«Γουρούνι» για «σφαγή» - Κούρδισσα μαχητής όμηρος Σύρων τζιχαντιστών που μάχονται για την Τουρκία

Έκκληση της γυναικείας Μονάδας Άμυνας (YPJ) προς διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις και τις γυναίκες της Δύσης να βοηθήσουν για την απελευθέρωσή της.

Κατερίνα Πρίφτη

Έκκληση σε ανθρωπιστικές οργανώσεις αλλά και στις γυναίκες της Δύσης κάνει η Γενική Διοίκηση του της γυναικείας μονάδας Δυνάμεων Άμυνας (YPJ) των κούρδων μαχητών στη ΒΑ Συρία καθώς μια από τις συντρόφους τους έχει πέσει στα χέρια της τουρκικής εμπροσθοφυλακής που χαρακτηρίζονται- και όχι μόνο από τους Κούρδους- ως Σύροι τζιχαντιστές. 

Η ομηρία της νεαρής Κούρδισσας Τσισέκ επιβεβαιώνεται και από το βίντεο που ανέβασαν αυτές οι ένοπλες ομάδες που συνεργάζονται με την Τουρκία στην εισβολή σε περιοχές της αυτο-ανακηρυσσόμενης αυτόνομης Κουρδικής Ροζάβα φέρονται να έχουν διαπράξει και τις εν ψυχρώ εκτελέσεις πολιτών και άοπλων μαχητών τις πρώτες ημέρες της εισβολής.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για την ταυτότητα αυτών των ανταρτών ήταν το σχετικό ρεπορτάζ της Deutsche Welle. 

Στο βίντεο που έχει αναρτηθεί στη σελίδα που διατηρεί στο Facebook  το ειδησεογραφικό πρακτορείο με ειδήσεις από τη Μέση Ανατολή, Rudaw  οι ένοπλοι φαίνεται να έχουν αιχμαλωτίσει τη γυναίκα η οποία μοιάζει να έχει τραυματιστεί και να είναι σε κατάσταση σοκ και να την μεταφέρουν σε άγνωστη τοποθεσία ενώ γελάνε με το «λάφυρο» τους. Μάλιστα ακούγονται να την χαρακτηρίζουν «γουρούνι» και να δηλώνουν πως την πάνε για «σφαγή». 

Εθνική επέτειος και υπουργοί Παιδείας - Η κρυμμένη ιδεολογική διάσταση

Βασίλης Ασημακόπουλος

Η υπουργός Παιδείας στη δήλωσή της για την 28η Οκτωβρίου, έκανε χονδροειδές λάθος για την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό, όμως, είναι πταίσμα. Η εθνική επέτειος της έδωσε την ευκαιρία να μεταφέρει το μήνυμα στο σήμερα με την μορφή μιας ανιστόρητης αντι-λαϊκιστικής έγκλησης, αποφεύγοντας να αναφέρει δύο λέξεις που έχουν κωδικοποιήσει τη συγκεκριμένη ιστορική συνθήκη, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ευρύτερα. Παρέλειψε τον χαρακτηρισμό της συστημικής απειλής «των δυνάμεων του μίσους και της βίας», δηλαδή τον φασισμό, και τον ορισμό της υπεράσπισης της ελευθερίας, δηλαδή την αντίσταση.

Ειδικότερα η αντιστασιακή πρακτική, αν και δεν αποδίδεται με τον συγκεκριμένο όρο, παρατηρείται ορθά ως «επαναλαμβανόμενο μοτίβο στη μακραίωνη ιστορία μας», αποδιδόμενη όμως σε μια «έμφυτη τάση», σε μια αμετάβλητη μυστηριακή ουσία. Δεν αποδίδεται ως ιδιαίτερος πολιτικο-πολιτισμικός τρόπος του ατομικού-συλλογικού μας βίου ιστορικά διαμορφωμένος στην εξέλιξή του επί συγκεκριμένων υλικών και πνευματικών όρων.

Υπουργοί Παιδείας της προηγούμενης κυβέρνησης σε μηνύματά τους για την 25η Μαρτίου είχαν θεωρήσει το ελληνικό έθνος ως νεωτερικό δημιούργημα του ανεξάρτητου κράτους. Αρνούνταν την ιστορική συνέχεια του με διαφορετικές μορφές, θεωρώντας ότι η προνεωτερική μορφή με όρους δυτικογενούς ιστορικής κοινωνιολογίας είναι κατ’ ανάγκη και προεθνική κατάσταση. Αναπαρήγαγαν το δυτικό τύπο εθνογέννεσης, σύμφωνα με μία εκδοχή της μοντερνιστικής θεωρίας του εθνικού φαινομένου.

Αυτή την εκδοχή εισήγαγε στην ελληνική διανοητική και όχι μόνο πραγματικότητα από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μετά η οργανική διανόηση της καλούμενης ανανεωτικής ριζοσπαστικής Αριστεράς, της οποίας και οι τρεις διατελέσαντες υπουργοί Παιδείας στις κυβερνήσεις Τσίπρα αποτελούν εξέχοντα στελέχη της. Το ελληνικό, όμως, έθνος, όπως και άλλα έθνη, είναι προϊόν κατά βάση της ιστορίας και όχι της οικονομίας.

Από τον Ετσεβίτ στον Ερντογάν - Ο "Αττίλας" έχει ένα πρόσωπο Γιώργος Λυκοκάπης Γιώργος Λυκοκάπης

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αναμφισβήτητα, αποτελεί ένα πολιτικό φαινόμενο στην σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας. Όπως και άλλες πολιτικές προσωπικότητες της γείτονος, υπήρξε μία αντιφατική πολιτική προσωπικότητα. Είχε υποστεί πολλές διώξεις για την πολιτική του δράση, με αποκορύφωμα την προφυλάκισή του το 1999 για «υποκίνηση θρησκευτικού μίσους». Ως εκλεγμένος πρωθυπουργός ύψωσε τη σημαία του μετριοπαθούς και εκσυγχρονιστικού πολιτικού Ισλάμ.

Όπως είδαμε στην πορεία, δεν μιμήθηκε απλώς τις πρακτικές των κεμαλιστών προκατόχων του. Τις τελειοποίησε σε τέτοιο βαθμό, ώστε να γεμίσει τις τουρκικές φυλακές με χιλιάδες πολιτικούς του αντιπάλους, αποκτώντας υπερεξουσίες "σουλτάνου". Σύμφωνα με τον Φετουλέχ Γκιουλέν, τον μεγάλο του εχθρό, ο Ερντογάν έχει εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς χειρότερο από την χούντα του Κενάν Εβρέν.

Βέβαια, η παντοδυναμία του αμφισβητήθηκε στο εσωτερικό της Τουρκίας. Η θριαμβευτική εκλογή του Εκρέμ Ιμάμογλου στην δημαρχία της Κωνσταντινούπολης, υπήρξε ένα προσωπικό ράπισμα για τον Ερντογάν. Μία σειρά κορυφαίων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος AKP, όπως ο Αμπντουλάχ Γκιούλ, ο Αλί Μπαμπατζάν και ο Αχμέτ Νταβούντογλου έχουν στραφεί ανοιχτά εναντίον του.

Όσο όμως απεχθές και αν είναι το καθεστώς του, ο Ερντογάν απέδειξε ότι είναι ένας επιδέξιος περιφερειακός παίκτης, που διαπραγματεύεται επί ίσοις όροις με την Ρωσία και τις ΗΠΑ. Είδαμε πως Μόσχα και Ουάσιγκτον, τον έβγαλαν από την δύσκολη θέση στην Συρία. Είναι αλήθεια πως ο Τούρκος πρόεδρος δεν επέτυχε απόλυτα τους νεοοθωμανικούς στόχους του. Όμως μπορεί να παρουσιάσει την απομάκρυνση του YPG από τα τουρκοσυριακά σύνορα ως νίκη, έναντι της κριτικής που του ασκεί η αντιπολίτευση. Στην πραγματικότητα, οι πολιτικές μετοχές του έχουν εκτοξευτεί, λόγω της εισβολής στη Συρία.

Τα "γεράκια" της τουρκικής αντιπολίτευσης

Βίντεο σχετικά με την χρήση τουρκικών χημικών όπλων στην Συρία…

Κείμενο του ιστολογίου 23/10/2019

Η Τουρκία αρνείται την χρήση χημικών όπλων κατά την εισβολή της στην Συρία…

Αλλά για δείτε το βίντεο (με αγγλικούς υπότιτλους) των ¨Τhe Times¨ και κρίνετε μόνοι σας…

Video Player

00:21

01:33

Γιλμάζ Γκιουνέι εκείνος ο αληταράς, το κουρδόσπερμα, ο βρωμοανατολίτης ο Κομμουνιστής

Γεννημένος το 1937 σε ένα χωριό των Αδάνων, γόνος μιας Κούρδικης φτωχής εργατικής οικογένειας, ο Γιλμάζ από μικρός είχε έφεση στα μαθήματα και κυρίως στις ξένες γλώσσες και τα Αγγλικά. Περίεργο πράγμα για την ηλικία του και την καταγωγή του καθώς δούλευε από πολύ μικρός για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της ζωής.

Προσπαθεί να σπουδάσει οικονομικά πρώτα στο πανεπιστήμιο της Άγκυρας και μετά στην Κωνσταντινούπολη και στα 21 του χρόνια ασχολείται ενεργά με τη σκηνοθεσία. Στα τέλη της δεκαετίας του 50 δικάζεται και φυλακίζεται για 18 μήνες στο Ικόνιο επειδή έκδωσε ένα κομμουνιστικό διήγημα. Από κει και πέρα αρχίζουν οι φυλακίσεις και οι εξορίες που θα τον ακολουθήσουν έως και το τέλος της ζωής του.

Ο Γκιουνέι υπήρξε το πιο διάσημο όνομα που αναδύθηκε από τον Τούρκικο κινηματογράφο σαν ηθοποιός και σαν σκηνοθέτης, το σκληρό πρόσωπο του του χαρίζει το ψευδώνυμο άσχημος βασιλιάς και η επιλογή του να απευθύνεται στον λαό και τα προβλήματά του τον κάνει μια από τις πιο λαοφιλής φιγούρες στην Τουρκία, φτάνοντας σε σημείο να συμμετέχει σε 20 ταινίες τον χρόνο. Αρχίζει να σκηνοθετεί τις δικιές του ταινίες το 1965.

Ο αυτοδιασυρμός του κ. Κοτζιά

23 Οκτωβρίου 2019 10:07

Του Αλέξανδρου Ασωνίτη*

Προκαλεί οπωσδήποτε οίκτο και θλίψη, ο αυτοδιασυρμός του τ. ΥΠΕΞ. Η κυπριακή εφημερίδα Φιλελεύθερος έδωσε βήμα στον ξεχασμένο κ. Κοτζιά τον οποίο, σε πείσμα των γεγονότων, σοβαροί Kύπριοι αναλυτές θεωρούν ότι βοήθησε (φαινομενικώς, ναι) και δεν υπέσκαψε το Κυπριακό που, όπως έχω ξαναγράψει, είχε θέσει ως τρίτο κατά σειρά στόχο του μέτα το ξεπούλημα του Μακεδονικού και των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στην Νότια Αλβανία (Βόρεια Ήπειρο).

Ας δούμε, λοιπόν, πως έκλεισε την συνέντευξή του ο τέως ΥΠΕΞ που στα εθνικά θέματα ανεδείχθη στον αξιότερο διάδοχο της καταστροφικής πολιτικής των Καραμανλή, Αβέρωφ,  Μητσοτάκη αλλά κι αυτών των χουντικών ακόμα, δυστυχώς.

Είπε ο κ Κοτζιάς:

• ·  Είναι φανερή, λοιπόν, η ανάγκη, πρώτον, να κινητοποιηθεί η ελληνική κοινή γνώμη.
•    Να εξέλθει, δεύτερον, η αριστερά από τον ύπνο της για την εξωτερική πολιτική
• ·  Τρίτον, να υπερασπιστεί πριν από όλα η Ελλάδα τα δικαιώματα του Ελληνισμού ως σύνολο.

•    Τέταρτον, να πάρει (σημ: η κυβέρνηση) πρακτικά μέτρα αμυντικής και διπλωματικής αποτροπής μιας δεύτερης μετά το 1974 κατοχής της Κύπρου, αυτή τη φορά ως προς την Αιγιαλίτιδα, δηλαδή την Κυριαρχία στη θάλασσα, καθώς και την ΑΟΖ.

Αυτά λέει ανενδοίαστα  ο κ Κοτζιάς, λες και δεν  είναι:

Εντολή “σκοτώστε το”: Έξω φρενών οι Τούρκοι για το ψήφισμα αναγνώρισης της Γενοκτονίας

Με επείγουσα εντολή της Άγκυρας, στο πιο υψηλό επίπεδο, η τουρκική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον ξεκίνησε εκστρατεία κινητοποίησης εναντίον του ψηφίσματος 296 της αμερικανικής Βουλής, που αναγνωρίζει την Αρμενική Γενοτονία. 

Η εντολή είναι ξεκάθαρη: 

Σκοτώστε το ψήφισμα που αναγνωρίζει την Τουρκική Γενοκτονία.

 Οι τουρκικές οργανώσεις άρχισαν να αποστέλλουν επιστολές στα μέλη τους, από τα οποία ζητούν άμεση κινητοποίηση χαρακτηρίζοντας το ψήφισμα “νομοθεσία του μίσους”. 

Την επόμενη εβδομάδα, οι Δημοκρατικοί στη Βουλή των Αντιπροσώπων θα μπορούσαν να επικυρώσουν ένα ψήφισμα που θα αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Αρμενίων, μετακινώντας το από την αρμόδια επιτροπή στην Ολομέλεια, όπου είναι πιθανό να υιοθετηθεί. Η Επιτροπή Κανονισμών του Σώματος πρόκειται να ανακοινώσει ότι σκέφτεται να υιοθετήσει το ψήφισμα την επόμενη εβδομάδα. Αυτή είναι η τελική επίσημη διαδικασία πριν οδηγηθεί σε ψηφοφορία. 

Η ιστοσελίδα μας εξασφάλισε το μήνυμα-εντολή της τουρκικής πρεσβείας προς τους Τουρκοαμερικανούς, το οποίο δημοσιεύουμε ολόκληρο, προς γνώση κυρίως των ομογενών αναγνωστών μας, τους οποίους καλούμε να αντιδράσουν και να υποστηρίξουν όλους τους βουλευτές που συν-υπόγραψαν το ψήφισμα υπέρ της αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας. Το μήνυμα-εντολή ακολουθεί: 

• Προτρέψτε το Κογκρέσο να αντιταχθεί στο ψήφισμα 296 της Αμερικανικής Βουλής Νομοθεσία για ποινική καταδίκη σε άτομα της τουρκικής κληρονομιάς

• Γράψτε μια επιστολή στον βουλευτή σας. Στις 8 Απριλίου 2019 ο βουλευτής ΆΝταμ Σίφ βοήθησε εθνικιστικά στοιχεία της αρμενικής-αμερικανικής κοινότητας, εισάγοντας το ψήφισμα της Βουλής 296 το οποίο νομοθετεί την ποινική καταδίκη του εγκλήματος της Γενοκτονίας εναντίον της Τουρκίας και των Αμερικανών τουρκικής κληρονομιάς για γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πριν από περισσότερα από εκατό χρόνια.

• Το ψήφισμα 296 είναι το πρώτο βήμα σε μια μαζική ταξική δράση για αποκατάσταση αρχαίων διεκδικήσεων και αποκαταστάσεων γης, όχι μόνο εναντίον της Τουρκίας αλλά και Τούρκων πολιτών.

• Επί του παρόντος, το ψήφισμα έχει έχει 113 συν-υποστηρικτές στη Βουλή των Αντιπροσώπων, περισσότεροι από τους οποίους προέρχονται από την Καλιφόρνια, τη Νέα Υόρκη, το Νιου Τζέρσεϋ και τη Μασαχουσέτη, όπου ένα επιθετικό αρμενικό λόμπυ ασκεί την ορθόδοξη άποψη της ιστορίας.

Ένα νομοσχέδιο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του law shopping - Βασίλης Ασημακόπουλος

 

Το θέμα της ανάπτυξης είναι το κεντρικό ζήτημα της χώρας, νοουμένης ως ενιαίου συστήματος οικονομίας, θεσμών, παραγωγικών δυνάμεων-παραγωγικών σχέσεων, κράτους, αγοράς, εργαζομένων, κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Τα τελευταία 30 χρόνια, άρχισε να επιταχύνεται η θεσμοποίηση της παγκοσμιοποίησης, της υπερ-ιμπεριαλιστικής διαδικασίας, ως αποτέλεσμα της ήδη κυρίαρχης τάσης της διεθνοποίησης του καπιταλισμού. Είναι μια διαδικασία που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 το αργότερο και εντάθηκε με τις διεθνοπολιτικές ανατροπές του 1989-1990. Το τί, πώς και για ποιόν παράγεται, καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις απελευθερωμένες αγορές κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών, υπηρεσιών και λιγότερο από την εσωτερική ζήτηση.

Στη σύγχρονη αυτή φάση του καπιταλισμού της εποχής μας, η Ελλάδα εισερχόταν με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, ως αποτέλεσμα του εγχώριου, αλλά και του διεθνοπολιτικού συσχετισμού στην κοινή τους συνισταμένη.

Ήταν η πιο αναπτυγμένη οικονομία για την περιοχή των Βαλκανίων, ενταγμένη στις περιφερειακές ολοκληρώσεις που είχαν βγει νικήτριες στον Ψυχρό Πόλεμο, έχοντας θεραπεύσει τα ιστορικά της ελλείμματα στο ζήτημα της δημοκρατίας, κάνοντας άλματα υπέρβασης της υπανάπτυξής της στο επίπεδο του κοινωνικού κράτους με όλα του τα υποσυστήματα και έχοντας αυξήσει έναν σχετικά βαθμό αυτονομίας της στις διεθνείς σχέσεις.

Ταυτόχρονα όμως ο πληθυσμός της είχε υποστεί διπλή συρρίκνωση σε δύο επίπεδα. Αποδιάρθρωση των εθνικών κοινοτήτων-μειονοτήτων εκτός συνόρων και τάση δημογραφικής γήρανσης του εγχώριου πληθυσμού. Επίσης έλαβε χώρα μια χωροταξική ανωμαλία τριτοκοσμικού τύπου με βαθμό υπερσυγκέντρωσης πρωτοφανή για ευρωπαϊκή χώρα στο αθηναϊκό λεκανοπέδιο.

Στα εθνικά, έμεινε ανοιχτή η πληγή του Κυπριακού και η αμφισβήτηση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας δημιουργώντας μια υποχρέωση διάθεσης σημαντικού μέρους του εγχώριου προϋπολογισμού για διατήρηση αμυντικής ικανότητας. Αρνητικές διαφαινόμενες τάσεις στα δημόσια οικονομικά, οι διεθνώς επιβαλλόμενοι νέοι όροι διαχείρισης των οποίων, διαμόρφωναν προοπτικά συνθήκες ωρολογιακής βόμβας.

Άιντε βρε μεμέτη, ψευτοπαλλικάρι...

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

«Άιντε βρε μεμέτη, ψευτοπαλλικάρι,
άιντε βρε μεμέτη και πού θα μου πας.
Με τις ξένες πλάτες κάνεις το λιοντάρι,
με τις ξένες πλάτες ύπουλα χτυπάς»

Κ. ΒΙΡΒΟΣ

Τελικά, δεν ήρθε ο Μόσκοβος. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έδωσε με τη σειρά του τα πάντα στον Ταγίπ Ερντογάν και οι κουρδικές δυνάμεις –που «εξαιτίας» τους οι τζιχαντιστές δεν έφθασαν μέχρι το Μανχάταν– έχουν νέα διορία 150 ωρών να αποχωρήσουν από τις περιοχές τους. Η συμπαιγνία ΗΠΑ – Ρωσίας – Τουρκίας ολοκληρώθηκε και μια νέα τριάδα χαράζει νέα σύνορα στην αιματοβαμμένη Μέση Ανατολή. Σαν κακή απομίμηση της «Διάσκεψης της Γιάλτας» οι τρανοί ηγέτες της περιοχής έδωσαν τα χέρια στο Σότσι και μετά από έξι ώρες βρήκαν τη λύση για τη Συρία, τουλάχιστον για τη βόρεια.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Οι νικητές του πολέμου έκοψαν κι έραψαν κι έχρισαν «διεκπεραιωτή» τον φασίστα που διοικεί το τουρκικό καθεστώς. Μες στην αναπουμπούλα της αβεβαιότητας, οι δύο υπερδυνάμεις παρέδωσαν τα κλειδιά της βόρειας Συρίας σε έναν δικτάτορα, φονιά, επιδρομέα, που διατηρεί ως τελικό σκοπό την κουρδική γενοκτονία. Για να γίνει κατανοητό, μέσα σε πέντε μέρες –η «Γιάλτα» διήρκεσε επτά– Πούτιν και Τραμπ παραχώρησαν στην Τουρκία την «συνθήκη εγγυήσεως» για τη «ζώνη ασφαλείας» στη βόρεια Συρία.

Επί της ουσίας, όλα τίθενται υπό την αίρεση ενός καθεστώτος που διατηρεί ακόμα «λευκά κελιά», που φυλακίζει αντικαθεστωτικούς, που κατέχει τη μισή Κύπρο, που δολοφονεί αμάχους. Την ώρα που χειραγωγεί τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό –και διατηρεί λόγο στο Ιντλίμπ– ο Ερντογάν απολαμβάνει το «δικαίωμα» που του δίνει η παγκόσμια ανοχή να μακελέψει τους Κούρδους και τις Κούρδισσες που αντιστάθηκαν τόσα χρόνια στον έτερο ισλαμοφασισμό των τζιχαντιστών.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το δράμα της Συρίας δεν έχει τελειωμό. Και υπό το «εύσχημο» περί αποσχιστικών κινημάτων, προαλείφεται ο… ψυχροπολεμικός διαμελισμός της. Κι όλα αυτά, καθώς οι Ευρωπαίοι ασχολούνται με μια κωμωδία που παίζεται ακόμα στο Λονδίνο και δεν βγάζουν άχνα για την τυραννία που βασανίζει τον κουρδικό και τον συριακό λαό. Καθώς οι ιθαγενείς κάποιας δύσης, πιστεύουν ακόμα πως ο Μόσκοβος θα τους σώσει από τον Μεμέτη που κουνά το δάκτυλο από το σεράι του. Διαφυγή καμιά, γη και ελευθερία, κατά το καβαφικό κουρδικό παράδειγμα: «Κι είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη, για το αψήφιστο της εκλογής. Βλάπτουν κι οι τρεις τους τη Συρία το ίδιο». Biji Rojava.

Βαρβαρότητα! Πάνω από ένα εκατομμύριο οι εκκρεμείς συνταξιοδοτικές υποθέσεις

Από

 Κ. Μ.

 -

23/10/2019

Συνολικά στο φανταστικό ύψος ρεκόρ των 1.058.748 χιλιάδων, που ξεπερνά και την πιο οργιώδη φαντασία, φτάνουν τα διαφόρων ειδών εκκρεμή αιτήματα για συντάξεις και εφάπαξ, σύμφωνα με τον Γιάννη Βρούτση.

Το τραγικό είναι ότι ο Γ. Βρούτσης αυτά τα απίστευτα μεγέθη σε εκκρεμή συνταξιοδοτικά αιτήματα τα ανέφερε χωρίς αιδώ και χωρίς στοιχειώδη, έστω, αυτοκριτική, αποδίδοντας την ευθύνη γι’ αυτές τις απάνθρωπες καταστάσεις σε απόμαχους της δουλειάς απλώς και μόνο στην προηγούμενη κυβέρνηση, λες και οι κυβερνήσεις Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ δεν έχουν βάλει το χέρι τους για αυτήν την κτηνωδία και βαρβαρότητα.

Ακόμα χειρότερα, πολύ φοβόμαστε ότι, παρά τα παχιά σημερινά λόγια και ο υπουργός Εργασίας της επόμενης κυβέρνησης, αν δεν υπάρξει προοδευτική πολιτική ανατροπή, θα μας “αποκαλύψει” ότι το 1 εκατομμύριο εκκρεμείς συνταξιοδοτικές υποθέσεις έγινε ενάμισι!

Αυτός δυστυχώς είναι ο κανόνας ενός νεότευκτου και ιδιόμορφου δικομματισμού, ο οποίος είναι πολύ πιο ευτελής, πολύ πιο παρακμιακός και πολύ πιο κυνικός στον εμπαιγμό και την κοροϊδία από τον προηγούμενο!

«Συγκατάμιξις θείου κάλλους»· Ἁγία Γραφή καί Ἐκκλησιαστική Τέχνη

από

 Τρύφων Τσομπάνης

 

Στὴν Ἑλληνικὴ παράδοση, ἀρχαία καὶ χριστιανική, τὸ κάλλος δὲν εἶναι μία ἔννοια ποὺ χαρακτηρίζει τὴν τέρψη τῶν αἰσθήσεων, ἀλλὰ ἔχει ὀντολογικὸ πε­ριεχόμενο καὶ χαρακτηρίζει τὸν τρόπο μὲ τὸν ὅποιον τὰ πράγματα ἀληθεύουν, δηλαδὴ ὑπάρχουν πραγματικά1. Τὸ κάλλος δὲν θέλει ἁπλὰ νὰ μᾶς ἀρέσει, νὰ μᾶς διδάξει ἢ νὰ μᾶς ὑποβάλει συναισθηματικά, ἀλλὰ θέλει νὰ μᾶς ἀποκαλύ­ψει τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἡ γήινη πραγματικότητα ἐλευθερώνεται ἀπὸ τὸν θά­νατο καὶ τὴ φθορὰ καὶ μετέχει μιᾶς ἄλλης, ἀθάνατης καὶ οὐράνιας πραγματι­κότητας, ἄφθαρτης καὶ χαρισματικῆς, ποὺ εἶναι μετοχὴ στὸ κάλλος τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἁγίων Του. Αὐτὴ ἡ πραγματικότητα μπορεῖ καὶ συνοψίζεται σὲ ἕνα ἔργο ἐκκλησιαστικῆς τέχνης καὶ κυρίως σὲ μιὰ εἰκόνα, ποὺ λειτουργημένη μέ­σα στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ἀποκαταστήσει μιὰ ἀληθινὴ σχέση ἀνάμεσα στὸν πιστὸ καὶ στὸ μυστήριο ποὺ εἰκονίζει2. Ἂς μὴ λησμονοῦμε πὼς στὴ ζωντανὴ πίστη τῆς Ἐκκλησίας, ἡ εἰκόνα εἶναι ἀχώριστη ἀπὸ τὸν ζωντανὸ λόγο τοῦ Θεοῦ τὸν ὁποῖον ἐκφράζει, πέρα ἀπὸ λέξεις, μὲ τὴ γλῶσσα τοῦ κάλλους καὶ τοῦ φωτός3. Κατὰ τὴ διάρκεια μίας ἀκολουθίας τὰ λει­τουργικὰ κείμενα καὶ τὰ ἁγιογραφικὰ ἀναγνώσματα ποὺ ἀκοῦμε, συγκρο­τοῦνται γύρω ἀπὸ τὸ γεγονὸς ποὺ ἑορτάζεται καὶ τὸ σχολιάζουν. Τὸ ἴδιο κάνει καὶ ἡ εἰκόνα, σχολιάζοντας μέσα ἀπὸ σχήματα καὶ χρώματα τὰ δρώμενα καὶ ἑορταζόμενα καὶ ὑπομνηματίζοντας μὲ τὸν δικό της τρόπο τὸ λειτουργικὸ γεγονός4. Κάθε τέχνη εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ λειτουργικὴ τέχνη, γιατὶ προϋποθέτει ἕνα πλαίσιο λατρείας καὶ πίστης γιὰ νὰ ἀναπτυχθεῖ. Πολὺ περισσότερο ἡ εἰκόνα στὴν ὀρθό­δοξη παράδοση εἶναι τέχνη λειτουργική, γιατὶ ἀφ’ ἑνὸς ἡ φύση της βρίσκεται στὴ βάση τῆς λατρείας καὶ ἀφ’ ἕτερου ἡ ἴδια ἡ εἰκόνα ἀποτελεῖ μέρος τῆς λατρείας, ἰσότιμο καὶ ἰσόκυρο μὲ τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα, τὰ ὁποῖα ἑρμηνεύει μὲ τὴ γλῶσσα τοῦ κάλλους. Ἄλλωστε ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι κείμενο πρὸς ἑρμηνεία, ὄχι γλωσσολογικὴ ἀλλὰ βιωματική, ἐμπειρία μετοχῆς στὴ ζωὴ τῶν λόγων τοῦ Κυ­ρίου. Πρέπει τὸ κείμενό της νὰ φωτισθεῖ, νὰ τονιστεῖ καὶ νὰ ἐξαρθεῖ τὸ πνεῦμα τοῦ κειμένου καὶ βέβαια ἕνας τρόπος γιὰ νὰ γίνουν ὅλα αὐτὰ εἶναι ἡ μετοχὴ στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, γιατὶ «φωτισθῆναι δεῖ πρῶτον καὶ εἴτα φωτίσαι…»5.

Οι 422 Μεσσήνιοι πεσόντες στο Αλβανικό Μέτωπο [όλα τα ονόματα]

Ηρωες του Αλβανικού Μετώπου

Το έπος του ’40 αποτελεί βαρυσήμαντο κομμάτι της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας: Το «όχι» που είπε ο Ιωάννης Μεταξάς στον Ιταλό πρέσβη στις 28 Οκτωβρίου 1940 ακολουθήθηκε από την έναρξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου και την είσοδο της χώρας μας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο- τη μεγαλύτερη πολεμική σύγκρουση της σύγχρονης ιστορίας. Οι Έλληνες στρατιώτες, αξιωματικοί και άλλοι εθελοντές έδωσαν μαθήματα ανδρείας σε όλο τον κόσμο- ωστόσο, γενιές μετά, χιλιάδες Έλληνες στρατιώτες που έπεσαν πολεμώντας στα βουνά της Αλβανίας παραμένουν είτε άταφοι είτε θαμμένοι σε πρόχειρα νεκροταφεία, παρά τις υπογραφείσες συμφωνίες με την Αλβανία.

ΦΟΝΕΥΘΕΝΤΕΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 1940-1941

Αναγνωστόπουλος Ευάγγελος του Σωτηρίου, Ανθυπασπιστής: Γεννήθηκε στη Κυπαρισσία Μεσσηνίας το 1915, του 6ου ΣΠ. Πέθανε από τραύματα στο Α2 Ορεινό Χειρουργείο (Δέλβινο) στις 6 Ιανουαρίου 1941.

Αναστασόπουλος Ιωάννης του Ηλία, Εφεδρος Υπολοχαγός: Γεννήθηκε στη Πιλαλίστρα Μεσσηνίας, του IV Συντάγματος Ορειβατικού Πυροβολικού. Πέθανε στο Β1 Πεδινό Χειρουργείο στις 5 Απριλίου 1941.

Ηλιάδης Αριστομένης του Σπυρίδωνος, Εφεδρος Ανθυπασπιστής: Γεννήθηκε στην Οιχαλία Μεσσηνίας το 1916, του 30ού ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψ. Τρεμπεσίνας στις 13 Φεβρουαρίου 1941.

Κατσιάρας Γεώργιος του Νικολάου, Αντισυνταγματάρχης: Γεννήθηκε στα Πετράλωνα Μεσσηνίας το 1896, του Β’ Συντάγματος Πεδινού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στη Κλεισούρα σε αεροπορική επιδρομή στις 16 Φεβρουαρίου 1941.

Κοντόπουλος Σταύρος του Θεοδώρου, Υπολοχαγός: Γεννήθηκε στη Κυπαρισσία το 1914, της VIII Μεραρχίας. Φονεύθηκε έξω από Ιωάννινα σε αεροπορικό βομβαρδισμό στις 3 Νοεμβρίου 1940.

Κούκης Παναγιώτης του Γρηγορίου, Εφεδρος Ανθυπολοχαγός: Γεννήθηκε στο Ψάρι Μεσσηνίας το 1918, του 2ου Τάγματος Κρήτης. Φονεύθηκε στο Ανίμπαλι Χανίων (μάχη Κρήτης) στις 22 Μαΐου 1941.

Κουρκουτάς Κωνσταντίνος του Γεωργίου, Ανθυπίλαρχος: Γεννήθηκε στη Καλαμάτα το 1920, του 192ου Μηχανοκινήτου Συντάγματος. Φονεύθηκε στα Αμάραντα (νότια Λίμνης Δοϊράνης) στις 8 Απριλίου 1941.

Κωνσταντόπουλος Θεόδωρος του Αναστασίου, Λοχαγός: Γεννήθηκε στο Μελιγαλά Μεσσηνίας, του 14ου ΣΠ. Φονεύθηκε στον αυχένα Μετζγκοράνης στις 13 Μαρτίου 1941.

Κωτσόβολος Νικήτας του Παντελή, Υπολοχαγός: Γεννήθηκε στην Κυπαρισσία Μεσσηνίας το 1912, του 9ου ΣΠ. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 5 Ιανουαρίου.

Ἀποσταθεροποίηση ἐντός (εξαιρετικό)

Μανώλης Κοττάκης

 ΤΟ 2009 οἱ ΗΠΑ ἀποσταθεροποίησαν τήν κυβέρνηση Καραμανλῆ γιατί…
… ἐφοβοῦντο πώς ἡ διέλευση τοῦ ἀγωγοῦ φυσικοῦ ἀερίου South Stream ἀπό τήν Ἑλλάδα θά ἔδινε τήν δυνατότητα στόν Πούτιν νά πατήσει πόδι στήν Μέση Ἀνατολή μέ τίς κάθετες διακλαδώσεις καί ἐπεκτάσεις του. Δέκα χρόνια μετά, ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλο, φιλικοί πρός τό State Department ἀναλυτές ἀναγνωρίζουν ὅτι ἡ Ρωσσία εἶναι ἐγκατεστημένη στήν Μέση Ἀνατολή καί ὁ Πούτιν ὁ μεγάλος κερδισμένος τῆς γεωπολιτικῆς παρτίδας στήν Συρία. Χωρίς τόν ἀγωγό, χωρίς τήν Ἑλλάδα καί ἔχοντας ρυμουλκήσει πρός τήν Μόσχα τόν πλέον πιστό σύμμαχο τῶν ΗΠΑ, τήν Τουρκία. Ἡ «κακόβουλη ἐπιρροή» ἐπεκτείνεται καί διευρύνεται. Ἡ Ρωσσία ἐπιστρέφει λοιπόν. Ἀργεῖ, ἀλλά ἐπιστρέφει. Μᾶς ἀρέσει, δέν μᾶς ἀρέσει, ἀξιοποιεῖ τά δυτικά λάθη καί ἐπιστρέφει.

Δέν εἶναι τό μόνο μέτωπο στό ὁποῖο ἐπιστρέφει. Ὑπάρχουν δύο ἀκόμη. Τό πρῶτο εἶναι ἤδη ὁρατό. Ἐπιστρέφει καί πάλι στά Βαλκάνια. Ἡ ἀπόφαση Ζάεφ νά προκηρύξει ἀπογοητευμένος πρόωρες ἐκλογές ἐξαιτίας τοῦ βέτο στήν εὐρωπαϊκή πορεία τῶν Σκοπίων, ἀνοίγει καί πάλι τόν ἀσκό τοῦ αἰόλου στά βόρεια σύνορά μας. Οἱ πρόχειρες καί βιαστικές λύσεις διά τῆς ἐπιβολῆς ὁδηγοῦν καί σέ πρόωρα ναυάγια. Οἱ νέες ἐκλογές θά ἐξελιχθοῦν σέ μία μεγάλη ὑπόγεια μάχη ΗΠΑ – Ρωσσίας γιά τόν ἔλεγχο τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος. Τήν προηγούμενη τήν κέρδισαν οἱ Ρῶσσοι, ἡ συμμετοχή στό δημοψήφισμα δέν ἔφθασε τό 50%, στήν οὐσία ἦταν ἄκυρο. 

Ἀσχέτως ἄν οἱ ΗΠΑ ἐξουδετέρωσαν τό ἀποτέλσμα διά τῆς Βουλῆς.
Ἐκτός ὅμως ἀπό τά Σκόπια ὑπάρχει καί ἕνα ἀκόμη μέτωπο: τό ἑλληνικό. Οἱ Ρῶσσοι εἶναι ἕτοιμοι νά μᾶς πληρώσουν μέ τό ἴδιο νόμισμα πού μᾶς πλήρωσαν κάποτε οἱ ΗΠΑ γιά τίς ἐπιλογές μας. Μέ ἀποσταθεροποίηση ἀπό τήν ἀνάποδη. Ὄχι μόνο γιατί μετά τό 2010 ὅλες οἱ κυβερνήσεις πού ἀκολούθησαν δέν τήρησαν τά στοιχειώδη προσχήματα ἔναντι τῆς Μόσχας καί ἔγειραν καταλυτικά τήν ζυγαριά 100% ὑπέρ τῶν ΗΠΑ. 

Ζήτω η δική μας πατρίδα, η πατρίδα των φτωχών! Ζήτω η Χιλή!

Από το Βορρά ως το Νότο ο λαός ενωμένος! Ζήτω η δική μας πατρίδα, η πατρίδα των φτωχών! Ζήτω η Χιλή! Αλληλεγγύη από τους λαούς σε κάθε γωνιά της γης! Η Χιλή είναι η ελπίδα, η σπίθα της εξέγερσης για όλους τους καταπιεσμένους λαούς του κόσμου! «Πατρίδα ή Θάνατος» -"Patria o Muerte"

Το μετέωρο βήμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη – Οι ύφαλοι του εθνομηδενισμού

Του Γιώργου Καραμπελιά πρωτοδημοσιεύτηκε στο slpress.gr

Οι 110 ημέρες που πέρασαν μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου ήρθαν να επιβεβαιώσουν τη διαπίστωση για το οριστικό τέλος μιας ιστορικής εποχής, αλλά και το μετέωρο βήμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η εποχή της μεταπολίτευσης, παρότι συνέχισε σερνάμενη κατά την τελευταία μνημονιακή δεκαετία, εν τούτοις δεν έπαψε, με τα φαντάσματα και το πολιτικό της προσωπικό, να κυριαρχεί με το αβάσταχτο βάρος της πάνω στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, επί 45 ολόκληρα χρόνια.

Αυτό το τέλος διαγράφεται σε όλα τα πεδία: Κατ’ αρχάς, σε εκείνο της αντίθεσης Αριστεράς-Δεξιάς, που μετά τα 10 μνημονιακά χρόνια εκκενώθηκε ολοκληρωτικά, μέσα από τη μίξη και τον συμφυρμό όλων των τάσεων και των κομμάτων σε μία ενιαία στρατηγική οικονομικής υποδούλωσης της χώρας και υποταγής στους δυτικούς εταίρους – κατεξοχήν στις ΗΠΑ και στη Γερμανία.

Σε αυτά τα μνημονιακά χρόνια παρέλασαν από την εξουσία όλες οι δυνάμεις της μεταπολίτευσης, συχνά σε συμμαχία μεταξύ τους, και οδήγησαν τη χώρα στα βράχια. Μάλιστα, στην τελευταία τους εκδοχή, με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, υπερακόντισαν σε ανικανότητα, εθελοδουλία και αθλιότητα όλους τους προηγούμενους, ερχόμενοι έτσι να κλείσουν οριστικά και αμετάκλητα τον μεταπολιτευτικό κύκλο.

Ταυτόχρονα, συνιστά τέλος της μεταπολίτευσης, από μία δεύτερη, σημαντικότερη άποψη. Από την άποψη της βαθύτατης αλλαγής της παγκόσμιας και εγχώριας συγκυρίας. Η μεταπολίτευση είχε σφραγιστεί από τη σχετική γεωπολιτική ισορροπία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, και παρά την ιστορική ήττα του Ελληνισμού στην Κύπρο το 1974, μπορούσε να διατηρείται στον ελληνικό λαό, και κυρίως στις ελίτ της χώρας, η αυταπάτη ότι είχαμε εισέλθει σε μία εποχή υλικής ευημερίας. Κι αυτό παρά την απομείωση της εθνικής κυριαρχίας που σηματοδοτούσε τόσο η μόνιμη τουρκική επιθετικότητα, όσο και η ένταξη στην υπερεθνική ΕΕ.

Όμως, μετά την κρίση του 2009, το παγκόσμιο τοπίο μεταβάλλεται δραματικά. Αρχίζει η σταδιακή αποσύνθεση της pax americana, τουλάχιστον στην περιοχή μας, και η ανάδειξη νέων περιφερειακών δυνάμεων που αποκτούν δυνατότητα σχετικής αυτονομίας σε ένα νέο πολυκεντρικό διεθνές σύστημα. Εξάλλου, οι ΗΠΑ θέτουν ως πρώτη τους προτεραιότητα την αντιμετώπιση της Κίνας, που αποτελεί το νέο μεγάλο ανταγωνιστή τους.

Η αναβάθμιση της Τουρκίας

Ο Έλληνας Τζον Γεωργιλάς ο άνδρας που σκοτώθηκε μαζί με τον Μπαγκντάντι; – Πώς ήρθε σε επαφή με το Ισλάμ;

Ο Ελληνοαμερικανός Τζον Γεωργιλάς ή Ιωάννης Γεωργιλάκης, πήρε το μουσουλμανικό όνομα Γιαχία Άμπου Χασάν όταν εξισλαμίστηκε το 2001 ως φοιτητής.

Έφτασε να είναι ο δεύτερος πιο ισχυρός στην ιεραρχία της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος.

Από τους τζιχαντιστές θεωρούνταν εξαίρετος θεολόγος και άριστος γνώστης του Κορανίου, του ισλαμικού νόμου της Σαρία, της κλασικής αραβικής γλώσσας και λογοτεχνίας.

Τον συνέδεε κοντινή σχέση με τον προηγούμενο εκπρόσωπο της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος, Άμπου Μοχάμεντ Αλ Αντνάνι, ο οποίος σκοτώθηκε στις 30 Αυγούστου 2016 από αεροπορικό χτύπημα των Αμερικανών.

Το πρώτο όνομα που πήρε ως τζιχαντιστής μαρτυρούσε την ελληνική του καταγωγή

Όταν εντάχθηκε στο Ισλαμικό Κράτος, ο Γεωργιλάς πήρε το πολεμικό ψευδώνυμο Γιαχία Αλ Μπαχρούμι.

Το όνομα αυτό απηχούσε την ελληνική του καταγωγή.

Το Γιαχία είναι η αραβική εκφορά του Ιωάννης και το επώνυμο Μπαχρούμι σημαίνει «Θάλασσα των Ρωμιών» (Μπαχ = θάλασσα και Ρούμι = Ρωμιός).

Την εποχή του Μωάμεθ οι Έλληνες αποκαλούνταν Ρωμιοί, δηλαδή Ρωμαίοι – οι υπήκοοι της ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζαντίου).

Η «μπαχρούμι», ως θάλασσα των Ρωμιών, είναι η Μεσόγειος.

Ονομάστηκε, δηλαδή, Ιωάννης Θαλασσορωμιός ή Ιωάννης Μεσογειακός.

Ένας Έλληνας ισχυρός σαν τον «χαλίφη»

Απέκτησε τόσο μεγάλη δύναμη μεταξύ των μελών της οργάνωσης που λέγεται ότι έφθασε στο σημείο να απειλεί την εξουσία του αυτοανακηρυγμένου «χαλίφη» Άμπου Μπακρ Αλ Μπαγκντάντι.

Μ.Μορντενίζ (Εξωτερική Σύμβουλος Πολιτιστικού Κέντρου Κουρδιστάν)-Οι ιδρυτές κάθε κράτους είναι οι λαοί……Έτσι πήραμε τα όπλα στα χέρια μας

ΚΛΙΚ στην φωτογραφία ή ΕΔΩ για να ακούσετε την εκπομπή (21.10.2019)

Από:Γιώργος Γκόντζος(ggontzos@yahoo.gr)—– 

Είναι στην χώρα μας , πολιτική πρόσφυγας ,από το 1999.  Κατάγεται από το Ντιγιαρμπακίρ, εκεί που, όπως υπενθυμίζει,  «και σήμερα οι Τούρκοι παίρνουν τα δικαιώματα των δημάρχων από τα χέρια τους».Η Μπερσέμ Μορντενίζ,Εξωτερική Σύμβουλος του Πολιτιστικού Κέντρου Κουρδιστάν της Αθήνας ,μίλησε (Ηχητικό ΕΔΩ) στην εκπομπή «ό,τι πεις εσύ» (Γιώργος Γκόντζος), στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων.

«Ο λόγος που βρέθηκα στην Ελλάδα», τονίζει στην αρχή της συνέντευξης, «είναι ο πόλεμος , η Γενοκτονία των Κούρδων, όπου συνεχίζεται εδώ και εκατοντάδες χρόνια…Δεν είναι μόνο σήμερα στην Συρία ο πόλεμος, όπως ξέρετε οι επιθέσεις και οι τρομοκρατικές επιχειρήσεις το Τουρκικού κράτους συμβαίνουν καθημερινά…Στην Συρία γίνεται σήμερα πόλεμος αλλά στο Ντιγιαρμπακίρ σήμερα παίρνουν τα δικαιώματα των δημάρχων από τα χέρια τους».

Αναφέρεται στις συνέχεια στους συμπατριώτες της που φιλοξενούνται στο camp του Λαυρίου , που  ανησυχούν για τους συγγενείς τους ,αφού σύμφωνα με την ενημέρωση από τον Μαζλούμ Κομπάνι Άμπντι διοικητή των Κούρδων Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων «εκατοντάδες άνθρωποι σφάχτηκαν, χιλιάδες άνθρωποι μετανάστευσαν» , προσθέτοντας πως «εμείς θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε να διασφαλίσουμε για την κατάπαυση του πυρός, πρέπει όμως να διασφαλιστεί ο λαός μας και να επιστρέψει στους τόπους του ασφαλέστατα.Οι στόχοι των Τουρκικών δυνάμεων δεν πρέπει να υλοποιηθούν γιατί αυτή την στιγμή δεν κρατάνε τον λόγο τους…Μας ενημέρωσαν ότι οι δικές μας δυνάμεις , δηλαδή οι Κουρδικές δυνάμεις ,αν συνεχιστούν οι Τουρκικές επιθέσεις,θα πρέπει να αντισταθούμε , άρα υπάρχει περίπτωση να χαλάσει το σχέδιο και να βγουν εκτός ορίου οι Τούρκοι  πάλι..».

Τα ίχνη από αίμα του Joker ξύλο

από

 Μανώλης Γ. Βαρδής

 -

Το πλαίσιο της Γκόθαμ Σίτι του σκηνοθέτη Τοντ Φίλιπς είναι αυτό μίας πόλης σε οικονομική κατάρρευση και σε κοινωνική απειθαρχία (σκουπίδια στους δρόμους, κτίρια να μην επισκευάζονται, υπηρεσίες να περικόπτονται). Ανασύρει πικρές βιωματικές εικόνες της οικονομικής κρίσης των τελευταίων χρόνων. Είναι ένας τρόπος για να ταυτισθεί ο θεατής της ταινίας με την ατμόσφαιρα της πλοκής. Μόνο που είναι ένα πλαίσιο αναφοράς, δεν ορίζει το περιεχόμενο και το που θέλει να το φθάσει ο σκηνοθέτης. Οι συμμορίες της δρόμους, η οπλοκατοχή, ο αυστηρός έλεγχος στον δρόμο και στο λεωφορείο να πεις ή κάνεις κάτι που είναι ύποπτο (πολιτική ορθότητα), οι εύκολες απολύσεις από τις δουλειές του ποδαριού (του κλόουν), η πανταχού παρουσία της τηλεόρασης και των εκπομπών stand comedy με την υψηλή τηλεθέαση και τα μπανάλ αστεία, αργότερα οι εξεγέρσεις- μπάχαλα και η ταύτιση του πλήθους με τυχαίους ήρωες που τυχαία σκότωσαν κάποιους πλούσιους, η οργή του πλήθους στους δρόμους της Γκόθαμ Σίτι και οι μάσκες κλόουν των εξεγερμένων, είναι επίσης τρόποι ανάκλησης στη συνείδηση του μέσου θεατή ανάλογων βιωματικών στιγμών της καθημερινής του πια ζωής.

Δεν πρέπει όμως κάποιος να μείνει εκεί. Αυτή είναι η πολύ σημαντική επιφάνεια, που δεν παύει να είναι επιφάνεια- πλαίσιο της διήγησης. Σε ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης, πέρα από τα κοινωνικά δεδομένα της επιφάνειας, είναι η ψυχιατρική ματιά στον τρόπο ζωής και ανάπτυξης του ήρωα, του «κακού» Joker, ο οποίος συζεί με την εξίσου άρρωστη πνευματικά μητέρα του. Μία «αρρωστημένη» σχέση που σημαίνει την απουσία του Πατέρα, οπότε χάνεται και ο όποιος Λόγος θα μπορούσε να «συμμαζέψει» κάπως τα άγρια πρωταρχική ύλη της ανθρώπινης ψυχής. Ο Joker δεν ήταν πάντα «κακός», είναι σαφές. Του στερούν την ύπαρξη τόσο τα κοινωνικά δεδομένα στα οποία αναφέρθηκα όσο και η ασφυκτική παρουσία της μάνας του, που τελικά του έχει διαμορφώσει μία παράλληλη πραγματικότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν την σκοτώνει, τότε αρχίζει να ενηλικιώνεται.

Περί πολυπολιτισμού

Πέτρος Αργυρίου

Επειδή, κάποιοι σκοπίμως προβάλλουν έναν πολυπολιτισμό ωσάν να ταν το χρυσό δοχείο στην άκρη του ουρανίου τόξου, είναι καιρός να διασαφηνίσουμε κάποια πράγματα:

1) Κανένας πολιτισμός δεν έχει παρθενογεννηθεί. Η επίδραση άλλων πολιτισμών, προγενέστερων και σύγχρονων είναι προϋπόθεση για την εμφάνιση και άνθιση πολιτισμών. Ο πολιτισμός είναι από μόνος του φαινόμενο αθροιστικό και συγκριτικό.

2) Μιλώντας για πολυπολιτισμό, δεν εννοούμε μια σούμα ή ένα χειμαδιό πολλών πολιτισμών ατάκτως ερριμένων. Μιλάμε για έναν νέο πολιτισμό που είναι μεγαλύτερος από το άθροισμα των πολιτισμών που τον συνέθεσαν. Με άλλα λόγια, προϋπόθεση για την εμφάνιση κι άνθιση ενός «πολυπολιτισμού» είναι, ίδια κι απαράλλαχτα όπως και για κάθε πολιτισμό, ο συγκριτισμός.

3) Κάτι τέτοιο είναι μάλλον ανέφικτο όταν τα επιμέρους στοιχεία του αρνούνται τον συγκριτισμό και επιμένουν στην πολιτισμική τους απομόνωση ή ακόμη χειρότερα, προσπαθούν να την επιβάλλουν.

4) Ας πάρουμε για παράδειγμα τον πολυπολιτισμό που προβάλλεται ως πρότυπο επιτυχίας, τις ΗΠΑ κι ας μιλήσουμε για αμερικανισμό.

Ο αμερικανισμός έχει μια μοναδική ιδιομορφία: ξεκινά με την σχεδόν απόλυτη γενοκτονία των ιθαγενών. Δεν θα μπορούσε να πει πολυπολιτισμό κάποιος αυτό.