Πασχαλινή Ομιλία 2015

Κυριακή 5 Απριλίου 2015
Αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρυ

Σ’ αυτόν εδώ τον Καθεδρικό ναό, συχνά το βλέμμα μου σταματά στις πέτρες. Αυτές έχουν δει τα πάντα· από τις κραυγές των μοναχών γύρω από τον Θωμά κάτω στην κρύπτη, ως τους ολολυγμούς των σειρήνων στους βομβαρδισμούς. Τόσο πολλοί άνθρωποι ήρθαν κι έφυγαν, τόσο πολλές αλλαγές συνέβησαν, ωστόσο οι πέτρες δεν μετακινούνται. Έτσι είναι από τη φύση τους οι μεγάλες πέτρες, σημειώνουν μια τελικότητα, μια κατεστημένη θέση. Μας λένε ‘’εσείς μπορεί ν’ αλλάζετε, να ζείτε , να πεθαίνετε, αλλά εμείς είμαστε πέτρες, μια φορά που τοποθετηθήκαμε κάπου δεν μετακινούμαστε. Επαγρυπνούμε.’’ Οι πέτρες μιλούν σιωπηλά για χιλιετίες, από τους Stonehenge ως τις 10 Εντολές, μόνο που δεν είναι μαρτυρίες, αλλά μυστήρια – ή κανόνες.

Και τέτοια ήταν η φύση του λίθου μπροστά στο μνημείο του Ιησού. Δεν πρέπει να μετακινηθεί, πρέπει να μαρτυρεί για πάντα ότι εδώ ήταν το σώμα του Ιησού από τη Ναζαρέτ, ενός αποτυχημένου επαναστάτη. Αλλά οι γυναίκες πηγαίνουν στο μνημείο και βρίσκουν τον λίθο  να έχει μετακινηθεί. Δεν μπορούσε να υποφέρει για πάντα να παρατηρεί γεγονότα απ’ έξω και μαρασμό από μέσα. Ίσως και να σκεφτόμασταν ‘’Αχ και να μπορούσε να μιλήσει για ό,τι είδε! Αλλά είναι απλώς ένας λίθος, που δεν μπορεί να μιλήσει, να δει ή να πράξει.’’

Από τον παραλυτικό μέχρι τον … εκ γενετής τυφλό: αναφορά στην Ε.Ε. της Κονσίτας

«Μετά οσίου όσιος έση, και μετά ανδρός αθώου αθώος έση,
και μετά εκλεκτού εκλεκτός έση και μετά στρεβλού διαστρεψεις»
(Ψαλμός ΙΖ´)

Είχα αποφασίσει να κάνω μιαν σχετική ανάρτηση πριν λίγες μέρες, αλλά μια σειρά από εμπόδια με καθυστέρησαν. Πυρήνας της ανάρτησης θα ήταν η «Κυριακή του Παραλύτου» που πέρασε και αφορμή …η Κονσίτα. Οι μέρες κυλούσαν μεταξύ υποχρεώσεων και προβληματισμού και νάσου μετά μια ανάρτηση που μου χαρίστηκε στην Αποικία μας: Τελικά… 2 φύλα δεν είναι αρκετά…. [Ματίνα Αναγνωστοπούλου]. Η ανάρτηση ίσως σοκάρει πολλούς από μας, αλλά οφείλουμε να ξεπεράσουμε τα «εσκαμμένα» και ας ματώσουμε και λίγο. Χωρίς μάτωμα δεν υπερβαίνουμε τα τυπικά και το συντηρητισμό μας. Το όποιο τάλαντο της Χάρης ας μη το σιγουρέψουμε κάτω από το χώμα του «μη τα σκαλίζεις».

Υπάρχει και άλλο γεγονός αυτές τις μέρες. Είναι οι πολλαπλές εκλογικές «δημοκρατικές» διαδικασίες, με κορύφωση την αυριανή, που ίσως δείξει κάποιο ταρακούνημα των πολιτικών υδάτων της ελλαδικής και ευρωπαϊκής «κολυμβήθρας της Βησθεδά». Και όπως το στάσιμο νερό της τότε κολυμβήθρας ζωογονούσε η ταραχή ενός Αγγέλου, ας αναρωτηθούμε αν μια μερίδα από τους ευρωπαϊκούς λαούς μπορούν να παίξουν αυτό το ρόλο. Έστω και αν μόνο αυτοί που έχουν «άνθρωπο» (μπάρμπα στην Κορώνη ή συλλογικό υποκείμενο») γίνουν οι «πρώτοι» που θα προλάβουν να «ιαθούν» μέχρι νάρθη ο Ιησούς…

Όταν ο «εχθρός» μας γίνεται «διπλανός», αλληλέγγυος και «σύντροφος»-Ευαγγέλιο του Σαμαρείτη

Αναδημοσίευση από: http://manitaritoubounou.wordpress.com

Σχόλια πολλά στο Σαμαρείτη του ευαγγελίου

«…τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς;

ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ’ αὐτοῦ.

εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· 

πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως»

Η σημερινή μέρα είναι σημαδιακή για το ΜτΒ: Κλείνουμε ως ιστολόγιο έξι χρόνια και μπαίνουμε στον έβδομο. Θα τιμήσουμε τη μέρα πάλι με θέμα του Κυριακοδρόμιου, αφού συμπίπτει το γενέθλιο με Κυριακή και μάλιστα με ένα πολύπλοκο και πολυεπίπεδο Ευαγγέλιο.

Ένα ευαγγέλιο που έχει ως φόντο την μέχρι τα πρόθυρα του θανάτου καταλήστευση «ανθρώπου από άνθρωπο» και όχι απλά την «εκμετάλλευση». Ένα ευαγγέλιο όπου αποκαλύπτεται η «εν τοις πράγμασι» απαξία των θεσμικών και οργανικών ιερατείων και διανοούμενων, ενώ αναδύεται η θετική έκπληξη από έναν εθνικά και θρησκευτικά νομιζόμενο «εχθρό» των Ιουδαίων. Μιλάμε για το λεγόμενο ευαγγέλιο του «καλού» Σαμαρείτη*1.

Θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε συνοπτικά και τα τρία επίπεδα της Παραβολής, την συγκυρία που έδωσε την αφορμή και κάποιες διαστρεβλώσεις.

***

Η με ακραία έμφαση καταλήστευση των λαών της γηραιάς Ηπείρου, αλλά ειδικά των λαών της μεσογειακής και ανατολικής Ευρώπης με κορυφαίο εμάς, δηλ. τον ελληνικό λαό μπορεί να δώσει μια εικόνα στον ιστορικό, πολιτικό, κοινωνικό και θρησκευτικό φόντο που λαμβάνει χώρα η δημόσια κόντρα ενός «θεολόγου» του Μωσαϊκού Νόμου, δηλαδή του «νομικού» της ευαγγελικής περικοπής.

Η ντόπια εθελόδουλη κάστα στους Ρωμαίους κατακτητές των Ιουδαίων θυμίζει τη δική μας απέναντι στη Τρόικα. Γι’ αυτό συχνά επιτίθενται στον Ιησού για να τον εκθέσουν, απομονώσουν και συντρίψουν. Στα τρία «συνοπτικά» ευαγγέλια (Ματθαίου, Μάρκου και Λουκά) αναφέρονται αρκετές τέτοιες απόπειρες από Φαρισαίους (θρησκευτικούς ηγέτες των Ιουδαίων), Σαδουκαίους (ελληνιστές φιλοσόφους) και «νομικούς».