Σχολιασμός για τα της επετείου των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821

Γράφει ο Μανώλης Μούστος

"200 χρόνια πέρασαν από το 1821 και ο τρόπος που γιορτάζουμε την μεγάλη επέτειο είναι μάλλον απογοητευτικός.

Από την μια το στρατόπεδο των "τιμητών": το πολιτικό προσωπικό της χώρας τιμά την επανάσταση που έκαναν οι κλέφτες, οι αρματολοί και ο απλός λαός μακριά από τον απλό λαό. Μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο σε λουσάτη δεξίωση και παρέα με κυριλέ καλεσμένους, όπως ο πρίγκιπας Κάρολος, θα απολαύσουν το δείπνο του σεφ Λαζάρου και θα μνημονεύσουν τους Αγωνιστές. Όλα αυτά σε μία σιδερόφρακτη Αθήνα. Τι ειρωνεία. Να τιμάς αυτούς που θυσίασαν την ζωή τους με σύνθημα "Ελευθερία ή Θάνατος" με απαγόρευση κυκλοφορίας και διαδηλώσεων.

Πραγματικά κρίμα αλλά δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά. Πολύ απλά γιατί οι άνθρωποι που απαρτίζουν την εγχώρια ελίτ όχι απλώς δεν έχουν καμία σχέση με αγώνες, επαναστάσεις και θυσίες αλλά μάλλον ειδικεύονται διαχρονικά στο ξεπούλημα της χώρας, στον εξανδραποδισμό του λαού και στο γλύψιμο των Ισχυρών. Και όλα αυτά με μπόλικες δόσεις καρακιτσαριού όπως το τσολιαδο-τσαντάκι των 400 ευρώ της κας Γιάννας. Ήμαρτον...

Λες και τα κάνουν επίτηδες για να γελοιοποιήσουν και να απαξιώσουν παντελώς την επέτειο.

Πάντως, η συλλογική μας τραγωδία είναι ακριβώς αυτή: τιμούν το 21 οι απόγονοι των κοτζαμπάσηδων και των πρόκριτων, αυτοί που μετέτρεψαν την Ελλάδα σε αποικία μέσα από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις και αυτοί που σκύβουν ευλαβικά τη μέση μπροστά στους τραμπουκισμούς του αρχιφασίστα Ερντογάν. Πολύ πιθανόν αν δεν υπήρχε ο κίνδυνος να τους κράξει ο κόσμος, δεν θα πραγματοποιούσαν την σημερινή παρέλαση. Γιατί να προκαλούμε εκνευρισμό στον σύγχρονο σουλτάνο;

Όλοι ετούτοι αν ζούσαν το 1821 θα συνεργάζονταν χωρίς δεύτερη σκέψη με τον Σουλτάνο για την κατάπνιξη της εξέγερσης των βρωμερών φουστανελάδων. Και αν ζωντάνευε με έναν μαγικό τρόπο σήμερα ο Γέρος του Μοριά, θα ανέβαινε στο άλογο του, θα μπούκαρε με φόρα στο Προεδρικό Μέγαρο και θα τα έκανε όλα λαμπόγυαλο. "Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους"...

Από την άλλη, το στρατόπεδο των "αποδομητών": σύσσωμος ο προοδευτικός κόσμος, από την φιλελεύθερη κεντροαριστερά μέχρι το εξωκοινοβούλιο και κάθε εναλλακτικό στέκι, έχει βαλθεί και φέτος να αποδομήσει τους "εθνικιστικούς μύθους" του 1821. Μύθος το κρυφό σχολειό, μύθος και ο Ζάλογγος. Μούφα το παιδομάζωμα και οι βίαιοι εξισλαμισμοί και μούφα η ίδια η ημερομηνία της επανάστασης.

Βεβαίως και οφείλεις να ξεσκεπάζεις τα ψέματα και τις "μυθολογίες". Όμως, εδώ έχουμε πάει σε άλλη πίστα γιατί σύμφωνα με αυτήν την "αντισυστημική" αφήγηση η οθωμανική αυτοκρατορία ήταν περίπου ένας παράδεισος ανεκτικότητας και πολυπολιτισμού που απλά μάζευε φόρους ενώ η επανάσταση δεν θα νικούσε αν δεν είχαν παρέμβει οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής. Και φυσικά ούτε λόγος για ελλαδικό πολιτισμό με τρισχιλιετή ιστορία. Όλα κατασκευάστηκαν μετά την σικέ επανάσταση.

Για να απαντήσουν στους "ελληνούτσους", τους προγονόπληκτους και γενικά όσους εξιδανικεύουν το 1821 πάνε στο άλλο άκρο. Μηδενισμός και απαξίωση με ριζοσπαστικό μανδύα. Μα τι ριζοσπαστικό έχει το να ακυρώνεις την σημασία μίας από τις πιο σημαντικές κοινωνικές και εθνικές επαναστάσεις του 19ου αιώνα, που κατατρόμαξε τους γραβατωμένους της εποχής και συγκίνησε κάθε ρομαντική και φιλελεύθερη καρδιά της οικουμένης; Ποιόν εξυπηρετεί αυτή η απαξίωση, αν όχι τις ελίτ του τόπου που φοβούνται το βαθύτερο εξεγερσιακό νόημα του 21 γιατί στρέφεται ευθέως ενάντια στον ραγιαδισμό και την οσφυοκαμψία τους;

Κάπως έτσι και χάρη στην πολύτιμη συμβολή των δύο παραπάνω στρατοπέδων, έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα μια γενιά που βλέπει το 1821 ως κάτι εντελώς γραφικό και φολκλόρ. Ως μια γιορτή για μπαρμπάδες και boomers που θα δουν βαρετές εκπομπές με παραδοσιακά στην ΕΡΤ και μετά θα φάνε μπακαλιάρο σκορδαλιά. Ως αφορμή για χαβαλέ και memes με φουστανέλες και τσαρούχια.

200 χρόνια από την επανάσταση έχουμε καταφέρει το ασύλληπτο: να ντρέπεσαι να πεις ότι αγαπάς την Ελλάδα μην τυχόν και σε πουν εθνικιστή ή να διστάζεις να βάλεις την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι σου μην τυχόν και σε χαρακτηρίσουν ως ψεκασμένο.

Αυτή είναι η πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης. Δεκαετίες τώρα γαλβανίστηκαν οι συνειδήσεις μας ώστε να αισθανόμαστε άβολα με καθετί εθνικό ή παραδοσιακό και εξοικειωμένοι με ό,τι μας σερβίρει η μηχανή ποπ κορν του Χόλιγουντ και του Νέτφλιξ.

Βλέπεις τσαρούχι; Πόσο κιτς...

Σκωτσέζικη φούστα ή παραδοσιακή φορεσιά των Βίκινγκ; Άλλη φάση...

Κολοκοτρώνης και Ανδρούτσος; Έλεος... Μπολιβάρ και Ζαπάτα; Ωραία πράγματα...

Βλέπεις εύζωνες στον δρόμο; Τι τραγικοί...

Μοναχοί Σαολίν και Ινουίτ Εσκιμώοι; Πόσο όμορφες οι παραδόσεις του πλανήτη μας...

Εντάξει, η επανάσταση του 21 μπορεί να ήταν ατελής και να μην μας απάλλαξε από την εξάρτηση και τους κοτζαμπάσηδες, όπως λέει και ο Γιάννης Σκαρίμπας. Και εντάξει, μπορεί η Ελλάδα που κληρονομήσαμε να μην είναι τέλεια και να έχει πολλά στραβά. Είναι, όμως, η πατρίδα μας. Ένας τόπος, δηλαδή, πάνω στον οποίο μπορούμε να ζήσουμε, να ονειρευτούμε ή να εκνευριστούμε και να σιχτιρίσουμε. Κι άλλη πατρίδα δεν έχουμε.

Αυτό μπορεί να φαίνεται πολύ δεσμευτικό σε αρκετούς φίλους, ωστόσο είναι μεγάλη αλήθεια. Γιατί χωρίς πατρίδα δεν είσαι τίποτα. Χωρίς πατρίδα δεν είσαι ούτε αριστερός, ούτε δεξιός. Χωρίς πατρίδα δεν είσαι ούτε άνεργος, ούτε επιχειρηματίας, ούτε τρανς, ούτε γκέη, ούτε κυριλέ, ούτε ομοφοβικός.

Χωρίς πατρίδα είσαι δούλος και ραγιάς, υπήκοος είτε της μεταμοντέρνας αποικιοκρατίας των Βρυξελλών είτε του νεοοθωμανικού χαλιφάτου του Ταγίπ.

Και δεν υπάρχει πιο μεγάλος μύθος από το ότι οι άνθρωποι μπορούν να προκόψουν και να ζήσουν ευτυχισμένοι εντελώς μόνοι τους χωρίς πατρίδες, χωρίς δεσμούς με τόπους, χωρίς παρελθόν, ιστορία και ρίζες. "

ΠΗΓΗ: Ευχαριστώ το Γιώργο  Χερουβή

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com