Γιώργος Τασιόπουλος
Μια όμορφη βραδιά που έδωσε νόημα στον εορτασμό των Χριστουγέννων ένθεων και "άθεων", Χριστιανών και Μαρξιστών ή καλύτερα των Χριστιανομαρξιστών!
Όταν οι ενεργοί πολίτες συνευρίσκονται και κοινωνούν την αγωνία τους για τη γέννηση της Ελπίδας βρίσκουν κοινή περπατησιά, και τέλος παρά το θυμό για τον δυστοπικό "κόσμο" βάζουν ως κέντρο της ζωής τους την ΑΓΑΠΗ και προχωρούν αγκαλιασμένοι!
Η βραδιά έδειξε ότι τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας μαζί με την αγωνία των κοινωνικών επαναστατών φιλοσόφων αποτελούν ανεξάντλητες πηγές θεωρητικής ενδυνάμωσης για επαναστατικούς αγώνες κοινωνικής απελευθέρωσης!
Εύγε σε εσένα Θανάση!!!
αλλά και στο ζεστό πολιτιστικό χώρο, τους αδελφούς της Βυρωνιώτης Λαμπηδόνας!
_______________
Θανάσης Ν. Παπαθανασίου
Μια συζήτηση, πραγματικά συζήτηση, με τόλμη και ειλικρίνεια εκ μέρους όλων, για έξοδο από ό,τι σκιάζει
[το "σκιάζει" εδώ, με την διπλή του έννοια: και "ρίχνει σκιά / συσκοτίζει", και "φοβίζει"].
«ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ;»
εχθές, Παρασκευή, 22-12-2023, στον Βύρωνα. Η εισήγησή μου κινήθηκε στους ακόλουθους άξονες:
1. Το ιστορικό του κινήματος που από το 1968 ονομάστηκε "Θεολογία της Απελευθέρωσης".
2. Τα ριζώματά του στην Αγία Γραφή, στους Πατέρες της Εκκλησίας και στην πίστη της. Η απελευθέρωση από κάθε λογής δουλεία και θάνατο, ως χαρακτηριστικό καθαυτής της θεολογίας (και όχι ως υπόθεση ενός ρεύματος), βάσει της μεταφυσικής πίστης της (και όχι παρά την μεταφυσική πίστη της).
3. Η καθ' οιονδήποτε τρόπο ψηλάφηση του απελευθερωτικού χαρακτήρα του χριστιανισμού εκ μέρους άθεων στοχαστών (από τον Μαρξ και τον Ένγκελς ως τον Έρνστ Μπλοχ, τον Μάικλ Γουόλτσερ κ.ά. πολλούς), με ειδικότερη αναφορά στην εν Ελλάδι Θεολογία της Απελευθέρωσης (αναρχοχριστιανοί του 19ου αι., εθνική αντίσταση, χριστιανοσοσιαλιστικό κίνημα "Χριστιανική Δημοκρατία" κ.ά.).
4. Καίριο: Η πίστη ως βασικό στοιχείο κάθε οραματισμού (ένθεου ή άθεου), δηλαδή ως βασικό στοιχείο κάθε δίψας για αυτό που δεν υπάρχει εδώ, που δεν υπάρχει ακόμη.
5. Επισήμανση τριών βασικών ζητημάτων τα οποία χρειάζονται εμβάθυνση:
α) Η αγάπη ως η ραχοκοκαλιά, ως η βασική κινητήρια δύναμη της ρήξης με το σκοτεινό.
β) Η επανεξέταση του διπόλου "υλισμός - ιδεαλισμός" (στην χριστιανική οπτική δεν ισχύει η καρτεσιανή αντιδιαστολή ύλης και πνεύματος ως δύο πραγμάτων ριζικά / οντολογικά διαφορετικών. Θυμίζω ότι ολόκληρο το σύμπαν και όλες οι παράμετροι του ανθρώπου ανήκουν σε μία οντολογική κατηγορία, αυτήν του "κτιστού").
γ) Το πρόβλημα της βίας, τα κριτήριά της και η αντίσταση χωρίς φυσική βία.
Στην κυριολεκτικά ουσιαστική και μακρά συζήτηση τέθηκαν θέματα που ανοίγουν δρόμους για εκβραχισμό: δρόμους που αξίζει να αποτολμηθούν - κατά κοινή ομολογία και διάθεση.
Δεν ξέρω αν θα δυνηθώ να αποτυπώσω την πλήρη εισήγηση σε κείμενο. Προσώρας δίνω έναν σύνδεσμο με μελέτημά μου που αφορά κατεξοχήν την ως άνω παράγραφο 2: https://blogs.sch.gr/chpapad/2023/01/30/1178/
Όποιος -α ενδιαφέρεται περαιτέρω, μπορεί να δει και τα βιβλία μου "Υποτέλεια, ιεραποστολή και Θεολογία της Απελευθέρωσης" (εκδ. Red n Noir) και "Η ρήξη με το μηδέν. Σφηνάκια πολιτικής θεολογίας" (εκδ. Αρμός).
Θ.Ν.Π. / 23-12-2023
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.