Ξανά σε διαπραγματεύσεις εν μέσω παραβιάσεων στην ΑΟΖ
Του Αλέκου Μιχαηλίδη από την Ρήξη φ. 155
Όχι, τα τουρκικά γεωτρύπανα δεν αποχώρησαν από την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το «Φατίχ» (Πορθητής) και το «Γιαβούζ» συνεχίζουν τις παράνομες γεωτρητικές δραστηριότητές τους –το δεύτερο εντός του τεμαχίου 7– αλλά ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ετοιμάζει βαλίτσες για Βερολίνο. Εκεί, στις 25 Νοεμβρίου, θα πραγματοποιηθεί άτυπη τριμερής διάσκεψη, με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί και με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες.
Η αλήθεια είναι πως τα σχέδια του ΓΓ μιλούσαν για συνάντηση στο περιθώριο του Φόρουμ Ειρήνης στο Παρίσι (11-13 Νοεμβρίου), ωστόσο η Τουρκία έβαλε βέτο, «γιατί η Γαλλία είναι φίλα προσκείμενη προς την Κύπρο». Έτερον εκάτερον, στο συμβολικό Βερολίνο θα γίνει ακόμα μια προσπάθεια επανέναρξης των συνομιλιών, που παραμένουν στον πάγο από τις 7 Ιουλίου 2017 και το… τουρκικής ιδιοκτησίας ναυάγιο του Κραν Μοντανά της Ελβετίας.
Κι όμως, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ετοιμάζεται να καθίσει στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων υπό αυτό το ζοφερό σκηνικό. Ετοιμάζεται να δώσει άλλη μια ευκαιρία σε αυτήν τη διαδικασία, που διεξάγεται υπό την αίρεση της Τουρκίας. Μιας Τουρκίας που εφαρμόζει κεραυνοβόλο πόλεμο (Blitzkrieg), τόσο σε επιχειρησιακό επίπεδο όσο και σε διπλωματικό. Την ώρα δηλαδή που διατηρεί παράνομα 40.000 στρατιώτες στην κατεχόμενη Κύπρο, εισβάλλει στις θάλασσες, επεκτείνεται στη νεκρή ζώνη (ανάμεσα στο ελεύθερο και στο κατεχόμενο κομμάτι), καθώς συντηρεί με δηλώσεις την… πολεμική και οσμανική πραγματικότητα.
Η Τριμερής, λοιπόν, διάσκεψη του Βερολίνου, δεν προμηνύει επιτυχία στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό ούτε καν μια πινελιά ελπίδας για συνέχεια, αν και έχει άτυπα συμφωνηθεί πως θα ακολουθήσει μια πενταμερής διάσκεψη, παρουσία της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Βρετανίας.
Επί της ουσίας, η Άγκυρα δεν έχει διάθεση να συναινέσει –προς το παρόν– σε μια διευθέτηση, εκτός κι αν τα πάρει όλα. Ωστόσο, βρίσκεται εν αναμονή της παράνομης εκλογικής διαδικασίας στα κατεχόμενα (Απρίλιος 2020) και το καθεστώς Ερντογάν επ’ ουδενί δεν επιθυμεί την εύνοια του Μουσταφά Ακιντζί μετά από μια επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Ως εκ τούτου, κυριαρχεί η εκτίμηση πως όλα θα παραμείνουν στον πάγο –ίσως με σπασμωδικές διασκέψεις– μέχρι να καταστεί σαφές πως η Τουρκία θα διατηρήσει τον έλεγχο των Τουρκοκυπρίων και του ψευδοκράτους.
Ο Ερντογάν δε –κι ο Τσαβούσογλου, που ασχολείται περισσότερο με το Κυπριακό– ξέρουν πολύ καλά πως θα βρίσκονται σε θέση ισχύος, καθώς έχουν παραχωρηθεί πάρα πολλά σε όλα αυτά τα χρόνια των διαπραγματεύσεων και ειδικά από το 2008-2017. Ξέρουν, επίσης, πώς θα εκμαιεύσουν όλες αυτές οι υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, ώστε να μετατραπούν σε τετελεσμένα. Κυρίως, θα προσπαθήσουν, αν προχωρήσει η διαδικασία σε πενταμερή διάσκεψη, να «απορροφήσουν» το βέτο για τους Τουρκοκύπριους, τη θετική ψήφο για κάθε απόφαση του νέου κράτους, αλλά ίσως και τη συνδιαχείριση του φυσικού αερίου.
Μιλώντας για αυτό, είναι αναγκαίο να σημειωθεί πως η Τουρκία, εκτός από τις ψευδοεκλογές, αναμένει και τυχόν αποτελέσματα από τις παράνομες γεωτρήσεις. Εάν κατορθώσουν τα δύο γεωτρύπανα να ανακαλύψουν κοιτάσματα φυσικού αερίου, έστω και σε αδειοδοτημένα τεμάχια της κυπριακής ΑΟΖ, τότε η Τουρκία θα προσπαθήσει να επιβάλει τετελεσμένα στα ενεργειακά. Το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσει η Κυπριακή Δημοκρατία, όταν η αξιωματική αντιπολίτευση του ΑΚΕΛ, επιμένει να απαιτεί επανέναρξη των συνομιλιών, με οποιοδήποτε κόστος.
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, η ατμόσφαιρα είναι μουδιασμένη. Το Βερολίνο δεν φαντάζει πανάκεια για την επόμενη μέρα, γνωρίζοντας κιόλας πως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δείχνει (ακόμα) διατεθειμένος να παραδώσει γην και ύδωρ στην τουρκοκυπριακή πλευρά, δηλαδή στην Τουρκία. Ενώ, ταυτόχρονα, συντηρείται η πλάνη πως ενδεχόμενη επανέναρξη των διαπραγματεύσεων θα περιορίσει την τουρκική επιθετικότητα, όλα κανονικοποιούνται, με αποτέλεσμα να μοιάζει μουδιασμένος και ο κυπριακός Ελληνισμός, που υποχρεώνεται να επιβιώνει υπό ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Εν κατακλείδι, αν και έπρεπε να απαντηθεί προ πολλού, το ερώτημα δεν είναι πια «ομοσπονδία ή όχι», αλλά «αντίσταση ή εξαφάνιση».
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.