Ευρωπαϊκή λογοκρισία σε κυπριακό ποίημα

by admin
από τον Φιλελεύθερο της Λευκωσίας.

Λευκωσία: Η αναφορά στην τουρκική εισβολή του 1974 ενοχλεί, ακόμα και αν πρόκειται για στίχο ποιήματος και γίνεται αιτία για άσκηση λογοκρισίας. Στην καρδιά μάλιστα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις Βρυξέλες, στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού διαγωνισμού για τον πολιτισμό. Διότι, η τουρκική κοινότητα στις Βρυξέλες είναι μία από τις μεγαλύτερες κοινότητες μεταναστών και μπορεί να… κακοφανιστούν.Συγκεκριμένα, στις 7 περασμένου Μαρτίου, οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας πρότειναν στον λογοτέχνη -συνταξιούχο σήμερα φιλόλογο- Γιώργο Μοράρη, να εκπροσωπήσει την Κύπρο στην έκθεση ποιημάτων Transpesie. Ο θεσμός διοργανώνεται από το EUNIC (European Union National Institutes for Culture), του οποίου το υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού είναι μέλος. Η έκθεση πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο μετρό των Βρυξελλών και συνοδεύεται από ανάρτηση των ποιημάτων σε τοίχους του μετρό για να μπορεί να τα διαβάζει το κοινό.


Θέμα της φετινής έκθεσης, όπως τον ενημέρωναν οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες ήταν: Engagement (γαλλικά), Commitment (αγγλικά), Engagement (Ολλανδικά). Στα ελληνικά μπορεί να μεταφραστεί ως «υπόσχεση, δέσμευση», ή, «προσήλωση, στράτευση».

Ο κ. Μοράρης, απάντησε θετικά στην πρόσκληση των Πολιτιστικών Υπηρεσιών στέλνοντας για την έκθεση το ποίημα του «Νιόβη (1974) (Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο ΄74)» και οι Πολιτιστικές το έστειλαν για την έκθεση. Όμως, η υπεύθυνη του γραφείου του EUNIC στις Βρυξέλλες η οποία είναι από την Πολωνία, απάντησε στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες ότι το ποίημα δεν είναι κατάλληλο για το πλαίσιο του θεσμού, προβάλλοντας τον ισχυρισμό πώς «οι Τούρκοι μετανάστες συγκροτούν μια μεγάλη τουρκική κοινότητα στις Βρυξέλλες και ότι σε λίγους μήνες θα γιορτάσουν την 50ή επέτειο της τουρκικής μετανάστευσης στο Βέλγιο».

Αναφέρεται ακόμα ότι η «Νιόβη ΄74» έγινε αντικείμενο διαβούλευσης των αρχηγών και του διοικητικού συμβουλίου του EUNIC και του προτείνεται η συμμετοχή με άλλο ποίημα.

Νιόβη (1974)
(Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο ‘74)

Δεν έχασε μόνο τη μάχη
Έχασε περισσότερα από τη μάχη.
Μια Νιόβη δίχως δάκρυα.
Πέταξαν αίμα και ζωή
πίσω από τον άπιαστο τοίχο του σκοταδιού.
Ξέθαψαν τα παιδιά της απ’ το πηγάδι
μ’ ορθάνοιχτα τα στόματά τους
έτοιμα να τη φωνάξουν.
Κράτησε τη ψυχή τους με το φιλί της.
Να ζωντάνευαν στην αγέννητη κραυγή τους
με τη διορία μιας μέρας.
Το ακτινοβόλο μικρό όραμα
από καπνό και παραλήρημα.
Είναι στην ανημποριά των ηττημένων,
να τους ξεγελούν
πλάσματα με χέρια αλαβάστρινα
μορφές μιας γλυπτικής που τους σκότωσαν.
Όταν δεν ξεπλένουν το κακό
με δάκρυα συντριβής
άσβεστη μένει η φωτιά στα μάτια.
Η δύναμη τους ακατάργητο πένθος.