Γιώργος Τασιόπουλος
Η εξαιρετική ανάρτηση του Αθανασίου Χούπη να διαβαστεί παράλληλα με τους χάρτες που δημοσιοποιήθηκαν από την Ε Ε. και αρνείται η Τουρκία με τη στήριξη της ελληνικής διπλωματίας του ΥΠΕΞ:
Επίσης, εξαιρετικά φωτίζει ο Παντελής Σαββίδης την τραγελαφική πολιτική της ελληνικής διπλωματίας στην δική του ανάρτηση.
Οι δηλώσεις των Ελλήνων πολιτικών για το διάλογο με την Τουρκία δείχνουν κάτι περισσότερο ειλημμένες αποφάσεις που δεν οδηγούν αφελώς σε μια επικίνδυνη στρατηγική ήττας και υποχώρησης, είναι κάτι περισσότερο...
ΜΗΠΩΣ, ΣΤΗ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ, ΕΙΔΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΦΛΥΤΖΑΝΙ;
Αθανασίου Χούπη
Στο τέλος μιας δύσκολης μέρας, πήρε το μάτι μου, στο δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού διαύλου που μας κάνει τη χάρη καθημερινά, να μας ενημερώνει για τη ¨Σκέψη του Ερντογάν¨, μια κάρτα, με απόσπασμα δήλωσης ενός κυρίου, ονόματι Βίκτωρα Παπαδόπουλου. Διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναγραφόταν στο κάτω μέρος της οθόνης, με τη διευκρίνηση ότι ρεπορτάζ της ΕΡΤ ήταν η πηγή του αποσπάσματος.
Πηγαίνοντας στο ΕΡΤ NEWS, λοιπόν, είδα το πλήρες ρεπορτάζ και έφριξα, στην κυριολεξία, για μια σειρά λόγων!!
Ο πρώτος ήταν η έκδηλη προσπάθειά του εν λόγω κυρίου, φυσικά κατ΄ εντολήν του Προέδρου της Κύπρου, να αναβαθμίσει έναν «επικοινωνιακό καφέ» (¨ντιβάνι¨ στην καθομιλουμένη της Τουρκίας), σε «συζήτηση με ουσία»!!... Έναν καφέ που συνέβαλε, τα μάλα και αποκλειστικά, στην επείγουσα και αναγκαία, για το καθεστώς της Τουρκίας, ωραιοποίηση του προφίλ του ηγέτη της. Του προσφέραμε δωρεάν, τη συγκεκριμένη υπηρεσία, λίγες ώρες μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ. Την ώρα που τα νέα από την Ουάσιγκτον, οι ανακοινώσεις Τραμπ, για τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τη νέα αμερικανική διοίκηση, έστελναν σαφή μηνύματα στη χώρα που κατέχει το 40% της Κύπρου, εδώ και μισό αιώνα. Στη χώρα που διατηρεί στρατεύματα κατοχής στη Βόρεια Συρία, στο Βόρειο Ιράκ, στο Αρτσάχ, κατά δήλωσή του ίδιου του Ερντογάν, καθώς και μισθοφόρους του ISIS και της Αλ Κάιντα στη Λιβύη. Ενώ την ίδια ώρα αντιστρατεύεται με απίστευτη εχθρότητα και αγοραίες ύβρεις το Ισραήλ, ενώ εξακολουθεί να έχει υπό τη σκέπη της, αλλά και να συντονίζει τη δράση της ¨Χαμάς¨, της ¨Χεζμπολάχ¨, των υπολειμμάτων του ¨ISIS¨και της ¨Αλ Κάιντα¨, των ¨Αδελφών Μουσουλμάνων¨ και της ¨Ισλαμικής Τζιχάντ¨ και κάθε άλλης σέχτας του τζιχαντιστικού ισλάμ!!
Μια τέτοια, φωτογραφία χρειαζόταν ο Ερντογάν. Πλάνα που να αποτυπώνουν πόσο χαλαρά διαλέγεται με κάποια από τα θύματά του. Την ώρα που τον έζωναν τα φίδια, καθώς πλημμύριζαν τα διεθνή πρακτορεία και το διαδίκτυο από βιντεοσκοπημένες, συνταρακτικές αναλύσεις, από τους οσονούπω νέους αξιωματούχους της Ουάσιγκτον, για την ανάγκη απομόνωσης και αποβολής από τη Δύση, της εχθρικής, προς τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, αντιδυτικής Τουρκίας. Κι εμείς, που -άκριτα και αφελώς- σπεύσαμε προς βοήθεια του, όχι μόνο του την προσφέραμε, αλλά έχουμε το θράσος να επισημαίνουμε ότι, «για πρώτη φορά, από το 1963, Τούρκος Πρόεδρος κάθισε να συζητήσει, έστω και σε έναν καφέ, με τον Πρόεδρο της Κύπρου»!!... Λησμονώντας ότι την απάντηση στην Άγκυρα, για το χαρακτηρισμό «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία», που ουδέποτε εγκατέλειψε η Τουρκία, ούτε μετά τον ατυχή καφέ, την είχε λάβει ο Ερντογάν, λίγες μέρες πριν, με τον πιο αποστομωτικό τρόπο, από τον απερχόμενο Πρόεδρο των ΗΠΑ, στο «οβάλ γραφείο» του Λευκού Οίκου.
Είχαμε κανένα λόγο να δαπανήσουμε εκείνο το πολύτιμο, διπλωματικό κεφάλαιο; Υπήρχε λόγος να το εξασθενίσουμε στα όμματα του νέου ενοίκου του Λευκού Οίκου και των συνεργατών του, για έναν καφέ με τον Ερντογάν; Να τους δείξουμε ότι, ο Πρόεδρος της κατεχόμενης Κύπρου, στέκει μπροστά στο δυνάστη του Τόπου του, με το ύφος του φοιτητή, που ακούει, με έκδηλο θαυμασμό και απόλυτο σεβασμό, έναν καταξιωμένο ακαδημαϊκό δάσκαλο; Και μη μου πείτε ότι είμαι υπερβολικός!! Όσοι είδαμε προσεκτικά τις φωτογραφίες απ΄ τον καφέ, τουρκιστί ¨ντιβάνι¨, ήταν το πρώτο που σκεφθήκαμε διαβάζοντας το ύφος του Νίκου Χριστοδουλίδη…
Είπε, όμως, μερικά ακόμη, άκρως ανακριβή και προκλητικά, ο κύριος εκπρόσωπος του Προέδρου της Κύπρου. Ρίχνοντας -πού και πού- κλεφτές ματιές μπροστά του, στο χαρτάκι που προφανώς είχε τοποθετήσει, προκειμένου να μη ξεφύγει από όσα απηχούν τη θέση του Νίκου Χριστοδουλίδη, τόνισε: «Η προσέγγιση Ελλάδας – Τουρκίας, βοήθησε την προσπάθεια του Γ.Γ. του ΟΗΕ», να εκδηλώσει τις γνωστές, πρόσφατες πρωτοβουλίες του. Για να καταλήξει ότι «δεν ήταν χαριεντίσματα(sic)!!», αυτά που συνέβησαν στη Βουδαπέστη, αλλά «ήταν συζήτηση με ουσία»!!... Το τελευταίο, βέβαια, για να απαντήσει στη γνωστή επισήμανση του πρώην Πρωθυπουργού της Ελλάδας, Αντώνη Σαμαρά.
Επειδή, λοιπόν, η ευγένεια με την οποία αντιμετωπίστηκε, ως τώρα, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι ολοφάνερο πως εκλαμβάνεται, απ΄ την πλευρά του, ως «καλαμαρίστικη ημιμάθεια ή αφέλεια», πράγμα που του δίνει το «πράσινο φως» για να κοροϊδεύει δημόσια, εαυτόν, το πολιτικό προσωπικό, αλλά και τους λαούς της Κύπρου και της Ελλάδας, είναι θαρρώ η στιγμή που υποχρεούμαστε να του υπομνήσουμε «ξεκάθαρα», δυο – τρεις αλήθειες:
Ο ίδιος ο Νίκος Χριστοδουλίδης, αλλά και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, με την πολιτική που έχουν χαράξει και υπηρετούν, έναντι της Τουρκίας, ακόμη και με καφέδες, τουρκιστί ¨ντιβάνια¨, έχουν καταφέρει τα εξής διπλωματικά «θαύματα»:
α) Έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα, στις κυβερνήσεις των κρατών όλου του κόσμου και στη διεθνή κοινή γνώμη, ότι η κατοχική και πειρατική συμπεριφορά της Τουρκίας στην Κύπρο δεν αποτελεί εμπόδιο στη «βελτίωση» των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας. Μάλιστα, η Ελλάδα, με αντάλλαγμα τα δήθεν «ήρεμα νερά», μπορεί να συζητά με την Τουρκία, για τις αντίστοιχες, πειρατικές διεκδικήσεις της Άγκυρας, στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο!! Κι επειδή, με την ακολουθούμενη, άφρονα τακτική, η Τουρκία έχει τη δυνατότητα να προβάλλει διεθνώς την αξίωση ολιστικής και εκτός του διεθνούς δικαίου διευθέτησης των αξιώσεών της σε βάρος της Ελλάδας, ως «ισοβαρές αντάλλαγμα», επιτρέπει στον Ερσίν Τατάρ, στον εγκάθετο και ενεργούμενό της στην κατεχόμενη Κύπρο, να προσέρχεται σε άτυπη, τριμερή Συνάντηση στη Νέα Υόρκη. Όπου έχει τη δυνατότητα να θέσει, για πολλοστή φορά, την τουρκική αξίωση για κυριαρχική ισότητα και αναγνώριση των «πραγματικοτήτων» στην Κύπρο. Κι αυτό, επειδή, ο Νίκος Χριστοδουλίδης και η πολιτική βαβέλ της Λευκωσίας, μαζί με τους αιθεροβάμονες των Αθηνών, χόρτασαν διαλλακτικότητα, απ΄ την πλευρά της Άγκυρας!! Γι΄ αυτό και στη Λευκωσία επιχαίρουν που ο απαράδεκτος Γ.Γ. του ΟΗΕ, προφανώς επειδή αισθάνεται …ενθαρρυμένος, από τα αποτελέσματα της άτυπης τριμερούς, δέχεται να εργασθεί και για τετραμερή ή πολυμερή, νέα Συνάντηση. Όπου και πάλι η τουρκική πλευρά θα προσέλθει με τη γνωστή ατζέντα.
β) Η εμμονή της Αθήνας, να κρατά στη ζωή, μονομερώς, το τυμπανιαίο πτώμα της «Διακήρυξης των Αθηνών», περί «Φιλίας και Συνεργασίας» της εγγυήτριας δύναμης Ελλάδας, με τον επί μισό αιώνα κατακτητή της Κύπρου, φαίνεται πως είναι ήσσονος σημασίας για τη Λευκωσία, κι ας άνοιξε την πόρτα στην Άγκυρα, για τα αεροσκάφη F-16 και Eurofighter. Αρκεί που η συγκεκριμένη προσέγγιση κρατά ανοιχτή την πόρτα στο θέατρο των τριμερών ή πολυμερών, δια των οποίων η Άγκυρα εμπεδώνει διεθνώς τις απαράδεκτες αξιώσεις της και η Κυπριακή Προεδρία διασκεδάζει τις ανησυχίες των γνωστών πολιτικών δυνάμεων του νησιού, με ανούσιες παραστάσεις δήθεν κινητικότητας, αλλά και με νέα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, αποκλειστικά από τη δική μας πλευρά, όπως σταθερά απαιτεί η πηγή του κακού, το Λονδίνο. Άραγε, στο πνεύμα της Διακήρυξης ιδρύονται νέες, αποβατικές «Στρατιές του Αιγαίου», βρίσκεται εν ισχύ η αιτία πολέμου (το casus belli) και εισάγεται η «γαλάζια πατρίδα» στην εκπαίδευση της γείτονος;
γ) Αλήθεια, οι συνεχιζόμενες συνομιλίες Ελλάδας – Τουρκίας, για χωρικά ύδατα και ΑΟΖ, με το κυπριακό καταχωνιασμένο σε «ντουλάπι», γιατί στο «ράφι» θα εξακολουθήσει να ενοχλεί το βλέμμα μας, αλλά και οι δηλώσεις του Έλληνα ΥΠΕΞ, που ευνοούν τη λογική «ακορντεόν» στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ή της Προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας του Ελληνικού Κοινοβουλίου και πολλών ακόμη, εκλεκτών «λαγών» στην Αθήνα, υπηρετούν την υπόθεση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελληνικής και της Κυπριακής Δημοκρατίας; Μήπως υπηρετούν τα συνεργατικά σχήματα «3+1» (Ελλάδα+Κύπρος+Ισραήλ+ΗΠΑ ΚΑΙ Ελλάδα+Κύπρος+Αίγυπτος+ΗΠΑ), που μαζί με τον αγωγό EastMed ξανάρχονται στο τραπέζι, από αυτούς που τα εμπνεύσθηκαν και τα προώθησαν, οι οποίοι επιστρέφουν θριαμβευτικά στη διοίκηση των ΗΠΑ;
δ) Ακόμη, ως πότε θα συνεχίζεται η, τουλάχιστο γελοία, εμμονή μας στο απαράδεκτο και παρωχημένο πλαίσιο που καθόρισαν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, περί Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (Δ.Δ.Ο), με πολιτική ισότητα, κάτι που απορρίφθηκε στο Δημοψήφισμα του 2004 (όντας το θεμέλιο του Σχεδίου Ανάν); Η Δ.Δ.Ο, που αποτελεί την επιτομή του Απαρτχάιντ, συνάδει με τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ; Συμβαδίζει, σήμερα, με όσα επιβάλλει το σύγχρονο, διεθνές περιβάλλον; Κι επειδή, η απάντηση που σπεύδουν να δώσουν Λευκωσία και Αθήνα, κάνει λόγο για σεβασμό των εν λόγω αποφάσεων/ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας, όπως τα υπαγόρευσε το πανούργο Λονδίνο, γιατί οι λαλίστατοι ηγέτες Κύπρου και Ελλάδας δεν προβάλλουν το εν λόγω «κεκτημένο», το εν λόγω «δεδικασμένο», ως λύση στο Ουκρανικό; Τολμούν να προτείνουν λύση ΔΔΟ, στην ανατολική Ουκρανία; Γιατί το κάνουν για την Κύπρο; Γιατί, ο κ. Χριστοδουλίδης, δεν απάντησε στη συγκεκριμένη αναφορά Μπάιντεν, με λύση Ομοσπονδίας, σαν αυτή των ΗΠΑ; Είναι δυνατόν, Ελλάδα και Κύπρος να προβάλλουν τη σθεναρή στάση τους, στο πλευρό της Ουκρανίας, να προτρέπουν το Κίεβο σε αγώνα -μέχρις εσχάτων- για απελευθέρωση των κατεχόμενων εδαφών της, για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, και στο Κυπριακό ή στα Ελλαδοτουρκικά, να διαγκωνίζονται σε κατευναστικές προσεγγίσεις;
ε) Και τελευταίο ζήτημα, για την οικονομία του χώρου, στο παρόν σημείωμα: Αθήνα και Λευκωσία παριστάνουν πως δεν έχουν αντιληφθεί πως, μετά την ανώμαλη προσγείωση τους, το βράδυ των Εκλογών στις ΗΠΑ, και παρά τους πιθανούς, μύχιους πόθους τους, επικράτησε το κόμμα του οποίου ο Πρόεδρος και η αυριανή αμερικανική κυβέρνηση, δεν ευνοούν τη συνολική στρατηγική της Άγκυρας. Αυτήν που προωθείται σε συμμαχία με τρομοκρατικές οργανώσεις. Οι ΗΠΑ του Τραμπ απεχθάνονται τις νέο-οθωμανικές ονειρώξεις του Ερντογάν, τον «αιώνα της Τουρκίας», τη «γαλάζια πατρίδα», την επιδιωκόμενη ηγεσία του ισλαμικού κόσμου, τον πατερούλη της Χαμάς, της Χεζμπολάχ, του ISIS, της Αλ Κάιντα, το όραμά του για ισοπέδωση του Ισραήλ και το σχέδιό του για εξαφάνιση ή αφομοίωση των Κούρδων.
Αν, στη Λευκωσία και την Αθήνα, δεν το έχουν αντιληφθεί, η «στρατηγική» αντιμετώπισης της Τουρκίας, που οι δύο «πνεύμονες του Ελληνισμού» έχουν υιοθετήσει, που υπηρετούν με συνέπεια και τη διακηρύσσουν, ακόμη και με καφέδες στη Βουδαπέστη, αργά ή γρήγορα θα λειτουργήσει ως σωσίβιο για την Άγκυρα και τη «μεγαλομανή ηγεσία» της (ακριβής διατύπωση του νέου αφεντικού της CIA, της Τούλσι Γκάμπαρντ). Μετατρέποντας την Ελλάδα και την Κύπρο, σε ένα ενιαίο, εν δυνάμει τέλειο «δόλωμα», για την παραμονή της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο. Κάτι που, υπό τις παρούσες συνθήκες, ασφαλώς και φαντάζει απίθανο. Ωστόσο, αν συνεχιστεί, για λίγο ακόμη, η ακολουθούμενη -μέχρι σήμερα- «οραματική», τουτέστι γερμανική πολιτική, από τις κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας, τότε η Τουρκία, υπό το φόβο μιας εκ νέου, ολιστικής αντιμετώπισης του ανατολικού – τουρκικού προβλήματος, δεν αποκλείεται να …συνετιστεί. Να παζαρέψει την παραμονή της στο άρμα της Δύσης, με εμπράγματα ανταλλάγματα σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας.
Υπό το συγκεκριμένο πρίσμα, λοιπόν, ο καφές της Βουδαπέστης δεν εξέπεμψε το παραμικρό, θετικό μήνυμα. Εμπλέκοντας, μάλιστα, ακόμη και τον προκλητικό υποτακτικό του Ερντογάν, τον αυταρχικό ηγέτη της ναρκοχώρας που κείται βορειοδυτικά της Ελλάδας, σε ρόλο πιθανού, αμερόληπτου διαμεσολαβητή… Μια εικόνα του έπληξε και τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, μετά το φιάσκο, στο οποίο κατέληξε η διπλωματική προσπάθεια απελευθέρωσης του Διονύση-Φρέντη Μπελέρη, ο οποίος εξελέγη Δήμαρχος Χιμάρας και κατέληξε Ευρωβουλευτής. Με τον εκλεκτό του Έντι Ράμα, ως Δήμαρχο της Χιμάρας, να συντονίζει την αρπαγή των περιουσιών και τον αφελληνισμό μιας ακόμη, πανάρχαιας κοιτίδας του Ελληνισμού.
Εν κατακλείδι, ο καφές της Βουδαπέστης, ήταν μια άκρως άστοχη και βλαπτική πρωτοβουλία, για την Κύπρο και την Ελλάδα. Αφού έστειλε το λάθος μήνυμα, πρωτίστως προς την Ουάσιγκτον, την Ιερουσαλήμ και το Κάιρο. Και, υπό την έννοια αυτή, συνιστά όντως επιπόλαιο, απαράδεκτο χαριεντισμό, η χθεσινή απόπειρα της κυπριακής προεδρίας να της προσδώσει χαρακτηριστικά διπλωματικής κίνησης τεραστίων διαστάσεων. Προκειμένου να ενισχύσει μια ούτως ή άλλως ασθενική απάντηση στις εύλογες ανησυχίες που αφορούν στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται, η εχθρική προς τη Δύση και το ΝΑΤΟ, Τουρκία.
Καλά που ο εκπρόσωπος της Λευκωσίας, δεν μας είπε πως, μετά τον καφέ, κι αφού γύρισαν το φλυτζάνι, είδαν αποτυπωμένο στο εσωτερικό του, αυτό που ονόμασε «συζήτηση με ουσία»!!
Αθανάσιος Μιχ. Χούπης
Η ανάρτηση του Παντελη Σαββίδη:
Το να αντιδρούν οι κυβερνητικοί παράγοντες στην κριτική που τους γίνεται είναι λογικό.
Το να αντιδρούν, όμως, και οι οπαδοί τους επειδή γίνεται κριτική στην εκάστοτε κυβέρνηση είναι παθογένεια.
Το ζήσαμε με τον Συριζα. Ασχολούμασταν μαζί του όσο ήταν κυβέρνηση. Η ΝΔ δεν υπήρχε στις αναφορές που γίνονταν, τότε. Και λογικό ήταν. Η κυβέρνηση έχει την πρωτοβουλία, αυτή ασκεί πολιτική, την πολιτική της κυβέρνησης, κυρίως, σχολιάζουμε.
Τότε ο Συριζα και οι οπαδοί του ενοχλούνταν.
Οι όροι αντιστράφηκαν και κυβέρνηση εδω και αρκετά χρόνια είναι η ΝΔ. Φυσικό και λογικό είναι στην κυβέρνηση της ΝΔ να γίνεται η κριτική. Το να αντιδρόύν κυβερνητικοί παράγοντες είναι κατανοητό. Το να αντιδρούν έντονα για την κριτική οπαδοί εκδηλώνει πολιτική παθογένεια.
Πάμε, τώρα, στο ζητούμενο.
Μια απο τις κριτικές στάσεις μας απέναντι στον πρωθυπουργό είναι οι θέσεις που παίρνει, πολλές φορές, σε διεθνή θέματα, χωρίς να τον υποχρεώνει κανείς.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν όταν δήλωσε πως "βρισκόμαστε σε πόλεμο με την Ρωσία".
Δεν οφέλησε την Ουκρανία, δεν προσέφερε τίποτε ουσιαστικό στη ΝΑΤΟϊκή συμμαχία αλλά έβλαψε τη χώρα. Μπορεί να υποστηρίξει η Ελλάδα την Ουκρανία επι της ουσίας χωρίς να βγαίνει και να κάνει δηλώσεις ο πρωθυπουργός ότι βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία και να προκαλεί θυμηδία.
Ένας απο τους εύπορους ελληνοαμερικανούς είναι ο Τζών Κατσιματίδης ο οποίος βρίσκεται πολύ κοντά στον Τράμπ.
Σε συνέντευξη που έδωε στα ΝΕΑ είπε πως «Η Ελλάδα του Κ.Μητσοτάκη δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Ν.Τραμπ».
Η πολιτική άκρας στήριξης των Δημοκρατικών από την κυβέρνηση Κ.Μητσοτάκη, και μάλιστα οι συνεχείς αναφορές ακόμα και του ίδιου του πρωθυπουργού μέσα στην Βουλή για «τραμπισμό» ως μια αρνητική έννοια δυστυχώς φέρνουν άσχημα αποτελέσματα για την χώρα.
Υπάρχει λόγος ο πρωθυπουργός μιας χώρας σαν την Ελλάδα να παίρνει τόσο σαφή θέση στις πολιτικές διαμάχες των ΗΠΑ; Ποιόν ωφελεί αυτή η τακτική;
Έχω την εντύπωση ότι ο κ. Μητσοτάκης ελάχιστα ενδιαφέρεται για τη χώρα. Περισσότερο ενδιαφέρεται να χτίσει το διεθνές προφίλ του.
Παραθέτω,παρακάτω τους τίτλους δηλώσεων του κ. Μητσοτάκη και του κ. Γεραπετρίτη που καθορίζουν το πλαίσιο εξωτερικής πολιτικής της χώρας.
Είναι αυτό που κατήγγειλε ο κ. Σαμαράς και διεγράφη.
Ο κ. Σαμαράς και ο κ. Καραμανλής είναι οι δύο φωνές στον ελληνικό δημόσιο λόγο που κάνουν μια στοιχειώδη κριτική στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης.
Και ο κ. Μητσοτάκης φροντίζει να σιωπήσει και αυτές τις φωνές.
Η αντιπολίτευση δεν μιλά. Δεν βρίσκω δηλώσεις της στα ιστολόγια που διαβάζω ή περί άλλα τυρβαζει;
ΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ
Μετά τις εκλογές, ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι:
«Η ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ, αλλά πρέπει να σας πω ότι οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και ΚΑΠΟΙΕΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ από κάποιες θέσεις οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης ».
Από την έδρα του ΟΗΕ διακήρυξε ότι το εθνικό συμφέρον υποχωρεί μπροστά στο παγκόσμιο. «Πατριωτισμός» είναι ο, «φιλελεύθερος διεθνισμός» κατά τον κύριο πρωθυπουργό.
Μητσοτάκης στο Bloomberg -" Eίμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία".
Μητσοτάκης για ΗΠΑ: "Είμαστε δεδομένοι φίλοι, ώστε να έχουμε δεδομένη στήριξη".
Γεραπετρίτης: «Aς χαρακτηριστώ και μειοδότης εάν είναι να έχουμε μία ήρεμη γειτονιά»
Γεραπετρίτης: Στα έξι μίλια η κόκκινη γραμμή της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.