ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, «ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΤΑΣΗ» ΚΑΙ ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΣΙΜΗ*

Mετά την συγκρότηση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, έχει καταστεί ακόμα πιο σαφές και γίνεται κατανοητό σε μεγαλύτερες μερίδες της κοινωνίας ότι το «ξεπέταγμα» του φασισμού στη χώρα μας , αποτελεί γέννημα – θρέμμα της κρίσης και μπορεί να αποτελέσει παρελθόν μόνο μέσα από μια διέξοδο από αυτήν σε ριζοσπαστική και προοδευτική κατεύθυνση.

Μιας κρίσης η οποία σαφώς και έχει εσωτερικές πτυχές αλλά έχει σαφέστατα μια σημαντικότερη και προφανή διεθνή διάσταση.

Ξεκίνησε από τις ΗΠΑ, με αφορμή τα επισφαλή στεγαστικά, κυρίως δάνεια. Με την επισύναψη, δηλαδή, από πλευράς των αμερικανικών τραπεζών δανείων σε οφειλέτες με δεδομένα «κακό πιστωτικό ιστορικό», με την ευθύνη, σαφώς, να τις βαραίνει

Η κρίση αυτή έλαβε διαστάσεις «χιονοστιβάδας» για την παγκόσμια οικονομία και οδήγησε σε πρωτοφανείς καπιταλιστικές αντιθέσεις, οι οποίες οδήγησαν σε μια, σχεδόν, πρωτοφανή κεφαλαιακή υπερσυσώρευση στα χέρια λίγων , κυρίως, δε, εκπροσώπων του παρασιτικού για την παγκόσμια οικονομία χρηματιστικού κεφαλαίου και κερδοσκόπων.

Η Ελλάδα βρέθηκε εγκλωβισμένη και ανοχύρωτη. Σε συνδυασμό,δε, με την αδυναμία άσκησης μιας ανεξάρτητης εθνικής νομισματικής πολιτικής, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ως «πρόβλημα του οίκου της», οδηγήθε σε υφεσιακό τέλμα.

Η απουσία βούλησης αντίστασης στους διεθνείς κερδοσκόπους, χαρακτήρισε τις κυβερνήσεις της κρίσης στη χώρα μας. Οι «εθελόδουλες» κυβερνήσεις των μνημονίων παρέδωσαν ουσιαστικά τη χώρα και τον λαό της στα «κοράκια» των αγορών.

Μια από τις εξαιρετικά σημαντικές πτυχές - συνέπειες της κρίσης στη χώρα μας υπήρξε η εξής: «Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με το φασιστικό φαινόμενο. Οχι με ένα αυταρχικό καθεστώς, με μια στρατιωτική δικτατορία ή με μια ένοπλη αντεπανάσταση, όπως το μετεμφυλιακό «κράτος των εθνικοφρόνων», αλλά με το φασισμό ως κίνημα «από τα κάτω», με σημαντικά ερείσματα στην κοινωνία και διακριτή παρουσία στην πολιτική ζωή.», όπως τόνιζε πολύ εύστοχα ο σύντροφος Στάθης Κουβελάκης(«Απέναντι στο φασιμό», Πηγή: Ελευθεροτυπία – 2/2013).

Η ριζοσπαστική Αριστερά στη χώρα μας , μολονότι μερίδες της υποτίμησαν το φασιστικό φαινόμενο, αναφέρθηκε ευθύς εξαρχής στην αναγκαιότητα της αντιφασιστικής πάλης και της πάλης ενάντια στο ναζιστικό κόμμα της «Χρυσής Αυγής», μέσω της συγκρότησης ενός κοινωνικού και πολιτικού μετώπου, το οποίο , όμως, δεν θα περιλαμβάνει τις «εθελόδουλες» μνημονιακές δυνάμεις που εξέθρεψαν το αυγό του φιδιού , δηλαδή έξω από λογικές συμμαχιών τύπου «συνταγματικού τόξου».

Άλλωστε, όπως προαναφέρθηκε, η ναζιστική «Χρυσή Αυγή» και το φασιστικό κίνημα «από τα κάτω», τροφοδοτήθηκε από τις βίαιες συνέπειες των μνημονιακών, νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών (εκτίναξη της ανεργίας, της ακραίας φτώχειας, καταστροφή μικρομεσαίων στρωμάτων κ.α.), την κατάλυση του όποιου κράτους δικαίου (πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, υιοθέτηση αντισυνταγματικών διατάξεων κ.α.), την απαξίωση κάθε έννοιας συμμετοχής των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων (καταστολή μαζικών κινητοποιήσεων κ.α.). Εν κατακλείδη, από την κατάλυση κάθε έννοιας Δημοκρατίας αλλά και από ένα αίσθημα βαθιάς «εθνικής ταπείνωσης» μιας κοινωνίας που εξαθλιώνεται κάτω από τον «βούρδουλα» της τρόικας.

Επιπλέον, η διαρκής επιδείνωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης που προκαλούσαν η κρίση και οι συνέπειες των μνημονίων και της λιτότητας σε συνδυασμό με τις ακραίες ξενοφοβικές ακροδεξιές κυβερνητικές πολιτικές και την δράση ισχυρών ρατσιστικών θυλάκων στα λεγόμενα «δυναμικά τμήματα» του κράτους και των ΜΜΕ, η ασύδοτη και δουλεμπορική δράση μεγάλων μερίδων του ελληνικού κεφαλαίου καθώς και η ακραία ρατσιστική και δολοφονική δράση των νεοναζί, επιδείνωσαν ένα κλίμα ξενοφοβικού παραληρήματος μέσα στην κοινωνία και κύρια, δυστυχώς, στην πληττόμενη από τα μνημόνια κοινωνική πλειοψηφία.

Το κλίμα αυτό δεν ανακόπηκε ,ουσιαστικά, ούτε στις τελευταίες εθνικές εκλογές και μετά την απαγγελία κατηγοριών και τις ποινικές διώξεις κατά των νεοναζί και της Κοινοβουλευτικής τους Ομάδας. Το μόνο που κατέστη εφικτό ήταν να μειωθούν κατάτι τα εκλογικά τους ποσοστά αλλά στον αντίποδα έφτασαν να αποτελούν την τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη στη χώρα! Αναμφίβολα η εξέλιξη αυτή αποτελεί μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του τόπου.

Υπήρξε κοινή διαπίστωση ότι η ανακοπή του κοινωνικού ρεύματος προς τους νεοναζί δολοφόνους , αν δεν επιτευχθεί από μια κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ ,μπορεί να έχει πολύ επικίνδυνες συνέπειες για τις πολιτικές εξελίξεις, τη ζωή του λαού και τον τόπο.

Πάντως, η «εθελόδουλη» στάση απέναντι στους δανειστές και τις κυρίαρχες ευρωπαϊκές και παγκόσμιες ελίτ των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων αλλά και του συνόλου, σχεδόν, των κυβερνήσεων μετά τη μεταπολίτευση, εγκαταλήφθηκε από την νεοεκλεγμένη κυβέρνηση, η οποία, άσχετα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με επιμέρους στοιχεία της διαπραγμάτευσής της με τους πιστωτές, ακόμα και με την στρατηγική της στόχευση, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έχει δημιουργήσει στον ταπεινωμένο ελληνικό λαό ένα κλίμα «εθνικής ανάτασης».

Βεβαίως, τα ίδια συναισθήματα έχουν δημιουργήσει και οι περισσότερες από τις πρώτες κινήσεις της νέας κυβέρνησης (π.χ. μαζικές πορείες δίχως «αστυνομοκρατία», τα κάγκελα έφυγαν από τον άγνωστο στρατιώτη, σαφής τοποθέτηση υπέρ της εθνικοποίησης στρατηγικών πυλώνων της εθνικής οικονομίας και πολλά άλλα).

Η δημιουργία κλίματος «εθνικής ανάτασης»,όμως, δεν θα πρέπει να φοβίζει και ένα μεγάλο μέρος της Αριστεράς. Η Αριστερά αποτελεί την κατεξοχήν πατριωτική πολτική δύναμη και το έχει αποδείξει ιστορικά. Η ελπίδα κέρδισε το φόβο και μετασχηματίστηκε σε προοπτική νίκης, με την εφαρμογή ταξικών πολιτικών υπέρ της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας κατά του εγχώριου και ξένου κεφαλαίου.

Επιπλέον, η πολτική της νεοεκλεγμένης ελληνικής κυβέρνησης, θα πρέπει να μας κάνει υπερήφανους, καθώς συμβάλλει σημαντικά στην απομόνωση του φασισμού και τολμώ να πω ότι συμβάλλει αποφασιστικά στην σταδιακή εξάλειψή του καθώς και στην μείωση των εκλογικών ποσοστών της νεοναζιστικής «Χρυσής Αυγής».

Δεν θα πρέπει να φοβίζει το κλίμα αυτό. Ιδιαίτερα, όσο η πολιτική της νέας κυβέρνησης κινείται με γνώμονα την θεμελιώδη αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας και κυρίως όσο πραγματοποιεί τακτικούς ελιγμούς παραμένοντας , ταυχτόρονα, προσηλωμένη στον στόχο του προοδευτικού κοινωνικού μετασχηματισμού. Όσο το λαϊκό κίνημα βρίσκεται δίπλα της και αλληλοτροφοδοτείται με αυτήν με βάση το δίπολο, αταλάντευτη στάση της νέας κυβέρνησης απέναντι στα ξένα κέντρα του οικονομικού ιμπεριαλισμού – ισχυρό λαϊκό κίνημα που τροφοδοτεί τις προσπάθειές της.

Όσο παρεμένει ριζωμένη η αντίληψη ότι για να υλοποιηθεί ένα προοδευτικό πρόγραμμα και σχέδιο ανατροπής θα πρέπει να δώσουμε, στηριγμένοι στην μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και κυρίως στον κόσμο της εργασίας, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, την αγωνιζόμενη νεολαία και τα κινήματα αντίστασης, μεγάλους και σκληρούς αγώνες διαρκείας. Και όλα αυτά έχοντας πάντα συνείδηση ότι η κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας δεν είναι παρά το πρώτο βήμα. Ένα όπλο αγώνα, στο μακρύ δρόμο με σκοπό την υλοποίηση ενός μεταβατικού προγράμματος κοινωνικής και οικονομικής ανόρθωσης.

Δεν θα πρέπει να μας φοβίζουν, δε, αλλά να μας γεμίζουν ελπίδα, χωρίς βέβαια να τρέφουμε αυταπάτες, δηλώσεις υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και σαν αυτές του Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιου που στο παρελθόν είχε καταφερθεί με «πύρινους» λόγους κατά του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς.

Ο φόβος , πλέον, έχει αλλάξει στρατόπεδο. Και θα παραμείνει εκεί όσο η νέα κυβέρνηση εμμένει στην πιστή εφαρμογή του ριζοσπαστικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και παραμένει ανυποχώρητη στις απαιτήσεις των τροϊκανών.

*Ο Χρήστος Κασίμης είναι μέλος της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ Βόρειας Αθήνας και δημοτικός σύμβουλος της παράταξης «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου»

Κυριακή 08 Φεβρουαρίου 2015