα, άνοιξα την καγκελόπορτα, προχώρησε λίγο το ζώο ίσα-ίσα για να μπορέσω να την κλείσω και περίμενε, κατάλαβα ότι έπρεπε να κλείσω την καγκελόπορτα. Την έκλεισα, περίμενε να ανέβω επάνω και να συνεχίσω. Συνέχισα αφού ανέβηκα πήγε και με σταμάτησε μπροστά στην πόρτα του Κελλιού του πατρός Χρυσοστόμου.

Εκεί, κατέβηκα, έκανα τη δουλειά που μου είχε πει ο Γέροντας, πήρα τα άμφια που έπρεπε να πάρω και γύρισα πίσω. Γύρισα στο Κελλί, ο Γέροντας με υποδέχτηκε με ένα πηγαίο χαμόγελο και μου είπε:

– Καλά σε πήγε. Γιατί αγωνιούσες;

Χάιδεψε το «αραπάκι», του έδωσε ένα παξιμάδι και του λέει:

– Μπράβο αραπάκι, μπράβο.

Απόρησα τότε και λέω· και τα ζώα υπακούν στον Γέροντα!

 

Απόσπασμα από λόγο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κεντρώας Αφρικής, κ. Νικηφόρου, όπως περιέχεται στο βιβλίο «Σύγχρονες Οσιακές Μορφές», έκδοση Ιεράς Μητροπολεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.

Συνέχεια εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=201493


ΠΗΓΗ:https://ologiomofeggari.blogspot.com/2023/01/blog-post_11.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com