Εδώ και κάποια χρόνια, διαμορφώνεται ένα νέο είδος περιπλανόμενων ανά τον κόσμο, επιστημόνων και στελεχών οργανισμών και επιχειρήσεων, στα πρότυπα της εργασιακής διαθεσιμότητας - κινητικότητας και κατ’ αντιστοιχία με το εξαθλιωμένο ανειδίκευτο μεταναστευτικό προλεταριάτο της παγκοσμιοποίησης.
Αυτό σημαίνει:
α. Οικονομική αιμορραγία για τη χώρα.
β. Χάνει τα καλύτερα μυαλά για τη μελλοντική της ανάπτυξη.
γ. Διάρρηξη δεσμών με το ντόπιο κοινωνικό περιβάλλον.
δ. Διαμόρφωση ενός παγκοσμιοποιημένου, εξειδικευμένου επιστημονικού δυναμικού, στα όρια μεταξύ προλεταριάτου και οικονομικής ελίτ, αποκομμένου από συλλογικές διαδικασίες έκτος επαγγελματικού περιβάλλοντος.
ε. Συγκέντρωση του διανοητικού κεφαλαίου, εργαλειοποιηση του.
ζ. Περνά σε πλήρη έλεγχο, η κατεύθυνση, οργάνωση, διάθεση της παραγόμενης γνώσης.
Οι νέοι που μένουν πίσω, σε μία χώρα που μένει πίσω, κινούνται όλο και περισσότερο μεταξύ αμάθειας, χαμηλής ειδίκευσης, σε μία οικονομία υπηρεσιών, μία κοινωνία που παραγκωνίζεται για ένα κομμάτι ψωμί, με μεγαλύτερο μέσο ορό ηλικίας, μικρότερο προσδόκιμο ζωής, γενικευμένη παρακμή.
Σ’ αυτή τη συνθήκη εμφανίζονται οι νέες μόδες του εταιρικού εθελοντισμού, της εργασίας με αντάλλαγμα φαγητό, ύπνο, εμπειρία, της κοινωφελούς εργασίας κ.α.
Η ιδιωτικοποίηση των δημοσίων αγαθών, σε συνάφεια με την απαξίωση των συλλογικών θεσμών και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, φέρει νέα ήθη, ανοίγει καινούριους δρόμους:
α. Στη νέα κυρίως γένια, την οργάνωση μίας απολιτικής ομαδικότητας, ακόμη και φιλανθρωπικού χαρακτήρα, η οποία καταλήγει στις άυλες των επιχειρηματικών ομίλων.
β. Την αντίστροφη του δημοσίου με τον ιδιωτικό βίο, στην κατεύθυνση του νεοφιλελεύθερου δόγματος «δεν υπάρχουν κοινωνίες, υπάρχουν μονό άτομα» βλ. ατομικά στη θέση των καταπατημένων συλλογικών δικαιωμάτων και ελευθέριων.
Αυτή η ιδιώτευση των συλλογικών υποθέσεων βλ. κατάργηση Σ.Σ.Ε, καθιέρωση ατομικών συμβάσεων, οδηγεί το πολίτικο ον στα αφανή παρασκήνια της νέας αφήγησης, του ατόμου προτύπου των αγορών.
γ. Τη μετατροπή της αντίληψής του ανθρώπου και του αγώνα του, σε εξάρτημα - προϊόν με κριτήρια αποδοτικότητας, ανταγωνιστικότητας
δ. Τον έλεγχο και την παράγωγη υπεράξιας, από το σύνολο του χρόνου, της σκέψεις, των δραστηριοτήτων, του κάθε ανθρώπου.
ε. Την απαλλοτρίωση του κοινωνικού προϊόντος της εργασίας, τη χρηματιστηριοποιηση των φυσικών πόρων.
ζ. Την ανταλλαγή ανθρωπίνου έργου και σχέσης, με τις σύγχρονες χάντρες ενός εικονικού κόσμου αγαθών, άξιων, επικοινωνίας.
η. Τη μεταβολή των κοινωνικών σχέσεων, από τα πεδία της αλληλεξάρτησης, στα μονοπωλιακά στρατόπεδα της εξάρτησης.
θ. Τη μετάπτωση του ίδιου του καπιταλισμού, από την άξια κτήσης, στην άξια χρήσης, με απολυτά ελεγχόμενο τρόπο χωροχρονικης πρόσβασης σε αυτήν. π.χ. η ακίνητη περιουσία γίνεται κινητή, καθώς περιέρχεται στα χέρια των τραπεζών και μετατρέπεται σε χρηματιστηριακές άξιες τίτλων.
ι. Την απαξίωση της πολίτικης και των αστικοδημοκρατικων θεσμών. Τις θέσεις κλειδιά αναλαμβάνουν απευθείας οι τεχνοκράτες των ίδιων των ομίλων. το πολίτικο προσωπικό περιορίζεται σε δευτερεύοντες ρόλους ή σε θέσεις βιτρίνας. το κοινωνικό διαιτητικό κράτος, εξελίσσεται ταχύτατα σε κράτος ιδιωτικού δίκαιου. οι εκλογές
εκφυλίζονται σε φιέστες, με χορηγούς μεγάλους ομίλους.
κ. Την απεθνοποιηση των κρατών, τον αποσυσχετισμο γλώσσας, έννοιας - νοήματος, τη μίξη εθνών, γλωσσών, θρησκειών, φιλοσοφιών, ιδεολογιών, πολιτισμών, σε έναν κοσμοπολίτικο αχταρμά, χωρίς ταυτότητα, ποικιλότητα, μοναδικότητα και υπόσταση.
λ. Η νέα φάση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού αφομοιώνει διαστροφικά τα προτάγματα του διεθνισμού, της κοινωνικής εξίσωσης, της κολεκτιβοποίησης, μέσα από την πολυπολιτισμική πολτοποίηση, την αναδιανομή της φτώχειας, το μαζικό ατομισμό. Γεννάται ο κίνδυνος απομάκρυνσης της δυνατότητας μίας άλλης κοινωνικής προοπτικής, από τις δυνάμεις οι οποίες θέτουν ως προμετωπίδα του κοινωνικού μετασχηματισμού, αυτά ακριβώς τα προτάγματα. στο άμεσο μέλλον, ίσως οι περισσότερες εστίες αντίστασης βρεθούν να πνίγονται από το βάρος των αδιέξοδων, της περιθωριοποίησης, της απονοηματοδότησης.
Το σχέδιο του τεχνοκρατικού νεοφασισμού είναι σαφές: Η υπαγωγή των διαφορετικών οντοτήτων, εργατών, καταναλωτών, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, κεφαλαίων, σε ένα ομογενοποιημένο αντικείμενο και η διαρκής κίνηση όλων, σε ένα πλανητικό οικονομικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, σε μία σύγχρονη Βαβέλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.