Του Κώστα Χατζηαντωνίου
Ο Θωμάς είναι πρόσωπο εμβληματικό.
Σύμπτωση αποκαλυπτική τον θέλει να απουσιάζει, τόσο όταν εμφανίστηκε ο Αναστημένος Ιησούς στους μαθητές του, όσο και όταν οι Απόστολοι συγκεντρώθηκαν εκ περάτων στη Γεθσημανή για να κηδεύσουν το σώμα της Μαρίας• βρισκόταν ως ιεραπόστολος στην Ινδία, όπου αργότερα θα εύρισκε μαρτυρικό θάνατο.
Την πρώτη φορά ζήτησε να ψηλαφήσει τον Αναστάντα για να πεισθεί. Τώρα αρκείται να ζητήσει να προσκυνήσει το σώμα της Θεομήτορος για να λάβει τη χάρη και τον αγιασμό από το άχραντό της σώμα. Την πρώτη φορά, ο Αναστάς του έδωσε την ευκαιρία να θέσει τον δάκτυλον εις τον τύπον των ήλων και στην αγία πλευρά. Τώρα, στον τάφο που ανοίγει, δεν βρίσκουν παρά μόνο την αγία ζώνη, το ωμοφόριο και την εσθήτα της Παρθένου. Το θεοδόχο σώμα της έχει μετασταθεί - δόξα μοναδική για ανθρώπινο πλάσμα να αναστηθεί πριν την κοινή Ανάσταση.
Σχεδόν τέσσερις αιώνες μετά, το 450 μ.Χ., στις αρχές της βασιλείας του Μαρκιανού που είχε νυμφευθεί την εγγονή του Μεγάλου Θεοδοσίου Πουλχερία, το ζεύγος των αγίων αυτοκρατόρων χτίζει στις Βλαχέρνες τον νέο ναό της Παναγίας και συγκεντρώνει κάθε στολίδι για την διακόσμησή του. Μα λείπει το πιο σημαντικό, το πανάγιο και θεοδόχο σώμα. Τυχαίνει εκείνο τον καιρό και βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη (με αφορμή την επικείμενη Δ' Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνος) ο πατριάρχης Ιεροσολύμων Ιουβενάλιος και επίσκοποι της Παλαιστίνης.
"Γνωρίζουμε πως στα Ιεροσόλυμα είναι η πρώτη και ασύγκριτη εκκλησία της Παναγίας Θεοτόκου, στο χωριό Γεθσημανή, όπου κατατέθηκε το ζωοφόρο της σώμα", λένε οι βασιλείς στον πατριάρχη. "Θέλουμε λοιπόν το λείψανό της να το φέρουμε εδώ, φυλακτήριο της Βασιλεύουσας".
Ο Ιουβενάλιος διηγείται τότε την ιστορία του Θωμά:
πώς τρεις μέρες και τρεις νύχτες, γύρω και πάνω από το μνήμα της Παναγίας, δεν έπαψε η αποστολική και αγγελική υμνωδία και πώς, την τρίτη ημέρα που ήλθε ο Θωμάς για να προσκυνήσει το θεοδόχο σώμα, άνοιξαν τη λάρνακα αλλά το σώμα το πανύμνητο δεν βρέθηκε, μονάχα τα εντάφια ρούχα και η αγία ζώνη, που σκορπίζανε τριγύρω άφατη ευωδία. Είναι άγνωστο αν ανέφερε και την άλλη παράδοση, πως ο Θωμάς είδε σε όραμα την Μετάσταση της Παρθένου και έλαβε από τα χέρια της την αγία ζώνη, με τους υπόλοιπους μαθητές να ζητούν την ευλογία του καθώς ήταν ο μόνος που αξιώθηκε να δει την ένδοξη Μετάσταση.
Σαν άκουσαν αυτά ο Μαρκιανός και η Πουλχερία, ζήτησαν από τον Ιουβενάλιο, η αγία εκείνη λάρνακα, μαζί με την εσθήτα, σφραγισμένα καλά, να μεταφερθεί στην Πόλη, για να αποτεθεί στις Βλαχέρνες, στον νέο ναό. Στον ναό που, όπως όλα τα έργα του ανθρώπου, ρήμαξε κι αυτός με τα χρόνια, πριν ακόμη πέσει η Πόλη στα χέρια των Οθωμανών. Το όραμα του Θωμά όμως έμεινε μέχρι σήμερα, για να το ομολογούν όσοι, «σαν εις άρμα λαμπρόν», βλέπουν «στα χρυσωμένα των Αγγέλων φτερά», τη Μητέρα του Θεού, «εις την οποία ήτον όλα τα κάλλη μαζωμένα».
[Πηγές: Ιωάννης Δαμασκηνός, Λόγος δεύτερος εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου. Ευθυμιακή ιστορία, 3ος λόγος, κεφάλαιο 40ο. Νικηφόρος Θεοτόκης, Λόγος εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου. Φραγκίσκος Κολομπής, Εις την Μετάστασιν της Πανάγνου]
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.