"Καιρική τρομοκρατία" ανά την Ελλάδα.

Του Ηλία Μπιτσάνη

Στην τελευταία καλοκαιρία (δεν... μου ξέφυγε, οι βροχές τον Αύγουστο ήταν κανόνας και όχι κακοκαιρία), ένα ολόκληρο σύστημα καλλιέργειας φόβου ξεδίπλωσε την "καιρική τρομοκρατία" ανά την Ελλάδα.

 Στην Αττική η "θεομηνία" έδωσε μέγιστο 20 χιλιοστά βροχής, όταν στην προηγούμενη βροχή στα Γιαννιτσάνικα μετρήθηκαν από το σταθμό του συνεταιρισμού 30 χιλιοστά και ο τόπος... δεν ξεδίψασε. Από τον καναπέ τους οι Πιλάτοι της εξουσίας έστειλαν ένα 112 στην Πελοπόννησο και "ένιψαν τας χείρας των" στέλνοντας το μήνυμα ότι αφού δεν κάνουμε αντιπλημμυρικά κόφτε το λαιμό σας, αν πνιγείτε δική σας η ευθύνη.

 Οι τηλεμετεωρολόγοι στο κλίμα ή στο κόλπο δεν μπορώ να γνωρίζω, γύριζαν πάνω από το κεφάλι μας την "ψυχρή λίμνη" καθώς ισχύει το "κάηκε η γριά από το χυλό, φυσάει και το γιαούρτι" μετά τις καταστροφικές πλημμύρες (δύο φορές) στη Θεσσαλία. Ολα αυτά όταν μέχρι και τη δεκαετία του 1980 φεύγαμε από το κάμπινγκ κάπου το δεκαπενταύγουστο διωγμένοι από τις μπόρες του Αυγούστου. Για τις καταστροφές και τις λαχτάρες την εποχή που υπήρχε σταφίδα, τα έχω περιγράψει προσφάτως και δεν χρειάζεται επανάληψη. Αλλοτε στου Ζέρβα στο Πεταλίδι, άλλοτε στου Κατσούλη στα "Γιασεμιά" στη Βελίκα, σκάβαμε αυλάκια γύρω από τις σκηνές και το πρωί... όπου φύγει-φύγει. Δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου έριχνε κ@μπ@ν@λ@α όπως λέμε οι χρησιμοποιούντες την δημώδη. Και τα ποτάμια φούσκωναν και καβάλαγαν τις "καταλήψεις" και χαλάζι έπεφτε (άγριο μάλιστα) για ευνόητους λόγους. 

Ολα αυτά λοιπόν σπανίζουν και όταν σκάνε μύτη καμιά φορά, όλοι έχουν βρει τον αίτιο και ουδείς ευθύνεται ό, τι και αν συμβεί. Η ευθύνη είναι του καθενός ατομικά, το κράτος υπάρχει για να μοιράζει τον δημόσιο πλούτο στους ιδιώτες και όχι για να προστατεύει την ζωή των πολιτών. Τώρα θα μου πείτε ότι πλημμυρίζουν οι πόλεις. Και πως να μην πλημμυρίσουν όταν δεν έχουν αφήσει ρέμα για ρέμα χωρίς να το μπαζώσουν και ποτάμι χωρίς να το εξαφανίσουν. "Το νερό έχει μνήμη" λέμε και είναι η αλήθεια.

 Εδώ στην Καλαμάτα σκορπάνε αμέτρητα λεφτά δεξιά και αριστερά για  πλακοστρώσεις αλλά δίκτυο αποχέτευσης ομβρίων δεν κατασκευάζουν, ούτε και φρεάτια μερικές φορές, δεν θα γίνουν λίμνη οι δρόμοι; Και επειδή προκαλούν ασυστόλως οι άρχοντες, πριν μερικά χρόνια έκαναν "καταγγελίες" ότι ευθυνόμαστε επειδή καθυστερούσαν 10-15 ημέρες οι αποφάσεις για το "φαραωνικό έργο" του Νέδοντα που σχεδίασε ο "Μορέας" που θα... έπαιρνε και το έργο. Ποιά επιστήμη, πλάκα μας κάνετε, η κονόμα της εταιρείας προέχει όλων.

 Πέρασαν χρόνια από τις (αρνητικές) γνωμοδοτήσεις δημοτικού και περιφερειακού συμβουλίου με το μπαλάκι στην απόφαση της κυβέρνησης. Τίποτα δεν κουνιέται, οι λαλίστατοι υποστηρικτές του φαραωνικού έργου "ποιούν την νήσσαν" (κοινώς κάνουν την πάπια), το γιατί ας το απαντήσουν οι ίδιοι που έβγαιναν στα κάγκελα, έγραφαν και έλεγαν ένα σωρό μ@λ@κ@ες με ύμνους στους άρχοντες και το "Μορέα". Τώρα τους χάλασε τα σχέδια η... Θεσσαλία που παίρνει τα λεφτά (και όχι οι απ' ευθείας αναθέσεις που κόπηκαν από το Ταμείο Ανάκαμψης) και... τι να κάνει η καλή μας η κυβέρνηση. Και σήμερα διαβάζω ότι ο δήμαρχος δεν έχει καμία ενημέρωση και "ανησυχεί". Βρε πλάκα μας κάνετε; Είναι υπεύθυνη απάντηση δημάρχου αυτό που βγαίνει κάθε μέρα και φωτογραφίζεται επιθεωρώντας πλακοστρώσεις και έργα της πλάκας (και τη συμφοράς κατά κανόνα); Και επειδή όλοι έχουν γίνει ειδικοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πιάνουν το πληκτρολόγιο και γράφουν ό, τι τους κατέβει, μια υπενθύμιση:

 Το 1924 όταν άνθρωποι και εμπορεύματα έφθασαν στο λιμάνι από τα νερά του Νέδοντα, την Καλαμάτα δεν είχε βρέξει ούτε σταγόνα. Ας ευχηθούμε ότι μέχρι να βρεθεί και να χρηματοδοτηθεί μια λογική λύση που θα κρατήσει τα νερά, η ιστορία δεν θα επαναληφθεί ως τραγωδία.

[Μια "ρομαντική" απαθανάτιση του Νέδοντα στην αρχή του 20ου  αιώνα από το λεύκωμα των ΓΑΚ Μεσσηνίας. Κάπου απέναντι έχει κατασκευαστεί η Κεντρική Αγορά. Και επειδή κατασκευάστηκε από την "Κοινοπραξία Μηχανικών" με σοβαρές προδιαγραφές, φρόντισαν το επίπεδο του δαπέδου να είναι στο πλημμυρικό επίπεδο καθώς είναι ευθυγραμμισμένο με τα "μπαλκονάκια" των παλιών σπιτιών που είχαν κατασκευαστεί ώστε να μην πλημμυρίζουν και ανέβαιναν με σκαλάκια. Ετσι για την ιστορία και τα πολλά που γράφονται ως δικαιολογίες στην κατασκευή του "Ανοιχτού Θεάτρου" με "κόλπα" μέσα στην κοίτη του ποταμού. Εκεί στη... στροφή του δρόμου (οδός Δενδρακίων, σήμερα Σπάρτης και μετά Χρ. Μαλαπάνη)].

Ιστορίες παλιές και νέες διδακτικές ή... ερεθιστικές για όσους έχουν αντίλογο...

ΠΗΓΗ: Ηλίας Μπιτσάνης fb

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com