Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2019

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ


Αναμένοντας το πλήρες κείμενο όλων των πρόσφατων Αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για το μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ), προβαίνουμε σε ορισμένες σύντομες εκτιμήσεις με βάση την Ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε.
Όπως φαίνεται από το σχετικό κείμενο, οι εξελίξεις είναι δυσοίωνες για το ΜτΘ, σε μια κρίσιμη καμπή για την ελληνική κοινωνία. Οι Αποφάσεις φαίνεται να ανοίγουν τον δρόμο για τη σταδιακή υποβάθμιση και συρρίκνωση του ΜτΘ, το οποίο απευχόμαστε. Οι κίνδυνοι που υπάρχουν είναι προφανείς. Συγκεκριμένα:
  1. Ολίσθηση του μαθήματος των Θρησκευτικών σε κλειστό ομολογιακό μάθημα με κατηχητικό προσανατολισμό. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί απόλυτη οπισθοδρόμηση από τα θεολογικά και παιδαγωγικά κεκτημένα της μεταπολίτευσης. Το σκεπτικό των Αποφάσεων φαίνεται να ανατρέπει τη σκοποθεσία όλων των Αναλυτικών Προγραμμάτων των Θρησκευτικών, τουλάχιστον, από το 1985 και μετά.
  2. Υποβάθμιση έως και κατάργηση της υποχρεωτικότητας του ΜτΘ. Προωθείται ένα μάθημα Θρησκευτικών που θα είναι επιλεγόμενο, προαιρετικό για όλους, αυτό το οποίο τα νέα ΠΣ προσπάθησαν να αποτρέψουν.
  3. Εισαγωγή νέων ισότιμων μαθημάτων (μουσουλμανικό, θρησκειολογικό, ρωμαιοκαθολικό, προτεσταντικό) και εκχώρηση σταδιακά της ευθύνης αυτών των μαθημάτων στις θρησκευτικές κοινότητες.
  4. Ομοσπονδοποίηση της θρησκευτικής εκπαίδευσης, με κίνδυνο να αναπτυχθούν φαινόμενα θρησκευτικού φανατισμού μέσα στα σχολεία.
  5. Πλήρης απελευθέρωση του καθεστώτος των απαλλαγών, με αναμενόμενη τη διόγκωση των φαινομένων κατάχρησης, λόγω αδυναμίας ελέγχου των αιτήσεων που θα υποβάλλονται.
  6. Αποχώρηση από το ΜτΘ μεγάλου αριθμού μαθητών που βρίσκονται σε υπαρξιακή αναζήτηση, σε εφηβικές αμφιβολίες σχετικά με την πίστη στον Θεό και την αθεΐα. Παραμονή μικρού αριθμού μαθητών και σταδιακή παραγκώνιση του θεολόγου, από κανονικό εκπαιδευτικό με ιδιαίτερο μορφωτικό αντικείμενο στην εκπαίδευση σε περιφερόμενο κατηχητή σε πολλά σχολεία.

Θέμα: Ο Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος «Καιρός» για τις Αποφάσεις του ΣτΕ


                                                                                                                                    Χολαργός 23/09/2019

Αρ. πρωτ. 35
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Θέμα: Ο Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος «Καιρός» για τις Αποφάσεις του ΣτΕ
Ο Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος «Καιρός – για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης» έλαβε γνώση της περίληψης των πρόσφατων Αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για το Μάθημα των Θρησκευτικών. Επιφυλασσόμενος να μελετήσει το πλήρες κείμενο των Αποφάσεων, όταν αυτό κοινοποιηθεί, καθώς και να εξετάσει τις αποφάσεις που θα λάβει το Υπουργείο Παιδείας στα επίδικα ζητήματα, επισημαίνει τα εξής:
  1. Με τις Αποφάσεις του ΣτΕ δημιουργούνται οι προϋποθέσεις, ώστε το Μάθημα των Θρησκευτικών να καταστεί ουσιαστικά επιλεγόμενο και προαιρετικό μάθημα, για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού σχολείου, αφού με μόνη την επίκληση της θρησκευτικής του συνείδησης κάθε μαθητής θα μπορεί να απαλλάσσεται, ακόμη και κάθε Ορθόδοξος Χριστιανός μαθητής, ακόμη και εκείνος ο οποίος θα προτιμά για λόγους προσωπικής διευκόλυνσης να παρακολουθεί ένα μάθημα λιγότερο.
  2. Οδηγούμαστε σε δύο κατηγορίες μαθητών: αυτούς που θα παρακολουθούν το ορθόδοξο μάθημα και αυτούς που θα επιλέγουν να μην το παρακολουθούν. Το δεδομένο αυτό δεν αποτελεί ουσιαστικά κοινοποίηση των θρησκευτικών φρονημάτων τόσο των Ορθόδοξων, όσο και των μη Ορθόδοξων μαθητών; Και μια τέτοια πρακτική διάκρισης δεν θα προαγάγει τελικά την άγνοια του άλλου και άρα τη διαθρησκευτική προκατάληψη;

Η Γενοκτονία των Ασσυρίων


Ένα άγνωστο έγκλημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας


Του Μάριου Νοβακόπουλου* από την Ρήξη φ. 154


Οι μεγάλες γενοκτονίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις αρχές του 20ού αιώνος ακόμη στοιχειώνουν την παγκόσμιο ιστορία, ειδικά δε τις μνήμες και την ταυτότητα των λαών-θυμάτων τους. Όλη η υφήλιος γνωρίζει για τη σφαγή και τον εκτοπισμό των Αρμενίων μεσούντος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ τον τελευταίο καιρό αυξάνεται η δημοσιότητα για τα δεινά των Ελλήνων, οι οποίοι εξολοθρεύτηκαν, εκτοπίστηκαν και ξεριζώθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες την ίδια περίοδο μέχρι την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923. Πολύ λιγότεροι όμως γνωρίζουν την τρίτη εθνότητα η οποία στοχοποιήθηκε από τους Νεοτούρκους ως ξένο και επικίνδυνο σώμα προς εξάλειψη. Μιλάμε για τους Ασσυρίους.

Οι Ασσύριοι είναι έθνος με αρχαίες ρίζες, το οποίο κατοικούσε στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, ειδικά στη Συρία, τη Μεσοποταμία και την Περσία. Όπως τους γνωρίζουμε σήμερα, σχηματίστηκαν από τη διατήρηση της αραμαϊκής γλώσσης και της χριστιανικής θρησκείας υπό μουσουλμανικό έλεγχο. Η ασσυριακή εκκλησία διατήρησε το δόγμα του Νεστορίου, αποκομμένη από την ελληνική Ορθοδοξία. Κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα ο νεστοριανισμός γνώρισε εντυπωσιακή εξάπλωση στην Ασία, φθάνοντας ως την Κίνα και τις Ανατολικές Ινδίες. Η πρόοδος αυτή όμως ανασχέθηκε από τις επιδρομές των Μογγόλων, καθιστώντας τους Ασσυρίους μία μικρή, απομονωμένη μειονότητα, χωρίς πολιτική ισχύ. Αργότερα ένα κομμάτι των Ασσυρίων χριστιανών προσχώρησε στον ανατολικό καθολικισμό (Ουνία), οπότε ονομάστηκαν Χαλδαίοι. Ομάδα συγγενής γλωσσικά και πολιτισμικά με τους Ασσυρίους ήταν οι Σύροι ορθόδοξοι (αντιχαλκηδόνιοι-ιακωβίτες), οι οποίοι ήταν διακριτοί εκκλησιαστικά, αλλά κατοικούσαν σε παραπλήσιες περιοχές.

Νέοι, απόφοιτοι και… άνεργοι στην Ελλάδα

Η ανεργία των νέων 20-35 ετών αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα είναι 20%, όταν ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κοντά στο 5% και στην Ιταλία που έρχεται δεύτερη είναι στο 10%, όπως προκύπτει από έρευνα της ΓΣΕΕ.
06 Σεπτεμβρίου 2019 
Αρνητική πρωτιά ως προς την ανεργία των νέων αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με ποσοστό 20%, κατέχει η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση των «28». Ταυτόχρονα βρίσκεται στην 25η θέση ως προς το ετήσιο ισοδύναμο καθαρό εισόδημα των αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ παρατηρείται και το φαινόμενο της κάθετης αναντιστοιχίας δυνατοτήτων, δηλαδή πτυχιούχοι και κάτοχοι μεταπτυχιακών απασχολούνται σε θέσεις εργασίας πολύ κατώτερες από το εκπαιδευτικό επίπεδο και τα προσόντα που διαθέτουν, όπως προκύπτει από έρευνα του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΚΑΝΕΠ) της ΓΣΕΕ σχετικά με την εκπαίδευση και την απασχόληση στη χώρα μας.
Η ανεργία των νέων 20-35 ετών αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα είναι 20% όταν ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κοντά στο 5% και στην Ιταλία που έρχεται δεύτερη είναι στο 10%, τόνισε ο Χρήστος Γούλας, διευθυντής του ΚΑΝΕΠ-ΓΣΕΕ στην εκδήλωση παρουσίασης των αποτελεσμάτων της έρευνας που έγινε στο Τελλόγλειο Ίδρυμα.
«Αυτό σημαίνει ότι οι νέοι πτυχιούχοι, που είναι το μεγάλο και δυναμικό εργατικό δυναμικό, δυσκολεύονται πάρα πολύ να ενταχθούν στην αγορά εργασίας, γιατί η αγορά εργασίας βγάζει θέσεις εργασίας χαμηλής εξειδίκευσης, χαμηλής καινοτομίας, με αποτέλεσμα οι υπερπροσοντούχοι να παίρνουν θέσεις εργασίας πολύ κατώτερες και αυτό έχει ως συνέπεια το φαινόμενο του brain-drain (διαρροή εγκεφάλων) αφού αναγκάζονται να φεύγουν στο εξωτερικό για να βρουν καλύτερη δουλειά», επισήμανε ο κ. Γούλας.
Το ετήσιο καθαρό εισόδημα των αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα είναι 14.300 ευρώ (25η θέση), της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης 9.400 ευρώ (25η θέση) και του δημοτικού και γυμνασίου 7.400 ευρώ (23η θέση).

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2019

Τουρκικός Αναθεωρητισμός και εΤουρκικός Αναθεωρητισμός και επιθετικότητα, και η (ανύπαρκτη) Ελληνική ΑΟΖπιθετικότητα


Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου


Άρθρο στο “Παρόν” της 22.09.19

Όλο το καλοκαίρι παρακολουθούμε τις επιδείξεις «τσαμπουκά» από την γειτονική Αναθεωρητική Τουρκία. Ο κουμπάρος- σουλτάνος Ερντογάν δεν χάνει ευκαιρία να φλυαρεί, να απειλεί, να ανοίγει νέα μέτωπα. Στα ανατολικά και νότια του στόχος του η επέκταση του στην Συρία μέσω της δημιουργίας μιας κατ΄ όνομα ουδέτερης Ζώνης ΕΝΤΟΣ του Συριακού εδάφους αφενός, αφετέρου η μάχη για τον περιορισμό των Κούρδων του YPG , το οποίο θεωρεί παρακλάδι του PKK (Πε-Κα-Κα). Στα δυτικά του και Νότια επίσης, η προσπάθεια κυριαρχίας στην Κύπρο σε όλο το νησί-καταβροχθίζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία, η έμπρακτη αμφισβήτηση της Κυπριακής ΑΟΖ αλλά και η αμφισβήτηση των ελληνικών Θαλάσσιων συνόρων (μιας και δεν έχουμε ακόμη ΑΟΖ…). Εξοπλισμοί παντός τύπου, προπαγάνδα περί «Γαλάζιας Πατρίδας» από τους χτεσινούς νομάδες…

Ας δούμε τα ποιο πρόσφατα: 

α) Μετά το τέλος της τριμερούς συνόδου Τουρκίας, Ρωσίας και Ιράν στην Άγκυρα με τη συμμετοχή του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του Ιρανού Προέδρου Χασάν Ρουχανί., ο Ερντογάν είπε πάλι τα δικά του.  Υπονόησε ότι θα επιτεθεί εναντίον των Κούρδων της Συρίας, που είναι οι βασικοί σύμμαχοι των Αμερικανών στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους (ISIS). Είπε ότι έλαβαν σημαντικές αποφάσεις για την πολιτική λύση στη Συρία συζητώντας όλες τις διαστάσεις του θέματος τόσο κατά τις διμερείς επαφές όσο και κατά την τριμερή συνάντηση.  Σύμφωνα με τον Τούρκο Πρόεδρο ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι το ΡΚΚ και το YPG/PYD (οι Κούρδοι μαχητές της Συρίας) και τελικός στόχος ο διάδρομος ειρήνης. “Αν μέσα σε δύο βδομάδες δεν συμφωνήσουμε με τις ΗΠΑ θα εφαρμόσουμε τα δικά μας σχέδια. Δεν θα επιτρέψουμε τετελεσμένα στα σύνορά μας”, είπε ο Τούρκος Πρόεδρος. Είπε επίσης ότι τελικός στόχος είναι να δημιουργηθεί ένας διάδρομος ειρήνης βορείως της Συρίας και να εμποδιστεί ο διαμελισμός της χώρας , με την πρόφαση της επανεγκατάστασης σε αυτή τη ζώνη 2 εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων.

Ο 16χρονος που διαπόμπευσε δούλους και δουλοπάροικους


Του Αλέξανδρου Ασωνίτη*
«Κωλόπαιδο», λοιπόν, ο πιτσιρικάς που κατέβασε την τούρκικη σημαία στην κατεχόμενη Λύση. Μάλιστα. Έχει κατοχή ή όχι η Κύπρος; Έχει ψηφίσματα του ΟΗΕ υπέρ της που δεν εφαρμόζει η Τουρκία; Πώς αντιμετωπίζουμε λοιπόν την κατοχή επί 45 χρόνια. Με συνομιλίες, ευχολόγια και αφελείς δηλώσεις. Τι καταφέραμε τόσα χρόνια; Ούτε καν να μην λεγόμαστε ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι, σαν να ‘ναι το ίδιο, ούτε να λέμε πλειοψηφία και μειοψηφία αντί για κοινότητες, ούτε να μην μιλάει ο Πρόεδρος της Κύπρου αλλά εντεταλμένος του με τον εkπρόσωπο της τουρκικης μειοψηφίας-κοινότητας.  Αλλά μήπως δημοσιοποιήσαμε, διεθνοποιήσαμε το γεγονός τόσες δεκαετίες; Το ξέρει η διεθνής κοινότητα όπως το Παλαιστινιακό; Πώς ξέρουν το Παλαιστινακό; Από τις αναρίθμητες θυσίες των  παιδιών της που πετάνε πέτρες. Αυτό κάνουν όσοι δεν έχουν όπλα: Πετάνε πέτρες, κατεβάζουν σημαίες κι οι κατακτητές τους σκοτώνουν. Έτσι γυρίζει ο τρόχος, για να γυρίσει κι ο ήλιος. Τουλάχιστον μέχρι ν’ αποκτήσουν κι αυτοί όπλα. Αλλά πού ‘ναι η αμυντική μας βιομηχανία και πού ‘ναι η τούρκικη.
Εποικίζουν την Αμμόχωστο, εισβάλλουν στην Κυπριακή ΑΟΖ, ετοιμάζονται για την ελληνική, παραβιάζουν τον εναέριο μας χώρο, παρουσιάζουν δικό τους το μισό Αιγαίο, κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς κανένα τίμημα, στέλνουν χιλιάδες μετανάστες στην Ελλάδα και την Ευρώπη, δολοφονούν Κούρδους, Σύριους, εισβάλλουν στο Ιράκ και στην Συρία, κατέχουν την μισή Κύπρο, συνεργάστηκαν ανεπίσημα  με τους Ναζί, επίσημα με τους ιμπεριαλιστές Εγγλέζους το 1955-59, δεν είχαν καμμία συμμετοχή, κανέναν νεκρό στους αγώνες της ανθρωπότητας κατά του  ναζισμού και της αποικιοκρατίας, ο Ντενκτάς ήταν επίτροπος σε αγγλικά δικαστήρια και καταδίκαζε σε θάνατο Έλληνες επαναστάτες, τι θέλουν, λοιπόν, οι δούλοι κι οι δουλοπάροικοι που σκιάχτηκαν απ’ την σημαία του κατακτητή που κατέβασε ο μικρός; Τι θέλουνε; Αν είναι αυτοί δούλοι, ας μην απαιτούν το ίδιο κι από μας. Βέβαια η  πράξη του νεαρού μας θέτει ενώπιον του  διλήμματος: ΄Η με τον Γλέζο και τον Σολωμό ή με τους ναζί και τους γκρίζους λύκους. Κι αν δεν θέλουν να τους κατεβάζουν τις σημαίες, ας τους πουν να εφαρμόσουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Θα μας θυμίσουν τι λένε;

Σταύρος Γιαγκάζογλου, Σχόλιο στο ΔΤ του ΣτΕ: Αποφάσεις ΣτΕ Ολ. 1749-1752/2019, Προγράμματα σπουδών μαθήματος Θρησκευτικών Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου

Σχόλιο στο ΔΤ του ΣτΕ: 

Αποφάσεις ΣτΕ Ολ. 1749-1752/2019, Προγράμματα σπουδών μαθήματος Θρησκευτικών Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου

Σταύρος Γιαγκάζογλου
Επίκουρος Καθηγητής
του Τμήματος Θεολογίας ΕΚΠΑ


Σύμφωνα με το ΣτΕ:
Α. «πρέπει να επιδιώκεται η ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης και ότι το μάθημα αυτό απευθύνεται αποκλειστικά στους ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές»:

Σχόλιο:

1. Τα νέα Προγράμματα Σπουδών (ΠΣ) σαφώς επιδιώκουν την ανάπτυξη ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης και αυτό απορρέει από τους σκοπούς και τα περιεχόμενά τους. Μόνο που η σπουδή αυτή δεν γίνεται ερήμην των άλλων χριστιανικών παραδόσεων και των άλλων θρησκειών, γιατί αυτό επιτάσσει η σύγχρονη επιστημονική, θεολογική και παιδαγωγική αντίληψη του μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ). Η απόφαση του ΣτΕ συρρικνώνει το ΜτΘ σε απλή ενοριακή κατήχηση στο Δημόσιο σχολείο, και μεταβάλει το σύγχρονο σχολείο του 21ου αιώνα σε ένα σχολείο το οποίο αρνείται να διαχειριστεί τη θρησκευτική ετερότητα σε τόσο κρίσιμους καιρούς.
Συνεπώς, είναι παντελώς ανυπόστατη η κατηγορία ότι στα νέα ΠΣ της υποχρεωτικής εκπαίδευσης παραγνωρίζεται ή παραγκωνίζεται η Ορθόδοξη πίστη. Οι μαθητές δεν καλούνται να μελετήσουν σε βάθος άλλες θρησκείες αλλά απλώς να εντάξουν στο πεδίο των θρησκευτικών τους γνώσεων κάποια στοιχεία για τις θρησκείες αυτές, ενώ φυσικά στα θέματα του μαθήματος σε όλες τις τάξεις είναι κυρίαρχη η παρουσία της Ορθοδοξίας (πίστη-θεολογία-λατρεία-ζωή-τέχνη). Τα νέα ΠΣ, όμως, δεν μπορούσαν να μη λάβουν σοβαρά υπόψη τους, ότι στον σύγχρονο κόσμο οι μαθητές – ακόμη και των τάξεων του Δημοτικού- έχουν πολλές ευκαιρίες να πληροφορηθούν –συχνά με μη έγκυρο έως και επιζήμιο τρόπο– από πολλές πηγές (τηλεόραση-βιντεοπαιχνίδια-κινηματογράφος-διαδίκτυο), δεδομένα που αφορούν στην πίστη και στη λατρεία απω-ανατολικών κυρίως θρησκειών και των ποικίλων παραφυάδων τους, όπως εμφανίζονται στον δυτικό κόσμο. Επομένως, ένα σοβαρό σχολικό μάθημα Θρησκευτικών, που αισθάνεται τον «παλμό» των εξελίξεων στη σύγχρονη κοινωνία, δεν θα ήταν δυνατόν να αδιαφορήσει για τη σωστή και υπεύθυνη ενημέρωση των μικρών μαθητών με απώτερο στόχο την αποφυγή της παραπληροφόρησης και των συνεπαγόμενων κινδύνων. Η διαστρωμάτωση της ύλης σχετικά με την Ορθόδοξη διδασκαλία, με τις άλλες χριστιανικές ομολογίες και με τις λοιπές μεγάλες θρησκείες, είναι απολύτως σαφής και διακριτή τόσο μέσα στο ΠΣ της υποχρεωτικής εκπαίδευσης όσο και στο νέο ΠΣ του Λυκείου, όπου δικαιολογούνται με επάρκεια οι θεματικές επιλογές, οι οποίες πάντως κινούνται εντός του νομιμοποιητικού πλαισίου του ισχύοντος νόμου (Ν.1566).

Τό πρόβλημα τῶν θρησκευτικῶν στά σχολεῖα

Μία ἁγιορείτικη θεώρησι


Ἀκοῦμε τὸ θέμα ποὺ ὑπάρχει. Καταλαβαίνουμε τὰ προβλήματα. Δεχόμαστε τὶς δυσκολίες. Ὑπάρχουν καινούργιες συνθῆκες ζωῆς. Βρίσκονται μαζὶ μὲ τὰ ὀρθόδοξα παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος ξένα, ἄλλης καταγωγῆς καὶ ἄλλων παραδόσεων.
Πρέπει νὰ βρεθῆ ἕνας τρόπος νὰ μπορέσωμε νὰ συμβιώνωμε, νὰ ἀνεχόμαστε τὸν ἄλλον τῆς ἄλλης παραδόσεως. Βρισκόμαστε σὲ νέα ἐποχή. Εὔκολα μετακινοῦνται πληθυσμοί. Μεταφέρονται πληροφορίες, γνώσεις καὶ ἐμπορεύματα.
Πρέπει νὰ εἶναι τὸ σχολεῖο ἀνοιχτό, ἀνεκτικό. Καὶ τὰ δικά μας παιδιὰ νὰ τὸ καταλάβουν, νὰ τὸ δεχθοῦν. Καὶ τὰ ξένα παιδιὰ νὰ μὴν αἰσθάνωνται ξένα, ἀλλὰ νὰ τρέφωνται ἀπὸ τὴ μιὰ πηγὴ τῆς ἀλήθειας.
Γίνεται συζήτησι. Προβληματίζονται πολλοί. Προτείνονται λύσεις: τὸ σχολεῖο νὰ ἔχη ἕνα χαρακτῆρα θρησκειολογικό. Νὰ μείνη ὁμολογιακὸ ἐφόσον ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία, σχεδὸν ὁλότης, εἶναι ὀρθόδοξη. Νὰ πάρη χαρακτῆρα πιὸ ἀνοιχτό, μὲ γνωσιολογικὸ περιεχόμενο.
Τὰ ἀκοῦμε, τὰ βλέπομε, τὰ κατανοοῦμε. Ὑπάρχει πρόβλημα. Ἀλλὰ ἔτσι ποὺ τίθεται προκαλεῖ δυσκολίες. Δημιουργοῦνται ἀντιμαχόμενες παρατάξεις.
Ὅλοι ἰσχυρίζονται ὅτι ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Δὲν ἀρνοῦνται ἀλλὰ κηρύττουν τὴν Ὀρθόδοξη παράδοσι. Ἀλλὰ ἐνῶ αὐτὰ λέγονται οἱ διαφωνίες ὑπάρχουν. Τὸ χάσμα φαίνεται μεγάλο.
*   *   *
Βλέποντας τὸ θέμα ὅλο ἀπὸ τὴ δική μας πλευρὰ τὸ βλέπομε σοβαρὸ καὶ ταυτόχρονα ἀνύπαρκτο.
Ἐρχόμενοι στὸ Ἅγιον Ὄρος μπαίνομε σὲ ἕνα σχολεῖο. Γινόμαστε ἰσόβιοι μαθητές. Σπουδάζομε καὶ ζοῦμε τὴ λειτουργικὴ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐδῶ βρίσκομε τὴν ἀπάντησι γιὰ τὸ θέμα. “Ἐν αὐτῇ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καί ἐσμεν”. Νοιώθομε νὰ εἶναι κάτι ἄλλο πανανθρώπινο καὶ θεϊκό. Δὲν εἶναι μιὰ θρησκευτικὴ ἄποψι. Εἶναι μιὰ θεοφάνεια· φανέρωσι τοῦ ἀοράτου, ἀκαταλήπτου καὶ ἀπροσίτου Θεοῦ.
Στὶς ἀντιρρήσεις ποὺ μπορεῖ νὰ προκληθοῦν ἀπὸ τὰ λεγόμενά μας, ἁπλῶς λέμε: ἀφῆστε μας νὰ μιλήσωμε γιὰ τὸ θέμα. Ἀφῆστε μας νὰ σιωπήσωμε. Νὰ πᾶμε στὴν ἄκρη. Νὰ μὴν ἐμποδίζωμε κανένα. Νὰ ποῦμε: “Ἔρχου καὶ ἴδε” (Ἰω. 1, 46). Δὲν μπορεῖς νὰ πῆς τὰ ἄρρητα.

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2019

Δεν ζητάμε πολλά, εκτιμάμε τα λίγα, εκείνα που δίνονται με αγάπη. Τότε το πιο απλό που θα κάνει ο άλλος για σένα, μεταμορφώνεται στα μάτια σου σε θαύμα.



π. Λίβυος


Όταν είμαστε νέοι ζητάμε από τους ανθρώπους πολλά περισσότερα από εκείνα που μπορούν να μας δώσουν. Τα θέλουμε όλα ή τίποτα. Ζητάμε την απόλυτη φιλία, τον απόλυτο έρωτα, την μόνιμη συγκίνηση. Θέλουμε την τελειότητα και όχι την ανθρωπινότητα τους. Δεν ζητάμε φίλους ή συντρόφους ζωής, αλλά «θεούς». Μοιραία στην ζωή μας ανθεί η θλίψη, η απογοήτευση, ο θυμός και η οργή. Την απόλυτη γοητεία διαδέχεται η απογοήτευση.

Με το καιρό όμως, και έχοντας καλή πρόθεση, μέσα από πολλές δοκιμασίες και παθήματα, αρχίζουμε να μαλακώνουμε απέναντι στις απαιτήσεις μας, στον εαυτό μας, στους άλλους στην ζωή, στον ίδιο τον Θεό. Δεν του γκρινιάζουμε πολύ.

Δεν ζητάμε πολλά, εκτιμάμε τα λίγα, εκείνα που δίνονται με αγάπη. Τότε το πιο απλό που θα κάνει ο άλλος για σένα, μεταμορφώνεται στα μάτια σου σε θαύμα. Γιατί πλέον δεν περιμένεις, δεν ζητάς, αλλά αποδέχεσαι αυτό που μπορεί ο άλλος να σου χαρίσει με αγάπη και ενδιαφέρον. Δεν θα είναι τέλειο, μα θα είναι αυθεντικό, δεν θα είναι απόλυτο μα θα είναι όμορφο και δυνατό. Τότε η χαρά επιστρέφει στην ζωή μας, γιατί πλέον δε περιμένουμε τίποτα και μας εκπλήσουν τα πάντα....

ΠΗΓΗ: π. Λίβυος

Γιώργος Κοντογιώργης, «Δεν φταίει η Siemens και η Novartis, οι Έλληνες είναι διεφθαρμένος λαός»

Αποτέλεσμα εικόνας για κοντογιωργησΓιώργος Κοντογιώργης



Πριν χρόνια ο Θόδωρος Πάγκαλος είχε δηλώσει στον Σκάι: «Δεν φταίει η Siemens και η Novartis, οι Έλληνες είναι διεφθαρμένος λαός». Εάν εξαναγκάσει κάποιος μια γυναίκα να είναι σε πορνείο και ας υποθέσουμε ότι εκτός από τον χρόνο που είναι εξαναγκασμένη να είναι εκεί, αρχίσει και της αρέσει, ποιος φταίει; Αυτή η δυστυχής που την εξανάγκασε κάποιος ασκώντας βία επάνω της;
Διότι αν όσοι ισχυρίζονται αυτά είχαν διαβάσει έστω και λίγο, όχι τους ολιγογράμματους που δεν αποκρύπτουν της απέχθειά τους προς την κοινωνία, αλλά έστω τους ολιγαρχικούς της αρχαιότητας, τον Πλάτωνα, ή ακόμη τον δημοκρατικό Αριστοτέλη, θα γνώριζαν ότι το πολιτικό σύστημα είναι αυτό που δημιουργεί το ήθος και το έθος της κοινωνίας.
Σήμερα, το πολιτικό σύστημα λέει εμμέσως στον πολίτη ότι για να φτιάξει ένα σπίτι πρέπει να λαδώσει. Του λέει ότι για να φοροδιαφύγει πρέπει να λαδώσει. Του λέει ότι για να διορίσει το παιδί του πρέπει να ζητήσει από τον πολιτικό ρουσφέτι. Ένας υπουργός δεν τιμωρείται πολιτικά εάν βάζει τη γυναίκα του με ξεχωριστή εταιρεία να κάνει δουλειές με το κράτος, τις επιλογές του οποίου ο ίδιος επηρεάζει άμεσα ή συνήθως εμμέσως. Ούτε εάν κάνει κουμπαριές με μεγαλοεπιχειρηματίες και εξασφαλίζει χρήμα για τις προεκλογικές δαπάνες του κι όχι μόνο.
Το πραγματικό ερώτημα, λοιπόν, είναι τι επιλογές έχει η κοινωνία. Το πολιτικό σύστημα διαφθείρει την κοινωνία, τής καλλιεργεί τη διαπλοκή και μετά την κατηγορεί γι’ αυτό που της έκανε. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα στην κρίση οι δανειστές δεν άγγιξαν ούτε το πολιτικό σύστημα, ούτε τη νομοθεσία που αφήνει περιθώρια για διαπλοκή και διαφθορά.
Διεφθαρμένος λαός κατά την κομματοκρατία
Έτσι, οι πολιτικοί μας συνεχίζουν να εθίζονται στην έννοια της κομματοκρατίας, δηλαδή του ιδιοτελούς συμφέροντος που τους κρατάει στον αφρό. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η επανεκλογή τους, το πως θα αποκτήσουν αξιώματα και βέβαια πώς θα διαχύσουν την ευθύνη, πως θα ενοχοποιήσουν την κοινωνία για να έχουν ελαφρυντικά σε ό,τι διαπράττουν.

Samuel Huntington, Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης, μετάφραση Σήλια Ριζοθανάση, εκδόσεις Πατάκη, Μάιος 2017.

Του Σπύρου Κουτρούλη


Στην νοτιανατολική Μεσόγειο η σύγκρουση για το φυσικό αέριο της κυπριακής ΑΟΖ διεξάγεται ανάμεσα από τη μια μεριά την Ελλάδα-Κύπρο-Ισραήλ-Αίγυπτο και από την άλλη μεριά την Τουρκία. Στη Συρία η ορθόδοξη Ρωσία και το Ιράν υποστηρίζουν τον Άσαντ εναντίον των φανατικών ισλαμιστών. Σε όλες αυτές τις αντιπαραθέσεις οι φίλοι και οι εχθροί δεν επιλέχθηκαν με πολιτιστικά αλλά γεωπολιτικά κριτήρια.

Συνεπώς το κριτήριο που ο Χάντιγκτον θεώρησε ότι μπορεί να ερμηνεύσει με τρόπο σχεδόν αποκλειστικό τις συγκρούσεις στο σημερινό κόσμο δεν επαληθεύεται ή τουλάχιστον δεν επαληθεύεται στην έκταση που αυτός πίστευε. Την Ελλάδα όπως και τις υπόλοιπες ορθόδοξες χώρες τις τοποθετεί από κοινού μαζί με το Ισλάμ (το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο αν αναλογιστούμε ότι από την εποχή του Α.Μαυροκορδάτου η γεωπολιτική ωθεί την Ελλάδα προς την Δύση παρά τις τριβές και τα προβλήματα που εμφανίζονται διαχρονικά, ενώ συγχρόνως στην επίθεση στην ορθόδοξη Σερβία οι Έλληνες ταχθηκε με το μέρος της). Το συμπέρασμα του μετριάζεται αλλά δεν ανατρέπεται όταν συλλογίζεται την αρχαιοελληνική πλευρά του ελληνισμού. Στις αδυναμίες του θα προσθέταμε αυτή που επεσήμανε ο Π.Κονδύλης ότι όποιος επικαλείται την σύγκρουση των πολιτισμών οφείλει να αποδείξει ποιά είναι τα στοιχεία που τους ωθούν σε σύγκρουση.
Όμως υπάρχουν ορισμένες θετικές πλευρές του που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Πρώτον συμπεραίνει ότι δεν υπάρχει ένας ενιαίος κόσμος και ούτε αυτός μπορεί να προκύψει από μια ενιαία αγορά. Δεύτερον ο εκσυγχρονισμός δεν συνεπάγεται εκδυτικισμό γι αυτό και οι επιμέρους ταυτότητες διατηρούν τον δυναμισμό τους. Τρίτον η επιρροή της Δύσης περνά παγκοσμίως σε παρακμή με αποτέλεσμα δυνάμεις όπως το ριζοσπαστικό ισλάμ να γίνονται πιο διεκδικητικές
Με μια φρασεολογία που θυμίζει τον Κ.Σμιτ (προφανώς στις ΗΠΑ είναι αρκετά γνωστός) επισημαίνει :" οι λαοί που αναζητούν ταυτότητα και ανακαλύπτουν εκ νέου τον εθνικό τους χαρακτήρα χρειάζονται εχθρούς, και η δυνητικά πιο επικίνδυνη εχθρότητα αναπτύσσεται κατά μήκος της "συνοριακής γραμμής" μεταξύ των μεγαλύτερων πολιτισμών του κόσμου"(σελ.24). 

Η ιστορία του οίκου BVLGARI. Ο Έλληνας κοσμηματοπώλης των Βασιλιάδων και των σταρς. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έκρυβε Έλληνες στη Ρώμη, ανάμεσά τους και τον Ε. Αβέρωφ


Ο Σωτήριος Βούλγαρης, Έλληνας από την Παραμυθιά, ήταν ο δημιουργός του πιο διάσημου οίκου κοσμημάτων στον κόσμο. Γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1857 και γονείς του ήταν ο Γιώργος Βούλγαρης και η Ελένη Στρουγγάρη.
Από τα έντεκα παιδιά της οικογένειας, ο Σωτήρης ήταν ο μόνος που επιβίωσε και κατάφερε να συνεχίσει την παράδοση της οικογένειας στην αργυροχοΐα. Η επαφή με τα κοσμήματα ξεκινούσε από τον παππού του Κωνσταντίνο, ο οποίος ήταν πλανόδιος πωλητής κοσμημάτων στα χωριά της Ηπείρου. Το ταλέντο στη δημιουργία κοσμημάτων κληρονόμησε και ο Σωτήρης που μαζί με τον πατέρα του άνοιξαν ένα μαγαζί χρυσαφικών στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας.
095182100124262034098989
Την περίοδο εκείνη η Παραμυθιά και άλλα χωριά της περιοχής αντιμετώπιζαν προβλήματα από τους Τούρκους. Οι συνεχείς πυρπολήσεις του χωριού και οι σοβαρές ζημιές στο μαγαζί τους, ανάγκασε την οικογένεια Βούλγαρη να μετακομίσει στην κοντινή Κέρκυρα. Στον πρώτο όροφο ενός σπιτιού, άνοιξαν ένα μαγαζάκι με κοσμήματα και ο Σωτήρης γνώρισε τον μετέπειτα συνεργάτη του, Κωνσταντίνο Κρέμο.
Το 1880 ο Σωτήρης Βούλγαρης μαζί με τον Κρέμο αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στην Ιταλία. Αρχικά εγκαταστάθηκαν στην Νάπολη και άνοιξαν το πρώτο τους μαγαζί με χρυσαφικά. Η έντονη εγκληματικότητα της πόλης δημιούργησε πρόβλημα στο κοσμηματοπωλείο. Έπειτα από αρκετές διαρρήξεις αναγκάστηκαν να το κλείσουν .
Το κατάστημα στην Βία Κοντότι της Ρώμης

Στο Ζάλογγο, «πολλά γυναικόπαιδα, ΑΠΩΘΟΥΜΕΝΑ κατακρημνίζονται»!!!

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Έτσι περιγράφεται «ο χορός του Ζαλόγγου» στη χθεσινή έκδοση (ένθετο) του ΒΗΜΑΤΟΣ με τίτλο «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ 1770-1871», (τόμος 1 /Β΄) από την πανεπιστημιακό Βάσω Ψιμούλη. Και να τι γράφει για το Κούγκι: «Την ίδια ημέρα, 16 Δεκεμβρίου 1803, πρέπει να χρονολογηθεί και η ανατίναξη του καλόγερου Σαμουήλ στο Κούγκι, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ.»
Δύο μόνο παραδείγματα από την ακαταπόνητη προσπάθεια «απομυθοποίησης» της ελληνικής ιστορίας από την αποδομητική σχολή των «νέων ιστορικών» που χτίζοντας τα τελευταία χρόνια το δικό της αφήγημα θέλει να μας επιβάλει και το πότε διαμορφώθηκε η ελληνική εθνική συνείδηση: «Στο ΛΥΚΑΥΓΕΣ του 19ου αιώνα, σε συνθήκες διαμόρφωσης της ελληνικής εθνικής ταυτότητας, …..» (Β. Ψιμούλη).
Για όσους δεν το γνωρίζουν, τέτοιες απόψεις κυριαρχούν πλέον σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και στις αρχισυνταξίες (βλ. ΣΚΑΪ), στους εκδοτικούς οίκους και στις επιφυλλίδες των κυριακάτικων εφημερίδων (βλ. ΒΗΜΑ, «νέες εποχές»). Συγχρόνως όμως διαπερνά, οριζοντίως και καθέτως, όλο το κομματικό σύστημα της χώρας αλλά και τις παρέες των περισσότερων διανοουμένων.
Πριν μερικά χρόνια ο συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς έγραψε μια μελέτη («Συνωστισμένες στο Ζάλογγο», Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2011) καταρρίπτοντας όλες τις εθνοαποδομητικές απόψεις της κας Β. Ψιμούλη που περιλαμβάνονταν στο βιβλίο της «Σούλι και Σουλιώτες» (Εστία, 2006). Όμως φαίνεται στην Ελλάδα πως «ο βιασμός των ιστορικών στοιχείων» συνεχίζεται σταθερά και αμετάβλητα, ουσιαστικά χωρίς αντίσταση. Γι αυτό κι ενόψει της επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 θα δούμε πολλές εκδοτικές προσπάθειες «απομυθοποίησης», αρχής γενομένης από την ίδια την 25η Μαρτίου και το κρυφό σχολειό. Άλλωστε, η επιλογή της κας Γιάννας Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη ως επικεφαλής της επιτροπής εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 τα λέει ΟΛΑ.

Διαβάστε σχετικά:

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2019

Καρδιογράφημα

φωτό Abbas Kiarostami

Καρδιογράφημα


της Άννας Στάικου


Με αρρυθμίες στην εντατική

Το ηλεκτροκαρδιογράφημα πιθανόν να μας σώσει

Κι όμως ήταν προφανές από την πρώτη στιγμή

Οι ασύμμετροι βομβαρδισμοί στο νοητικό πεδίο με τόνους μελάνης και με χιλιάδες στόματα που ξεπετάγονταν από βρώμικες καταπακτές και ξερνούσαν βία και βωμολοχία

Εμείς επαναλαμβάναμε   Όχι όλοι.   Αλλά πολλοί

Το λούφαγμα δεν ήταν προφανές

Η απόσταση από το τμήμα που επλήγη και η βαθιά πληγή απλωνόταν και κάλυπτε, όλο και περισσότερο το κοινό μας κορμί

Κεντρικά ζωτικά όργανα κακοφόρμισαν και έκλεισαν με υπογραφές ρευστοποίησης εσωτερικής με θλιβερές προγραφές ονοματεπωνύμων

Είναι αργά περασμένα μεσάνυχτα

Ο ρόγχος διαρκής με την μαρμαρυγή να πηγαινοέρχεται

Εμείς -ποιοί ακριβώς εμείς;;--βουτήξαμε τα δάκτυλα σ αγκάθια και τρυπούν τα πληκτρολόγια την λεπτή καρδιά μας

Λαθέψαμε

Τους αφήσαμε να μας ανατινάξουν συνειδήσεις και αξίες, γερά στα θεμέλια αιώνες καρφωμένες.

Τι αναμεταξύ μας μεσολάβησε;; Ναι , ξέρω, ο άνθρωπος είναι ον αντιφατικό και πολλά τέτοια

Όμως τι αναμεταξύ μας συνέβη και επιτρέψαμε το άδειασμα στο γκρεμό πολλών συνανθρώπων μας;;

Πώς θα συνεχίσουμε με ανατιναγμένες τις υπάρξεις σε θραύσματα;;



Κι αναζητούμε και εξαίρουμε την «φιλία» τον «έρωτα» την «αγάπη»

Ντελίριο ωμού αντικομμουνισμού και άθλια παραχάραξη της Ιστορίας

Τελικά υπερψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία από το Ευρωκοινοβούλιο.

Η ιστορία ξαναγράφεται από τους επαγγελματίες αναθεωρητές σε όλο το κόσμο για να αποτελέσει την απαραίτητη θεωρητική κάλυψη για το σκοτεινό κόσμο που σχεδιάζουν.
Στην Ελλάδα ο κ. Λιάκος, η Μ. Ρεπούση, η Χ. Κουλούρη, η Ψιμούλη και η Σία Αναγνωστοπούλου αμφισβητούν το Νίκο Σβορώνο και το διαχρονικό αντιστασιακό φρόνημα του λαού μας απέναντι στους κατακτητές του.
Το Ζάλογγο και η μνήμη της Σμύρνης στη στρέβλωση και τη λήθη!
Στην Ευρώπη ρίχνουν σκοτάδι στην αντίσταση στο φασισμό!!! 
Μας θέλουν αδύναμους και υποταγμένους...

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ


Ντελίριο ωμού αντικομμουνισμού και άθλια παραχάραξη της Ιστορίας

Σε νέα επίπεδα εκτοξεύουν τον αντικομμουνισμό τα κατάπτυστα ψηφίσματα που κατατέθηκαν προχτές στο Ευρωκοινοβούλιο από τις ομάδες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών, των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (CR) και των Φιλελευθέρων (Renew Europe), ζητώντας με αφορμή την επέτειο από την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και με το βλέμμα στραμμένο στο σήμερα και το αύριο ακόμα πιο σκληρά αντικομμουνιστικά μέτρα, απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων και μέτρα καταστολής κατά των Κομμουνιστικών Κομμάτων, που χαρακτηρίζουν εγκληματικές οργανώσεις! 
Η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ, αντιδρώντας άμεσα με επιστολή της προς τους Έλληνες και Κύπριους ευρωβουλευτές, τους καλεί να καταδικάσουν και να καταψηφίσουν τα άθλια αυτά ψηφίσματα.
Χαρακτηριστικό του περιεχομένου των εν λόγω ψηφισμάτων με τον τίτλο: «Για τη σημασία της ευρωπαϊκής μνήμης για το μέλλον της Ευρώπης» είναι εκείνο που υπογράφεται από ομάδα ευρωβουλευτών του ΕΛΚ, με το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ ζητάνε να καταδικαστούν η Σοβιετική Ένωση και ο Κόκκινος Στρατός που συνέτριψαν τις ναζιστικές ορδές -το πιο γνήσιο τέκνο του καπιταλισμού- ως… συνεργάτες των ναζί!

Ιεροτελεστία τής Αγχόνης- 21ης Σεπτ. 1956



Π Ρ Ι Ν ΤΟ χάραμαν του φου, ημέρα Παρασκευή 21η Σεπτεμβρίου 1956, οι δήμιοι του κυβερνήτη στρατάρχη σερ Τζον Χάρντινγκ, στην Colony of Cyprus τής άχρι και σήμερα Χερ Μάτζεστι των Εγγλέζων Ελισάβετ Β΄, απαγχόνισαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας τους αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α.
- Στέλιο Μαυρομμάτη 24χρ. απ’ τον Λάρνακα της Λαπήθου
- Ανδρέα Παναγίδη 22χρ. από το Παλιομέτοχο πατέρα τριών νηπίων και
- Μιχάλη Κουτσόφτα 22 χρ. επίσης από το Παλιομέτοχο.

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ τους επιστολές απ’ τα κελιά των μελλοθανάτων και οι μαρτυρίες όλων όσοι έζησαν από κοντά εκείνες τις ύστατες στιγμές μέσα στις φυλακές, των τεσσάρων δικηγόρων τους, των συγκρατουμένων τους, δημοσιεύτηκαν στον 5ο & 6ο τόμο του έργου του Χρ. Ανδρέου «Πεθαίνοντας για την Ελευθερία» και στο βιβλίο του αείμνηστου ιερέα των φυλακών Παπάντωνη Ερωτοκρίτου «Πώς έζησα το δράμα των Απαγχονισθέντων», όπου βεβαιώνεται ότι:
Ε Κ Ε Ι Ν Ε Σ οι στιγμές της υπέρτατης θυσίας - του απαγχονισμού - για της πατρίδος την ελευθερία, υπήρξαν μια ύψιστου μεγαλείου εθνική και θρησκευτική ιεροτελεστία, διά της οποίας συντελέστηκε η κατάταξη των τριών, στον θρόνο των πανευφήμων και τρισενδόξων αρχαγγέλων της λευτεριάς:
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις τελευταίες εκείνες στιγμές που ακούγονταν τα θούρια και άλλα πατριωτικά και θρησκευτικά άσματα των πολιτικών κρατουμένων και καταδίκων στις φυλακές όταν έφτασε η ώρα που οδηγούσαν τους τρεις αγωνιστές στην Αγχόνη. Ήταν μια εθνική και ταυτόχρονα θρησκευτική μυσταγωγία», είπαν οι δικηγόροι τους, Τίτος Φάνος και Ρένος Λυσιώτης.
«Πήγαμε να τους δώσουμε θάρρος, αλλά πήραμε εμείς θάρρος απ’ αυτούς. Ήταν γαλήνιοι και φορούσαν τον σταυρό τους. Είπαν ότι συγχωρούν και τον Χάρντινγκ», δήλωσαν οι άλλοι δυο δικηγόροι τους, Γλαύκος Κληρίδης και Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης.
Κ Α Ι Ο ΠΑΠΑΝΤΩΝΗΣ, φρουρούμενος σε πλαϊνό κελί:
«Στις 12 τα μεσάνυκτα ψάλλουν το “Τη Υπερμάχω”. Στην μία παρά τέταρτον ακριβώς ακούω βιαστικά τα βήματα των δημίων. Ακούω τον Παναγίδη να φωνάζη με όλην του την δύναμιν: “Ήρτασιμ’ παιδιά”, και αρχίζουν τον Εθνικόν Ύμνον […] Επαναλαμβάνεται ο Εθνικός Ύμνος σαν από πνιγμένες φωνές, διότι μπαίνουν στο μέρος της αγχόνης, ακούω μια δυνατή φωνή, “γεια σας παιδιά, ζήτω η Ελευθερία”, και μετά δεν διακρίνω άλλο, γιατί θα τους είχαν καλύψη την κεφαλή με το μαύρο ρούχο για να τους βάλουν το σχοινί της αγχόνης στον λαιμό. Σε δυο τρία λεπτά ένας κρότος δυνατός ακούεται στο πέσιμο του πατώματος της αγχόνης και στην φαντασία μου βλέπω αιωρούμενα τα σώματα των τριών μαρτύρων στην αγχόνη»...
Ε Ι Χ Ε ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ο Απαγχονισμός των Μιχαλάκη Καραολή 23 και Ανδρέα Δημητρίου 22χρ., την Πέμπτη 10 Μαΐου 1956. Και των Ανδρέα Ζάκου 25χρ, Χαρίλαου Μιχαήλ 21χρ. και Ιάκωβου Πατάτσου 22χρ., την Πέμπτη 9 Αυγούστου 1956. Τους ακολούθησε 9ος και τελευταίος της Αγχόνης ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης 19χρ., Πέμπτη 14 Μαρτίου 1957. Άπαντες στα Φυλακισμένα Μνήματα. Μαζί θαμμένοι με τους ήρωες συναγωνιστές τους, Μάρκο Δράκο 25χρ., Γρηγόρη Αυξεντίου 29χρ., Στυλιανό Λένα 25χρ. και Κυριάκο Μάτση 32χρ. που θυσιάστηκαν στα πεδία μάχης του ανταρτικού αγώνα της ΕΟΚΑ.

Για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών μετά την απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου

Αποτέλεσμα εικόνας για τασιοπουλοσ βιβλια διδασκαλία των θρησκεια

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Σε σχέση με τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου έκρινε, κατά πλειοψηφία, -σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση- ότι πρέπει να επιδιώκεται η ανάπτυξη της Ορθόδοξης Χριστιανικής συνείδησης και ότι το μάθημα αυτό απευθύνεται αποκλειστικά στους Ορθόδοξους Χριστιανούς μαθητές.

Για τη διδασκαλία του μαθήματος εξαρχής υπήρχαν δύο εκδοχές.

Στην πρώτη, η ανάγκη όλοι οι μαθητές, να κατανοήσουν τα διάφορα θρησκεύματα και κυρίως την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη. Είναι αυτό που επιδίωξε η πλέον ουδετερόθρησκη χώρα η Γαλλία και πρότεινε, μετά από κάλεσμα του Ζακ Λανγκ, ο Ρεζιζ Ντεμπρέ, σύντροφος του Τσε Γκεβάρα. Απογοητευμένη η Γαλλική πολιτεία από το γεγονός ότι οι Γάλλοι μαθητές αγνοούσαν ακόμη και την ιστορία της Παναγίας των Παρισίων και κατ' επέκταση του Βίκτωρος Ουγκώ αποφάσισε να εισαγάγει τα θρησκευτικά στο σχολείο στη προσπάθεια πολιτιστικού εγγραματισμού των μαθητών.

Στη δεύτερη εκδοχή, το μάθημα διδάσκεται ως ομολογιακό-κατηχητικό μόνο για μαθητές της ίδιας ομολογίας πίστεως.
Τώρα, πώς γίνεται από τη μια να αφαιρεθεί η ιθαγένεια και το θρήσκευμα και από την άλλη να διαχωρίζεις τους μαθητές σε θρησκευτικές σέχτες πρέπει να το απαντήσει η ελληνική πολιτεία!

ΥΓ1. Αν ζούσα στην Κωνσταντινούπολη θα απαιτούσα να γνωρίζω στοιχεία του Ισλάμ για να μπορώ να επικοινωνήσω καλύτερα με τους συμπολίτες μου μουσουλμάνους. Φυσικά αυτό θα ήθελα να το διδαχθώ από επιστήμονα εκπαιδευτικό και όχι από κάποιο φανατικό ιερωμένο μουλά.

ΥΓ2. Να είστε σίγουροι ότι η απόφαση του Σ.Ε. θα οδηγήσει στην απαξίωση και την τελική κατάργηση του μαθήματος.

ΥΓ3 Οι απόψεις μου έχουν καταγραφεί στο εικονιζόμενο βιβλίο εδώ και χρόνια. Κάποιοι αγωνιούσαμε για την προστασία της διδασκαλίας του μαθήματος κατανοώντας τις αλλαγές των καιρών και τις σύγχρονους διδακτικούς - επιστημονικούς προσανατολισμούς.

Η τέχνη του οικοδομείν

Πριν από χρόνια, νεαρός διάκονος βρέθηκα στη πόλη της Θεσσαλονίκης, με επιθυμία μεγάλη να περπατήσω τους δρόμους της και να προσκυνήσω τις εκκλησιές της. Διάβαινα σε κεντρικές οδούς και σε στενάκια άγνωστα, προσπαθώντας να ανακαλύψω που βρίσκονται όλοι εκείνοι οι ναοί που είχα διαβάσει στα βιβλία, ο Άγιος Δημήτριος, η Ροτόντα του Αϊ Γιώργη, ο Άγιος Νικόλαος ο Ορφανός, ο Όσιος Δαυΐδ…
Περπατώντας έφτασα και στο Ναό της Αγίας Σοφίας. Βρισκόμενος στο απέναντι πεζοδρόμιο έγινα μάρτυρας ενός περιστατικού που μου προκάλεσε θλίψη. Δύο νέα παιδιά μάλωναν βρίζοντας ο ένας τον άλλον με ένταση και θυμό. Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβει κανείς από κινήσεις και λόγια, πως βρίσκονταν υπό την επήρεια ουσιών. Συνέχισα να περπατώ, επιταχύνοντας άθελά μου το βήμα (από αμηχανία, ανημποριά, φόβο, ποιος ξέρει). Όμως ο ένας από τους δύο πλαγίως με εντόπισε. Είδε τη μαύρη φιγούρα που περνούσε λίγα μέτρα μακριά του. Χωρίς να απευθυνθεί σε μένα γύρισε προς το συνομιλητή του λέγοντας με έναν άλλο τόνο και μια άλλη φωνή: «Άντε ρε, με κάνεις και βρίζω έξω από την εκκλησία».
Οι λίγες αυτές νηφάλιες λέξεις που βγήκαν από το στόμα εκείνου του ταλαίπωρου παιδιού, μου φάνηκαν αποκαλυπτικές. Ομολογούσαν κάτι καίριο, κάτι ουσιαστικό. Όχι, δεν ήταν η δική μου βιαστική παρουσία που τον έλεγξε, που τον έκανε να αναζητήσει τον αληθινό του εαυτό, αλλά ήταν οι παραστάσεις της πόλης του, οι όψεις των Ναών, οι μορφές των Αγίων, τα χρώματα και τα σχήματα των Εικόνων, με τα οποία ως Θεσσαλονικιός είχε συναντηθεί και διαλεχθεί μαζί τους. Και παρότι οι προσωπικές του επιλογές τον είχαν οδηγήσει σε ένα βίο αβίωτο, υπήρχαν εντός του όλες αυτές οι δυνάμεις που καθιστούσαν πιθανή την μετάνοια.
Γιατί είναι αλήθεια πως στην παράδοσή μας, μέσα στα όρια του δικού μας πολιτισμού, οι Ναοί φτιάχνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να ομιλούν ή ακριβέστερα να θεολογούν.
Βλέπεις έναν απλό τοίχο μιας εκκλησιάς να αποτελείται από ένα πλήθος λίθων, μοναδικών στο σχήμα, την υφή, τους χρωματισμούς, οι οποίοι χτίζονται και αρμολογούνται για να δώσουν μια σταθερή και συμπαγή επιφάνεια, και κατανοείς τι σημαίνει κοινωνία προσώπων.

Το άγος της Εθνικής Πινακοθήκης, Ή, λέγε με Picasso!



Του Μάνου Στεφανίδη


(Εγώ μια πλάκα ήθελα να κάνω αλλά ... προκλήθηκα. Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί)


Έγραψα:"Η Εθνική Πινακοθήκη ετοιμάζεται στο φουλ για τους εορτασμούς του 2021. Ως γνωστόν θα τιμήσει το έθνος τα 200 χρόνια της Μαρίνας Λαμπράκη Πλάκα. Χιλιόχρονη!"

Και με κατηγόρησαν για χολή και όξος.

ΥΓ. Αν σας ενοχλεί το αντιαισθητικό, ή όπως μού γράφετε το κακό χιούμορ μου, ας το σοβαρέψω. Προσωπικά έχω μάθει και να εκτίθεμαι και να αναλαμβάνω το κόστος των καταγγελιών μου. Η κ. Λαμπράκη παραμένει τριάντα χρόνια και βάλε διευθύντρια της ΕΠΜΑΣ και παρότι είναι περασμένα ογδόντα, κατέχει δημόσια θέση. Αν δεν είναι παράνομο, είναι άκρως προκλητικό. Και παρότι δεν εκλέχθηκε ποτέ μέσα από ανοιχτή διαδικασία, προκήρυξη θέσης κλπ αλλά διορίστηκε απευθείας από την τότε υπουργό πολιτισμού Άννα Ψαρούδα Μπενάκη. Έκτοτε την στήριξε ο Βενιζέλος, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ. Δημόσιες σχέσεις και μικροπολιτική κατά το ειωθός. Με τεράστια, προσωπική ευθύνη για την κλοπή των Picasso, Mondrian.

Ιδού ο δρόμος προς την Ελευθερία


Η απόγνωση που μου προκάλεσε η νέα κατάσταση όπου τώρα έχουμε ΕΚύπριους να καταδίδουν στις κατοχικές δυνάμεις ένα έφηβο αγωνιστή και να "νίπτουν τας χείρας" για "ξεπλύνουν την ντροπή τους" από την συμβολική του καταδρομική πράξη υποστολής της κατοχικής σημαίας με έφερε - απροσδόκητα - σε μια κατάσταση αηδίας που ομολογώ, μόνο τα λόγια του Κολοκοτρώνη με συγκράτησαν να μην μετατραπεί σε απελπισία. Ναι, υπάρχει δρόμος, και ο δρόμος είναι αυτό που είπε ο αρχηγός: "Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους".

Ακόμα δεν έχει φτάσει η ώρα να υλοποιηθεί η προσταγή. Αλλά πλησιάζει. Η ρατσιστική διζωνική "λύση" τύπου Απάρταϊντ που μηχανεύονται να μας επιβάλουν θα μας οδηγήσει σε πόλεμο. Και στον πόλεμο, κάποιες από τις απελευθερωτικές δυνάμεις είτε θα εύρουν το θάρρος, είτε θα αναγκαστούν να υλοποιήσουν την προσταγή του Κολοκοτρώνη. Γιατί ένας λαός που επέτρεψε τον εαυτό του να μολυνθεί σε βάθος και πλάτος από προδοτικά μυαλά δεν πρόκειται να απελευθερωθεί - δεν πρόκειται καν να επιβιώσει! - αν δεν εξαγνιστεί από τους προσκυνημένους.

Η επίγνωση όλων αυτών είναι φοβερή. Η επίγνωση της αναγκαιότητας φόνων και εκτελέσεων... είναι δηλητήριο. Ευτυχώς, ευτυχώς, ευτυχώς.. βρέθηκε ένας "Τούρκος" να μας σώσει από το δηλητήριο. Ο οποίος και φανέρωσε ξανά ότι προς το παρόν υπάρχει και άλλος δρόμος. Στο άρθρο του πιο κάτω, απευθύνεται προς τους Τούρκους κατακτητές, τους έποικους, και στους ΤΚύπριους που ταυτίστηκαν με την κατοχή: ζωγραφίζει τις πράξεις και νοοτροπίες τους και τεκμηριώνει το ότι δεν αποτελούν τίποτ' άλλο παρά ένα δρόμο προς την κόλαση. Μα ταυτόχρονα ανοίγει πιο διάπλατα και το νέο δρόμο που μέχρι τώρα παραμένει στενός, ανηφορικός και δύσκολος: αυτόν της αντικατοχικής συνεργασίας ΤΚυπρίων και ΕΚυπρίων. Εδώ που φτάσαμε, μόνο οι αντιστασιακοί ΤΚύπριοι μας καταλαβαίνουν.

Φίλε Σενέρ σου είμαι ευγνώμων. Σήμερα με το άρθρο σου με γλύτωσες από τη διάπραξη φόνων. Και έσωσες τις ζωές των νενέκων και ναιναίκων που γλύφουν τον κατακτητή. Προς το παρόν.

Πέτρος Ευδόκαςpetros@cyprus-org.net


■ Στρώνετε δρόμο για την κόλαση;
του Σενέρ Λεβέντ
Ένας Ελληνοκύπριος νέος, 16 χρόνων, έκλεψε μιαν σημαία από το τουρκικό σχολείο κατά τη διάρκεια τελετής στην εκκλησία που άνοιξε για λειτουργία μετά από 45 χρόνια στην Λύση. Τουρκική σημαία! Και μια φωτογραφία του Ντενκτάς. Τη σημαία το καταλαβαίνω, τη φωτογραφία του Ντενκτάς δεν το καταλαβαίνω. Τι θα κάνει τη φωτογραφία του Ντενκτάς; Τη θεωρεί μεγάλης αξίας; Τέλος πάντων. Μήπως είναι πολύ σημαντικά τέτοια πράγματα; Κατά τη γνώμη μου, δεν έχουν απολύτως καμία σημασία. Αν ήμουν αρμόδιος, θα καλούσα αυτό το παιδί στον βορρά και θα μιλούσα μαζί του. «Γιατί το έκανες», θα τον ρωτούσα. Θα προσπαθούσα να ικανοποιήσω την περιέργειά μου. Και ύστερα θα του έλεγα: «Αν ήθελες σημαία και την φωτογραφία του Ντενκτάς, γιατί δεν μας το είπες; Δεν θα σου δίναμε;» Ύστερα θα έπαιρνα μιαν σημαία και μιαν φωτογραφία του Ντενκτάς και θα του τη χάριζα. Τι θα χάναμε απ’ αυτό; Θα αμαυρωνόταν η τιμή μας; Θα πληττόταν η αξιοπρέπειά μας; Θα θιγόταν η περηφάνια μας; Αν ένας Ελληνοκύπριος φίλος σας ζητήσει να του δώσετε μια σημαία, δεν θα του δώσετε; Ο γιος του Νίκου Σαμψών φυλάει τόσα χρόνια την τουρκική σημαία που έκλεψε ο πατέρας του το 1963 από ένα τουρκικό σπίτι στην Ομορφίτα. Ο πατέρας του ποζάρει με περηφάνια κρατώντας αυτήν τη σημαία μπροστά σε οικογένειες Τουρκοκυπρίων. Με τη σημαία στο ένα χέρι και το όπλο στο άλλο. Ο Σωτήρης Σαμψώνθέλει να μου δώσει αυτήν τη σημαία την οποία φυλάει χρόνια. Και εγώ θα τη δώσω στον ιδιοκτήτη της. Το υποσχέθηκα. Ιδού, αυτό είναι χέρι ειρήνης.