Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2019

Ο «ανεπιθύμητος διανοούμενος» Peter Handke* τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2019 κι αυτό είναι το πιο διάσημο ποίημά του

Αποτέλεσμα εικόνας για ΧΑΝΤΚΕ


Στον «ανεπιθύμητο διανοούμενο» Πέτερ Χάντκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας



Ο Peter Handke τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2019. Ο Αυστριακός συγγραφέας που το 2007 απαγορεύτηκε έργο του στη Γαλλία επειδή παραβρέθηκε στην κηδεία του Μιλόσεβιτς στη Σερβία!*

Έγραψε το «Όταν το παιδί ήταν παιδί» για το φιλμ "Τα Φτερά του Έρωτα" του Βιμ Βέντερς.


«Μια επιδραστική εργασία η οποία με γλωσσική επινοητικότητα διερεύνησε την περίμετρο και την ιδιαιτερότητα της ανθρώπινης εμπειρίας». Αυτά ήταν τα λόγια της Ακαδημίας για την βράβευση του Χάντκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2019.

 Ο Πέτερ Χάντκε (Peter Handke, 6 Δεκεμβρίου 1942) είναι πολυβραβευμένος Αυστριακός συγγραφέας και μεταφραστής. Έχει ασχοληθεί με κάθε είδος γραπτού και λυρικού λόγου, όπως ποίηση, σενάριο, δοκίμιο, μυθιστόρημα. Αν και ο Χάντκε είχε προταθεί πολλές φορές για αυτό το βραβείο, τελικά το απέσπασε το 2019. 

Το «Τραγούδι της παιδικής ηλικίας» (Lied Vom Kindsein), το έγραψε ειδικά για την ταινία «Τα Φτερά του Έρωτα» ενώ συνυπογράφει και το σενάριο μαζί με τον σκηνοθέτη Βιμ Βέντερς. 

Το τραγούδι του παιδιού – του Πέτερ Χάντκε


Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
Όταν το παιδί ήταν παιδί,
περπατούσε με κρεμασμένους ώμους,
ήθελε το ρυάκι να είναι ποτάμι,
το ποτάμι να είναι ρέμα πελώριο, πλατύ
και η λακκούβα αυτή με νερό να είναι η θάλασσα.
Όταν το παιδί ήταν παιδί,
δεν ήξερε ότι είναι παιδί,
όλα τα πράγματα το γέμιζαν χαρά
και όλες οι χαρές ήτανε μία.
Όταν το παιδί ήταν παιδί,
δεν είχε γνώμη για τίποτα,
δεν είχε συνήθειες,
καθόταν συχνά στα πόδια του
και άρχιζε ξαφνικά από το τίποτα να τρέχει,
είχε στα μαλλιά μια κορφή
και δεν έπαιρνε ύφος στις φωτογραφίες.

Παγκόσμια ημέρα δράσης αλληλεγγύης στον κουρδικό λαό (12/10/19)

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019 : 

ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ROJAVA!

Κάλεσμα σε πορεία ενάντια στην επέμβαση της Τουρκίας!
Όλοι στην Παγκόσμια Ημέρα Δράσης για τη Rojava, 

το Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2019, και ώρα 17.30' στα Προπύλαια.


Όχι στη νέα Εθνοκάθαρση της Τουρκίας εις βάρος του κουρδικού λαού!
Όχι στον τουρκικό επεκτατισμό!



Η παρουσία μας μπορεί να σώσει τα παιδιά των Κούρδων. Να είμαστε όλοι εκεί!





(Nusebin-Η φρίκη της εισβολής από τους νεο- Οθωμανούς ισλαμοφασίστες...)

ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΙΣ 12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Ενάντια στην τουρκική κατοχή και την εθνοκάθαρση των Κούρδων στη Βόρεια και Ανατολική Συρία.
Από την εγκαθίδρυση της Δημοκρατικής Αυτοδιοίκησης της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας, τα σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Βόρειας και Ανατολικής Συρίας ήταν εξαιρετικά ασφαλή και δεν πραγµατοποιήθηκαν ποτέ ένοπλες ενέργειες κατά της Τουρκίας. Στις πρόσφατες συνομιλίες -με τη διαμεσολάβηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ- μεταξύ της Αυτοδιοίκησης και του τουρκικού κράτους, οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) επέδειξαν την προθυμία τους να εργαστούν στην κατεύθυνση µιας διαρκούς ειρήνης.

Με την πρόσφατη δήλωση του Λευκού Οίκου, ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ παραβίασε τη συμφωνία μεταξύ της Αυτοδιοίκησης και του τουρκικού κράτους. Η δήλωση αυτή καταδεικνύει ότι οι ΗΠΑ έχουν εγκαταλείψει τους Κούρδους, µε αποτέλεσµα µια περιοχή, η οποία µέχρι στιγµής υπήρξε όαση σταθερότητας και συνύπαρξης στη Συρία, να αντιμετωπίζει τον κίνδυνο µιας αιµατηρής σύγκρουσης.

Ο Ερντογάν και το αυταρχικό καθεστώς του αντιπροσωπεύουν την ολοκληρωτική δικτατορία, τον µιλιταρισµό και τη βίαιη δίωξη των μειονοτήτων, των Κούρδων και των συμμάχων τους στη Βόρεια και Ανατολική Συρία. Περισσότεροι από 11.000 άνδρες και γυναίκες από τις δυνάµεις ασφαλείας της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας έδωσαν τη ζωή τους για να απελευθερώσουν την περιοχή από την ISIS, να προστατεύσουν τους λαούς της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας και να τους προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον και περισσότεροι από 22.000 τραυματίστηκαν σε αυτόν τον αγώνα. Με αυτόν τον τρόπο, ο κόσμος προστατεύτηκε από τη βιαιότητα της ISIS.

To NΑΤΟ δίνει θάρρος στην Τουρκία και κάνει όσα κάνει στην Ελλάδα


To NΑΤΟ δίνει θάρρος στην Τουρκία και κάνει όσα κάνει στην Ελλάδα.Δείτε πως αντιδρά ο Γραμματέας του ΝΑΤΟ όταν η δημοσιογράφος μιλά για τις παραβιάσεις στον εναέριο χώρο της Ελλάδας.

Το σύστημα ολοκληρωτικής παρακολούθησης, αξιολόγησης και «ταξινόμησης» των πολιτών

Αποτέλεσμα εικόνας για Το σύστημα ολοκληρωτικής παρακολούθησης, αξιολόγησης και «ταξινόμησης» των πολιτών

Ο σύγχρονος Μεγάλος Αδελφός, και το τρομακτικό άγρυπνο μάτι του, λειτουργεί ήδη


Τη μετατροπή του περιγραφόμενου δυστοπικού μέλλοντος σε παρόν ζουν ήδη εκατομμύρια πολίτες στην Κίνα. Σκηνές από το προφητικό και εμβληματικό «1984» του Τζορτζ Όργουελ, υπό το άγρυπνο βλέμμα του «Μεγάλου Αδελφού» μοιάζουν να ξεπηδούν από τις σελίδες του βιβλίου και να γίνονται σκηνικά της καθημερινής ζωής. Της πραγματικής. Όχι των χάρτινων ηρώων, όπως ο Γουίνστον Σμιθ -γέννημα της φαντασίας του συγγραφέα- και όχι με φόντο την Ωκεανία - σκηνικό που επίσης φαντάστηκε και περιέγραψε ανατριχιαστικά ο Όργουελ. Αλλά πραγματικών ανθρώπων, αληθινών, όπως όλοι μας. Και με φόντο τη σημερινή Κίνα.

Στην πόλη Τσενγκζού, αστυνομικός που φορά γυαλιά με τεχνολογία αναγνώρισης προσώπων εντοπίζει έναν έμπορο ναρκωτικών σε σιδηροδρομικό σταθμό.
Στην πόλη Κινγκντάο, κάμερες με τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης βοηθούν την αστυνομία να εντοπίσει δεκάδες υπόπτους μέσα στο πολύβουο ετήσιο φεστιβάλ μπίρας.
Στην πόλη Γουχού, φυγάς ύποπτος για φόνο αναγνωρίζεται από κάμερα καθώς αγοράζει φαγητό από έναν πλανόδιο πωλητή.
Με εκατομμύρια κάμερες και δισεκατομμύρια στοιχεία, η Κίνα χτίζει μεθοδικά ένα απολυταρχικό και υπερ-εξελιγμένο τεχνολογικά μέλλον. Το Πεκίνο υιοθετεί τεχνολογίες όπως αυτή της αναγνώρισης προσώπων και της τεχνητής νοημοσύνης για να αναγνωρίζει και να εντοπίζει 1,4 δισεκατομμύριο πολίτες. Στόχος είναι να διαμορφωθεί ένα τεράστιο και πρωτοφανές εθνικό σύστημα παρακολούθησης, το οποίο θα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην -ανθούσα- βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας της χώρας.

«Στο παρελθόν στηριζόμαστε στο ένστικτο» δηλώνει ο Shan Jun, υποδιοικητής της αστυνομίας στον σιδηροδρομικό σταθμό της Τσενγκζού, όπου συν ελήφθη ο έμπορος ηρωίνης. «Αν σου ξέφευγε κάτι, είχε ξεφύγει και τέλος».



Τώρα η Κίνα ανατρέπει, κατά κάποιον τρόπο, το «κοινό όραμα» της τεχνολογίας ως αρωγού της δημοκρατίας, που προσφέρει στους ανθρώπους μεγαλύτερη ελευθερία και τους συνδέει με τον κόσμο. Στην Κίνα, η τεχνολογία φέρνει ακόμα περισσότερο έλεγχο.

Ο Τζ. Σόρος και οι ΜΚΟ

Αποτέλεσμα εικόνας για ΣΟΡΟς ΑΡΔΗΝ

Απόσπασμα από το άρθρο του Βασίλη Στοϊλόπουλου Ο Τζ. Σόρος και ο θαυμαστός κόσμος των ΜΚΟ που δημοσιεύτηκε στο Άρδην τ. 104. 

Οι θέσεις του Σόρος για το προσφυγικό
Oι απόψεις του Σόρος για την «ευρωπαϊκή» αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος παρουσιάστηκαν εκτενώς πέρυσι, με την έναρξη της προσφυγικής κρίσης, σε δική του ιστοσελίδα (1) και κατόπιν δημοσιεύθηκαν στη γερμανική συντηρητική εφημερίδα die Welt (2). Σύμφωνα με ορισμένες από αυτές, η Ευρώπη θα έπρεπε να δέχεται «ετησίως μέχρι και ένα εκατομμύριο πρόσφυγες» (εκ των πραγμάτων, ως επί το πλείστον νεαρούς μουσουλμάνους), όμως αυτό που για τον Σόρος αποτελεί conditio sine qua non για την επιτυχία του όλου προσφυγικού εγχειρήματός του είναι «οι πρόσφυγες να πηγαίνουν εκεί που οι ίδιοι επιθυμούν και εκεί όπου είναι ευπρόσδεκτοι». Σε κάθε πρόσφυγα θα χορηγείται από τις χώρες υποδοχής μεταναστών το ποσό των 15 χιλιάδων ευρώ (επιπλέον κοινωνικές παροχές (3)), ενώ οι χώρες που συνορεύουν με εστίες πολέμων και δέχονται πρόσφυγες θα επιδοτούνται με ένα πόσο της τάξης των 8-10 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως, χωρίς να αποσαφηνίζει συγκεκριμένα την πηγή χρηματοδότησης του «οράματός» του. Η απονομή ασύλου θα γίνεται ενιαία για όλη την Ευρώπη και θα υπάρχει ευρωπαϊκός έλεγχος των συνόρων. Η νομική διαφοροποίηση μεταξύ πρόσφυγα, οικονομικού μετανάστη κ.λπ. θα καταργηθεί, όπως και η δυνατότητα των κρατών να προστατεύουν μόνα τους τα σύνορά τους. Προκειμένου δε να μην υπάρχει «πανικός» στο «ταξίδι (sic) των μεταναστών» («migration journey») θα καθιερωθούν τα λεγόμενα «safe channels», ανάλογα με τις ανθρωπιστικές διόδους σε περιοχές πολεμικών συγκρούσεων.
Σημαντικό μέρος των παραπάνω θέσεων είναι ήδη πραγματικότητα ή δρομολογούνται, όπως δείχνουν τα γεγονότα, τουλάχιστον από το περσινό καλοκαίρι (4). Ενδεικτικό παράδειγμα είναι το ευρωτουρκικό σχέδιο Μέρκελ-Ερντογάν για την αντιμετώπιση της «προσφυγικής κρίσης», που είναι δημιούργημα της δεξαμενής σκέψης European Stabillity Initiative (ESI) (5). Μιας πρωτοβουλίας που χορηγός της είναι ο Σόρος και διευθυντής της ο Γκέραλντ Κνάους, σύμβουλος της Γερμανίδας καγκελαρίου σε προσφυγικά θέματα.
Το δίκτυο ΜΚΟ που επηρεάζει ο Σόρος

ΣΧΟΛΙΑ Μιχάλης Χαραλαμπίδης

ΣΧΟΛΙΑ Μιχάλης Χαραλαμπίδης

ΚΟΥΡΔΙΑ


Αν την άνοιξη του 1997 προσκαλούσε η Πάντειος για μια διάλεξη τον δικό μας Νέλσον Μαντέλα τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν η Ιστορία, η περιοχή, η Αθήνα θα ήταν αλλού. «Ηθική πρωτεύουσα».
Η Ρώμη, η Στοκχόλμη ήταν ώριμες να το κάνουν επίσης.
Μιλούσα και μιλώ για την ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
Αντί αυτής είχαμε τα ΖΩΑ. Πάνθηρες στις ζούγκλες, Γκρίζους Λύκους, Καουμπόηδες και Μούτσους.
Οι δυνάμεις της ιδεολογίας του θανάτου μπήκαν πάλι σε κίνηση, έστησαν άγριο χορό. Όπως στο Κόμπανι, την Κάνδανο, το Μεσόβουνο, την Γκουέρνικα, την Σάντα.

Η Ε.Ε. ni hablar λένε στα Καστιλιάνικα.

Εδώ ένοχη σιωπή ενόχων
. Κρύβονται. Ή μήπως μερικοί, μαζί με τους γνωστούς Βαλκάνιους θα συμμετάσχετε στα ασκέρια του ψευδοσουλτάνου. Μερικοί υπότροφοι του ελληνικού δημοσίου ή εξωελλαδικών δημόσιων.

ΔΙΑΣΠΟΡΑ


Άνθρωποι των Σπηλαίων βγάζουν άναρθρες κραυγές άρνησης ψήφου στην Διασπορά. Η πρόταση τους ο Ελληνισμός να «διοικείται» από το Da Capo και σκοτεινούς θαλάμους.
Εκτός από την ανάγκη πολιτικής υπάρχει ανάγκη πεφωτισμένων ανθρώπων στο θέατρο και τον κινηματογράφο.

Μια μικρή ομάδα παιδιών* στην Βόρεια Κουρδία ανέβασαν τον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου. Χρησιμοποίησαν για αφίσα το εξώφυλλο ενός βιβλίου μου.
«Η ιστορία ανήκει στους Λαούς» έγραψα το 1984 (Για τον Διεθνισμό). «Στις νέες γενιές» να προσθέσω σήμερα 2019.

* μια καλή πρόταση για την Κεραμέως, τους καθηγητές, τα αληθινά κινήματα των    μαθητών χωρίς ευλογιά.
                                                        
 Μιχάλης Χαραλαμπίδης

                                                          Αιξωνή, Οκτώβριος 2019 

Ἡ σύνθεση τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς φιλοσοφίας καί τῆς πατερικῆς σκέψεως στό ἔργο τοῦ π. Γ. Φλωρόφσκυ - Φώτης Σχοινάς

Στήν παροῦσα ἐργασία θά ἐξετάσουμε ὁρισμένες πτυχές τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς φιλοσοφίας καί πῶς αὐτές συντίθενται μέ τήν πατερική σκέψη ἔτσι ὥστε νά ἀποτελέσουν ἕνα καινοφανές πολιτισμικό κατόρθωμα πού ἀναγέννησε ὁλοκληρωτικά ἕναν θνήσκοντα κόσμο καί ταυτόχρονα ἀποτέλεσε τήν ἀπαρχή μιᾶς νέας ἐποχῆς. Ἡ ἐξέταση αὐτή θά γίνει μέ βάση καί γνώμονα τό ἔργο τοῦ κορυφαίου ὀρθοδόξου θεολόγου τοῦ αἰώνα μας, τοῦ π. Γ. Φλωρόφσκυ.
Κατ᾿ ἀρχήν θεωροῦμε περιττό νά τονίσουμε ὅτι στό πρόσωπο τοῦ π. Γ. Φλωρόφσκυ συναντῶνται ἡ ἄρτια θεολογική κατάρτιση μέ τήν ἐξίσου ἄρτια φιλοσοφική κατάρτιση. Πρᾶγμα – λυπηρόν εἰπεῖν – ὄχι σύνηθες στόν ὀρθόδοξο θεολογικό χῶρο. Στό ἔργο του καί διάσπαρτα σέ διάφορες μελέτες, στίς ὁποῖες θά παραπέμπουμε ἑκάστοτε, καί ὄχι σέ μία καί μόνο συστηματική ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ μελέτη, ἰχνηλατεῖται εὐκρινῶς καί μέ σπάνια διεισδυτικότητα ἐμβανθύνσεως ἡ σύνθεση τοῦ ἀρχαίου κόσμου καί τῶν ἰδεῶν του μέ τό νέο μήνυμα τοῦ χριστιανισμοῦ. Πρέπει εὐθύς  ἐξ ἀρχῆς νά τονίσουμε ὅτι οἱ χριστιανοί Πατέρες ἀπεδόθησαν σέ μιά ἐργώδη προσπάθεια νά ἀποδομήσουν ἕνα παλαιό κόσμο καί νά δομήσουν ἕνα καινούργιο. Βρέθηκαν ἀντιμέτωποι μέ τήν περιρρέουσα πολιτισμική ἀτμόσφαιρα ἑνός κόσμου κουρασμένου καί παρερχομένου καί μέ τά ἰδεολογικά καί φιλοσοφικά ἐργαλεῖα τοῦ κόσμου αὐτοῦ ἔκτισαν ἕνα νέο σφριγηλό καί ζωντανό. Στό ἔργο τους αὐτό χρησιμοποίησαν ἐκλεκτικῶς τήν ἀρχαία φιλοσοφία – καί κυρίως τό νεοπλατωνισμό – καί τήν ἐνοφθάλμισαν ὀργανικά στό νέο τρόπο τοῦ σκέπτεσθαι. Παρέλαβαν ἐκλεκτικῶς ὅρους καί σχήματα τῆς ἀρχαίας σκέψεως, τούς προσέδοσαν καινούργιο νόημα ἀκριβῶς γιά νά ἐκφράσουν τήν ἀποκαλυφθεῖσα ἀλήθεια. Αὐτό ἦταν τό βάπτισμα ἐν πυρί τῆς σκέψεως τῶν χριστιανῶν πατέρων πού ἐμπέδωσαν στόν ἀνατέλλοντα κόσμο. Πολύ εὔστοχα γράφει ὁ π. Γ. Φλωρόφσκυ: «Ἡ νέα θέα τοῦ ἀνθρώπινου προορισμοῦ, κάτω ἀπό τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, δέν ἦταν δυνατόν νά ἐκφρασθῆ ἀκριβῶς καί ἐπαρκῶς μέ τούς φιλοσοφικούς ὅρους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Ἦταν ἐπιτακτική ἀνάγκη νά δημιουργηθῆ ἕνα νέο σύνολο ἐννοιῶν, πρίν ἡ χριστιανική πίστις ἐκφρασθῆ καί ἀναπτυχθῆ μέσα σ’ ἕνα θεολογικό σύστημα ἐν ἀλληλουχίᾳ. Τό πρόβλημα δέν ἦταν ἐκεῖνο τῆς προσαρμογῆς, ἀλλά μᾶλλον μιᾶς ριζικῆς ἀλλαγῆς τῶν θεμελιακῶν τρόπων τοῦ σκέπτεσθαι»[1].
Ἡ χριστιανική σκέψη ἐκφράστηκε μέσα – καί σέ ἀντιπαράθεση – πρός τίς ἑλληνικές κατηγορίες σκέψεως. Τά δάνεια αὐτά – ἔστω καί μεταπλασμένα σέ νέο τρόπο τοῦ σκέπτεσθαι – δέν εἶναι τυχαῖα. Ἀναντίρρητα ὑπάρχει, παρ᾿ ὅλες τίς ριζικές διαφορές, μιά συγγένεια σκέψεως καί νοοτροπίας, ἀνάμεσα στήν ἑλληνική καί χριστιανική σκέψη. Εἰ δ᾿ ἄλλως ἡ ὀργανική αὐτή σύζευξη – καί ὄχι μόνο σύζευξη – ἀλλά καί μετάπλαση θά ἦταν ἀδύνατη. Ὁ χριστιανισμός βρῆκε ἕνα στέρεο ἔδαφος στό ὁποῖο θά μποροῦσε νά ἀκουμπήσει καί νά θεμελιώσει τό δικό του οἰκοδόμημα. Ἡ συνάντηση τοῦ χριστιανισμοῦ μέ τόν ἑλληνισμό δέν εἶναι ἀσφαλῶς «τυχαία» καί «συμπτωματική». Δέν ὀφείλεται σέ τυφλές ἱστορικές συγκυρίες. Ὁ Ἑλληνισμός διέθετε ἐν δυνάμει τή ζύμη ἐκείνη τῆς σκέψεως καί τῆς διανοήσεως πού θά μεταβάλλονταν στό καινούργιο φύραμα. Ὁ π. Γεώργιος εἶναι ἀποκαλυπτικός στό σημεῖο αὐτό:

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2019

Κλειτοριδεκτομές στην Αθήνα: Tο βάρβαρο «έθιμο» ήρθε και στη χώρα μας


Ηλικιωμένες «θεραπεύτριες», μαζί με άτυπους ιμάμηδες στον ρόλο του χασάπη, το κάνουν και στην Ελλάδα σε ανήλικα κορίτσια προσφύγων

Ευτελίζοντας τον Καβάφη στο Δημοτικό Σχολείο Ένα παράδειγμα της διαστρέβλωσης που βιώνει ο ποιητής εξαιτίας της ανεπάρκειας που κατατρέχει τους ειδικούς

Σαμσών Ρακάς

Υπάρχει ένα ποίημα του Καβάφη, από την ενότητα των αδημοσίευτών του, που δεν χαίρει εκτίμησης σχεδόν από κανέναν. Σπανίως το συναντάς στο πεδίο της καβαφικής έρευνας όλων των ποιοτήτων και γενικότερα είναι σαν να μην υπάρχει. Αν τύχει πάντως και του γίνει αναφορά, αυτό μάλλον θα συμβεί όχι για θετικούς λόγους. Για την ακρίβεια θα χρησιμεύσει ως ένα αντιπαράδειγμα, που θέλει να επιβεβαιώσει πως ο ποιητής έγραφε και μέτρια ποιήματα, και πως χρειάστηκε να εξελιχθεί για να αγγίξει το μεγαλείο (Δημήτρης Φύσσας, Είναι ο Καβάφης υπερεκτιμημένος; Athens Voice, 19.7.2013). Αψηφώντας το γεγονός πως το επιχείρημα δεν μπορεί να σταθεί, καθότι το συγκεκριμένο ποίημα είναι γραμμένο την περίοδο της εκτόξευσης του αλεξανδρινού (1917), αντιλαμβάνομαι την δυσκολία που υπάρχει ως προς την ανάλυση και κατανόηση ενός από τα πιο ριζοσπαστικά ποιήματά του, και προχωρώ ευθύς αμέσως στην παράθεσή του:

Σπίτι με Κήπον
Ήθελα νάχω ένα σπίτι εξοχικό
μ’ έναν πολύ μεγάλο κήπο – όχι τόσο
για τα λουλούδια, για τα δένδρα, και τες πρασινάδες
(βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· είν’ ευμορφότατα)
αλλά για νάχω ζώα. Α νάχω ζώα!
Τουλάχιστον επτά γάτες – η δυο κατάμαυρες,
και δυο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι.
Έναν σπουδαίο παπαγάλλο, να τον αγροικώ
να λέγει πράγματα μ’ έμφασι και πεποίθησιν
Από σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ’ έφθαναν.
Θά ‘θελα και δυο άλογα (καλά είναι τ’ αλογάκια).
Κ’ εξ άπαντος τρία, τέσσαρα απ’ τ’ αξιόλογα
τα συμπαθητικά εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια,
να κάθονται οκνά, να χαίροντ’ η κεφαλές των.

Εκ πρώτης όψεως, πράγματι, μοιάζει με ένα ποίημα τρυφερό, χωρίς ιδιαίτερο βάθος, που επιχειρεί να περιγράψει απλώς μια επιθυμία του συγγραφέα.  Ξεχνάμε όμως πως πρόκειται για ποίημα του Καβάφη ο οποίος ποτέ δεν έπιανε το μολύβι του για την χαρά της γραφής. Ποτέ δεν άρχιζε το γράψιμο  αν δεν διέθετε εκ των προτέρων μια κεντρική στόχευση στο μυαλό του. Λίγο υποψιασμένος αν είσαι με αυτά, το ποίημα σε καλεί να το διαβάσεις και να το ξαναδιαβάσεις έτσι ώστε να ξεκλειδώσεις τα ιδιαίτερα μηνύματά του. Ας τα δούμε, ξεκινώντας από το πρωταρχικό μας δεδομένο: ο Καβάφης απεχθάνεται την εξοχή. Του προκαλεί αφόρητη πλήξη. Αν είσαι κάτοχος αυτής της πασίγνωστης παραμέτρου, και ομολογομουμένης από τον ίδιο πολλάκις, όλα γίνονται πιο εύκολα στην αποκρυπτογράφηση. Καταλαβαίνεις από νωρίς, θέλω να πω, πως το ποίημα έχει μια διάθεση ειρωνική. Για να φτάσουμε, βέβαια, από την ειρωνεία στη ριζοσπαστικότητα, χρειαζόμαστε νοηματικά μια πολεμική και κριτική διάθεση εντός του κειμένου. Την κατέχει το ποίημα; Αν μη τι άλλο.

Βαθμοί κυριαρχίας και υποτέλεια


Διλήμματα και επιλογές σε έναν ταραγμένο κόσμο

Αποτέλεσμα εικόνας για Βαθμοί κυριαρχίας και υποτέλεια



Ο
ι πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις του συστήματος (ή κατεστημένου) στην Ελλάδα, έχουν επίγνωση ότι πιθανόν να αντιμετωπίσουν δύο μεγάλα προβλήματα. Το πρώτο αφορά στα εθνικά θέματα, με κυρίαρχο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την πιθανότητα σύγκρουσης ή παραχώρησης χωρίς σύγκρουση τμημάτων της κυριαρχίας της χώρας. Θέμα που προφανώς συνεπάγεται και σημαντικές πολιτικές εξελίξεις. Το δεύτερο σχετίζεται με την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας και τις επιπτώσεις που θα έχει μια κρίση για την εγχώρια οικονομική ζωή. Το πρόβλημα αυτό, υπολογίζεται ότι μπορεί πιο εύκολα να αποδοθεί στη γενικότερη κατάσταση, ώστε να αποφευχθούν μεγάλα τραντάγματα στο πολιτικό σκηνικό.

Ο τρόπος αντιμετώπισης και των δύο προβλημάτων, δεν έχει καμία πρωτοτυπία. Ως πανάκεια επιλέγεται η εθελοντική παραχώρηση βαθμών κυριαρχίας, τόσο σε διεθνείς οργανισμούς και συνασπισμούς (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ), όσο και η επιδίωξη μέσω της «ελληνοτουρκικής φιλίας» να παραχωρηθούν αρκετά από όσα ζητά η Τουρκία «για να ησυχάσουμε επιτέλους». Σημαία του πολιτικού συστήματος είναι η διαχειριστική υποτέλεια και η παρασιτική πρόσδεση της χώρας και της οικονομίας της στους δυτικούς «εταίρους».

Προσαρμοστικότητα των ελίτ

Στην εποχή της γεωπολιτικής που έχουμε εισέλθει, δηλαδή σε μια περίοδο επίλυσης διαφορών δια της ισχύος και νέων περιχαρακώσεων, αποτελεί ουτοπία η αναζήτηση «ησυχίας» ή χώρου κίνησης μέσα στην αγκαλιά μεγάλων παικτών ή ανερχόμενων επεκτατικών δυνάμεων. Η Ελλάδα ως μικρή χώρα –έκταση, οικονομία, πληθυσμός κ.λπ.– ενδιαφέρει ισχυρούς και επεκτατιστές, όχι για την αγορά της, αλλά για τη γεωπολιτική της θέση. Πέρασμα και διαμετακομιστικός κόμβος (κλασικά), στρατηγικό σημείο βάσεων και ηλεκτρονικός κόμβος (Κρήτη κ.λπ.), και βασικό φράγμα σήμερα των προσφυγικών ροών προς τη Δύση. Το Αιγαίο, και η Μεσόγειος γενικά, έχουν μετατραπεί σε υγρό τάφο για χιλιάδες ανθρώπους στον βωμό των γεωπολιτικών σχεδίων για τη Μέση Ανατολή και τη Β. Αφρική. Το Προσφυγικό έχει μετατραπεί σε όπλο στα χέρια αδίστακτων και επεκτατικών δυνάμεων.

Ο ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΣ


Ο ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΣ 


της Άννας Στάικου


Όλο και περισσότερο διαφαίνεται οτι ο εγκλωβισμός που αισθανόμαστε από τα αλλεπάλληλα γεγονότα δεν είναι τόσο, από την επικίνδυνη όντως κατάσταση, όσο από τον δικό μας ατομικό εγκλωβισμό


Για να αντιμετωπίσουμε επιθέσεις, που θέτουν τον τόπο μας σε κίνδυνο και για να υπερασπιστούμε τον ελληνισμό
προϋπόθεση είναι η απουσία του προσωπικού μας διχασμού


Δυστυχώς η φονική τομή ανάμεσα στο ευαίσθητο και λεπτό σημείο του ατομικού μας με το συλλογικό μας πρόσωπο είναι το θέμα


Από κει κακοφορμεί η αδιαφορία
Από εκεί στάζει το φαρμάκι


Η απόδραση ίσως συντελείται δραματικά αλλά επουλωτικά σε μια καταιγιστική ξαφνική στιγμή
ισοφάρισης αιώνων

Το όλοι μαζί για το παραπάνω που γράφεται, είναι τουλάχιστον αφελές

ΑΚΛΙΤΟΝ

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2019

ΠΟΣΟ ΖΗΛΕΎΩ ΑΥΤΌ ΤΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΈΝΟΣ ΝΑ ΠΕΘΆΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ!



Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Άγκυρα κλήθηκε σήμερα στο υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας για να ενημερωθεί σχετικά με την τουρκική στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας.

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είχε τηλεφωνική συνομιλία σήμερα με τον Ταγίπ Ερντογάν.

Επαληθεύονται διαχρονικά οι στίχοι του εθνικού μας ύμνου.

"Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή·
δεν είν' εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί.
'Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, αλλ' ανάσαση καμμιά·
άλλος σου έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά."

Οι Καρδούχοι, όπως αναφέρονται στον Ξενοφώντα, είναι ένας αρχαίος λαός.
Οι αντιλήψεις του είναι μάλλον ξεπερασμένες!  Τα αυτιά τους είναι κλειστά στην προπαγάνδα να ζήσουν το δυτικό όνειρο. Δεν θα μεταναστεύσουν...

Οι άντρες και οι γυναίκες όλων των ηλικιών θα υπερασπιστούν την πατρώα Γη! Πόσο τους ζηλεύω!

Λαός άξιος για ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ!!! Περήφανος θα είναι και ο Τσε Γκεβάρα που δολοφονήθηκε σαν σήμερα...

Να γνωρίζουν τα γεράκια, οι γενοκτόνοι, ότι με τον Τσε και τους λαούς που αποφασίζουν να πεθάνουν για την ελευθερία τους δεν ξεμπέρδεψαν!!!

Γιώργος Τασιόπουλος
ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Μνήμη Ερνέστο “Τσε” Γκεβάρα (+09/10/1968)

“Αν τρέμεις από οργή για κάθε αδικία, είσαι σύντροφός/φίλος μου”, ήταν μια από τις περίφημες αποστροφές του Επαναστάτη του ετερόδοξου μαρξιστικού χώρου Ερνέστο “Τσε” Γκεβάρα. Η εν λόγω προσωπικότητα, πασίγνωστη όχι μόνο σε “επαναστατικούς” αλλά και σε κάθε συντηρητικότερο χώρο, θανατώθηκε σε ώριμη νεανική ηλικία στη Βολιβία, πριν 51 χρόνια, στις 09/10/1968.
Είναι αλήθεια πως ο Τσε υπήρξε μια προσωπικότητα με πολλαπλά χαρίσματα: ανιδιοτέλεια, αυτοθυσία, ευθυκρισία, οξυδέρκεια. Μια άλλη γνωστή ρήση του ήταν η εξής: «Ο πραγματικός επαναστάτης καθοδηγείται από βαθιά αισθήματα αγάπης». Εδώ ακούμε κάποιους ινστρούχτορες ενός ορισμένου σταλινισμού να ενίστανται: “ήταν αδυσώπητος όπου χρειαζόταν, δεν ήταν άγιος”!
Σε ό,τι αφορά την πρώτη ρήση του, ακούμε ήδη ορισμένους θρησκευόμενους της “σπιριτουαλιστικής” παρέκκλισης να ενίστανται: “η οργή είναι ολέθριο πάθος, απομακρύνει από το Θεό, καταστρέφει τον άνθρωπο, η φυσική του θέση είναι μόνο κατά των παθών μας”! Σωστά; Λάθος! Ας δούμε τι μας γράφει ο χρυσοστομικός άγ. Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης (Επιστολή 239 στον Διάκονο Ισίδωρο, Στη ρήση «Να οργίζεσθε, αλλά να μη αμαρτάνετε»), μοναχός άλλωστε ο ίδιος:

“…ο θείος λόγος δεν απαγόρευσε γενικά το να οργιζόμαστε, αλλά το να οργιζόμαστε άδικα («εική»). Διότι υπάρχουν περιπτώσεις που μπορούμε να οργιστούμε με χρήσιμο τρόπο, όταν αυτό γίνεται για την δόξα του Θεού ή υπέρ αυτών που αδικούνται ή για την διόρθωση αυτών που βρίσκονται κοντά. […]

«Είστε αριστερός ή δεξιός;»


Πίνακας του Τζόρτζο ντε Κίρικο. Giorgio de Chirico (10 Ιουλίου 1888 – 20 Νοεμβρίου 1978.)



Το επόμενο από απόσπασμα είναι από μια συνέντευξη του Παναγιώτη Κονδύλη στον Σπύρο Τσακνιά με τίτλο «Εκπλήσσομαι αν κάποιος συμφωνεί μαζί μου· δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΔΙΑΒΑΖΩ», τ.384, Απρίλιος 1998.

Ερώτηση: Και μια τελευταία ερώτηση: κ. Κονδύλη, είστε αριστερός ή δεξιός;
Όταν ανατέμνω τις ιδεολογικές ψευδαισθήσεις των «δεξιών», πλείστοι όσοι με θεωρούν «αριστερό»· όταν υποβάλλω σε βάσανο τις αντίστοιχες αυταπάτες των «αριστερών», πλείστοι όσοι με χαρακτηρίζουν «δεξιό». Η δική μου τοποθέτηση παραμένει, βέβαια, αμετάβλητη και στις δύο περιπτώσεις. Γιατί και στις δύο χρησιμοποιώ τα ίδια αναλυτικά εργαλεία, και στις δύο πρόθεση μου δεν είναι να προσφέρω πολεμικά επιχειρήματα στη μια πλευρά εναντίον της άλλης, αλλά να δω τα πράγματα σε μιαν ευρύτερη και υπέρτερη προοπτική – και μιά τέτοια προοπτική είναι, ως γνωστόν, άχρηστη σε όσους μάχονται για την παράταξη τους, μαχόμενοι ταυτόχρονα (ιδιοτελώς ή ανιδιοτελώς, αυτό δεν ενδιαφέρει εδώ) για τον εαυτό τους, ήτοι για την ταυτότητα που τους επιτρέπει να προσανατολίζονται και να επιβιώνουν κοινωνικά. Ακριβώς η συνύφανση της πολιτικής ιδεολογίας με τις εκάστοτε ανάγκες της προσωπικής ταυτότητας προσδίδει στις διαμάχες μεταξύ φορέων των διαφόρων ιδεολογιών οξύτητα ασυμβίβαστη με μιαν διαφορισμένη θεώρηση του άλλου· γιατί στον βαθμό όπου έχει κάποιο δίκιο ο ένας, παύει να έχει κάποιο δίκιο ο άλλος, ήτοι μειώνεται το δικαίωμα υπάρξεως του ως φορέα αυτής της ιδεολογίας. Έτσι, η ψυχική οικονομία επιβάλλει τις γρήγορες κατατάξεις και τις συνοπτικές κρίσεις, έστω και αν στον άλλον αποδίδονται τα ζοφερότερα κίνητρα και οι ελεεινότερες προθέσεις.