Συνεχίζεται ακάθεκτη η καθοδική πορεία της ελληνικής οικονομίας – ενώ το μοναδικό θετικό για το κράτος είναι ο πληθωρισμός που αυξάνει τα δημόσια έσοδα, ενώ μειώνει το χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ. Βέβαια, ο πληθωρισμός εξαθλιώνει τους Έλληνες, μειώνοντας κατακόρυφα την αγοραστική αξία των μισθών και των συντάξεων – καθώς επίσης των καταθέσεων τους, προς όφελος των τραπεζών (οι απώλειες των καταθέσεων υπολογίζονται σωρευτικά στα 40 δις €, σε σχέση με το 2021).
.
Συνεχίζεται ακάθεκτη η οικονομική κατάρρευση!
Το πλέον απογοητευτικό οικονομικό μέγεθος της Ελλάδας το 2023, ήταν η μείωση των άμεσων ξένων επενδύσεων κατά 40% – από 7,53 δις € το 2022 στα 4,48 δις €, προφανώς λόγω αποτυχίας του υπουργείου ανάπτυξης. Ήταν εύλογο βέβαια, αφού όπως είχαμε επισημάνει η άνοδος τους δεν οφειλόταν στις παραγωγικές επενδύσεις – αλλά στις επενδύσεις στα ακίνητα και στο ξεπούλημα των υφισταμένων επιχειρήσεων. Η πτώση κατά 40% όμως δεν ήταν αναμενόμενη – αφού είναι εξαιρετικά υψηλή!
Το δεύτερο απογοητευτικό μέγεθος ήταν το θηριώδες εμπορικό μας έλλειμμα, το οποίο τεκμηριώνει τη μειωμένη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας – με την παραγωγικότητα των εργαζομένων να είναι στο 55% του μέσου όρου της ΕΕ, λόγω επενδυτικής «άπνοιας».
Το εμπορικό μας έλλειμμα μειώθηκε μεν στα 32,4 δις € το 2023 από 39,6 δις € το 2022, αλλά απλά και μόνο λόγω της μείωσης των τιμών της ενέργειας – ενώ αντιστοιχεί στο 14,5% του πληθωριστικού ΑΕΠ, γεγονός που σημαίνει πως είναι ιδιαίτερα υψηλό και επομένως επικίνδυνο. Εν προκειμένω, εάν δεν είχαμε το ευρώ, θα έπρεπε να υποτιμηθεί το νόμισμα μας – αν και στην ουσία υποτιμάται σε όρους μισθών (=έτσι καταντήσαμε προτελευταίοι στο κατά κεφαλήν εισόδημα της ΕΕ), μόνο που δεν φαίνεται.
Εξέλιξη των μισθών στην Ελλάδα
Το τρίτο απογοητευτικό μέγεθος ήταν το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μας που διαμορφώθηκε στα 10,7 δις € ή στο 4,5% του (πληθωριστικού) ΑΕΠ – χαμηλότερο μεν από τα 20,2 δις € του 2022, αλλά αφενός μεν λόγω της πτώσης των τιμών του φυσικού αερίου, αφετέρου λόγω της ανόδου των τουριστικών μας εσόδων, σχεδόν ανάλογα με το ύψος του πληθωρισμού σε σύγκριση με το 2019.
Με απλά λόγια, πολύ περισσότερα από όσα κερδίσαμε από τον τουρισμό έφυγαν στο εξωτερικό – με το υπόλοιπο αρνητικό κατά 10,7 δις €! Εκτός αυτού, στον τουρισμό είχαμε μείωση της μέσης δαπάνης ανά τουρίστα και ζημιογόνες τιμές – με αποτέλεσμα οι περισσότερες επιχειρήσεις του κλάδου να είναι στο βαθύ κόκκινο.
Όλα αυτά συνοδεύονται από την άνοδο του δημοσίου χρέους στα 406,5 δις €, αν και στον προϋπολογισμό δεν υπήρχε πρόβλεψη αύξησης του – αλλά διατήρησης του στα 401 δις €, επίσης για το 2024. Αύξηση, παρά το ότι συνεχίσθηκε το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας! Εδώ δεν λαμβάνονται καν υπ’ όψιν τα κρυφά χρέη – όπως ο αναβαλλόμενος φόρος των τραπεζών περί τα 13,5 δις €, οι παγωμένοι τόκοι του EFSF ύψους 25 δις € και οι κρατικές εγγυήσεις της τάξης των 28 δις €.
Επί πλέον, το ιδιωτικό μας χρέος πλησιάζει τα 400 δις €, ενώ το εξωτερικό τα 550 δις € (=δημόσιο και ιδιωτικό μαζί, σε ξένους δανειστές) – παρά τους πλειστηριασμούς της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων.
Συμπερασματικά λοιπόν, συνεχίζεται ακάθεκτη η καθοδική πορεία της ελληνικής οικονομίας – ενώ το μοναδικό θετικό για το κράτος είναι ο πληθωρισμός που αυξάνει τα δημόσια έσοδα, ενώ μειώνει το χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ. Βέβαια, ο πληθωρισμός εξαθλιώνει τους Έλληνες, μειώνοντας κατακόρυφα την αγοραστική αξία των μισθών και των συντάξεων – καθώς επίσης των καταθέσεων τους, προς όφελος των τραπεζών (οι απώλειες των καταθέσεων υπολογίζονται σωρευτικά στα 40 δις €, σε σχέση με το 2021).
Ιδιωτικά πανεπιστήμια
«Σύμφωνα με την αξιολόγηση του διαγωνισμού PISA, στα γνωστικά αντικείμενα Μαθηματικά, Φυσικές Επιστήμες και Κατανόηση Κειμένου, η Ελλάδα συστηματικά κατατάσσεται στις ομάδες χωρών με επίδοση χαμηλότερη από τον μέσο όρο των κρατών του ΟΟΣΑ.
Στην τελευταία, δε, αξιολόγηση, η Ελλάδα καταλαμβάνει ανάμεσα σε 37 χώρες του ΟΟΣΑ την 33η θέση στα Μαθηματικά και στην Κατανόηση Κειμένου και την 34η στις Φυσικές Επιστήμες – ενώ στο σύνολο των χωρών της Ε.Ε.-27 που συμμετείχαν στην αξιολόγηση, καταλαμβάνει την τελευταία θέση». Τελευταία!
Η κυβέρνηση που θεώρησε ως πρώτη της προτεραιότητα το γάμο των ομοφυλοφίλων, αδιαφορώντας για την απορρύθμιση της πυρηνικής οικογένειας που αποτελεί το θεμέλιο της κοινωνίας, θεωρεί σήμερα προτεραιότητα στην εκπαίδευση τη θεσμοθέτηση των ημι-ιδιωτικών ή ημι-κρατικών Πανεπιστημίων.
Έχοντας δηλαδή αποτύχει εντελώς στο θέμα της εκπαίδευσης, τόσο η κυρία Κεραμέως, όσο και ο κ. Πιερρακάκης, ξεχνάει πως το πρόβλημα είναι δομικό – ενώ ξεκινάει από τις χαμηλές βαθμίδες, από τα Σχολεία, τα Γυμνάσια και τα Λύκεια, όπως αποδεικνύεται από διάφορες διεθνείς μελέτες, καθώς επίσης από τα αποτελέσματα στο διαγωνισμό PISA.
Ξεχνάει επίσης πως προηγείται σίγουρα η σύνδεση της εκπαίδευσης, ιδιαίτερα της τριτοβάθμιας, με την Οικονομία – αφού όταν δεν υπάρχουν επαρκείς ποιοτικές και αξιοπρεπώς αμειβόμενες θέσεις εργασίας στη χώρα μας, δεν έχουν κανένα νόημα οι πανεπιστημιακές σπουδές.
Εκτός αυτού, θέλει να κακοποιήσει ακόμη μία φορά το Σύνταγμα μας, «παρακάμπτοντας» το άρθρο 16 που απαγορεύει την ιδιωτική εκπαίδευση – αντί να προβεί στην αναθεώρηση του, όπως προβλέπει ο νόμος.
Εμείς ασφαλώς συμφωνούμε με την αναθεώρηση του άρθρου 16, αρκεί να θεσμοθετηθούν οι απαραίτητες ασφαλιστικές δικλείδες – αφού όμως προηγηθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για τη δημόσια πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς επίσης αφού εξασφαλισθεί η σωστή χρηματοδότηση της δημόσιας τριτοβάθμιας, η οποία έχει κυριολεκτικά «κατακρεουργηθεί».
Πιστεύουμε δε πως τα ημι-κρατικά Πανεπιστήμια, όταν δρομολογηθούν υπό τις προϋποθέσεις που αναφέραμε, πρέπει να βοηθήσουν στην αποκέντρωση της Ελλάδας – ιδρυόμενα στην περιφέρεια και όχι στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη.
Συμπερασματικά λοιπόν, όπως πολύ σωστά αναφέρεται, εάν ήθελαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι να κατασκευάσουν τις πυραμίδες ξεκινώντας από την κορυφή τους, σίγουρα θα αποτύγχαναν – κάτι που ισχύει επίσης για την εκπαίδευση στην Ελλάδα, έτσι όπως την έχουν καταντήσει οι κυβερνήσεις της. Όσον αφορά γενικότερα την Παιδεία στη χώρα μας, είναι ένα θέμα που μας θλίβει ως Έλληνες – πρόκειται όμως για κάτι διαφορετικό.
Η επίθεση στο θεσμό του γάμου
Όταν αναφέρεται κανείς στο κορυφαίο λάθος της ψήφισης του γάμου των ομοφυλοφίλων, χωρίς να έχει προφανώς τίποτα εναντίον τους, δέχεται αρνητική κριτική από ανθρώπους που θεωρούν ότι, είναι σύγχρονοι, «προοδευτικοί» – ενώ όλοι οι άλλοι «αρτηριοσκληρωτικοί» και οπισθοδρομικοί!
Η ίδια η κυβέρνηση δε που τον ψήφισε, εκβιάζοντας στην ουσία τους περισσότερους βουλευτές της, «παρήγγειλε» βιαστικά δημοσκοπήσεις για να πείσει τους Έλληνες ότι, δεν είχε εκλογικές απώλειες – οπότε πως η κοινωνία στην πλειοψηφία της, συμφωνεί μαζί της.
Θυμίζουμε εδώ ξανά τη δικαιολογία ενός βουλευτή της που ψήφισε θετικά, ενώ ήταν αντίθετος – σύμφωνα με την οποία, «οι Έλληνες ξεχνούν, ο Μητσοτάκης όχι». Εννοούσε προφανώς πως εάν δεν ψήφιζε το νόμο, ο πρωθυπουργός θα τον εκδικούταν – ενώ οι ψηφοφόροι της περιφέρειας του θα το ξεχάσουν, όταν έλθει η ώρα των εκλογών.
Ανεξάρτητα όμως από όλα αυτά, είμαστε σίγουροι ότι πρόκειται για κάτι που θα έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για τις ανθρώπινες κοινωνίες – ενώ η ελαφρότητα, με την οποία έχει αντιμετωπισθεί, είναι πραγματικά ακατανόητη. Εν προκειμένω, έχει ενδιαφέρον το παρακάτω δημοσιογραφικό κείμενο που βασίζεται στην κοινή λογική – καθώς επίσης στα διδάγματα της ιστορίας.
«Για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας βγήκε να εορτάσει με βουλευτές την ψήφιση του γάμου των ομοφυλοφίλων – αν είναι δυνατόν! Την ίδια στιγμή, η εφηβική παραβατικότητα και εγκληματικότητα έχουν φτάσει στο «κόκκινο» – γεγονός που μάλλον απασχολεί ελάχιστα την πρόεδρο.
Δεν είναι η πρώτη φορά πάντως που μια κυβέρνηση βάζει στο στόχαστρο το γάμο και υποχωρεί στα αιτήματα ενός ανερμάτιστου δικαιωματισμού. Ούτε είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση της Κεντροδεξιάς, κινείται απερίσκεπτα με ταχύτητα στη λαβύρινθο της ερμαφρόδιτης Αριστεράς – χωρίς μίτο της Αριάδνης.
Σε κάθε περίπτωση είθισται, ένα σημάδι της κορύφωσης της περιόδου παρακμής ενός πολιτισμού, εκτός του υψηλού χρέους, της παρασιτικής διαβίωσης και του ανερμάτιστου δικαιωματισμού, να είναι η επίθεση στον θεσμό του γάμου και η αμφισβήτηση των βιολογικών φύλων».
Κλείνοντας πολύ φοβόμαστε ότι, θα πληρώσουμε ως κοινωνία πολύ ακριβά αυτά τα απερίσκεπτα πειράματα – επειδή η φύση πάντοτε εκδικείται, όταν δεν τη σέβονται οι άνθρωποι.
Τα repos των 1,4 τρις € το 2023!
Τα οικονομικά της χώρας βαδίζουν από το κακό στο χειρότερο – ενώ υπάρχουν πολλές ασάφειες (=σκελετοί, όπως τα κρυφά χρέη περί τα 50 δις €), ειδικά όσον αφορά το δανεισμό μας με repos, ύψους 1,4 τρις € το 2023. Λογικά λοιπόν καταθέσαμε την παρακάτω ερώτηση στο Υπουργείο Οικονομικών:
«ΘΕΜΑ: Υψηλός και αυξανόμενος δανεισμός με repos, ύψος Εντόκων Γραμματίων και κόστος εξυπηρέτησης Χρέους Γενικής Κυβέρνησης.
Το ύψος της κρατικής χρηματοδότησης με συμφωνίες επαναγοράς (repos), αυξάνεται τα τελευταία χρόνια – ενώ, σύμφωνα με τον Προϋπολογισμό του 2024, εκτιμώταν στα 1,4 τρις € στο τέλος του 2023.
Το ανεξόφλητο υπόλοιπο στο τέλος του 2023 εκτιμώταν στα 61,8 δις €. Το 1,4 τρις € εκδόσεων. αντιστοιχίζεται από ένα ύψος εξοφλήσεων κατά την διάρκεια του έτους. Το γεγονός αυτό δυσκολεύει την κατανόηση της κοινής γνώμης – χωρίς χρηματοοικονομικές γνώσεις. Δεν αποτελεί δηλαδή το ποσόν αυτό μια εκροή στο σύνολό του, ούτε εισροή, αλλά το άθροισμα μιας επαναλαμβανόμενης ανταλλαγής ενός κεφαλαίου, μεταξύ δημοσίου και τραπεζών. Προφανώς όμως έχει κάποιο κόστος.
Όσον αφορά το λοιπό χρέος της Κεντρικής Διοίκησης, τα Έντοκα Γραμμάτια ανέρχονται στα 11,8 δις € το 2023 σε σύνολο χρέους 401 δις € και αναμενόταν να μείνει σταθερό το 2024 (ήδη όμως έχει αυξηθεί στα 406,5 δις € στα τέλη του 2023) – ενώ οι λήξεις τους για το 2024 θα ανέλθουν στα 6,5 δις από 5,2 δις το 2024, οπότε αυξάνονται.
Παράλληλα, μαζί με το δανεισμό τα τελευταία χρόνια αυξάνεται και το κόστος δανεισμού – όπου οι δαπάνες της Κεντρικής Διοίκησης για τόκους θα ανέλθουν το 2024 στα 8,8 δις από 6,1 δις το 2022. Το Ακαθάριστο Κόστος Εξυπηρέτησης του Χρέους Γενικής Κυβέρνησης (Gross Financing Needs) το 2022, ως ποσοστό του ΑΕΠ, ανήλθε στα 17,8% το 2022 με στοιχεία του Ευρωκοινοβουλίου – ενώ για το 2023 και 2024 προβλεπόταν στο 14,4% και 8,2% αντίστοιχα, με βάση το βασικό σενάριο της αξιολόγησης της ΕΕ του Μαΐου 2022.
Σημειώνεται ότι, με τις πιο πρόσφατες δημοπρασίες Εντόκων Γραμματίων, το επιτόκιό τους ήταν 3,83% για τρίμηνο. Όσον αφορά τα ομόλογα, πρόσφατα επανεκδόθηκε πενταετές ομόλογο επιτοκίου 3,875% με απόδοση 2,72% και δεκαετές σταθερού επιτοκίου 4,25% με απόδοση 3,32%. Αυτές οι εκδόσεις των ομολόγων υπερκαλύφθηκαν πάνω από 3 φορές.
Ερωτάται ο Υπουργός:
- Πού οφείλεται το μεγάλο και διαρκώς διογκούμενο ύψος των repos; Ποια η διάρκεια των καταθέσεων αυτών διαχρονικά και επί ποιου υπολοίπου; Ποιο είναι το έσοδο και κόστος δανεισμού με repos και ποιες τράπεζες είναι αντισυμβαλλόμενοι (με απλά λόγια, μήπως έτσι στηρίζει το κράτος τις τράπεζες έμμεσα);
- Γιατί συνεχίζετε να δανείζεστε με Έντοκα Γραμμάτια με αυξανόμενα επιτόκια, αντί για ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας, αφού πλέον έχουμε λάβει αξιολόγηση επενδυτικής βαθμίδας; Ποιο είναι το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης των Εντόκων Γραμματίων και ποιοι είναι οι αγοραστές (θεσμικοί ή ιδιώτες);
- Ποιο είναι το Ακαθάριστο Κόστος Εξυπηρέτησης του Χρέους Γενικής Κυβέρνησης (Gross Financing Needs), σε σχέση με το ΑΕΠ, για το 2022-2024;»
Η θυσία των μικρομεσαίων, στο βωμό των ολιγαρχικών ελίτ
Χατζηδάκης: «Δεν μπορούμε να καθυστερήσουμε τα POS (σ.σ. παρά το ότι δεν λειτουργεί σωστά το σύστημα και ληστεύονται οι Πολίτες από τις τράπεζες), επειδή αποτελούν ορόσημο των χρημάτων που μας δίνονται από το Ταμείο Ανασυγκρότησης».
Ερώτηση μας: «Το ορόσημο αυτό (δηλαδή το προαπαιτούμενο με την ορολογία των μνημονίων που απλά αλλάζουν οι λέξεις, για να συγκαλύπτεται το νόημα τους), ισχύει για όλες τις χώρες της ΕΕ, ή μόνο για την Ελλάδα;»
Χατζηδάκης: «Η κάθε χώρα έχει διαφορετικά ορόσημα (δεν είπε όμως ποια). Οι δυο άλλες χώρες δεν πέτυχαν τα ορόσημα τους και τους σταμάτησαν το ΤΑΑ.
Με απλά λόγια, τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης (ΤΑΑ) είναι συνδεδεμένα με όρους μνημονίων – δηλαδή, με τα προαπαιτούμενα του παρελθόντος ή με ορόσημα, σύμφωνα με τη νέα ορολογία. Ο υπουργός απλά μας το επιβεβαίωσε – κάτι που ασφαλώς γνωρίζαμε και το αναφέραμε πολλές φορές, έχοντας διαβάσει τους πολυσέλιδους όρους του ΤΑΑ που θυμίζουν μνημόνια.
Το μεγάλο θέμα όμως για τους Έλληνες είναι το εξής: Ενώ τα χρήματα του ΤΑΑ εισπράττονται κυρίως από τις μεγάλες επιχειρήσεις, οι μικρομεσαίες πληρώνουν το κόστος τους – με τιμωρητικές μεθόδους, όπως είναι η δαπάνη των POS, οι σχετικές αμοιβές των λογιστών και οι προμήθειες των τραπεζών.
Πρόκειται λοιπόν για ένα ακόμη δείγμα του αθέμιτου ανταγωνισμού της ολιγαρχικής ελίτ, εναντίον των μικρομεσαίων επιχειρήσεων – με τις τελευταίες θύματα στην ουσία των πρώτων, εξαιτίας της ελληνικής κυβέρνησης που στηρίζει τις πρώτες.
Τονίζουμε ξανά: Βρίσκουν και τα κάνουν, αφού οι Έλληνες δεν αντιδρούν καθόλου, αποδεχόμενοι τα πάντα με σκυφτό το κεφάλι – προφανώς επειδή έχουν εξουδετερωθεί οι υγιείς αντιστάσεις τους, από τα τρία διαδοχικά και φυσικά εγκληματικά μνημόνια.
Πλήρης εξαθλίωση της ελληνικής περιφέρειας
Η κατάσταση της ελληνικής περιφέρειας είναι απελπιστική – με χειρότερη αυτήν των νησιών του βορείου Αιγαίου, το κατά κεφαλήν εισόδημα των οποίων είναι το δεύτερο χειρότερο στην ΕΕ (μετά από μια πάμπτωχη περιοχή της Βουλγαρίας).
Της Θεσσαλίας, πριν τις πλημμύρες, ήταν στο 52% του μέσου όρου της ΕΕ – γεγονός που σίγουρα δεν επεξηγεί τη «χλιαρή» διαδήλωση των αγροτών, υπό μορφή παρέλασης, στην Αθήνα. Πόσο μάλλον όταν μετά τις πλημμύρες, οι αγρότες του θεσσαλικού κάμπου πρέπει να έχουν υπερβεί τα όρια της εξαθλίωσης.
Ελπίζουμε πάντως να μην ισχύουν οι πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες η «πειθαρχία» των διαδηλωτών επετεύχθη με τη βοήθεια του ΚΚΕ – συν εκείνων των ηγετών τους που πρόσκεινται στη ΝΔ. Στην Ανατολική Μακεδονία, στη Θράκη και την Ήπειρο, το κατά κεφαλήν εισόδημα έχει βυθιστεί στο 47% της ΕΕ – οπότε αδυνατεί κανείς να καταλάβει πως ανέχονται οι Έλληνες ακόμη, αυτήν την κατάρρευση του βιοτικού τους επιπέδου.
Πολύ χειρότερα, αδιαμαρτύρητα – όταν οι Γερμανοί αγρότες, για παράδειγμα, πλημμύρισαν τη χώρα, απλά και μόνο λόγω του ότι η κυβέρνηση θέλησε να τους μειώσει το επίδομα πετρελαίου, μετά από τρία χρόνια! Φαίνεται πως, μεταξύ άλλων, τα μνημόνια έχουν εξουδετερώσει εντελώς τις υγιείς αντιστάσεις των Πολιτών – καθιστώντας τους έρμαιο της κυβερνητικής αναλγησίας.
Το καρτέλ των τραπεζών
«Χατζηδάκης: Οι τράπεζες να διατηρήσουν και φέτος τα χαμηλότερα επιτόκια για τα στεγαστικά».
Πως είναι δυνατόν να παρακαλεί μια κυβέρνηση τις τράπεζες, όταν έχουν διασωθεί με πάνω από 70 δις € χρήματα των φορολογουμένων; Όταν έχουν στηριχθεί από το κράτος με 276 δις € εγγυήσεις, συν τα 19,5 δις € του Ηρακλής; Όταν αισχροκερδούν ξεκάθαρα, με κριτήριο τα υπέρογκα κέρδη τους, περί τα 3,2 δις € το 2022 και 4 δις € το 2023;
Όταν χρεώνουν τις μακράν υψηλότερες προμήθειες στην ΕΕ, με τα επιτόκια καταθέσεων στο ναδίρ και με τα επιτόκια χορηγήσεων στο ζενίθ, λειτουργώντας ως καρτέλ; Είναι δυστυχώς δυνατόν – αφού η ΝΔ τους οφείλει πάνω από 420 εκ. € που αυξάνονται κάθε χρόνο! Κόμμα όμως που για να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις του χρειάζεται πολλές δεκαετίες (δεν πρόκειται ποτέ), είναι εκβιάσιμο και δεν πρέπει να έχει θέση στη Βουλή!
Το λάφυρο του πολέμου και η ευρωπαϊκή σύγχυση
Το λάφυρο της σύγκρουσης των ΗΠΑ και της Ρωσίας στην Ουκρανία, δεν είναι ο φυσικός πλούτος της Ρωσίας – αφού πρόκειται για μία μεγάλη πυρηνική δύναμη που είναι αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει όλα της τα όπλα και επομένως μπορεί να προστατευθεί.
Το λάφυρο είναι δυστυχώς η πάμπλουτη, αλλά στρατιωτικά και μεταναστευτικά ανυπεράσπιστη Ευρώπη (οι μεταναστευτικές ροές χρησιμοποιούνται ως όπλο, όπως φαίνεται από αυτά που συμβαίνουν σήμερα στα σύνορα της Φινλανδίας) – ενώ δεν πρέπει να υποτιμάει κανείς τα προβλήματα που βιώνουν ήδη πολλές χώρες και οι κοινωνίες της, από κάποιους εξτρεμιστές αλλοδαπούς στο εσωτερικό τους.
Σε σχέση δε με την αμυντική της θωράκιση που συζητείται, δήθεν με την έκδοση «πολεμικών Ευρωομολόγων», είναι μάλλον αδύνατη – τουλάχιστον όσο η ΕΕ δεν ενώνεται πολιτικά και δημοσιονομικά.
Σε κάθε περίπτωση, η σημερινή κατάσταση της Ευρώπης είναι πολύ χειρότερη, από όσο νομίζουμε – ενώ ήδη ληστεύεται σε σημαντικό βαθμό από τις ΗΠΑ, όπως έχουμε αναλύσει σε προηγούμενη ανάρτηση μας. Ειδικότερα, εκτός από το πετρέλαιο που έχει απομείνει στη Βόρεια Θάλασσα και δεν είναι πολύ, δεν έχει άλλο – ενώ το μεγαλύτερο κοίτασμα φυσικού αερίου της, αυτό στο Groningen στην Ολλανδία, είχε προγραμματισθεί να σταματήσει τη λειτουργία του τον Οκτώβριο του 2023.
Η Νορβηγία δε, θα «στερέψει» σχετικά σύντομα – όπως έχει ήδη αναφερθεί από το 2019, από τη διεθνή ενεργειακή ένωση (IEA). Με τους δύο αγωγούς Nord Stream, όλοι γνωρίζουμε τι συνέβη – καθώς επίσης τον ένοχο, παρά το ότι η Γερμανία και η ΕΕ θέλουν να εθελοτυφλούν, φοβούμενοι τις συνέπειες.
Επί πλέον, η Γερμανία έκλεισε ολόκληρη τη βιομηχανία πυρηνικής ενέργειας που διέθετε – ενώ η Γαλλία απλά δεν αντικαθιστά τα πυρηνικά της εργοστάσια, παρά το ότι «γερνούν», με την Ισπανία και την Ιταλία σε δεινή οικονομική θέση.
Εκτός αυτού, η Ευρώπη δεν διαθέτει τίποτα που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σύγχρονη βιομηχανία – ενώ οι ΗΠΑ προσελκύουν ότι επιχειρηματικά και βιομηχανικά πολύτιμο της έχει απομείνει, με τη φθηνή ενέργεια και με την παροχή φορολογικών ελαφρύνσεων/επιδοτήσεων (IRA).
Την ίδια στιγμή, το Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ, σκόπιμα ή μη, αποσπά την προσοχή των Ευρωπαίων, με μία ουτοπική «πράσινη πολιτική» – η οποία δεν πρόκειται να έχει κανένα αποτέλεσμα. Επί πλέον, με την ανεξέλεγκτη εισβολή παράνομων μεταναστών που δήθεν θα επιλύσουν το δημογραφικό πρόβλημα της ηπείρου μας και με μία απίστευτη σεξουαλική, καθώς επίσης διατροφική σύγχυση – με «παγίδες» που ασφαλώς εξυπηρετούν άλλους και άλλες περιοχές του πλανήτη.
Σε τελική ανάλυση λοιπόν, το μέλλον της Ευρώπης που είναι ήδη βυθισμένη σε μία βαθιά ύφεση, φαντάζει σκοτεινό και αβέβαιο, χωρίς καμία διάθεση απαισιοδοξίας – ενώ δεν διαφαίνεται πουθενά η δυνατότητα ειλικρινούς και αλληλέγγυας συνεργασίας των χωρών της, ούτε η ύπαρξη κοινής λογικής.
Η βία στους ανηλίκους και η Παιδεία
«Η έκρηξη βίας στους ανηλίκους, αντικατοπτρίζει τάσεις παρακμής – όχι ακμής μιας σύγχρονης κοινωνίας. Η βία είναι ένα μοντέλο που εκδηλώνεται σήμερα μέσα από τις ταινίες, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διεθνώς – στην Ελλάδα όμως, συνδυάζεται με τα μνημόνια και με τις αλλαγές που έχουν σημειωθεί στα πρότυπα πολλών οικογενειών.
Πλέον, το πρότυπο δεν είναι η μόρφωση και η δημιουργική επιτυχία που προϋποθέτουν μόχθο – ενώ ασφαλώς ο γάμος των ΛΟΑΤΚΙ+ δεν δημιουργεί θετικά κοινωνικά πρότυπα, αλλά ακριβώς το αντίθετο, αφού απορρυθμίζει την κλασική πυρηνική οικογένεια.
Το πρότυπο των νέων μας είναι δυστυχώς η υπερκατανάλωση, η εύκολη ζωή και το εύκολο χρήμα. Εκτός αυτού, το φαινόμενο δεν είναι καθόλου άσχετο με την υποβάθμιση της Παιδείας και του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Το περιεχόμενο και οι διδάσκοντες δεν αποτελούν πηγή έμπνευσης για τους νέους μας, όπως στο παρελθόν – ενώ το εκπαιδευτικό μας σύστημα αναπαράγει επαγγελματικά αδιέξοδα. Το πρόβλημα πάντως δεν αντιμετωπίζεται με μέτρα καταστολής».
Το θέμα της Παιδείας, σε συνδυασμό με τη βία των ανηλίκων, είναι εξαιρετικά σημαντικό – ενώ ασφαλώς δεν λύνεται με τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια που προωθεί η κυβέρνηση, κακοποιώντας ακόμη μία φορά το σύνταγμα μας. Εάν ήταν έτσι, τότε θα είχε επιλυθεί από τα ιδιωτικά Σχολεία, Γυμνάσια και Λύκεια – στα οποία η κατάσταση δεν είναι καθόλου διαφορετική.
Ακολουθώντας δε πιστά τη Δύση στην πορεία παρακμής της, δεν πρόκειται να βρούμε τις σωστές λύσεις στα προβλήματα μας – αλλά, αντίθετα, θα δημιουργήσουμε νέα, πολύ χειρότερα. Η βελτίωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, η διαπαιδαγώγηση των διδασκόντων που πρέπει να καταλάβουν κυρίως το ότι, δεν ασκούν απλά ένα επάγγελμα, αλλά λειτούργημα, οι αξιοπρεπείς αμοιβές τους, η κατάργηση της γάγγραινας των φροντιστηρίων που κοστίζουν τεράστια ποσά στους εξαθλιωμένους μισθολογικά γονείς, ενώ είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους διδάσκοντες στο δημόσιο και η σύνδεση της εκπαίδευσης με την Οικονομία, είναι μερικά μόνο από τα μέτρα που οφείλουν να ληφθούν άμεσα – πόσο μάλλον σε μία χώρα που αντιμετωπίζει ένα τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, οδεύοντας στον αφανισμό της, ενώ οι κυβερνήσεις της έχουν οδηγήσει στην καταστροφή πολλές γενιές, με την εγκληματική πολιτική των μνημονίων.
Οι δαπάνες για την παιδεία πάντως δεν είναι όσο αυτές που φαίνονται στο γράφημα, ως ποσοστό του ΑΕΠ – αφού το ΑΕΠ μας μειωνόταν συνεχώς όλα τα χρόνια των μνημονίων, ενώ των άλλων χωρών της ΕΕ αυξανόταν. Επομένως, σε απόλυτα μεγέθη είναι εξαιρετικά χαμηλές – όπως άλλωστε για την Υγεία.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς τους. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.